Only seven left.

Nors stapte een blond meisje de deuren binnen. De auto stond buiten nog te ronken met haar moeder er in. Vast om zeker te weten dat ze niet direct weer wegging. Het meisje heette Nyra en werd door haar moeder gedwongen om een Pokémon te nemen. Een flinke tijd geleden was er een.. incident geweest, waardoor Nyra niet meer van Pokémon hield. Maar, haar ouders hadden er genoeg van en nu moest ze haar eigen Pokémon halen. Nors stapte ze door de lange hal. De deuren om haar heen interesseerden haar niet. Het liefste vond ze aan het einde een deur die haar weer naar buiten leidde. Helaas was het niet het geval. In plaats van een deur te vinden vond ze een vrouw met een lange labjas en een naamplaatje. 'Professor Barton', stond daar op. Nyra wist dat de professor Ella Barton heette, dus verwachtte ze dat dit haar was. “Mevrouw?” De vrouw keek omlaag. Blijkbaar was ze er niet helemaal bij geweest met haar gedachten. Nyra wilde met haar ogen rollen, maar hield zich in. “Ik moet een Pokémon halen..” De vrouw begon direct te stralen. Blijkbaar vond ze het leuk om Pokémon weg te geven. Nyra snoof, terwijl de professor vroeg haar te volgen. Nyra keek nog even om voor ze nors maar gehoorzaam achter haar aan stapte.

De ruimte met de Pokéballs was groot en er stonden een heleboel apparaten. De Pokéballs lagen op een tafel ongeveer in het midden. Er waren er 7, wat Nyra een vreemd getal vond. “Waarom zijn er 7 Pokéballs?” vroeg ze. Meteen wilde ze zich voor haar hoofd slaan. Ze hoefde dat helemaal niet te weten! Waarom vroeg ze dat in Arceus' naam? Helaas gaf Ella antwoord. “Dat komt omdat er al een paar trainers langs zijn gekomen.” Haar stem klonk kalm en vriendelijk, wat Nyra vreemd genoeg irriteerde. “Jij mag er ook één kiezen.” Meteen schoot een idee haar te binnen. Ze mocht er dus één kiezen.. Als ze dat nou snel deed, kon ze hier ook snel weer weg. Zonder te kijken stak ze haar arm uit en stak ze haar vinger uit. Ze keek alleen even om zeker te weten dat ze echt naar een Pokéball wees. “Die.” Haar stem klonk zelfverzekerd. Ze hoopte dat dat genoeg was om hem meteen te krijgen, maar helaas was Ella niet zo'n makkelijk persoon. “Wil je ze niet eerst zien?” klonk haar stem. Nyra sloot haar ogen en rolde er toen mee, zodat het Ella niet heel erg zou opvallen. “Nee, ik heb nog iets te doen.” Gelukkig werkte dat wel, want ze pakte de Pokéball e gaf hem aan Nyra. Een frons was echter wel op haar gezicht verschenen. Daarom pakte ze vlug de Pokéball aan. Ze bedankte haar onovertuigend met een kleine buiging, waarna ze zich omdraaide en het gebouw zo snel mogelijk verliet. Ze zag dat haar moeder al weg was. De verraadster. Een soort grom steeg op vanuit haar keel, waarna ze maar gewoon wat ging lopen. Ze zou zo wel kijken wat voor Pokémon ze had.

– Kinda flut, maar 'k ben ziek. T_T -