Een warme lentedag.

Vrolijk zette een Riolu zich af en sprong hij met een bommetje de rivier in. Water spatte omhoog en een talrijk aantal druppels vielen voor de zon neer. Voordat ze weer terug het water in belande, lieten ze even kort een regenboog zien.
Met een brede glimlach verscheen Ayla boven water. Haar bruine haar zat tegen haar gezicht aan geplakt en ze droeg een bikini. Zij en Nanook hadden namelijk besloten een duik in de rivier te nemen, terwijl Yani vrolijk boven hen in de lucht cirkelde en Kiara op een deken lag te slapen. Het was dan ook een erg warme dag, je kon het bijna zomer noemen. Grinnikend zwom Ayla naar Nanook, die een beetje aan het watertrappel was. Ze greep hem bij zijn middel en gooide hem toen hoog de lucht in. Lachend maakte Nanook een salto, voordat hij weer het water in dook.

De rivier waar ze zich in bevonden was op een wat rustiger gedeelte. Hij meanderde minder sterk en droeg een rustige stroming met zich mee. Perfect voor een kort zwemuitje. Ayla nam een hap lucht en dook onder water. De meeste WaterPokémon hadden ze al afgeschrikt met hun wilde gespetter, maar hier en daar bevond zich toch nog een nieuwschierige politoed, wooper, barboach of dergelijke. Lang om ernaar te kijken kreeg Ayla echter niet, aangezien haar longen al snel weer om zuurstof riepen. Met een paar simpele slagen kwam ze weer boven. Een grinnik verliet haar mond terwijl ze zichzelf richting de kant verplaatste. Hier hees ze zichzelf op en nam ze plaats op de rand. Haar bruine haren wist ze grotendeels droog te krijgen door de lokken bij elkaar vast te grijpen en ze vervolgens als een natte doek te draaien. Uiteindelijk stond ze op en nam ze naast Kiara plaats op het deken. Een handdoek om te drogen was niet nodig, de zon zou dit werk doen. Haar ondertussen droge vinger gingen strelend door het rode vachtje van de kleine babyPokémon. Slaperig keek ze even op, gaapte ze en legde ze toen weer met een tevreden glimlachje haar kop op haar voorpoten. Normaal zou ze op Ayla's schoot zijn gekropen, maar deze keer was ze toch echt te nat. "Pri, pidgeo!" weerklonk er vanuit de lucht. Ayla keek op en wende haar blik naar Yani, die vrolijke luchtsalto's en duikvluchten maakte. Soms, als het te lang windstil bleef, creeërde ze een Whirlwind en dook ze er vervolgens midden in, om met de windvlagen mee te kunnen surfen. Ze had er duidelijk plezier in en het was nog erg leuk om te zien ook. Ayla trok een bedenkelijk gezicht, misschien kon ze hier wat mee in een Contest.
Ze werd afgeleid door Nanook, die het water uit sprong en vervolgens vrolijk bovenop Ayla dook. Lachend viel ze achteroveren. "Hey doerak, ik was net aan het opdrogen!" sprak ze grinnikend. Ze kwam weer overeind en begon op zijn buikje te kietelen. Al spartelend en lachend maakte hij hikkende geluiden en sprongen de traantjes in zijn ogen. Als er iets was waar hij niet tegen kon, dan was het wel kietelen. Ayla grinnikte nogmaals, ze wist dit maar al te goed.

Uiteindelijk lagen ze met zijn viertjes te genieten van het zonnetje. Yani was er ook bijgekomen en had zichzelf genesteld in het lange gras. Nanook lag languit op het deken en Kiara had zich opgerold op Ayla's schoot, die ondertussen was opgedroogd en haar kleren weer had aan getrokken. Glimlachend aaide ze de Vulpix over haar vachtje en staarde ze naar de voorbijdrijvende wolken. Ze was zo diep in gedachten verzonken, dat ze niet doorhad dat er iemand in aantocht was.

''Sen, Sentret, Sen!'' Riep het kleine, bruine beestje van Utau vrolijk. De Sentret sprong vrolijk op en neer door het gras en Utau volgde haar Pokémon zonder haar ogen van de wolken in de blauwe hemel af te houden. ''Sen, Sentret,'' Hoorde Utau het beestje weer zeggen, ze zuchtte en liep gewoon door. ''Het is een saaie dag vandaag zeg, de laatste tijd gebeurt er echt niets meer,'' Begon Utau toen ze besloot om tegen een boom aan te leunen, ''En we hebben nog heel wat training te doen voordat we eindelijk onze weg naar de eerste Wedstrijd kunnen maken,'' Maakte Utau haar zin af. Sentret keek op en liet op dat ogenblik een zucht vallen. Utau rolde met haar ogen, Sentret kon haar goed naar doen zeg. ''Ik meen het Sentret,'' Daarna knikte Sentret toch maar en sprong op Utau's schouder voor comfort. ''Ja, dat is hoe ik je ken,'' Sentret rolde met haar ogen en begon toen lachen, ''Je moet echt stoppen met het na-apen, Sentret'' Zei Utau die ook mee begon te lachen. Utau strekte zich uit en keek om naar de wilde Pokémon die er maar te vinden waren, ''Wat dacht je ervan Sentret, eventjes een aantal aanvallen leren en dan aan wat gevechten beginnen?'' Vroeg Utau. Sentret knikte meteen en sprong van Utau's schouder. ''Sen, Sentret'' Zei Sentret die zich begon te balanceren op haar staart. ''Goed, laten we eens kijken,'' Utau haalde uit haar heuptas haar Pokédex en bekeek welke aanvallen Sentret allemaal kon leren. Met een knikje stopte ze het apparaatje weer weg, ''Laten we beginnen met de Water Puls'' Sentret knikte, hielt haar voorpoten ietsjes van elkaar af en begon zich te concentreren, maar er kwam niks waardoor Sentret al meteen inzakte van irritatie. ''Doe rustig Sentret, een nieuwe aanval duurt veel langer dan één beurt,'' Sentret zuchtte en knikte, ze begon zich opnieuw te concentreren. Na een aantal seconden kwam er een klein waterballetje tevoorschijn, maar plotseling verbrak Sentret haar concentratie omdat ze iets hoorde. ''Ahum Sentret'' Zei Utau. Sentret schrok op en begon weer met de Water Puls. De waterbal verscheen weer en werd langzaam groter, maar platste toen uitelkaar waarvan Sentret achteruit sprong. Utau glimlachtte, ''Dat ging al goed, nog een keer,'' Sentret probeerde het nog eens, deze keer kwam de waterbal ook wat sneller tevoorschijn, hij werd stuk voor stuk groter, ''Afvuren,'' Zei Utau. Maar dat verbrak Sentret's concentratie weer. Utau rolde met haar ogen en bekeek hoe snel de waterbal weer verdween, ''Je zult de Water Puls af moeten vuren...zoals op die boom daar, begrijp je?'' Het duurde eventjes voordat Sentret het allemaal in haar hoofd had gepropt. maar daarna knikte ze, ze begon zich weer te concentreren op de Water Puls. Hij kwam nog sneller en werd ook net zo snel weer groter, daarna vuurde Sentret de Water Pusl af op een boom, maar vlak voordat hij raakte, spatte hij alweer. Utau zuchtte, ''Misschien moeten we een goede tegenstander zoeken zodat je je Water Puls beter kunt testen'' Zei Utau tegen Sentret. ''Sen, Sentret!'' Zei Sentret vrolijk en ze sprong op Utau's schouder.

Utau liep zoekend rond naar een waardige tegenstander toen ze plots tusen een paar bosjes een rivier zag liggen. ''Lough River.'' Wist ze uit te brengen. Utau rolde met haar ogen toen Sentret van haar schouder afsrpong en naar de rivier toe rende. ''Sentret,'' Zei de Sentret vrolijk, het beestje wilde zeker wat water drinken. Toen Utau zich bedacht dat dit ook een goede trainingsplek kon zijn. Utau stapte naar Sentret toe, Sentret keerde zich om naar Utau en glimlachtte, ''Sen,'' Utau glimlachtte terug en zag Sentret toen een andere kant op kijken, tot Utau's schrik wist ze wie het was, 'Ayla?' Dacht ze, maar ze bewoog zich niet, ze pakte alleen Sentret op voordat ze de sprong in het water maakte. Utau keek naar Sentret die dom terug keek.

"Pidg?" "Luh?" "Vul?" Alle drie keken tegelijk op bij het horen van een geluid. Ayla volgde hun blik en zag al snel een kleine Sentret, dicht bij de rivier. Ze glimlachte, Sentret waren schattige beestjes. Bovendien zouden ze evolueren in Furret, een Pokemon die haar pleegvader ook had gehad. Ayla fronste, zou ze hem vangen? Net toen ze op wilde staan om kennis met het beestje te gaan maken, verscheen er een trainer in het zicht. De paarse ogen, het lange blonde haar dat in twee staarten zat gevestigd en de vriendelijke blik, Ayla herkende haar meteen. Het was Utau. De Sentret werd door haar opgepakt. Meteen begreep Ayla het. Ze hoorde bij Utau, geen wilde Pokemon dus. Voorzichtig tilde ze Kiara op en liep ze vervolgens naar haar toe. Nanook en Yani liepen achter haar aan. Beide Pokémon leken Utau te herkennen, en staken dan ook vrolijk hun arm/vleugel in de lucht. Ook Ayla begroette haar, dit met een simpele; "Heey." Ze maakte een knikje, wat op de Sentret doelde. "Ik zie dat je een nieuwe Pokémon hebt?" vroeg ze toen. In haar ogen stond een vrolijke blik. Het was best een tijdje geleden dat ze Utau had gezien. De laatste, maar ook eerste keer, was in de Lost Canyon. Ayla was in een diepe kloof gevallen en Utau had geholpen haar er weer uit te krijgen. Ze was heel aardig en Ayla was meteen goede vrienden met haar. Althans, dit hoopte ze."Vul, vul, vulpix!" hoorde ze haar Vulpix ineens vrolijk roepen. Ze grinnikte en wende haar blik naar het kleine rode vosje. Deze had een vrolijke blik op haar gezicht en was dan ook druk in de lucht aan het spartelen. Blijkbaar wilde ze spelen. Rustig zakte Ayla even door haar benen en legde ze haar op de grond. Meteen rende ze naar Utau toe, zette ze haar voorpootjes op haar been en stak ze snuffelend haar snuitje in de lucht. Ayla glimlachte. Het viel haar op dat Kiara totaal niet verlegen was. Integendeel, ze was juist erg nieuwschierig. Dit kon nog wel eens voor problemen gaan zorgen, maar het zag er wel erg schattig uit. Grinnikend wende ze haar blik weer naar Utau. "Naja, dit is Kiara," sprak ze een beetje droogjes. Ze dacht dat Utau wel zou begrijpen dat Kiara van het Pokémonei kwam, die ze had gewonnen bij een eierenzoektocht.

'Heey.' Hoorde Utau plots, ze wist het, ze was al erg snel ontdekt door Ayla ontdekt. Ze keek om naar Ayla, Nanook, de Riolu, Yani de Pidgeotto en een klein vosachtige Pokémon, Utau glimlachtte naar hen. ''Hallo,'' Zei ze vriendelijk terug. Sentret keek op naar Utau en sprong op haar schouder om zo naar de Pidgeotto, de Riolu en de Vulpix te kunnen zwaaien, ''Sen, Sentret'' Zei het beestje. 'Vul, vul, vulpix!' Hoorde Utau de Vulpix van Ayla zeggen, ze zag toen dat Ayla haar Vulpix op de grond zette en dat de vosachtige Pokémon naar haar toe rende. De Vulpix zette zijn voorpootjes op Utau's been en bleek erg nieuwschierig te zijn. Utau besloot het vosje op te pakken, al wist ze niet hoe de Pokémon er op zou reageren. 'Naja, dit is Kiara,' Hoorde Utau Ayla zeggen en Utau glimlachtte terwijl ze knikte, ''Aangenaam Kiara, ik ben Utau,'' Zei ze vriendelijk terwijl ze de Pokémon weer op de grond zette, ze hurkte voor Kiara neer. ''Sen, Sentret'' Zei Sentret vrolijk en sprong van Utau's schouder af om Kiara te begroetten. Toen stond Utau weer op, ''Ik kan zien dat Vulpix de Pokémon was die al die tijd in je Pokémon Ei verborgen zat, vraag me niet hoe ik dat weet, maarja..'' Utau nam eventjes diep adem, ''Ik ben hier voor een reden, ik ben Sentret aan het trainen voor de meest verschillende aanvallen die ze kan leren, maar omdat het niet al te goed ging, zou het beter zijn om te zoeken naar een tegenstander, dus ik ben, zeg maar, op jacht, en ik had ook nog besloten om een Pokémon hier in het woud te vangen'' Utau zuchtte, ''We hebben niet echt geluk vandaag,'' Mompelde ze.

Ayla keek toe hoe Utau Kiara optilde. Deze scheen dit best te vinden en likte haar dan ook over haar kin. Vervolgens wende ze nieuwschierig haar bruine ogen naar de Sentret. Uiteindelijk werd ze weer op de grond neergezet en draaide ze zich om naar de Sentret, die van Utau's schouder af was geklommen. "Vul!" riep ze vrolijk. Nanook en Yani kwamen er ook bij staan en zeiden beide ook iets tegen de Sentret, waarvan Ayla vermoedde dat het een begroeting was. 'Ik kan zien dat Vulpix de Pokémon was die al die tijd in je Pokémon Ei verborgen zat, vraag me niet hoe ik dat weet, maarja..' sprak Utau. Ayla keek op en grinnikte. Het was ook niet raar, Kiara had tenslotte dezelfde kleuren als het ei had gehad. 'Ik ben hier voor een reden. Ik ben Sentret aan het trainen voor de meest verschillende aanvallen die ze kan leren, maar omdat het niet al te goed ging zou het beter zijn om te zoeken naar een tegenstander. Dus, ik ben, zeg maar, op jacht en ik had ook nog besloten om een Pokémon hier in het woud te vangen,' ging Utau verder. Ze zuchtte. Ayla fronste, zou er iets zijn? 'We hebben niet echt geluk vandaag,' mompelde Utau uiteindelijk. Niet begrijpend keek Ayla haar aan. "Hoezo niet?" begon ze, "Als je wilt wil ik je best helpen met je training of met het vinden van een Pokémon." Ayla glimlachte. Ze was vooral erg goed in dit laatste. Haar pleegvader had haar geleerd hoe ze moest spoorzoeken. Als Utau haar een beschrijving zou geven van het soort Pokémon die ze graag wilden, kon Ayla deze misschien wel vinden. Zeker was dit natuurlijk niet, maar ze konden het altijd proberen.

"Hoezo niet?" Sprak Ayla, "Als je wilt wil ik je best helpen met je training of met het vinden van een Pokémon." Utau glimlachtte, ''Bedankt voor het aanbod, maar ik denk dat ik het beste zelf een Pokémon kan vangen, met de training wilde in hier graag een Pokémon zoeken die een goed gevecht opleverd om de nieuwe aanval van Sentret compleet te krijgen,'' Ze keek om zich heen, ze zag Lotad, Oddish en andere soorten water - en gras Pokémon. Het was beter geweest als het een normaal of vliegsoort was, want Water Puls had amper effect op water en grassoorten. Toen zag Utau een een Spearow, die scheen wel een goed gevecht te kunnen gebruiken. De Spearow zelf keek ook al naar de Sentret en grijnsde wild. ''Spea!"' Riep de Spearow. ''Volgends mij hebben we er eentje,'' Zei Utau tegen Sentret, Sentret knikte, ''Sen!'' De Spearow viel aan met zijn boor aanval en werd meteen erdoor geraakt. Spearow waren snelle beesten en konden erge ruwe aanvallen doen. ''Doe Snelle Aanval!'' Zei Utau. Sentret sloeg terug naar de Spearow die makkelijk te aanval ontweek en weer Boor wilde doen. ''Dubbel Team,'' Maar het was te laat, Sentret werd alweer geraakt voordat ze de aanval kon uitvoeren. Volgends Utau had ze een te moeilijke keuze gemaakt, ze slikte. Maar toen ze zag dat de Spearow bezig was met het voorbereiden van een Luchtroef, glimlachtte ze. ''Dubbel Team,'' Deze keer werkte het, de luchtroef aanval miste Sentret, ''En nu Focus Slag!'' De linkervoorpoot van Sentret gloeide wit en sloeg naar de Spearow. Eindelijk had hij de bedoelde schade opgelopen maar wist zich te herstellen en een Fury aanval te doen. ''Ontwijk,'' Sentret sprong in de lucht om de aanval te ontwijken. Het was nu of nooit, vond Utau, ''Sentret, Water Puls!'' Sentret knikte, maakte een water bal en gooide die naar de Spearow. Spearow zag dat duidelijk niet aankomen, werd geraakt en sloeg bewusteloos tegen een boomstam aan. Nu wist Utau het zeker, Water Puls kon tot nu toe alleen gebruikt worden als Sentret onder druk werd gezet door zijn tegenstander, dus al zijn energie stopte in aanvallen en ontwijken. Utau glimlachtte, de Spearow verroerde zich niet meer. Toen de Spearow opkeek en zag dat het gevecht voorbij was, vloog hij weg.

'Bedankt voor het aanbod, maar ik denk dat ik het beste zelf een Pokémon kan vangen, met de training wilde in hier graag een Pokémon zoeken die een goed gevecht opleverd om de nieuwe aanval van Sentret compleet te krijgen,' sprak Utau. "Oke," zei Ayla vervolgens. Ze glimlachte. Als Utau het liever zelf wilde doen was dit natuurlijk prima. Ayla snapte wel waarom ze dit wilde. Daarom besloot ze haar dan ook niet te storen, toen ze een gevecht aan ging met een Spearow. In plaats hiervan liep ze naar de eik en nam ze plaats in het gras. Nanook was haar gevolgd en sprong de boom in, om een mooi plaatsje op een tak te gaan zoeken. Yani was ondertussen weer opgestegen en cirkelde wat in de lucht, terwijl Kiara met grote ogen naar het gevecht keek tussen Sentret en Spearow. Kalm haalde Ayla een een soort boek uit haar rugtas en legde ze deze op haar schoot. Haar vingers klemde ze om een potlood terwijl ze met haar andere hand het boek open sloeg. Al snel werd duidelijk dat het een tekenboek was, aangezien er allerlei schetsen in stonden. Ayla bladerde door totdat ze een lege pagina had gevonden en begon toen wat te tekenen.

Al snel stonden er een Sentret en Spearow op het papier. De Sentret deed net een snelle aanval, terwijl de Spearow scherp naar rechts zwenkte. Precies zoals in het echt ook was voorgevallen. Met een goedkeurende blik keek Ayla naar het resultaat. Het leek net echt. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ze had altijd al een passie voor tekenen gehad en vond het dan ook erg leuk om te doen. "Vul?" klonk er zachtjes. Ze wende haar blik naar Kiara, die naast haar was komen te liggen. Met nieuwschierige bruine oogjes staarde ze naar het papier. Ze scheen het mooi te vinden, aangezien ze een vrolijke blik op zette. Grinnikend gaf Ayla haar een aai over haar kop en wende ze toen haar blik naar Utau en Sentret, zou hun training al klaar zijn?

''Ok, dat was het wel weer,'' Zei Utau tegen Sentret, maar Utau wist dat ze nog veel moesten doen deze dagen. Ze zuchtte en keek naar Ayla die met een of ander boekje bezig was geweest toen zij en Sentret tegen die Spearow vochten. Ze snoof, Utau had de Spearow los gelaten omdat ze eigenlijks alleen wilde weten hoe ze Water Puls het beste kon gebruiken, hem onder druk zetten in een gevecht. In een Contest zou dat dus nog moeilijk gaan, ze had al veel plannen voor de Water Puls aanval, maar het blijkt dat ze daarvoor nog beter hun best moeten doen. ''Oi, Ayla, ik ben klaar hoor!'' Zei Utau die nog vlak voor Ayla stond, ''Wat ben jij aan het doen, schetsen?'' Vroeg Utau nieuwschierig terwijl ze grijnsde. Sentret bleek ook nieuwschierig te zijn en ging bij Ayla staan om het goed te kunnen bekijken.

-Sorry, hij is kort-

'Oi, Ayla, ik ben klaar hoor!' hoorde Ayla Utau roepen. Ze keek op en liet een grinnik los. 'Wat ben jij aan het doen, schetsen?' Ietwat onzeker maakte ze een knikkende beweging en draaide ze haar boek zodat Utau en haar Setret het konden zien. "Eh.. Ja, ik teken graag," sprak ze kort. Ayla wist niet wat Utau ervan zou vinden. Ze had nog nooit eerder haar werk aan andere laten zien, op haar pleegvader na dan. Hij was altijd erg tevreden over haar tekeningen, maar ze wist natuurlijk niet of dit bij andere ook het geval was. Niet dat het haar echt wat uitmaakte. Tuurlijk, het was leuk om complimentjes te krijgen, maar ze tekende meer voor zichzelf. Ze vond het gewoon een leuke bezigheid. Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht terwijl ze het boek aan Utau overhandigde, zodat deze er eventueel wat in kon bladeren. Vervolgens pakte ze Kiara op en legde ze het kleine voasachtige wezentje op haar schoot. De Vulpix wist al hoe laat het was en begon dan ook ongeduldig met haar snuitje tegen Ayla aan te porren, terwijl deze haar tas open ritste en hieruit een fles tevoorschijn haalde. Er zat een witte vloeistof in, wat melk moest voorstellen. Gretig begon Kiara eruit te drinken, zodra ze de speen in haar mond had. Ayla glimlachte en wende toen haar blik weer naar Utau. Opletten of ze de fles goed had was niet nodig, dit ging automatisch bij haar. "Hoe is het eigenlijk met Ponyta?" besloot ze toen te vragen. Ze was best nieuwschierig naar de vlammende vriend van Utau

'Eh.. Ja, ik teken graag,' Sprak Ayla. Utau glimlachtte, er kwam ook niet veel uit vandaag. Ayla overhandigde het boek aan Utau en ze bladerde erin om de tekeningen te bekijken. Ze waren niet slecht, ze waren mooi maar ook alweer niet perfect. Maar dat zou Ayla waarschijnelijk ook wel weten, Utau kon makkelijk aan Ayla zien dat ze meer voor zichzelf tekende dan voor anderen. Utau grijnsde en gaf het boek weer terug. ''Ze zijn mooi, ik vind het knap,'' Zei ze uiteindelijk. 'Hoe is het eigenlijk met Ponyta?' ''Daarmee gaat het goed, ik vond dat ze wel wat rust kon hebben omdat ze altijd uit haar Pokébal was,'' Utau pakte de Pokébal en opende hem. Ponyta kwam eruit en schudde met zijn vlammende manen. ''Hier is hij!'' Zei Utau en ze aaide Ponyta over zijn kop.

Ayla pakte het boek weer van Utau over en wist het vervolgens weer op te bergen in haar tas. De opmerking van Utau over haar tekeningen deed haar breeduit glimlachen. "Dankje." Ze haalde de fles uit Kiara's mond. Deze was het hier duidelijk niet mee eens was aangezien ze de speen sterk met haar lippen omklemde, waardoor er een 'plop,' ontstond toen Ayla hem uit haar mond trekte. Ze grinnikte en kriebelde de Vulpix even achter haar oortjes. "Sorry Kiaar, maar het is echt op," sprak ze lachend. Om duidelijk te maken dat dit waarheid was hief ze de fles omhoog en schudde ze deze eenmaal zodat de Vulpix kon zien dat er echt niks meer in zat. Kiara gaapte, rolde zich op tot een bolletje en sloot toen haar oogjes. Er ontsnapte een tevreden zucht uit haar bekje, ten teken dat ze voldaan was. Met een glimlach wende Ayla haar blik weer naar Utau. 'Daarmee gaat het goed, ik vond dat hij wel wat rust kon hebben omdat hij altijd uit zijn Pokébal was,' sprak deze. Ayla knikte en keek toe hoe Utau een pokeball pakte en deze opende. Er verscheen een wit licht en al snel stond er een paardachtig schepsel naast haar. 'Hier is hij!' Ayla pakte Kiara beet en stond op. Met de Vulpix in haar armen liep ze naar Ponyta toe en aaide ze hem over zijn snuit. "Hallo Ponyta, tijd niet gezien jongen," sprak ze vrolijk. Kiara had ondertussen haar ogen weer geopend en keek nu nieuwschierig naar de vlammende manen. Ze zette haar voorpootjes op Ayla's arm en wurmde zich een beetje omhoog, om vervolgens haar pootjes op Ponyta's snuit te kunnen zetten. "Vul, vulpix!" sprak ze vrolijk. Ayla grinnikte, het zag er erg schattig uit. Maar, voor de zekerheid tilde ze Kiara weer goed, zodat Ponyta geen last van der kon krijgen. Yani en Nanook, die Ponyta hadden herkend, waren er ook bijgekomen en begroette hem vrolijk. Yani door haar vleugel omhoog te steken en Nanook met behulp van een vrolijke; "Luh!"

- Yay, 100ste post, ofzo. xD -