~ The Beach

Schuimige witte wolken dreven langs de strakblauwe hemel. De zee glinsterde alsof zij elk moment juwelen zou prijsgeven die ze ooit had buitgemaakt. Een prachtige herfstochend. Een ochtend die de koude wintertijd aankondigde, maar de warmte van de zomer nog niet wilde weggeven. Ayla knipperde met haar ogen tegen het licht van de opkomende zon, terwijl ze het spelende tweetal bij de kust in de gaten hield. Nanook had zich naast haar in het zand gevestigd en scheen te genieten van de warmte en de wind die met zijn vacht speelde. Hoog boven hen vloog Yani, zwevend en duikelend door de lucht. Ze bereikte hoge afstanden, maar zorgde ervoor dat ze in het gezichtsveld van Ayla bleef. Hier was ze haar Pidgeotto dankbaar voor, ze had al genoeg aan de twee donderstenen verderop. Kiara en Koda waren de enige twee die zich wat dichter bij de kust waagden, wat vreemd was, aangezien het Vuurpokémon waren. De Vulpix lette dan wel op dat haar vachtje niet nat werd, maar de Growlithe scheen er totaal geen erg in te hebben en spetterde wild in het rond. Wat hij helemaal leuk scheen te vinden was om daarna met een natte vacht achter Kiara aan te rennen. Arme ziel, ze had de Vulpix nog nooit zo hard zien rennen. Hoofdschuddend streek Ayla haar haar naar achter. Koda was zeker een geval apart. Jong, speels en met een groot hart, maar hij had het concentratievermogen van een Pidgey en was tegerlijkertijd ongelofelijk sterk. Dit zorgde voor de nodige problemen in gevechten, wat Ayla wel had ondervonden in haar laatste gymgevecht. Bijna automatisch reikte haar hand naar haar rugtas en haalde ze haar ribbon-/badgecase tevoorschijn. Soepeltjes klikte ze deze open, om vervolgens met een glimlach op haar gezicht naar hun eerst gewonnen lintje en badge te kijken. Nooit had ze gedacht dit te doen, laat staan bereiken. Maar, het was toch werkelijk zo. Zij was op reis gegaan en had meegedaan aan een Gym èn Contest. Ze had echter verwacht dat ze, door aan beide mee te doen, uiteindelijk een keuze kon maken tussen coördinator of trainster. Maar, tevergeefs. Ze bleef het beide even boeiend vinden, elk soort had zijn eigen leuke kanten. Ze zag dan ook niet in waarom ze het niet allebei kon blijven doen, ze had meerdere personen ontmoet die dit deden. Haar ging het vast ook wel lukken. Ze zou nog veel moeten leren en trainen, wist ze - vooral de nadruk op Koda leggend -, maar ze kwamen er wel. Glimlachend borg Aya de case weer op en bracht ze haar blik naar het vossenjong dat op haar af rende. Ze spreidde haar armen, liet Kiara gewillig in haar armen landen en drukte het dier tegen zich aan. Ze lachte, kriebelde haar achter haar oortjes en liet haar toen vrij om een prettig plekje op haar schoot te zoeken. Koda was ondertussen ook gearriveerd. Zijn tong had hij hijgend naar buiten gestoken, een teken van vermoeidheid en genot. Ayla liet een grinnik uit haar mond ontsnappen, aaide Koda op een plek waar hij nog niet nat was en liet het toen toe dat hij naast haar in het zand kwam liggen. Ze zou die bende later wel uit zijn vacht halen, nu had dat toch nog geen zin. Ayla keerde haar hoofd en gunde Nanook toen ook wat affectie, door hem over zijn kop te aaien. De Riolu keek op, glimlachte en drukte zich dicht tegen zijn trainster, en tevens beste vriendin, aan. Een tijdje bleven ze zo zitten, kijkend naar de gracieuse bewegingen die Yani hoog in de lucht creeërde. Het was nog vroeg, ze verwachtte niet iemand tegen te komen. Het kwam dan ook vrij onverwachts toen Koda zijn oren gretig opspitste, overduidelijk luisterend naar iemand die hij had opgemerkt.

“We zijn er.” Een lichte glimlach sierde het gezicht van de brunette. In haar handen had ze een ei. Het ei van een Glameow. Het zou al bijna uitkomen, dat wist ze zeker. Ze had het net uit de koker gehaald, omdat ze het in haar eigen armen wilde laten uitkomen.
De afgelopen tijd had ze doorgebracht met een oude vriendin; Charelle. Ze hadden redelijk veel getraind en het was al snel duidelijk geworden dat Cynthia’s Pokémon sterker waren dan die van Charelle. Music was ook veel sterker geworden. Ze hadden samen gelachen, samen veel gedaan in en om Utah. Charelle had haar geholpen met het verzorgen van het ei en haar nog wat gegeven voor als het kleintje uit het ei zou komen. Ook had Charelle verteld hoe het er in Kanto aan toe ging, en wat ze hierna ging doen. Ze ging naar een gebied waar Cynthia nog nooit geweest was en waarvan ze de naam ook niet onthouden had. Er zouden Pokémon leven die Cynthia nog nooit gezien had. Ze had voorgesteld mee te gaan, maar Music had haar uit alle macht geprobeerd te stoppen. Uiteindelijk had ze toch maar besloten hier te blijven. ‘Maar we blijven niet voor altijd in Utah,’ had ze nog gezegd tegen Music, maar deze had niet gereageerd.
Cynthia sloeg haar ogen neer. Wat zou er gebeuren als ze zou besluiten haar reis voort te zetten, maar niet in Utah? Uiteindelijk zou de League van Utah hen niet meer veel te bieden hebben en zouden ze vertrekken. Maar, wat zou Music doen? Zou Music bij haar blijven, of zou Music voor Nanook kiezen? Voor Utah? Cynthia haalde diep adem. Ach.. Het duurde nog lang voor dat zo zou zijn. Ze zouden binnenkort de tweede Gym doen. Hierna moesten ze er nog zes, daarna nog de league.. En bovendien.. Ze was ook deels coördinator, al had ze het gevoel dat de Gyms meer geschikt waren voor haar, aangezien de gevechten haar zeker goed af waren gegaan.

Met een lichte glimlach op haar gezicht keek Cynthia naar het ei. Ze zakte door haar knieën, waardoor het zand op haar broek terecht kwam. Ze legde het dekentje voorzichtig in het zand, om vervolgens het ei daarop neer te leggen. Ze pakte vier Pokéballs van haar riem af. “Music, Summer, Nyala, Desire!” riep ze uit en ze gooide de vier balls de lucht in. De balls openden zich en de vier Pokémon kwamen eruit. Een Kirlia, Vulpix, Lopunny en Eevee. Ze richtten hun blikken even op het ei, maar toen weer op Cynthia. Cynthia gebaarde naar het strand. “Leef je uit,” zei ze kalm. Ze zag hoe Music haar blik op een punt in de verte richtte, de zonsopgang compleet negerend. “Oh nee, Music..” mompelde ze. Die blik herkende ze. Music knikte dat het wel zo was en zette zich af. “Ugh,” zuchtte Cynthia droogjes. Onderhand nam ze niet eens de moeite meer om achter haar Kirlia aan te rennen als die Nanook had gevonden.. Ze pakte haar ei en stond op. “Die kant op,” zei ze droogjes tegen haar Pokémon.

Eenmaal aangekomen, Music had Nanook onderhand al begroet met een knuffel en liep op Ayla af om haar te begroeten, grinnikte Cynthia zacht. “Hoe wist ik het,” zei ze kalm. Ze krabde op haar achterhoofd. Haar bruine haar had ze in twee knotjes op haar hoofd zitten. Ze was al een tijdje niet naar de kapper geweest, waardoor haar bruine haar gewoon was gaan groeien en nu zat het voor geen meter. Ze grinnikte even en keek naar Desire, die rustig aan het water naar de zonsopgang aan het kijken was, de rest volledig negerend. Nyala had haar blik ook op de zonsondergang gericht. Summer irriteerde zich aan het zand tussen haar tenen. En Music.. Die was nog vrolijk omdat ze Nanook zag. Cynthia wist niet meer precies wat ze moest zeggen. ‘Sorry,’ was nutteloos. Ayla wist zo onderhand wel dat Music nogal vrolijk was als ze hen zag, dus het was niet nodig. Cynthia grinnikte en liep op Ayla af. “Haai,” zei ze droogjes.

De grote pluizige staart van Koda begon te kwispelen. Nanook schoot overeind, zijn rode ogen stralend. Ayla wist hieruit op te maken dat degene die in aantocht was, voor haar bekend moest zijn. Of, in ieder geval voor Nanook - Koda vond toch iedereen aardig -. En aan zijn blik te zien was deze bekende niet zomaar iemand..
Music. Stiekem had Ayla het al geweten voordat de Kirlia ook maar in het zicht was verschenen. Ze vloog Nanook om de hals, die zijn armen ook om haar sloot en lachtte. Koda begon te blaffen naar de gestalte verderop. Hij bleef echter merkwaardig genoeg zitten. Ayla fronste. Misschien omdat hij Cynthia al kende en het dus niet de moeite vond om haar op zijn manier te begroeten. Of, wat Ayla eigenlijk liever hoopte, realiseerde hij zich eindelijk dat niet iedereen het waardeerde om besprongen te worden. 'Hoe wist ik het.' Ayla grinnikte, gaf de ondertussen naar haar toegelopen Kirlia een begroetende knuffel, en stond toen voorzichtig op met Kiara in haar armen. Ze draaide zich om en repte zich naar Cynthia. Meteen viel haar de verandering in haarstijl en het ei op. 'Haai,' bracht Cynthia droogjes naar voren. Ayla vormde haar mond tot een glimlach, maar tijd om een begroeting terug te geven kreeg ze niet. Vanuit haar ooghoeken zag ze Koda opspringen en zorgvuldig door zijn voorpoten zakken. Maar, voordat hij überhaupt de kans kreeg om zich omhoog te gooien, draaide Ayla zich vliegensvlug om en greep ze de Growlithe bij zijn blauwe halsband. Beduusd kwam deze weer overeind, waarom mocht hij niet springen? "Nee, Koda," sprak ze streng, "blijf." De pup sloeg zijn blik neer en ging zitten. Ayla schudde haar hoofd. Kiara, die enigszins was geschrokken van haar plotselinge beweging, pakte ze weer met twee armen vast zodat deze een wat comfortabele houding kon aannemen. Ze keerde zich weer tot Cynthia, haar Growlithe nauwlettend in de gaten houdend. Ook zij hoefde nu geen 'sorry' te zeggen. Ze had de sprong weten te voorkomen en bovendien wist Cynthia hoe haar Growlithe in elkaar zat. Een vage grijns verscheen op haar gezicht. Misschien had ze hem iets te streng aangepakt, maar aan de andere kant moest hij het toch leren. Ze had hem al eens eerder gewaarschuwd, op de vriendelijkere manier weliswaar, maar dat scheen niet geholpen te hebben. Hij had nou eenmaal nog het compacte van een pup, en ze zou hem nog menig keren de les moeten leren. Maar, dat gaf niks, het was het waard. Vanachter haar hoorde ze Koda zuchten, verveeld, ontevreden. Ayla negeerde dit gedrag. Ze zou hem zo wel een poffin geven om hem wat op te beuren, nu moest hij nog maar even luisteren. "Zo," begon ze opgewekt, terwijl haar blik even kort naar het ei in haar armen schoot, "Je hebt een nieuw aanwinst, zie ik?" Haar mond vormde zich tot een glimlach. Het kwam niet vaak voor dat ze blij was om andere te zien, maar Cynthia beschouwde ze enigszins als een soort vriendin. Bovendien maakte de liefde tussen Nanook en Music het vrijwel onmogelijk om elkaar niet te zien. "Hoe is het met je?" vroeg ze, werkelijk nieuwschierig naar een eventueel boeiend verhaal die de Brunette haar misschien zou vrijgeven.

Cynthia hief haar wenkbrauwen verbaasd op toen Ayla ineens haar Growlithe bij de halsband greep. ‘Nee Koda,’ zei Ayla. ‘Blijf.’ Cynthia kon een grinnik niet onderdrukken. De Growlithe had willen springen, dus. En.. Dat zou inderdaad niet zo’n goed idee zijn, aangezien ze het ei in haar handen had. Ayla keek haar weer aan en Cynthia moest opnieuw grinniken. “Music?” vroeg ze zacht. Music kwam direct op haar aflopen en strekte haar armen uit. Cynthia legde het ei voorzichtig in de armen van de Kirlia. Soms leek de Kirlia meer op een jong zusje dan op haar Pokémon. Music had het ei vaak in haar armen gehad. Niet omdat Cynthia te lui was om het ei zelf te tillen, maar omdat Music het fijn scheen te vinden om het warme ei in haar armen te sluiten en het zacht op en neer te laten bewegen. Misschien dat Music iets kon voelen binnen het ei. Ze had per slot van rekening telepathische krachten..

Cynthia zag hoe Music, met het ei in haar handen, op Nanook af liep en glimlachte. Zelf richtte ze haar blik op Koda. Ze gaf hem voorzichtig een aai over z’n kop en keek Ayla toen weer aan. Toen schoot het haar te binnen dat Ayla wat gevraagd had. ‘Zo.. Je hebt een nieuwe aanwinst zie ik?’ Cynthia haalde diep adem. “Desire is bang voor alles en iedereen. Ik dacht dat als we een nieuw teamgenootje hebben.. Eén zonder verleden.. Dat die misschien tegen haar op kan kijken en dat ze haar zelfvertrouwen terug kan krijgen,” zei ze kalm. ‘Hoe is het met je?’ vroeg Ayla toen. Cynthia slaakte een diepe zucht. “Charelle is net weg.. Heb de afgelopen tijd eigenlijk met haar doorgebracht. En.. Mn haar is te lang geworden, waardoor ik het nu zo moet dragen,” zei ze. Ze kneep in de twee blauwe bolletjes die als soort zakjes om haar knotjes heen zaten. “Ugh,” zuchtte ze droogjes. “Maar ja. Ik ben van plan vanavond misschien nog de tweede Gym uit te dagen, aangezien mijn Pokémon er klaar voor zijn, volgens mij,” zei ze toen. Ze glimlachte. “En.. Hoe gaat het met jou?” vroeg ze toen kalmpjes. Ze haalde diep adem. Het voelde zo vreemd zonder haar bruine haar op haar schouders en die haarband op haar hoofd..

Music nam voorzichtig het ei over van Cynthia. Vervolgens liep ze op Nanook af en liet ze haar armen zacht op en neer gaan, waardoor het ei op en neer ging. Ze wist niet hoe, maar ze kon voelen dat er leven in het ei zat. En dan niet op de manier hoe Cynthia het kon voelen; doordat het soms bewoog en door de warmte.. Maar.. Ze voelde het, alsof het een lichtpuntje was, ergens diep van binnen. Ze wilde dat het ei uit kwam, wilde kennis maken met dit jonge, onschuldige schepsel. Ze was benieuwd of het zou worden als die Koda, of dat het een heel ander karakter zou krijgen. Je kon het van tevoren nooit weten, maar wel wist ze dat ze ervoor zou zorgen dat deze Glameow veilig was, wat er ook zou gebeuren. Ze richtte haar blik heel even op Desire en keek toen weer naar Nanook. Wat moest ze zeggen? Het was al fijn om bij hem te zijn..

Een diepe zucht. Ayla fronste. Was dat positief of negatief? 'Charelle is net weg.. Heb de afgelopen tijd eigenlijk met haar doorgebracht. En.. Mn haar is te lang geworden, waardoor ik het nu zo moet dragen,' begon Cynthia. Ayla grinnikte. Haar uitdrukking ontspande. "Ik vind het leuk staan," concludeerde ze. Haar vorige kapsel had ze weliswaar leuker gevonden, maar dit was ook niet verkeerd. 'Maar ja. Ik ben van plan vanavond misschien nog de tweede Gym uit te dagen, aangezien mijn Pokémon er klaar voor zijn, volgens mij.' Er vormde zich een zachte rimpeling boven Ayla's ogen. De tweede gym.. Zou zij? 'En.. Hoe gaat het met jou?' Ze keek op en glimlachte. "Goed. Ik en mijn Pokémon hebben laatst ons eerste gymgevecht gehouden, tegen Sylvia," antwoorde ze. Ze begon te stralen. "En we hebben gewonnen."
'Grow!' voegde Koda er vrolijk aan toe. Nadat Cynthia hem had geaaid was zijn humeur weer omgeslagen en had hij het gesprek met een boeiende blik gevolgd. Nu besloot hij echter dat het tijd was voor ander vermaak. Zijn blauwe ogen speurden de omgeving af en al snel viel hem de grote schelp op. Hij rende erop af, raapte het op met zijn bek en gooide het hoog de lucht in. Vervolgens gaf hij er een flinke tik tegen met zijn poot en begon hij ermee te spelen, bruusk en ongecoördineerd. Ayla had er even een snelle blik op geworpen, maar had al snel haar aandacht weer op Cynthia gevestigd. Het feit dat zij vanavond de tweede gym zou uitdagen bleef maar in haar gedachtestroom hangen. Zou zij er ook al klaar voor zijn? Het gevecht tegen Sylvia was niet moeilijk geweest. Haar Pokémon hadden ook al de nodige ervaring, op Koda na uiteraard.
Er vormde zich een raadselachtig lachje op haar gezicht, alsof ze nieuwe inspiratie kreeg. Ze had nog niet echt over de dag nagedacht, wat haar volgende zet zou zijn. Ze had overnacht in het bos en was toen doorgetrokken naar het strand, om daar even te kunnen ontspannen. Verder niks. Geen plannen, geen verplichtingen. Maar, nu had ze toch iets voor ogen. De tweede gym. Het zou een leuke uitdaging zijn, en bovendien gezellig als zij en Cynthia samen zouden gaan. Een leerproces, een training.. Ja, Ayla besloot het te vragen. "Cyn," begon ze, haar glimlach op haar gezicht behoudend. "Zou je het leuk vinden als ik me je mee ga vanavond? Om ook te vechten, voor onze tweede badge."

Met een zachte uitdrukking staarde Nanook naar het ei in Music's armen. Voorzichtig legde hij er zijn hand op, zacht zodat het Music's beweging niet zou verstoren. Van binnen was het jonge wezen duidelijk voelbaar. Haar aura was nog zo kwetsbaar, zo licht. Het zou niet lang meer duren of de Glameow zou kennis maken met allerlei soorten gevoelens en ervaringen. Haar aura zou zich vullen met de liefde die haar trainster en teamgenoten haar zouden geven. Liefde die hem ook was gegund, die hem nog steeds werd gegund. Er verscheen een glimlach op zijn gemaskerde gezicht. Hij boog voorover en gaf Music een zachte kus op haar wang. Wat was hij blij dat hij haar weer zag. Ayla was dan wel zijn beste vriendin, maar toch, als de Kirlia niet in zijn buurt was leek er altijd een soort leegte te zijn. Een gemis. Vandaar dat hij dat kleine blauwe lichtje in haar ketting had gevormd, in de hoop dat gemis te kunnen verlichten. Toch was het altijd beter als ze in levende lijfe bij hem was. Nanook grijnsde zijn scherpe tandjes bloot, de woorden van Ayla en Cynthia opvangend. Hij wist wat het betekende als Cynthia zou toezeggen, vandaar dat hij haar een hoopvolle blik schonk. "Alsjeblieft, zeg ja," mompelde hij zacht.

‘Goed. Ik en mijn Pokémon hebben laatst ons eerste gymgevecht gehouden, tegen Sylvia,’ zei Ayla. Ze begon terplekke te stralen en Cynthia wist al wat ze hierna ging zeggen. ‘En we hebben gewonnen,’ zei ze toen. “Gefeliciteerd,” zei Cynthia. Ze glimlachte licht en onderdrukte een grinnik. Ayla had al een badge én een lintje. Zelf had Cynthia nog alleen één badge en ging ze nu voor haar tweede. Ze slaakte een diepe zucht. Het volgende Contest zou ze meedoen. Daarna zou ze beslissen of ze verder zou gaan als trainer, of als Trainer en Coördinator. Ze zou sowieso de Gyms blijven doen, gezien het feit dat die gevechten haar interesseerden. De Gymleaders hadden ervaring, waren niet al te zwak. Dat was wat ze zocht. Summer had die gevechten vooral nodig. Aangezien de kleine Vulpix al redelijk wat ervaring had opgedaan wat gevechten betrof, had ze een groot ego gekregen. Maar, Cynthia wilde niet dat haar zelfvertrouwen al te groot zou worden, dus hadden ze toch echt weleens een lastig gevecht nodig, wilde ze dat Summer’s ego niet het toppunt zou bereiken.

Ze schudde haar hoofd zacht heen en weer. Ze mocht niet in haar eigen wereldje wegdwalen. Ze fronste, gezien het feit dat haar haren niet rondzwierden toen ze haar hoofd schudde, maar gewoon op haar hoofd bleven zitten. “Ugh,” zuchtte ze droogjes. Hier kon ze echt niet aan wennen. Maar.. Ze wilde eerst nog beslissen of ze haar haren lang liet groeien, of het liet knippen. ‘Cyn,’ klonk Ayla’s stem. Cynthia keek op. Cyn. Ugh. ‘Zou je het leuk vinden als ik me je mee ga vanavond? Om ook te vechten, voor onze tweede badge,’ ging Ayla toen verder. Cynthia fronste. Ze had pas net te horen gekregen dat Ayla haar eerste badge had gehaald, wilde ze nu de tweede al doen? Ugh.. Zijzelf had genoeg getraind sinds de vorige gym en bovendien was de samenwerking tussen haar en haar Pokémon nu beter, dus het zou geen al te groot probleem worden. Ze keek even naar Music, die waarschijnlijk zou willen dat ze dit accepteerde. Ach.. Het kon vast geen kwaad om samen met Ayla de gym te doen, toch? “Ugh,” zuchtte Cynthia droogjes. “Ga je gang; kom maar mee als je wil,” zei ze toen. Ze keek Summer aan, die terug keek. Cynthia zag de vurige blik in haar ogen. Summer wilde nu al helemaal winnen. Kosten wat kost. Ugh.. Aan haar wilskracht was in ieder geval niet te tippen.

Nanook legde zijn hand op het ei en Music glimlachte. Dit was een beetje een vreemd moment; zij met een ei in haar hand en Nanook die er aan voelde. Het was dat ze het ei al de hele tijd vast had, anders had ze de kleine verandering niet gevoeld. Het werd warmer, steeds warmer. Ze zakte door haar knieën en lette niet op wat er allemaal om zich heen gebeurde. Ze bleef het ei zacht heen en weer bewegen. Het gloeide wit en stopte hier weer mee. Maar, al snel werd het weer wit. Het gebeurde een aantal keer dat het ei wit gloeide en zijn normale kleur weer terug kreeg, om vervolgens weer te gaan gloeien, tot het niet meer stopte met gloeien. Het ei veranderde van vorm en Music legde het op de grond neer. Het nam de vorm van een Glameow aan. Music voelde en hoorde hoe Cynthia naast haar kwam zitten en naar het ei keek. Deze stopte uiteindelijk met gloeien en de Glameow die er zat keek Cynthia en haar aan. Music glimlachte en aaide de Glameow zacht over haar kop. Deze slaakte een kreetje en sprong tegen haar op, om vervolgens ook eens vrolijk tegen Cynthia aan te springen.

Een wit licht werd zichtbaar in haar ooghoek en Cynthia keek Ayla aan. Ze zei niks, liet zich enkel naast Music vallen. Deze legde het ei op de grond neer en samen keken ze toe hoe het ei veranderde in een Glameow. Deze sprong tegen Music op en sprong vervolgens op haar schoot. Cynthia aaide het jonge wezen over haar koppie. Het was een meisje. “Een naam,” mompelde Cynthia zacht. Dat was iets wat al haar Pokémon hadden; een naam. Al snel wist ze een geschikte naam. “Sierra,” zei ze zacht. De Glameow slaakt een enthousiast kreetje.
Al Cynthia’s Pokémon hadden ook iets om hun nek, even als zijzelf. Voor de Glameow had ze al iets. Music had de rode saffier, Nyala had een smaragd, Summer had een zwarte halsband met een hart eronder, Desire had een wat simpelere zwarte halsband waar ze haar naam in hadden laten zetten en het botje veranderd hadden in een hartje van dezelfde kleur. En voor de Glameow had ze een roze strik, die bij haar eigen vacht paste. Ze bond het voorzichtig om de nek van haar Glameow en klapte een keer in haar handen. Ugh.. Het was dat ze het niet mooi vond om hen kleren aan te doen..

Er vormde zich een grimas op Ayla's uitdrukking. Cynthia vond het goed, wat betekende dat zij vanavond de tweede gym zouden gaan uitdagen. Het was misschien wat snel na de eerste, maar een bepaalde zekerheid was Ayla meester geworden, waardoor ze gewoon wist dat ze moest meedoen.
'Soms moet je risico's in het leven nemen, Ayla,' sprak haar pleegvader plechtig. Hij glimlachte en keek naar de kleine Brunette die gehurkt zat voor een plant. Ze wist niet meer of dit de genezende witte dovenetel was, of de gemene prikkelbare brandnetel. En, ze moest snel kiezen, want een Pokémon had hulp nodig. Ze voelde hoe de hand van haar pleegvader op haar schouder kwam te rusten. 'Ayla, kies.' Ayla beet voor enkele seconden op haar lip, maar maakte toen een knikkend gebaar. Snel plukte ze de plant uit de grond en rende ze ermee naar het houten huis. Haar pleegvader keek haar glimlachend na. Tuurlijk, hij had dit gezegd omdat hij wist welk soort plant het was geweest, maar hopelijk zou Ayla er ook wat van opsteken.
Ze wist niet of ze ging winnen, maar het proberen kon ze altijd. Bovendien, Nanook had ze al heel lang, Yani had ze veel getraind de afgelopen tijd en Kiara leerde steeds meer. Het ging wel lukken, zolang ze er maar vertrouwen in had.

De blik en beweging van Cynthia deed haar uit haar gedachtes opscrhikken. Ze fronste, keek om en merkte al snel het witte licht op. Het ei, het begon zich te vervormen tot een Pokémon. De frons op Ayla's gezicht verdween en maakte plaats voor een zachte glimlach. Al snel zat er een schattige Glameow in het zand. Ze sprong tegen Music en Cynthia op, energiek dat ze was op haar jonge leeftijd. Sierra, dit bleek haar naam te worden. Ayla glimlachte en kwam naast Cynthia in het zand zitten. Kiara had ze nog altijd in haar armen, en deze stak nieuwschierig haar snuitje naar voren zodra ze in het bereik van de Glameow kwam. Vooral het roze strikje scheen ze te bewonderen. 'Vul, vulpix!' groette ze de kitten vrolijk.

Nanook fronste. Was het zijn hand of het ei die steeds een hogere temperatuur begon aan te nemen? Hij keek Music aan, die het ook scheen op te merken. Snel trok hij zijn hand terug en keek hij toe hoe de Kirlia door haar knieën zakte en het ei in het zand installeerde. Het was gaan gloeien, steeds vaker en steeds feller. Totdat het uiteindelijk van vorm begon te veranderen, tot een jonge Glameow. Nanook begon te glimlachen, terwijl hij naast Music in het zand neerknielde. Hij had al vaker de geboorte van een Pokémon meegemaakt, maar het bleef hem verwonderen.

Cynthia liet zich op haar kont vallen en keek naar de zon, die onderhand al opgekomen was. Vanavond de Gym, hè? Hadden ze alles wel geregeld? Een frons ontstond op haar voorhoofd. Eh.. Welke Pokémon ging ze gebruiken? De Gymleader, Kiki, gebruikte een Meditite, Combusken en een Tyrogue, had ze gehoord. Summer zou goed zijn tegen de Combusken, aangezien deze dan geen vuuraanvallen zou kunnen gebruiken. Music wilde ze ook gebruiken, aangezien Music, samen met Summer, de sterkste Pokémon van haar team was. Ze zou Music inzetten tegen de Tyrogue, zodat ook deze qua type in het voordeel was. Dan bleef de Meditite over, even als Nyala en Desire. Cynthia fronste. Desire.. Ze had de ware kracht van de jonge Eevee nog niet goed gezien, maar ze wist dat de Eevee onmogelijk zwak kon zijn. Ze was zo bang voor alles en iedereen door haar vorige trainer, die haar hardhandig getraind had. Die training was natuurlijk niet op de goede manier gegeven, maar.. Het moest effect hebben gehad. Cynthia wilde met haar hand door haar bruine haar gaan, wat natuurlijk mislukte door het feit dat ze knotjes in had. Geïrriteerd slaakte ze een zucht. Ze zou haar haren wel even los doen tijdens het gevecht. Dat voelde veel fijner.. Ze glimlachte. Oké, ze moesten wat dingen gaan bespreken.

Bij het openen van haar ogen was er zoveel om te bekijken, maar een warm gevoel drong mijn lijf binnen bij het zien van het witgroene wezen en het wezen met de twee blauwe bollen - oren, misschien? - op haar hoofd. Ik wist, ook al had ik ze nog nooit gezien, dat zij de twee waren die mij een tijd lang verzorgd hadden. Ik voelde hoe de hand van het wezen met de blauwe ronde oren over mijn hoofd streek. Ik slaakte een vrolijk kreetje en sprong tegen het witgroene wezen aan, om vervolgens tegen het wezen met de blauwe ronde oren aan te springen. Ik nestelde me op haar schoot. Dat was veel beter dan het zand. ‘Een naam,’ hoorde ik haar zeggen. Wat een vreemde taal was dat. ‘Sierra.’ Ik slaakte een enthousiast kreetje. Hihi, dat klonk grappig. Het wezen met de superleuke oren pakte een roze ding en bond het om mijn nek. Het voelde vreemd aan, maar wel lekker warm. Ik merkte hoe een rood wezen op me af kwam. Het leek op een ander rood wezen dat verderop zat, maar die leek weinig interesse in me te hebben. Ik keek daarom maar naar degene die mij begroette en sprong van de benen van het blauwoortje af, om op haar af te lopen. “Purr.” Ik zette een glimlach op mijn gezicht.

Cynthia haalde diep adem toen de jonge Glameow, Sierra, van haar schoot af sprong. Ze stond op en haalde even diep adem. Ze deed een paar passen naar achteren en ging weer droogjes zitten. “Summer, Nyala, Music en Desire,” zei ze rustig. Ze zag hoe Music even naar Nanook keek, maar toen op haar af kwam, even als de rest. “We hebben vanavond wel ons Gymgevecht,” zei ze droogjes, “maar ik wil het even wat beter plannen. Vorige keer deden we het niet, maar dat Gymgevecht was ook niet zo heel moeilijk.” Ze keek even naar Music. “Kiki, de Gymleader, heeft drie Pokémon. Tyrogue en Meditite zijn net iets zwakker dan haar Combusken. Ik wil Summer tegen de Combusken gebruiken, zodat de vuuraanvallen geen nut hebben. Music mag tegen de Tyrogue, aangezien er dan een typevoordeel is. Dan blijft de Meditite over,” zei ze rustig. Desire slaakte een kreet. Cynthia hief haar wenkbrauwen op. “Jij wil?” vroeg ze zacht. Desire knikte. Cynthia fronste. “Eh..” zei ze zacht. Ze keek naar Nyala, die haar schouders ophief. Nyala was niet zo’n type die altijd zin had om te vechten. Enkel als Cynthia er om vroeg. “Oké..” zei Cynthia voorzichtig. Music hief haar wenkbrauwen op en draaide zich om, om weer naar Nanook toe te gaan. Summer ging ergens verderop in het zand liggen en Nyala richtte haar blik op het water, waar ze dan ook geïnteresseerd op af liep. Desire had haar blik op de Glameow hangen, alsof ze haar naar haar toe wilde trekken.

Cynthia liep op Ayla af en fronste. “Ehm..” begon ze kalm. “Misschien kunnen we alvast naar de stad gaan? Tegen de tijd dat we daar aankomen is het alweer bijna middag, of is de middag misschien al begonnen. Kunnen we daar lunchen en zo, nog wat dingetjes doen, en dan ‘s avonds de gym uitdagen,” zei ze. Ayla wist waarschijnlijk niet waarom ze het in de avond wilde doen, maar.. Ze vond het zelf fijn om het ‘s avonds te doen, omdat je dan genoeg tijd had om het voor te bereiden. Bovendien.. ‘s Avonds was er minder veel kans dat er veel mensen in en rondom de gym waren en ze hield niet van drukte. Desire zou misschien niet goed presteren onder die druk..

Voorzichtig zette Ayla Kiara op de grond, zodat deze kennis kon maken met de pasgeboren Glameow. Zoals verwacht trippelde ze meteen naar de kitten toe, die ondertussen een schattig 'Purr'-geluidje naar voren had gebracht. Haar rode snuit stak ze even nieuwschierig snuffelend naar voren, waarna ze al snel vrolijk voor Sierra plaats nam in het zand en een lieve glimlach opzette. 'Vulpix!'
Ayla grinnikte en zette zich toen weer overeind. Cynthia had ondertussen haar team bij elkaar geroepen voor een bespreking. Misschien was het handig als ze zou meeluisteren. Niet om haar strategie te stelen, maar om wat meer over de tweede gym te weten te komen. Het enige wat ze wist was dat de gymleider of leidster gebruik maakte van vechtpokémon. Ayla zette haar oren op scherp. 'Kiki, de Gymleader, heeft drie Pokémon. Tyrogue en Meditite zijn net iets zwakker dan haar Combusken. Ik wil Summer tegen de Combusken gebruiken, zodat de vuuraanvallen geen nut hebben. Music mag tegen de Tyrogue, aangezien er dan een typevoordeel is. Dan blijft de Meditite over,' hoorde ze Cynthia zeggen. Drie Pokémon dus, Tyrogue, Meditite en Combusken. Bij elke naam verscheen het bijbehorende beeld van de Pokémon in haar gedachtestroom. Tyrogue, een energieke vechtpokémon die de mogelijkheid had om niet in één, maar zelfs drie Pokémon te evolueren. Meditite, een spirituele Pokémon die zowel vecht als psychische vechtkunsten beheersde. En dan had je nog Combusken. De haanpokémon met krachtige poten en sterke vecht- en vuurcombinaties. Ayla glimlachte. Door dit te weten kwamen ze al een heel eind.

Cynthia liep naar haar toe en kondigde haar woorden aan met een zachte 'Ehm..' Dit deed Ayla opkijken, zichzelf ervan betrappend dat ze diep in gedachten verzonken was geraakt. 'Misschien kunnen we alvast naar de stad gaan? Tegen de tijd dat we daar aankomen is het alweer bijna middag, of is de middag misschien al begonnen. Kunnen we daar lunchen en zo, nog wat dingetjes doen, en dan ‘s avonds de gym uitdagen,' zei Cynthia. Er vormde zich een glimlach op Ayla's gezicht, "Prima." Haar blik gleed naar de horizon, waar een zwarte schim in te ontdekken was. Ze bracht haar vingers bij haar mond en floot. Meteen werd de schelle toon beantwoord door een opgewekte kreet. De schim zwenkte, klapte een aantal keer krachtig met haar vleugels en dook toen met de wind meer naar beneden. Vlak voordat ze het groepje zou bereiken, spreidde ze haar vleugels weer en wist ze zo vaart te verminderen. Rustig wiekklappend streek de Pidgeotto neer op Ayla's uitgestoken arm. Haar kop streek een aantal keer liefkozend langs haar wang, voordat ze haar vleugels inklapte en de rest met een verwaaide, maar vrolijke kop aankeek. Ayla glimlachte en kriebelde Yani even tussen haar veren. "Klaar om de tweede gym uit te dagen, meisje?" vroeg ze zacht. De Pidgeotto hoefde hier niet lang over na te denken. Ze knikte en liet een vurige kreet los. Ayla grinnikte. "Oke dan, keer maar terug in je pokéball, dan mag je er straks in de stad nog even uit." Weer maakte Yani een knikkend gebaar en liet ze zich gewillig terugkeren. Toen Ayla haar pokéball uiteindelijk weer aan haar riem had vastgeklikt, richtte ze zich op Koda. Deze was nog bruusk aan het spelen met de schelp, die ondertussen flink was afgekloven. Hij scheen de zoute smaak nogal lekker te vinden, of het was gewoon weer zo'n vreemde obsessie van hem. Ayla schudde grinnikend haar hoofd en riep toen ook de Growlithe terug in zijn bal. Ze was al eens eerder uit een winkel gegooid door de jonge Growlithe, en ze wilde een tweede keer voorkomen. Hij mocht er wel weer uit als ze gingen lunchen, zo'n drukke stad was toch niks voor hem, veel te veel afleiding. Ayla draaide zich om naar Cynthia. "Oke, ready to go?" vroeg ze.