Bon Temps

~Vervolg op [Alleen beheerders zien deze link].~

Het was rustig bij de watervallen. Veel Vispokémon zwommen in het water, tegen de sterke stroming in. Enkele vissers zaten langs het water met hun hengels, hopend op een goede vangst. Het was mooi weer, en er was niks te horen behalve het geruis van de watervallen, het stromen van het water en het geluid van enkele Pokémon. Onderaan één van de kleinere watervallen kwam er een stel trainers met hun Pokémon aan..

Cynthia haalde haar haarband uit haar haar en haalde haar hand er even doorheen. Ze liet een diepe zucht horen. Eindelijk waren ze er. Ze keek naar haar Pokémon. Nyala, haar oh zo sociale Buneary. En haar Kirlia, die altijd wel raad wist. Ze pakte twee Pokéballs. “We zijn er! Summer, Desire.. Kom maar!” riep ze uit. Ze gooide de twee balls de lucht in. Een Vulpix en een Eevee kwamen uit hun balls. De Vulpix sprong meteen weg bij het water en ging ergens onder een boom liggen, terwijl de Eevee met haar staart tussen haar benen aan de kant van het water ging liggen, een aantal meters verwijderd van de rest. Nyala keek naar het kleine meertje waar het water in viel, terwijl Music naar boven keek, nietszeggend. Cynthia sloot haar ogen even.. De rust was heerlijk.

Music hield nog altijd Nanook’s hand vast, en gaf hem grijnzend een kusje op zijn wang. Vervolgens keek ze even naar de helderblauwe lucht met de enkele witte wolken die erin te zien waren. Het duurde niet lang voor ze uiteindelijk Nanook’s hand los liet en haar eigen handen over elkaar heen wreef. De hand waarmee ze die van Nanook vastgehouden was, was veel warmer dan de andere hand. Even grijnsde ze, waarna ze Nanook uitdagend aankeek. “Zin om te zwemmen?” vroeg ze droogjes. Zonder op antwoord te wachten liep ze op het meertje af. Ze besloot niet al te dicht bij de waterval te komen.. Het naar beneden vallende water kon pijn doen, als je het maar hard genoeg op je hoofd kreeg. Ze zette zich af en sprong in een sierlijke duikhouding het water in. Niet lang daarna kwam ze boven en legde ze haar onderarmen op de kant, waarna ze Nanook grinnikend aan keek. Het water was niet al te koud.. Eigenlijk vond ze het precies goed.

Cynthia ging op haar knieën aan de kant zitten en maakte een soort kommetje met haar handen. Vervolgens liet ze haar handen zakken in het water, en deed ze vervolgens omhoog, zodat er wat water in lag. Ze was niet van plan haar gezicht te gaan wassen hier.. Als ze dat deed, zouden haar mascara en eyeliner aan haar kin zitten, dat wist ze wel. Daarom liet ze het water weer rustig vallen en keek ze om, waardoor ze met haar rug naar het water kwam te zitten. Summer was de enige van haar Pokémon die zich niet leek te vermaken. Music was ondertussen het water in gedoken. Desire was aan het drinken, en een beetje haar aanvallen aan het oefenen. Nyala was ook aan het trainen. Summer lag alleen met een super geïrriteerde blik voor zich uit te kijken. Maar, ach.. Dat deed deze wel vaker, en Cynthia trok zich daar meestal weinig van aan.

~Sorry, ik wist geen goede titel en wilde deze toch een keer gebruiken.. xD~

"Grow, growlithe!" De jonge Growlithe zette zich af en sprong met een grote plons het water is. Het gedeelte waar hij in was gesprongen kwam slechts tot zijn knietjes, maar dat was met zijn weinig zwemervaring precies goed. Vrolijk begon hij rondjes door het water te paraderen terwijl hij met zijn zeiknatte poten het water hoog deed opspatten. De vissers keken geïrriteerd op, hun rust was verstoord. Er was zelfs een visser die zijn spullen bij elkaar pakten en een ander plekje uit koos, ver van de Growlithe verwijdert. Grinnikend liet Ayla haar blik op Koda vallen. Deze stopte met rond spatten en keek zijn trainster met een grote grijns aan. Samen met het bessensap door zijn vacht en de omhoog staande plukken kon hij werkelijk bekroond worden tot 's werelds lelijkste Growlithe. Ayla zuchtte. Het zou nog een hele dagtaak worden hem weer schoon te krijgen.

De wangen van Nanook kleurde rood zodra Music hem een kusje gaf. Verlegen wende hij zijn blik van haar af en staarde hij naar het gras onder zijn zwarte poten. Hij keek echter weer op toen Music hem vroeg of hij zin had om te zwemmen. Er vormde zich een grijns op zijn gemaskerde gezicht en hij keek toe hoe de Kirlia sierlijk het water in sprong. Zelf zette hij zich ook af, om vervolgens kopje onder te gaan. Het water was prachtig helder en even keek Nanook met grote ogen om zich heen. Hij moest echter al snel weer naar boven zwemmen om zijn longen te kunnen vullen met lucht. Grijnsend zwom hij naar Music toe en liet hij zijn blik even vallen op het groepje verderop. Ze zouden hier vast nog wel even blijven, het was hier ten slotte een prachtige plek.

Met een frons haalde Ayla de Shampoo uit haar tas. Ze had geen Pokémonshampoo meer, deze had ze de vorige keer opgemaakt, maar dit zou vast ook wel voldoen. "Oke, Koda, kom maar even hier jongen," sprak ze grinnikend. De Growlithe stapte het water uit, schudde zich uit en ging toen bij zijn trainster zitten. Het uitschudden had echter niet veel nut gehad aangezien hij al snel weer nat werd gemaakt door een pannetje met water. Hij sloot zijn ogen bij het voelen van Ayla's handen op zijn kop. Deze deed haar best het grootste gedeelte van zijn vacht in te smeren met Shampoo. Het was nogal veel werk, en ze moest menig keren het pannetje opnieuw vullen om alles goed nat te krijgen. Ook was haar Shampoo fles helemaal leeg toen ze uiteindelijk klaar was. Ze grinnikte bij het zien van de nu onder het zeep zittende puppy. "Spring het water maar weer in." Dit was de snelste manier om de zeep eruit te krijgen. Koda knikte en sprong zoals gezegd het water weer in. Ayla strookte haar broekspijpen op en deed hetzelfde. Voorzichtig begon ze het zeep uit zijn vacht te halen. Het duurde niet lang of er bevond zich overal schuim. Koda vond het prachtig en begon druk om zich heen te spetteren. Snel liep Ayla de kant weer op om te voorkomen dat haar kleren nog natter werden dan dat ze al waren. Met een zucht liet ze zich in het gras vallen en keek ze toe hoe haar Growlithe zich volop vermaakte. Ze zou hem zo wel droogmaken, dit had nu toch nog geen zin.

''Fee.. Feebaas!'' Een Feebas sprong 'elegant' uit het water waarna hij het water weer indook. Tyler bleef de Water Pokémon aankijken. Als hij het goed had zou een een Feebas kunnen evolueren in een Milotic. Een Pokémon die het heel erg goed zou doen in Contest, en als je hem ook trainde op kracht zou hij het ook goed kunnen doen in de Gyms. En daarbij waren ze best raar om in het wild tegen te komen. Misschien kon Tyler hem vangen? Hij haalde de Pokéball van zijn Croagunk erbij. 'Gotcha!' riep een man op hetzelfde moment. De visser gooide het net richting de Feebas zodat deze niet weg kon zwemen. Daarna haalde hij er een Pokébal erbij en gooide deze naar de heel erg zwakken Feebas. De Feebas werd geraakt en opgezogen met de roden straal. ''Hmpf,'' mompelde Tyler geïrriteerd. Kwam hij eens een Feebas tegen werd deze voor zijn gezicht gevangen. De visser zette de Pokéball blij op de stapel Pokéballs die achter hem zat en pakte zijn net weer zodat hij een volgende kon vangen. ''Dat is niet eerlijk,'' mompelde Tyler bijna onhoorbaar. Zou viste ze de hele rivier leeg en kon hij niks meer vangen.

''Bui!'' riep ook een Buizel bij het springen in het water. Hij lande met een grote plons op het water zodat deze alle kanten op vloog. Het grootste gedeelte kwam tegen de trainer aan die de Feebas eerder had gevangen. Hij was nu dan helemaal nat door het wat. Buizel keek even naar zijn trainer die probeerde zijn lach in te houden bij het zien van het gezicht van de visser. Daarna keek de Buizel naar de visser. Deze keek hem heel boos aan. ''Jij vieze mormel..'' riep de visser naar Buizel. Buizel grijnsde alleen droog en verdween onder de water om een paar rondjes te kunnen zwemmen. Na de paar rondjes gezwommen te hebben kwam hij er weer bij de Growlithe naar boven. ''Ey,'' zei hij kort terwil hij naar Koda keek.

~ Geen zin om langer te posten. ~

Toen Cynthia zag hoe Ayla haar Growlithe begon schoon te maken, wat overduidelijk hoognodig was, liep ze op haar Vulpix af. “Wat dacht jij van een mooie schoonmaakbeurt?” vroeg ze, terwijl ze haar tanden bloot grijnsde. Ze ging rustig op haar knieën zitten. Haar Vulpix knikte. Het was duidelijk dat deze altijd van Cynthia’s oh zo bekende verzorgbeurten hield. Op de Daycare was dat één van haar lievelingstaken, en ze stak er dan ook altijd veel tijd en zorg in. Ze pakte het doosje met alle vachtverzorging spullen uit haar tas. Ze opende het doosje en keek grinnikend naar de borstels. Lang, halflang, kort. Ze pakte één van de drie borstels uit en plukte er wat losse plukjes haar uit. Voorzichtig ging ze met de borstel over de vacht van haar Vulpix.

“Ik ga even.. Iets doen,” zei ze kalm tegen Nanook, waarna ze het water uit klom. Vanaf hier liep ze zo’n tien meter van het water af en draaide ze zich weer om. Ze zakte door haar knieën en zette haar handen op de grond. Ze zette haar ene voet meer naar achteren en sloot haar ogen half, grijnzend. “Drie.. Twee.. Eén..” zei ze zacht, waarna ze zich afzette. Met sierlijke passen rende ze op het water af en wist zich op het einde precies op het randje af te zetten. Ze sprong de lucht met een salto in en dook toen in een echte duikhouding het water in. Even later kwam ze grinnikend boven. Ah.. Wat beweging. Maar, dit was niet genoeg. Ze wilde niet weg van Nanook, maar ze kon hier ook niet even rustig gaan trainen. Ze kon ook geen oefengevecht tegen Nanook doen; dat ging tegen al haar principes in. Ze slaakte een diepe zucht en zwom weer naar Nanook toe, waar ze even naar beneden keek. “Weet je,” zei Music kalm, “Zou jij ooit willen evolueren?” vroeg ze toen.

De Vulpix, Summer, slaakte een zucht toen Cynthia klaar was met haar vacht. Ze slaakte een vrolijk, dankbaar kreetje en hupte op het water af, waar ze trots naar haar spiegelbeeld keek. Haar vacht zat perfect, geen pluisje of vuiltje meer te bekennen. Het scheen, en.. Het was goed te zien hoe gezond haar vacht was. Vrolijk keek ze naar Cynthia, waarna ze weer naar haar spiegelbeeld keek. Toen zag ze het. De glimlach die op haar gezicht stond. Dit was.. Niks in vergelijking wat sommigen soms hadden. Zij lachte nooit hardop, had nooit de lol die anderen hadden. Ze lag altijd ergens afgelegen, met meestal een glimlach op haar gezicht die nepper was dan je kon wensen. Ze lachte nu om vreemde dingen, dingen die een normaal persoon niks zouden kunnen schelen. Dit was.. Sinds ze de Daycare verlaten hadden. Ze richtte haar blik op Cynthia. Zou ze met Charelle mee gaan? Nee. Dat nooit. Ze hield van Cynthia, meer dan van wie dan ook. Ze zou bij haar blijven, zelfs als ze daardoor door water zou moeten. Ze zou alles doen voor haar trainster. Ze rechtte haar rug en hield haar kop hoog. Ze zouden samen hun achtste badge winnen. Ze keek Cynthia aan en schudde grinnikend haar kop, waarna ze langs de waterkant ging liggen.

~Flut & laat. Maar.. Ik kón niet RPGen. Ik kon gewoon geen post in elkaar flansen. Sorry. ;o~

Met grote bruine ogen staarde de jonge Vulpix naar Cynthia en Summer. Summer leek erg te genieten van de borstel die over haar vachtje streek. Zelf vond Kiara het ook altijd heerlijk als Ayla haar borstelde. Ze wende haar blik naar haar trainster, maar die was nog nat van het schoonmaken van Koda. Vandaar dat de Vulpix opstond en vrolijk naar Cynthia toe trippelde.
Summer was alweer klaar en zat zich nu te bekijken in haar spiegelbeeld. Snel, zodat niet iemand anders dit kon doen, klauterde Kiara Cynthia's schoot op. Met een brede grimas op haar snoet ging ze zitten. Ze hoopte dat Cynthia de boodschap begreep. Zij wilde ook geborsteld worden!

'Ik ga even... Iets doen,' hoorde hij Music zeggen. Nanook liet zijn blik op haar rusten en knikte. Glimlachend keek hij toe hoe de Kirlia het water uit stapte en er vervolgens met een sierlijke salto weer in dook. Haar elegantie samen met de in het zonlicht schitterende waterdruppels deden hem zijn ogen doen groot worden. Hij bloosde en wende snel zijn blik van haar af zodat Music dit niet zou zien. Hij keek haar echter weer aan toen ze begon te spreken. 'Zou jij ooit willen evolueren?' was haar vraag. Zonder er nog verder bij na te denken schudde Nanook zijn hoofd. Nee, zijn antwoord was duidelijk. Een Lucario mocht dan wel sterker zijn, hij had het als Riolu veel te leuk. Bovendien was hij Ayla's beste vriend. "Ik ben als Riolu met Ayla opgegroeit en zo zou het altijd blijven," legde hij aan Music uit. Misschien dat zijn mening hierover ooit zou veranderen, maar voorlopig bleef hij bij dit standpunt. Hij grijnsde en keek Music met een schuine kop aan, "En jij?" Music was al eens eerder geëvolueerd, dus zij wist hoe dit proces aanvoelde. Misschien had ze het zo ervaren dat haar doel was geworden om in een Gardevoir te veranderen. Als dit zo was bevond Nanook zich in een tweestrijd. Voor haar zou hij alles willen doen, zelfs evolueren. Maar, zou zijn band met Ayla dan niet verzwakken? Dit was iets wat hij absoluut wilde voorkomen.

Een tijdje had Ayla naar het tweetal in het water zitten kijken, maar dit veranderde toen ze Tyler wat hoorde zeggen. 'Dat is niet eerlijk,' had hij teleurgesteld gemompeld. Ze keek hem fronsend aan en liet haar blik toen op de visser aan de overkant vallen. Deze werd zojuist natgespetterd door Buizel. Blijkbaar had hij iets gedaan wat de twee niet zinde. Ze grinnikte en besloot toen weer naar Koda te kijken. Ze moest hem immers goed in de gaten houden, voorkomen dat hij iets deed waar hij later spijt van zou krijgen. Op dit moment gebeurde er niks ergs. De Growlithe was lekker met het schuim aan het spelen. Hij stopte hier echter mee toen Buizel voor hem verscheen. Met een grote grijns begon hij wild met zijn staart te zwaaien, wat ervoor zorgde dat het schuim alle kanten op vloog. Zo ook de kant op van Buizel. Koda blafte vrolijk en gooide toen nog meer schuim op de Waterpokémon door zijn gehele lichaam eens goed uit te schudden. Hij keek hem grijnsend aan, zo werd Buizel ook schoon!

''Ik ben het beide vergeten,'' zei Tyer terwijl hij een tweetal Pokébal uit zijn zak haalde. ''Misschien is het beter om Croagunk in zijn bal te houden, hij houd toch niet van gezelschap dus..'' mompelde Tyler onverstaanbaar terwijl hij een van de Pokébas weer wegstopte in zijn zak. Hij drukte op de knopje van de Pokébal die hij nog in zijn handen had. Deze werd groter. ''Kom eruit, Ralts,'' zei Tyler. Daarna wierp hij deze de lucht zodat er een Ralts verscheen. ''Doe maar wat je wilt.'' Tyler keek de Rats even aan die knikte. Daarna draaide de Ralts zich om en iep naar een boom die verderop stond. ''Wat zal ik eens doen?'' zei Tyler daarna. Hij keek even naar Cynthia, deze was bezig haar Vulpix te borstelen, maar dat stopte al snel. Daarna keek hij naar Ayla die ook niet echt veel deed. ''Ik denk dat ik ga kijken of er hier een paar Water Pokémon zijn.'' Hij keek de beide trainsters aan. ''Ik wil er, nog, een vangen.'' Even keek hij naar de waterval, maar al snel keek hij weer naar de trainsters. ''Ik zie jullie zo, denk ik..'' zei hij nog voordat hij zich omdraaide en weg liep.

''Kom er uit, Ralts,'' hoorde Ralts zijn Trainer roepen. Met een vel rode licht verscheen de Ralts vlak voor zijn Trainer. Hij keek zijn trainer even verbaasd aan. Waarom had hij hem geroepen? ''Doe maar wat je wilt.'' Ralts gaapte even droog. Hij zat net zo lekker in zijn Pokéball. Nu hij er aan dacht, vroeger vond hij het erger om in zijn Pokébal te zitten dan hij nu vond. Vroeger voelde hij zich zo alleen in een Pokéball en vond hij het veel leuker om buiten de Pokéball te blijven, maar sinds ze begonnen waren met rond te reizen vond hij dat niet meer zo erg. Buiten was het helemaal vies en dan riep je trainer je in je Pokéball en dan hoefde je niet vies te worden! Of buiten je Pokéball moest je de hele tijd lopen, of je moest op je trainer zijn hoofd/schouder zitten, terwijl je ook in de Pokéball kon zitten om niet moe te worden! Zo'n pokéball was dus slim verzonnen.

Koda ging door met het spelen. Terwijl hij dit deed gooide hij een groote lading schuim op Buizel. Buizel snoof even. Hij vond water niet zo erg. Maar zou de Growlithe het wel goed vinden? Hij vormde zijn kleine handjes tot een soort van kommetjes en pakte wat water op. Dit gooide hij richting Koda toe. Al snel ging hij op een makkerlijkere manier water gooien. In plaats van een kommetje met zijn armpjes te maken sleepte hij zijn armen door het water zodat het water mee ging. Daarna haalde hij ze boven water zodat er een grote lading water naar de Vuur Pokémon vloog.

~ Flut + Inspiloos + Laat + Iets ~

‘Ik ben als Riolu met Ayla opgegroeid en zo zou het altijd blijven,’ klonk Nanook’s stem. Music knikte. Zij had dit niet zo meegemaakt. Toen zij een Ralts was, was ze bij hem, wat nou niet echt bepaald fijne herinneringen waren. Toen ze evolueerde, was dit omdat het destijds de beste keuze was geweest. Ze had er geen spijt van gehad. Ze vond het geweldig fijn als Kirlia. ‘En jij?’ De stem van Nanook schudde haar wakker uit haar gedachten. Het duurde even tot ze helemaal tot haar door drongen. Wilde zij evolueren? Dat was een goede vraag. Ze dacht even aan de Gardevoirs die ze gezien had. Ze waren groot en sierlijk. Maar, dat was niks voor haar. De lange ‘jurk’ van een Gardevoir leek haar alleen maar in de weg te zitten. Bovendien leek je zo oud als Gardevoir. Nee, ze was tevreden als Kirlia. Met haar korte ‘rokje’ en haar lange benen die ze gewoon alle kanten op kon bewegen zonder een jurk mee te sleuren. “Nee,” zei ze daarom. “Ik ben tevreden zo,” zei ze toen. Ze grijnsde licht terwijl ze haar blik richtte op Cynthia. Cynthia zou haar nooit dwingen te evolueren. Bovendien.. Als Kirlia zou ze misschien wel handiger zijn bij Contests. Ze was sneller en kleiner, en als ze trainde kon ze de psychische krachten van een Gardevoir ook onder controle krijgen, dus.. Geen probleem.

Plots voelde Cynthia de warmte van Kiara op haar benen en ze keek naar de Vulpix, die op haar schoot geklommen was. Cynthia hief haar wenkbrauwen op. Wat zouden ze nou dan weer krijgen? De Vulpix keek haar met een brede glimlach aan en Cynthia hield haar hoofd scheef. Ze haalde haar schouders op en plukte wat plukken haar van Summer uit haar borstel en ging toen met de borstel over de vacht van Kiara. Ze wist dat veel Vulpix gaven om hun vacht, dus.. Dit zou Kiara vast niet erg vinden. Bovendien deed Cynthia het altijd heel zacht, dus zou het voelen alsof ze geaaid werd. Cynthia grinnikte even, terwijl ze door ging met Kiara borstelen.

Nyala balde haar vuist en kneep haar ogen dicht. Ze voelde zich vreemd. Het was niet zo zeer dat ze zich ziek voelde, maar.. Ze voelde zich niet goed. Het gevoel wat ze had was voor haar onbekend, ze had het nog nooit eerder gehad. Ze zakte door haar benen heen en landde op haar knieën op de grond. Haar ogen had ze nog steeds dichtgeknepen. Haar handen had ze opengevouwen op de grond en ze hapte een keer naar adem. Toen ze haar ogen opende, merkte ze dat ze liep te ‘knipperen’. Als het vreemde gevoel sterker werd, kleurde ze wit. Anders was ze normaal. Ze beet op haar lip en kneep haar ogen dicht. Dit gevoel moest weg, nu meteen! Toen het aangenamer werd, voelde ze hoe haar hele lichaam leek te veranderen. Toen ze haar ogen opende, was ze een heel stuk groter. Ze stond wankelend op en keek voor zich uit. Hmmn.. Ze keek naar haar handen en fronste. Was ze nou.. Geëvolueerd? Een trotse grijns kwam op haar gezicht, terwijl ze haar blik richtte op Cynthia.

Een wit licht verscheen in Cynthia’s ooghoeken. Steeds opnieuw. Met een frons probeerde Cynthia zich op Kiara’s vacht te concentreren, maar uiteindelijk gleed haar blik toch naar het witte licht dat steeds verdween en weer opnieuw verscheen. Ze fronste toen ze zag wie het was. Wat gebeurde er? “Nyala..?” vroeg Cynthia onzeker. Ze haalde diep adem en keek heel even snel naar Kiara. Ze tilde de Vulpix voorzichtig op en zette haar op de grond, waarna ze opstond en Nyala aankeek. Toen deze groter werd en haar vorm nogal veranderde, werd het Cynthia duidelijk. Evolutie, natuurlijk. Ze liep met kalme passen op haar Pokémon af. “Je bent een Lopunny!” riep ze uit. Haar Lopunny knikte. Cynthia pakte haar Pokédex erbij, maar deed deze weg voor ze hem geopend had. Ze wist al meer dan genoeg. Ze grinnikte eventjes. “Gefeliciteerd,” zei ze, waarna ze haar Pokémon omhelsde.

Een tijdje bleef Ayla naar het spelende tweetal in het water kijken. Het was verbazingwekkend om te zien hoe Koda op water reageerde. De gemiddelde Vuurpokémon zou met afschuw op de kant gaan zitten, ver van het vloeibare gevaarte verwijdert. Maar, Koda niet. Nee, hiervoor vond hij het spelen in het water - vooral als er schuim was - veel te leuk. Ayla glimlachte en bleef nog een tijdje kijken naar haar Growlithe, die inmiddels zijn best deed zoveel mogelijk water op Buizel te gooien, maar wende haar blik af toen Tyler begon te spreken. 'Ik denk dat ik ga kijken of er hier een paar Water Pokémon zijn. Ik wil er, nog, een vangen. Ik zie jullie zo, denk ik..' zei hij. Ayla knikte en keek toe hoe de jongen uit het zicht verdween. Er verscheen een frons boven haar ogen toen ze zich realiseerde wat hij gezegd had. 'Ik zie jullie zo, denk ik.' Ze grinnikte. Dat 'denk ik' sloeg nergens op. Zijn Ralts en Buizel waren hier nog, dus het was vanzelfsprekend dat hij terug kwam. Tenzij hij ze hier natuurlijk wilde achter laten, maar zo schatte ze de jongen niet in.

Een tevreden glimlach verscheen op de vossensnoet van Kiara zodra ze de borstel over haar ruggetje voelde glijden. Ze zakte voorzichtig door haar pootjes en ging liggen, haar grote bruine ogen gesloten. Helaas duurde dit genietende momentje maar voor even. Ze werd opgepakt en op de grond neergelegd.
Verbaasd over het feit dat Cynthia nu al klaar was opende Kiara haar ogen. Maar, haar vachtje was nog lang niet zo mooi als die van Summer! Teleurgesteld keek ze de trainster aan, maar deze blik verdween zodra ze doorkreeg wat er gaande was. Nyala, de Buneaury van Cynthia, was aan het evolueren. Ze gloeide prachtig wit en haar lichaam vervomde totdat deze de gestalte van een Lopunny had gecreeërd. Verwonderd had Kiara er naar staan kijken, zoiets had ze nog nooit gezien.

Het witte licht was ook Ayla niet onopgemerkt gebleven. Ze glimlachde bij het zien van de kleine Nyala die evolueerde in een prachtige Lopunny. Cynthia scheen hier erg blij mee te zijn, wat ook logisch was. Zij en Nyala hadden er hard voor getraind. "Gefeliciteerd Cynthia," sprak Ayla glimlachend.

- Sorry, ik moet weg. Zal in mijn volgende post weer met Nanook posten. -

Rustig ging de kleine Ralts tegen de boom aan zitten. Wat was het toch rustig.. even sloot hij zijn ogen, genietend van de rust. Even opende hij zijn ogen en gelijk merkte hij de Buneary op. Deze had een witte gloed en begon raar genoeg te everanderen. Was dit evolueatie? Dat had hij nog nooit gezien. Hij bleef kijken naar de plek waar eerst een Buneary stond. De witte licht werd steeds veler en groter tot er opeens een Lopunny verscheen. Evolueerde een Buneary in dat? Een mega- konijn! Haar trainster leek blij te zijn.. Hoe zou Tyler het vinden als hij zou evolueren? Hij hij had bij het zien van de Kirlia niet gewild te evolueren, maar als hij zijn trainster er blij mee zou maken zou hij het toch kunnen proberen? Zijn trainer had nog gezegd dat de Pokémon nog eens kon evolueren, en misschien had hij dan geen Tutu meer. Even knikte de Ralts, maar als de tutu alleen maar groter werd? Dat wou hij niet. Hij ging achterover liggen om naar de lucht te kijken. Een zwerm Pidget's vloog voorbij met voorop een Pidgeot die de groep leidde. Nog een voorbeeld van evoluties waar je er beter in uit zou zien.. ''Moet ik evolueren of niet?'' mompelde de Ralts in zichzelf nog steeds starend naar de lucht..

''Laten we maar eens zien wat we kunnen vinden..'' zei Tyler kijkend naar het water. Er zwom allerlei water Pokémon langs. Maar met welke zou hij nu moeten beginnen.. ''Hmm..'' zei hij nog naar het water kijkend. ''Misschien..'' Hij wees even naar een Politoed die langs zwom. ''Nee, die zijn vast te sterk..'' mompelde hij daarna. Hij richtte zijn blik weer op een andere Pokémon, hij kon ook een Poliwag vangen? Die waren veel kleiner dan een Politoed en daarbij evolueerde ze nog eens erin zodat hij de pokémon uiteindelijk toch nog kon krijgen.. Maar de Poliwag zat te diep in het water, hij kon nooit bij de Poliwag komen zonder een Water Pokémon. Hij had er wel een, Buizel, maar Tyler wou de Buizel zijn lo niet ontnemen. Dan moest hij maar een andere Pokémon vangen die niet te sterk was. Hij bleef kijken naar het water toen hij opeens wat zag. Een Ei- vormige voorwerp. Langzaam liep hij er naar toe om het goed te bekijken. Het was wit met blauw en rode stippen. ''Een Ei!'' riep hij blij toen hij zeker er van was dat het een Ei was. Hij tilde het Ei op om het beter te bekijken. Als er een Ei aan hert water lag, en het had onder andere blauwe stippen dan was het vast van een Water Pokémon! Van Welke Pokémon zou het zijn? Een Poliwag was was blauw, en had ook veel wit aan zijn lichaam, ook was zijn mond rood/roze achtig dus die kon het zijn! En aangezien hij al zoveel Poliwag en Politoed in de rivier had gezien was er een grote kans dat het een van hen Eieren was en hij zou het Ei van niemand afpakken. Het EI zag er al heel verlaten uit en er zat wat stof op, maar het was nog warm dus het was nog niet dood..

Zo speels mogelijk keek de Buizel naar de Growlithe die zo veel mogelijk water op hem probeerde te gooien. Het werd te veel water voor de Buizel, door de kracht van het water viel hij achterover op, tegen een scherpe steen aan. ''Bui!'' riep hij luid bij het opstaan. Pijnlijk keek hij naar de scherpe steen die nog aan zijn vlees zat, was de steen zo diep gegaan? Snel keek hij heen en weer, waar was Tyler? Als Tyler er niet was, wie moest de steen er dan uithalen? Hij keek eerst naar de Growlithe en daarna naar de trainster er van, misschien kon zij, of de andere trainster het doen? Langzaam liep hij naar de twee trainsters om geen pijn te krijgen. ''Bui..'' zei hij eenmaal toen hij voor ze stond. Hij keek zo zielig mogelijk terwijl hij naar de scherpe steen wees..

~ Geen zin om te posten =3 ~

‘Nyala..?’ klonk Cynthia’s stem. Nyala keek haar met haar grote glimlach aan. ‘Je bent een Lopunny!’ riep haar trainster vervolgens uit. Ja, dat had ze zelf ook nog wel door. ‘Gefeliciteerd,’ zei haar trainster toen. Nyala voelde hoe Cynthia haar armen om haar heen sloot, en deed hetzelfde. Ze slaakte even een diepe zucht toen Cynthia haar los liet en grijnsde. Ze knikte even, en liep toen op het water af. Ze keek naar haar spiegelbeeld. Ze was.. Veranderd. Heel erg veranderd. Ze hield haar handen uit elkaar en creëerde een bal van elektriciteit, waar verschillende stralen uit kwamen en de lucht in schoten. Het was makkelijker om aanvallen af te vuren, dus.. Het was waar. Evolutie kon je inderdaad sterker maken. Met een lichte grijns liep ze naar een plekje, een stuk van de rest verwijderd, waar ze begon te trainen.

Cynthia liet Nyala los. Deze liep naar het water toe. Cynthia grinnikte en liep weer langzaam richting Ayla. Eenmaal daar aangekomen keek ze Ayla kalmpjes aan. ‘Gefeliciteerd Cynthia,’ sprak deze. Cynthia sloeg haar ogen neer. “Dit heeft Nyala zelf gedaan. Als je iemand wilt feliciteren, denk ik dat je bij haar moet zijn,” zei ze zacht. Vervolgens keek ze naar de lucht en haalde ze diep adem. Plots hoorde ze iets. Ze keek om en zag de Buizel, die naar haar en Ayla keek. Cynthia fronste. Wat wilde de Buizel? Hij wees naar de scherpe steen. Cynthia zuchtte. “Music helpt je wel,” zei ze zacht tegen de Buizel. “Music, kom eens!” riep ze uit. Ze zag dat de Kirlia iets zei tegen Nanook, Ayla’s Riolu, en vervolgens naar haar toe kwam. Cynthia wees naar de steen. “Help even,” grijnsde ze.

‘Music helpt je wel,’ hoorde Music vaagjes. Ze keek op. ‘Music, kom eens!’ riep Cynthia toen. “Wacht even, ik moet daar heen,” zei Music zacht, waarna ze uit het water klom en op Cynthia af liep. Deze wees naar een steen, die in de huid van de Buizel zat. Au, dat moest pijn doen.. ‘Help even,’ grijnsde Cynthia. Ook al zei ze het in gebiedende wijs, haar stem klonk helemaal niet zo. Het klonk meer als een soort vraag. Daarom knikte Music en legde ze haar hand op de steen. Haar ogen kleurden blauw en de steen verdween uit de huid van de Buizel, en kwam terecht in haar andere hand. Altijd handig, psychische krachten. Music keek Cynthia met een lichte grijns aan. Vervolgens legde ze de steen in de handen van de Buizel, waarna ze zich omdraaide en weer naar Nanook toe liep, om zich vervolgens naast hem in het water te laten zakken.

~Kud.~

Een tijd lang had de Pidgeotto, genesteld in de boom, naar de rest gekeken. Ook haar was de geëvolueerde Buneaury opgevallen en bij het zien van de Lopunny vormde er zich een glimlach op haar snavel. Zelf was ze ook een keer geëvolueerd, toen ze nog een Pidgey was uiteraard. Dit had ze gedaan om Ayla te kunnen redden. Er vlogen Pidgey's langs en Yani liet haar zwarte ogen op de zwerm vallen. Ze had geen spijt gehad van haar besluit. Integendeel, ze had zichzelf juist voorgenomen om zo sterk te worden dat ze ooit in een machtige Pidgeot kon evolueren. Met Ayla's hulp ging dit zeker lukken, ze keer er nu al naar uit.
'Moet ik evolueren of niet?' hoorde ze plotseling iemand mompelen. Haar blik gleed naar beneden en al snel kreeg ze de kleine Ralts in het vizier. Yani glimlachde, ze begreep zijn probleem. Voorzichtig stond ze op, spreidde ze haar vleugels en vloog ze naar beneden. Eenmaal op de grond geland nam ze naast de Ralts plaats in het gras. Ze keek hem aan, de Everstone opmerkend, en opende toen haar snavel. "Misschien is het een idee om te wachten totdat je trainer een Dawn stone heeft. Dan kan je als Kirlia evolueren in een Gallade," legde ze uit. Misschien dat de Ralts dit leuker zou vinden, een Gallade zag er ten slotte heel wat mannelijker uit dan een Gardevoir.

Cynthia kwam haar kant op gelopen. 'Dit heeft Nyala zelf gedaan. Als je iemand wilt feliciteren, denk ik dat je bij haar moet zijn.' Ayla glimlachte en knikte. Eigenlijk waren haar woorden bedoeld om Cynthia te feliciteren mèt haar Lopunny, maar veel gaf het niet. Een zielige 'Bui..' deed haar opkijken. Daar stond Buizel, wijzend naar een scherpe steen in zijn lichaam. Ayla trok een meelevende blik en wilde net haar rugtas pakken, toen Cynthia er al een oplossing voor had verzonnen. Met behulp van Music's psychische krachten haalde ze de steen eruit. Ayla glimlachte, slim. Toch had de wond nog verzorging nodig, maar dit was zo verholpen. Terwijl ze opstond en door haar knieën zakte, haalde ze wat watjes, desinfecterende vloeistof en een pleister tevoorschijn. Voorzichtig begon ze de wond schoon te maken en plakte ze uiteindelijk de pleister erop. Ze glimlachte, borg haar spullen weer op en gaf Buizel een knikje om hem duidelijk te maken dat het klaar was. "Blijf maar even uit het water, anders valt je pleister er weer af," zei ze toen ze zich weer in het gras had laten vallen. Koda was er ondertussen bij komen staan, ongerust over zijn vriend. Hij wist echter weer te glimlachen toen hij zag dat alles was goed gekomen. Al druipend en schuimend van zijn wasbeurt nam hij naast Ayla plaats in het gras. Hij sloot zijn ogen bij het voelen van het warme zonnetje op zijn natte vacht, zo werd hij vast snel weer droog. Natuurlijk hielp het ook mee dat Ayla een handdoek uit haar tas had gehaald en de jonge Growlithe begon droog te wrijven.