Time To Learn How To Swim!

Onderwerp: Time To Learn How To Swim! zo aug 29, 2010 9:34 am

Langzaam zette Sakura een stap verder. De sneeuw begon langzaam te smelten vanaf hier en ze hoorde kleine kiezelsteentjes naar onder rollen omdat ze hun houvast had weg genomen. Ze deed de rits van haar vest open en werd al gelijk verwelkomd door een warme wind, afkomstig van de bronnen. Het voelde heerlijk, na al die kou in de bergen was dit wel een mooie beloning. Het duurde niet lang of alle sneeuw was al verdwenen en werd vervangen door een paadje gemaakt van kiezelsteentjes. Rustig volgde ze het spoor tot ze uitkwam bij de Hot Spring. Er kwam een blije glimlach op haar gezicht en ze keek in het rond. Ze liep naar een afgelegen plekje en besloot daar haar tent op te zetten.
Met veel moeite slaagde ze erin hem goed op te zetten, meestal sliep ze altijd onder de sterren hemel en soms spande ze een paar touwen tussen takken zodat ze in een boom kon slapen. Trots zette ze haar handen in haar zij en bekeek ze de tent vervolgens kroop ze erin en ritste ze de ingang dicht. Zo kon niemand haar zien terwijl ze zich omkleedde. Ze was blij dat ze nu eindelijk die strakke bergschoenen en die dikke broek aankon, ze was meer het type voor rokjes. Ze kwam weer uit de tent met een lichtgroene witte bikini aan. Ook had ze haar Pokéballs in haar armen. Het waren er nu drie; dus kon zie ze niet meer zoals gewoonlijk in haar handen houden. Ze legde ze voorzichtig op de grond en opende ze een voor een. ’Kom maar tevoorschijn,’ sprak ze blij. Er kwamen drie rode stralen uit de Pokéballs, dus uit iedere eentje. De eerste nam de vorm aan van een Vulpix om er vervolgens ook eentje tevoorschijn te laten komen. De tweede was een Eevee en de derde, tevens ook de laatste, een Shinx. ’Alles goed met jullie?’ vroeg ze gevolgd door een glimlach. De Vulpix knikte alleen maar, maar de Eevee en de Shinx lieten beide een kreet van blijdschap horen. Ze waren blijkbaar erg blij dat ze weer hun benen konden strekken en hun trainster weer konden zien. Sakura grinnikte. ’Yuuki, ga jij maar alvast de bron in,’ sprak ze terwijl ze naar de Eevee keek. Deze knikte blij en rende toen naar de bronnen om er vervolgens in de springen. Sakura hurkte voor de Shinx en de Vulpix neer. ’Kero, kun jij zwemmen?’ vroeg ze met haar blik gevestigd op de Shinx. De Shinx fronste alleen maar om vervolgens weifelend over zijn schouder naar Yuuki te kijken, die blij aan het zwemmen was. Sakura aaide hem zachtjes over zijn kop. ’Maakt niks uit, want Shanoa moet het ook nog leren. Dus dan kan ik het jullie allebei tegelijk leren,’ stelde ze voor. De Shinx knikte en liep alvast naar de bron toe en installeerde zich aan de rand ervan, starend in het water. Het meisje liet haar blik glijden op haar Vulpix. ’Je weet dat we dit veel te lang hebben uitgesteld, maar nu is er echt geen ontkomen meer aan. Maar niet zeuren nu, want de Hot Spring bestaat uit warm water, dus dat is al voordelig voor jou.’ De Vulpix slaakte een zucht en liep toen naar Kero toe, om naast hem te gaan zitten.
Sakura liet zich langzaam in het water zakken, maar ontspande al snel. Het water was heerlijk warm en liet haar eventjes afwijken van haar doel. Ze was hier om Shanoa en Kero te leren zwemmen… Dat was eigenlijk haar doel in eerste instantie. Maar na haar verlies bij het Contest was ze hier ook voor afleiding. En dan vooral voor Kero. Ze keek eventjes bezorgd naar hem. Maar zijn gedachte waren gelukkig heel ergens anders. De laatste keren dat ze hem uit zijn Pokéball had gehaald was hij zeer depressief of wou hij per se trainen. Ze liet hem dan met moeite eten om hem vervolgens snel weer terug te doen in zijn Pokéball, anders begon hij haar andere Pokémon uit te dagen.
Ze keek toe hoe hij nieuwsgierig met zijn pootje het water aanraakte en verbaasd naar de trillingen in het water keek. Ze grinnikte. Ze kon ze op zich beide in het water duwen; vrijwel alle Pokémon die konden zwemmen zouden het instinctief op zijn hondjes moeten kunnen. Maar ze zou ze misschien watervrees kunnen geven door ze er zo hardhandig in te duwen. Ze zwom in een rustig tempo naar een plekje dicht bij de rand, waar haar tenen de bodem raakte en waar ze dicht bij haar Pokémon was. ’Oké, neem je tijd maar. We hebben tijd genoeg dus haast je maar niet,’ stelde ze de twee gerust. Het was Kero die het eerste het water inging, enkel alleen omdat Yuuki hem een beetje uitdaagde. Hij spartelde eerst vreselijk veel om zich heen, maar later ging het wel wat beter. Voor de zekerheid hield Sakura haar handen onder zijn buik, stel er zou wat gebeuren. Na ongeveer een kwartier begonnen zijn bewegingen vloeiender en beter te worden en stelde Sakura vast dat hij het nu wel alleen zou redden. Ze haalde haar handen weg en keek hoe hij nogal genegeerd de achtervolging inzette op Yuuki.
Yuuki was eigenlijk de enige Pokémon van Sakura geweest die al kon zwemmen toen ze haar vond. Ze wist niet zeker of het aanleg was of niet. Maar er waren vele dingen die Yuuki al kon voordat Sakura haar gevonden had. Het was nog steeds een raadsel wat Yuuki allemaal had doorgemaakt, maar eigenlijk wilde Sakura er niet al te veel over nadenken. Het duurde lang voordat de Eevee haar vertrouwde en nog langer voordat ze echt in staat was om met andere trainers en Pokémon om te gaan. Een jammerende en jaloerse kreet deed Sakura terugkomen in de werkelijkheid. Met een ruk draaide ze haar hoofd en keek ze naar haar Vulpix. Deze zat nogal bang heen en weer te lopen bij de rand van de bron. Met een hartelijke glimlach zwom Sakura naar haar toe. ’Rustig maar, ik vergeet je heus niet.’ Shanoa probeerde met haar neus het voorhoofd van haar trainster aan te raken, maar ze was net te ver weg. Sakura reikte haar hand naar haar uit en krabde haar zachtjes onder haar kin. Ze hield al snel op om een stukje naar achter te zwemmen. ’Kom, het is nu jouw beurt.’ De Pokémon slikte en bleef als verdoofd staan. ’Als Kero het kan, kan jij het ook,’ stelde ze haar Pokémon gerust. Maar deze wilde nog steeds niet het water aanraken. ’Je weet dat Vulpix en Ninetales een van de weinige vuur Pokémon zijn die zonder problemen kunnen zwemmen, hiermee kun je in het voordeel staan bij gevechten,’ merkte ze zachtjes op. Shanoa knikte. Zelfverzekerd raakte ze het water aan met een van haar voorpoten. Toen ze hem terug wou trekken verloor ze haar evenwicht. Met een harde plons viel ze in het water. De arme Pokémon spartelde wild en sloeg bange kreten uit. Sakura liet enkel een soort sst geluidje horen. Vreemd genoeg kalmeerde het Shanoa en begon ze langzaam overschakelen naar het zwemmen op zijn hondjes. Sakura glimlachte haar tanden bloot en hield toen gelijk haar handen onder de buik van de Pokémon.
Het duurde langer dan een half uur voordat ze Shanoa alleen kon laten. Eigenlijk kon het al eerder, maar Shanoa wou het zelf nog niet en begon iedere keer te panikeren als Sakura aanstalten maakte om haar alleen te laten. Dit was het gedrag dat ze gewend was van haar Pokémon; aanhankelijk van haar trainster. Maar ze was nogal erg verandert toen Yuuki ook veranderde. Ze begon zich als een grote zus te gedragen tegenover haar en probeerde haar te leren om serieus te zijn.
Eindelijk kon Sakura zelf rust nemen. Ze leunde tegen de rand van de bron op en liet zich in het waterzakken tot aan haar neus; zodat ze nog net adem kon halen. Ze volgde eerst de Pokémon met haar ogen, die waren blij aan het spelen met elkaar. Shanoa en Yuuki hadden Kero vrijsnel geaccepteerd in het team, misschien omdat hij een jongen was of zo. Het duurde niet lang of ze begon in het niets te staren met glazige ogen. Het twijfel gevoel over zichzelf begon langzaam weer bezit over haar te nemen, enkel en alleen omdat ze een gevecht een soort van had verloren. Kero was er goed vanaf gekomen, maar zijn gedrag erna deed haar vooral twijfelen over zichzelf. Ze sloot haar ogen en liet zich helemaal in het water zakken. Ze had eigenlijk gehoopt dat het koud water zou zijn, dan zou het nog meer helpen. Ze wou dit nare gevoel van zich afwassen. Toen ze weer boven water kwam nam ze instinctief een grote hap adem. Het voelde goed.

- 1468 woorden en 50ste post ;3… Als die 1 maar een 2 was geweest (; -

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! zo aug 29, 2010 12:08 pm

Voorzichtig liep een bruinharig meisje door de sneeuw. Het had eeuwen geduurd, maar ze had nu uiteindelijk winterkleding aan. De dikke trui die ze aanhad zag er leuk uit, maar was tegelijkertijd erg warm. De lange broek was niet echt speciaal voor de winter, dus had ze er een legging onderaan gedaan zodat ze het niet koud kreeg. Haar lange laarzen zorgden ervoor dat haar tenen er niet af vroren. Met een frons op haar gezicht keek ze voor zich uit. Onder haar kleren had ze haar bikini aan, omdat ze van plan was naar de bronnen te gaan waar ze al zo vaak van gehoord had. Op haar Pokétch was te zien dat ze er bijna was, wat zorgde voor een brede grijns op haar gezicht. Ze hoorde de sneeuw kraken onder haar schoenen. Een geluid wat haar in het begin altijd vreselijk irriteerde, maar waar je na een minuut al weer aan gewend was.
Na een tijd gelopen te hebben, legde ze haar handen op haar achterhoofd. Ze keek op haar Pokétch. “Hmmn,” fronste ze. Ja.. Ze was fout gelopen. Ze slaakte een diepe zucht en greep met haar hand naar haar riem, tot ze zich realiseerde niet te weten welke Pokémon haar in deze situatie kon helpen, en welke in deze kou niet terplekke zou bevriezen. Na een tijdje nadenken wist ze het. Summer. Summer had zegmaar haar ‘innerlijke vuur’, wat haar altijd warm zou houden, ongeacht welke temperatuur het buiten was. Cynthia haalde even diep adem. Ze pakte voorzichtig de eerste Pokéball van het rijtje Pokéballs van haar riem. “Summer, laat je zien!” riep ze uit. Ze gooide de ball de lucht in. Hij opende zich en een Vulpix kwam er uit. ‘Vulpix..!’ zei ze zuiver. Cynthia grijnsde. “Help even mee met zoeken. We moeten naar de Hot Spring, maar ik ben weereens verdwaald,” zei ze grijnzend. Summer rolde met haar ogen. Cynthia verdwaalde wel vaker.. Ze kon beter géén kaart hebben, want kaart lezen kon ze echt niet.

Na een tijd gelopen te hebben, had Summer het spoor opgepikt en waren ze al snel aangekomen bij de Hot Spring. Toen Cynthia een warm briesje in haar gezicht voelde, slaakte ze een zucht van opluchting. “Dank je wel, Summer,” zei ze opgelucht. Ze zag nog niet dat er een meisje in één de bronnen zat. “Nyala, Desire en Music, kom er maar uit!” riep ze uit en ze gooide drie balls de lucht in. Een Buneary, een Eevee en een Kirlia kwamen eruit. Cynthia gebaarde naar de bronnen. “Ga je gang,” zei ze grinnikend. Music, Nyala en Summer leken echter geen aandacht te hebben voor de lege bronnen, maar keken naar een meisje in een andere bron. Desire sprong in de lege bron. Cynthia deed snel haar kleren uit zodat ze alleen haar bikini aan had en ging achter Desire aan, terwijl ze keek naar Music, die er ook bij kwam zitten, en Nyala en Summer die voorzichtig op het meisje af liepen. Summer leek vooral nieuwsgierig te zijn naar de andere Vulpix, en Nyala was zo vrolijk dat ze iedereen daar met een vrolijke ‘Bunn-Bunn!’ begroette.

~Flut, ivm jouw post. D=~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! zo aug 29, 2010 1:04 pm

Alles ging wel gewoon zijn gangetje. Kero probeerde Yuuki bij te houden, die al veel ervaring had en Shanoa was bang om te ver van de kant vandaan te zwemmen. Opeens hoorde Sakura een stem. ’Nyala, Desire en Music, kom er maar uit!’ Eerst liet Sakura zich meer het water in zakken in de hoop zich te verstoppen, maar later werd ze toch een beetje nieuwsgierig. Ze draaide zich langzaam om en ging zover omhoog zodat ze net over de rand kon kijken. Er was een meisje. Ze had kort bruin haar en bruine ogen. Ze had een bikini, ze was blijkbaar ook van plan om een van de bronnen in te gaan. Ook had ze Pokémon bij zich: Een Vulpix, Buneary, Eevee en Kirlia. Het was een best mooi team, maar vooral het feit dat zij ook een Vulpix en een Eevee had sprak Sakura het meeste aan. Ze liet haar blik over de Pokémon glijden, ze zagen er allemaal erg gezond uit. Dat meisje was blijkbaar een goede trainster. Opeens bleef haar blik vasthangen op de Kirlia. Ze had er nog nooit eentje in het echt gezien. Wel had ze een Ralts gezien, die van Tyler. Ze draaide zich weer om toen ze wat spetters tegen haar rug opkreeg en natte vacht tegen zich op voelde. Shanoa was naar haar toe gekomen en probeerde op haar rug te klimmen. Sakura glimlachte en tilde haar een beetje op. ’Rustig maar, de andere zullen je heus niet uitlachen.’ Maar Shanoa nam niet genoeg met de woorden en deed haar best om zo goed mogelijk te zwemmen. Sakura hoorde hoe het geluid van voetstapjes steeds harder werd. Een paar van de Pokémon van dat ene meisje kwamen dus blijkbaar naar haar toe. ’Bunn-Bunn!’ klonk er vanaf de rand van de bron. Langzaam draaide Sakura zich om en keek ze naar de Buneary. Ze liet ook haar blik eventjes vallen op de Vulpix, maar die leek alleen maar oog te hebben voor Shanoa, waarschijnlijk omdat zij ook een Vulpix was. Sakura kwam wat meer uit het water zodat ze de Buneary recht in de ogen kon aankijken en glimlachte hartelijk naar de Pokémon. ’Hallo daar,’ beantwoordde Sakura de Buneary terwijl ze voorzichtig een hand naar haar uitstak. De Buneary leek op zich een vriendelijke Pokémon, maar ze wist maar nooit.

Yuuki was, toen ze merkte dat er andere bij waren gekomen, gelijk gestopt met zwemmen waardoor Kero tegen haar opbotste. Eerst schold hij boos naar haar, maar toen hij zag dat ze totaal ergens anders mee bezig was volgde hij haar blik. Met grote ogen keek hij naar de twee Pokémon. Er stonden een Vulpix en een Buneary. Ook Shanoa hield op met zwemmen en bleef dichtbij Kero en Yuuki stil in het water. Alle drie keken ze nogal verbaasd en vragend naar de andere twee Pokémon.

- Ach, nu is mijn post toch ook flut dummy!

–

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! zo aug 29, 2010 1:51 pm

Cynthia liet zich wat dieper in het water zakken en genoot duidelijk van de warmte. Ze voelde haar vingertoppen gewoon weer, waar ze blij om was. Ze keek even naar haar Kirlia, die redelijk dichtbij haar in de bron zat, en Desire, die de bron weer uit was geklommen, en aan de kant zat. Blijkbaar hield ze niet zo van water. Cynthia kon het niet laten om zacht te grinniken. Ze had eigenlijk (nog) geen zin om de bron uit te komen om het meisje te begroeten, dus bleef ze kalm zitten. Music keek vanuit haar ooghoeken naar het meisje en haar Pokémon, terwijl Desire ondertussen van veraf naar de Eevee aan het kijken was. Toch ging ze er niet op af, bang, zoals altijd. Cynthia haalde even een keer diep adem en hoopte dat ze ooit minder bang zou worden. Cynthia haalde eventjes een keer diep adem. “Nyala.. Wel rustig doen, hè?” vroeg ze kalm aan haar Buneary. Die draaide zich even om. ‘Bunn-Bunn!’ riep Nyala uit. Cynthia wist dat dat ‘ja’ betekende. Ze haalde even diep adem, denkend aan hoe hyper die kleine Buneary soms kon zijn. Hopelijk zou ze niet ineens een bommetje gaan doen in het water, want daar zou niemand blij mee zijn.. Cynthia kon het niet laten om even zacht met haar hoofd te schudden, denkend aan wat Nyala allemaal voor vreemds kon doen.

Summer keek geïrriteerd naar de Vulpix. Nog één? Waar had ze dit toch aan verdiend? Eerst Kiara, die ze in het begin vreselijk irritant vond, maar die ze nu zeker mocht. Ze zwiepte wat met haar staarten heen en weer, terwijl ze toekeek hoe de Vulpix zwom. Ze richtte haar blik even op het water en liep er toen op af. Voorzichtig zakte ze door haar voorpoten en stak er toen één in.
Plons!
Met een harde klap kukelde ze het water in. Ze kwam snel boven en hapte naar adem, waarna ze haar voorpoten op de kant klemde. Met haar achterpoten begon ze op de kant te krabben, zodat ze er uiteindelijk weer op kwam. Ze schudde haar vacht uit. Geïrriteerd keek ze naar Nyala, die overduidelijk degene was die haar een trap voor haar kont gegeven had. “Hoe durf je!?” gromde ze nijdig in het oh zo bekende Pokémon taaltje. Nyala begon te lachen. “Je bent een Vulpix. Je kan dan weliswaar niet tegen normaal water, maar wel tegen warm water. Bovendien kan je zwemmen. Je moet niet zo zeuren,” lachte deze. Summer fronste eventjes en keek toen naar haar. Ze stond op de rand van het water.. Als ze nou een vlammenwerper langs haar rechterkant liet gaan, zou ze instinctief naar links springen, en zo in het water landen. Grijnzend opende Summer haar bek en vuurde ze een vlammenwerper af. Zoals verwacht sprong Nyala opzij en landde ze met een grote plons het water in. “Eigen schuld,” grinnikte Summer tegen Nyala, die boven kwam en naar adem hapte.

Cynthia klom uit haar bron toen ze Summer en Nyala zag. Ze hoorde hoe Desire en Music haar volgden. “Nyala, Summer, normaal doen nou,” zei ze. Oké, ze vond het best grappig, want Summer’s hoofd toen ze uit het water kwam had er hilarisch uit gezien. Maar, toch vond ze dit onbeschoft gedrag. De twee keken elkaar aan en haalden hun schouders op. Summer zei wat in haar Pokémon taaltje, wat Cynthia niet kon verstaan. ‘Summer zegt dat ze gewoon een beetje aan het klieren zijn,’ zei Music via haar telepathie. Cynthia knikte. “Zolang het maar geen geruzie wordt,” zei ze droogjes. Vervolgens keek ze het meisje aan. “Sorry,” begon ze, “Mijn naam is Cynthia.” Ze keek even naar de bron en liet zichzelf er toen maar ook in glijden. Ze zat wel een stuk van het meisje af, maar dat maakte niet uit. Nyala zwom vrolijk rondjes, terwijl Desire aan de kant lag, het meisje in de gaten houdend, en Summer keek droogjes naar iedereen, duidelijk een plan verzinnend om Nyala nog eens terug te pakken. Music liet zich naast Cynthia in het water zakken en slaakte een genietende zucht.

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! ma aug 30, 2010 5:04 am

Sakura fronste eventjes toen ze zag hoe de andere Vulpix naar die van haar keek. Deze vond het duidelijk niet echt fijn dat er nog meer van haar soort waren. Het kon haar eigenlijk niet echt schelen wat Shanoa’s reactie zou zijn; meestal liet dit soort gedrag haar Pokémon toch koud. Sakura gaf haar ogen weer de kost en zag dat de Eevee ook, net zoals de Vulpix, naar de gene keek die veel op haar leek. Wel durfde de woestijnvos Pokémon niet dichterbij te komen. Het deed haar op zich best denken aan Yuuki’s gedrag vroeger. Ze liet haar blik glijden op haar eigen Pokémon. Yuuki en Shanoa waren nog steeds bij elkaar en bekeken de andere. Maar Kero… Hem werd het gezelschap blijkbaar teveel. Zo snel hij kon zwom hij naar de kant om eruit te klimmen. Eenmaal aan de kant schudde hij het water grotendeels uit zijn vacht. Hij strekte zich een beetje uit en volgde toen het voorbeeld van de Eevee. Hij ging ergens afgelegen zitten en wierp iedereen een vluchtige blik toe.
’Nyala… Wel rustig doen, hé?’ klonk de stem van het meisje. Nyala? Blijkbaar gaf zij ook haar Pokémon namen. Nieuwsgierig keek Sakura welke Pokémon op de naam zou reageren. Het was de Buneary. ’Bunn-Bunn!’ riep de Buneary, die dus blijkbaar Nyala heette uit.
Sakura werd weer afgeleid toen ze zag dat de Vulpix het water met een poot aanraakte. Blijkbaar vond zij water ook niet echt leuk, zoals haar eigen Vulpix. Het duurde echter niet lang of Nyala duwde haar hardhandig het water in. Kleine waterspetjes kwamen tegen Sakura op en ze kneep eventjes haar ogen dicht, om te voorkomen dat ze erin zouden komen. Ze zag hoe de twee een beetje tegen elkaar praten, maar zij, als gewoon mens, kon het natuurlijk niet verstaan. Ze verstijfde eventjes toen ze het vuur uit de bek van de Vulpix zag komen. Met grote opengesperde ogen keek ze ernaar. De Buneary sprong opzij en kwam ook met een grote plons in het water.

Het duurde lang, maar Kero wist toch nogal onhandig uit de bron te klimmen. Hij schudde het water grotendeels uit zijn vacht en strekte toen zijn poten een beetje. Eerst bekeek hij de andere een beetje vluchtig, maar toen zijn blik op de Eevee viel wist hij hem er niet meer vanaf te halen. Bij hem waren Eevee’s altijd vriendelijke en sociale Pokémon geweest… Nou, hij had Yuuki als voorbeeld gehad… En zij was niet echt het beste voorbeeld dat je kunt hebben. Nieuwsgierig liep hij naar haar toe. Hij bleef opeens staan toen iets tot hem doordrong. Misschien kwam ze wel niet naar hun toe omdat ze zelf bang was of zo en dadelijk zou hij haar nog banger maken. Verstijfd bleef hij staan en keek hij haar afwachtend aan. Als ze zou opstaan en weg gaan naar haar trainster zou hij weten dat zijn gedachtes goed waren. Maar hij wou haar echter niet bang maken.

Shanoa keek naar hoe de Vulpix haar nogal geïrriteerd aankeek. Het liet haar echter koud wat de ander over haar dacht. Ze zou toch moeten weten dat er meer van haar soort op deze wereld rond liepen, of niet? Ze bekeek de ander met een stalen gezicht, maar kon het niet laten om zachtjes te grinniken toen ze in het water werd geduwd. Yuuki volgde haar voorbeeld en grinnikte mee.
Yuuki was eerst nogal afgeleid over het feit dat Kero was verdwenen, hij was het nog steeds niet gewend om bij veel andere Pokémon te zijn blijkbaar. Ze hoorde hoe de andere twee een beetje kibbelden met elkaar. Het duurde echter niet lang of haar nieuwsgierigheid nam de overhand en ze begon richting de onbekende Pokémon te zwemmen. Ze bleef ongeveer een meter van ze vandaan en keek toen met een vragende blik naar ze. Shanoa bleef echter gewoon op haar plek, ze wou eventjes niet weten hoe die andere Vulpix op haar zou reageren. Want na die eerste blik van haar kon het alleen maar slecht zijn, toch? Hij keek met een ruk om toen hij hoorde hoe iemand uit het water klom; het was de trainster van die andere Pokémon. Hij wou net zijn bek opentrekken om iets te zeggen, maar de Eevee zette de achtervolging al in.

Sakura hoorde de stem van het andere meisje weer. Maar het ontging haar wat ze precies zei. Ze draaide zich weer om en trok haar blik weg van de Buneary en Vulpix. Ze legde haar armen gevouwen op de rand van de bron en sloeg haar ogen op. De Eevee en de Kirlia volgden haar trouw. Ze hoorde hoe ze nog wat zei tegen haar Kirlia. Ze wist dat Kirlia’s een van de weinige Pokémon waren die met, meestal, hun trainer konden communiceren doormiddel van telepathie. Zelf had ze hier nooit ervaring mee gehad; ze was niet eens van plan om ooit een Psychic type Pokémon te vangen, dus…
’Sorry,’ begon de ander. Gelijk keek Sakura weer op en ontmoette ze haar ogen. ’Mijn naam is Cynthia,’ stelde ze zichzelf voor. ’Aangenaam, Cynthia. Ik ben Sakura,’ glimlachte ze terug. Ze zag hoe Cynthia zich in de bron liet glijden. Ze waren een stuk van elkaar verwijderd, maar dat was op zich niet zo erg. Zolang ze elkaar goed konden horen zou het goed zijn om een gesprek aan te knopen, toch?
Sakura keek nog eventjes naar haar Pokémon. Shanoa hield iedereen met een nogal scherpe blik in de gaten, terwijl Yuuki dolblij langs iedereen zwom om ze goed te kunnen bekijken. En Kero scheen interesse te hebben in de Eevee. Misschien omdat haar gedrag nogal erg verschilde met het gedrag dat hij normaal gewend was van Eevee’s. Want Yuuki was de enige Eevee die hij kende, zover Sakura wist.

Kero’s blik bleef vasthangen bij de Eevee. Haar gedrag en haar trekjes interesseerde hem op de een of andere manier. Toen hij zag dat ze aan de kant ging liggen liep hij weer naar haar toe. Opnieuw bleef hij een stukje van haar vandaan stilstaan. Hij hield zijn kop een tikje scheef en wachtte rustig af op haar reactie. Als zij liever alleen zou willen zijn zou hij het accepteren; hij wist het voelde om het liefst alleen gelaten te worden.

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! ma aug 30, 2010 12:25 pm

Cynthia slaakte even een diepe zucht. ‘Aangenaam, Cynthia. Ik ben Sakura,’ had Sakura gezegd. Cynthia haalde eventjes diep adem. “Aangenaam kennis te maken,” zei ze vriendelijk. ‘Je vergeet ons,’ meldde haar Kirlia, Music, telepathisch. Cynthia snoof zacht. “Ik vergat jullie niet,” reageerde ze kalm. Het duurde even voor ze door kreeg dat ze het hardop had gezegd. “Dit zijn Music, Summer, Nyala en Desire,” zei ze toen kalm tegen Sakura. Bij elke naam die ze opnoemde, wees ze kort naar de bijbehorende Pokémon. Als ze dat niet zou doen, zou Sakura natuurlijk geen idee hebben wie wie was. “Nu blij?” vroeg ze heel zacht aan Music, die zacht grinnikte. Net als zij had Music haar ketting nog altijd om. Music had een rode saffier waar een klein blauw lichtje, Nanook’s aura, in scheen. Zelf had ze een ketting met een Lapis Lazuli eraan. Dat was een steen die voor de meesten onbekend was, maar die zij echt heel mooi vond.

De kleine Eevee, Desire, lag rustig en alleen aan de kant. Ze keek toe hoe één van de voor haar onbekende Pokémon het water op een onhandige manier uit klom. Toen haar blik die van hem kruiste, kromp ze een beetje ineen. Toch bleef haar blik bij hem hangen. Dit was omdat hij haar kant op begon te lopen. Langzaam zakten haar grote bruine oren naar beneden en kromp ze nog een beetje meer in elkaar. Toen hij halt hield, gingen haar oren echter weer half omhoog. Aan de ene kant was er die nieuwsgierigheid diep in haar, die ze al een tijdje onderdrukte. Ze wilde kennis maken met deze Pokémon. Ze wilde dat hij net zo was als de Pokémon uit haar team; iemand die ze kon vertrouwen. Sinds wat er met haar trainer gebeurd was, had ze haar nieuwsgierigheid en het gevoel van eenzaamheid onderdrukt. Ze lag altijd alleen en was niet van plan op iemand af te lopen. Toch.. Nu begonnen die gevoelens weer een beetje terug te komen, en ze wist niet of ze daar blij mee was. Als ze de eenzaamheid en de nieuwsgierigheid niet had, kon ze alles laten zoals het was. Hoefde ze geen risico’s te nemen. Geen drama, want nu kon ze dat niet aan. Toch.. Toch kon ze dit gevoel niet voor altijd blijven onderdrukken. Ze was jong. Als ze altijd in een hoekje zou blijven liggen, zou ze verbitteren. Ze slaakte een diepe zucht en kroop zette haar voorpoten goed neer, zodat haar bovenlichaam van de grond af kwam. Vervolgens zorgde ze ook ervoor dat haar kont de grond verliet, waardoor ze weer op vier poten stond. Met voorzichtige passen, haar staart tussen haar benen en haar oren naar beneden liep ze op Kero af. “H-Hallo,” zei ze voorzichtig. Haar stem trilde, maar dat probeerde ze te negeren. “Mijn n-naam is D-Desire,” stotterde ze vervolgens, nog altijd met haar staart tussen haar benen, haar oren naar beneden en op trillende poten. Zo wachtte ze op een reactie van Kero.

Cynthia keek met een grijns op haar gezicht naar Desire, die er uiteindelijk een keer voor gegaan was. Ze liep (bijna) nooit op iemand af, waardoor ze altijd alleen zat en nooit vrienden maakte. Cynthia hoopte dat Kero haar vertrouwen in de buitenwereld weer een beetje terug zou brengen. Desire was door haar vorige trainer bang geworden voor alle anderen. Cynthia had haar vertrouwen weten te winnen, even als haar Pokémon, maar verder was ze bang voor alles en iedereen. Cynthia vond het haar plicht om ervoor te zorgen dat de kleine Eevee een zo gelukkig mogelijk leven leidde, en hoopte dus dat ze snel over haar angsten heen zou komen, want dat zou het zeker veel makkelijker maken. Ze sloot haar ogen even, waarna ze ze opnieuw opende, hopend dat Kero vriendelijk zou doen tegen Desire.

Met een grijns op haar kop keek Summer naar Nyala, die aan de kant hing en haar droogjes aan keek. Summer stak haar tong uit, en Nyala rolde even met haar ogen. Voor sommigen zou het lijken alsof ze aan het ruzieën waren, maar dit deden ze vaker, en ze hadden nog nooit echt ruzie gehad. Zacht zwiepte ze met haar zes staarten heen en weer, waarna ze nog even naar de Vulpix keek. Vervolgens draaide ze zich om. Met rustige, sierlijke passen liep ze naar Cynthia toe. Ze ging aan de kant liggen, ongeveer een meter van Cynthia af. Ze haalde eventjes diep adem, waarna ze haar kop op haar voorpoten legde en haar ogen sloot, om zo rustig te blijven liggen.

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! ma aug 30, 2010 1:44 pm

Sakura draaide zich weer om en ging weer rustig zitten. ’Aangenaam kennis te maken,’ zei Cynthia vriendelijk nadat ze eventjes diep adem had gehaald. Ineens snoof Cynthia en Sakura vroeg zich af of dat ze iets verkeerds had gedaan. ’Ik vergeet jullie niet,’ sprak ze vervolgens kalm. Sakura fronste eventjes, tegen wie had ze het? Ze keek eventjes met een vragende blik naar de Kirlia, maar die zat er nog steeds in precies dezelfde houding. ’Dit zijn Music, Summer, Nyala en Desire,’ stelde Cynthia haar Pokémon kalm voor terwijl ze iedere keer naar de gene wees waar de naam bij hoorde. Sakura knikte. ’Nu blij?’ vroeg ze vervolgens aan haar Kirlia, genaamd Music. Deze grinnikte. Blijkbaar was het wel de Kirlia geweest met haar telepathie. ’Het is dat je me er nu een soort van aan herinnert,’ begon Sakura. ’Deze Pokémon van mij hier zijn Shanoa, Yuuki en Kero,’ stelde ze haar Pokémon voor. Ze stopte iedere keer een tijdje toen ze een naam zij en keek toen naar de Pokémon waar hij bij hoorde. Toen Sakura haar blik weer op Cynthia liet glijden spotte ze iets glimmends… Het was een kettinkje. Ook haar Kirlia had een kettinkje om. Maar beide verschilde erg van elkaar. Die van Cynthia een prachtige blauwe steen. Het was te donker om Aquamarijn te zijn en eigenlijk ook om een blauwe Saffier te zijn. Ze kende nog een ander soort, maar daar kende ze de naam niet precies van. Het was iets met Lap… Maar verder wist ze het niet. Music aan de andere hand had overduidelijk een saffier. Maar er zat een klein blauw lichtje in. Wat het was wist Sakura niet precies, maar dat zou toch niet iets zijn dat speciaal zou zijn voor haar om te weten.
Nieuwsgierig wees Sakura naar het kettinkje van Cynthia. ’Dat is een mooie ketting. Maar die steen… Het komt me bekend voor, maar toch ontgaat me wat hij precies is,’ gaf ze zachtjes toe. Ze liet haar blik van de steen naar Cynthia glijden en wachtte rustig af op haar reactie.

Kero hield zijn hoofd een tikje scheef en keek vragend naar Desire. Ze deed eerst haar oren helemaal naar beneden, maar toen hij stil was blijven staan hief ze ze weer een beetje op. Geduldig ging Kero zitten, het was duidelijk dat ze bang was. Hij maakte zich nog wat kleiner, hij was vrij groot en dat kon misschien een dreigende werking hebben. Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk slaakte Desire een diepe zucht om vervolgens langzaam op te staan. Met haar staart tussen haar benen, haar oren naar beneden en voorzichtige passen liep ze richting hem. ’H-Hallo,’ zei ze voorzichtig. Haar stem trilde overduidelijk. Hij glimlachte hartelijk naar haar als teken dat hij haar gedrag begreep. ’Mijn n-naam is D-Desire,’ stotterde ze vervolgens. Ze had nog steeds haar staart tussen haar benen, haar oren naar beneden en, als hij het goed zag, tilde ze zelfs op haar poten. Kero knikte rustig, waarna hij opkeek en haar ogen ontmoette. ’Hallo Desire. Ik ben Kero, aangenaam,’ sprak hij rustig. Hij grinnikte eventjes zachtjes. ’Wees niet bang, ik eet je heus niet op hoor,’ plaagde hij haar een beetje. Vervolgens stond hij weer op. ’Heb ik toestemming om dichterbij te komen?’ vroeg hij zachtjes terwijl hij haar vragend en afwachtend aankeek.

Het verbaasde Sakura toen ze Kero hoorde. Normaal was hij niet de gene die een gesprek opzocht. Ze draaide haar hoofd een beetje en keek naar hoe hij op een rustige toon iets zei tegen de Eevee, Desire. Die toon had ze echter nog nooit gehoord, meestal had hij altijd een nogal felle of ijzige toon in zijn stem. Ze glimlachte trots naar hem, hij begon een beetje sociaal te worden tegenover andere. Ze keek eventjes naar Desire en haar trotste blik veranderde in een nogal bezorgde. Desire leek doodsbang, had Kero haar misschien iets aangedaan?

Met een teleurgestelde blik keek Yuuki hoe Summer de bron had verlaten en zich op de rand had gevestigd. Ze keek toen naar Nyala en zwom maar naar haar toe. Tijdens haar weg bleef ze wel af en toe twijfelachtig stil hangen in het water. De twee leken een soort van ruzie te hebben, maar toch ook weer niet. Rustig zwom ze door en bleef ze een beetje van Nyala aan drijven in het water. ’Hebben jullie vaker ruzie?’ vroeg ze nogal bezorgd aan de Buneary. Ze liet haar oren een beetje naar ondergaan. Ze hield niet zoveel van ruzies.
Shanoa was inmiddels moe geworden van al de inspanning die het zwemmen leverde. Ze was, zonder dat iemand het merkte, uit de bron geklommen en naast de tent van Sakura gaan liggen. Ze rolde zich op tot een keurig balletje, ze wou slapen.

- Sorry voor de late post, Greys Anatomie was op de tv (;
En sorry voor Kero's kleur, maar als ik hem donker maak word hij zo... fatsig en lelijk D: –

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! ma aug 30, 2010 2:11 pm

‘Het is dat je me er nu een soort van aan herinnert,’ begon Sakura. ‘Deze Pokémon van mij hier zijn Shanoa, Yuuki en Kero,’ zei ze vervolgens. Cynthia keek naar de drie Pokémon van Sakura. Een Vulpix, een Eevee en een Shinx. Zelf had ze ook een Vulpix en een Eevee, maar, qua karakter zouden de vier waarschijnlijk heel verschillend zijn. ‘Dat is een mooie ketting. Maar die steen… Het komt me bekend voor, maar toch ontgaat me wat hij precies is,’ zei Sakura even later. Cynthia pakte de blauwe steen uit haar ketting voorzichtig beet in haar handen. “Dit is een Lapis Lazuli,” zei Cynthia grijnzend. “Bijna niemand weet wat dat is,” zei ze toen grinnikend. Dat was ook één van de redenen waarom zij hem zo leuk vond. Het was een erg originele steen, en je zou niet veel mensen treffen met dezelfde.

‘Hallo Desire. Ik ben Kero, aangenaam,’ zei de Shinx, Kero. Desire kon hem zacht horen grinniken. ‘Wees niet bang, ik eet je heus niet op hoor,’ zei hij. Vervolgens stond hij weer op. ‘Heb ik toestemming om dichterbij te komen?’ vroeg hij toen. Desire aarzelde even. Ze wachtte eventjes met spreken tot ze weer iets steviger op haar poten stond, en haar stem wat meer vertrouwde. “Dat is ook niet hetgeen waar ik bang voor ben,” zei ze zacht, terwijl er een rilling over haar bruine rug gleed. Ze haalde een paar keer diep adem, waardoor ze weer een klein beetje tot rust kwam. Ze dacht aan de vraag van de Shinx. “Natuurlijk,” besloot ze te zeggen. Ze slikte even. Hij zou haar niks doen. Dat kon hij niet. Music, Summer, Cynthia en Nyala waren hier in de buurt. Toch zou ze hier normaal niet genoeg aan hebben, wat betekende dat ze de Shinx toch al een klein beetje begon te vertrouwen. Het trillen werd minder, maar stevig stond ze nog lang niet.

Cynthia keek even toe hoe Desire Kero een beetje leek te gaan vertrouwen. Toen keek ze naar Sakura, die niet scheen te weten waarom Desire er doodsbang uit zag. “Ze is grootgebracht door iemand die haar nou niet echt.. Goed behandelde. Ze is het vertrouwen in alles en iedereen volledig kwijtgeraakt, en is al bang voor de kleinste wezens,” besloot ze rustig uit te leggen, waarna ze even diep ademhaalde. “Dit is de eerste keer dat ze.. Zo doet. Meestal rent ze meteen weg als er iemand maar naar haar kijkt,” zuchtte Cynthia toen, waarna ze haar blik richtte op Music. Music was het vertrouwen in mensen nooit kwijt geraakt, ook al was haar trainer ook niet al te lief. Ze hoopte dat als zij het niet kon, dat Music ervoor kon zorgen dat Desire het vertrouwen in anderen terug zou krijgen.

’Hebben jullie vaker ruzie?’ klonk een stem. Nyala keek om, recht in de ogen van één van de Pokémon van het meisje, Sakura. Ze haalde even diep adem. “We hebben geen ruzie. Ik en Summer lopen elkaar altijd een beetje te klieren, om eerlijk te zijn. Zie het maar als hoe zussen met elkaar om gaan,” zei ze grinnikend. “Mijn naam is Nyala, aangenaam,” stelde ze zichzelf toen grijnzend voor. Ze hield zich met één hand vast aan de kant, waardoor ze niet de hele tijd rare bewegingen met haar armen hoefde te maken om boven water te blijven. Rustig keek ze even naar Desire, maar vervolgens weer naar Yuuki, wachtend op een antwoord.

Music sloot haar ogen heel even, maar opende ze al snel weer. Ze had toegekeken hoe Desire uiteindelijk besloot iemand te vertrouwen en grijnsde licht. Desire ging sneller vooruit dan ze had durven hopen. Zelf had ze iets meegemaakt wat in dezelfde ‘categorie’ viel, maar Desire had het vele malen erger meegemaakt dan zij. Ze slaakte even een diepe zucht en keek Cynthia aan. Desire had Cynthia al snel vertrouwd, even als haar. Misschien omdat zij degenen waren die haar weg hadden gehaald uit de kou. Toch vond ze het vreemd dat Desire zo deed tegen alles en iedereen, maar hun al zo snel had vertrouwd. Ze richtte haar blik op Summer, die achter haar en Cynthia lag. ‘Boeh,’ zei ze droogjes. Summer opende één oog, maar sloot deze al snel weer, zonder te reageren.

~Geen probleem. xD~
~Wat een kleurvolle post is dit, zeg. xD~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! di aug 31, 2010 4:29 am

Sakura haar blik gleed weer op de steen toen Cynthia hem voorzichtig beet nam in haar handen. ’Dit is een Lapis Lazuli,’ zei ze grijnzend. Sakura knikte. Het was dus blijkbaar wel de steen die ze dacht, alleen de naam niet helemaal van wist. ’Bijna niemand weet wat dat is,’ vervolgde Cynthia al grinnikend. Sakura glimlachte terug. Misschien was dat wel de reden waarom ze hem had. ’Het is dat mijn vader me vroeger wat over edelstenen heeft geleerd… Ik had al een soort van voorgevoel, maar wist niet zeker of het goed was,’ verklaarde ze terwijl ze haar blik los trok van de steen en weer naar Cynthia keek. Ze had een nogal vaag gevoel, waarschijnlijk omdat ze over haar vader had gesproken. Ze had hem maar vier jaar gekend, maar toch. De meeste mensen vergeten de normale dingen die ze mee hebben gemaakt en onthouden alleen de speciale. Maar Sakura had haar best gedaan de normale tijd in haar leven te blijven onthouden; de tijd dat ze in een normaal gezinnetje leefde. Ze zuchtte eventjes en schudde haar hoofd. Dit deed ze vaker als ze bepaalde gedachten van zich af wou schudden.

Het duurde eventjes voordat Kero antwoord kreeg. Desire aarzelde overduidelijk, maar nam ondertussen de tijd om zichzelf een houding te geven. Ze zette zich wat steviger op de grond vast en haar stem trilde niet meer zo erg. ’Dat is niet hetgeen waar ik bang voor ben,’ zei ze zacht. Kero knikte. Nog steeds wachtend op haar antwoord op zijn vraag bekeek hij haar eventjes. Ze zag er eigenlijk bijna hetzelfde uit als Yuuki… Zouden ze misschien tweelingen zijn of zo? Hij schudde de gedachte van zich af; hij had zelf ook zo vaak andere Shinx gezien die op hem leken maar geen familie waren. ’Natuurlijk,’ trok Desire hem uit zijn gedachte door de vraag te beantwoorden. Hij keek eventjes een beetje verward op, hij moest zijn gedachten eventjes op een rijtje zetten. Hij knikte en glimlachte toen naar haar. Rustig liep hij naar haar toe. Hij koos ervoor om een beetje aan de linkerkant te blijven. Opeens bleef hij stilstaan met een van zijn poten tussen die van haar. Voorzichtig probeerde hij de linker iets naar zich toe te trekken. ’Zo sta je wat steviger,’ legde hij zijn actie zachtjes uit. Toen hij dacht dat het wel kon zette hij nog een paar passen, draaide zich om en ging naast haar zitten.

Sakura beet op haar lip, maar zag wel al dat Desire wat rustiger werd. ’Ze is grootgebracht door iemand die haar nou niet echt… Goed behandelde. Ze is het vertrouwen in alles en iedereen volledig kwijtgeraakt, en is al bang voor de kleinste wezens,’ hoorde Sakura Cynthia rustig uitleggen. Langzaam draaide ze haar hoofd naar haar. Ze wou zelf wat zeggen, maar Cynthia haalde even diepadem, waarschijnlijk wou ze er nog wat aan toevoegen. ’Dit is de eerste keer dat ze… Zo doet. Meestal rent ze meteen weg als iemand naar haar kijkt,’ zuchtte ze waarna ze haar blik op Music richtte. Sakura knikte begrijpend. Zelf had zij nooit zo’n gevallen gehad. Wel had haar eigen Eevee, Yuuki, ook problemen met het vertrouwen van andere, maar waarom wist ze eigenlijk niet. Want ze had haar een soort van gevangen, niet dat ze met haar gevochten had of zo, toen ze wild was. ’Heeft Music hetzelfde… probleem gehad?’ floepte zonder dat ze het doorhad uit haar mond. Eigenlijk had ze best spijt van de vraag gekregen, maar er was nu geen weg meer terug. Maar de blik waarmee Cynthia naar haar Pokémon keek…

De Buneary haalde eventjes diep adem en Yuuki zette zich schrap voor het antwoord. ’We hebben geen ruzie. Ik en Summer lopen elkaar altijd een beetje te klieren, om eerlijk te zijn. Zie het maar als hoe zussen met elkaar omgaan,’ verklaarde ze grinnikend. Bij het horen van deze woorden verscheen en een grote glimlach op Yuuki haar gezicht, het was dus duidelijk niets ergs. Maar door het woord zussen begon ze een beetje zoekend om zich heen te kijken, waar was Shanoa? Misschien was die wel weer ergens afgelegen gaan liggen, nadat zij was gekomen in het team was het gedrag van de Vulpix erg veranderd. ’Mijn naam is Nyala, aangenaam,’ stelde de Buneary genaamd Nyla zichzelf grijnzend voor. Yuuki richtte haar blik een beetje geschrokken op haar, ze was weer een beetje van het onderwerp afgedwaald. ’Aangenaam Nyala, ik ben Yuuki,’ stelde ze zichzelf voor met een grote vriendelijke glimlach.

Shanoa had het proberen te slapen op gegeven en had haar hoofd verveeld op haar voorpoten gelegd. Haar achterpoten lagen beide dezelfde kant op, wat een raar gezicht was omdat haar voorpoten keurig naar voren wezen, totdat ze ze vouwde natuurlijk. Ze geeuwde eventjes en keek toen weer naar de andere Vulpix. Ze hoorde dat de Kirlia wat tegen haar zei – slechts een woord – maar het ontging haar wat het precies was. Als reactie opende de Vulpix slechts een oog, maar die sloot ze toch vervolgens weer snel. Shanoa fronste weer eventjes maar liet het later wegzakken, wat kon het haar schelen hoe die ander op andere reageerde?

- Lol, nu je ’t zegt. Colours :la:

~
En geloof ik... heb ik veel kleine alinea's D:... –

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! di aug 31, 2010 10:42 am

‘Het is dat mijn vader me vroeger wat over edelstenen heeft geleerd… Ik had al een soort van voorgevoel, maar wist niet zeker of het goed was,’ zei Sakura. Cynthia knikte. Normaal zou ze een lichte glimlach op haar gezicht gezet hebben, maar nu niet. Ze voelde een lichte steek toen Sakura het woord ‘vader’ had uitgesproken. Ze kneep haar ogen dicht en hapte een keer naar adem. Zwakkeling, dacht ze bij zichzelf. Ze balde haar vuist en opende haar ogen weer. Haar gezicht stond neutraal. Dat was iets wat ze in de jaren na de dood van haar geliefde vader geleerd had. Hoe hard je ook van binnen kapot kon gaan, je kon je zelf onder controle houden, als je de wilskracht ervoor had. Sommigen dachten, doordat ze haar gezicht meestal neutraal had staan en altijd een beetje deed alsof iets haar niks uit maakte, hoe erg het haar ook eigenlijk raakte, dat ze compleet harteloos, compleet gevoelloos was. Maar, dit was niet zo. In tegendeel.

De Shinx knikte en glimlachte. Desire’s ogen werden langzaam groter bij elke stap die hij richting haar zette. Ze hoorde en voelde hoe haar hart sneller begon te lopen, hoe het bloed sneller door haar aderen liep. Automatisch wilde ze terugdeinzen, maar ze wist zichzelf met moeite op haar plek te houden. Toen hij halt hield, met één van zijn poten tussen de hare, hapte ze naar adem. Zacht raakte hij met zijn poot de hare aan en schoof hem een stukje opzij, waardoor ze met haar poten iets verder uit elkaar stond. ‘Zo sta je wat steviger,’ legde hij uit. Vervolgens liep hij verder en ging naast haar zitten. Desire sloeg haar ogen neer. Ze opende haar mond weer, waardoor ze uiteindelijk weer adem haalde. “Sorry,” verontschuldigde ze zich zacht, “het spijt me voor mijn vreemde gedrag.”

‘Heeft Music hetzelfde… probleem gehad?’ vroeg Sakura ineens. Cynthia keek op. Ze wist wel waarom.. Cynthia had namelijk een tijdje naar Music zitten kijken nadat ze had verteld over de reden van Desire’s gedrag. Ze haalde eventjes diep adem, voor ze haar mond opende om antwoord te geven. “Music is ook niet al te best behandeld, maar zij is het vertrouwen in de mensen nooit kwijtgeraakt. Toen Charelle haar ving, wilde ze graag mee met het team. In tegenstelling tot Desire is Music, voor zover ik weet, niet bang voor vreemden,” zei ze kalm, waarna ze Music lichtgrijnzend aankeek. Deze knikte, maar zei niks. Cynthia wist dat ze gelijk had. Ook al wist ze niet precies wát Desire allemaal doorstaan had, het was in ieder geval meer dan een beetje gescheld. Cynthia had zelfs het gevoel dat ze misschien écht mishandeld was. Maar, ze zou Desire er niet over lastigvallen voordat deze haar genoeg vertrouwde om het haar allemaal te vertellen. Ze zou Music dan natuurlijk wel nodig hebben als haar vertaalmachine. Ze grijnsde licht.

’Aangenaam Nyala, ik ben Yuuki,’ stelde de Pokémon, die blijkbaar Yuuki heette, zichzelf voor. Nyala knikte. Ze richtte haar blik even op Summer en haalde diep adem. “Kom je het water niet meer in?” vroeg ze lacherig en ietwat luid, want anders zou ze het niet verstaan, aan de Vulpix die achter Cynthia lag. Die opende haar ogen niet, maar schudde haar kop heel zacht heen en weer, zonder de moeite te doen haar kop op te tillen. Nyala grinnikte. Summer was weer in één van haar beruchte buien, waarin ze geïrriteerd was door de drukte om zich heen. Nyala haalde eventjes diep adem en keek Yuuki aan. In tegenstelling tot Summer en Desire, hield zij niet van stiltes en wilde ze ze altijd doorbreken. Maar, wat moest ze zeggen tegen deze Pokémon?

Summer was duidelijk geïrriteerd, zoals wel zichtbaar. Het was.. Te druk. Op de daycare waarop ze opgroeide, had ze haar eigen plekje. De enige Pokémon die haar lastig vielen, waren Music, Rena en Lotus, en die mocht ze. Hier, sinds ze op reis waren, kwamen er steeds meer Pokémon, waarvan ze de namen moest onthouden. En dan waren er ook nog mensen waarvan ze de namen moest onthouden! Oké, ze had een best goed geheugen, maar dit ging haar toch nog wat te ver. Ze slaakte een diepe zucht. En dan, om het af te maken, verwachtte Cynthia natuurlijk van haar dat ze vriendelijk en beleefd ging doen tegen elke Pokémon. Oké, tegen degenen die rustig waren vond ze het wel oké, maar tegen Pokémon die hartstikke druk en arrogant waren.. Nee. Dan ging ze zichzelf irriteren aan die personen en roosterde ze hen het liefste. Ze vond het al heel lief van zichzelf dat ze dat nog niet gedaan had sinds ze in Utah waren. Oké, ze had een vlammenwerper afgevuurd naar Kiara, maar ze wist dat Kiara het vuur alleen zou absorberen, dus dat telde niet mee, vond ze.

~Same.~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! di aug 31, 2010 11:54 am

Cynthia knikte enkel. Sakura wendde haar blik een beetje af, maar sloeg haar ogen af en toe op. Cynthia kneep haar ogen dicht en hapte één keer naar adem. Blijkbaar was er ook iets in haar geschiedenis dat haar vader betrok, misschien was hij net zoals bij haar ook overleden. Ze had er nooit zo erg mee gezeten, ze was pas vier toen haar vader heen ging. Maar ze kreeg wel altijd een naar gevoel als ze het woord vader hoorde, of zijn naam. Toen Cynthia haar ogen opende stond haar gezicht neutraal. Blijkbaar had zij al geaccepteerd wat was gebeurd in haar geschiedenis. Sakura knikte een beetje en wendde toen definitief haar blik af en staarde maar een beetje afwezig naar het water.

Toen Kero zich geïnstalleerd had keek hij eventjes vanuit zijn ooghoeken naar Desire. Deze sloeg haar ogen neer. ’Sorry,’ verontschuldigde ze zich zacht, ’het spijt me voor mijn vreemde gedrag,’ voegde ze er nog aan toe. Kero draaide zijn hoofd naar haar en trok zijn mondhoeken een beetje omhoog. ’Maakt niets uit, je hebt er vast een erg goede reden voor,’ sprak hij terwijl hij haar een knipoog gaf. Hij liet zijn blik weer even op de andere glijden. Als Yuuki of Shanoa hem nu zouden zien zou hij het zichzelf nooit vergeten. Toen hij zag dat ze beide met hun hoofd ergens anders zaten keek hij weer naar Desire. ’Dank je dat me een beetje vertrouwt,’ zei hij tenslotte binnensmonds. Hij voelde bij zichzelf dat hij niet moest gaan vragen naar waarom ze zo moeilijk deed om hem gewoon te vertrouwen; misschien zou ze dan weer zo angstig raken als eerst.

Toen Sakura haar vraag had gesteld keek Cynthia op. Cynthia haalde eventjes diep adem voordat ze antwoord gaf: ’Music is ook niet al te best behandeld, maar zij is het vertrouwen in de mensen nooit kwijtgeraakt. Toen Charelle haar ving, wilde ze graag mee met het team. In tegenstelling tot Desire is Music, voor zover ik weet, niet bang voor vreemden.’ Sakura knikte maar werd al snel overvallen door nog een vraag. Wie was Charelle? En hoe was Music van Charelle naar Cynthia gekomen… Misschien had die Charelle haar Music toevertrouwd of zo. Sakura keek op en zag hoe Cynthia licht grijnsde, misschien had de Kirlia haar weer wat gezegd via de telepathie of zo. ’Heeft… Charelle… Jou Music toevertrouwt?’ durfde ze vervolgens te vragen. Ze wist niet zeker of dat ze op de zenuwen van Cynthia begon te werken met al die vragen die ze stelde, maar hierdoor ontstond er ten minste wel een soort van gesprek.

Nyala knikte, om vervolgens haar blik op de Vulpix te richten. Yuuki volgde haar blik. ’Kom je het water niet meer in?’ vroeg Nyala aan Summer. Ze zei het een beetje lacherig en ook misschien een beetje aan de harde kant, maar Yuuki kon die manier van praatte goed bij zichzelf herkennen. Summer schudde haar hoofd, maar nam niet eens de moeite om haar kop op te tillen. Nyala grinnikte als reactie. De Buneary haalde eventjes diep adem en richtte zich toen tot Yuuki, die vragend haar hoofd een beetje scheef hield. Wat zou ze nu kunnen doen? Nyala deed echter ook niks, misschien wist zei ook niets. Yuuki fronste eventjes en keek om zich heen. Vervolgens zwom ze naar de kant toe om zich daar weer om te draaien, richting de rest van het water. ’Wedstrijdje houden, wie het eerste aan de overkant is of zo?’ vroeg ze met een brede glimlach op haar gezicht.

Shanoa zag hoe Kero zich nogal… vreemd gedroeg, voor zijn doen, tegen de onbekende Eevee. En hoe Yuuki iemand had gevonden die misschien wel veel op haar leek qua karakter. Zelf had ze zich buitengesloten van de rest. Eigenlijk net zoals die andere Vulpix. Misschien leken ze ook wel een beetje op elkaar qua innerlijk. Moeizaam stond ze op en strekte ze haar achterpoten een beetje. Rustig liep de Vulpix richting de ander. Ze bleef ongeveer een meter van de ander afstaan. Ze liet haar achterste zakken tot deze de grond raakte en zwaaide rustig met haar staarten. ’Zo te zien ben ik niet de enige die niet zoveel van drukte houd,’ merkte ze kalm op met haar blik gericht op de andere Vulpix. Ze had een neutrale uitdrukking en bereidde zich voor op alle mogelijke reacties van de ander terwijl ze er op eentje wachtte.

- Umg, het is moeilijk een post te maken als je inspiratie op nul staat…
En mijn posts worden steeds kleiner D:! –

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! wo sep 01, 2010 8:45 am

Met een kalme, emotieloze blik keek de Kirlia voor zich uit. Ze wist waar Cynthia aan dacht. Aan het feit dat Charelle zou komen en dat die haar misschien terug wilde. Daardoor was er één vraag in Music’s hoofd rond gaan spoken. Wilde ze terug naar Charelle? Ze kende Charelle al langer dan dat ze Cynthia kende, maar ze was niet veel langer bij Charelle geweest. Ze had niet zo veel meegemaakt met Charelle, behalve de keren dat ze bij Nanook geweest was. Dat waren absoluut de hoogtepunten. Hier.. Met Cynthia.. Vond ze alles leuk wat ze deden. De band tussen haar en Cynthia was sterker. Dus, nee. Ze wilde niet terug naar Charelle.

‘Maakt niets uit, je hebt er vast een erg goede reden voor,’ sprak Kero. Hij knipoogde, en keek vervolgens even naar de anderen. ‘Dank je dat me een beetje vertrouwt,’ zei hij even later. Desire kleurde rood. “G-Geen dank,” zei ze zacht. “Ik moet jou juist bedanken..” zei ze, even zacht als net. Ze richtte haar blik even op Nyala en Summer, maar toen weer op Kero. Haar houding werd iets steviger en ze stond al niet meer op haar poten te trillen. Hem kan ik vertrouwen, dacht ze voorzichtig. Ze wist het zeker. Hij was niet van plan haar iets aan te doen.

Ook Sakura was enige tijd stil, wat voor Cynthia betekende dat ze even rustig de tijd kon hebben om na te denken. Nu het zeker was dat ze in Utah zouden blijven, omdat Charelle’s pleegvader vooruit ging, zou Charelle binnenkort hierheen komen. Natuurlijk, Cynthia was hartstikke blij om haar vriendin weer te zien. Maar, wat als Charelle Music terugwilde? Cynthia richtte haar goudbruine ogen op Music. Nee. Ze wilde Music niet kwijt. Maar, als Music terugwilde naar Charelle.. Wie was zij dan om haar tegen te houden? Dat kón ze gewoon niet doen. ‘Heeft… Charelle… Jou Music toevertrouwd?’ vroeg Sakura toen. Cynthia richtte haar blik weer op het meisje. “Music is hier gevangen, maar Charelle besloot de Daycare van haar.. Ouders in Kanto te gaan runnen,” legde ze rustig uit. “Music was niet gelukkig daar, en dus gaf ze Music aan mij,” sloot ze haar verhaaltje af. Ze haalde even adem, waarna ze haar hand om haar ketting sloot. Zou Music terug willen naar Charelle?

Het was een tijd lang stil. Nyala wist nog altijd niet wat ze moest zeggen. Toen de ander, Yuuki, begon te spreken, slaakte ze een opgeluchte zucht. ‘Wedstrijdje houden, wie het eerste aan de overkant is of zo?’ vroeg ze. Nyala keek even naar de overkant. “Ik ben niet zo snel in het water,” zei ze droogjes. “Maar, oké. Waarom niet,” zei ze toen. Ze zette haar twee voeten tegen de kant aan en hield met haar andere hand de kant nog steeds beet. Ze wachtte tot Yuuki begon met aftellen, zodat ze kon starten. Ze had al een idee. Nomaal zou ze haar IJsstraal gebruikt hebben, maar dit water was te warm daarvoor. Een Shock Wave leek haar ook niet echt geschikt om zichzelf vooruit te knallen, want dan zou ze iedereen elektrocuteren, en daar zouden ze ook niet echt blij mee zijn. Ze had echter genoeg andere dingen in huis..

Summer haalde even diep adem toen het geluid van naderende voetstappen haar oren binnendrong. Het geluid was van een wezen dat op vier poten liep, dat was logisch. Bovendien was het niet al te luid, dus was het een niet al te zwaar dier. Dat betekende dat Cynthia, Nyala, Music en het meisje het niet waren. Desire was het ook niet, want die voetstappen herkende ze zo onderhand. Dit was.. Onbekend. Het duurde niet lang voor de voetstappen stopten, nadat ze redelijk dichtbij waren gekomen. Een zachte plof klonk. De Pokémon was blijkbaar gaan zitten. ‘Zo te zien ben ik niet de enige die niet zoveel van drukte houd,’ klonk de stem van de Pokémon. Summer opende kalm één oog en keek naar de Vulpix. “Hmmn,” zuchtte ze grijnzend. “Ik heb nooit van drukte gehouden,” zuchtte ze. Ze miste soms de rust van de Daycare, maar.. Dit leven was spannender.

~Flut.~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! wo sep 01, 2010 10:59 am

Er verscheen een bescheidde glimlach op Kero zijn gezicht toen hij zag dat ze rood begon te kleuren. ’G-Geen dank,’ zei ze zacht. ’Ik moet jou juist bedanken,’ voegde ze er aan toe, even zacht als toen net. Verlegen sloeg de Shinx zijn ogen neer. Toen hij weer durfde op te kijken had zij haar blik op andere Pokémon gevestigd, die hij niet kende. Hij bekeek haar eventjes weer snel. Haar houding was weer wat steviger geworden en ze trilde niet meer op haar poten. Hij glimlachte blij naar haar toen ze haar blik weer naar hem toe wendde. ’Weet je… Het is misschien veel gevraagd, maar ik denk dat een mooie glimlach je goed zou staan,’ merkte hij zachtjes op. Hij wendde zijn blik weer een beetje af en staarde naar zijn poten. Nieuwsgierig keek hij weer een soort van op om te kijken of ze iets met zijn woorden zou doen.

Duidelijk begon Sakura Cynthia dus niet op de zenuwen te werken, want ze gaf gewoon antwoord. ’Music is hier gevangen, maar Charelle besloot de Daycare van haar... Ouders in Kanto te gaan runnen,’ legde ze uit. Sakura knikte. Dus Charelle had de Daycare van haar ouders overgenomen. De reden dat ze naar Kanto kon waarschijnlijk de reden zijn. En, eigenlijk niet tot Sakura haar verbazing, was haar gedachte goed. ’Music was niet gelukkig daar, en dus gaf ze Music aan mij,’ sloot ze het verhaaltje af. Sakura zuchtte toen alweer een vraag in haar hoofd op kwam. Ze probeerde hem weg te schuiven, maar hij bleef branden in haar gedachtes. Ze haalde eventjes diep adem om hem vervolgens te stellen: ’Er is niet grote kans op, maar wat als Charelle ooit besluit om terug te komen naar Utah?’ begon ze zachtjes. ’Wat als ze Music dan misschien terug zou willen… Ik weet niet hoelang jullie nu al bij elkaar zijn, maar ik denk je in die tijd wel al een hechte band hebt opgebouwd met Music, vooral omdat ze zelfs met haar telepathie met je communiceert.’ Sakura keek eventjes naar haar Pokémon. Wat was ze blij dat ze allemaal gewoon haar als eerste trainer hadden gehad; dan hoefde ze niet over dit soort dingen na te denken. Ze richtte afwachtend haar blik weer op Cynthia, wachtend op antwoord. Waarvan ze eigenlijk niet zeker was of dat ze het wel zou krijgen.

Het duurde een tijdje voordat Yuuki antwoord kreeg. Nyala wierp eerst een blik naar de overkant. ’Ik ben niet zo snel in water,’ gaf ze droogjes toe. Yuuki grinnikte zachtjes, zij wel dan met haar manier van zwemmen? Het zag er namelijk nog grappiger uit dan op zijn hondjes, vooral als ze snel zwom. ’Maar, oké. Waarom niet?’ zei de Buneary toen. Yuuki knikte. ’Maak je geen zorgen hoor, ik ben ook niet zo snel hoor,’ stelde ze haar nog eventjes gerust. Ze zette haar achterpoten tegen de rand op; klaar om zich af te zetten. ’Oké, daar gaan we dan… één… twee… drie!’ Gelijk toen het laatste woord over haar lippen was gekomen zette ze zich zo hard als ze kon af en dook ze onder water. Als er een ding was dat ze had geleerd van het zwemmen was dat ze onderwater sneller was, waarom wist ze niet precies. De eerste afstand hoefde ze haar poten nog niet te bewegen; ze had zich hard genoeg afgezet. Toen ze vaart begon te minderen kwam ze weer boven en hapte ze een keer naar adem, zodat haar longen vol zaten met lucht voor de volgende onderwater tocht. Snel dook ze weer naar onder en probeerde ze zo snel mogelijk door te zwemmen. Er was wel twee kleine nadelen aan dit onderwater zwemmen; het water was te warm om haar ogen open te doen en ze kon niet zien hoever Nyala al was en of ze haar had ingehaald of niet.

Shanoa betwijfelde of dat de Vulpix naar haar zou luisteren, maar toen ze één oog opende wist Shanoa dat ze het deed. Ze was best wel opgelucht, zelf hield ze totaal niet van ruzies dus probeerde ze ze meestal te vermijden. ’Hmmn,’ zuchtte de ander. ’Ik heb nooit van drukte gehouden,’ zuchtte ze opnieuw. Shanoa knikte begrijpelijk. ’Zelf heb ik nooit drukte echt ervaren, ik had een vrij rustig leventje. Totdat er een nieuwe Pokémon bij ons in het team kwam. Eerst was ze wel rustig. Maar later veranderde haar gedrag. Ze werd druk en onrustig, en het koste me grote moeite om het uit te houden,’ zei ze met een lichte grijns op haar zicht terwijl ze eventjes naar Yuuki keek. Vervolgens keek ze weer naar de Vulpix. ‘Maar alles went.’ Ze stond weer op en liep wat dichter naar de ander toe. ’Mijn naam is trouwens Shanoa, aangenaam,’ stelde ze zichzelf voor terwijl ze stil ging staan en haar kop een beetje boog. Vervolgens bleef ze de ander vragend aankijken. ’Zou ik je rust verstoren door bij je te komen liggen?’ vroeg ze met een hartelijke glimlach die haar gezicht sierde.

- Als die van jouw al flut is, wat is die van mij dan D:? –

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! do sep 02, 2010 8:37 am

De glimlach die op het gezicht van Kero verscheen toen Desire omkeek, zorgde ervoor dat ze weer even na begon te denken. Waren haar zorgen overbodig? Het antwoord hierop wist ze meteen. Nee. Je kon niet iedereen vertrouwen. Zo was het nou eenmaal niet. Maar, overdreef zij het? De tijd om er verder over na te denken kreeg ze niet, want Kero maakte een opmerking. ‘Weet je… Het is misschien veel gevraagd, maar ik denk dat een mooie glimlach je goed zou staan,’ zei hij zacht. Desire’s ogen werden ietwat groter, terwijl ze toekeek hoe hij zijn blik afwendde. Voorzichtig liet ze zichzelf op haar kont zakken. Toen hij weer opkeek, kon ze het niet laten zacht te grinniken. Ze keek met een lichte glimlach op haar gezicht op de grond. Vervolgens keek ze naar het meisje, Sakura. Betekende dit dat ze haar ook kon vertrouwen? Kero was absoluut betrouwbaar, dat had zich nu wel bewezen. Sakura was degene die hem trainde, dus.. Maar, dat betekende niet absoluut dat zij ook betrouwbaar was. Haar eigen trainer was niet te vertrouwen geweest, terwijl zij niemand kwaad had gedaan..

‘Er is niet grote kans op, maar wat als Charelle ooit besluit om terug te komen naar Utah?’ begon Sakura. ‘Wat als ze Music dan misschien terug zou willen… Ik weet niet hoelang jullie nu al bij elkaar zijn, maar ik denk je in die tijd wel al een hechte band hebt opgebouwd met Music, vooral omdat ze zelfs met haar telepathie met je communiceert,’ vervolgde ze. Cynthia haalde even diep adem en richtte haar blik kort op Music, en toen weer op Sakura. “Ik wil haar graag bij me houden.. Maar, als ze terug wil naar Charelle.. Wie ben ik dan om haar tegen te houden? Ik kan haar niet tegenhouden om te doen wat haar gelukkig maakt,” zei ze toen en ze zette een lichte glimlach op haar gezicht. “We zullen zien wat er gebeurt.. Ik zal haar in ieder geval niet tegen houden als ze weg wil gaan,” besloot Cynthia toen af te sluiten, waarna ze haar blik afwachtend op Music richtte.

Music luisterde aandachtig naar wat Cynthia allemaal vertelde. Na een tijdje sloot ze haar ogen en schudde ze grijnzend haar hoofd. Het duurde even voor ze haar ogen weer opende. “Cynthia,” begon ze kalm via telepathie, “Als Charelle mij terug zou willen, zou ik zeggen dat ik bij jou wil blijven. Bij Charelle waren de absolute hoogtepunten de ontmoetingen met Nanook. Maar, bij jou heb ik die ook. Ik heb al veel sneller een hechtere band met jou opgebouwd, en we hebben al onze eerste badge gewonnen, en ik wil erbij zijn als we onze achtste badge halen.” Vervolgens haalde ze even diep adem en keek ze naar Desire, die gekalmeerd was. Bovendien scheen er iemand naar Summer toe te zijn gegaan, en waren Nyala en Yuuki bezig met een wedstrijdje. Leuk..

Cynthia luisterde grinnikend naar de woorden die Music haar via haar telepathie vertelde. “Bedankt, Music,” zei ze kort. Vervolgens richtte ze haar blik op Sakura. “Ik denk dat ik me geen zorgen hoef te maken om het feit dat Music misschien met Charelle mee wil gaan,” zei ze toen grijnzend. Ze haalde even diep adem en richtte haar blik op de Kirlia. ‘Je zal erbij zijn. Je zal erbij zijn als we onze achtste badge halen,’ dacht Cynthia met haar ogen gesloten. Toen ze haar ogen opende, zag ze Music knikken. Ze grinnikte even zacht en keek weer naar Sakura.

‘Maak je geen zorgen hoor, ik ben ook niet zo snel hoor,’ zei Yuuki. Nyala grinnikte, maar werd weer serieus toen ze hoorde hoe Yuuki af begon te tellen. Een schaduwbal ontstond tussen Nyala‘s handen. ‘Oké, daar gaan we dan… één… twee… drie!’ waren de woorden van Yuuki. Nyala vuurde de schaduwbal af tegen de kant en zette zich tegelijkertijd af met een snelle aanval. Met een gigantische snelheid schoot ze naar achteren, omdat ze dus met haar rug naar de overkant gezeten had, waardoor ze aan het eind met volle vaart met haar rug tegen de kant aan knalde. Snel zwom ze omhoog om naar adem te happen en keek ze even om zich heen. Had Yuuki gewonnen, of was zij sneller geweest?

‘Zelf heb ik nooit drukte echt ervaren, ik had een vrij rustig leventje. Totdat er een nieuwe Pokémon bij ons in het team kwam. Eerst was ze wel rustig. Maar later veranderde haar gedrag. Ze werd druk en onrustig, en het koste me grote moeite om het uit te houden,’ zei de Vulpix. Summer opende beide ogen opnieuw bij het horen van dit verhaal. ‘Maar alles went.’ De Vulpix stond op en kwam dichterbij. ‘Mijn naam is trouwens Shanoa, aangenaam,’ zei ze toen. ‘Zou ik je rust verstoren door bij je te komen liggen?’ vroeg ze toen, voordat Summer iets kon zeggen. Het duurde even voor Summer naar adem hapte en begon te spreken. “Hmmn.. Misschien dat ik er ooit aan wen.. Maar ik zou liever hebben dat die drukte gewoon verdwijnt,” merkte ze droogjes op. “Aangenaam, Shanoa. Mijn naam is Summer,” stelde ze zich vervolgens kalmpjes voor. Een frons ontstond op haar voorhoofd. Het duurde even voor ze zich herinnerde wat het laatste was geweest wat de Vulpix, Shanoa, gevraagd had. “Rust heb ik niet gehad sinds Cynthia mij uit mijn Pokéball haalde, dus.. Ga vooral je gang,” merkte ze vervolgens kalm op. Haar stem was niet geïrriteerd, eerder een beetje sarcastisch of zo.

~Sorry, beetje veel herhaling v. jouw post in Summer's stukje. D=~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! vr sep 03, 2010 3:46 am

Desire ging eerst zitten om vervolgens zacht te grinniken om Kero. Verlegen lachte hij een beetje terug. Toen ze met een lichte glimlach naar de grond keek brak bij Kero het moment van zwijgen aan. Wat kon hij nou nog meer zeggen? Hij zag hoe ze opkeek en haar blik op zijn trainster, Sakura, richtte. Hij volgde haar blik en kon het niet laten om een diepe zucht te slaken. Sakura was wel de gene geweest die hem een soort van getemd had. Eerst was hij vrij om te gaan en staan waar hij wou, maar toen kwam Sakura en versloeg ze hem met Shanoa om hem vervolgens te vangen. Zijn ogen werden glazig bij de gedachte. Vanaf het moment dat hij Sakura had ontmoet was hij eigenlijk alleen nog maar hinderlagen tegemoet gekomen, was Sakura zichzelf daar wel bewust van? Die vraag was eigenlijk al beantwoord, want de altijd zo blije en hartelijke glimlach op haar gezicht was al dagen verdwenen en had plaats gemaakt voor eentje die een grote leugen was. Hij ademde eventjes diep in en richtte zich weer op Desire. ’Is er iets?’ durfde hij te vragen. Hij zwaaide een paar keer nerveus met zijn kleine staart en liet hem toen rustig op de grond liggen.

Het duurde eventjes voordat Sakura antwoord kreeg op haar vraag, maar dat vond ze niet zo erg. Cynthia haalde eerst diep adem om vervolgens een blik op Music te werpen. Het was echter een vluchtige blik en ze richtte zich al weer snel op Sakura. ’ Ik wil haar graag bij me houden… Maar, als ze terug wil naar Charelle… Wie ben ik dan om haar tegen te houden? Ik kan haar niet tegenhouden om te doen wat haar gelukkig maakt’ beantwoordde ze de vraag en vervolgde toen met een lichte glimlach op haar gezicht. Sakura knikte begrijpend. Natuurlijk zou Cynthia Music naar Charelle laten gaan als ze dat wou, had ze zelf ook wel kunnen bedenken en eigenlijk zou iedereen dat wel doen, dacht ze bij zichzelf. ’We zullen zien wat er gebeurd… Ik zal haar in ieder geval niet tegen houden als ze weg wil gaan,’ sloot Cynthia haar antwoord af. Afwachtend richtte ze haar blik toen weer op Music. Sakura wou dolgraag weten wat Music zou zeggen, maar de telepathie van haar was alleen beschikbaar voor Cynthia. Wel kon ze uitmaken aan het grijzend schudden van haar hoofd dat ze vond dat Cynthia er een beetje naast zat, maar verder ging het ook niet. Cynthia grinnikte, duidelijk over wat Musich haar gezegd had. ’Bedankt, Music,’ bedankte ze de Kirlia kort. Sakura keek op van Music en zag dat Cynthia haar blik alweer op haar gevestigd had. ’Ik denk dat ik me geen zorgen hoet te maken om het feit dat Music misschien met Charelle mee wil gaan,’ verklaarde ze grijnzend. Het meisje haalde diep adem en richtte toen haar blik weer op haar Pokémon. Ze had haar ogen gesloten en toen ze ze weer open deed knikte Music. Zou ze iets terug hebben gezegd doormiddel van het te denken of zo? Het maakte Sakura eerlijk gezegd ook niet echt uit, het leek erop dat alles goed was. Cynthia grinnikte even zacht en keek toen weer naar Sakura. Sakura dacht eventjes na, wat nu? Ze keek weer eventjes naar Kero en Desire, beiden hadden hun blik op haar gericht, maar Kero wendde hem al snel af. Sakura bleef nog eventjes naar de Eevee kijken en toverde toen een geruststellende glimlach op haar gezicht. Vervolgens keek ze weer naar Cynthia. ’Wat ben jij eigenlijk van plan om later nog te gaan doen?’ vroeg ze tenslotte maar. Iets beters kwam niet in haar op.

Yuuki voelde hoe er ineens een nogal harde ruk van het water aan haar trok, was dat Nyala? IJverig zwom ze door om tenslotte vastberaden de overkant te raken met een van haar voorpootje. Hijgend keek ze op en liet ze haar oren zakken. Nyala was eerder geweest volgens haar gevoel. Die ruk in het water was blijkbaar van haar; ze had een flinke vaart en was haar zo gepasseerd. Yuuki hapte een keer naar adem waarna ze haar bek open trok. ’Ziet ernaar uit dat je gewonnen hebt,’ gaf ze eerlijk toe. Toen keek ze de Buneary plagerig aan. ’Wie was hier nou niet goed in zwemmen?’ zei ze op een ietwat ondeugende toon.

De Vulpix nam duidelijk rustig haar tijd voordat ze antwoord gaf. ’Hmmn… Misschien dat ik er ooit aan wen… Maar ik zou liever hebben dat die drukte gewoon verdwijnt,’ merkte ze droogjes op en Shanoa trok instemmend haar mondhoeken omhoog. ’Aangenaam, Shanoa. Mijn naam is Summer,’ stelde de Vulpix, genaamd Summer, zich kalmpjes voor. Shanoa knikte rustig en zag toen hoe er een frons op het voorhoofd van van Summer ontstond. Rustig wachtte ze af, blijkbaar liet haar geheugen haar in de steek of zo, want het duurde een tijdje voordat ze antwoord gaf op de vraag. ’Rust heb ik niet gehad sinds Cynthia mij uit mijn Pokéball haalde, dus… Ga vooral je gang,’ merkte ze, met een nogal sarcastische toon, op. Shanoa knikte dankbaar en ging rustig naast haar liggen. ’Dat zou wel de makkelijkste optie zijn… Maar het leven is nou eenmaal soms niet goedgezind,’ gaf ze haar menig over de uitspraak die Summer eerder deed. Ze keek eventjes naar Kero. ’Ik had eerlijk gezegd verwacht dat het een stuk drukker zou worden in ons team toen Kero erbij kwam, maar het geluk was aan mijn zijde en Kero bleek dus een rustig type te kunnen zijn als hij er zin in had,’ zei ze rustig. Toen keek ze weer naar Summer. ’Maar jouw… Team valt toch ook best mee? De enige die me druk zou lijken zou die Buneary, Nyala als ik het goed gehoord heb, kunnen zijn… Maar daar kon je in mijn ogen al goed mee overweg, of zit ik ernaast?’ merkte ze rustig op. Ze keek eventjes onderzoekend naar de Vulpix, maar besloot toen maar op een vragende blik te houden.

- Oké, ik moest heel erg lachen om een van je zinnen xD… Sorry.

Citaat :: ‘Je zal erbij zijn. Je zal erbij zijn als we onze achtste halen badge,’ dacht Cynthia met haar ogen gesloten.

Ligt het aan mij of klopt dat niet helemaal (;? –

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! vr sep 03, 2010 5:06 am

De kleine Eevee, Desire, keek met haar grote ogen voor zich uit. Het was een tijdje stil. Aan de ene kant zat de stilte haar dwars, wat haar verbaasde, maar aan de andere kant gaf het haar de rust. Voor een lange tijd had ze in de stilte geleefd, dus waarom zou het haar nu ineens irriteren? Dat kon niet. Ze had zich er nooit aan geïrriteerd. ‘Is er iets?’ hoorde ze plots. Ze keek naar Kero, degene wie de vraag gesteld had. Even was er weer een stilte, terwijl ze nadacht over een antwoord. “Ik dacht even terug aan de tijd met mijn eerste trainer,” zei ze zacht. Ze wendde haar blik af naar Cynthia en haalde diep adem. Cynthia was een veel betere trainer dan haar vorige trainer was geweest, maar het was dan ook niet moeilijk om beter te zijn dan hem.. Ze slaakte een diepe zucht en zakte door haar voorpoten. Vervolgens legde ze haar kop op haar voorpoten en slaakte ze een diepe zucht. Ze sloot haar ogen en probeerde na te denken.

Opnieuw was het even stil, waardoor Cynthia de tijd had om naar Desire te kijken. De kleine Eevee lag kalm, met haar ogen gesloten. Sommigen zouden dit een standaard houding vinden, maar Cynthia wist meer dan dat. Wanneer je je ogen sloot en jezelf zo laag neer legde, was het bijna onmogelijk om een aanval te ontwijken. Dus, het betekende dat Desire Kero genoeg vertrouwde om haar ogen te sluiten. ‘Wat ben jij eigenlijk van plan om later nog te gaan doen?’ vroeg Sakura ineens. Cynthia wendde haar blik af van Desire zodat ze Sakura aan kon kijken. “Eh..” begon ze droogjes. “Ik was van plan verder te gaan met de training. Ik heb mijn eerste badge al, maar weet dat de tweede een stuk lastiger te behalen zal zijn, dus moeten we nog wel even trainen,” zei ze kalm. Ze twijfelde er niet aan dat Music’s ‘level’ al hoog genoeg was om de Pokémon uit de Gym uit te kunnen. Summer misschien ook.. Maar Nyala en Desire zouden zeker training nodig hebben. Of in ieder geval Nyala.. Ze wist namelijk nog niet zeker of ze Desire zou gebruiken, of Nyala, ook al was Nyala misschien wat logischer. Ze waren beiden in het nadeel qua type, maar Nyala zou misschien wel wat kunnen doen als ze haar goed gebruikte. Even slaakte Cynthia een diepe zucht.

Het duurde niet lang voor Nyala Yuuki in zich kreeg. ’Ziet ernaar uit dat je gewonnen hebt,’ zei deze. ’Wie was hier nou niet goed in zwemmen?’ vroeg ze toen. Nyala wreef pijnlijk met haar handje over haar rug. “Wat ik deed kon je nou niet echt zwemmen noemen,” zei ze pijnlijk. “Dat doe ik nooit meer,” zei ze toen zeurderig. “Mn arme rug,” bromde ze toen droogjes, waarna ze een frons op haar gezicht zette. Dat zou ze echt nooit meer doen..

‘Dat zou wel de makkelijkste optie zijn… Maar het leven is nou eenmaal soms niet goedgezind,’ zei de Vulpix. ‘Ik had eerlijk gezegd verwacht dat het een stuk drukker zou worden in ons team toen Kero erbij kwam, maar het geluk was aan mijn zijde en Kero bleek dus een rustig type te kunnen zijn als hij er zin in had. Maar jouw… Team valt toch ook best mee? De enige die me druk zou lijken zou die Buneary, Nyala als ik het goed gehoord heb, kunnen zijn… Maar daar kon je in mijn ogen al goed mee overweg, of zit ik ernaast?’ vroeg ze toen. Summer haalde een keer diep adem. “Met vier Pokémon en één mens is het nooit rustig,” zuchtte ze kalm. “Verder kunnen ik en Nyala ons ook dood ergeren aan elkaar,” zei ze toen rustig. Als Nyala druk deed, bijvoorbeeld. Even slaakte ze een zucht, waarna ze zweeg, rustig wachtend op wat de reactie van de Vulpix zou zijn.

~kudpost.~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! di sep 07, 2010 9:24 am

Het duurde eventjes voordat Kero antwoord kreeg op zijn vraag, maar daar had hij vrede mee. ’Ik dacht even terug aan de tijd met mijn eerste trainer,’ antwoordde Desire zachtjes. Kero voelde een brok in zijn keel, hij had iets verkeerds gezegd blijkbaar. De Eevee slaakte een diepe zucht en zakte door haar voorpoten. Ze legde haar kop op haar voorpoten en slaakte opnieuw een diepe zucht om vervolgens haar ogen te sluiten. Kero besloot maar te zwijgen, want bijna alles wat hij nou zou zeggen zou slecht zijn. Hij volgde haar voorbeeld en ging stilletjes naar haar liggen. Hij hief zijn hoofd op en keek naar de hemel, die maar vaagjes te zien was door de dampen van de bronnen. Uiteindelijk dacht hij dat dit ook nergens op ging uitlopen en waagde hij de gok maar. Met moeite schraapte hij zijn keel en keek hij naar Desire. ’Je mag het negeren als je het wilt… En ik weet dat ik het eigenlijk niet hoor te vragen, maar… Mishandelde je eerste trainer je?’ vroeg hij met een lichte trilling in zijn stem. Hij hoopte dat hij haar niet zou helpen slechte herinneringen op te halen.

Cynthia wendde eerst haar blik af van Desire voordat ze antwoord gaf op de vraag van Sakura. ’Eh…’ begon het meisje nogal droog. ’Ik was van plan verder te gaan met de training. Ik heb mijn eerste badge al, maar weet dat de tweede een stuk lastiger te behalen zal zijn, dus moeten we nog even trainen,’ zei ze kalm. Het duurde een tijdje maar toen slaakte ze een diepe zucht. Sakura knikte. Zelf had ze nog niet eens een badge gewonnen. Ze had wel bijna een lintje in haar handen gehad, maar die ontglipte haar weer net op het laatste moment. Ze haalde eventjes diep adem. Eigenlijk zou ze zelf ook maar eens gaan proberen een badge te bemachtigen. Over Shanoa viel niet te twijfelen, zij was en in het voordeel met haar type en haar… Level, als je het zo moest noemen, was zonder twijfel hoog genoeg. Maar Yuuki en Kero… Yuuki had pas een echt gevecht gehad en dat werd ook nog onderbroken en Kero moest zijn zelfvertrouwen weer een beetje opbouwen na zijn laatste nederlaag. Al peinzend slaakte ze, net zoals Cynthia eerder had gedaan, een diepe zucht.

Yuuki haar glimlach verdween toen ze de pijnlijke uitdrukking op het gezicht van Nyala zag. ’Wat ik deed kon je nou niet echt zwemmen noemen,’ verklaarde de Buneary. ’Dat doe ik nooit meer,’ voegde ze er zeurderig aan toe. Yuuki hield vragend haar hoofd schuin, omdat ze later bij de overkant was en onderwater had ze niet gezien wat Nyala nou precies gedaan had. Maar dit werd later duidelijk voor haar. ’Mijn arme rug,’ bromde de Pokémon droogjes waarna er een frons op haar gezicht gedrukt kwam te staan. Ze moest zich duidelijk af hebben gevuurd met een aanval en toen met haar rug tegen de kant op geknald moeten zijn. Yuuki probeerde zich in te houden, maar het was slechts van korte duur; want ze barste toen in lachen uit. ’Dat krijg je ervan!’ wreef ze het Nyala nog een beetje in.

Rustig wachtte Shanoa op een antwoord. Summer haalde eerst diep adem. ’Met vier Pokémon en één mens is het nooit rustig,’ zuchtte ze daarna kalm. Shanoa wou knikken, maar er kwam enkel een frons op haar gezicht. ’Verder kunnen ik en Nyala ons ook dood ergeren aan elkaar,’ antwoordde Summer toen rustig. De Pokémon slaakte een zucht, maar zweeg, blijkbaar wachtte ze op het antwoord van Shanoa. Shanoa dacht eventjes na, waarna ze haar bek opentrok om wat te zeggen. ’Nou, ik kom al aardig in de buurt hoor… Wij zijn met z’n drieën en een mens. Maar ik ben eigenlijk niet anders gewend, dus blijkbaar zou het daar ook wel aan liggen,’ sprak ze waarna ze weer eventjes diep adem haalde voor wat volgende woorden. ’Jullie gedragen je dus een beetje als zusjes tegen elkaar, of niet?... Zelf heb ik soms ook het gevoel dat ik als een soort zus voor Yuuki ben, maar ik ben me er teveel van bewust dat we grote verschillen hebben… Toch jammer.’ Ze legde haar kop op haar voorpoten en slaakte een ingehouden zucht.

Sakura fronste. Ze zag duidelijk trillingen in het water, maar ze kwamen vanuit het midden, waar niemand stond. Ook kwamen er steeds weer nieuwe, een beetje ritmisch. Het duurde niet lang of ze hoorde harde bonken op de grond. De trillingen werden steeds harder en het bonken ook. Schuw keek ze om zich heen, zoekend naar de oorzaak hiervan. Toen ze zag wat het was kon ze haar ogen niet geloven. Een grote Mamoswine kwam op hun af. Hij zag er niet echt bepaald vrolijk uit. Zonder verder nog na te denken klom ze snel uit de bron. Ze keek om zich heen, Shanoa leek er geen aandacht aan te besteden… Zoals gewoonlijk tegenwoordig. Yuuki was echter verstijfd geraakt en keek met grote ogen naar de reusachtige Pokémon. Kero was opgesprongen en een soort van voor Desire gaan staan, proberend een soort van bescherming te vormen of zo. Hij gromde fel en diep vanuit zijn keeltje, maar toen de Mamoswine hem een felle blik toewierp stopte hij meteen, maar vertrok geen enkele spier. Sakura balde haar vuisten, wat wou hij van hun?
De Pokémon sloeg een luide kreet en keek toen weer naar de, in zijn ogen, kleine meisjes en Pokémon. Sakura slikte, haar Pokémon zouden geen partij voor hem zijn… Ze wist niet hoe het zat met die van Cynthia, maar deze Mamoswine zag er werkelijk onverslaanbaar uit.

- Zo… Sorry voor late post, maar mijn inspiratie is schaars de laatste tijd. En als Music zou willen weten wat er met die Mamoswine is om het aan Cynthia te vertellen… Hij is boos omdat wij een soort van zijn bron hebben ingepikt en vind dit nogal erg… onrespectloos en wilt hoe dan ook met ons vechten en zo ;D… –

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! vr sep 10, 2010 2:58 pm

‘Je mag het negeren als je het wilt… En ik weet dat ik het eigenlijk niet hoor te vragen, maar… Mishandelde je eerste trainer je?’ vroeg Kero na een tijdje. Desire schudde grinnikend haar kop heen en weer. “Waarom zou ik iemands vraag negeren wanneer deze iets serieus aan mij vraagt?” grijnsde de jonge Eevee kalm. Vervolgens keek ze naar de grond. “Ja..” zei ze toen zacht. Ze wachtte even voor ze begon na te denken over het tweede deel van haar antwoord, waardoor het nog wat langer duurde voor ze antwoordde. “Cynthia weet nog niet alles van wat er zeg maar.. Gebeurd is. En ik kan het nu nog niet vertellen. Maar, ik kan je verzekeren dat het niet fijn is..” zei ze zacht, waarna ze naar haar rechtervoorpoot keek. Je zag er niks aan als je zo keek, maar als je goed keek zag je het lange litteken over haar poot liep. Ze slaakte even een diepe zucht, toen ze ineens voetstappen op ving, en met grote ogen op keek.

Nyala’s oogleden gingen langzaam omlaag in een geïrriteerde blik toen ze zag hoe Yuuki haar lachen in probeerde te houden. Toen ze uiteindelijk in lachen uitbarstte, gingen Nyala’s oogleden nog wat verder omlaag en snoof ze. ‘Dat krijg je ervan!’ riep Yuuki uit, het haar nog eens lekker inwrijvend. Nyala snoof nogmaals. “Jij vindt dit wel heel erg grappig, hè?” vroeg Nyala droogjes. “Maar ik heb wel gewonnen,” zei ze toen. Ze sloot haar ogen, tilde haar wenkbrauwen op en één van haar mondhoeken ging omhoog in een scheve glimlach. Toen ze trillingen voelde in het water schoten haar ogen rond. Niks. Niemand. Het geluid van voetstappen was niet veel later te horen. Vier poten. Zwaar. Toen ze op keek en de gedaante aan zag komen, werden haar ogen groot..

‘Nou, ik kom al aardig in de buurt hoor… Wij zijn met z’n drieën en een mens. Maar ik ben eigenlijk niet anders gewend, dus blijkbaar zou het daar ook wel aan liggen,’ zei Shanoa. Summer knikte, maar zei niks. ‘Jullie gedragen je dus een beetje als zusjes tegen elkaar, of niet?... Zelf heb ik soms ook het gevoel dat ik als een soort zus voor Yuuki ben, maar ik ben me er teveel van bewust dat we grote verschillen hebben… Toch jammer,’ vervolgde ze. Summer opende haar bek om te antwoorden, toen ze ineens trillingen door haar lichaam voelde schieten. Maar, ze kwamen niet van haar. “Bereid je maar voor,” zei ze. Ze wist dat dit een zwaar wezen was wat op vier poten liep. Dat kon je horen en voelen aan deze voetstappen. Ze stond op en keek Shanoa aan. “We zullen onze trainers moeten helpen,” zei ze, met een stem zo kalm, alsof er niks aan de hand was.

De verandering in het gedrag van al haar Pokémon liet Cynthia fronsen. Ze keek Sakura aan, die ook fronste. Vervolgens richtte ze haar blik op het water wat bewoog. Ze keek naar Summer, Nyala, Music en Desire, die allen hun blik op een punt in de verte gericht hadden. Daarom wendde ze zelf haar blik ook af. Een vage gedaante was zichtbaar. Naarmate hij hen naderde, werd hij steeds groter, wat logisch was, maar het leek alsof hij maar bleef groeien. De voetstappen die voel- en hoorbaar waren, waren zeker zeer angstaanjagend.
Toen de Pokémon eenmaal stilstond werden Cynthia’s ogen langzamerhand steeds groter. Na een tijdje balde ze haar vuist. “Music?” vroeg ze. Music knikte, en sloot haar ogen. Even later hoorde ze Music’s stem in haar hoofd. ‘Hij vindt dat dit zijn bron is. Nu wil hij vechten.’ Cynthia hief een wenkbrauw op. “Hij wil vechten omdat dit zijn bron is,” zei ze kort tegen Sakura, waarna ze opnieuw fronste. “Mij best!” riep Cynthia toen vrolijk uit, alsof dit een of andere standaard training was. “Allemaal samenwerken! Desire, Nyala en Music, Schaduwbal! Summer, vlammenwerper!” riep Cynthia vastberaden uit.

Desire zag hoe Kero voor haar was gaan staan en haalde diep adem. “Ik ben sterk,” verzekerde ze hem en ze ging naast hem staan. Ze grijnsde haar tanden lichtjes bloot. Ze was niet van plan zelf het initiatief te nemen. Cynthia had vast en zeker een beter idee. ‘Desire, Nyala en Music, Schaduwbal!’ riep haar trainster inderdaad uit. Desire opende haar bek. Een schaduwbal ontstond voor haar bek en ze vuurde het af. Even later laadde ze er nog één, die ze op zijn beurt ook weer af vuurde. Even richtte Desire haar blik op Nyala, die Yuuki aan keek. “Excuseer mij even, alsjeblieft!” riep Nyala grijnzend uit. Ze klom het water uit en ging op de kant staan. Ze begon schaduwballen te creëren, om die vervolgens af te vuren. Desire zag dat Music precies het zelfde deed. Ook zag ze dat Summer vooraan stond en een vlammenwerper afvuurde naar de Mamoswine. Dit kon hij nooit lang volhouden..

~Ik vind dit echt een flutpost. Maar, hij heeft wel lekker veel kleurtjes.~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! di sep 14, 2010 8:50 am

Kero kreeg een andere reactie op zijn vraag dan hij had verwacht. Grinnikend schudde Desire haar kop heen en weer. ’Waarom zou ik iemand vraag negeren wanneer deze iets serieus aan mij vraagt?’ merkte ze kalm op om vervolgens naar de grond te kijken. ’Ja…’ begon ze zachtjes. Kero slikte eventjes. Hij had al meteen spijt van zijn vraag. Hij hapte een keer naar lucht en hield toen zijn adem in. ’Cynthia weet nog niet alles van wat er zeg maar… Gebeurd is. En ik kan het nu nog niet vertellen. Maar, ik kan je verzekeren dat het niet fijn is…’ rondde ze haar antwoord zachtjes af. Ze liet haar blik van de grond afglijden en keek toen naar haar rechtervoorpoot. Kero volgde zwijgend haar blik. Hij zag er echter niets speciaals aan en kneep zijn ogen dus maar tot spleetjes. Er liep een lang soort litteken over haar poot. De Eevee slaakte een diepe zucht. Kero stond net op het punt om wat woorden van begrip en troost uit te brengen toen hij voetstappen voelde en hoorde. Met zijn ogen weid opgesperd keek de Shinx zoekend om zich heen. Toen hij het gedaante zag sprong hij op en ging instinctief voor Desire staan, voor het geval dat.

Yuuki hoorde dat Nyala snoof, maar ze had zoveel tranen in haar ogen gekregen van het lachen. Toen ze het Nyala nog een keertje lekker inwreef snoof de Buneary nogmaals. ’Jij vindt dit wel heel erg grappig, hé?’ vroeg ze droogjes. Yuuki was een beetje uitgelachen en hield de rest maar in om een beetje te knikken. ’Maar ik heb wel gewonnen,’ herinnerde ze Yuuki aan haar verlies. De scheve glimlach die daarop volgde beledigde de Eevee nogal. Ze stond op het punt om uit te barsten en Nyala de wind van voren te geven tot een geluid van voetstappen haar aandacht trok. Ze volgde Nyala haar blik en liet gelijk haar oren zakken en maakte haar ogen groot.

Shanoa rechtte haar oren iets, klaar om de reactie van Summer te horen. Maar de trillingen van een nogal lomp loopje deed de Vulpix zwijgen. Nogal verveeld gaapte Shanoa. ’Bereid je maar voor.’ Ze luisterde maar met een oor. Summer stond al op en keek naar haar soortgenoot. ’We zullen onze trainsters moeten helpen,’ zei ze met een kalme vaste stem. Met tegenzin hees Shanoa zich op en keek ze nogal geïrriteerd naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Ze had eindelijk de kans om een boeiend gesprek met iemand te voeren… En die werd nogal rumoerig verstoord. De grote van de veroorzaker liet haar koud. Hij bleef in haar ogen een asociaal gedrocht.

Sakura meende Cynthia haar stem te horen, maar ze enkel nog aandacht voor de grote dreigende Mamoswine. Ze schudde haar hoofd en richtte toen haar blik op Cynthia. ’Hij wil vechten omdat dit zijn bron is,’ verklaarde Cynthia kort. Sakura knikte. Ze gokte, maar wist bijna wel zeker, dat Music dat haar had verteld. ’Mij best!’ riep Cynthia vrolijk uit. Sakura fronste niet begrijpend. Ze zag dit dus duidelijk niet als bedreiging of zo, terwijl Sakura zelf moeite had haar hoofd erbij te houden. ’Allemaal samenwerken! Desire, Nyala en Music, Schadowball! Summer, Flamethrower!’ Een beetje van haar stuk gebracht keek Sakura naar hoe de Pokémon van Cynthia een soort opstelling vormden en de Mamoswine begonnen aan te vallen. Zonder dat ze het door had was haar mond open gevallen. ’Shinx, Shinx!’ hoorde ze haar Shinx beledigd roepen. Met een ruk richtte ze haar blik op hem. ’O ja…’ Ze besefte nu pas dat zij ook beter in actie kon komen. ’Tijd om ook wat te doen. Kero, gebruik je Charge Beam, Shanoa help Summer met je Flamethrower en Yuuki…’ Ze slikte eventjes. Yuuki had geen goede aanval die ze nu kon gebruiken. ’Het spijt me Yuuki, blijf jij maar eventjes kijken…’ zei ze in één adem. Ze voelde de teleurgestelde blik van de Eevee in haar branden, maar kon het niet opbrengen ernaar te kijken.

’Ik ben sterk,’ hoorde Kero de stem van Desire achter zich. Hij keek over zijn schouder en zag hoe ze haar tanden lichtjes bloot grijnsde. Een beetje gegeneerd keek Kero naar de grond. Hij hoorde het bevel dat haar trainster haar gaf. ’Desire, Nyala en Music, Schadowball!’ Met een blik vol ontzag keek Kero hoe Desire haar bek opende. Er vormde zich een schadowballetje voor haar bek die steeds groter werd. Toen hij niet meer groter kon schoot ze hem af. Dit trucje herhaalde ze meerdere malen.
’Excuseer mij even, alsjeblieft!’ riep Nyala grijnzend uit. Yuuki bleef nogal bibberend in het water en keek toen hoe dat Nyala op de kant klom. Kundig begon de Buneary schadowballen te creëren om die vervolgens op de Mamoswine te vuren. Yuuki liet haar blik afglijden over het hele groepje. Music deed precies hetzelfde en Desire ook; maar dan met haar bek. Haar blik bleef hangen op Summer, die voor ze stond en een krachtige Flamethrower afvuurde.
’Kero, gebruik je Charge Beam, Shanoa help Summer met je Flamethrower!’ Waren de bevelen die Sakura aan haar Pokémon gaf toen Kero haar herinnerde aan de situatie. Snel rende Shanoa naar Summer toe en ging naast haar staan. Ze ademde diep in door haar neus om vervolgens een sterke vuurzee uit te blazen. Kero volgde haar voorbeeld en ging aan de andere zijde van Summer staan. Ook hij ademde diep in door zijn neus. Maar in plaats van een vuurzee blies hij een fel gele straal, waar stroom schokjes vanaf kwamen, uit. Opgewonden wachtte Yuuki af op haar commando. ’Het spijt me Yuuki, blijf jij maar eventjes kijken…’ Teleurgesteld keek de Eevee naar haar trainster. Maar ze begreep haar wel. Ze had in deze situatie geen gunstige aanvallen… Haar blik stuitte op Yuuki, die een Shadowball aanval deed. Als zij die aanval nou ook eens zou kunnen leren…

Uitdagend keek de Mamoswine naar hoe de aanvallen op hem afkwamen. Hij wist de eerste paar Shadowballen weg te slaan met zijn slagtanden; maar toen de Flamethrowers en Charge Beam erbij kwamen werd het hem eventjes teveel. Woest sloeg hij een kreet van afkeur om vervolgens zijn bek te openen. Er verscheen een blauwe bol in. Krachtige snelle stralen kwamen eruit die zich op de aanvallen stortte: Ice Beam. Maar het was echter niet genoeg. Hij wist één Shadowball aanval te raken, maar er kwamen er vijf voor terug. Hetzelfde gelde zo ongeveer voor de andere aanvallen. Hij snoof eventjes om zich vervolgens gegeneerd om te draaien en weg te rennen.

- Alsof dit geen flutpost is x3 ?
En trouwens, sorry voor late post. Maar heb het echt ongelovelijk druk... Piepschool... -

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! di sep 14, 2010 12:58 pm

Ook de Pokémon van Sakura kwamen meehelpen. Cynthia keek met open mond naar alles wat er gebeurde. Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze haar mond weer sloot. Het was wel doelloos dat Sakura’s Shinx mee hielp, aangezien zijn elektrische aanvallen de Mamoswine niks zouden doen aangezien deze Pokémon deels Grond was. Maar, het maakte niet uit. Het leek hem af te schrikken. Hij draaide zich om en rende weg. Cynthia bracht haar hand, gebald tot een vuist, tot schouderhoogte en liet hem toen een beetje zakken. “Dat was perfect!” riep ze grijnzend uit, waarna ze grinnikte. Ze richtte haar blik op Sakura en grinnikte. “Awh, dat had ik net nodig. Een beetje spanning,” zei ze droogjes, alsof het normaal was om zo aangevallen te worden. Voor haar was dit niks meer dan een uitdaging. En, uitdagingen weigerde ze niet zonder goede reden. Zo was zij nou eenmaal niet. Met een diepe zucht keek ze naar Sakura. “Alles goed?” grinnikte ze, waarna ze het water weer in klom en kalm ging zitten. Het was koud op de kant als je jezelf nog niet afgedroogd en aangekleed had. Ze sloot haar ogen even, waarna ze voorzichtig begon na te denken over.. Van alles en nog wat.

Een grote schaduwbal ontstond voor Desire’s bek en ze vuurde hem af. Net toen ze haar bek weer wilde openen, rende de Mamoswine weg. Een grijns ontstond op haar gezicht. ‘Dat was perfect!’ klonk haar trainers’ stem. Ze legde meteen haar kop in Kero’s nek, bij wijze van soort knuffel, iets wat voor haar de meest logische reactie was op een overwinning. Na een tijdje ging ze weer normaal staan en richtte ze haar blik op de lucht. “Het is lang geleden dat ik zo‘n overwinning mee heb gemaakt,” zei ze zacht. Bij haar vorige trainer was een overwinning iets wat móest. Als je verloor, werd je geschopt, geslagen, of wat hij dan ook voor je in petto had. Als je won, zei hij niks. Ze slaakte even een zucht en keek toen naar de plek waar de Mamoswine verdwenen was. “Die had alles niet helemaal op een rijtje,” zei ze grinnikend.

Music zag hoe de Mamoswine weer weg liep, en ze draaide zich om. Met een ongeïnteresseerde houding liep ze naar het water toe en richtte ze haar blik op de lucht. Net toen ze haar voet in het water wilde zetten, trok ze hem terug. Nee. Nu was het geen tijd voor ‘chillen’. Ze had al een tijd lang niet meer getraind, dus dat zou ze nu gaan doen. Ze sloot haar ogen, waardoor het door niemand opgemerkt kon worden dat er een blauwe gloed vanaf kwam. Ze liet haar geest afdwalen. Naar de toekomst. Haar toekomst. Wat ze zag was.. Vreemd. Cynthia, huilend op de grond. Waarom zou Cynthia huilen? En waarom keek zij alleen maar, en hielp zij haar niet? Wat was er waarmee zij Cynthia niet kon helpen? Een frons ontstond op haar gezicht, waardoor haar toekomstblik afgebroken werd en ze haar ogen, die weer rood waren, geschrokken opende. Ze keek Cynthia aan. Wat ging er gebeuren? Het had zich zeker niet hier afgespeeld. Het was.. In een gebied, zo bekend.. Na even nadenken wist ze het. De Flower Fields.

Cynthia was benieuwd wanneer ze weer wat zou horen van Charelle, die binnenkort naar Utah zou vertrekken. Zou ze iets meenemen? Het was wel iets voor Charelle om een ei mee te nemen, of zo. Zou ze nog nieuwe Pokémon hebben? Nee, vast niet. Charelle had er al drie. Fiume, haar jonge Buizel. Lotus, haar bekende Bulbasaur. En.. Rena, de Cubone die Cynthia ook goed kende. Ze slaakte een diepe zucht en keek naar Music. Misschien zou Music een gevecht krijgen tegen Lotus of Rena. Music zou hoogstwaarschijnlijk winnen, omdat Music destijds al Charelle’s sterkste Pokémon was geweest, en Cynthia ook met haar getraind had. Cynthia grinnikte zacht. Ja, een gevecht. Dat moesten ze doen. Rena en Lotus tegen Music en Summer. Dat zou iets worden om niet te vergeten.

Summer liep geïrriteerd terug naar de plek waar ze eerder gelegen had. Toen ze haar lichaam op de grond liet zakken, voelde ze dat de grond weer koud was. “Verdoemd, groot, irritant wezen,” mompelde ze geïrriteerd, duidelijk doelend op de Mamoswine, die de ‘dader’ was. Waarom moesten ze haar rust altijd verpesten? Ach ja, wat boeide het.. Het was een leuk opwarmertje geweest. Ze grinnikte zacht. Opwarmertje.. Vlammenwerper.. Hihi, dat vond ze best wel geinig, eigenlijk. Ze slaakte een diepe zucht. Flauwe humor..

Nyala keek naar Yuuki en grinnikte. Yuuki had niet meegevochten, maar dat maakte haar weinig uit. Ze waren met genoeg om drie of vier van de grote wezens waarvan ze de naam niet wist uit te kunnen roeien. Ze snoof even en dook het water weer sierlijk in, waarna ze boven kwam en met haar kop heen en weer schudde, waardoor het water wat op haar kop lag alle kanten op vloog. Grinnikend keek ze Yuuki aan. “Hoe is ‘t? Beetje geschrokken?” vroeg ze grinnikend.

~Nee, je post is niet flut. Mijne wel.. Maar, geeft niet, hoor. Heb zelf toch al geen zin om te posten.. Lucky Star is te leuk.~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! za sep 18, 2010 3:08 am

Er ontsnapte Sakura een opgeluchte zucht toen de Mamoswine wegrende. Het was hun geluk. Ze keek naar haar Pokémon. Shanoa had weer een verveelde uitdrukking op haar gezicht. Kero leek een beetje geschokt… Waarom wist ze niet. En Yuuki stond met een ernstige blik naar Desire te staren. Ze zijn beide Eevee’s, maar hun aanvallen verschillen… Misschien dat… Sakura haar gedachte werd afgekapt door Cynthia. ’Dat was perfect!’ riep het meisje grijnzend uit. Sakura schrok een beetje op, maar draaide haar hoofd pas toen ze het grinnikende geluid hoorde. Ze ontmoette de ogen van Cynthia. ’Awh, dat had ik net nodig. Een beetje spanning,’ haar stem klonk nogal droogjes. Sakura haar ogen stonden op afwezig. Er waren brandende vragen bij haar opgekomen, maar ze probeerde te negeren. En toch probeerde ze voor elk een antwoord te vinden, maar dat leek wel onmogelijk. ’Alles goed?’ klonk de grinnikende stem van Cynthia. Het duurde eventjes voordat de woorden tot het meisje doordrongen. Toen ze zich realiseerde dat ze nog antwoord moest geven was Cynthia alweer het water in gegaan. ’Ik denk het wel,’ antwoordde ze zachtjes in één adem. Zelf begon ze het ook al aardig frisjes te krijgen en volgde ze maar haar voorbeeld door zich ook in het water te laten zakken. Ze wierp nog eventjes een blik op Cynthia, maar die was in gedachte verzonken. Rustig ging ze zitten en liet ze zich wat verder in het water zakken, tot aan haar neus, zodat ze nog adem kon halen.

Kero keek met zijn ogen tot spleetjes geknepen de Mamoswine na. Het was een lange tijd sinds hij dit gevoel had gevoeld. Een gevoel van vechtlust en zelfvertrouwen. Hij realiseerde zich dat de trainingen die hij normaal had binnenkort weer opgepakt zouden worden, dat was een fijne gedachte. Hij wou net weer weg gaan lopen, had alles om zich heen vergeten. Maar Desire liet hem herinneren dat zij er ook nog was door haar hoofd in zijn nek te leggen. Gelijk sperde de Shinx zijn ogen wijd open, nogal geschrokken van de actie. Een paar seconden bleef hij nog een beetje verdoofd staan, toen hij uiteindelijk maar zijn wang langs Desire haar hals probeerde te schuiven. Na een tijdje ging de Eevee weer normaal staan en richtte ze haar blik op de lucht. Kero voelde hoe hij bloosde onder zijn vachtje en richtte zijn blik maar strak naar de grond. ’Het is lang geleden dat ik zo’n overwinning mee heb gemaakt,’ zei Desire zacht. Langzaam sloeg Kero zijn ogen op. Met zo’n overwinning bedoelde ze vast… Snel bande hij de gedachte uit zijn kop, dit was geen moment voor trieste gedachtes. De Eevee slaakte een diepe zucht om vervolgens haar blik te laten afgleiden naar de plek waar de Mamoswine verdween uit het zicht. ’Die had alles niet helemaal op een rijtje,’ merkte ze grinnikend op. Kero hief zijn hoofd op en knikte, haar blik volgend. ’Niet echt nee,’ stemde hij zachtjes grinnikend in met haar woorden. Vervolgens ging hij zitten en likte hij een van zijn voorpoten.

Shanoa trok haar wenkbrauw op toen ze zag hoe de Mamoswine als een laf kippetje wegrende. Lafaard, dacht ze bij zichzelf. Ze liet haar blik eventjes over iedereen glijden. Sakura was weer afwezig geworden, de trainster van Summer, Cynthia als ze het goed had, ook een beetje. Music eigenlijk ook wel. Wat hadden ze allemaal met verzinken in hun gedachte? Shanoa fronste een beetje verward. Ze liet haar blik glijden op Kero en Desire. Ze trok haar mondhoeken een beetje omhoog en er verscheen een bescheiden glimlach op haar gezicht. Zo te zien was hij weer een soort van de oude geworden. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Yuuki, die afwezig naar Desire staarde. Blijkbaar had die Shadowball aanval van haar de Eevee aan het denken gezet. Ze draaide haar hoofd naar de plek waar Summer eerst stond, maar die was weg gelopen. Ze liet haar ogen zoekend heen en weer gaan, kamde de hele omgeving ermee uit om vervolgens de rode Vulpix fel te zien in het grijs van de stenen. Ze was gaan liggen en mompelde geïrriteerd iets, maar het ontging Shanoa wat. Zonder te aarzelen liep ze naar haar toe en installeerde ze zich naast de ander. Ze zwaaide een keer rustig met haar staarten, maar bleef zitten. Ze voelde dat de tijd om te gaan dichtbij was.

Met een ernstige blik staarde Yuuki naar Desire. Als zij nou ook eens die Shadowball aanval kon leren… Dan zou ze een stuk behulpzamer zijn in situaties zoals deze. Het geluid van een plons deed de Eevee opschrikken. Zoekend keek ze om zich heen, op zoek naar de veroorzaker. Deze kwam boven water en schudde met haar hoofd. Yuuki kneep haar ogen dicht om te voorkomen dat de druppeltje in haar ogen zouden komen. Wanneer ze het grinnikende geluid hoorde wist ze dat het veilig was haar ogen weer te openen. Ze ontmoette de ogen van Nyala. ’Hoe is ‘t? Beetje geschrokken?’ De grinnikende toon waarop de Buneary het vroeg liet Yuuki koud. ’Nee, heb me zelfs verveeld. Ik wou dat ik ook iets kon doen om te helpen,’ gaf ze zachtjes toe. Ze wierp weer een vluchtige blik op Desire, zich afvragend of ze die aanval ook zou kunnen leren. Snel richtte ze zich weer op Nyala, om haar verlangen zo onopvallend te maken.

- Je wilt niet weten hoelang ik bezig ben geweest met deze post...
School vreet al mijn inspiratie op. -

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! za okt 02, 2010 2:26 pm

Cynthia haalde diep adem, terwijl ze met gesloten ogen genoot van de warmte die het bronwater door haar lichaam verspreidde. ‘Ik denk het wel,’ hoorde ze Sakura zeggen. Cynthia knikte, maar zweeg. Ze voelde geen behoefte om op dat zinnetje te reageren. Ze opende voorzichtig één oog en richtte haar blik op Desire, die Kero leek te vertrouwen. Rustig sloot ze haar ogen weer. Het was dus niet onmogelijk om Desire haar vertrouwen terug te laten winnen. Daarom zou Cynthia vanaf nu daar al haar tijd en moeite in gaan steken. Cynthia haalde diep adem. Ze opende haar ogen en richtte haar blik op de lucht. Ze zouden maar eens moeten gaan. “Ik ga me aankleden,” zei ze zacht tegen Sakura, waarna ze zichzelf weer aan de kant hees. Ze schudde haar hoofd heen en weer, waardoor spetters alle kanten op vlogen. Ze grinnikte zacht. Ze liep op haar tas af en pakte daar haar handdoek uit, die ze om haar lichaam heen sloot. Het was koud. Daarom droogde ze zich snel af en deed haar kleren over haar bikini aan. Later zou ze dat wel uit doen. Zodra ze uit deze kou was. Ze keek haar Pokémon aan en deed de handdoek in haar tas. “Desire, Music, Nyala.. Keer terug,” zei ze. “Summer, kom je mee?” grijnsde ze toen. Ze keek Sakura aan. “Ik zie je nog wel een keer,” zei ze, voor ze zich omdraaide en weg liep.

Desire sloeg haar ogen neer, zoals vaker. Ze merkte dat het makkelijker werd om met Kero om te gaan. Maar, alsnog durfde ze zijn trainer niet te vertrouwen, even als zijn teamgenoten, ook al hadden ze net nog samengewerkt om de Mamoswine weg te jagen. Ze kon het gewoon niet. Haar instinct zei haar niemand te vertrouwen, en dat deed ze dan ook niet. Kero was de enige, buiten Cynthia en haar team, wie ze begon te vertrouwen. Ze slaakte een zucht. Ze hoorde dat Kero iets zei, maar de woorden drongen niet tot haar door. Ze haalde even diep adem en richtte haar blik op het bruinharige meisje, Cynthia. Haar trainster. Ze was zich aan het aankleden, dus Desire wist dat ze weg moest. “Ik moet gaan,” zei ze rustig tegen Kero. “Dag,” zei ze. Ze liep op haar trainster af. Deze zei inderdaad dat ze terug moesten keren, en Desire voelde hoe ze opgezogen werd door de straal die uit haar Pokéball kwam..

Nyala haalde diep adem, terwijl ze haar blik op Yuuki liet rusten. ‘Nee, heb me zelfs verveeld. Ik wou dat ik ook iets kon doen om te helpen,’ antwoordde deze. Nyala knikte. “Volgende keer beter,” zei ze grinnikend, waarna ze haar blik op de lucht richtte. Waarom Yuuki niet had meegedaan wist Nyala eigenlijk niet precies, maar het was niet aan haar dat te beslissen. Ze haalde even diep adem en keek Cynthia aan. Deze was net klaar met zich aan te kleden. “Ik moet gaan,” besloot Nyala toen. Ze knikte even naar Yuuki, en stond toen op uit het water. Ze liep rustig naar Cynthia toe, en werd opgezogen door een rode straal..

~Topic uit. Laatheid.~

Onderwerp: Re: Time To Learn How To Swim! zo okt 03, 2010 9:57 am

’Ik ga me aankleden,’ klonk de stem van Cynthia in de oren van Sakura. Met een ruk keek ze op. Ze was nogal geschrokken, omdat ze weer diep in gedachtes was verzonken. Ze kon nog net zien hoe dat Cynthia zich uit de bron hees. Zelf bleef ze nog een tijdje in de bron zitten. Het was inderdaad wel tijd om te gaan, het was al laat en ze moest nog een slaap plek gaan zoeken. Ze keek eventjes naar haar Pokémon, die waren zelf ook aardig moe. Behalve Yuuki dan, maar die had altijd energie over. ’Desire, Music, Nyala… Keer terug,’ klonk de stem van Cynthia opnieuw. Rustig kwam Sakura uit de bron en ging ze op de rand zitten, met haar benen nog steeds in het water. ’Summer, kom je mee?’ Rustig draaide Sakura haar hoofd naar Cynthia, die haar aankeek. ’Ik zie je nog wel een keer.’ Sakura knikte en krulde haar lippen tot een glimlach. ’Tot weerziens,’ was het laatste wat Sakura nog kon zeggen, terwijl Cynthia aanstalten maakte om weg te lopen en dat vervolgens ook te doen. Kalm zag het meisje aan hoe dat Cynthia uit haar zicht verdween, waarna ze zich op haar Pokémon richtte. ’Het wordt tijd dat wij ook maar eens gaan, denken jullie niet?’ Bij die woorden stond ze op en verdween ze in haar tent, om zich daar om te kleden. Rustig kwam ze de tent weer uit. ’Kero, Yuuki, keer maar terug.’ Ze wierp een blik op Shanoa. ’Help jij me eventjes met de tent?’ Gezamenlijk vouwden ze de tent weer op en waren ze klaar om te gaan. Sakura liep voor haar Pokémon uit, die haar daarna trouw volgde.

Kero voelde zich nogal verdrietig na de woorden van Desire. ’Ik moet gaan.’ Hij liet zijn oren een beetje hangen. Desire was de eerste Pokémon, buiten het Team van Sakura, waarmee hij normaal mee om was gegaan zonder te vechten. ’Dag,’ zei ze. Rustig knikte Kero naar haar, als afscheid. Hij zag hoe ze werd opgezogen in de Pokéball en keek tot slot nog na hoe haar trainer wegliep. Niet lang daarna was het ook tijd voor hem om terug te keren. Hij hapte eventjes een keer naar adem en stond toen op en liep naar zijn trainster. Rustig liet hij zich opzuigen door de Pokéball.

’Volgende keer beter,’ grinnikte Nyala. Yuuki keek haar neutraal aan. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze van die uitspraak moest denken. Maar ze hoopte wel dat ze de volgende keer mee kon doen. Ze zou die aanval die die andere Eevee kon ook leren, zodat ze mee kon strijden en bovendien ook sterker zou worden. Ja, dat was haar besluit. ’Ik moet gaan,’ zei Nyala nog waarna ze knikte. Yuuki knikte terug en keek toen toe hoe dat ze de bron uitging. Zelf ging ze er ook uit, maar toen ze er eenmaal uit was was Nyala al weg. Zelf wist ze ook dat het nu niet lang meer zou duren voordat ze zelf ook terug moest keren. Rustig keek ze naar de lucht en wachtte ze af. Het was vandaag een vrij goede dag geweest… Ze sprong gelijk op bij de woorden van haar trainster, waarna ze blij naar haar toe rende om zich vervolgens te laten opzuigen door de Pokéball.

» Time for Turtwig!
» Time to shop~
» Time to kill