Gla-me-ouch!

De deur maakte een piepend geluid toen Demy hem open duwde. Er waren weinig klanten in Eternal, dus kon ze mooi even het buitengedeelte inspecteren. Daarbij hoorde het onderzoeken van wilde Pokémon die langs het hek waren gekomen, en kijken hoe de Pokémon van trainers zich gedraagden. Demy vond het leuk om dit te doen, maar niet op lange termijn. Na een tijdje had ze er meestal al weer genoeg van en wilde ze terug naar de klanten. Demy ging deze keer echter ook op eieren scannen van wilde Pokémon of de Pokémon die in de daycare verbleven. En daarvoor moest ze het hele terrein afzoeken.

Zodra haar schoenen het gras beroerden keek een Ponyta op. Haar zwarte ogen waren recht op de breeder gericht. Demy wist meteen dat het Daystar was. Dat kwam niet doordat ze erg in uiterlijk verschilde van de wilde Ponyta die rond graasden. Dat voelde ze gewoon. Ze besloot eens gedag te zeggen tegen haar favoriete Pokémon. Want, zelfs al had ze Rythm en Ocean langer, ze had altijd al een Ponyta willen hebben, en het viel haar zeker niet tegen.

''Hallo meissie,'' sprak ze met een glimlach terwijl ze de nek van de Ponyta streelde. Die maakte een tevreden geluid en sloot haar ogen, om te genieten van de aanraking. ''Ik ga het terrein weer verkennen, en omdat dat veel tijd gaat kosten kan ik niet lang bij je blijven..'' Ze zag hoe Daystar haar ogen weer opende en een vragende blik op zette. ''En.. ik heb ook niks lekkers mee..'' Demy grinnikte toen Daystar verontwaardigd brieste. Meestal nam Demy even wat lekkers mee als ze naar buiten ging. Maar, deze keer had ze daar niet aan gedacht. Ze stopte met het strelen van Daystar en keek eens goed om zich heen. Niks in het gras leek op een ei.. Dus kon ze door naar het volgende gedeelte; het mini-bos.

Een redelijk grote groep bomen was willekeurig in het gebiedje geplant. Dat had een natuurlijke sfeer gegeven aan het kleine bos. Iets wat veel wilde Pokémon aantrok, en Demy dus zeer tevreden stelde. Ze keek goed om zich heen bij het rondlopen en zag vele Pokémon, maar helaas zeer weinig eieren. In de lente had ze altijd meer succes. Dan liep ze wel eens twee rondes per maand, met elke wandeling succes! Deze keer leek het daar echter niet op, hoewel ze wel veel van de wilde Pokémon leerde, en dat door alleen een simpele wandeling.

Bijna werd Demy omgegooid door de plotselinge verschijning van een Pokémon. Krachtig sprong ze voor haar langs, zodat Demy wankelend een stap naar achter moest doen. De Pokémon zelf moest ook haar evenwicht terugvinden en wierp hierbij een blik op de breeder. Het was een Glameow, en het was zeer duidelijk dat ze een ei in haar buik droeg. Wonderlijk dat ze nog zo hard durfde te rennen. Al snel sprong ze weer weg en werd de reden om zich zo te haasten duidelijk; ze werd achtervolgd door een Monferno. Demy bleef de twee een tijdje na staren voor ze besloot in actie te komen. Die Glameow moest in alle rust haar ei kunnen leggen. En zolang die Monferno achter haar aan zat, kon dat niet. Ze keerde zich om, haar blik richting de velden die ze zonet had achtergelaten. Haar pas was redelijk snel. Al snel zag ze haar Ponyta weer. ''Daystar! Ik heb je nodig!''

Op de rug van Daystar was Demy veel sneller. Daarom gebruikte ze de Ponyta vaak als vervoersmiddel. Toch wist ze dat het wezen meer was dan slechts een rijtuig; het was een vriendin. Een kreet en een luid soort knal trokken de aandacht van Demy, dus stuurde ze Daystar in die richting. Daar trof ze de Glameow aan met duidelijke buikkrampen en de Monferno met zijn hand vol vlammen. Een rots was kapot geslagen.
Op Daystar's rug durfde Demy niet veel, dus sprong ze van de Ponyta af en streelde ze haar hals. ''We moeten dit snel beëindigen,'' mompelde ze zachtjes. De Monferno had blijkbaar door gekregen dat hij een nieuwe tegenstander kreeg. Daystar was ook een vuur-type, dus zouden vuur-aanvallen weinig effect op haar hebben. Dat betekende helaas ook dat Daystar's vuur-aanvallen niet veel zouden doen tegen de Monferno. Demy besloot eerst een voorzichtige aanpak te proberen.

''Luister Monferno, ik weet niet wat er mis is tussen jou en die Glameow, maar ze is hoogzwanger en moet haar ei baren. Laat haar alsjeblieft met rust,'' sprak ze duidelijk. De Glameow keek op, duidelijk wetend dat het over haar ging. Een diepe zucht ontsnapte uit de mond van de Monferno, alsof hij wist dat hij fout zat. Demy wilde net tevreden grijnzen toen ze zag dat de hand van de Monferno begon te gloeien. Focus Punch! Zodra dat haar gedachten in schoot, raasde de Monferno met een rotgang op Daystar af. ''Stomp!'' wist ze nog net op tijd te roepen. Daystar zette zich krachtig af zodat ze op haar achterbenen kwam te staan. Met haar voorbenen begon ze wild te zwaaien. De Monferno kon niet meer remmen en werd hard geraakt door de massieve hoef van de Ponyta. Demy hoopte dat dat genoeg was, maar helaas. Hij kwam alweer op Daystar af, deze keer overduidelijk met een Scratch. Demy besloot deze move te laten raken. Dat vond Daystar niet leuk, maar het was beter. De Ponyta werd hard gekrabt door de Monferno, die verbaasd was door het succes van zijn eigen aanval. Iets waar Demy op gehoopt had. ''Goed zo.. Iron Tail!'' klonk haar stem. Soepel draaide Daystar zich om, zodat de oplichtende staart de Monferno naar achteren sloeg. Demy besloot opnieuw op hem in te spreken. ''Zie je niet dat het een verloren zaak is? Vertrek alsjeblieft, ik wil je geen pijn doen.'' De Monferno maakte nog even een grommend geluid voor hij zich toch maar omdraaide en vertrok, tot Demy's verbazing. Gehoopt had ze het wel, maar verwacht zeker niet. Vlug keerde ze haar blik richting de Glameow. Een paar keer knipperde ze met haar ogen van ongeloof. Daar lag een ei! De Glameow keek trots op. Haar ogen hadden iets uitnodigends en dat sloeg Demy niet af. Ze prees Daystar door haar over haar hals te strelen terwijl de twee richting de moeder met haar ei liepen. Nu pas viel het Demy op dat het er twee waren. Twee! Zodra ze de Glameow bereikten stond ze op en spinde ze bedankend. Even snuffelde ze aan de twee eieren, waarna ze er één wat in Demy's richting schoof. Vervolgens richtte ze haar blik op Demy. ''Voor mij?'' vroeg die ongelovig. De Glameow knikte met een vrolijke grijns op haar gezicht. Dat ze haar kind afstond was een echt teken van vertrouwen, en Demy besloot het niet af te slaan. Ze tilde het ei op en gaf de Glameow een aai over haar kop. ''Bedankt.'' Een grijns sierde haar gezicht. De Glameow mauwde en richtte zich toen tot haar overgebleven ei. ''Je wordt vast een geweldige moeder,'' sprak Demy nog, voor ze weer overeind kwam en achteruit stapte, met het ei rustend op haar arm. Ze klom op Daystar, besluitend wat ze met het ei ging doen. Het zou verkocht worden, maar zolang het van haar was zou ze er goed voor zorgen. Zodra de Daycare in zicht kwam hielden ze halt en stapte Demy af. Lopend besloot ze haar ronde later te beëindigen..

- 1234 woorden. Jeej. =3 -
- Dit topic is btw zegmaar meteen afgesloten. -