New Owner! <3

Een zucht ontsnapte uit Demy's mond. Ze staarde door het raampje van de trein die langs de mooiste landschappen raasde. Haar tas stond naast haar op een stoel. De reis van Sinnoh naar Utah was lang. De trein reed nu gelukkig al wel door Utah, maar was nog lang niet bij het stadje waar de Daycare gevestigd was. De naam van het stadje was ze even krijt, maar als ze het zou horen wist ze wel dat ze daar moest zijn.
Het liefste had Demy haar Pokémon uit hun Pokéballs gehad, maar daar waren ze net iets te groot voor. Om een Ponyta door een trein te laten lopen was gewoon onbeschoft, en Rythm zou alleen maar rondrennen. Om het eerlijk te houden liet ze Ocean daarom ook maar in de Pokéball. De reis was vervelend lang. Demy had wel wat dingen meegenomen om in de trein wat te doen te hebben, maar had geen zin om daar mee bezig te gaan. Het landschap was wel mooi om te bekijken, maar niet leuk genoeg. En moe was ze ook niet, dus kon ze niet slapen. Daarom zuchtte Demy diep, waarna ze toch maar een boekje uit haar tas pakte waar ze nog in aan het lezen was.


Vlug sprong Demy uit de trein. Ze was bang dat ze te laat zou zijn met uitstappen, omdat ze nogal veel troep had wat ze nog moest opruimen. Oeps. Gelukkig had ze het gehaald en nu liep ze over het station van Miho Town. Het was een erg vrolijk station met veel bloemen. Het beviel haar hier wel. Zodra ze het station uit stapte, zag ze dat het hele stadje bezaaid was met bloemen. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht. Vlug haalde ze de drie Pokéballs van haar riem en gooide ze ze op. Die witte lichtflitsen kwamen uit de Pokéballs en vormden zich tot een Prinplup, een Kricketune en een Ponyta. ''Dit is het dan!'' sprak ze haar Pokémon vrolijk toe. ''Dit is Miho Town, waar de Daycare is gevestigd. Dus hou je ogen goed open en waarschuw als je hem ziet!'' Haar Pokémon slaakten vrolijke kreten voor ze om zich heen begonnen te kijken. Met zijn vieren stapten ze langzaam weg van het station, hun ogen uitkijkend. Het duurde even voor het tot Demy door drong dat iemand naar haar riep. ''Hé, meisje! Meisje! MEISJE!'' Demy keek verstrooid om. Een jongen deed een paar stappen in haar richting. ''Wat moet je?'' vroeg Demy geïrriteerd. Mensen die haar met 'meisje' aanspraken, mocht ze vrijwel meteen al niet. ''Die Pokémon van je, vecht je daarmee?'' Wat een domme vraag. Wat moest je anders met Pokémon? Oké, Demy was meer een verzamelaar dan een trainer, maar iedereen met Pokémon moest er wel eens een gevechtje mee doen. ''Natuurlijk,'' antwoordde ze, waarna ze haar armen over elkaar legde en een arrogante houding aannam. ''Dan een 1 op 1 gevecht?'' Ze fronste naar de jongen. Wat een mafkees. ''Oké dan.'' Beide trainers zochten een plekje op het plein voor het station, omdat daar veel ruimte was. ''Aangezien jij mij uitdaagde zal jij als eerste je Pokémon moeten kiezen,'' sprak Demy, met nog steeds die arrogante houding. De jongen gromde maar knikte, en pakte toen een pokéball. Welke Pokémon hij ook koos, Demy's keuze stond al vast; Ocean. De jongen gooide een Pokéball op waar een Luxio uit kwam. Ze slikte even, maar zou niet van haar plan afwijken. ''Ocean,'' sprak ze zachtjes met een kelin grijnsje. Haar Prinplup stapte naar voren en ze zag dat de jongen meteen vooroordeelde. ''Luxio, Spark!'' begon hij het gevecht. ''Ocean,'' was het enige wat Demy hoefde te zeggen. Ocean ging klaarstaan en sprong vlak voor de aanval raakte weg. ''Peck!'' Ocean liet haar snavel gloeien en dook met een kurkentrekker op de Luxio af. Ze ging zo snel dat hij haar niet goed aan zag komen en de aanval goed raakte. Helaas was Ocean nu erg dichtbij de Luxio, en de trainer proviteerde daar van. ''Opnieuw, Spark!'' De elektrischiteit trok door Ocean heen en aan haar gezicht te zien deed het behoorlijk pijn. ''Ocean, gaat het?'' vroeg Demy. Ocean knikte, waarna er nog een schok over haar heen trok. Fijn ze was verlamd. ''Metal Claw!'' Schokken trokken over Ocean's lichaam, maar het was niet genoeg om haar tegen te houden. ''Ontwijk!'' gilde de trainer van de Luxio. Net op tijd sprong de Luxio weg voor de gloeiende vleugelpunt van Ocean. ''Bite!'' klonk het bevel van de trainer. Al snel volgde de reactie van de Luxio, die zijn scherpe tanden op Ocean gericht had. ''Bide,'' was Demy's reactie. Ocean kreeg een vreemde gloed om zich heen. Luxio beet hard in Ocean's vleugel, maar het leek er niet op dat ze er heel veel last van had. ''Te makkelijk.. Iron Tail!'' klonk er, waarna de Luxio losliet en met zijn staart op Ocean's hoofd sloeg. Het was duidelijk dat hij de aanval Bide niet kende. ''Toe maar!'' riep Demy grinnikend. Ocean slaakte een luide kreet waarna ze keihard op de Luxio af rende. Ze knalde enorm hard tegen hem aan; hij werd een heel stuk naar achteren geduwd. Toch was het blijkbaar niet genoeg om de Luxio te verslaan. ''Thunderbolt!'' Het enige wat Demy nog zag, was een felle lichtflits. Ze hoorde Ocean opnieuw een kreet slaken. Zacht vloekte ze. Was dit het? Maar nee, Ocean stond nog overeind. Weliswaar gewond, maar ze kon nog door vechten. ''Metal Claw, nu!'' riep Demy. Razendsnel haalde Ocean uit met haar gloeiende vleugelpunt. Vlak voor de Luxio, bleef ze echter stilstaan. Dat was Demy helemaal vergeten; de verlamming! ''Tackle,'' was de reactie van de trainer. Het was een keline moeite om Ocean te tackelen en vanwege haar al zo lage HP aantal, viel ze uitgeschakeld op de grond. ''Moet je maar geen water-type inzetten tegen mijn Luxio!'' Zijn toon was uiterst irritant en zijn houding veel te zelfvoldaan. Hij jankte vast als hij verloor. ''Goed gedaan Ocean, dit was een goede ervaring,'' sprak Demy tegen haar Prinplup terwijl ze naar de gewonde Pokémon toe liep. De jongen lachte dommig waarna hij met zijn Luxio wegliep. Rare snuiter.

Na een bezoekje aan het Pokécenter was Ocean weer bijna helemaal hersteld. Ze kon niet direct weer vechten, maar dat was Demy ook niet van plan. Ze moesten nu snel naar de Daycare, want ze had tussen 4 en 5 uur afgesproken. Het was al half 5 en Demy had nog geen idee waar de Daycare was. Misschien moest ze het aan iemand vragen.. Toch ging ze eerst gewoon lopen, op zoek naar de daycare. Zo'n groot gebouw was vast niet zo moeilijk te vinden..

Een kwartier verstreek zonder enig resultaat. Het dorpje was zo klein, maar de Daycare leek toch nergens te vinden te zijn. Demy verzamelde haar moed en stapte naar een mevrouw met krullend rood haar toe, die toevallig langsliep. ''Pardon mevrouw, mag ik u wat vragen?'' De vrouw keek om. ''Zeg het maar,'' sprak ze. Demy haalde diep adem en vroeg toen: ''Weet u toevallig waar de Daycare is?'' De vrouw grinnikte even. Irritant was dat, als mensen niet meteen antwoord gaven. ''Je loopt gewoon die kant op.'' De vrouw wees richting een drukke winkelstraat. ''Als je daar door bent, zie je hem vanzelf verschijnen.'' Demy keek even naar de straat voor ze haar blik weer op de vrouw richtte. ''Dank u wel,'' zei ze met een grijnsje, voor ze zich omdraaide en richting de straat liep, met haar drie Pokémon achter zich aan. Een klok die bij een winkel hing wees aan dat het al 5 voor was, dus begon Demy te rennen. Ze vergat even dat ze ook op Daystar kon rijden. Ze haastte zich tussen de mensen door, met als enige doel voor ogen de Daycare. En zodra ze de mensen ontweken had, kwam die in zicht.

Een gebouw met een enorme tuin doemde op uit het niets. ''Oh god..'' was Demy's eerste reactie. Ze bleef door rennen, ondanks haar verbazing. Hoe moest ze in godsnaam voor die hele tuin zorgen? Vermoeidheid trok door haar lichaam en ze begon te hijgen, maar ze moest door rennen. Ze wilde niet te laat komen. Katy stond al in de deuropening op haar te wachten. ''Demy!'' riep ze, toen ze haar nichtje aan zag komen rennen. ''Sorry dat ik zo laat ben,'' hijgde Demy zodra ze haar tante bereikt had. Haar Pokémon kwamen er bij staan hijgen. Ze wierp een blik op de buik van Katy, die al aardig rond begon te worden. ''Maakt niet uit,'' grinnikte Katy. ''Maar we moeten wel opschieten. Ik ga je even rondleiden.'' Katy draaide zich om en liep de Daycare in, wetend dat Demy achter haar aan kwam. ''Kate, kunnen mijn Pokémon de tuin even in?'' vroeg Demy, terwijl ze goed om zich heen keek. De eerste 'kamer' bestond meer uit een soort knus halletje. Er stonden stoelen en tafels en een balie. Achter de balie waren meerdere deuren. Alles was van hout gemaakt, of het leek op hout. ''Natuurlijk,'' antwoordde Katy vrolijk. Ze stapte achter de balie en liet Demy er ook achter, om vervolgens een deur te openen die blijkbaar naar de tuin leidde. En jawel hoor; de tuin was duidelijk zichtbaar achter de open deur. Katy hield de balie weer open zodat de Pokémon er langs konden. Automatisch liepen zij door naar de tuin. ''Ik kom jullie zo weer halen,'' glimlachte Demy, waarna Katy de deur weer sloot. Vervolgens richtte ze haar blik streng op haar nichtje. ''Hier, achter de balie, zal je voortaan moeten staan,'' begon ze, ''Pokémon die hier tijdelijk zijn moet je naar de tuin brengen. Daar zijn genoeg bessen als voer, al is het fijn als je ze af en toe ook wat gewoon voer geeft. De tuin hoef je niet te verzorgen; dat doet de natuur al. Al kan je in droge tijden natuurlijk wel wat water geven.'' Demy zuchtte en knikte. Dat was een hele opluchting. ''Pokémon die te koop zijn mogen ook in de tuin, maar kunnen beter in de Pokéballs in die kamer daar,'' – Katy wees naar een deur –, ''Eieren staan in die kamer,'' – opnieuw weet ze een deur aan –,''en de voeropslag is daar,'' – de laatste deur werd aangewezen. ''Het is slim om af en toe te kijken bij de Pokémon in de tuin, omdat die soms eieren met elkaar krijgen.'' Een brede grijns sierde Katy's gezicht. ''Oke..'' mompelde Demy vervolgens, ''om het makkelijker te maken voor mezelf zal ik bordjes ophangen, denk ik..'' Katy grinnikte vrolijk. ''Dan heb je ook nog het prikbord, waar je de eieren en de Pokémon die te koop zijn op moet hangen.'' Demy keek even om zich heen en er hing inderdaad een prikbord. ''Als je verder nog hulp nodig hebt, ligt daar een telefoonboekje met mijn nummer. De toeganscode voor de kassa staat daar overigens ook in. En verder.. is volgens mij alles wel duidelijk.'' Demy knikte, dacht na over alles wat gezegd was, en glimlachte toen naar haar tante. ''Is het hier erg druk?'' Katy schudde haar hoofd. ''Valt mee, maar het is wel beter om zo veel mogelijk aanwezig te zijn.'' Opnieuw knikte Demy. ''Dank je wel voor de snelle uitleg. Volgens mij lukt alles wel,'' sprak ze vervolgens glimlachend. ''Mooi, want.. Ik heb een afspraak, dus ik moet nu weg,'' reageerde Katy. ''Veel succes met Eternal!'' Ze deed de balie open en stapte er achter weg, om tussen de tafels door te lopen, richting de deur. ''Doeeg!'' riep Demy nog, voor Katy de deur door verdween en zij in haar eentje in de Daycare achterbleef. Zenuwachtig was ze, maar ook vrolijk. Haar droom kwam eindelijk uit! De Daycare was van haar! Ze fronste, dacht even na, stapte toen achter de balie weg en pakte een stoel. Die sleepte ze mee en zette ze neer achter de balie, zodat zij een plek had om op te zitten. Ze zou nu hier blijven tot de eerste klant geweest was. Want, dat wilde ze eerst nog eens meemaken.. Ze vroeg zich opeens af waar ze moest overnachten, want een slaapkamer was ze niet. Ze kon voorlopig wel een kamer regelen in het Pokécenter, maar een eigen bed in de Daycare was wel zo handig. Ze zuchtte, waarna ze met een brede glimlach nog eens goed rondkeek.

Kio kwam het stadje in fietsen of tewel Miho town. met Snorunt in zijn fiets mand Pichu op zijn Schouder. Aipom zat in het Mandje net zoals Snorunt. Hij fieste de winkel straat naar de Straat waar eindelijk na uren fietsen de Daycare stond. Misschien kon hij hier een baantje krijgen. Hij was een Breeder met nog Weinig evaring maar hij wou als het moest zijn hele Coordinator Evaring kwa verzorging in de strijd gooien. Kio kwam aan fietsen. Hij stopte voor de grote Daycare.'' Nu zijn we er dan echt.'' Zei Kio rustig. Snorunt sprong uit zijn Mandje en Aipom sprong ook op de grond.'' Oke... Zullen we dan naar binnen gaan.''


zijn pokemon knikte en hij liep de Daycare binnen.*Rinkel Rinkel* Klonk de bel van de Daycare wat betekende dat er iemand naar binnen liep. Hij zag een Vrouw net weg lopen. Dat zou vast niet de Daycare baas zijn. Hij liep door naar de balie.'' Pardon. Mag ik iets vragen?'' Vroeg Kio aan het Meisje wat niet veel ouder dan hem zou zijn.'' Maar. Weet u waar de Eigenaar van de Daycare is?'' En Kio keek het Meisje aan.

Vlak nadat Katy de deur uit was kwam een jongen die duidelijk iets jonger dan Demy was de deur door lopen. Demy glimlachte vriendelijk toen hij voor haar ging staan. ''Pardon. Mag ik iets vragen?'' vroeg hij. ''Was dat je vraag?'' grapte Demy, maar het leek er op dat de jongen het negeerde. ''Maar, weet u waar de Eigenaar van de Daycare is?'' Haar vriendelijke glimlach veranderde in een trotse. Ze straalde werkelijk van blijdschap. Het drong pas tot haar door dat het echt zo was, toen deze jongen zijn vraag gesteld had. ''Daar praat je nu mee,'' grinnikte ze vrolijk. Natuurlijk wist nog niemand in Utah - behalve Katy en Demy - dat de Daycare een nieuwe eigenaar had. En nu deze jongen ook, tenzij hij niet wist dat de Daycare eerst van iemand anders was. ''Waarmee kan ik je van dienst zijn?'' vroeg Demy vervolgens. Ze wierp een blik op het prikbord waar een aantal briefjes op hingen. Die had Katy daar opgehangen, wist ze. Wat er op stond kon ze niet lezen. Misschien had de jongen daar.. Nee, dat kon niet, hij had er niet naar gekeken. Zou hij anders een Pokémon achter willen laten? Nee, dan zou hij niet perse de eigenaar nodig hebben. Een frons ontstond op Demy's gezicht terwijl ze eens dieper nadacht over wat hij zou willen. Haar oren waren echter wel geconcentreerd, voor het geval hij antwoord gaf. Zodra ze haar gedachten weer iets beter op een rijtje had besloot ze de jongen wat beter te bekijken. Veel jonger dan zij kon hij niet zijn, maar hij was zeker niet ouder. Demy begon zich af te vragen wat voor Pokémon hij eigenlijk had. Hoe lang zou hij al bezig zijn met zijn Pokémon reis? Als hij op reis was, tenminste. Heh, als haar gedachten bij iedere klant zo op hol sloegen, kon ze maar beter miet al te vaak achter de balie staan..

- Flut, wist echt niks :f -

'' Oke ik praat nu met de eigenaar van de Daycare.'' Zei Kio rustig.'' Ik wou vragen of ik bij u kon werken voor een klein beetje geld. en om meer teleren over pokemon. Zodat mogen?'' Vroeg Kio. En hij keek het Meisje aan.'' Oja ik zou me natuurlijk even voorstellen. Ik ben Kio... Dit is Aipom en dat is Pichu en mijn nieuwste pokemon is Snorunt. Allemaal Mijn pokemon zijn niet zelf gevangen. en ik hu niet erg van trainers die hun pokemon helemaal zowat afmaken om dat ze de sterkste trainer ter wereld willen worden.'' en Kio keek weer toen naar het Meisje. Aipom en Snorunt maakte een klein gesprekje met mekaar.

(alles is vertaald uit pokemon taal)
'Hey wat is het hier leuk he.'' Zei Aipom.'' Jah echt wel.'' Zei snorunt. Pichu sprong opeens voor Snorunt en zei.'' JIJ BENT EEN MEISJE.'' En hij keek Snorunt snugger aan.'' Jah tuurlijk ben ik een meisje '' Zei snorunt. toen keken ze alle drie weer naar Kio.

''Ik wou vragen of ik bij u kon werken voor een klein beetje geld. en om meer teleren over pokemon. Zodat mogen?'' sprak de jongen. Demy trok verbaasd haar wenkbrauwen omhoog. Ze had vanalles verwacht, maar niet dat! Een bescheiden glimlach verscheen op haar gezicht, terwijl ze verder naar zijn woorden luisterde. ''Oja ik zou me natuurlijk even voorstellen. Ik ben Kio... Dit is Aipom en dat is Pichu en mijn nieuwste pokemon is Snorunt. Allemaal Mijn pokemon zijn niet zelf gevangen. en ik hu niet erg van trainers die hun pokemon helemaal zowat afmaken om dat ze de sterkste trainer ter wereld willen worden.'' Een hele lap tekst, maar goed te volgen. Demy moest even over de toonbank heen kijken om de Pokémon te zien, die druk in gesprek waren. ''Interessant,'' mompelde Demy uiteindelijk. Ze merkte dat ze zich helemaal anders ging gedragen door de verantwoordelijkheid die op haar schouders drukte. ''Aangenaam Kio. Mijn naam is Demy, en ik ben sinds.. net, de nieuwe eigenaresse van de Daycare.'' Ze knikte als vriendelijk gebaar. ''Goed.. Ik denk dat ik af en toe wel een beetje hulp kan gebruiken ja..'' mompelde ze vervolgens. ''Heb je al enig ervaring?'' Een belangrijke vraag, vond Demy zelf. Natuurlijk had de jongen, Kio genaamd, gezegd dat hij er wilde werken om meer te leren. Maar, dan kon hij alsnog al wat ervaring hebben. De deur van de 'tuin' opende zich opeens, wat Demy's aandacht truk. Ze keek om, en zag Daystar daar staan. Ze hield haar hoofd lichtelijk schuin bij het zien van de jongen. ''Wie is dat?'' vroeg ze nieuwsgierig. ''Hallo, Daystar,'' glimlachte Demy, die niets kon verstaan van het gehinnik van haar Ponyta. ''Je mag wel even kennis maken.'' Vervolgens opende ze de balie zodat Daystar er langs kon. Ze keek even neer op de Pokémon van Kio, waarna ze vrolijk hinnikte en haar blik op Kio zelf richtte. Daarna keek ze even vragend naar Demy, zonder verder nog iets te zeggen.

'' IK heb wel wat evaring. Aipom heb ik zelf opgevoed en ik had hem gevonden als ei hij was helemaal koud ik dacht dat die al dood was.'' Zei Kio rustig. de meeste eieren waren dood als ze koud waren deze had het net overleefd. Kio zag een Ponyta aanlopen. De Ponyta keek naar Snorunt, Aipom en Pichu. en begon vrolijk tehinneken.'' Is dat jouwn Ponyta?'' Kio keek haar aan. Dat leek van wel tenminste dat dacht hij. Aipom keek naar de Ponyta en Klom op de toonbank.'' AIPOM AIP.'' Riep Aipom blij in de oren van Demy.'' Was die vrouw die toenet de daycare uit liep de... De ouwe eigenaar?'' en Kio keek haar Vragend aan.


Aipom keek weer naar Ponyta en Zei'' Jij bent vast een Paardje. Wil je paardje rijden?'' En Aipom sprong op de rug van Ponyta.

Pichu klom op Kio's Schouder en Snorunt klom op de stoel van Demy.'' Sorry als mijn pokemon nog al Chaotisch zijn hoor. Dit komt omdat ze nooit in hun Poke-ball gaan of tenminste bijna nooit alleen als het echt echt moet.'' Kio keek weer naar Demy.

''Ik heb wel wat evaring. Aipom heb ik zelf opgevoed en ik had hem gevonden als ei hij was helemaal koud ik dacht dat die al dood was.'' Opnieuw was Demy verbaasd. Sommige eieren moesten koud zijn om uit te komen. Aipom eieren zeker niet. Het was heel bijzonder dat zijn koude ei toch uit had weten te komen. ''Is dat jouwn Ponyta?'' vroeg Kio toen Daystar zijn Pokémon kwam onderzoeken. ''Jazeker,'' sprak ze vrolijk. Ze was erg trots en blij met Daystar. ''Haar naam is Daystar.'' De Aipom van Kio sprong zomaar de toonbank op en riep in haar oor. Ze deinsde achteruit, maar was te laat. Ze greep naar haar oor, omdat de stem van Aipom erg luid was. ''Was die vrouw die toenet de daycare uit liep de... De ouwe eigenaar?'' met haar hand nog steeds op haar oor richtte Demy haar blik weer op Kio. ''Jep, dat was tante Katy.'' Ze noemde Katy meestal gewoon Katy, zonder 'tante'. Maar, door 'tante' er bij te vermelden, maakte ze wel meteen duidelijk dat ze familie was. Bovendien mocht ze best trots zijn dat Katy haar tante was.

De stem van de Aipom trok Daystar's aandacht. Voor zijn woorden tot haar doorgedrongen waren sprong hij op haar rug. Van schrik stijgerde ze. Zodra ze weer gewoon stond, draaide ze haar hoofd, om te zien of Aipom er nog was. ''Sorry!'' verontschuldigde ze zich. Het was zeker niet de bedoeling geweest om hem er af te gooien - niet bewust in elk geval. ''Sorry als mijn pokemon nog al Chaotisch zijn hoor. Dit komt omdat ze nooit in hun Poke-ball gaan of tenminste bijna nooit alleen als het echt echt moet,'' sprak het baasje van de Aipom, Snorunt en Pichu tegen Demy. ''Geeft niet,'' was haar reactie. Met een vrolijke grinnik er achteraan. Wat grinnikte ze veel. Daystar hinnikte veel liever. Droogjes stapte ze het 'halletje' rond, om vervolgens weer naar de nog open toonbank te lopen, er langs te gaan en de deur te openen die naar de tuin leidde. Hoe Daystar dat kon wist ze niet, maar het was wel prettig om zelf de deur te kunnen openen. Buiten snoof ze één keer de frisse lucht naar binnen, voor ze zo hard ze kon begon te galloperen.

'Haar naam is Daystar.'' Zei Demy.''Oke. Hoi Daystar.'' En Kio keek Demy aan. '' Was die vrouw je Tante. Oke dan was ze dus de vorige eigenaar.'' Kio keek Demy aan. '' Maar Demy zou ik genoeg evaring hebben om temogen helpen de Daycare. Voor een kleine loon en overnachting in de Daycare?'' En Kio keek haar aan. Zou ze het goed vinden. anders zou hij het gebied weer uit gaan hij wou zo graag bij een daycare. maar ja dan moest zij het wel goed vinden.

Aipom was van Ponyta afgevallen.' Sorry' Zei Daystar .'' Maakt niet uit nog een keertje paardje rijden.'' en hij sprong weer op Daystar. Deze keer had hij zich goed vast gehouden voor als ze weer zou bokken. Snorunt keek naar Pichu.''PICHU ik ben het snorunt.'' En hij keek haar dom aan.''Ik weet ookwel dat jij het bent Snorunt.'' Misschien was Pichu wel ouder dan Snorunt.

Kio pakte Pichu op. en gaf het een poffin daarna pakte hij Snorunt en gaf die een Poffin. Hij liep toen naar Aipom en gaf die een poffin.'' Mag Ponyta ook een Poffin?'' en Kio keek Demy aan.

''Maar Demy,'' Demy richtte haar blik op Kio toen hij weer tegen haar begon te praten, ''zou ik genoeg evaring hebben om te mogen helpen de Daycare? Voor een kleine loon en overnachting in de Daycare?'' Demy fronste even en dacht na. Zou het wel slim en handig zijn om hem bij de Daycare te laten werken? Ze kende hem pas net en wist niet of hij nou echt aardig was of niet. Straks wilde hij hier werken met hele andere bedoelingen. Dan bracht Demy de Daycare in gevaar met die ene kleine beslissing. Maar, Kio zag er zeker niet 'slecht' uit. Toch twijfelde Demy veel te erg. ''Nou..'' begon ze voorzichtig, ''Een slaapplek zal sowieso niet gaan, want ik heb zelf niet eens een plek om te slapen, en om nou in de hal te slapen..'' haar gedachten bleven rondrazen. Wat moest ze verder nog zeggen? Ze hoorde zijn vraag of Daystar ook een Poffin mocht niet eens. En zou hij het begrijpen als ze hem afwees? Misschien zou ze zich schuldig gaan voelen. Of begreep hij het verkeerd. Na eens diep te hebben gezucht sloot ze haar ogen. Ze besloot maar eerlijk te zijn. ''Kio..'' ze opende haar ogen weer en richtte ze op Kio, ''Ik twijfel. Ik ken je nog niet goed genoeg om je te kunnen accepteren, maar aan de andere kant heb je al wel wat ervaring en kan ik wel wat hulp gebruiken.'' Ze pauzeerde even, dacht opnieuw na, en ging toen verder. ''Het lijkt me slim om je eerst in proeftijd te nemen, dat je de Daycare kan leren kennen enzo.'' Ze glimlachte. Ja, dat was wel een goede beslissing. Als het niet ging met Kio kon ze het hem vertellen en hem 'ontslaan'. ''Tijdens deze proeftijd krijg je wel wat loon, iedere keer als er iets verkocht wordt. Maar verwacht niet dat dit heel veel is,'' voegde ze er voor de zekerheid aan toe. Er was geen enkel teken van een spijtgevoel te bekennen, wat voor Demy betekende dat het een goede keuze geweest was.

''Oké. Ik zal me Proeftijd proberen tedoor staan. Ik heb nog een vraag. zouden we geen reclame moeten maken?'' Kio keek weer naar Demy want misschien was deze Daycare nog niet echt bekend.''Maar zal ik eens beginnen met de Pokemon die hier zijn teverzorgen.'' Kio keek Demy aan. ''Die bedden kan ik nog wel regelen in het pokemon center tenminste daar overnachten. en die loon is wel goed.'' Kio had wel een paar ideeen voor de daycare.

Aipom sprong van Ponyta af want die dee toch niks.'SAAI PAARDJE.' En hij keek Daystar droog aan. en hij liep naar snorunt.''Snorunt wil jij later net zoals je moeder worden?' Aipom keek naar Snorunt.'Ik wil wel graag een Froslass worden maar geen kinderen.' En hij keek Aipom weer aan Aipom knikte

''Oké. Ik zal me Proeftijd proberen door te staan. Ik heb nog een vraag. Zouden we geen reclame moeten maken?'' vroeg Kio. ''Reclame..'' mompelde Demy, maar voor ze echt antwoord kon geven ging Kio alweer verder. ''Maar zal ik eens beginnen met de Pokemon die hier zijn teverzorgen. Die bedden kan ik nog wel regelen in het pokemon center tenminste daar overnachten. En die loon is wel goed.'' Demy knikte even afwezig. ''Reclame maken zou kunnen, maar het lijkt me beter voor mijn doen dat de Daycare in het begin nog rustig blijft. Bovendien hebben we nog niet echt veel te koop.. Misschien is het een slim idee als jij naar het bos gaat in plaats van de Pokémon te verzorgen? Dan kan je wat meer eieren voor de verkoop vinden.'' Als Kio het niet wilde, zou ze zelf kunnen gaan. Al hield ze liever even toezicht als Kio bezig ging met het verzorgen van de Pokémon. Hoewel ze hem had aangenomen wist ze nog steeds niet zeker of hij wel volledig te vertrouwen was. Bovendien.. kon Ocean nogal hard zijn tegen mensen die ze niet mocht. En er was maar een kleine kans dat ze Kio meteen mocht.

Na een tijdje buiten rond te hebben gegallopeerd kreeg Daystar wel een beetje honger. Daarom liep ze weer naar de deur en deed ze hem open. Ze volgde haar neus naar de kamer met Pokémon-voer. Demy was te druk bezig met de jongen genaamd Kio om haar op te merken. Met haar mond pakte ze een blik Pokémon-brokjes, die ze mee nam naar buiten. Pas nu draaide Demy zich om en zag ze Daystar lopen. ''Star!'' riep ze verontwaardigd. Maar ze was te laat. Daystar sprong de deur al uit en rende zo ver mogelijk weg, waar ze het blik open wist te maken en vrolijk van de brokken begon te eten.

'Reclame maken zou kunnen, maar het lijkt me beter voor mijn doen dat de Daycare in het begin nog rustig blijft. Bovendien hebben we nog niet echt veel te koop.. Misschien is het een slim idee als jij naar het bos gaat in plaats van de Pokémon te verzorgen? Dan kan je wat meer eieren voor de verkoop vinden' Kio keek naar Demy. Of hij eieren wou zoeken'' Tuurlijk zou ik dat wel willen.'' en Kio keek naar Zijn pokemon.'' Pichu en Snorunt blijven jullie maar in de Daycare bij Demy. Dan gaan ik en Aipom wel eieren zoeken.'' De Pokemon Knikte en ze liepen naar Demy toe.'' Ik hoop dat je ze wil verzorgen voor eventjes?'' Hij Pakte Kokers om zijn eieren die hij vond mee in tenemen zonder dat ze kapot gingen. En toen hij liep met Aipom uit de Daycare. Hij stapte op zijn fiets en fieste richting het bos.

Pichu en Snorunt liepen naar Demy en Ponyta. Snorunt keek naar Ponyta.'' Mag ik ook wat eten?'' En hij keke naar Ponyta. en Snorunt liep naar een bakje met eten.''EEETUUH.'' En hij begon er aan teknagen. Pichu liep naar het zelfde bakje en begon ook teeten.'' Hoe zou het nu met Kio en Aipom gaan.'' Zei Pichu en ze keek naar Snorunt.

''Tuurlijk zou ik dat wel willen,'' antwoordde Kio. Demy grijnsde vrolijk. Hij sprak wat tegen zijn Pokémon, dat hij alleen Aipom meenam, maar Demy luisterde niet helemaal. Pichu en Snorunt kwamen rustig naar haar toe lopen. ''Ik hoop dat je ze wil verzorgen voor eventjes?'' Demy knikte. ''Uiteraard.'' Ze gaf Pichu een aai over haar koppie, waarna ze de twee de tuin in zette. Daar keek ze toe hoe ze naar Daystar toe liepen en haar eten probeerden af te pakken. Demy grinnikte vrolijk, waarna ze haar blik weer op Kio wilde vestigen, maar die was de Daycare al uit verdwenen. Daarom besloot ze maar eens te kijken op het prikbord. Er hingen een aantal briefjes op waar Pokémon en eieren te koop op werden aangeboden. Slechts eieren van 5 Pokémon, helaas. En twee Pokémon. Niet echt Pokémon waar Demy zelf in geïnteresseerd was. Maar, zo wist ze wel welke Pokémon bij de Daycare hoorden. Het buitengebied was namelijk ook toegankelijk voor wilde Pokémon. Iets wat Demy zeker goed vond. De Pokémon binnen het gebied wisten meestal wel dat het hek betekende dat het gebied ophield. Dus braken er vast nooit Pokémon uit. Misschien moest Demy een naamplaatje gaan maken voor zichzelf en voor Kio. Dan wisten de mensen met wie ze aan het praten waren.

Zo gezegd, zo gedaan. Even later zat Demy te prutsen met stukjes dit papier. Ze probeerde het een beetje te versieren voor ze de namen er op schreef. Ze had alleen geen idee wat ze bij die van Kio moest maken. Haar eigen naamkaartje was verzierd met prachtige krullen en bloemen. Demy was er erg trots op. Boven haar naam stond met sierlijke letters: 'Eigenaar'. Met een speld wist ze het aan haar blousse vast te maken. Dat zag er minder mooi uit, maar ze had even niks beters. Die van Kio kon hij misschien ook zelf doen, als hij eens tijd had. Of hij moest binnenkort maar eens zeggen wat hij er op wilde. Demy kende hem in elk geval nog niet goed genoeg om er iets van te maken wat bij hem paste.