A new face..

Een zacht briesje vloog over het strand. Het water was rustig en de zonsondergang zag er prachtig uit. De Krabby's bliezen prachtige bellen rond, die over het strand zweefden. De Shellders lagen rustig op het strand te slapen. Er waren niet veel mensen. Behalve de Krabby's en Shelders waren er ook weinig Pokémon te bekennen, behalve de groep Lapras die aan de horizon zwommen.
Het duurde niet lang voor er een meisje aan kwam. Een blondine met blauwe ogen. Ze stond met haar Bulbasaur naast zich naar de prachtige zonsondergang te kijken, terwijl ze een oranje-achtig ei vast had, toen ze plots een geluid hoorde. Ze draaide zich om en zag de jongen staan tegen wie ze eerder gevochten had. Het was de voormalige eigenaar van Music. Charelle snoof hard. 'Zozo,' sprak hij. Ze zette haar handen in haar zij en keek hem vals aan. ''Wat mot je?'' gromde ze. 'Een revenge,' sprak de jongen. Ze hief haar wenkbrauwen op. 'Drie tegen drie. Oke?' Ze keek hem arrogant aan. ''Mij best,'' sprak ze kalm. 'Dubbelgevecht. Twee Pokémon tegelijk.' ''Ik weet heus wel wat een dubbelgevecht is..'' zuchtte ze. Ze zag hoe de jongen op een plek verderop ging staan, zodat er genoeg ruimte was voor een gevecht.

'Glameow, Totodile.' De jongen gooide twee Pokéballs de lucht in en een Glameow en Totodile kwamen eruit. ''Music, tijd om te schijnen!'' riep ze uit. Ze maakte een pirouette en gooide Music's ball de lucht in. De Kirlia kwam uit haar ball en grinnikte. ''Herken je haar nog?'' grijnsde ze. De jongen opende verbaasd zijn mond. 'Is dat..?' ''Ja, dat is ze.'' Charelle snoof. ''Lotus, jij doet ook mee,'' sprak ze. Lotus knikte en stapte naar voren. ''Begin jij maar,'' sprak Charelle.
'Totodile, doe je bite! Glameow, doe je Faint Attack!' riep de jongen uit. ''Lotus, pak die Totodile met je roedes. Music, teleporteer.'' De twee knikten. Lotus pakte de Totodile beet met haar roedes en gooide deze hoog de lucht in. Music teleporteerde zich, net voordat de Glameow haar raakte. Music landde achter de Glameow. ''Verwarring!'' riep Charelle. Music knikte. Ze deed haar Verwarring. Het raakte de Glameow volop. Helaas veroorzaakte het geen verwarring. ''Nu, Hidden Power!'' riep Charelle. Music knikte en deed haar Hidden Power. De Glameow werd naar achteren geschoten en landde op haar zij in het zand, naast de Totodile die daar net neer was gevallen. ''De band tussen jou en je Pokémon is niet sterk genoeg,'' sprak Charelle rustig, maar de jongen wilde niet luisteren. 'Totodile, doe je waterpistool!' De totodile handelde snel en deed zijn waterpistool op Music. ''Dubbelteam,'' sprak Charelle rustig. Overal verschenen Kirlia's. De waterpistool raakte een neppe Kirlia. ''Schaduwbal,'' sprak Charelle toen. Alle Kirlia's verdwenen en de echte Music, die achter de Totodile was gaan staan, vuurde een schaduwbal af. De schaduwbal raakte de Totodile. ''Lotus, Vine Whip.'' Lotus knikte en begon de Totodile te slaan met haar roedes. ''Lotus, Poison powder,'' sprak Charelle toen. Lotus rende op de Totodile af, die snel weg sprong. Daarom deed ze de Poison Powder op de Glameow. De Glameow gromde zacht, maar begon de pijn van de vergiftiging te voelen. ''Lotus, vine whip. Music, confusion.'' Music deed eerst haar Confusion. De Glameow werd verward. Toen begon Lotus haar te slaan met haar roedes. Plots dook de Totodile op vanuit nowhere. Hij viel Lotus aan met een ijsstraal. Lotus schoof een beetje naar achteren en gromde. Ze kneep haar ene oog pijnlijk dicht. IJsstraal was een move die super effectief was op een grassoort als zij. Bovendien was de Totodile niet al te zwak. ''Gaat het?'' vroeg Charelle. Lotus knikte. ''Goed zo.'' 'Doe je thunderbolt!' riep de jongen plots. Hij merkte niet dat zijn Glameow zich omdraaide naar de Totodile en deze aanviel. 'Wat doe je!?' riep de jongen kwaad. ''Verwarring. Leuk.'' Charelle grinnikte. ''Music. Maak die Totodile af met je Hidden Power.'' Music knikte en deed haar Hidden Power op de Totodile, die uitgeschakeld neer viel. Eén gehad, nog twee te gaan, wist Charelle. 'Keer terug, Totodile. Pikachu, jij bent.' De jongen liet zijn Totodile terugkeren en liet zijn Pikachu uit de ball komen. Charelle fronste. ''Lotus, doe je Vine Whip!'' 'Pikachu, ontwijk!' Met een ongelofelijke snelheid ontweek de Pikachu de Vine Whip. ''Doe je bliksemstraal!'' Lotus had nieteens de tijd om te ontwijken. Ze werd volop geraakt door een bliksemstraal en viel neer op de grond. ''Lotus!'' riep Charelle uit. Lotus stond moeizaam op. ''Music, schaduwbal!'' Music vuurde haar schaduwbal af op de Pikachu, maar opnieuw miste de aanval. 'Volt tackle..' grijnsde de jongen. Volt Tackle? dacht Charelle bij zichzelf. Die move.. Die had ze nog nooit in het echt gezien. Ze zag hoe de Pikachu Lotus volop raakte, en hoe Lotus uitgeschakeld op de grond neerkwam. ''Lotus, keer terug..'' sprak Charelle verbaasd. Ze keek naar de jongen. Die Pikachu.. Die was sterk. Ze haalde diep adem. ''Rena, help ons maar, wijffie!'' riep ze uit. Ze gooide een Pokéball de lucht in. Hieruit kwam een Cubone, die de Pikachu grommend aan keek. Volttackle en Bliksemstraal hadden geen nut op Rena, wat handig kon zijn. Geen enkele bliksemaanval zou nog nut hebben door haar ability 'Lightning rod'. 'Doe je bliksemstraal op die Kirlia!' riep de jongen uit. ''Music, val de Glameow aan met je Confusion.'' Music knikte en deed haar Confusion op de Glameow. De jongen zag hoe de bliksemstraal op Music af ging, maar plots richting Rena ging. Het raakte Rena, maar Rena leek het te absorberen. ''Lightning rod,'' grijnsde Charelle. 'Verdomme,' mompelde de jongen. ''Rena, doe je Bone Club op de Glameow!'' Rena knikte en deed haar Bone Club. De Glameow viel neer. 'Keer terug,' sprak de jongen. Charelle grijnsde. Het was nu Rena en Music tegen zijn Pikachu. Zijn Pikachu kon nu geeneens elektrische moves gebruiken, omdat Rena Lightning rod had. Het enige probleem was dat de Pikachu super snel was, en Rena juist niet. Plots herinnerde Charelle zich iets. ''Music, pak Rena beet en doe je Dubbelteam!'' riep Charelle uit. Overal verschenen Kirlia's en Cubone's. ''Nu, Rena, gooi je bot. Music, doe je schaduwbal!'' Schaduwballen en botten kwamen van alle kanten en vlogen op de Pikachu af. Deze werd geraakt. De illusies verdwenen. Music stond nu voor de Pikachu, Rena er achter. ''Bone rush en Confusion!'' De twee aanvallen raakten de Pikachu volop. De Pikachu viel neer. Charelle grijnsde. Zo sterk was de Pikachu dus blijkbaar niet.. 'Geluk.' Charelle keek de jongen aan, die zijn Pikachu liet terugkeren en weg liep.

''We hebben gewonnen!'' Charelle gaf de Cubone en Kirlia omdebeurt een knuffel met één arm. In de andere had ze het ei beet. ''Jullie zijn geweldig,'' sprak ze. Ze gooide een ball de lucht in, die van Lotus. Deze scheen weer een beetje op de been te zijn. Charelle ging zitten en liet haar handen over het ei glijden. Dit deed haar denken aan Lotus. Die had ze ook uit een ei. Haar pleegouders hadden dit ei apart gelegd, wat haar interesseerde. Het leek er op dat het ei al binnenkort uit zou komen. Ze snapte alleen niet waarom haar ouders dít ei apart hadden gelegd. Ze haalde even diep adem. Plots begon het ei te gloeien. Ze pakte een dekentje uit haar tas en legde het neer op het zand. Ze legde het ei erop en haalde diep adem. de vorm veranderde en een hele kleine Buizel zat op het dekentje. Haar ogen werden groot, omdat ze zich plots realiseerde van wie het ei was. Het ei was een kind van haar moeders' Buizel, die in wat contests had meegedaan, en ook had gewonnen! ''Wauw,'' mompelde ze. Ze stak haar armen uit naar de Buizel, die opstond en haar omarmde. 'Bui-Bui!' riep ze vrolijk. Charelle grinnikte. Wat was het een schatje! Ze zette de kleine Buizel weer neer en haalde een keer diep adem. Hoe zou ze het noemen? De moeder van deze Buizel was vernoemd naar de zee. Wat stond er in verbinding met een zee? Een Oceaan. Nee. Die was groter dan de zee, dus dat klopte niet. Een rivier! Ze grijnsde. Rivier.. Fiume! ''Fiume?'' De Buizel slaakte een vrolijk kreetje en ze grijnsde. Ze pakte een Pokéball uit haar zak en drukte deze tegen het voorhoofd van de Buizel. Deze werd opgezogen en bleef zonder problemen zitten. Ze grijnsde. ''Welkom bij het team, Fiume.'' Nu was het officieel. Ze liet Fiume er weer uit komen. ''Dit zijn Lotus, Rena en Music.'' Charelle richtte haar blik even op Rena, die zich over Fiume heen boog en deze aan keek. Fiume drukte een lief vriendschappelijk kusje op Rena's schedel. Rena schrok een beetje terug, maar grijnsde toen. Blijkbaar had zelfs Rena de Pokémon geaccepteerd. Charelle liet een grijns op haar gezicht komen en keek Fiume even aan. Deze begon op vier poten over het zand te lopen, snuffelend aan de grond. Het zag er echt superlief uit. Hierna liep ze naar het water en stak ze haar neus in het water. Gechoqueerd keek ze op. Charelle fronste. Toen sprong ze in het ondiepe deel en begon ze vrolijk met het water te spetteren. Charelle grinnikte. Er zat nu zo'n 3 meter tussen Charelle en Fiume, dus Charelle had geen zin om er achter aan te gaan.. Het kon geen kwaad. Bovendien.. Als Buizel kon ze zwemmen én onderwater ademhalen. Zou wel heel moeilijk gaan om te verdrinken, dan. Ze snoof zachtjes en sloot haar ogen, genietend van het kleine beetje licht dat de zon nog gaf, ook al was hij bijna onder.

De ondergaande zon maakte oranje vlekken op het water. Die bewogen heen en weer door de zachte golven van de zee. Ryleigh liep door het mulle zand in de duinen. Overal om haar heen groeide plukken helmgras en lage struikjes met doornen. Deze waren soms zo dicht begroeid dat Ryleigh moeite had om vooruit te gaan. Dan moest ze een stukje terug en een andere weg nemen. Gelukkig werd, hoe dichter ze bij het strand kwam, hoe dunner de begroeiing was. Daar zag Ryleigh de zee al schitteren. Met Tiro in haar armen, rende Ryleigh erheen. Ze zocht een fijn plekje op, deed haar rugzak af en ging zitten. Tiro legde ze op het zand naast zich neer.
Het weer was net zo lekker als vanmiddag bij de Lough River, alleen iets koeler door de avondwind op het strand. Ryleigh aaide Tiro over zijn bolletje. "Kijk eens naar die mooie zon, Tiro. Zullen we samen kijken hoe die zo meteen ondergaat. Dat wordt prachtig!" zei Ryleigh en ze keek op haar horloge. "Het is nog geen tijd... Weet je wat. Ik zet hier mijn tentje neer, dan blijven we hier slapen. Is dat geen goed idee Tiro?" vroeg ze hem. "Torrr-chic!" riep de torchic vrolijk. Ryleigh maakte gauw haar rugzak open en pakte het tentdoek en de stokken. Ook kwamen een voor een de haringen naar boven. Tiro bekeek alles aandachtig. Hij pikte voorzichtig met zijn snavel op de haringen. Ondertussen zette Ryleigh de tent op. "Eerst het zeil, dan de tentdoek, die met tentstokken vastmaken. Vervolgens de haringen bevestigen," las Ryleigh hardop voor uit de gebruiksaanwijzing. "Dat kan niet moeilijk zijn!"
Ze begon, maar het viel tegen. Het zeil verkreukelde steeds, het tentdoek zat elke keer verkeerd en toen ze de stokken probeerde om te buigen, sprongen ze de andere kant op. "Het is de eerste keer dat ik een tent op zet, dus gewoon nog een keer proberen, dan lukt het," zei Ryleigh als maar tegen zichzelf om het vervolgens opnieuw te proberen. Maar alles viel iedere keer om en uiteindelijk ging Ryleigh met een zucht op het zeil zitten. "Ik hoop dat het vannacht niet gaat regenen, want we moeten in de buitenlucht slapen. Het spijt me, Tiro." zei Ryleigh mistroostig. Tiro keek haar een beetje beteuterd aan. Daarna streelde hij met zijn kopje troostend over haar been. "Torr-Torr," zei hij lief.Ryleigh glimlachte. "Ach, Tiro, goed dan. Ik probeer het nog een keer!"

''This could be the start of something new,'' zong de blondine, Charelle, zachtjes. Het licht van de ondergaande zon gaf een rode gloed. Ze wist hoe dit kwam. Ze zag hoe Music naar het licht keek en grinnikte. ''Weet je hoe het komt dat de zonsondergang rood is, Music?'' vroeg ze zacht aan haar Pokémon. Deze schudde haar koppie heen en weer en keek Charelle nieuwsgierig aan. ''Als de zon laag staat of ondergaat, is de lucht vaak rood of oranje gekleurd, wat men avondrood noemt. Dit komt door het effect van Rayleighverstrooiing. Bij een zon die hoog staat, wordt door de deeltjes in de atmosfeer blauw licht verstrooid, waardoor wij overdag een blauwe hemel zien. De golflengtes die blijven over in de stralen van de zon, waardoor de zon een iets gelere kleur krijgt. Als de zon laag staat wordt ook rood licht verstrooid, wat de hemel rond en lager san de zon rood kleurt. Het effect is ook bij zonsopgang te zien, maar minder sterk omdat de lucht aan het eind van de dag meer stof bevat waardoor de verstrooiing sterker is.'' Ze haalde even diep adem na het vertellen van dit. Wat is Rayleighverstrooiing? hoorde ze Music's zachte stemmetje vragen, via de telepathische krachten die deze had. ''Dat is de verstrooiing van licht, door deeltjes die kleiner zijn dan de golflengte van het licht. Het effect treedt op wanneer licht door een transparante vloeistof of een vaste stof gaat, maar is het best zichtbaar bij gassen. Rayleighverstrooiing in de atmosfeer is de reden waarom de onbewolkte lucht blauw is,'' legde ze rustig uit. Met een open mond keek Music haar aan. Hoe weet jij dat? vroeg deze via telepathie. ''Je leert veel op de daycare,'' grinnikte ze. Music knikte, richtte haar blik op de ondergaande zon en probeerde de informatie die ze net gehoord had te onthouden.
Plots slaakte Fiume een kreet van pijn. Charelle keek geschrokken op en zag hoe Fiume een Shellder de lucht in gooide. De Shellder had Fiume waarschijnlijk gebeten, ofzo. Hierna sprong Fiume op en maakte ze een halve draai, horizontaal. Van haar staart kwam een soort vreemde golf, die tegen de Shellder aan knalde, en deze het water in gooide. Fiume landde sierlijk op de grond. Charelle fronste en pakte haar Pokédex erbij. Deze maakte haar duidelijk dat de move die ze net had gezien inderdaad was wat ze verwachtte; een sonicboom, ook wel supersone knal. ''Wauw!'' riep Charelle vrolijk uit. Ze liep op haar Buizel af, maar stopte net voor het water. ''Jij kan dus supersone knal..'' grijnsde ze.

Ryleigh had de tentstok bijna op haar plek. "Nog een klei-ein stukje..." kreunde ze. Ze moest nog een paar centimeter en de stok - waar veel druk opzat - zat in het gaatje. Dan bleef de tent eindelijk gedeeltelijk overeind staan en was die andere stok niet zo'n punt. Maar toen hoorde ze plotseling een kreet van een pokémon. Ryleigh keek op en zag in de verte nog net hoe een buizel een supersone knal deed. Ze zag dat er een meisje bij was. Dat moest de trainer zijn. Er liepen namelijk ook nog andere pokémon in haar buurt,om precies te zijn een kirlia, een bulbasaur en een cubone. Ryleigh keek vooral naar naar het meisje. Zij had blond, redelijk lang haar en blauwe ogen, net als Ryleigh.
Maar lang kon Ryleigh haar aandacht niet op het stel richten, want ze had de stok per ongeluk los gelaten. Die vloog nu drie meter verder en stuiterde daar de duinen af. Richting Charelle en haar pokémon. Ryleigh rende er gauw achteraan, voordat ze de stok straks nergens meer kon vinden. Tiro rende er gauw achteraan. "Torr- torr!" riep hij, alleen had Ryleigh nu even geen tijd voor hem. Uit eindelijk bleef de stok een meter of tien bij Charelle vandaan liggen. Rleigh pakte hem op en ging gauw weer staan. Het zag er waarschijnlijk erg changeant uit. Tiro kwam al snel naast haar staan. "Torr-torr?" vroeg hij. Ryleigh pakte hem op en zei toen: "Eh... hoi." Daarna draaide ze zich om en liep weg. Terug naar tent. Ze moest die écht op tijd af hebben. In het donker kon ze natuurlijk niets zien en de zon ging al bijna onder. Bovendien had ze Tiro beloofd dat ze daar gezellig samen naar zouden kijken.
Ryleigh kreunde. Het was me bíjna gelukt. Waarom moest ik nu perse opkijken. Ik blijf me nu gewoon net zolang concentreren tot die stok op zijn plek zit!" dacht ze. Zuchtend maakte ze de tentstok aan de ene kant van het oranje-roze doek. Nu de andere kant nog. Met al haar kracht en concentratie lukte het om de eerste stok erin te krijgen. "Yes!" riep ze vrolijk uit. "Wat een opluchting. De eerste zit er nu in ieder geval in." "Torrr- chic!" riep Tiro misschien nog wel vrolijker dan zijn trainer.
De tweede stok ging een stuk eenvoudiger, omdat de eerste stok het tentdoek al in vorm hield. "Oké, nu de haringen," zei Ryleigh opgelucht. Ze was blij dat het haar eindelijk gelukt was met die tentstok. Die haringen waren vast een eitje. Tiro hielp haar hier ook bij. Hij gaf de haringen aan en sloeg sommige ook in de grond met zijn snavel. "Die staat!" was de verlichtte opmerking van Ryleigh. "Dank je wel, Tiro." Laten we nu naar de zonsond..." Ze stopte en zag dat de zon al onder was. "Sorry, Tiro." "Torr-torr," gaf de kleine torchic geruststellend toe. Hij was al lang blij dat de tent eindelijk klaar was. Ryleigh keek op haar horloge. "Heb er twéé uur over gedan! Ik ben blij dat mijn vader de simpelste tent heeft gekocht en niet een grote ingewikkelde," zei Ryleigh zuchtend.Ze legde haar rugzak in de tent en pakte haar slaapzak uit die tas. "Voor het eerst echt buiten slapen, best wel spannend," bedacht Ryleigh. Ze legde haar slaapzak neer. Daarna liep ze de tent uit. "Tiro, zullen we dan zo meteen nog wel sterren kijken? Die zijn ook heel mooi." Tiro knikte vrolijk en Ryleigh aaide hem over zijn bolletje. "Goed, bereid je dan maar voor op een lange nacht!" lachte Ryleigh. Ze had er best zin in.
Ineens herinnerde Ryleigh dat ze ook nog moesten eten. "Tiro, kom, gauw wat hout verzamelen. Dat zal niet zo moeilijk zijn met al die uitgedroogde struikjes en grashalmen. Ze pakte alles wat ze konden en even later lag er een flink hoopje. Ryleigh pakte de langste takjes er tussen uit. Ook pakte ze een aansteker uit haar rugzak. Doordat het brandhout zo droog was, brandde alles al snel. Het werd een mooi vuurtje en Ryleigh kon er meteen eten op gaan koken. Voor zichzelf en Tiro natuurlijk. Samen smulde ze van het eten, ook al was het een beetje verbrand.