Traveling

Een glimlach verscheen op Ayla's gezicht. Eindelijk, ze was er bijna... Volgens de kaart hoefde ze alleen nog maar door dit bos te trekken en dan zou ze Chimber town bereiken. Met grote ogen keken Nanook en zij naar de vele bomen die voor hun een gigantisch bos vormde. Het was dichtbebost en zo .. groen. Ayla sloot haar ogen en snoof even diep. De heerlijke frisse ochtendlucht kwam haar neus binnnen. Kalm opende ze haar ogen weer. Hoe lang zou het duren voordat ze door dit bos waren getrokken? Ayla gokte 2 dagen, maar het kon ook langer zijn. Niet dat ze dit erg vond. Nee, ze vond het heerlijk om in het woud te zijn. Wie weet wat voor soort pokemon ze nog ging zien. "Kom Nanook, laten we gaan," sprak ze vrolijk. Nanook knikte en liep met een brede glimlach op zijn gezicht achter haar aan, het bos in.

Een Aipom sprong razendsnel van tak naar tak en keek nieuwschierig even naar beneden toen hij Ayla en Nanook opmerkte. Ook deden verscheidene Stantler snel hun kop omhoog toen ze hen passeerde. Ze snoven even, maar kwamen al snel tot de conclusie dat ze geen bedreiging vormden. Het viel Ayla op dat de Pokemon hier meer op hun hoede waren. Dit deed haar dan ook het zwijgen opleggen, ze wilde hun rust niet verstoren. Ook Nanook gedroeg zich heel goed. Hij liep braaf naast haar en week dan ook niet van haar zijde. Ondertussen keek hij nieuwschierig om zich heen. Ayla glimlachte en aaide even over zijn koppie. Nanook keek op en glimlachte terug.

Ze hadden nou al een flinke afstand afgelegd. Ayla voelde het aan haar voeten die lichtelijk begonnen te steken. Ze hield halt op een open plek waar het bladerdek meer licht doorliet. Ze keek even om zich heen. Het was de perfecte plek om even uit te rusten. Kalm liep ze naar een grote eik die zich in het midden bevond. Ze nam plaats in het gras en legde haar rug steunend tegen de stam. "Wil je ook wat eten Nanook?" vroeg ze toen ze een boterham uit haar rugtas vandaan haalde. Deze knikte en ging gezellig naast haar zitten. Hij pakte het bakje van haar over, die Ayla had gevuld met wat pokemonvoer en begon met een voldaan gezicht te eten. Ook Ayla nam de eerste paar happen van haar boterham en keek ondertussen rond. De zachte ochtendzonnetje hoog boven aan de hemel deed de dauwdruppels doen schitteren. Het zag er erg mooi uit, de vele zingende vogelpokemon maakte het dan ook helemaal compleet. Een zachte zucht verliet haar mond, dit was waar ze zich thuis voelde. Jarenlang had Ayla veel tijd doorgebracht in het woud, samen met Nanook en haar pleegvader. Soms miste ze die tijd best wel, maar ze was blij dat ze op reis was gegaan.

3 kleine bruine stipjes verschenen in de lucht. Ze werden steeds groter, wat betekende dat ze dichterbij kwamen. Een paar meter van Ayla verwijderd streken de Pidgey neer op de grond. Met hun kleine bruine kopjes keken ze Ayla en Nanook nieuwschierig aan. Voorzichtig hipte er eentje naar voren en pikte deze snel een aantal kruimels van de grond die van haar boterham afkwamen. De andere twee volgde haar voorbeeld en al snel hadden ze de complete grond kruimel-vrij gemaakt. Nu keken ze met grote oogjes naar Ayla, alsof ze om meer vroegen. Grinnikend haalde ze een broodje uit haar tas en verpulverde een deel in kleine stukjes. Ze gooide ze echter niet op de grond. Nee, ze legde ze op haar platte hand en stak toen haar arm naar voren. Het duurde even, maar uiteindelijk had één Pidgey de moed bij elkaar verzameld en pikte ze een stukje van haar hand. Snel werkte ze het naar binnen en pakte ze een volgende. Uiteindelijk moest ze wel gedwongen heel dichtbij komen om de achterste stukjes te kunnen pakken. Dit deed ze dan ook. Ze sprong op Ayla's hand en pikte ze snel weg. Toen ze ze eenmaal had opgegeten vloog ze weer snel terug naar haar twee broertjes. Ze had haar veren opgezet en een trotse blik in haar ogen. Ondertussen was ze vrolijk aan het kwetteren en om haar broertjes heen aan het hippen alsof ze zei; haha, ik durfde het lekker wel en jullie niet! De twee Pidgey schenen het niet echt leuk te vinden en zette een kwade blik op. Deze verdween echter weer snel toen Ayla grinnikend de rest van het brood in stukjes had gescheurt en deze voor hen had neergestrooid. Vrolijk begonnen ze er met zijn drietjes van te eten.

Plots vlogen de Pidgey geschrokken weg, diep het struikgewas in. Nanook spitste zijn blauwe oortjes. Hieruit maakte Ayla op dat er iemand in aantocht was. Ze wende haar blauwe ogen naar het voetpad en wachtte af, wie zou het zijn?

''Je kan het wel, Lotus!'' riep een blondine, die de naam Charelle droeg. Ze had haar vuisten gebald en keek haar Bulbasaur, genaamd Lotus, aan. Deze knikte. Ja, ze kon het. ''Begin met je slaappoeder!'' riep Charelle. Lotus knikte en een vreemde stof kwam uit haar bloembol op haar rug. ''Nu, je gifpoeder!'' Paarse stofdeeltjes kwamen er ook uit. De paarse en blauwe stofdeeltjes glommen, terwijl ze langzaam naar beneden vielen, bijna op Lotus. ''Nu, doe je Growl!'' riep Charelle. Lotus deed haar kop omhoog en een luide kreet klonk. Door de geluidsgolven werden de stofdeeltjes omhoog gegooid. Het zag er prachtig uit, al die paarse en blauwe glitters in de lucht. Uiteindelijk verdwenen ze in het niets. ''Bravo,'' grijnsde Charelle. Haar Bulbasaur sprong vrolijk op en neer. ''Je bent geweldig, lieverd,'' sprak Charelle, terwijl ze knielde en met haar hand over de kop van haar Bulbasaur ging. ''Rust jij maar even uit,'' sprak ze, terwijl ze weer op stond. Haar Bulbasaur haalde diep adem en ging ergens in het gras liggen.
''Rena, laat je maar zien!'' riep Charelle. Ze gooide de ball in de lucht. De ball opende zich en een zandstorm kwam eruit. Deze ging richting de grond en begon hier rond te draaien. Het Silhouet van een Cubone werd zichtbaar. ''Rock Slide!'' riep Charelle. De kleine stenen rondom de Cubone kregen een blauwe gloed, even als de Cubone zelf. Dit gaf een prachtig effect in de zandstorm; silhouetten met een blauwe gloed. De stenen vlogen omhoog en knalden hier in kleine delen. Het zand werd meegenomen, en werd ook verpulverd. In vele stukken vielen de stenen naar beneden, rondom de Cubone. Deze bleef staan, grijnzend, terwijl het zand draaiend om haar heen neerviel, wat een mooi effect gaf. ''Rena, doe je Rock Slide, nog maals!'' riep Charelle. Nu zou het er natuurlijk heel anders uit zien. Stenen werden opgetild en de lucht in gegooid. ''Gebruik je bot om ze allemaal kapot te maken!'' riep Charelle. Rena pakte haar bot en sloeg elke keer een stuk of vijf stenen kapot, die naar beneden vielen. Het zag er niet ingewikkeld uit, maar je moest nagaan dat de stenen niet op Rena's kop mochten landen. Dat zou, zelfs met die schedel boven op haar kop, pijn doen. Charelle haalde diep adem. ''Goed, goed,'' sprak ze met een moeilijk gezicht, terwijl ze toekeek hoe haar Cubone naast Lotus ging zitten.
''Music, spotlicht!'' riep Charelle toen. Ze maakte een pirouette en gooide nog een ball de lucht in. Toen deze zich opende, kwamen er vele hartjes uit. Deze werden samengesmolten tot één groot hart en het kwam tot stilstand op de grond. ''Teleport,'' sprak Charelle kalm. Het hart werd verpulverd tot glitters door de plotselinge beweging, maar de Pokémon die er in had moeten zitten was nergens te bekennen. ''Dubbelteam,'' sprak Charelle. Overal verschenen Ralts. ''Schaduwbal, de lucht in.'' Schaduwballen knalden in de lucht uit elkaar, en hadden een vuurwerk-achtig effect. ''Verwarring,'' sprak Charelle toen. Om alle Ralts kwam een blauwe laag en ze werden verpulverd. Behalve één, de echte. Deze stond, met haar kop een beetje omhoog, in het midden, terwijl witte, groene, rode en donkerpaarse glitters om haar heen draaiden. Haar rode oogjes waren zichtbaar, wat een lief effect met zich mee bracht. ''Geweldig!'' riep Charelle vrolijk uit. ''Rust maar even uit, lieverd,'' sprak ze. Haar Ralts knikte, gaf Charelle eerst een knuffel, en ging toen bij de andere twee zitten. Ook Charelle ging zitten en sloot haar ogen.

Een grappig deuntje klonk. Charelle schrok wakker en keek om zich heen. Ze was blijkbaar in slaap gevallen. Ze zag hoe Rena, Music en Lotus ook samen lagen te slapen en grinnikte zacht. Ze keek weer even om zich heen, maar merkte dat het deuntje uit haar broekzak kwam. Ze graaide erin, en vond haar telefoon. 'Mama Belt' stond erop. Charelle schoof met haar vinger over het schermpje, naar 'Accepteren'. 'Met je moeder,' hoorde ze aan de andere kant van de lijn. ''Wat is er, ma?'' vroeg Charelle kalm. Haar moeder belde niet vaak, dus ze was wel nieuwsgierig. 'Ik en je vader hebben een idee. Luister. We hebben eieren te veel en belangstelling te weinig. Dus, wij dachten.. We gaan een evenement organiseren! Maar, we willen dat niet hier doen. We willen het in Utah doen!' riep haar moeder uit. Charelle fronste. Haar moeder wilde een evenement organiseren in Utah! 'Maar, wij moeten de Daycare in de gaten houden. Dus, willen we dat jij een eierenzoektocht organiseert!' Charelle opende haar mond om iets te zeggen, maar er kwam niet veel uit. ''Wauw!'' 'Ja! Je bent zo vaak bij onze eierenzoektochten geweest dat ik zeker weet dat je het kan,' sprak haar moeder. ''Het is een eer, mam,'' sprak Charelle. 'De eieren worden naar Dense Jungle gebracht. Daar moet jij ze verstoppen voor de deelnemers,' legde haar moeder uit. ''Ik weet het, bedankt,'' sprak Charelle. 'Dag!' hoorde ze haar moeder nog zeggen, voor de verbinding werd verbroken. Charelle keek haar Pokémon, die wakker waren geworden, aan. ''We mogen binnenkort een Uovo di Ricerca organiseren!'' riep ze vrolijk. Rena en Lotus slaakten een vrolijke kreet, maar Music keek haar vragend aan. ''Dat is een evenement waarbij de deelnemers eieren moeten zoeken,'' legde Charelle uit. Music's ogen begonnen te glimmen. Zij vond het blijkbaar ook gaaf. ''Maar, nu nog niet,'' grinnikte Charelle. Plots draaide Music zich om en begon ze te rennen. ''Music, wacht!'' riep Charelle. ''Rena, keer terug,'' sprak Charelle tegen Rena. Rena hield niet van rennen, en stel dat dit een vreemdeling was. Charelle wilde dat risico liever niet nemen. Daarom rende ze maar achter Music aan.

Charelle rende nog altijd hijgend achter Music aan. Toen deze tot stilstand kwam bij een meisje, sprong ze omhoog, om het meisje te knuffelen. Music was niet echt zwaar, dus het meisje zou waarschijnlijk haar evenwicht wel kunnen houden. ''Music, wat doe je nou?'' vroeg Charelle lacherig. Ze vond het wel grappig, eerlijk gezegd. Toen herkende ze het meisje. Dat was Ayla! Om één of andere reden vond Music Ayla heel leuk. Charelle verwachtte dat dit kwam door de band tussen Ayla en Nanook. Music vertrouwde haar hierdoor, en als Music iemand echt vertrouwde, kon ze heel lief zijn. ''Hallo, Ayla,'' grinnikte Charelle. ''Music schijnt je erg graag te mogen,'' verontschuldigde ze zich, waarna ze opnieuw zacht grinnikte. Music sprong van Ayla af en knikte, waarmee ze duidelijk probeerde te maken dat Charelle gelijk had. Charelle snoof zacht en keek naar de Riolu. ''Hallo, Nanook,'' grijnsde ze. Charelle merkte hoe haar Bulbasaur erbij kwam staan. Ook deze begroette de twee vriendelijk, en wachtte af tot Ayla of Nanook iets zou doen.

Kleine voetpasjes werden zacht hoorbaar. Zo zacht zelfs dat je echt stil moest zijn om ze te kunnen horen, wat Ayla dus in dit geval was. Een kleine gedaante werd zichtbaar, tussen de bomen. Toen ze in het schijnsel van het licht stapte, kon Ayla zien dat het een Ralts was. Ze glimlachte. Deze glimlach werd breder toen het wezentjes sprong en haar begon te knuffelen. "Hallo Music," sprak ze vrolijk. Ze tilde haar op en legde haar voorzichtig op haar benen. Vervolgens gaf ze haar een liefkozende aai over haar koppie, "Ik ben ook blij jouw weer te zien." Ook Nanook gaf een begroeting wat klonk als een vrolijke, "Liuuh!" Toen wende ze hun blik naar het meisje dat achter de Ralts aan was komen rennen. 'Hallo, Ayla,' grinnikte ze, "Music schijnt je erg graag te mogen.' De Ralts sprong van haar schoot af en maakte een vrolijk knikkend gebaar. "Aaw.. Dat vind ik lief van je," sprak Ayla vertederend. Ze aaide de Ralts nogmaals en stond toen op. Ze klopte even het zand van haar spijkerbroek en liep toen richting Charelle. Ook Nanook stond op en grijnsde breeduit toen hij zijn naam hoorde. Hij zwaaide even vrolijk naar Lotus en Charrelle en stapte toen op Music af. Met zijn zwarte voetje begon hij verlegen over de grond te vegen. Ook had hij zijn blauwe armpjes op zijn rug en rode wangetjes, wat een schattig effect gaf. "Li, riuh.." sprak hij zachtjes. Ayla grinnikte even en wende toen haar blik naar de blondine. "Hoi, Charelle," zei ze vrolijk. Ze was blij dat Charelle naar haar toe was gekomen, of eerlijk gezegd, Music naar haar toe was gekomen. Ze mocht haar wel, ze was één van de weinige mensen waar ze zich fijn bij voelde. Charelle had namelijk een goed hart en een erg vriendelijk karakter. Ayla draaide vrolijk een keer om haar as en keek toen Charelle weer met een brede glimlach aan. "Wat brengt jouw hier?" vroeg ze nieuwschierig.

- Korte post, sorry, maar de volgende word langer xD. Ik wilde nu niet meteen dat wat er straks gaat gebeuren neerzetten, want dat vond ik iets te snel.. (oke, logische zin -.-') -

'Hallo Music,' had Ayla gezegd. Charelle was blij dat Music het vertrouwen in mensen niet was kwijtgeraakt, zoals Rena. Het scheen bij haar juist het tegenovergestelde effect te hebben. Vreemd.. Charelle grinnikte even toen Ayla liet merken het wel leuk te vinden dat de Ralts haar zo aardig vond. Charelle vond het ook wel leuk. Ze mocht Ayla wel. Aangezien haar Ralts haar zo graag mocht, was dat natuurlijk niet vreemd. Een Ralts wist meestal wel de goede mensen uit te kiezen. Toen Charelle zag wat de Riolu, Nanook, deed, grinnikte ze zacht. Hij begon verlegen te doen en ging bij Music staan. 'Wat brengt jou hier?' vroeg Ayla. ''Ik was combinaties aan het oefenen. En toen.. Toen rende Music ineens weg,'' grinnikte Charelle, terwijl ze haar blik op Music richtte.
Music hield haar koppie scheef, terwijl ze de gevoelens van de Riolu natuurlijk, zoals altijd, en raakte hierdoor een beetje verward. De gevoelens die ze oppikte kende ze niet, had ze nog nooit gevoeld. Voor nu. Ze dacht dat ze alles kende. Haat, verdriet, woede, blijdschap, maar dit.. Dit was iets heel anders. Music haalde diep adem en fronste. Ze zag de verlegen houding van de Riolu en probeerde er wijzer uit te worden. De gevoelens die de Riolu had, leken veel op hoe zij zich nu voelde. Zelfs als ze zich even alleen concentreerde op zichzelf, voelde ze zich nog zo. Een bepaalde vrolijkheid, maar toch werd ze er erg onzeker door. Ze wilde hem aankijken, maar dat verwarde haar alleen nog maar meer. De kleine Ralts haalde diep adem. Misschien was hij jaloers omdat hij ook een knuffel wilde! Ze grijnsde en keek hem even aan, waardoor haar rode ogen zichtbaar werden. Hierna gaf ze hem vrolijk een knuffel.
Charelle keek naar de twee en grinnikte even zacht toen ze zag hoe de kleine Ralts de Riolu een knuffel gaf. ''Volgens mij vindt ze niet alleen jou erg aardig,'' sprak ze zacht tegen Ayla en ze ging even met haar hand door haar blonde haar. ''Ach, het ziet er best schattig uit,'' wist ze zachtjes te mompelen. Het enige waar ze op het moment aan kon denken was dat ze blij was dat de kleine Ralts zo was geworden, en niet als Rena. Natuurlijk, Rena was een lieverdje. Maar dan ook echt alleen voor haar team. Voor anderen.. Achja.. Ze hadden het vaak genoeg meegemaakt dat Rena ineens iemand op zijn of haar kop mepte met haar bot.

'Ik was combinaties aan het oefenen. En toen.. Toen rende Music ineens weg,' antwoorde Charelle. Ook Ayla moest erom grinniken. Ze volgde Charelle's blik en wende haar blauwe ogen richting Nanook. Deze kreeg net een knuffel van Music en je zag hem tot zijn oren rood kleuren. 'Volgens mij vindt ze niet alleen jou erg aardig,' hoorde ze Charelle zacht zeggen. Ayla glimlachte en maakte een knikkend gebaar. 'Ach, het ziet er best schattig uit.' Ook hiermee stemde Ayla in. Het zag er inderdaad heel lief uit. Nanook die opeens heel verlegen was en Music die het niet helemaal scheen te snappen.
Plots besefte Ayla zich iets. Ze keek even onderzoeken rond en wende toen haar blik naar Charelle. "Waar is Rena?" vroeg ze toen. Haar lippen vormde zich tot een kleine glimlach. "Je hoeft haar niet in haar ehm.." Ze fronste, wat waren het ook al weer voor dingen? Zelf had ze er nog geen één, dit was dan ook één van de redenen dat ze richting Chimber town trok. Pokeball! dat was het. Ze grinnikte en ging toen weer verder, "Je hoeft haar niet vanwege mij in haar pokeball te doen. Ik weet dat ze het niet zo op vreemden heeft, maar anders went ze er nooit aan, toch?" Het was voor Rena ook leuk om uit haar pokeball te komen, maar natuurlijk was dit Charelle's keus. Ayla keek weer even naar Nanook. Hij had nog nooit in een pokeball gezeten en ze vroeg zich af hoe dit voor hem zou zijn. Waarschijnlijk vond hij het niet zo erg, want hij zou er toch alleen maar in gaan tijdens een Contest. Verder was ze van plan hem altijd uit zijn pokeball te laten, gewoon op vrije voeten, net zoals ze nu ook deed. Nanook merkte op dat ze naar hem keek en liep naar haar toe. "Liuuuuh.." sprak hij verlegen terwijl hij haar broek vastpakte en zijn kop erin verborg. Ayla grinnikte en gaf hem zacht een zetje. "Kom op, vraag of ze met je wil spelen." Nanook keek haar met grote ogen aan en schudde toen met rode wangen zijn kop. "Ik weet zeker dat ze jou ook aardig vind, ze gaf je toch een knuffel?" zei Ayla. Dat scheen te werken. Nanook knikte zachtjes en liep toen weer, met zijn ogen op de grond gericht, naar Music. "Riah, luh. Ri?" sprak hij verlegen. Waarschijnlijk vroeg hij of ze met hem wilde spelen, precies zoals Ayla hem gezegd had. Ze lachte zachtjes en wende toen haar blik weer naar Charelle.

'Waar is Rena?' vroeg Ayla. 'Je hoeft haar niet in haar ehm..' Charelle hief haar wenkbrauwen op, wachtend tot Ayla haar zin af zou maken. 'Je hoeft haar niet vanwege mij in haar Pokéball te doen. Ik weet dat ze het niet zo op vreemden heeft, maar anders went ze er nooit aan, toch?' Charelle grinnikte. ''Ik heb Rena al zeven jaar lang, Ayla,'' sprak Charelle kalm. ''Het zal nog wel even duren tot zij weer iemand kan vertrouwen. Bovendien.. Ik moest achter Music aan rénnen. Cubone's houden niet echt van rennen,'' sprak ze. Ze dacht aan die ene keer, dat Rena achter een Ponyta aan rende. Het had er niet uit gezien. Ze grinnikte zachtjes. ''Bovendien.. Rena heeft haar Pokéball nooit erg gevonden. Ze wil er vaak zelf in,'' zuchtte Charelle. Rena hield van de stilte en de rust in de ball. Plots merkte ze Nanook op, die naar Ayla toe liep. Hij zei iets, zijn toon verlegen. 'Kom op, vraag of ze met je wil spelen. Ik weet zeker dat ze jou ook aardig vind, ze gaf je toch een knuffel?' sprak Ayla toen. Charelle grijnsde. Ze hief haar wenkbrauwen op toen Nanook op Music af liep.

Music had Nanook verbaasd aangekeken toen hij weg was gelopen, maar had niks gezegd. Ze had nagedacht. Wat was er allemaal aan de hand? Voor zover ze wist had ze dit nog nooit meegemaakt. Toen ze de woorden hoorde die de twee, Charelle en Ayla, zeiden, begon ze het te begrijpen. Op haar witte wangetjes verscheen een kleine blos en ze wendde haar blik af naar de grond, waardoor haar groene kapje ervoor zorgde dat niemand haar wangen kon zien. Ze haalde even een paar keer diep adem en deed haar kin toen weer omhoog. Blijkbaar net op tijd, want Nanook kwam er al aan. Hij vroeg haar iets, de verlegen toon in zijn stem was duidelijk te horen. Hij vroeg of ze met hem wilde spelen. Een klein grijnsje kwam op haar gezicht, terwijl ze haar koppie wat verder omhoog deed, zodat haar rode oogjes weer heel even zichtbaar werden. ''Natuurlijk, waarom niet?'' sprak ze, in het bekende Pokémon-taaltje. Ze grijnsde haar tandjes bloot, terwijl ze even nadacht voor ze weer begon te spreken. ''Wat wil je doen, dan?'' vroeg ze, opnieuw in hetzelfde taaltje. Wat zou de mens denken? Ze verstonden haar niet. Soms irriteerde het haar verschrikkelijk. Daarom wilde ze graag een Kirlia worden. Dan kon ze het doorgeven via Telepathie. Nu kon dat ook al een klein beetje, maar het was moeilijk.

'Ik heb Rena al zeven jaar lang, Ayla. Het zal nog wel even duren tot zij weer iemand kan vertrouwen. Bovendien.. Ik moest achter Music aan rénnen. Cubone's houden niet echt van rennen. Bovendien.. Rena heeft haar Pokéball nooit erg gevonden. Ze wil er vaak zelf in,' legde Charelle uit. Ayla glimlachte. Dan was het natuurlijk logisch dat ze in de pokeball zat. "Oke," sprak ze.

Music had ondertussen geantwoord op Nanook's vraag. Er verscheen weer een vrolijke glimlach op zijn gezicht. 'Wat wil je doen, dan?' vroeg ze in haar taaltje. "Uhm.." Nanook zette een bedenkelijk gezicht op. Verstoppertje ging niet, met hun gave hadden ze elkaar zo gevonden. "Tikkertje?" vroeg hij toen vrolijk. Met zijn blauwe handje raakte hij haar even aan. "Tikkie! jij bent um!" Snel zette hij zich af en stoof hij ervandoor. Wel lette hij op dat hij bij Ayla in de buurt bleef.

Ayla keek een tijdje glimlachend naar de spelende Pokemon. Het zag er zo lief uit.. Plots werd haar aandacht op iets anders gericht. Ze ving een geluid op, een zwak piepend geluid. Verbaasd hief ze een wenkbrauw op. Waar kwam dat vandaan? Ze keek Charelle even aan en liep toen naar de plek waar ze dacht dat het vandaan was gekomen. Voorzichtig zakte ze door haar benen en schoof ze het struikgewas opzij. Haar ogen werden groot.
"Charelle, pak me tas, snel!" riep ze naar haar. Het klonk misschien bevelend, ondanks dat ze het zo vriendelijk mogelijk zei, maar Ayla had haar tas dan ook snel nodig. De Pidgey, dezelfde van een tijdje geleden, had niet veel tijd meer. Ze was vast komen te zitten in een soort visdraad. Zo te zien had ze veel pogingen gedaan om er weer uit te komen, want ze lag zwaar hijgend op de grond en het draad stond strak om haar nek en vleugel. Zo strak zelfs dat er druppels bloed op de grond lagen. "Rustig maar, het komt allemaal goed," sprak Ayla zachtjes terwijl ze met haar vinger over haar wangetje streek. Ze was zo verzwakt dat ze enkel haar oogje half open deed. "Pri.." kwam er schor uit haar snaveltje. Snel haalde Ayla haar zakmes uit haar zak en klikte ze het mesje open. Voorzichtig sneed ze het draad los. Dit was vrij moeilijk aangezien het zo strak stond, maar door middel van veel gepriegel wist ze het door te snijden. Heel rustig legde ze haar handen onder het kleine vogeltje en tilde ze haar op, hopend dat Charelle haar tas had gepakt zodat ze de Pidgey konden helpen.

'Tikkertje?' had Nanook gevraagd. ''Ja!'' riep Music vrolijk. 'Tikkie, jij bent 'm!' riep hij toen. Music deed haar handje in de lucht en keek waar hij heen ging. Music vervaagde en teleporteerde zich. Ze landde net voor de neus van Nanook. Dit was misschien niet zo'n goed idee, want Nanook knalde tegen haar aan. Van schrik vouwde ze haar armen om hem heen, waardoor ze niet naar achteren vloog, maar waardoor ze samen een soort koprol maakte, en op de grond landden. Music merkte dat ze bovenop Nanook lag, en rolde snel om. Ze grinnikte even zacht, terwijl ze met haar rug op de grond bleef liggen. Ze vouwde haar knietjes een beetje omhoog, maar bleef even giechelend liggen. Hierna stond ze op en zette ze haar ene knie links van Nanook, de andere aan zijn rechter kant. Zo knielde ze een beetje boven hem, maar zorgde ze ervoor dat ze haar gewicht niet op hem zou zetten, bang hem pijn te doen. Ze stak haar handje uit en raakte heel voorzichtig zijn borstkas aan. ''Tikkie,'' sprak ze heel zacht, terwijl het kleine grijnsje op haar witte gezichtje groter werd. Plots voelde ze iets. Ze sprong op en schoot naar achteren. Een frons ontstond op haar witte kop terwijl ze haar ogen sloot. Via haar telepathie probeerde ze Charelle te bereiken, wat lukte. Bij personen die ze mocht en goed kende, lukte het makkelijk. Ze zag een Pidgey, vanuit de ogen van Charelle. Ze keek Nanook aan. ''Er is daar iets aan de hand,'' sprak ze. Ze besloot niet te wachten en pakte zijn hand beet, en teleporteerde naar Ayla en Charelle.

'Charelle, pak m'n tas, snel!' riep Ayla, nadat ze iets gehoord had en er naar toe was gegaan. Charelle pakte de tas op en rende op Ayla af. Ze richtte haar blik op de kleine Pidgey, die vast zat. ''Autch, dat is niet zo best,'' sprak Charelle, terwijl ze de tas bij Ayla neerzette. Ze keek even om zich heen, maar zag Lotus al snel aan komen. Daarom richtte ze haar blik weer op de Pidgey en fronste. Plots wist Charelle iets. ''Lotus, doe je slaap poeder,'' zei ze rustig. Dat had haar vader ooit gedaan toen een Pokémon gewond was. Dan stribbelde hij niet tegen, en kon je het makkelijker helpen. De Bulbasaur knikte en vuurde een klein beetje slaappoeder af. Zo viel de Pidgey in slaap. Charelle haalde diep adem. ''Zo lijdt ze geen pijn en stribbelt ze niet zo veel tegen,'' legde Charelle snel uit, terwijl ze even om zich heen keek. Waar zouden Music en Nanook zijn? Ze was niet bang dat er iets zou gebeuren, maar.. Ze wilde niet dat ze te ver weg zouden gaan.. Ze merkte niet dat Music en Nanook net aan kwamen teleporteren.

Plots stond Music voor hem en knalde hij tegen haar op. Ze maakten een koprol en Nanook bleef even versufd op de grond liggen, voordat hij doorkreeg wat er was gebeurd. Hij kleurde rood toen hij merkte dat Music boven op hem lag. Gelukkig rolde ze van hem af, zodat ze dit niet zou zien. Ze bleef even giechelend op de grond liggen. Ook uit Riolu's mond ontsnapte een zacht schaterend lachje. Hij had behoorlijk veel plezier, vooral omdat hij samen met de Ralts was.
Music kwam overeind en zette toen haar ene knie links van hem en haar andere rechts. Weer verscheen die rode kleur op zijn wangen, waarom kreeg hij dat toch steeds? 'Tikkie.' Nanook glimlachte, maar deze glimlach verdween toen Music plots naar achter sprong en zei dat er iets aan de hand was. Bezorgd stond hij op, wat zou er zijn? Plots werd hij bij zijn blauwe handje vastgegrepen en verdween de grond onder zijn poten.

Ayla nam plaats op een boomstam en legde voorzichtig de Pidgey op haar schoot. Deze kreunde zachtjes van pijn. Arm wezentje.. 'Autch, dat is niet zo best,' zei Charelle toen ze de tas bij haar neerlegde. Ayla knikte verdrietig. Met haar ene hand streelde ze over het buikje van de Pidgey en met haar andere zocht ze naar haar EHBO kit. Deze had ze al snel gevonden en legde ze hem, dit keer met twee handen, naast zich neer. Een telleurgestelde zucht verliet haar mond toen ze de deksel opende. Haar verdovende middel zat er niet bij.. Stom. Gelukkig kwam Charelle met een oplossing. 'Lotus, doe je slaap poeder.' De Bulbasaur strooide wat poeder over de Pidgey waarna deze meteen in slaap viel. Dankbaar keek Ayla Charelle aan. 'Zo lijdt ze geen pijn en stribbelt ze niet zo veel tegen.' Ze knikte, "Dankje."
Meteen ging ze aan de slag. Uit haar kistje haalde ze een zakje, waar desinfecterende doekjes in zaten. Deze streek ze voorzichtig over de wonden. Normaal zou het behoorlijk prikken, maar nu de Pidgey sliep, had ze hier gelukkig geen last van. Nadat Ayla de wonden had schoongemaakt smeerden ze er een genezende zalf op. Uiteindelijk pakte ze een rol verband en verbond ze hiermee haar wonden. Dit deed ze door het verband eerst om haar nekje te doen en het vervolgens om haar gewonde vleugeltje te wikkelen. Het eindresultaat zag er vrij netjes uit, wat ook niet gek was aangezien Ayla het vaker had gedaan. Wel stond het zweet op haar voorhoofd. Dit mede door de spanning en het feit dat de Pidgey maar een klein wezentje was en ze alles heel zorgvuldig moest doen. Gelukkig had ze niks moeten hechten, anders had het nog veel langer geduurd.
Nanook was er ondertussen bij komen staan en boog zich ongerust over de Pidgey. "Luuhh?" vroeg hij zacht. Ayla glimlachte, "Alles komt goed Nanook, ze slaapt nu en als ze wakker word zal ze zich veel beter voelen." Ze zuchte even zachtjes en keek Charelle toen aan. "Bedankt voor je hulp."

Ayla bedankte Charelle kort en Charelle grinnikte. Ze zag wat Ayla allemaal deed. Charelle slaakte een diepe zucht. Toen Ayla klaar was, zag Charelle het zweet op haar voorhoofd staan. Een lichte grijns ontstond op haar gezicht. 'Luuhh?' hoorde ze plots. Ze keek om en zag Nanook, Ayla's Riolu. Verderop stond Music, met haar handjes achter haar rug en haar koppie scheef. 'Alles komt goed Nanook, ze slaapt nu en als ze wakker wordt zal ze zich veel beter voelen,' sprak Ayla geruststellend tegen haar Riolu. 'Bedankt voor je hulp,' zei ze hierna tegen Charelle. Charelle knikte. Ze haalde eventjes diep adem, maar bleef zwijgen. Als ze al wat wilde zeggen, de stilte wilde verbreken, wist ze niet wat ze zou moeten zeggen. De Pidgey kwam er wel weer bovenop, dat was zeker. ''Het zal niet lang duren voordat zij wakker wordt. Ze heeft niet veel slaappoeder gekregen,'' sprak Charelle rustig. Lotus liet een luide gaap horen. Charelle haalde een keer diep adem. ''Rena, braaf zijn,'' sprak ze, terwijl ze de Pokéball van haar Cubone voor zich hield. De Cubone kwam eruit en keek haar trainster aan. ''Gaan jij en Lotus maar eventjes rustig ergens zitten,'' zei Charelle. De twee knikten en gingen verderop zitten. Charelle grijnsde.

Verderop stond Music, nog altijd met haar handjes achter haar rug gevouwen. Ze haalde haar handjes achter haar rug vandaan en keek er naar. Je zag natuurlijk niks speciaals. Toch had ze een beetje het gevoel alsof ze Nanook's hand nog steeds beet had. Ze liep naar een boom toe en stak haar handjes omhoog. Zo kon ze net bij de laagste tak. Ze begon te zwaaien en wist zichzelf zo omhoog te gooien. Op de tak ging ze zitten, haar beide knieën had ze omhoog gevouwen, zodat ze haar armpjes eromheen kon slaan en ze haar wangetje erop kon leggen. Ze richtte haar blik op Rena en Lotus, die ergens gingen liggen. Hierna keek ze weer naar Nanook. Een klein blosje ontstond op haar witte wangetjes, terwijl ze probeerde te bedenken hoe ze Ayla en Charelle langer bij elkaar kon houden, zodat zij tijd had met Nanook..

Er viel een tijdelijke stilte. Zwijgend bleef Ayla de Pidgey over haar buikje strelen terwijl ze alles nog een beetje liet bezinken. Charelle was de eerste die wat zei. 'Het zal niet lang duren voordat zij wakker wordt. Ze heeft niet veel slaappoeder gekregen,' vertelde ze. Ayla keek op en knikte. Ze hoopte dat de Pidgey zich beter voelde als ze wakker werd. Natuurlijk, ze zou nog wel pijn hebben, maar ze was in ieder geval bevrijd van dat nare draad. Ayla balde haar hand tot een vuist. Ze kon er altijd zo kwaad om worden als mensen hun troep lieten slingeren.
Charelle deed Rena uit haar bal en samen met Lotus liep ze naar een plekje waar ze rustig gingen zitten. Ayla keek er even naar, maar al snel richte ze haar blik op de Pidgey waar een zachte zwakke "prii.." vanaf kwam. Haar kleine zwarte kraaloogjes had ze half geopend en versufd keek ze om zich heen. Ze merkte het verband op dat om haar vleugel en nekje zat gebonden en keek toen verbaasd naar Ayla. Deze glimlachte en kroelde voorzichtig tussen haar veertjes. De Pidgey sloot even genietend haar oogjes en probeerde toen op te staan. Tevergeefs. Meteen toen ze haar vleugel bewoog ging er duidelijk een steek van pijn door haar lichaam. Ze kreunde en viel toen weer verzwakt neer. "Sst.. Rustig maar," suste Ayla zacht. "Je moet echt even een tijdje rusten, wil je weer beter worden." De pidgey keek haar even aan en wist toen zachtjes te knikken. Ze ging wat beter zitten, waar Ayla bij hielp, en sloot toen weer haar oogjes.

Nanook was een tijdje blijven kijken en had zelfs de Pidgey een keer zachtjes geaaid, maar al snel merkte hij op dat Music niet meer bij Charelle stond. Hij keek om zich heen en hij spotte het wit/groene wezentje in een boom. Met een glimlach liep hij naar haar toe en hees ook hij zich op via de tak. Toen hij eenmaal naast haar zat keek hij haar met een schuin hoofd aan. "Waar denk je aan?" vroeg hij vrolijk in zijn taaltje. De emoties die van haar af kwamen maakte hem vrolijk, al wist hij niet goed wat ze betekende. Hoe langer Nanook naar haar keek des te roder hij werd. Een zachte zucht verliet zijn mond. Waarom voelde hij zich opeens zo .. anders? Waarom wilde hij opeens zo graag bij haar zijn en moest hij er niet aan denken dat ze straks met Charelle weer zou vertrekken? Hij keek even naar zijn pootjes die heen en weer bungelde. Het was allemaal best verwarrend, maar toch ook weer op een fijne manier. Nanook's lippen vormde zich tot een zachte glimlach.

Ayla's blauwe ogen richtten zich naar Charelle. Ze glimlachte en wenkte met haar hoofd dat ze erbij kon zitten. De EHBO kit had ze weer opgeborgen in haar tas en de Pidgey lag onderhand weer te slapen. Ze zuchte zacht. "Ik was eigenlijk van plan om naar Chimber town te trekken. Ik heb namelijk nog geen pokeballs of pokédex. Maar, ik denk dat het nu wat langer zal duren voordat ik het dorpje heb bereikt," vertelde ze. Ze maakte een gebaar wat op de Pidgey doelde. "Ik denk dat ik haar een tijdje bij me houd. Als ik haar nu alleen laat word dat haar dood." Charelle begreep het vast wel. Ayla glimlachte, ze was benieuwd naar wat zij nu ging doen. Dit besloot ze dan ook te vragen. "Wat ga jij nu doen?" vroeg ze zacht.

'Prii..' klonk een zachte stem. Charelle keek op. Ze zag hoe de Pidgey haar oogjes opende en versuft om zich heen keek. 'Sst.. Rustig maar.. Je moet echt even een tijdje rusten, wil je weer beter worden,' sprak Ayla zacht. Charelle haalde diep adem. Haar gedachten gingen terug naar toen zij Rena vond. De kleine Cubone had helemaal afgetakeld in de bosjes gelegen, terwijl ze nooit ouder dan een week kon zijn. Charelle had haar uit medelijden meegenomen, haar ouders hadden Rena verzorgd. Charelle had haar teruggebracht naar het park waar ze haar gevonden had. Ze had zich omgedraaid en was weggegaan. Toen ze thuiskwam, zat de Cubone op de bank. Ze scheen niemand te vertrouwen. Toen Charelle's pleegmoeder in de buurt kwam, was een zacht gegrom vanuit haar borstkas hoorbaar. Toch, omdat Charelle zei dat alles goed was en dat ze haar kon vertrouwen, besloot Rena dit te doen. Rena hield niet van vreemden, en dan vooral niet van mensen. Toch.. Toch was de band tussen haar en Charelle super sterk. Charelle dacht dat dat juist daardoor kwam. Omdat Rena wist dat ze Charelle kon vertrouwen.
'Ik was eigenlijk van plan om naar Chimber Town te vertrekken. Ik heb namelijk nog geen pokeballs of pokédex. Maar, ik denk dat het nu wat langer zal duren voordat ik het dorpje heb bereikt,' sprak Ayla. Charelle schrok op van haar gedachten. 'Ik denk dat ik haar een tijdje bij me houd. Als ik haar nu alleen laat word dat haar dood,' vervolgde Ayla. 'Wat ga jij nu doen?' Charelle haalde diep adem. ''Ik wilde naar Dense Jungle. Er worden heel veel eieren afgeleverd voor me,'' begon ze rustig. ''Ik ben net door mijn ouders gebeld. Ik mag een Uovo di Ricerca organiseren. Dat is een eieren zoektocht,'' grijnsde ze. ''Ik moet de eieren straks gaan verstoppen, zodat iedereen kan gaan zoeken,'' zei ze toen.

'Waar denk je aan?' klonk het stemmetje van Nanook. Music schrok wakker. Aan jou, dacht ze bij zichzelf, het lef niet hebbend dit hardop te zeggen. Toen ze zich realiseerde dat hij voor haar zat, haalde ze even diep adem, zodat ze niet al te snel rood zou kleuren. Ze draaide een beetje, zodat haar voetjes nu ook aan de zijkant van de tak bungelden, en ze hem niet de hele tijd aan hoefde te kijken. 'Zwakkeling!' Geschrokken keek ze op. Ze keek om zich heen. Nee, die stem had ze niet echt gehoord. Het was een herinnering. Haar voormalige trainer had dit zo vaak tegen haar gezegd. Plots herinnerde ze zich iets. Ze keek naar Nanook. Een grijnsje kwam op haar gezicht toen ze zijn rode wangetjes zag. Hierna wendde ze haar blik weer af. Zijn gevoelens verwarden haar alleen nog maar meer. Ten eerste omdat hij zich duidelijk verward voelde, en ten tweede omdat het ongeveer gelijk was als dat van haar. Maar, ze wist niet zeker of het ook dezelfde betekenis had.

Charelle antwoorde: 'Ik wilde naar Dense Jungle. Er worden heel veel eieren afgeleverd voor me. Ik ben net door mijn ouders gebeld. Ik mag een Uovo di Ricerca organiseren. Dat is een eieren zoektocht. Ik moet de eieren straks gaan verstoppen, zodat iedereen kan gaan zoeken.' Ayla grijnsde, dat klonk leuk! Ze wilde wel helpen, maar misschien ging ze meedoen en dan was het natuurlijk oneerlijk. "Misschien dat ik ook wel meedoe, ik heb tenslotte nog maar één Pokemon," sprak za zacht. Ze wende haar blauwe ogen even naar Nanook. "En zelfs die heb ik nog niet eens officieel gevangen," grinnikte ze. Dit laatste was natuurlijk als grapje bedoeld, maar het was wel waar. Nanook was natuurlijk haar beste vriend, maar in een Contest zou ze niet met hem mee mogen doen als hij niet 'officieel' in een pokeball gevangen was. Kalm keek ze weer even naar de Pidgey, die heerlijk lag te slapen. Je zag aan haar gezichtje dat ze zich beter voelde en ze was ook niet meer zo krampachtig aan het schokken van de pijn. Voorzichtig streelde ze haar nogmaals over haar buikje, terwijl ze onderzocht of het verband nog wel goed zat. Daarna keek ze Charelle weer aan. "Waarneer was je van plan te vertrekken?" vroeg ze. Bij deze woorden keek Nanook even angstig op. Ayla merkte dit. Ze grinnikte, "Volgens mij word het moeilijk die twee bij elkaar weg te halen," fluisterde ze zacht zodat alleen Charelle het hoorde. Ze maakte even een knikje richting Music en Nanook, zodat het voor Charelle duidelijk werd op wie ze doelde.

Vertrekken? Nu al? Angstig keek Nanook op. Nee, Music mocht niet weg! Maar, hij wist dat Ayla straks wel verder moest. Ze had tenslotte die wit/rode ballen nodig waar Pokemon van trainers in moesten. Een zachte zucht verliet zijn mond, terwijl hij Music weer aan keek. "Ik.." verder kwam hij niet. Nanook schudde zijn hoofd en probeerde toen te glimlachen.

'Misschien dat ik ook wel meedoe, ik heb tenslotte nog maar één Pokemon, en zelfs die heb ik nog niet eens officieel gevangen,' sprak Ayla. ''Lijkt me leuk,'' sprak Charelle met een grijns. Charelle haalde even diep adem. 'Wanneer was je van plan te vertrekken?' vroeg Ayla. 'Niet nu! Alsjeblieft!' klonk het plots in het hoofd van Charelle. Verbaasd keek ze op en ze richtte haar blik op haar Ralts. Telepathie, natuurlijk. 'Volgens mij word het moeilijk die twee bij elkaar weg te halen.' ''Volgens Music mogen we nog niet weg,'' grinnikte Charelle. Charelle ging even met haar hand door haar blonde haar en begon na te denken. Ze vond het leuk dat Music zo gek was op Nanook.. Maar, het kon ook op sommige momenten negatief uitpakken. Music zou Nanook nu vaak willen zien. Niet dat Charelle dat erg vond, ze vond Nanook en Ayla wel aardig. Maar, toch. Als ze ooit in een gevecht of contest tegen elkaar zouden komen te staan.. Charelle wist niet hoe dat zou uitpakken. Ze durfde Music niet te dwingen om Nanook aan te vallen.. Hoe zou dat dan aflopen? Charelle fronste, maar besloot er niks van te zeggen, hopend dat het nooit zou gebeuren.

Na haar Telepathie gebruikt te hebben, haalde de kleine Ralts diep adem. 'Ik..' Nanook schudde zijn hoofd en probeerde een glimlach op zijn gezicht te zetten. Music haalde diep adem. Wat wilde Nanook zeggen? Music draaide zich weer half om, waardoor ze met haar rug tegen de boomstam aan zat. Beide beentjes zaten aan een andere kant van de tak. Plots klonk er een luide grom. Een vlammenwerper schoot richting Music en Nanook, maar Music wist net op tijd Nanook's handje te pakken en teleporteerde zich weg. Music keek om zich heen en zag hoe Lotus en Rena op Charelle af renden, om Charelle en Ayla te beschermen. Helaas scheen dit tevergeefs te zijn. Een vliegtuig vloog over. Het was niet een al te groot vliegtuig, maar er kwam een kooi uit vallen. Deze viel precies om Charelle, Ayla, Lotus, Rena en de Pidgey heen. Charelle keek verbaasd om zich heen, niet wetend wat er gebeurde. Music keek Nanook geschrokken aan, en zag net een man met een Mightyena aan komen lopen..

'Volgens Music mogen we nog niet weg.' Verbaasd keek Ayla haar aan. Hoe...? Ze wende even haar blik naar de Ralts. Oh jah, natuurlijk, een Ralts kon telepathie gebruiken! Ze grinnikte en wende toen haar blik weer naar Charelle. Het was een heel schattig gezicht zo, Nanook en Music. Maar, ze moesten toch echt weg. Bovendien, haar genezende zalf was op en de Pidgey had dit wel nodig. Voorzichtig tilde ze het slapende bundeltje veren op en ging ze staan. Ze glimlachte en wilde wat zeggen, maar plots werd ze afgeleid door iets wat zich voortbewoog in het struikgewas. Er weerblinkte iets in het zonlicht, ogen? Opeens, zomaar uit he niets, werd er een vlammenwerper afgeschoten, recht op Nanook en Music af. "Nanook!" riep Ayla geschrokken. Gelukkig wist Music hem optijd weg te teleporteren. De vlammenwerper miste en nam in plaats van hen een boom in zijn greep. De Pidgey was ondertussen wakker geschrokken en keek nu angstig om zich heen. Ook Lotus en Rena waren naar hen toe gerend. Wat was er in hemelsnaam aan de hand?

Nanook was erg geschrokken. Het duurde even voordat hij besefte wat er was gebeurd. Daarnet hadden ze nog rustig op de tak gezeten en plotseling werd er een vlammenwerper hun kant op geschoten. Dankbaar keek hij Music aan. Als zij er niet was geweest.. Plots ving hij een luid geluid op. Nanook keerde zich richting de lucht en zijn rode ogen werden groot. Een groot metalen ding vloog over en liets iets vallen. Ayla, Charelle, de Pidgey, Lotus en Rena werden erin gevangen. Het was een kooi. Een grom verliet zijn mond, wat gebeurde er allemaal? "Kom, we moeten ze helpen!" riep Nanook. Hij zette zich af en rende met een witgloeiende vuist op de kooi af. Net toen hij omhoog wou springen om zijn Focus punch tegen de tralies aan te slaan, voelde hij een drukkende pijn bij zijn keel. Met een enorme ruk werd hij naar achter getrokken en viel hij op de grond. "Nanook!.. Laat hem gaan!" hoorde hij Ayla geschrokken roepen. "Aargh.." met een pijnlijk gezicht probeerde Nanook overeind te komen, maar iets weerhield hem hiervan. Het was een metalen ring dat strak om zijn nek stond gespannen. Aan die ring zat een stok gevestigd, en aan het eind van die stok stond een grote man, met om hem heen vele hondpokemon. Nanook spartelde om zich heen, maar dit zorgde er alleen maar voor dat de ring strakker om zijn nek ging staan waardoor hij bijna geen lucht meer krijg. "Dit is een mooie voor mijn collectie.." klonk een lage stem. Nanook hoeste en werd toen plots ruw bij zijn nekvel opgetild. "Nee, laat hem met rust!" Ayla's stem klonk kwaad en verdrietig. Nanook werd bang. Wie weet wat er met hem zou gebeuren..

Charelle haalde diep adem en viel neer op haar kont. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich. Music, Music! probeerde ze. Ze zag hoe haar Ralts achter Nanook aan rende, maar plots tot stilstand kwam. Ze zag hoe Music plots wat voor zich uit begon te staren. 'Charelle?' klonk haar melodieuze stem in Charelle's hoofd. Charelle wachtte even en zag hoe de man Nanook pakte. Music zag het ook. Charelle zag hoe Music op Nanook af wilde rennen. Wacht nog heel even! Music kwam meteen tot stilstand, met een pijnlijke blik in haar ogen. 'Dit is een mooie voor mijn collectie..' sprak de man. Nu!

Music kwam meteen in beweging, al rennend teleporteerde ze zich. Ze kwam achter de man tevoorschijn en deed een verwarring. Maar, een Mightyena sprong er voor, waardoor de Confusion hem raakte. Het deed hem niks. Music gromde zacht. ''Ga weg,'' sprak ze grommend. De Mightyena begon haar uit te lachen. 'Wat wil je doen dan, uk?' Music kromp een beetje in elkaar. ''Dit.'' Een schaduwbal ontstond voor haar neus en ze vuurde hem af. De Poochyena bleef staan, liet zich raken. 'Ghostmoves doen mij weinig, wijffie,' grijnsde hij. Music balde haar vuist. Ze zag hoe nog een man tevoorschijn kwam, en nog een Mightyena tevoorschijn liet komen. Twee Pokémon die bij haar in het voordeel waren.. Laat Nanook los, nu! Via Telepathie liet ze dat naar de man toe gaan. Deze schrok even op, maar keek haar toen grijnzend aan. 'Dacht het niet,' sprak hij. Music kromp opnieuw even in elkaar bij het idee dat ze nu in haar eentje tegenover twee Mightyena's stond. Ze balde haar vuisten. 'Val haar aan. We kunnen zo'n beessie best gebruiken. Kirlia's en Gardevoir's kunnen in de toekomst kijken,' sprak de man. De andere knikte. 'Mightyena, val aan!' riepen beide mannen tegelijk. Ze werd van links en rechts aangevallen. Music wachtte tot de twee dichtbij waren, en teleporteerde zich toen een meter naar rechts. Grijnzend keek ze toe hoe de Mightyena's met hun koppen tegen elkaar knalden. Ze keek grijnzend toe, maar zag toen hoe de Mightyena's beiden een schaduwbal laadden. Beide schaduwballen raakten haar volop. De mannen leken te genieten van haar nutteloze poging om dit gevecht te winnen. Music balde haar vuist en begon wild met haar kop te schudden. ''LAAT HEM LOS!'' riep ze, in haar eigen taaltje. Maar, tegelijkertijd liet ze het via haar telepathie naar iedereen gaan. Ze balde haar twee vuisten en schudde opnieuw wild met haar kop heen en weer. Een traan vloog uit haar rode oog op de grond. Toen begon ze wit te gloeien. Het duurde niet lang voor de gloed verdween en ze een Kirlia was. Ze keek verbaasd naar haar handen, naar haar ogen die nu niet meer bedekt waren door het kapje. Ze gromde zachtjes. 'Holy..' hoorde ze de eerste man zeggen. ''Laat hem los,'' sprak Music nog eens, terwijl ze het ook met haar telepathie naar de man liet gaan. Deze keek even naar zijn Mightyena's. 'Val aan..' sprak hij. Music's ogen kleurden wit en soort golven leken er van af te komen. Een Hidden Power. De Mightyena's werden beiden naar achteren gegooid. Hierna teleporteerde ze zichzelf naar de man toe en gaf ze deze een trap in zijn rug. De man liet van schrik Nanook los. Hierna keek Music om naar de Mightyena's, die natuurlijk nog lang niet uitgeschakeld waren.

Nanook zag Music op hen af komen rennen. "Music, nee! Het is te gevaarlijk!" riep Nanook schor. Nogmaals probeerde hij uit de man zijn greep te komen door, maar tevergeefs. 'Ga weg,' hoorde hij het stemmetje van Music zeggen, dit keer achter de man. Ook hoorde hij de stem van een andere pokemon, een niet erg vriendelijke. Wat er allemaal gebeurde kon hij niet zien, hoe goed hij dit ook probeerde. 'Val haar aan. We kunnen zo'n beessie best gebruiken. Kirlia's en Gardevoir's kunnen in de toekomst kijken.' 'Mightyena, val aan!' "Nee!" schreeuwde Nanook woest, wat klonk als "Riuh!" Hij begon wilde om zich heen te slaan en negeerde de steeds erger wordende verstikkende pijn in zijn keel. "Wees stil," hoorde hij de man sissen en hij werd op zijn kop geslagen. Razendsnel draaide Riolu zijn kop en beet hij de man in zijn vingers. Deze krijste en trok snel zijn hand los, om hem vervolgens nog harder te slaan. Zo hard zelfs dat Nanook moeite had om nog bij zinnen te blijven. Ver op de achtergrond hoorde hij Ayla nog iets roepen, maar wat kon hij al niet meer verstaan.
'Laat hem los,' hoorde hij Music zeggen. "Music.." mompelde hij zacht. Plots werd de greep om zijn nek verminderd en viel hij op de grond. Versufd kwam hij overeind en het duurde even voordat hij weer genoeg lucht in zijn longen had weten te krijgen. De stok met de metalen ring zat nog om zijn nek, maar hij was tenminste van die akelige man af. Maar, hoe? Hij keek om zich heen en zag toen de Kirlia staan die die de Mightyena staan. Hij zag de lieve blik in haar ogen. "Music?" sprak hij verbaasd. 'Kom hier jij..' de man stapte naar voren en wilde Nanook vastgrijpen, maar deze reageerde snel door opzij te springen. Met een kwade blik keek hij naar de stok, hij moest dat ding van zijn nek af weten te krijgen. Hij pakte de ring beet en begon er aan te trekken. Het ging moeilijk, maar uiteindelijk was de opening groot genoeg om zijn kop er door te steken. Net op tijd, want een Mightyena was op hem af gesprongen. Snel laadde Nanook een Focus punch en sloeg hij deze volop tegen zijn kin. Vervolgens sprong hij naar achter en kwam hij naast Music neer op de grond.

Charelle was gaan zitten met haar ogen gesloten. Ayla gokte erop dat ze contact zocht met Music, om haar te helpen. Hoopvol wende ze haar blik naar de kleine Ralts. Hoe kon die in haar eentje zon hele groep Mightyena verslaan? "We moeten hier uit zien te komen," mompelde Ayla kwaad. De Pidgey was ondertussen alweer wat gekalmeerd en zat nu dicht tegen Ayla aangedrukt. Een zucht verliet haar mond. Ze moest kalm blijven, niet in paniek raken.. Maar, dit ging moeilijk. Ze kookte van woede, hoe durfde die man Nanook zo pijn te doen? Hoe drufde hij andermans Pokemon pijn te doen?! Plots kreeg ze een idee. "Rena," riep ze plots. Rena was sterk, en met haar rock slide konden ze vast uit de kooi komen. Ze zakte een beetje door haar benen, zodat ze wat meer de ooghoogte van de Cubone bereikte. "Rena, wil je ons alsjeblieft uit de kooi helpen? Dan kunnen we Music en Nanook helpen," sprak ze hoopvol. "Pidgey.. pri!" kwetterde de Pidgey er zacht achterna. Plots hoorde ze iets. Een stem weergalmde door haar hoofd. 'LAAT HEM LOS!' Geschrokken keek ze op en haar blauwe ogen werden groot. De kleine Ralts begon te gloeien. Ze veranderde van vorm en grootte. Ze evolueerde. Uiteindelijk stond er een prachtige Kirlia. Ze wist de Mightyena naar achteren te blazen en toen Nanook uit de klauwen van de man te bevrijden. Ayla glimlachte, "Goed zo, Music!" riep ze blij. Nu Nanook bevrijd was, hadden ze meer kans. Toch wist ze niet of ze met zijn tweeën konden winnen. Dit was dan ook de reden dat zij, Lotus, Rena en Charelle zo snel mogelijk uit de kooi moesten zien ontsnappen.

Charelle opende haar ogen en stond op. 'Rena,' sprak Ayla toen. 'Rena, wil je ons alsjeblieft uit de kooi helpen? Dan kunnen we Music en Nanook helpen.' Charelle grinnikte en keek naar de kooi. Precies waar ze op gehoopt had. ''Rena, dit wordt een makkie,'' zei Charelle. ''Doe je Rock Slide,'' sprak ze. Rena keek haar aan. Charelle liep op het tralies af en klopte erop. ''Van buiten is het staal, van binnen steen. Dit is zodat vuurpokémon het niet kunnen laten smelten,'' sprak Charelle. ''Maar, het betekent dat jij met je Rock Slide het steen omhoog kan laten gaan. De hele kooi zal in stukken vliegen, dan.'' Rena grijnsde breed. 'Cubone-Cu!' riep ze zelfverzekerd. Een blauwe gloed verscheen om haar lichaampje, even als om de tralies. Ze sloot haar ogen en bewoog met haar bot omhoog. De kooi werd verpulverd en weggeschoten. Charelle grinnikte. ''Perfect!'' riep ze naar Rena. Deze knikte. Charelle keek naar Music, die evolueerde. ''Goed zo, meis,'' sprak Charelle kalm. Ze keek even naar Rena en Lotus. ''Lotus, zorg dat de mannen niks kunnen,'' sprak Charelle. Lotus knikte. Met haar roedes pakte ze de twee mannen beet en gooide ze hen tegen een boom aan. Hierna deed ze een slaappoeder. De twee mannen zakten weg in een diepe slaap. Charelle grinnikte en keek naar de twee Mightyena's. ''Music, je kan het! Nanook, jij ook!'' moedigde Charelle de twee aan. ''Rena, ga ze helpen,'' zei Charelle toen.
Rena haalde diep adem en ging tussen de twee Mightyena's in staan. Een grijns ontstond op haar gezicht. De ene Mightyena liep op haar af, van plan aan te vallen. Hij viel aan met een bite, beet in haar schedel. Dit was natuurlijk volkomen nutteloos. Rena bleef droogjes staan terwijl de Mightyena zijn tanden kapot beet. Hierna draaide ze zich om en begon ze hem op zijn kop te slaan, alsof het een stout kind was die gestraft moest worden.
Music had echter andere plannen. Ze sloot haar ogen en gebruikte haar telepathie, zodat de Mightyena haar plan niet kon horen. Ik teleporteer ons naar de Mightyena. We zullen achter hem aankomen. Ik val aan met een Hidden Power. Hij draait zich dan om, en dan kan jij een Force Palm doen. Ze keek Nanook aan, maar wachtte niet op een reactie. Ze pakte zijn handje beet en teleporteerde. Ze landden achter de Mightyena, die verwilderd om zich heen keek. Music's ogen kleurden wit en golven leken er van af te komen. De Mightyena werd geraakt door deze move, hidden power, en draaide zich kwaad om. ''Nu,'' siste Music.

Rena wist de kooi te verpulveren met haar Rock slide, precies waar Ayla op gehoopt had. "Goed gedaan, Rena!" riep ze blij. Een vastberaden glimlach verscheen op haar gezicht. Ze gingen dit winnen, dat wist ze zeker. Niemand kon zomaar ongestraft haar Pokemon pijn doen. "Nanook, alles oké?" vroeg ze aan haar Riolu. Deze draaide zich om en knikte grijnsend, blij dat ze uit de kooi was weten te komen. De mannen schenen het echter niet zo leuk te vinden, aangezien ze woeste kreten slaakte. Snel sprong Nanook opzij om de tanden van de Mightyena te kunnen ontwijken. Plots hoorde hij een vertrouwde stem in zijn hoofd. Ik teleporteer ons naar de Mightyena. We zullen achter hem aankomen. Ik val aan met een Hidden Power. Hij draait zich dan om, en dan kan jij een Force Palm doen. Nanook wende zijn blik naar Music en knikte ten teken dat hij het had begrepen. Ook keek hij even naar Ayla en tikte hij met zijn hand tegen zijn palm, zodat ze zou begrijpen wat hij van plan was. Music pakte zijn handje beet en ze teleporteerde. Ayla grijnsde en wachtte af. De twee verschenen weer, dit keer achter de Mightyena. Music vuurde een hidden power af. De Mightyena werd geraakt en draaide zich om. Tegelijk riepen Music en Ayla: "Nu." Nanook sprong naar voren, drukte zijn witgloeiende hand tegen de voorhoofd van de Mightyena en vuurde toen de Force palm af. Een enorm wit licht ontsnapte uit zijn palm en knalde volop tegen de Mightyena op. Een explosie volgde en de Mightyena viel uitgeschakeld neer op de grond. Nanook was naar achter gesprongen en stond weer naast Music. Een grijns had zich op zijn gezicht gevormd.
Blij rende Ayla, terwijl ze de Pidgey nog goed vasthield, naar Nanook toe. Charelle en Lotus hadden ondertussen met de twee mannen afgerekent en Rena met de laatste Mightyena. Vrolijk sprong Nanook tegen Ayla op. Haar vrije arm sloot ze om hem heen en ze verborg haar gezicht in zijn vacht. Ook de Pidgey wist een aantal keren vrolijk te kwetteren, ondanks dat ze flink was geschrokken en pijn leed. "Ik ben zo blij dat je niks mankeert," sprak Ayla zacht. Ze zette Nanook weer neer op de grond en glimlachte. "Dat jullie niks mankeert," verbeterde ze zichelf. Ze knielde voor Music neer en gaf haar ook een knuffel. "Bedankt Music."

Het duurde niet lang voor de Mightyena duizelig neerviel. Het zou Charelle niks verbazen als die een hersenschudding had. Ze knikte goedkeurend naar haar Cubone, en grinnikte toen. Music en Nanook hadden samen de Mightyena verslagen. Charelle klapte in haar handen. ''Goed zo,'' grinnikte ze. 'Bulba-bulb!' riep haar Bulbasaur, Lotus, toen tevreden. Music grijnsde. Bedankt, zei ze, via haar telepathie. 'Ik ben zo blij dat je niks mankeert,' hoorde ze Ayla zeggen. Charelle keek naar Ayla, die Nanook knuffelde. 'Dat jullie niks mankeert,' verbeterde ze zichzelf, en ze gaf Music ook een knuffel. ''Music, kom eens,'' sprak Charelle. Music liep, met haar hoofd onderdanig naar beneden, op Charelle af. Eén van de dingetjes die ze nog had door wat haar vorige trainer had gedaan.. De angst. Charelle knielde en gaf haar Kirlia een knuffel. Deze keek verbaasd om, maar Charelle voelde hoe ze ontspande. ''Dat was geweldig,'' sprak Charelle. Denk je dat Nanook dat ook vond? hoorde ze Music's stemmetje vragen via Telepathie. Charelle concentreerde zich. Ja, zeker, antwoordde ze. Ze zag hoe Music naar Nanook keek.

Ik wil het, maar ik durf het niet, dacht Music bij zichzelf. Ze draaide zich om en zette zich met haar voet af tegen een boomstam. Met haar handen greep ze een hoge tak beet en ze zwaaide zichzelf erop. Rustig ging ze zitten, terwijl haar benen naar beneden hingen. ''Wakin up in the morning, you're the first thing on my mind. And even if I'm runin late, I'd never leave you behind. You're the best part of my day, you're my sweetest sensation. Better than any dream, in my imagination.. And I've been needin to tell you, that I've felt this way for so long, and since you've been in my life, nothin has gone wrong. oh oo oh oo oh-oh. You make me dance like no ones watching. You make me love like I'd never be hurt. Ever since you've been around, my whole world has been turned, And I love you like I should, and I would cause I could.. Cause you're crazy good,'' zong de kleine Kirlia zacht, terwijl ze bleef zitten, wachtend op.. iets.

Charelle riep Music naar zich toe en met een glimlach op haar gezicht keek Ayla toe hoe ook zij haar een knuffel gaf. Uiteindelijk draaide Ayla zich om en liep ze naar Lotus en Rena. "Jullie hebben het ook geweldig gedaan," sprak ze vriendelijk terwijl ze eerst Lotus en daarna Rena voorzichtig een aai gaf. "Pidgey, gey," sprak de Pidgey zwakjes, maar wel vrolijk. Ayla grinnikte, ze hadden allebei geweldige Pokemon. Kalm keek ze om zich heen. Ze zag Nanook staan, die eerst even met een kwade blik naar de slapende mannen keek en vervolgens zijn blik naar Musis wende. Weer verscheen die rode blos op zijn wangen. Zacht grinnikend liep Ayla naar hem toe en gaf ze hem een zacht zetje. Nanook keek haar met grote ogen aan. Ayla knikte en er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht. Hij bracht zichzelf naar de boom en sprong toen van tak naar tak, totdat hij de Kirlia had bereikt. Ze was zachtjes aan het zingen, Nanook vond het heel mooi. Een beetje verlegen ging hij naast haar zitten. "Music, ik.. bedankt dat je me hebt gered," sprak hij zachtjes toen ze klaar was. Hij speelde een beetje verlegen met zijn blauwe handjes terwijl hij naar zijn voetjes staarde. Uiteindelijk wist hij de moed bij elkaar te verzamelen om haar aan te kijken, wat alleen nog maar voor een rodere kleur op zijn gezicht zorgde. Hij slikte, ze was zo mooi en lief... Plots boog hij voorover en gaf hij haar een zacht snel kusje op haar wang. Hij schrok een beetje van zichzelf, wat deed hij nou? "Ik eeh.." hij werd nog roder, bang dat Music het helemaal niet leuk vond. Hij verborg zijn gezicht in zijn handen, wat was hij toch een idioot..

'Music, ik.. Bedankt dat je me hebt gered.' Bij het horen van die stem keek Music op. Music grijnsde. ''Geen dank,'' sprak ze zacht, niet wetend wat ze anders moest zeggen. Ze richtte haar blik op haar voeten. Ze was heel erg veranderd. Als Ralts had niemand haar ogen kunnen zien als zij dit niet wilde. Ze was erg klein geweest, en had zich niet zo sierlijk kunnen bewegen als ze nu kon. Haar lichaam had nu meer de vorm die een mens ook zou kunnen hebben, maar dan in een jurkje, ofzo. Haar rode ogen werden nu niet meer volledig bedekt door een kapje, wat ze aan de ene kant niet erg kon waarderen, omdat ze best verlegen was. Plots merkte ze een beweging op naast haar, en ze fronste. Plots voelde ze hoe Nanook's lippen haar wang zachtjes aanraakten. Music's wangetjes kleurden rood, terwijl ze Nanook ietwat geschrokken aankeek. 'Ik eeh..' sprak Nanook. Jij wat? dacht Music bij zichzelf. Ze zag hoe rood hij kleurde en hief haar wenkbrauwen op. Hij verborg zijn gezicht in zijn handen. Zijn emoties veranderde. Het leek alsof hij ergens niet blij mee was. Music keek hem aan, met een pijnlijke blik in haar ogen. Toen besloot ze zich voorover te buigen, en gaf ze hem ook een zacht kusje op zijn wang. Ze wist niet waarom. Misschien om hem te troosten, misschien puur om van haar onzekerheid af te zijn. Music haalde een keer diep adem en keek Nanook afwachtend aan, hopend dat ze niks had gedaan wat hij niet wilde.

Charelle ging zacht met haar hand door haar blonde haar toen ze zag wat er gebeurde. Ze grinnikte zachtjes. Ze richtte haar blik op Rena en Lotus. ''Jaja, jullie waren ook goed,'' grinnikte ze. Ze zag hoe Rena op Ayla af liep. ''Rena..'' fluisterde Charelle, hopend dat Rena niks van plan was. Rena deed echter niks wat Charelle verwachtte. Rena stak haar hand uit naar Ayla en mompelde iets, wat deze keer niet gemeen klonk. Charelle hief haar wenkbrauw op, verbaasd om Rena's plotselinge actie.

Plots voelde Nanook dat Music hem ook een kusje gaf. Verbaasd en behoorlijk rood aangelopen keek hij op. Zou ze hem dan toch wel aardig vinden? Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij wilde een heleboel zeggen, hoe lief hij haar wel niet vond en hoe blij hij was dat ze hem geen idioot vond. Maar, hij wist niet waar te beginnen. Daarom besloot hij maar gewoon haar handje vast te pakken.

Ayla glimlachte bij het zien van Nanook en Music. Het idee dat ze straks afscheid van elkaar moesten nemen was hartverscheurend. Gelukkig was Ayla niet van plan lang weg te blijven. En bovendien, binnenkort zou ze naar de eierenzoektoch gaan en dan zou hij Music weer zien. 'Rena..' hoorde ze Charelle fluisteren. Verbaasd wende Ayla haar blauwe ogen naar de Cubonde die op haar af kwam gelopen. Deze stak haar hand uit en mompelde wat. Ayla grinnikte, zakte voorzichtig door haar benen en pakte toen haar handje beet. "Ik ben blij dat je me accepteert, Rena," sprak ze met een grote glimlach op haar gezicht.

-flutpost-

Charelle zag hoe Ayla reageerde op Rena's hand. Ze zakte door haar benen en schudde Rena de hand. 'Ik ben blij dat je me accepteert, Rena,' sprak Ayla. 'Cubone-Cu-Cu..' mompelde Rena, met opgeheven wenkbrauwen en een glimlachje. Charelle grinnikte. ''Ze zei iets in de trend van: "Je bent zo slecht nog niet," als ik me niet vergis,'' grijnsde ze. Rena knikte en liep op haar af. Ze gaf haar een zacht tikje op de knie, en hierna op de andere. Rena grijnsde licht. Charelle hief haar wenkbrauwen op, kijkend naar hoe haar Cubone haar op de knieën aan het slaan was. Plots pakte ze Rena's bot vast, om deze uit Rena's handen te trekken. Ze merkte hoe strak Rena haar bot vast had. ''Wow, Rena,'' grinnikte ze, terwijl ze het los liet. ''Waarom heb je dat bot zo beet?'' vroeg Charelle droog. Rena hief haar schouders op. Charelle zuchtte. Waarschijnlijk wilde Rena het bot gewoon nooit kwijtraken, of zo. Charelle haalde diep adem. ''Ik moet nu toch maar gaan.. De eieren moeten nog verstopt worden, en zo,'' sprak ze zacht, terwijl een glimlach zich op haar gezicht vormde. ''Rena, keer terug.'' Rena werd teruggestopt in de ball. ''Music!''

Music voelde hoe Nanook zijn handje om de hare sloot. Ze slaakte even rustig een zuchtje, gerustgesteld door dit. Het idee dat ze straks weer weg moest, samen met Charelle, vond ze niet zo heel erg meer. Ze wist dat ze hem snel weer tegen zou komen. Ze zou geduldig wachten op dat moment, terwijl ze ondertussen alles eraan deed om Charelle trots te maken. Music grijnsde even. Ze was veel beter af sinds ze weg was bij haar voormalige trainer. Als ze nog bij hem was, had ze Nanook misschien nooit ontmoet. Dan had ze nooit met Charelle kunnen trainen. Ze vond het allemaal erg fijn. 'Music!' Music keek om bij het horen van Charelle's stem en slaakte een diepe zucht. Ze stond op en sprong sierlijk van de tak af, en ook al was deze best ver boven de grond, ze landde op haar tenen op de grond. Ze wist niet hoe het zou voelen om op haar platte voet te gaan staan, en was ook niet van plan het uit te proberen. Ze keek even omhoog, naar Nanook. ''Ik zie je wel weer!'' grijnsde ze, voordat ze op Charelle af rende. 'Music, de ball in..' sprak Charelle. Toen werd ze opgezogen door een rode straal.

''Dag,'' sprak Charelle zacht tegen Ayla, voor ze zich omdraaide en rustig weg liep, naar Dense Jungle.

-Yah, sorry. =o-

De Cubone mompelde iets en liep toen naar Charelle toe. Ayla kwam weer rustig overeind. 'Ze zei iets in de trend van: "Je bent zo slecht nog niet," als ik me niet vergis,' sprak Charelle. Ayla glimlachte en verplaatste de Pidgey even, zodat deze wat beter zat. "Dankje," grinnikte ze uiteindelijk. Ze liep naar haar wit/blauwe rugtas en hing deze vervolgens met één arm over haar schouder. Toen draaide ze zich om en keek ze even naar Rena, die wat met Charelle aan het spelen was. 'Ik moet nu toch maar gaan.. De eieren moeten nog verstopt worden, en zo.' Ayla knikte, ten teken dat ze dit begreep. Ze glimlachte, "Dan ga ik ook maar weer verder. Nanook kom je?"

Nanook keek op en knikte zachtjes. Hij vond het jammer dat ze weg gingen, maar hij zou Music vast binnenkort weer zien. De Kirlia sprong van de tak af en lande keurig op haar tenen. 'Ik zie je wel weer!' sprak ze met haar lieve stem. Op Nanook's gezicht verscheen een grijns, terwijl hij voor een tweede keer knikte. Toen sprong ook hij uit de boom en liep hij vervolgens naar Ayla toe, die op hem stond te wachten. Samen zwaaide ze Charelle uit, die nog één keer gedag zei en toen uit het zicht verdween.

Ayla glimlacht een aaide Nanook even over zijn koppie. Ze zag dat hij wat sip keek. "Geen zorgen Nanook, we zien Music snel weer, dat beloof ik," sprak ze gerustellend. Deze woorden schenen effect te hebben, aangezien Nanook weer begon te glimlachen.
Nog even wende Ayla haar blik naar de slapende mannen, vastgebonden aan de boom. Ze snoof. De politie zou nu binnen korte tijd kunnen arriveren. Mooi zo, die mannen verdienden het niet om vrijuit rond te lopen.
Met Nanook aan haar zijde en de Pidgey in haar armen, liep ze het pad op. Spring mystery achter zich latend.