Ayla vs Sylvia

Daar stond ze dan. Ayla verstevigde haar greep zachtjes. Nanook keek op en glimlachte, zijn trainster deed hetzelfde. "Ben je er klaar voor, maatje?" vroeg ze zacht. Hij knikte, waardoor Ayla haar hand naar de deur bracht en deze voorzichtig opende.
Een vlaag van aroma's en groen drong haar neus te binnen. Haar ogen werden groot bij het zien van het bio-veld. Alles was nog volop in bloei. Hoe kon dat, zo midden in de herfst? 'Rose, roselia.' Ayla draaide zich om en zag een Roselia die vrolijk haar roos naar voren stak. Lachend pakte Ayla deze beet en schudde ze hem zachtjes heen en waar. "Hallo Roselia, weet jij waar de gymleidster is?" Ze knikte, liet Ayla's hand los en rende naar een vrouw die gehurkt voor een bloemenstruik zat. Samen met haar Oddish gaf ze deze water. Voorzichtig tikte Roselia haar op haar schouder en wees ze toen richting de plek waar Ayla en Nanook stonden. De vrouw keek op, zei iets wat leek op 'Wat is er?' en liet toen haar blik op het meisje verderop vallen. Ze keek even verbaasd, maar herstelde zich al snel en kwam overeind. De gieter borg ze eerst op in een kruiwagen voordat ze met Roselia en Oddish aan haar zijde op Ayla af liep. Ze glimlachte. 'Hallo, mijn naam is Sylvia. Ik neem aan dat je voor een gymgevecht komt?' Ayla maakte een voorzichtig knikkend gebaar, "Kom ik ongelegen?" 'Nee hoor, ik had je alleen niet horen binnenkomen. Geef me een paar seconden en dan kunnen we beginnen,' antwoorde Sylvia. Ze draaide zich om, pakte de kruiwagen en reed hiermee weg. Zwijgend bleef Ayla staan, wachtend op de terugkeer van Sylvia. Ondertussen keek ze om zich heen. Het was prachtig hier, dat zeker.

'Ik ben klaar! Wel, laten we beginnen. Mijn scheidsrechter zal de regels voor je uitleggen.' Sylvia wees naar een man die in ieder zijn hand een vlaggetje had. Zijn blik was ernstig, hij nam dit zeker erg serieus. 'Dit is een 3 op 3 gymgevecht. Alleen de uitdager heeft toestemming om van Pokémon te wisselen. Degene die als eerste alle drie de Pokémon van zijn tegenstander weet uit te schakelen, wint,' weergalmde er over het veld. Ayla glimlachte ietwat opgelucht, blij dat de regels niet ingewikkeld waren. Dit was haar eerste gymgevecht, wat ook voor de nodige zenuwen zorgde. Gelukkig was Sylvia erg aardig en het bio-veld leek haar een leuke plek om een gymgevecht te houden, het was weer eens iets totaal anders dan een contest podium. Sylvia riep haar eerste Pokémon naar voren, Turtwig. Ze glimlachte, 'Ben je er klaar voor?' Ayla knikte en klikte Yani's pokéball van haar riem. 'Laat het gymgevecht beginnen!'

"Oke meisje, begin maar met je Aerial ace." Ayla wilde meteen goed beginnen. Zo kon ze er misschien achter komen wat Sylvia's vechtstrategie was. 'Pidg, pidgeo!' Yani dook voorover en vloog op de Turtwig af. Rondom haar gevleugelde lichaam vormde zich witte stralen. Ze begon om zich heen te draaien, een tactiek die Ayla haar geleerd had. Het zorgde ervoor dat de aanval harder aankwam en was bovendien zo moeilijker te ontwijken. Turtwig zette zich schrap, klaar om weg te springen. Maar, op het laatste moment maakte Yani een snelle draai en raakte ze de Turtwig hard in zijn zij. Sylvia schrok, maar herstelde zich snel toen ze zag dat Turtwig overeind wist te komen. Haar blik ging zoekend naar de vogel in de lucht en ze glimlachte vastberaden. 'Doe je Razor leaf,' zei ze. Turtwig schudde met zijn kop en vuurde toen messcherpe bladeren op Yani af. Ayla dacht razendsnel na. Windvlaag zou niet helpen, er was nog maar één optie. "Ontwijk." Zo goed als ze kon probeerde Yani de Razor leaf te ontwijken. Ze maakte scherpe duikelingen en draaibewegingen, maar de bomen belemmerde haar vliegruimte. Hierdoor werd ze een aantal keer geraakt, op haar vleugels. Ayla beet op haar lip, precies wat Sylvia wilde, vermoedde ze. Yani landde op een tak, pijnlijk kijkend naar haar vleugels. "Gaat het meisje?" De Pidgeotto knikte en steeg weer op. Het was tijd voor de volgende zet. Ayla besloot het op een combinatie te wagen, in de hoop dat dit gevecht snel zou eindigen. "Creeër een windvlaag door de gehele zaal." Yani slaakte een kreet en begon toen razendsnel door de zaal te cirkelen, druk klapperend met haar vleugels. Er ontstond een krachtige wind, zo krachtig dat de Turtwig zich schrap moest zetten om niet om te waaien. "En dan nu je Aerial ace," riep Ayla, haar hand op haar haren houdend zodat deze niet voor haar gezicht zouden wapperen. Yani maakte een luchtsalto, liet haar snelheid verhogen door met de wind mee te vliegen en vloog toen recht op de Turtwig af. Draaien ging dit keer niet - dan zou ze immers uit haar koers vallen -, maar dit was ook niet nodig. Ze ging zo snel dat het vrijwel onmogelijk was voor Turtwig om te ontwijken, en dan had je ook nog die wind waar hij zich op moest focusen. Toch wist Sylvia precies wat ze moest doen, ze had duidelijk ervaring met tegenstanders die vliegPokémon gebruikte. Ze hief haar hand naar voren. 'Nu Turtwig, Bite en dan Razor leaf!' Yani klapte tegen Turtwig op, maar die wist haar vleugel beet te pakken en sloeg toen toe met een Razor leaf. Yani viel naar achter, werd meegesleurd door de wind en wist zich niet te herstellen doordat haar vleugel beschadigd was. Ze klapte tegen een boom op, terwijl Turtwig haar vleugel nog vast had. Beide vielen neer op de grond. Het duurde even voordat de wind was gaan liggen, maar tegen die tijd waren Yani en Turtwig uitgeschakeld. Ayla liet haar Pidgeotto terugkeren, Sylvia deed hetzelfde bij haar Turtwig. "Goed gedaan meissie, ik ben trots op je."

Sylvia riep Roselia naar voren. Ayla draaide zich om, naar Nanook die nog altijd naast haar stond. "Jouw beurt, maatje," sprak ze grijnzend. Nanook knikte vastberaden en sprong naar voren, er duidelijk zin in hebbend.
'Aan jou de eerste zet,' zei Sylvia. Dit liet Ayla zich geen tweede keer zeggen. "Ijzerstaart," sprak ze grijnzend. Nanook sprong omhoog, kwam met zijn zwarte poten op een stam en zette zich stevig af zodat hij met een hoge snelheid richting Roselia kon springen. Hij liet de energie naar zijn staart vloeien, pakte zijn enkels beet en begon te tollen. Met een harde klap sloeg hij zijn staart tegen Roselia aan, die weg had willen springen, maar tevergeefs. Ze viel naar achter, knalde neer op de grond en kwam toen trillen weer overeind. Grijnzend landde Nanook op de grond, oke, volgende zet. Ayla glimlachte, nog even wachten, Sylvia moest ook de tijd krijgen om aan te vallen. 'Magical leaf,' hoorde ze Sylvia roepen. Magical leaf, een aanval die niet kon missen, slim. Roselia bracht haar rozen naar voren en vuurde gloeiende bladeren af. Nanook zette zich schrap. Ayla glimlachde. Dat het niet kon missen wilde nog niet zeggen dat het altijd zijn doelwit raakte. "Nanook, de bomen." Snel sprong Riolu omhoog, het bladerdek in. De Magical leaf volgde, maar wist zich geen weg te vinden tussen de takken en verdween. Sylvia keek ietwat teleurgesteld en haar blik ging zoekend door de omgeving. Ayla glimlachte. Zij hoefde niet te zoeken, ze wist dat Nanook op haar teken tevoorschijn zou springen. "Focus punch." Snel sprong Nanook uit de boom, een andere weliswaar, en probeerde toe te slaan met zijn gloeiende vuist. Roselia reageerde echter snel door zich om te draaien en een tweede Magical leaf af te vuren. Tijd om weg te springen was er niet en Nanook werd geraakt. Toch zette hij door, de schrammen op zijn lichaam negerend, en wist hij zijn vuist tegen de Roselia aan te slaan.
Sylvia schrok. Ze had geen bevel geroepen, maar Roselia had goed gereageerd en toch gebeurde dit. Ze beet op haar lip, kon Ayla zien.
Roselia krabbelde overeind, schonk Sylvia een blik en meteen veranderde haar houding. 'Oke liefje, doe je Toxic.' Nanook verstarde. Ook Ayla schrok even. Als de Toxic raakte zou hij vergiftigd worden, dan was het nog maar de vraag of hij het zou redden.
Roselia zwaaide met haar armen en creeërde een paarse verdikte vloeistog, puur vergif. Met een snelle zwaai gooide ze het naar Nanook. De Riolu zette zich schrap, wachtend op een bevel van zijn trainster. Deze balde haar vuisten. "Copycat!" Nanook zwaaide met zijn armen en vuurde eenzelf Toxic af. De twee aanvallen knalde tegen elkaar op en spatte uit mekaar. Een golf van Toxic druppels vloog alle kanten op. Ayla gooide haar arm naar voren. "Snel, protect." Nanook deed wat ze zei en creeërde een groen veld om zich heen. De de Toxic ketste er tegen aan, maar lieten hem ongedeerd. Roselia daarintegen werd volop geraakt.

'Oke, keer maar terug.' Een rode straal werd zichtbaar en slokte de Roselia op. Het had geen zin, ze was vergiftigd en bovendien al flink verzwakt door de ijzerstaart en focus punch. Teleurgesteld keek Sylvia even naar haar pokéball, maar Ayla had het idee dat die blik meer voor haarzelf was dan voor Roselia. 'Goed gedaan,' hoorde ze de gymleidster haar Pokémon prijzen, wat haar gedachte dus bevestigde. Ze borg de pokéball op en glimlachte naar Ayla. 'Klaar voor me laatste Pokémon?' vroeg ze, terwijl ze Oddish tevoorschijn haalde. Ayla knikte, liet Nanook terugkomen met een hoofdgebaar en klikte toen Kiara's bal van haar riem.

Een fel wit licht werd zichtbaar. Ayla keek geschrokken op, dat was niet..
'Grow, growlithe!' blafte Koda vrolijk. "Koda.." riep ze geïrriteerd. Kwispelend draaide de puppy zich om en drukte hij zich tegen de grond, 'grow, grow!' Ayla klikte Kiara’s bal terug en haalde die van Koda tevoorschijn. ‘Is er een probleem?’ hoorde ze Sylvia vragen, zij had ook gezien dat de Growlithe niet uit de pokéball kwam die Ayla had vastgehouden. “Eh.. ja, wacht heel even,” sprak Ayla vlug, waarna ze haar blik streng op haar Growlithe wierp. “Koda, keer terug in je bal.” Wild schudde hij met zijn kop en drukte hij met zijn snuit tegen haar been. Ayla zuchtte en ze knielde voor hem neer. “Dit is een serieus gevecht, je hebt zoiets nog nooit eerder gedaan. Kom op, het is verstandiger als je gewoon terug je pokéball in gaat,” legde ze uit. Weer schudde de pup heftig met zijn kop. Zijn geblaf ging over tot een zacht gepiep. Alsjeblieft.. Ayla schudde grinnikend haar kop. Hij wilde zo graag, wie was zij om hem dat dan te verbieden? “Weet je het zeker?” ‘Grow!’ Oke, dat was duidelijk. “Vooruit dan maar,” zuchtte ze. Ayla richtte zich weer op. “Sorry Sylvia, we kunnen verder.” De gymleidster lachtte vriendelijk, ‘Dat is een koppige pup, is het niet?’ Ayla knikte. “Maar wel erg lief,” antwoorde ze, terwijl ze zijn kop langs haar hand voelde strijken. Ze kriebelde de Growlithe achter zijn oortjes, hopend dat ze geen verkeerde beslissing had genomen. Hij was nog zo jong.. Ze zag Sylvia knikken en haalde diep adem. “Oke jongen, probeer je Ember maar.”

De Growlithe sprong naar voren en vuurde een Ember af. Ayla was verbaasd om te zien dat hij zo snel had gereageerd. Hij had er echt zin in..
'Oddish, ontwijk.' Het kleine graswezentje sprong opzij en wist zo de vuurbolletjes te ontwijken, nog verbazend goed voor een Pokémon op twee poten. Sylvia glimlachte en prees haar Pokémon door haar duim op te steken. 'En dan nu je bullet seed.' De Oddish opende zijn bek en deed braaf wat zijn trainster van hem vroeg. Ayla wist dat ze snel moest reageren. "Ember." Ook Koda gehoorzaamde keurig. De twee aanvallen kwamen met elkaar in contact en zorgde voor een lichte explosie. Koda deinsde even achteruit, maar Ayla kon aan zijn opgestoken oren zien dat hij niet bang was. "Goed zo!" Hij grijnsde en liet zijn staart even vrolijk heen en weer zwaaien.
'Oke liefje, bullet seed, nog een keer!' Ayla fronste, waarom viel ze in herhaling? Naja, ze zou het niet weer afweren met een ember. Eens zien hoe Koda's ontwijkvermogen was. Oddish vuurde de graskogels af. "Ontwijk Koda," riep Ayla, snel maar met een kalme ondertoon. Vrolijk blaffend sprong de pup omhoog. Hoog, verbazingwekkend hoog. Beduusd keek Ayla toe hoe Koda voor Oddish lande, haar beetpakte en toen vrolijk over het veld begon te rennen met een kwaad schreeuwende Oddish in zijn bek. "Koda, laat da-" Koda gooide de Oddish in de lucht, vuurde een krachtige vlammenwerper af en keek toen trots toe hoe de graspokémon met een harde klap op de grond neerviel.

Stilte.. beide trainers waren met stomheid geslagen. Koda zag dit als een spel, maar Ayla had nooit geweten dat er zoveel kracht in de pup zat. Een vlammenwerper, wie had dat gedacht? Ook Nanook was er stil van en kon alleen maar met open mond naar Koda staren. De Growlithe trippelde vrolijk terug naar Ayla en ging met een grote grijns voor haar zitten. Dat heb ik goed gedaan he?! Ayla opende haar mond, maar wist niks te zeggen. Ze wende haar blik naar de Oddish, was die echt uitgeschakeld?

Een zacht kreuntje verliet de mond van de Oddish. Hij wilde op staan, maar het lukte gewoon weg niet. Daarom bleef hij liggen, wetend dat het gevecht nu over was.

De scheidsrechter was de eerste die wat zei. 'Oddish is niet meer in staat te vechten, Ayla en haar team winnen dit gevecht.' Sylvia liet Oddish terugkeren en liep naar Ayla toe, die nog altijd beduusd voor zich uit staarde. Ze glimlachte en wreef met haar hand over haar achterhoofd. 'Ehm.. ik moet toegeven, dit gevecht liep totaal anders dan ik had verwacht. Maar, je hebt eerlijk gewonnen. Bovendien had je je Riolu ook nog,' sprak ze, alsof ze zichzelf ervan wilde overtuigen. Ayla probeerde te glimlachen, "Ik denk het.." zei ze. Ze nam de badge van Sylvia over, keek ernaar en realiseerde zich toen pas echt wat er was gebeurd. "Nanook, Koda, we hebben gewonnen!" Ze vloog haar Growlithe en Riolu om de hals. Koda begon vrolijk te blaffen. "Maar," ze keek op en zette een ietwat strenge blik op, "Koda, doe zoiets nooit meer. Dat was heel stout wat je net deed." Koda liet zijn oren naar beneden vallen en kwispelde aarzelend. Sorry. Ayla grinnikte, omhelsde het tweetal nogmaals en stond toen weer op. Ze gaf Sylvia een hand, "Bedankt." De Gymleidster knikte en keek ze glimlachend na totdat ze achter de deur waren verdwenen.