Beter leren kennen

Larissa was speciaal voor haar pokemon naar de Lough River gegaan. Ze wou samen met Mudkip zwemmen. Zo hadden ze een sterkere band. Ze drukte op het witte bolletje en de pokeball werd groter. "Mudkip, kom eruit!" Er verscheen een rode gloed en Mudkip verscheen. "Heey, Mudkip. Hiet kun je lekker zwemmen. Ik heb een nieuwe bikini en ik wil hem graag uittesten. Ze showde haar licht blauwe, glitter bikini. Mudkip sprong in de Rivier en Larissa sprong er achterna. Haar ouders vonden Mudkip geweldig , echt een pokemon voor haar. Ze kende de evoluatie uit haar hoofd. Mudkip spetterde haar nat met water gun. Larissa spetterde terug. Ze ging aan de kant zitten en keek naar al de wilde pokemon. Ze had geen zin om te vangen. Ze had alleen aandacht voor Mudkip ookal zou het leuk zijn geweest als ze iemand leerde kennen. "Mudkip , kijk eens." Ze haalde een strandbal uit haar rugzak. Ze gooide het naar Mudkip en begon er mee te spelen. Lievdevol keek ze naar mudkip.


sorry voor korte post (inspiloos)
sorry dat het zo lang duurde (computer viel uit) --"

Het ruisen van zijn zwarte vleugels was van veraf al te horen. Af en toe sloeg hij ze omlaag, om hoogte en snelheid te winnen. Zijn rode ogen gleden rustig over de rivier. het zonlicht weerkaatste het, waardoor het leek te glimmen. Hij was dol op glimmende dingen. Helaas had hij zijn verzameling achter moeten laten in zijn hol. Een meisje genaamd Emily had hem gevangen en hem Notch genoemd. Notch! Een diepe zucht verliet zijn snavel. Hij had geen zin meer in vliegen. Hij was tenslotte ook niet meer een energiek kind. Al dachten velen dat hij een jonge Pokémon was, omdat hij nog een Murkrow was. Zijn blik viel op een tak die over het water heen hing. Door zijn vleugels simpelweg iets minder recht te houden wist hij af te remmen. Door met zijn vleugels te slaan bleef hij in de lucht. Hij stak zijn klauwen uit en greep de tak vast. Pas toen hoorde hij een spetterend geluid, wat duidde op leven.

Emily deed niet eens haar best meer om Notch bij te houden. Hij zou toch wel vooruit vliegen. Gelukkig kon ze hem in het oog houden door zijn opvallende zwarte kleur. Flare liep vrij ver van de rivier af, terwijl Rose en Angel juist zo dicht mogelijk er langs liepen. Angel leerde Rose blijkbaar hoe ze haar evenwicht goed kon houden. Hun voeten werden helemaal smerig door de modderige waterkant. Ach, ze konden hun voeten zo meteen in de rivier afspoelen. Emily merkte op dat Notch dichterbij leek te komen. Blijkbaar was hij op een tak gaan zitten. Het geluid van spetterend water drong haar oren binnen, maar ze negeerde het. Notch was even belangrijker. Ze versnelde haar pas, wetend dat haar Pokémon haar vanzelf zouden bijhalen. Ze zag hoe de Murkrow zijn blik op haar richtte. ''Notch, zitten blijven,'' sprak Emily streng. Hoewel de Murkrow afkeurend zijn kop omdraaide bleef hij wel zitten. Gelukkig bereikte Emily de Pokémon al snel. Niet veel later volgden Flare, Angel en Rose. ''Goed, dat is wel weer genoeg frisse lucht..'' Emily had geen zin om nogmaals achter Notch aan te rennen, en besloot daarom om hem in de Pokéball te doen. Zodra de rode straal de Pokémon had opgeslokt besloot Emily eens te kijken waar het geluid vandaan was gekomen. Een meisje was aan het spelen met een strandbal. Ook een Mudkip speelde vrolijk mee. Mudkip was één van de starters uit Hoenn. Emily had het niet zo'n geweldige Pokémon gevonden, maar dit meisje blijkbaar wel. ''We gaan hier rusten,'' mompelde ze tegen haar Pokémon. Ze zette haar tas neer en ging onder de boom zitten waar Notch eerder op gezeten had. Ook Flare zocht een plekje in de schaduw, maar iets verderop. Emily keek even fronsend naar haar. Jammer dat ze steeds zo afzonderlijk deed. Ze moest nog maar eens nadenken over het doen van een gymgevecht. Maar, nu zouden ze rusten. Angel keek met haar zilverachtige ogen naar het meisje met de Mudkip. Misschien konden ze vrienden worden, of zoiets..

Larissa zag een Murkrow op een tak landen. "Wat lief!" Ze pakte haar pokédex erbij en richtte op Murkrow."Murkrow is een duisternis Pokémon. Hij is niet erg geliefd, omdat men denkt dat als je hem 's nachts ziet, het een voorteken is dat je alleen maar ongeluk zal brengen. Murkrow misleiden mogelijke aanvallers door ze de bergen in te lokken, waar ze zeker zullen verdwalen. Hij verbergt glimmende voorwerpen die hij vindt in zijn nest. Murkrow en Meowth plunderen elkaars bergplaatsen.""Ik vind je wel leuk!" Ze zag een meisje en haalde de pokémon terug. Hij bleek van haar te zijn. Ze stond op en haalde Mudkip terug in de pokéball. "Hallo daar, wat heb jij leuke pokémon! Ik ben Larissa en jij bent?" Ze keek naar de strandbal die weg dobberde. "Oh , ik ben dat ding vergeten te pakken , momentje." Ze sprong in het water en haalde de bal. Ze stak het in haar rugzak en ging terug naar het meisje. Ze haalde een sandwish uit haar. "Wil je ook een stukje?" Vroeg ze vriendelijk. Ze haalde daarna een bakje met pokévoer en een bakje om uit te eten tevoorschijn. "Mudkip , kom eruit!" Mudkip at met plezier dat pokévoer op. "Misschien willen jou pokémon ook eten?" Ze haalde nog wat pokévoer uit haar rugzak."Ik wil wel delen!" Ze wachtte op het andwoord van het meisje en at haat sandwish op. Na het eten kreeg Mudkip een snoepje. Pokéblok die ze zelf heeft gemaakt. Ze had dat al vaker gedaan maar nooit op pokémon uitgeprobeert. "Vind je het lekker?" Mudkip keek tevreden en wou er nog een. " Nee , we houden het nog bij." Ze keek tevreden naar het meisje.

''Wat lief!'' Notch versmalde zijn ogen. Had het meisje het over hem? Vrijwel niemand vond Murkrow lieve Pokémon. Waarom zou zij hem wel lief vinden? Ze pakte haar Pokédex en liet hem wat zeggen over Murkrow. Alles wat hij zei was waar. Daar had Notch wel ervaring mee. ''Ik vind je wel leuk!'' sprak het meisje toen. Notch snoof en draaide zijn kop weg. ''Ik jou niet,'' mompelde hij in de taal die Pokémon spraken. Helaas hoorde hij de voetstappen van zijn trainster, en voor hij het wist werd hij de Pokéball in gezogen.

Emily keek op toen het meisje haar kant op kwam. ''Hallo daar, wat heb jij leuke pokémon! Ik ben Larissa en jij bent?'' Emily knipperde verbaasd met haar ogen. ''Dankjewel,'' sprak ze ietwat verward, ''Ik ben Emily, aangenaam.'' Het meisje, Larissa genaamd, richtte haar blik op de strandbal die ze in het water had laten liggen. ''Oh , ik ben dat ding vergeten te pakken , momentje.'' Emily keek rustig toe hoe ze het water in sprong en de bal haalde. vervolgens deed ze hem in haar tas en pakte ze wat te eten. ''Wil je ook een stukje?'' vroeg ze, maar voor Emily kon antwoorden richtte ze haar aandacht alweer op haar tas. Ze haalde een bakte Pokémonvoer tevoorschijn en liet haar Mudkip weer uit de bal. Emily zat al die tijd op haar plekje onder de boom. ''Misschien willen jou pokémon ook eten? Ik wil wel delen!'' vroeg Larissa toen haar Mudkip aan het eten was. Emily sloot haar ogen. ''Nee dankje, ze hebben niet zo lang geleden al gegeten.'' Natuurlijk zouden haar Pokémon protesteren als ze wel eten wilden, maar dat deden ze niet. Dus, ze hoefden niks. Emily's blik gleed opnieuw naar Flare. Flare was niet gelukkig meer in haar team. Maar om haar eerste Pokémon nou zomaar vrij te laten! Misschien had de Combusken gewoon een pauze nodig. Een pauze waarin ze een gymgevecht uittestten. ''Flare?'' de Conbusken keek op toen haar trainster haar naam zei. ''Wat dacht je er van om eens een gymgevecht te doen? Alleen jij, niet Angel of Rose of Notch.'' Aan haar gezichtsuitdrukking kon Emily zien dat Flare er even over nadacht. Vervolgens knikte de Combusken, met een zelfverzekerde uitdrukking. ''Mooi,'' grinnikte Emily droogjes. Haar blik viel op Larissa en ze vroeg zich opeens af of zij Gyms of Contests deed. Ze besloot het te vragen. ''Ben jij een trainer of een coördinator? Ikzelf ben coö,'' voegde ze er droogjes aan toe. Met een kleine grijns op haar gezicht wachtte ze het antwoord af.

- Sorry, geen inspi D_D -

Larissa keek rustig naar Emily en ging naast haar zitten. Ze keek naar de Combusken die Flare noemde. Ze gingen samen een Gym doen. "Ik ben Trainer.Maar als jij coördinator bent, waarom ga je dan meedoen met een Gym? Dat doen toch alleen trainers, niet?"Ze keek verbaast naar Emily. "Wat bizar." Ze wist eigenlijk nog niet zo veel over haar Mudkip. Ze haalde haar pokedex er weer bij. "Ik heb hem nog maar net." Ze grinnikte en richtte de pokedex op Mudkip. "Mudkip,Mudkip is een Moddervis Pokémon. Mudkip gebruikt de zeer gevoelige radarantenne op hun hoofdvin om te bepalen wat er om hen heem gebeurt. In nood kunnen ze genoeg kracht verzamelen om rotsen te pletten. Mudkip evolueert naar Marchtomp en daarna in Swampert." Ze keek naar Mudkip. "Leuk..."Ze keek naar de Lough River. "Wat een mooi uitzicht.Heb je al lintjes?" Vroeg ze aan Emily. Het was lente en er liepen vele pokemon die ze nog niet had gezien onderandere: Mareep, Bellsprout en Hoppip. Ook in het water was er veel. Een Magikarp, een Goldeen en een staryu. "Ik wil dolgraag naar mijn eerste Gym. Maar ik moet daarvoor nog twee pokémon vangen! En super hard tainen."


-inspiloos -.-"-

''Ik ben Trainer,'' antwoordde Larissa, ''Maar als jij coördinator bent, waarom ga je dan meedoen met een Gym? Dat doen toch alleen trainers, niet?'' Emily grinnikte. ''Wat bizar,'' hoorde ze Larissa nog zeggen. ''Valt wel mee hoor,'' sprak Emily droogjes. ''Als coördinator ben je niet verplicht om alleen Contests te doen. Je mag best af en toe een gym doen. Als trainer mag je toch ook af en toe een contest doen?'' De vraag was niet bedoeld als eentje waar je op moest antwoorden, dus sprak Emily verder. ''Bovendien vervelen de contests Flare volgens mij een beetje, dus is het hoogtijd voor wat anders.'' Emily zag dat Larissa haar Pokédex pakte en info over Mudkip opzocht. Daaruit bleek voor Emily dat Mudkip toch vrij handig was. ''Wat een mooi uitzicht. Heb je al lintjes?'' vroeg Larissa plotseling. ''In Hoenn, waar ik oorspronkelijk vandaan kom, heb ik 3 lintjes gehaald,'' antwoordde Emily. ''In Kanto heb ik er 5 gehaald en heb ik meegedaan aan het Grand festival, al kwam ik niet ver. En hier in Utah heb ik nog niks gehaald..'' Emily zuchtte en richtte haar blik op de lucht. Wat wolken dreven voorbij. Dit deel van de rivier was erg rustig en er kwamen veel Pokémon om te drinken. Onder andere een Mareep. Mareep had Emily altijd al leuke Pokémon gevangen. Toch had ze er nooit een gevangen. Op een of andere manier vond ze het onnodig. Misschien omdat ze Angel al had. ''Ik wil dolgraag naar mijn eerste Gym. Maar ik moet daarvoor nog twee pokémon vangen! En super hard tainen,'' sprak Larissa toen. ''Móót je twee Pokémon vangen?'' vroeg Emily verbaasd. Ze richtte haar blik weer op de trainster. ''ik dacht dat het weinig uitmaakte, als je maar goede technieken had. Dat is ook zo bij contests; techniek is het belangrijkste.'' Emily herinnerde zich dat ze daar vroeger veel fouten mee maakte. Gelukkig had ze nu geleerd, en wist ze wel beter. Natuurlijk was kracht ook wel belangrijk. Sommige aanvallen waren mooier als ze gedaan werden door krachtigere Pokémon. Maar in het algemeen was techniek belangrijker..

Ze keek naar Emily. "Dan ga ik ooit eens meedoen met een conterst."Zei ze vastberaden. "Een Mareep. Ik wou die altijd al eens vangen.En dat ga ik ook doen. Maar nu nog niet."Ze luisterde daarna naar hoeveel lintjes ze had. "wow....Je hebt dus veel ervaring." Ze keek naar Emily.''Moet je twee Pokémon vangen?'' Vroeg Emily aan haar. "Nou, volgens mij wel."Antwoorde ze. "Ik heb gelezen dat ze drie op drie gevechten speelt. Dus hebben we allebij drie pokémon nodig." Dat was eigenlijk best logisch. "Wat dacht jij?" Vroeg ze terug en keek haar vragend aan. Mudkip kwam bij haar zitten en keek naar de pokémon van Emily. Ze zagen er super sterk uit en bewonderd keek Mudkip naar deze pokémon. Ze waren zeer goed verzorgd. "Weet je wat ik ooit in mijn leven wil zien? Een legendarische pokémon." Ze wist dat het onmogelijk was maar er was altijd nog een kleine kans dat ze er toevallig een zie. Ze wist niet waarom ze dit tegen Emily zei. Misscchien omdat ze niets anders wist. Ze vond het geweldig om pokémon te zien. In het wilde en Tam.


(korte post)

''Weet je wat ik ooit in mijn leven wil zien? Een legendarische pokémon.'' Emily grinnikte. ''Tja, wie niet,'' zuchtte ze. Dat was waar; iedereen wilde wel een legendarische Pokémon zien. Sommigen wilden dat zo graag dat ze domme dingen gingen doen. Ze konden niet goed tegen de macht van de Pokémon zodra ze die eenmaal in handen hadden. Gelukkig waren er genoeg mensen die deze gekken konden stoppen en de legends vrij konden laten. Emily had zelf nog nooit een legend in levende lijven ontmoet, zelfs al reisde ze al vrij lang rond. Ze had wel Angel ontmoet en gevangen, een Pikachu met zilverachtige ogen. Angel keek geïnteresseerd naar de Mudkip. Ze hield haar koppie een beetje scheef, wat er erg schattig uit zag. ''Oja, trouwens,'' sprak Emily plots. Angel richtte haar blik op haar trainster, die naar Larissa keek. ''Dit zijn Flare, Angel en Rose.'' Elke keer als ze een naam zei wees ze naar de Pokémon die zo heette. ''Ik heb ook nog een Murkrow, Notch. Maar, voor het geval hij wegvliegt, kan hij beter in de Pokéball blijven..'' Het was niet alleen dat hij zou wegvliegen, maar ook zijn afstandelijke gedrag. Hij viel snel aan als de andere Pokémon te dichtbij kwamen.

Angel spitste plotseling haar oren. Ze draaide haar kop om, en precies op datzelfde moment sprong er een immense Seaking uit het water. Emily kon niks anders uitbrengen dan: ''Whoa!'' Deze Seaking was zo groot, dat zelfs als al haar Pokémon samenwerkten, ze hem niet aan kon. Net zo snel als hij boven water was gekomen verdween hij ook weer. De spetters kwamen in Emily's gezicht, zelfs al zat die een stuk of zes meter van de rivier af. Ze had niet door da ze was opgestaan. Pas toen ze weer ging zitten besefte ze dat. Nog steeds verbaasd door wat er net uit het water gesprongen was richtte ze haar blik weer op Larissa. ''Wow..'' mompelde ze nog.

- Wist echt niks beters T_T -

Emily stelde haar pokémon voor Ze hadden allemaal andere namen dan dat ze normaal gezien heten. "Dat zijn allemaal mooie namen." Ze keek vrolijk naar Emily en haar pokémon. "Erm... Noem die van mij maar gewoon Mudkip." Zei ze daarna verlegen. Ze wilde haar pokémon geen naam geven en dat moest ook niet. Ze keek naar Angel , Emily's pikachu. "Wat is er met haar?"Vroeg ze verbaast. Ze zag hoe de Pikachu haar oren spitste. Plots kwam er een Seaking uit het water. Ze haalde als de bliksem haar pokédex tevoorschijn. Dat deed ze wel vaak maar ze wilde gewoon meer weten van Pokémon. " Seaking, Tijdens het paarseizoen zwemmen ze in grote aantallen de rivier op, waardoor de rivier helemaal rood kleurt. Met zijn hoorn boort hij holen in de rotsblokken om zijn nest te bouwen. Nadat de eitjes zijn gelegd beschermd hij het nest. Seaking is de evoluatie van Goldeen." "Ze keek bewonderd naar de grote Seaking. De Seaking plonste het water weer in en verdween. De spetters kwamen haar en Emily's kant uit. Ze bedekte haar ogen en bleef zitten. Emily was blijkbaar recht gaan staan maar ging na deze actie terug zitten. "Wow.." Mompelde Emily naast haar. Larissa keek op. "Inderdaad , wow..." Ze was heel even sprakeloos. "Volgens mij was er iets met de Seaking." Larissa keek Emily aan. "Wil jij niet weten wat?" Vervolgde ze daarna. Ze stond op en zag een rode stip in de verte van de rivier. De stip kwam weer dichterbij. Dezelfde Seaking sprong uit het water. "Heb je niets beters te doen dan ons te doen schrikken?" Vroeg ze aan de Seaking. "Sea , Seaking!" De Seaking leek in paniek te zijn. "Misschien moeten we hem volgen. Ze liep samen met de pokémon mee langs de rivier. Ze hoopte dat Emily mee kwam. Ze keek naar de rivier en zag dat deze wilder en wilder werd. Mudkip zwom in het water met haar mee. Een tijdje later was de rivier te wild om in te zwemmen. "Mudkip kom uit het water." De Mudkip sprong uit het water. Ze was echt benieuwd of Emily volgde. Maar ze kon niet stoppen. Ze wist 100% zeker dat er iets was. Even later kwam ze bij het wildste stuk van deze rivier. Altans, dat dacht Larissa. Ondanks het wilde water zwom de Seaking in paniek door het water. Ze zag daarna Een Goldeen klem zitten tussen twee stenen. "Ik snap het al..." Zei ze zachtjes. Mudkip stond naast haar te kijken hoe de Goldeen pijn leed. "Mud!" Schreeuwde Mudkip naar de Goldeen. Ze boog haar knieën en keek haar Pokémon aan. Ondertussen zat de Seaking te boren om haar kleintje te bevrijden. Maar hij was bang dat ze het pijn ging doen. "Mudkip , we moeten iets doen! Ik kan niet in dat wilde water zwemmen , dan verdrink ik misschien. Kun jij..." Mudkip sprong zonder commando in het water maar de stroom was te sterk. "Mudkip!" Schreeuwde ze hard. Ze wist dat het onveilig was maar sprong in het water. Ze had toch nog steeds haar bikini aan. Ze zwom naar Mudkip en hield hem stevig vast.Ze zag een rotsblok. Dat was haar kans! Ze greep het vast. "De bedoeling was dat je via de rotsen naar Goldeen ging" Ze keek een beetje boos naar Mudkip maar dan grinnikte ze. Het was wel ongepast. "Snel, ik kom wel uit het water. Emily , wil je even helpen?"

Mudkip sprong via de rotsen naar de Goldeen. Ze keek nog eens achterom en zag haar trainster . Ze moest haar taak volbrengen en sprong tot ze eindelijk daar was. Ze zag de Goldeen klem zitten. "Rustig maar."Zei de Mudkip tegen de Goldeen. Ze zag de wonden van de Goldeen. Ze vielen best mee. Mudkip verzamelde al haar kracht en plette de rots. De Goldeen was nog niet helemaal vrij. Ze keek naar de Seaking. "Boor!" Zei za snel. De Seaking boorde en de Goldeen was Bijna vrij.Mudkip had de hulp van Emily's pokémon nodig!

''Volgens mij was er iets met de Seaking. Wil jij niet weten wat?'' Emily zag dat Larissa haar aankeek. Het leek inderdaad zo te zijn dat er iets met de grote vis was. Waarom zou hij anders uit het water springen? Dan zou er alleen maar kans zijn dat mensen 'hebberig' werden en hem wilden vangen. Oké, als hij wilde trainen kon het handig zijn, al kon de Seaking natuurlijk niet precies weten wat voor Pokémon de trainers hadden. Voor een tweede keer sprong de Seaking uit het water, nadat hij even weggezwommen was. Na een paniekerige kreet van de Seaking kwam Larissa tot een besluit. ''Misschien moeten we hem volgen.'' Emily knikte. Het leek er inderdaad op dat de Seaking hen mee wilde hebben. ''Flare, Angel, Rose, kom.'' Emily keek vooral naar Flare voor ze achter Larissa aan liep. Angel zou haar sowieso wel volgen en Rose zou Angel wel volgen. Flare zou het misschien niet eens door hebben als ze wegliep. Gelukkig stond de Combusken al snel op en stapte ze rustig achter haar transter aan.

Niet veel later bereikten ze een stuk wild water met veel rotsen. De Seaking 'wees' de plek van het probleem aan door er vlak bij rondjes te zwemmen. Een Goldeen was klem komen te zitten tussen twee stenen en maakte angstige geluidjes. De Seaking deed een poging de Goldeen te bevrijden, maar tevergeefs. Emily wilde net in actie komen toen Larissa dat al deed. ''Mudkip , we moeten iets doen! Ik kan niet in dat wilde water zwemmen , dan verdrink ik misschien. Kun jij..'' Ze kon haar zin echter niet afmaken; Mudkip sprong het water al in. Larissa reageerde vrijwel direct door er achter aan te springen. ''Larissa!'' riep Emily geschrokken, al wist ze dat gewoon aan de kant staan scheeuwen niet zou helpen. Het water in springen zou ook vrij zinloos zijn. Had ze nou maar een water Pokémon! Larissa kon zich echter al snel aan een rots vastgrijpen. Emily liep er vlug naartoe en luisterde naar wat Larissa zei. Vervolgens stak ze haar hand uit om te helpen.

Met de hulp van Seaking wist Mudkip de rots al flink te verpulveren. Het was echter niet genoeg, want de Goldeen zat nog vast. Rose keek er bang naar. ''Angel, Goldeen is toch wel veilig?'' vroeg ze. Angel beet op haar lip. ''Ik.. Ik hoop het..'' antwoordde ze. Rose keek haar bezorgd aan. Elektrischiteit zou de Pokémon in het water alleen maar pijn doen. En Angel was bang dat ze met haar Iron Tail de Goldeen ook pijn zou doen. Rose richtte haar blik weer op het tafereel in het water. Kon ze maar iets doen! Maar.. Ze kon iets doen! Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op de kracht die ze binnenin voelde. Ze reikte er naar met haar handje. Langzaam maar zeker kwam ze dichterbij, en toen.. toen raakte ze het aan! Witte bolletjes verschenen en draaiden rond haar lichaam. ''Igg!'' klonk luid, terwijl ze opsprong en richting de stenen met de Goldeen ging. Ze landde er bovenop. Door de Hidden Power spatte de rots uit elkaar en was de Goldeen bevrijdt. Rose ademde vlug zoveel mogelijk in en landde zachtjes op het water. Ze dreef snel naar een steen in het water waar ze op klom. Trots keek ze riching Angel. ''Zag je dat?'' Van blijdschap begon ze helemaal te springen. Ja, Rose werd met de dag sterker..

Emily was gelukkig meegekomen.Ze stak haar hand uit en Larissa pakte haar hand vast. Ze werd omhoog getrokken. Ze bleef even liggen maar stond toen op. "Dank je!" Zei ze dankbaar. Ze keek richting haar pokémon. Mudkip had al veel gedaan maar was uitgeput. "Goed gedaan Mudkip!" Larissa was apetrots op haar Pokémon. Vrolijk keek ze naar Emily. "Het komt nu op onze pokémon aan." Ze zuchtte bezorgd. "Maar ik weet zeker dat het zal lukken!" Zei ze geruststellend aan Emily. Ze bleef rustig kijken naar haar pokémon.


De Igglipuff van Emily kwam in actie. Met Hidden-Power Maakte ze de Goldeen vrij. Toen ze dat had klaargespeeld en op een rots kwam te staan sprong ze naar de Igglipuff toe. "goed gedaan!" Zei de Mudkip blij. Ze Ging terug naar haar trainster. "Heb ik het ged gedaan?" Vroeg hij blij. Larissa knuffelde haar Mudkip vrolijk. Mudkip en Larissa zaten vol met Mudder. "Dit gaat dagen duren voordat ik de klitten uit mijn haar heb." Zuchtte ze en keek naar Emily. De Seaking kwam terug boven samen met haar Goldeen. Dankbaar keken de Goldeen en de Seaking naar de Twee meisjes.

"Dat is nog goed gekomen!" Zei ze tegen Emily. Larissa schrok. Ze was haar spullen vergeten. Haar rugzak. Alles. "Kom mee!" Zei ze tegen Emily zonder te zeggen waarvoor. Ze kwam aan en zag dat alles er nog stond. Alleen hebben er rattata's alles opgegeten. Ze zuchtte. Nu moest ze terug naar het pokécenter om eten te halen. "Je moet er wat voor over hebben."Zei ze tegen Emily. Ze glimlachtte vaagjes...