Zo valt reizen nog wel mee

Cherry trapte loom een kleine heuvel op. Het was warm en broeierig, perfect weer om te gaan zwemmen. Natuurlijk wist zij geen enkel meer hier te vinden. Thurs City had een prachtig tropisch zwembad en een drankjes automaat waas je zoveel fris mocht drinken als je wilde. Bij de gedachte aan het verkoelende vocht werd haar tong spontaan droger. De brunette begon wat sneller te trappen. Bovenop de heuvel zou ze wat gaan drinken. Ze was er bijna, ze zuchtte opgelucht, waarna deze overging in een kreet van verbazing. Bovenaan de heuvel lag een prachtig bloemenveld. Er waren wel twintig kleuren en nog meer soorten bloemen. Met glimmende ogen keek Cherry naar de bloemen pracht. Als ze ergens van hield, dan waren het wel die kleine ruikertjes.

Snel zette ze haar fiets tegen een boom, bond haar slot er omheen en haalde een flesje sinas en een kleedje uit haar tas. Daarna huppelde ze vrolijk het veld in. Zo’n tien meter van haar fiets vandaan legde ze het kleedje neer en ging ze zitten. Cherry draaide haar flesje open en dronk gulzig van het gele sap. Het koolzuur prikte op haar tong en in haar keel, maar dat deerde haar niet. Ze keek even twijfelend naar de kleine pokébal dit aan het lint om haar middel was bevestigd. Bulbasaur was zo ongeveer een halve bloem, dus die zou het hier vast ook fijn vinden. Bovendien kon het geen kwaad hem beter te leren kennen, ze had zich er nu wel bij neergelegd dat ze het ding moest houden. Ze pakte de pokéball en klikte hem open. Bulbasaur verscheen en keek meteen blij om zich heen. “Ga je maar even vermaken.” Glimlachte Cherry. “Bulba!” riep de pokémon enthousiast terug en vedween in het bloemenveld. Cherry zetten haar handen achter zich en liet de zonnestralen haar gezicht beroeren. Zo zou ze wel lekker bruin worden. Was dit hele reis toch nog ergens goed voor.

Ze opende haar bruine ogen weer en zag toen iets vreemds. He was een soort witte bol met drie blauwe punten erop. Het bewoog zich hoppend door het bloemenveld en kwam haar kant op! Snel sprong Cherry overeind, haar flesje in de aanslag. Het was toch niet weer zo’n vies insect? De bol kwam dichterbij en op nog geen drie meter afstand verdween hij plotseling. In plaats daarvan kwam er een kleine, wit hoofdje tevoorschijn metblauwe puntoren en twee kleine tandjes. “Aw, wat ben je schattig!” kirde Cherry verrast. Snel pakte ze haar pokédex uit haar handtasje en richte hem op de pokémon.

Pachirisu, de elektrische eekhoorn pokémon. Het leeft in bomen en slaat bessen op in holle ruimtes in boomstammen. Hij maakt elektriciteit met de gele rondjes op zijn wangen en vuurt dit af met zijn staart. Soms wrijft hij zijn wang tegen die van zijn soortgenoot om elektriciteit uit te wisselen.

“Een Pachirisu dus. Je bent echt schattig!” Vertwijfeld keek ze naar de pokémon. Shit, hoe moest je zo’n ding ook alweer vangen? “Uhm, Bulbasaur?” riep Cherry in de richting van haar pokémon. Een ritselend geluid kondigde zijn terug keer aan. “Mooi zo. Uh, val die Pachirisu aan.” Ze wees op de eekhoorn die haar nog altijd met grote, vragend ogen aankeek. Bulbasaur rolde geërgerd met zijn ogen, richtte zich op de Pachirisu en vuurde een Mesblad af. Pachirisu sprong opzij, duikelde door de bloemen en vuurde een blauwe straal elektriciteit op Bulbasaur af. “Ontwijk!” gilde Cherry geschrokken en de pokémon dook opzij. “Doe je.. eh, roede!” Ze hoorde Bulbasaur opnieuw een geërgerd geluidje maken, waarna twee groene ranken op de Pachirisu af schoten. Deze verdween plotseling en schoot op de Bulbasaur af. Een zilveren waas volgde de pokémon en hij knalde vol op Bulbasaur. “Nee!” Gilde Cherry geschrokken. “Bulba, pak hem met je roede en doe Absorb!” Dit had ze een medeleerling op de academy zien doen. De roedes wikkelden zich om de Pachirisu en tilden hem van de grond. Toen begon ze beide groen te gloeien. Bulbasaur werd zichtbaar krachtiger, terwijl Pachirisu’s staart slap naar beneden hing. “Nu je Slaappoeder.” Zei Cherry beslist. Eindelijk snapte ze hoe het moest. Blauw poeder kwam uit de knop op Bulbasaurs rug en de oogleden van de eekhoorn vielen dicht. “Okee, en dan nu..” mompelde Cherry terwijl ze vlug eenpokéball uit haar tasje pakte. Ze mikte op de pokémon en gooide. De Pachirisu verdween in een rode waas en de flikkerden pokéball viel op de grond.

De Pachirisu besloot lekker te blijven slapen in de vreemde, maar comfortabele bal. Dit leidde ertoe dat de pokéball meteen stil lag en het lichtje al snel doofde. De Pachirisu was gevangen!

De bal wiebelde een enkel keer en toen doofde het lichtje. Onzeker keek Cherry naar de bal. Betekende dit dat ze de Pachirisu had gevangen? Ze wierp een vragende blik op haar Bulbasaur, die bemoedigend knikte. Cherry grijnsde breed en rende naar de pokéball. Gaaf, ze had haar eerste pokémon gevangen! Ondanks haar afkeer van de wezens voelde ze de kick die het gaf. Ze pakte de bal op en drukte op het witte knopje om deze te openen. De schattige pokémon verscheen weer en Cherry maakte een kirrend geluidje. “Dag kleine Pachirisu!” zei ze met een lief stemmetje. De Pachirisu opende haar mond en stootte een snurkend geluid uit. Cherry staarde even naar de eekhoorn en schoot toen in de lach. Hij sliep nog! Teder pakte ze de pokémon op en droeg het naar haar kleedje. Daar plofte ze neer in de kleermakerszit en legde ze de Pachirisu op haar benen. Ze voelde de warme vacht en zijn regenmatige ademhaling en een plezierig gevoel verspreidde zich door haar ledematen. Okee, misschien waren niet alle pokémon stom. De brunette keek op en zag haar Bulbasaur een eindje verderop staan. Op zijn gezicht stond twijfel te lezen en opeens kreeg ze medelijden met het beest. “Kom er toch bij Bulbasaur.” Zei Cherry vriendelijk en ze strekte haar arm uit. “Bulba!” riep de graspokémon blij en hij kwam er meteen aan rennen. Zijn huid voelde veel stugger, maar was op zijn eigen manier glad en warm. Cherry glimlachte en keek naar haar pokémon. Wat was dat raar om te denken, háár pokémon. Ze had nooit een huisdier gehad, omdat ze er niet voor had willen zorgen. Maar nu begon ze zich toch wel een beetje te hechten aan de pokémon.

Opeens gaapte Pachirisu uitgebreid en rekte hij zich uit op haar schoot. “Goedemorgen Pachirisu.” Glimlachte het meisje tegen haar gloednieuwe pokémon. Ze streek met twee slanke vingers over het kopje van de eekhoorn. Die sloot genieten zijn oogjes en nestelde zich dieper in haar schoot. Met haar andere hand kroelde ze Bulbasaur over zijn kopje. Cherry zuchtte, voelde de warme zonnestralen op haar huid en de twee pokémon tegen haar lichaam. Ergens voelde ze zich opvallend tevreden, zeker voor de situatie waarin ze zich bevond. “Eigenlijk moeten jullie een naam hebben.” Zei ze plotseling. Bulbasaur en Pachirisu keken verbaasd naar haar op. Cherry glimlachte. “Ik kan jullie moeilijk Bulbasaur en Pachirisu blijven noemen. Even zien.” Peinzend keek ze naar de Graspokémon. “Wat vind je van Chester?” Stelde ze voor, terwijl ze de Bulbasaur vragend aan keek. Die leek even na te denken en knikte toen enthousiast. Cherry glimlachte en keek naar de Pachirisu. “Voor jou had ik Lavender in gedachten.” De pokémon kirde meteen tevreden en ging weer opgekruld in haar schoot liggen. Het meisje glimlachte en sloot genietend haar ogen. Misschien werd deze reis toch niet zo afschuwelijk.