Together we're strong. ~

Een zacht windvlaagje streek langs haar gezicht en ze sloot even kort haar ogen. Toen ze haar ogen weer opende, richtte ze haar blik op de deur die zo’n vijf meter van haar verwijderd was. De deur van de Gym, de tweede Gym. Deze Gym werd geleid door ene Kiki – iemand die ze alleen van naam kende – en zou gespecialiseerd zijn in het vechttype. Een lichte glimlach sierde haar gezicht, terwijl ze haar blik nog altijd op de deur gericht had. Vanavond zou ze proberen haar tweede badge te bemachtigen. Het was al avond, dus tijd om de gym in te gaan en het te proberen. Ergens was ze zenuwachtig. Ayla was erbij, dus moest ze eigenlijk nog beter haar best doen. In het vorige Gymgevecht had ze te weinig laten zien dat ze ook deels coördinator was. In dit gevecht zou ze dat veel beter laten zien, zodat Ayla wist hoe zij het kon doen. Ze had al besloten welke drie Pokémon ze zou inzetten in dit gevecht. Music – de enige die op dit moment uit de ball was – zou tegen de Tyrogue vechten. Desire zou het opnemen tegen de Meditite. En tot slot zou Summer de Combusken voor haar rekening nemen. Natuurlijk was de kans er dat een Pokémon van haar uitgeschakeld zou worden, maar.. Ze zouden zo beginnen en later wel verder zien. Opnieuw streek een zacht briesje langs haar gezicht. Ze wilde met haar hand door haar bruine haar gaan, maar herinnerde zich de knotjes. Die had ze in omdat ze haar haren liet groeien, maar op het moment vond ze dat het nog wat te kort was, dus deed ze het zo. Ze had ook andere kleding aan dan ze gewoonlijks aan had, maar dat was om een heel andere reden. Ze wist namelijk dat ze een parcours zou moeten afleggen. En – omdat ze niet uit haar broek wilde scheuren – had ze besloten sportkleding aan te trekken. Haar blauwe shirtje paste bij haar knotjes, even als bij haar blauwe gymschoenen. Haar witte joggingbroek paste bij haar witte handschoentjes. Bovendien paste het blauwe ook bij de blauwe Lapis Lazuli ketting die ze om had. Ze grinnikte even zacht en keek Ayla aan. Ze knikte enkel, voor ze haar blik op Music richtte. “We gaan ervoor,” zei ze zacht. Music knikte vastberaden en zette een lieve glimlach op haar gezicht. ‘We gaan ervoor,’ klonk de telepathische stem van de Kirlia in haar hoofd. Ze grinnikte even. De zelfvertrouwen en motivatie waren er, nu maar hopen dat de rest er ook was.

Ze liep door de deur heen – niet letterlijk, natuurlijk – en keek met grote ogen rond. Ze had dus gelijk gehad. Een parcours had zich door de kamer verspreid en nam het bijna geheel in beslag. Er stonden verschillende dingen die haar aandacht trokken, maar ze besloot alles één voor één even te bekijken. Als eerste had je de klimmuur. Aan beide kanten van de muur was één touw te vinden. Een lichte glimlach sierde haar gezicht. Oh, wat was ze toch blij dat ze die handschoentjes aan had gedaan. Na de klimmuur was een gespannen net te zien. Je hoefde niets te zeggen om duidelijk te maken dat de deelnemers er onder door moesten kruipen. Ze slaakte een diepe zucht. Maar.. Dan zou haar broek lang zo wit niet meer zijn. Ach ja.. Ze moest er maar mee leren leven. Ze zag ook een soort schietkanon, maar vanaf hier kon ze niet zien wat eruit zou komen. Ze was nieuwsgierig, maar tegelijkertijd had ze er ook niet echt veel zin in om beschoten te worden, wat natuurlijk een hele normaal gevoel was. Vervolgens kwam je aan bij water. Er was een kunststof balk in het water geplaatst, waar je overheen moest. Helaas draaide de balk ook nog, dus bepaald makkelijk zou het niet worden. Na de balk waren vier vlonders zichtbaar, waar je hoogstwaarschijnlijk op moest springen om verder te kunnen. Als laatste had je een touw, waarmee je het water uit kon komen door ermee te slingeren. Daarna was het parcours afgelopen. Ze slaakte een diepe zucht. Dit was een gymgevecht, geen gymles. Alhoewel.. Je schreef het hetzelfde.. Ze fronste eventjes, maar kon er niet al te lang over nadenken.

‘Hallo daar,’ klonk een vrouwelijke stem. ‘Wie ben je en wat doe je hier?’ Ze draaide zich om en keek recht in de ogen van een roze harig meisje, met roze ogen. “Eh..” begon ze, waarna ze haar zelfvertrouwen en motivatie weer terugkreeg. “Ik ben Cynthia. Ik ben hier voor een Gymgevecht,” zei ze toen en ze balde haar vuist, net als het meisje met de roze haren had gedaan. ‘Oh, een gymgevecht?’ De stem van het meisje klonk geïnteresseerd. ‘Welkom in mijn Gym! Ik ben Kiki en ik wil graag tegen je vechten,’ zei ze, ‘maar.. Pas nadat je het parcours hebt afgerond.’ Aan haar stem te horen had ze er niet echt veel vertrouwen in dat Cynthia dit kon. Maar, ze kon het. Dat wist ze zeker. ‘Ik zal het je even uitleggen. Je moet dit parcours doen met één van je Pokémon,’ zei ze. Cynthia knikte. Summer zou nooit omhoog kunnen klimmen, dus die viel af. Hetzelfde gold voor Desire en Sierra. Dan bleven Music en Nyala over. Maar, Music was veel sneller en behendiger, dus zou het makkelijker worden met Music. Ze keek Music even veelbetekenend aan en knikte. Music knikte ook. Ze zouden dit parcours samen afleggen. Dan móesten ze het wel halen. ‘Pas als je het parcours gehaald hebt, gaan we vechten. Het begint allemaal met de klimmuur. Aan beiden kanten maar één touw, dus moeten jij en je Pokémon tegelijkertijd de weg omhoog afleggen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de weg omlaag,’ zei Kiki. Cynthia fronste. Ach.. Voor Music kon dit geen probleem zijn. De kleine, gracieuze en snelle Pokémon zou zonder problemen zichzelf omhoog weten te werken, zodat zij er vervolgens achteraan kon gaan. De weg naar beneden zou waarschijnlijk hetzelfde gaan. ‘Hierna komt het gespannen net waar je onderdoor moet, maar dat spreekt voor zich. Als derde kom je aan bij het schietkanon. Houten schijven zullen uit het kanon komen. Je mag je Pokémon gebruiken om ze te vernietigen en te ontwijken,’ waren de volgende woorden die uit Kiki’s mond kwamen. Cynthia fronste. Dus ze zou echt beschoten worden. Was dat nou echt nodig? Ach.. Music kon haar vast wel helpen. ‘Daarna kom je aan bij het water. Er drijft een balk in, die ronddraait. Daar moet je overheen balanceren. Na de balk komen vier vlonders, waarvan twee niet vast liggen. Hier moet je mee naar het touw, wat het laatste onderdeel is. Met het touw zwaai je naar de overkant, zodat je op de finish aan komt,’ waren de laatste woorden van Kiki’s uitleg over het parcours. Cynthia knikte. Dit moest gewoon lukken met Music. “Gesnopen,” zei ze zacht. Kiki knikte. ‘Ik zal op je wachten bij de finish,’ zei het meisje, waarna ze wegliep. Cynthia keek naar Music met een vastberaden blik. “We gaan ervoor,” zei ze nogmaals. Music knikte enkel. Met rustige passen liep Cynthia op de start van het parcours af, op de voet gevolgd door haar Kirlia, Music.

Eenmaal op de startlijn slaakte Cynthia een diepe zucht. Er was een scheidsrechter, die haar kalm aankeek. ‘Welke Pokémon zal je gebruiken voor dit parcours?’ vroeg hij. Cynthia knikte naar haar Kirlia. “Music, natuurlijk,” zei ze. De scheidsrechter knikte. Dit had hij zelf ook wel kunnen verzinnen, toch? ‘Ik ga eerst de muur op,’ klonk Music’s telepathische stem. Cynthia grinnikte zacht. “Weet ik,” fluisterde ze. Ze richtte haar blik al gauw weer op de scheidsrechter. ‘Zijn jij en je Pokémon bijna klaar om te beginnen met het parcours?’ vroeg hij. Cynthia knikte. Ze keek even naar Music, wie ook knikte. Daarom richtte ze haar blik weer op de scheidsrechter. “Beiden klaar om te beginnen,” zei ze rustig. De scheidsrechter bracht zijn arm omhoog. ‘Klaar voor de start?’ riep hij. ‘Drie.. Twee.. Eén..’ Cynthia vroeg zich af waarom dat aftellen nodig was, maar had niet lang de tijd om daarover na te denken. ‘Start!’
Music zette zich ongelofelijk snel af en was direct van de start af. Cynthia had – natuurlijk – een minder snel reactievermogen dan haar Kirlia, dus was wat later met beginnen. Ze ging niet op volle snelheid; dan zou ze moe zijn en zou het slingeren en het klimmen niet meer goed gaan. Maar, langzaam ging ze ook niet. Toen ze dichterbij kwam, zag ze dat Music zich afzette. Met een gracieuze sprong zette de Kirlia zich af om vervolgens de lucht in te gaan, om het touw op een hogere plek beet te pakken. Ze gleed een paar centimeter naar beneden, maar zette haar voeten stevig tegen de muur aan en wist al zeer snel tot stilstand te komen. Met aan beide kanten van het touw één voet tegen de muur aangedrukt en haar beide handen stevig aan het touw begon ze zich op te trekken. Eerst haar rechterhand een stuk omhoog, vervolgens haar linker. Zo ging het de hele tijd om en om, terwijl ze zich met haar voeten afzette om hoger te kunnen grijpen. Toen Cynthia aan kwam bij de muur, was Music al halverwege. Music richtte haar blik even naar beneden. Tegelijk klimmen kon nooit goed gaan, dus moest Cynthia heel even wachten. Gelukkig bleek Music een goede klimmer te zijn en zette ze haar handen al snel op de rand om zichzelf eraan op te hijsen. Nu was het Cynthia’s beurt. Ze zette één voet tegen de muur en zette zich met haar andere af, om vervolgens de voet die tegen de muur stond hard ertegenaan te duwen, zodat ze een flink stuk omhoog was voor ze echt moest gaan klimmen. Ze nam dezelfde houding aan als Music. Ugh.. Gelukkig zag, behalve de mensen die hier altijd waren – en Ayla misschien – niemand haar zo. Ergens in haar achterhoofd wilde ze dat ze haar laarzen aan had gehouden; misschien was het klimmen hiermee makkelijker geweest, ook al waren haar laarzen dan kapot gegaan en zou het dan alsnog lastiger worden. Haar tempo was redelijk snel voor een meisje, maar minder snel dan die van Music. Ze keek omhoog en ging wat sneller. Ze moest dit parcours halen.. Net, toen ze er bijna was, stapte ze mis en gleed met haar voet naar beneden. Hierdoor gleed ze zelf bijna weg, maar Music wist snel één van haar handen beet te pakken en ervoor te zorgen dat ze tot stilstand kwam. Hierdoor kon ze zich al snel weer beet kon pakken en omhoog kon hijsen. “Bedankt,” zei ze zacht tegen haar Kirlia, voor ze zag hoe deze naar beneden sprong. “Pardon?” vroeg ze. Oh ja, ze moesten ook nog naar beneden. Dat was ze heel even vergeten. Ze pakte het touw beet aan de andere kant en bedankte het feit dat ze handschoenen aan had. Ze liet zichzelf met een redelijke vaart stuk voor stuk naar beneden glijden, tot er nog een meter tussen haar voeten en de grond was. Toen liet ze zich simpelweg vallen en ze landde op haar twee voeten en één hand op de grond. Ze stond glimlachend op en draaide zich om, op naar het volgende onderdeel: het gespannen net.
Music scheen al voor het net te staan en liet zich op haar buik vallen toen Cynthia eraan kwam rennen. Ugh.. Music had het zo veel makkelijker. Music vouwde haar armen en liet haar ellebogen beiden naar buiten wijzen. Vervolgens begon ze te tijgeren, zo onder het net door. Cynthia slaakte een diepe zucht en liet zich vliegensvlug op haar buik zakken. Ook zij nam de houding aan waarmee ze kon tijgeren. Tijgerend wist ze zichzelf onder het net door te laten komen, ook al duurde het natuurlijk wel wat langer dan bij Music, die ondertussen alweer richting het volgende onderdeel liep. Eenmaal bij het eind van het net aangekomen zette Cynthia zichzelf overeind en rende ze – zo snel als ze kon - naar Music toe.
Een houten schijf raakte haar bijna, maar ze wist snel opzij te springen. Met grote ogen keek ze naar het schietkanon waar nog een houten schijf uitkwam, gevolgd door een andere. Oké, dit kon lastig worden. Ze zag hoe Music sierlijk op sprong en bukte om de houten schijven zonder problemen te ontwijken. “Music,” fluisterde Cynthia. Ze zag hoe haar Kirlia om keek, maar al snel haar blik weer richtte op het schietkanon, om nog net op tijd een schijf te ontwijken. Cynthia zakte naar beneden en landde liggend op de grond, waardoor ze een aantal schijven wist te ontwijken. Snel stond ze weer op en sprong ze opzij, om een laagvliegende schijf te ontwijken. Ze keek naar Music en haalde diep adem. Ze moesten iets verzinnen om dit apparaat uit te schakelen, zodat ze verder konden. Het vernietigen was waarschijnlijk mogelijk, maar de kans was groot dat de gymleader dat niet echt zou waarderen. Daarom balde ze haar vuist en dacht ze diep na, terwijl ze naar Music bleef kijken, ondertussen schijven ontwijkend. Het duurde niet lang voor het haar duidelijk werd. “Music, gebruik je Protect!” riep ze uit. Een veld verscheen om haar en Music heen en weerhield de schijven ervan om hen te raken. “Sla er één terug met je Ice punch. Als het goed is vriest hij dan vast aan de schietmachine en hebben we even kort de tijd om hem uit te schakelen,” zei ze kalm. Ze zag hoe een glimlach zich op Music’s gezicht zette en hoe de beschermlaag verdween. De hand van de Kirlia werd omhuld met ijs en ze sloeg met een sierlijke zwaai een houten schijf terug de machine in. Hierna rende ze erop af en kwam er ook een laag ijs om haar andere hand. Ze legde haar beide handen tegen de machine aan, tot het ijs zich over het gehele ding verspreid had en hij onmogelijk nog verder kon schieten. Een glimlach ontstond op Cynthia’s gezicht. “Perfect,” zei ze tegen haar Kirlia. Deze knikte enkel.
Cynthia keek om, richtte haar blik op het water. Oh nee. Ze fronste. Als ze in het water viel.. Ze haalde diep adem. Ze wilde niet dat haar kleren of haar nat werden, laat staan dat haar make-up doorliep. Ze sloot haar ogen heel even. Toen ze ze weer opende, zag ze hoe Music op de balk sprong. Het was een balk die draaide, wat de kans op vallen vergrootte. Music scheen er echter - zoals altijd - weer eens geen probleem mee te hebben. Ze verplaatste zich snel, zodat het draaien geen effect had op haar. Ze zag hoe Music met een salto omhoog sprong en sierlijk op een vlonder landde, om zich vervolgens om te draaien en haar blik te richten op Cynthia. Cynthia haalde nogmaals diep adem. “Oké,” fluisterde ze zacht. Ze liep op de rand van het water af en sprong op de balk, waarna ze bijna uitgleed. Ze liep met snelle passen door, terwijl ze steeds uitgleed, maar net op tijd omhoog wist te komen. “IJsslag!” riep ze uiteindelijk uit en haar Kirlia sprong de lucht in, om een dubbelteam te doen. Vervolgens raakten alle Kirlia’s het water met een IJsslag, waardoor het bevroor en de balk vast kwam te zitten in het water, even als alle vlonders. Glimlachend stapte Cynthia op het ijs, wat zo dik was dat het niet eens kraakte onder haar gewicht. Met kalme passen liep ze over het ijs, uitkijkend dat ze niet uitgleed, om uiteindelijk haar voet op de kant te zetten en te kijken hoe Music aan het touw zwaaide en bij de Finish terecht kwam. Zelf zwaaide ze ook met het touw naar de overkant, om vervolgens aan de kant te landen en te glimlachen.
“We hebben het gehaald,” zei ze zacht tegen Music, die knikte. Het gymgevecht zou nu bijna beginnen.

Na even met de Gymleader gepraat te hebben en zich een beetje gewassen te hebben, stonden ze er eindelijk. Het veld waar het gevecht plaats zou vinden. Ze had Music terug laten keren, zodat die even uit kon rusten na het parcours van net, al was de conditie van de Kirlia zo goed dat het waarschijnlijk weinig uitgemaakt had. Ze haalde even diep adem en glimlachte. ‘Een drie op drie gevecht, enkel de uitdager - Cynthia - mag van Pokémon wisselen,’ klonk de stem van de scheidsrechter. ‘Begin!’ riep de scheidsrechter toen. Cynthia grinnikte zacht. “Jij eerst,” zei ze tegen de Gymleader, Kiki. Deze glimlachte. ‘Dat wilde ik al,’ zei ze vastberaden en ze pakte een Pokéball, om deze vervolgens omhoog te gooien. Ze riep iets, maar Cynthia had haar blik strak op de Pokémon gericht die uit de Pokéball kwam. Het was een Meditite, een psychic en fight type. Cynthia fronste. Music zou ze nog niet gebruiken, die mocht de Tyrogue doen. Summer mocht de Combusken afmaken. Dat betekende dat deze voor Desire was. Ze pakte de Pokéball van haar riem en sloot haar ogen even kort. “Laat maar eens zien wat je in je hebt, liefje,” fluisterde ze zacht tegen de ball nadat ze hem groot geklikt had. Ze gooide hem met een sierlijke zwaai in de lucht, waarna een Eevee uit de bal kwam. “Succes,” zei ze kalm.
‘Schaduwbal,’ riep Kiki uit, terwijl ze naar voren wees. Cynthia hief een wenkbrauw op. “Snelle aanval,” zei ze kalm tegen haar Eevee. Deze knikte. De Meditite vuurde een Schaduwbal af en Desire rende er op volle kracht op af, om er met haar snelle aanval doorheen te rennen en de Meditite met een snelle aanval aan de kant te beuken. “Schaduw? Serieus?” vroeg Cynthia droogjes aan de Gymleader, die zacht iets mompelde. “Laat maar eens zien hoe die aanval echt moet, Desire. Schaduwbal!” riep Cynthia uit. Desire opende haar bek en vuurde een schaduwbal af van dichtbij, die de Meditite op volle kracht raakte. ‘Focus blast!’ riep Kiki uit. “Ontwijk!” riep Cynthia, maar het was te laat. De Focus Blast raakte Desire volop en ze landde op de grond. “IJzerstaart!” riep Cynthia uit. Ze zag hoe Desire opstond en de Meditite met haar staart raakte. Cynthia balde haar vuist en haalde diep adem. “Desire, schaduwbal, nogmaals!” riep ze uit. Het was echter te laat, want de Meditite voerde al een zelfstandige Focus Blast uit, die Desire opnieuw volop raakte. Ze werd tegen de grond aangeknald en schoof naar achteren, duidelijk pijn hebbend van de twee super effectieve en zeker niet zwakke aanvallen die haar geraakt hadden. “Desire, niet opgeven! Doe je schaduwbal,” zei Cynthia. Desire stond op en gromde zacht, om vervolgens door haar poten te zakken en een schaduwbal af te vuren. De Meditite ontweek de aanval bijna probleemloos. “Desire,” fluisterde Cynthia. Maar, ze moesten doorzetten. Ze had net een heel parcours doorstaan om deze Gym uit te dagen. En.. Ze zou hier niet weglopen zonder haar badge. Nooit. “Desire, je kan het,” zei ze tegen haar Eevee, die rechtop ging staan. Ze zag hoe het jonge wezen op haar pootjes trilde en zuchtte. “Doe je Double Team,” zei ze. Desire knikte en overal verschenen Eevee’s. “Nu, schaduwbal,” zei ze snel. Een Meditite zou misschien snel kunnen ontdekken welke Eevee de echte was, maar door de snelle Schaduw Bal zou dit onmogelijk zijn. Ze zag hoe de Meditite vele schaduwballen ontweek, tot ze uiteindelijk toch geraakt werd en neerviel. “Nu,” wilde Cynthia zeggen, maar de Meditite sprong op en viel aan met een Psychic. Desire werd opgetild en keihard tegen de grond aan geknald. “Desire, nee!” riep Cynthia uit. Ze zag hoe Desire haar ogen dichtkneep en trilde. ‘Het gevecht is-’ zei de scheidsrechter, maar Desire krabbelde overeind. ‘Eev..’ sprak de jonge Eevee zacht, waarna ze wit gloeide. Cynthia fronste, kijkend naar haar Eevee die van vorm veranderde. Toen de gloed verdween, stond er een Umbreon. Een valse grijns vormde zich op de kop van de Umbreon. “Desire,” zei Cynthia zacht. Een grijns ontstond op haar gezicht. “Snelle aanval,” zei ze. De Umbreon schoot met een grote snelheid op de Meditite af. “IJzerstaart,” zei Cynthia glimlachend. Desire draaide zich om en raakte de Meditite volop met haar staart. “Maak het af met een schaduwbal. Op volle kracht,” zei Cynthia toen. Desire zette zich boven de Meditite en vuurde op volle kracht een schaduwbal af, waarna de Meditite uitgeschakeld op de grond lag.
‘Meditite kan niet verder vechten!’ klonk de stem van de scheidsrechter. Cynthia zakte op haar knieën neer en spreidde haar armen. Desire kwam op volle kracht op haar af en sprong in haar armen, waarna ze haar Umbreon knuffelde. “Je bent geweldig. Ik ben trots op je,” fluisterde ze in het oor van haar Umbreon. “Rust maar lekker uit,” zei ze toen, waarna ze haar Umbreon terug liet keren. ‘Keer terug,’ hoorde ze Kiki zeggen. “Eén - nul,” zei Cynthia, “voor mij.”

“Jij weer eerst,” zei ze tegen Kiki. Kiki rolde met haar ogen en pakte een Pokéball. ‘Combusken!’ riep ze uit. Een Combusken kwam uit de ball en Cynthia fronste. Nu was het dus de beurt aan Summer. Ze klikte Desire’s bal aan haar riem en pakte die van Summer. “Laat ze zien wat je waard bent,” zei ze glimlachend tegen de bal. Ze hield de bal voor zich en zag hoe de Vulpix uit haar bal kwam. Summer was klein qua formaat in vergelijking met de Combusken, maar haar kracht was groots, dus dit kon geen probleem worden.
‘Doe je Double Kick!’ riep Kiki, waarna ze haar voet uit stak, bij wijze van een trap. De Combusken probeerde een Double Kick af te vuren op Summer, maar deze sprong onder de been van de Combusken door. “Toxic,” zei Cynthia kalm. Summer vuurde van achter de Combusken een Toxic af, maar de Combusken wist te ontwijken. ‘Ember!’ riep Kiki. “Blijf staan,” zei Cynthia rustig. Summer sloot haar ogen en Cynthia glimlachte. De Ember raakte haar, maar het enige wat er gebeurde was dat haar vuuraanvallen nu sterker waren. “Doe je vlammenwerper,” zei Cynthia kalm. Summer vuurde een vlammenwerper af op de Combusken, die volop geraakt werd. “Verborgen kracht,” zei Cynthia toen. De Hidden Power ging op de Combusken af, maar die wist het te breken. ‘Doe je Double Kick, nogmaals!’ riep Kiki uit. Cynthia glimlachte. “Snelle aanval,” zei ze tegen haar Vulpix. Deze knikte en schoot onder de Combusken door. Deze wist zich echter om te draaien en haar een harde trap te geven, waardoor ze over de grond schoof. “Summer!” riep Cynthia uit, maar de Vulpix stond al op. “Doe je Double Team,” zei ze tegen haar Vulpix. Overal verschenen Vulpixes. “Vlammenwerper,” zei ze, waarna vlammenwerpers alle kanten op schoten. Ze voelde hoe het warmer werd, maar glimlachte enkel. “Graaf,” zei ze toen, zo zacht dat alleen Summer het horen zou. Ergens tussen de rondschietende vlammenwerpers door Summer de grond in. Cynthia keek toe hoe een vlammenwerper de Combusken raakte en de Double teams verdwenen. ‘Waar is die kleine?’ siste Kiki. Cynthia glimlachte. “Kijk eens achter je,” zei ze glimlachend. “Nu! Confuse Ray!” riep Cynthia glimlachend uit. De aanval raakte de Combusken. ‘Combusken! Doe je Double Kick!’ riep Kiki uit, het feit dat de Combusken verward was negerend. Cynthia hief haar wenkbrauw op en zag hoe de Combusken in het niets liep te trappen. “Fire Blast,” merkte Cynthia rustig op. Summer liep naar de Combusken toe en vuurde een Fire Blast af, die de Combusken volop raakte, waardoor deze tegen de muur aanvloog. Hij schudde zijn kop heen en weer en was van zijn verwarring af. Cynthia glimlachte. De Combusken zou het niet lang meer volhouden; het was bijna afgelopen. “Maak het af! Hidden power!” riep Cynthia uit. De Combusken probeerde het te ontwijken, maar werd volop geraakt en viel neer.
‘Combusken kan niet verder vechten! De tweede ronde gaat naar Cynthia en Summer!’ riep de scheidsrechter uit en Cynthia grijnsde. “Twee - nul!” riep ze uit. Ze omarmde haar Vulpix en haalde diep adem. “Perfect, zoals altijd, Summer! Rust maar lekker uit, je hebt het verdiend,” zei ze. Ze pakte de ball van Summer van haar riem en klikte hem groot, om vervolgens de Vulpix terug in haar bal te laten gaan. Ze zag hoe Kiki haar Pokémon ook terug in haar bal liet gaan en haar aankeek.

“Ik eerst,” zei ze glimlachend tegen Kiki, terwijl ze een ball van haar broekriem pakte. “Music, je bent de laatste. Zorg dat dit een perfecte battle wordt en win deze. Het lukt je. Laat zien dat je de beste bent,” zei ze tegen de ball, waarna ze hem de lucht in gooide. De ball draaide rond, waarna hij tot stilstand kwam hoog in de lucht en zich opende. Een Kirlia kwam uit de ball en landde sierlijk op de grond, om vervolgens met haar rode ogen naar de Gymleader te kijken. De Gymleader had haar al gezien, maar zelf had ze niet op de roze harige vrouw gelet, dus was het interessant in haar ogen. Kiki haalde diep adem en gooide haar laatste ball de lucht in. Een Tyrogue kwam eruit. ‘Dit gevecht is nog niet over!’ riep Kiki uit. Cynthia hief haar wenkbrauwen af. “Maar wel bijna,” vervolgde ze droogjes.
‘Doe je Hidden Power!’ riep Kiki uit. Cynthia haalde diep adem, maar opende haar mond niet. Het leek alsof ze niets zei, maar in werkelijkheid communiceerde ze wel degelijk met Music. ‘Ontwijk het en val aan met je verwarring,’ wist ze via haar telepathie naar Music te zenden. Deze knikte lichtjes. Een beweging die niet op zou vallen als je er niet al te veel op lette. Ze zag hoe Music omhoog sprong om de Hidden Power te ontwijken en vervolgens een verwarring uit te voeren, die de Tyrogue raakte. Music landde weer op de grond en glimlachte. ‘Hoe..?’ vroeg Kiki zacht. “Ja..” zei Cynthia. Ze zag dat Kiki het probeerde te ontdekken. Waarschijnlijk dacht ze dat Music uit zichzelf aanviel, niet wetend van de telepathische band tussen haar en Music. Glimlachend keek Cynthia naar de Tyrogue. ‘Teleport, zorg dat je achter hem terecht komt. Wanneer je daar bent doe je je Charge Beam, oké?’ vroeg Cynthia. ‘Natuurlijk,’ klonk Music’s zuivere, telepathische stem in haar hoofd. Ze zag hoe Music verdween en achter de Tyrogue tevoorschijn kwam, om een Charge Beam af te vuren, die ervoor zorgde dat de Tyrogue volop tegen de grond aan knalde. ‘Tyrogue, doe je Hidden Power, nogmaals!’ riep Kiki uit. Cynthia glimlachte. “Blijf staan,” zei ze tegen haar Kirlia. Deze sloot haar ogen. ‘Zorg dat het lijkt alsof het niets uithaalt,’ meldde ze. Music knikte zacht. Zo zou het lijken alsof Music zo’n krachtige verdediging had dat de aanval niets zou uithalen. Cynthia hoopte erop dat Kiki dan wanhopig zou worden en minder slimme moves zou maken. Ze zag hoe Kiki haar vuist balde en een beetje door haar rug zakte. De wanhoop leek toe te slaan, maar Kiki leek niet op te geven. ‘Toxic!’ riep Kiki uit. Cynthia snoof zacht. ‘Doe je Ice Punch, alsjeblieft,’ reageerde Cynthia telepathisch. Music sprong omhoog om de Toxic te ontwijken en keek vals glimlachend naar de Tyrogue, om deze vervolgens met een Ice Punch volop te raken. “Doe je Psychic,” zei Cynthia kalm, hardop. Music’s ogen kleurden blauw en een blauwe gloed omhulde de Tyrogue. De Tyrogue werd opgetild en vervolgens keihard tegen de grond aangeslagen. “Nu, Music, doe je Thunderbolt,” zei Cynthia toen grijnzend. Music teleporteerde zich en landde naast de Tyrogue, om vervolgens een Thunderbolt van dichtbij af te vuren. “Oké, het is tijd om het af te maken,” zei ze tegen haar Kirlia. “Doe je Verwarring,” zei ze, waarna Music een verwarring afvuurde op de Tyrogue. Cynthia glimlachte, wachtend. Zou de Tyrogue nog opstaan, of was dit gevecht gewonnen?

De Tyrogue opende zijn ogen en staarde naar zijn belager. 'Tyrog..' mompelde hij zielig. Hij zette zijn beide handen op de grond onder hem en probeerde zichzelf omhoog te hijsen. Voor enkele seconden leek er een enorme strijdlust in zijn ogen zichtbaar te worden, maar die vervloog al snel. Nee, hij wilde niet meer. Uitgeput liet Tyrogue zich vallen, zijn ogen gesloten.

‘Tyrogue kan niet verder vechten! De winnaar is de uitdager, Cynthia!’ klonk de stem van de scheidsrechter. Cynthia’s ogen werden groot en ze keek Music met een glimlach aan. “Drie - Nul, perfecte match,” fluisterde ze zacht. “Ja!” riep ze toen uit en ze omarmde haar Kirlia, die glimlachend hetzelfde deed. Toen ze haar Kirlia los liet zag ze dat Kiki de Tyrogue terug had laten keren en bij haar was komen staan. Op haar gezicht was duidelijk acceptatie, maar ook teleurstelling te zien. ‘Je hebt eerlijk gewonnen,’ gaf Kiki toe. ‘Gefeliciteerd met je badge. De Kiay Badge,’ zei ze toen. Cynthia keek grijnzend naar de badge die Kiki in haar handen legde. “We hebben onze tweede badge, Music,” zei ze glimlachend. Twee gehad, nog zes te gaan. Ze grinnikte zacht en haalde diep adem. ‘Ik ga mijn Pokémon even healen, zodat - zodra de volgende tegenstander klaar is met het parcours - het volgende gevecht plaats kan vinden,’ zei Kiki, waarna ze weg liep. Cynthia knikte en liep glimlachend op Ayla af. “Veel succes,” zei ze glimlachend, waarna ze even knikte en weg liep, om tegen een muur aan te gaan staan, zodat ze het parcours kon zien. Ze was benieuwd hoe Ayla het zou doen. Ze zag hoe Music naast haar kwam staan, in dezelfde houding. Even grinnikte ze zacht, maar al snel richtte ze haar blik weer op Ayla.

Met een peinzend gezicht trok Ayla haar voet door de broekspijp van haar joggingbroek. Natuurlijk had Koda deze weer van haar af moeten pakken en had ze eerst een kwartier pak-me-dan moeten spelen om haar broek terug te krijgen. Nu lag de jonge Growlithe op het bed van de slaapkamer. Het bed dat van het pokécenter was en het vast niet tolereerde dat er een harige pup zich tussen de dekens had genesteld. Maar, Ayla had liever dat hij daar zoet lag, dan dat hij weer iets tussen zijn tanden zou grijpen. Terugkeren met de pokéball was geen optie. Koda had de laatste tijd de nare gewoonte om zichzelf er weer uit te halen. Ze hoopte maar dat dat niet tijdens het gymgevecht zou gebeuren, zoals de vorige keer was voorgevallen. Hij had die arme Oddish behandeld alsof het een speeltje was en hem daarna geroosterd. Zuchtend trok Ayla haar broek omhoog en kon ze nog net de gympen onder Koda's neus vandaan grissen. Snel knoopte ze deze vast aan haar voeten en trok ze toen haar witte vest aan. "Oke jongen," zei ze, terwijl ze een pokéball uit haar tas haalde. Normaal hing die aan haar riem, maar die kon ze nu niet omdoen vanwege haar sportkleding. Ze draaide zich om richting de kwispelende Growlithe. "Ik moet nu iets heel belangrijks doen, en jij moet braaf in je pokéball blijven, begrepen?" probeerde ze zo serieus mogelijk te zeggen. 'Wraf!' was zijn antwoord. Ayla grinnikte, gaf hem een aai over zijn zachte kop en drukte toen de pokéball tegen zijn lichaam. De bal klikte open en zoog hem op met zijn gebruikelijke rode straal. Snel borg ze de pokéball weer op in haar tas en zorgde ze ervoor dat er een kleine opening in haar tas bleef. Als Koda uit zijn bal zou ontnsappen, kon hij in ieder geval naar buiten. Ze wilde niet denken aan wat er zou gebeuren als ze haar tas gesloten zou houden. Ze grinnikte, waarom wist ze eigenlijk niet, en trok toen de band van haar rugtas over haar schouder.

'Alsjeblieft, je Pokémon zijn helemaal gezond en klaar om aan hun gymgevecht te beginnen.' Dankbaar nam Ayla de twee pokéballs van zuster Joy over en stopte ze deze ook in haar tas. Nanook wenkte ze glimlachend om met haar mee te komen en ze bedankte Joy voor haar hulp. Vervolgens liep ze met Nanook naar de deur en stond ze uiteindelijk weer in de koude buitenlucht. Brr.. Snel ritste ze haar vestje dicht. Het begon steeds kouder te worden. Vroeg of laat zouden de eerste sneeuwvlokken gaan vallen. Ayla keek om zich heen en spotte Cynthia bij de gym. Ze stond voor deur. Voor hoe lang al? Fronsend liep Ayla naar haar toe. Misschien was ze ook net pas klaar. 'We gaan ervoor,' sprak Cynthia kalm, toen Ayla uiteindelijk naast haar gearriveerd was. Alhoewel ze het waarschijnlijk meer tegen Music had dan tegen haar, knikte ze toch. Ze liet haar blik even grijnzend op Nanook vallen - die terug grijnsde - en liep toen achter Cynthia aan naar binnen, klaar om aan hun tweede gymgevecht te beginnen. Het was raar. Als ze Cynthia niet tegen het lijf was gelopen had ze waarschijnlijk nu niet in de gym gestaan. Misschin verklaarde dat waarom ze niet zenuwachtig was. Het was gewoon allemaal zo spontaan gelopen. Geen planning, geen specifieke strategie of training. Toch, Ayla wist dat zij en haar team er klaar voor waren. Ze zou tijdens het gevecht alles geven wat ze in zich had. Maar, eerst het parcours.

Met een fronsende blik staarde Ayla naar de vele hindernissen die in de zaal geplaatst waren, waarna ze begon te glimlachen. Dit kon nog wel eens leuk worden... 'Hallo daar.' Ayla keek verbaasd op. 'Wie ben je en wat doe je hier?' het meisje met de roze haren stapte naar voren, het duidelijk alleen tegen Cynthia hebbend. Wat was dit? Bestond zij niet meer ofzo? Leek het alsof alleen Cynthia wou vechten, zij was toch ook zeker in sportkleding gekleed? Ayla trok even een arrogant gezicht, maar besloot toen toch maar mee te luisteren. 'Ik ben Cynthia. Ik ben hier voor een Gymgevecht,' antwoorde Cynthia. "Ik ook," voegde Ayla er mompelend aan toe. 'Oh, een gymgevecht? Welkom in mijn Gym! Ik ben Kiki en ik wil graag tegen je vechten.’ Fijn, dat meisje was ook nog eens de gymleidster. Naja, Ayla ging haar humeur niet laten verpesten door zo'n type.
De uitleg van het parcours volgde en al snel stonden Cynthia en Music op de startlijn. Ayla vergat wat er zojuist was voorgevallen en ging met Nanook geïnteresseerd op de zijlijn staan. "Luh, liuh!" moedigde Nanook het tweetal vrolijk aan. Ook Ayla stak even haar duim op. Het ging die twee vast wel lukken. Het startsein klonk en het tweetal stoof er vandan.
Het parcours verliep vrij soepeltjes. Naja, Cynthia had in het begin wat moeite met de klimmuur, maar de rest deden ze zowat moeiteloos. Vooral Music's Ijsslag vond Ayla indrukwekkend. Ze voorkwamen met gemak een nat pak. Grinnikend liet Ayla haar blik op Nanook vallen. "Kan jij dat niet?" grapte ze. Nanook haalde zijn schouders op, grinnikte en liet zijn blik toen weer geboeid op Music vallen. Ze waren net op de finish gearriveerd, wat ervoor zorgde dat hij enthousiast begon te klappen. Ayla volgde zijn voorbeeld. Vanuit haar ooghoeken zag ze hoe twee leerlinen van de gym hun Magby en Torchic uit hun bal riepen en hen beveelden het ijs te laten smelten met hun Ember. Jammer. Dit betekende dus dat Ayla er iets anders op moest verzinnen.

Er was een tijdje verstreken toen ze uiteindelijk op de tribune zaten. Ayla had de gymleidster duidelijk gemaakt dat zij hier ook was voor een gymgevecht, en deze had haar excuses aangeboden voor het niet eerder opmerken hiervan. Nu stonden zij en Cynthia op het veld, hun gymgevecht was begonnen. Het was een gevecht tussen Desire en Medite, eentje die bij Ayla de nodige spanning opwekte. De arme Eevee was al menig keren geraakt en het vooruitzicht zag er niet goed uit. Met een harde klap belande ze op de grond. ‘Desire, nee!’ riep Cynthia uit. Ayla boog geschrokken voorover, waardoor Nanook dit gedwongen ook moest doen. Haar ogen stonden groot, het was toch niet over? ‘Het gevecht is-‘ Nanook stak zijn arm uit. ‘Riluh,’ zei hij met grote ogen. Een fel wit licht volgde en Desire evolueerde tot een Umbreon. Ayla’s lippen vormde zich tot een brede glimlach. Nu zou het niet moeilijk meer worden..

En ze had gelijk gehad. Cynthia wist het gevecht te winnen met een perfecte score. Ayla schonk Cynthia een brede grijns en Nanook sprong over de leuning, het veld op. Hij pakte Music beet en zwaaide haar vrolijk eenmaal in de rondte, waarna hij spontaan een kus op haar lippen drukte. Zich ietwat te laat realiserend wat hij deed liet hij haar los en kleurde hij rood tot op zijn oren. Ayla lachte en sprong toen ook over de leuning heen, te lui zijnd om helemaal om te lopen. “Gefeliciteerd,” zei ze vrolijk tegen Cynthia. ‘Ik ga mijn Pokémon even healen, zodat - zodra de volgende tegenstander klaar is met het parcours - het volgende gevecht plaats kan vinden,’ vervolgde Kiki. Ayla maakte een knikkend gebaar, merkend dat er nu wel behoorlijk wat opwinding op kwam borrelen.‘Veel succes,’ zei Cynthia. De brunette liep met haar Kirlia naar een muur en ging hier tegen aan staan. Ayla knikte vastberaden en wenkte Nanook, wie ook knikte, om met haar mee te lopen. Samen namen ze plaats op de startlijn. ‘Klaar?’ vroeg de scheidsrechter. “Ja.” ‘Luh,’ was het antwoord. ‘Drie.. Twee.. Één.. Start!’ Meteen schoten Ayla en Nanook van hun plaatsen. Nanook was sneller dan haar, en zodoende als eerst bij de klimmuur. Zonder moeite pakte hij het touw vast en klom hij met zijn sterke zwarte poten naar boven. Eenmaal boven gekomen ging hij zitten en wenkte hij met zijn arm naar Ayla om ook te komen. “Jij hebt makkelijk praten,”mompelde Ayla grinnikend. Ze pakte het touw met haar in handschoenen bedekte handen. Haar vingertoppen waren niet bedekt, waardoor ze alsnog goed grip had. Ze zette haar gympen tegen de houten muur en zette zich af. Stap voor stap, en nog behoorlijk snel, wist ze naar boven te komen. Ze zorgde ervoor dat ze haar gewicht voor het grootste gedeelte op haar voeten zette, een trucje dat haar grootvader haar had geleerd. Deed je dit niet zouden je armen sneller vermoeid raken en werd de klim een stuk zwaarder. Grijnzend pakte Ayla de bovenkant van de muur vast en trok ze zichzelf omhoog. Ze sloeg haar benen over de rand en liet haar blik op Nanook vallen. “Ready?” Het tweetal zette zich tegelijk af en sprongen met een hoge vaart naar beneden. Beide landden keurig op hun voeten, al had Ayla haar hand ook nodig om haar evenwicht te kunnen weerhouden. Ze richtte zich op en rende toen verder, op naar het gespannen net.
Dit onderdeel was niet zo moeilijk. Ze lieten zich gewoon simpelweg op hun buik vallen en tijgerden onder het net door. Ze hadden dit vroeger zo vaak gedaan om in de buurt van wilde Pokémon te kunnen komen, dat je dit zogezegd appeltje eitje kon noemen. De volgende hindernis was echter lastiger. Zodra ze een stap in het des betreffende gebied hadden gezet werden er houten schijven op hun afgevuurd. Nanook reageerde snel door opzij te springen en Ayla wist het voor mekaar te krijgen om niet geraakt te worden door te bukken. Ze zuchtte, kwam weer overeind en moest springen om niet alsnog een schijf tegen zich aan te krijgen. Ze zag hoe Nanook al springend en wijkend al bijna bij het volgende onderdeel was. Ze rende haar Riolu achterna, maar net toen ze de balk bijna had bereikt werden er een grote hoeveelheid schijven op haar afgevuurd. “Nanook!” riep ze geschrokken. Instinctief draaide Nanook zich om en sprong hij omhoog, de schijven stuk makend met zijn Ijzerstaart. Sierlijk lande hij op de grond en keek hij zijn trainster bezorgd aan. Die stak opgelucht haar duim op, “Dankje.”
De balk schatte ze nog wel als het meest lastigste. Niet omdat hij op het water lag, maar omdat hij draaide. Het leek bijna onmogelijk om er over heen te lopen zonder te vallen. Voorzichtig zette Ayla haar voet op de balk, Nanook was al op de helft. Met zijn lichtgewicht en lenigheid had hij er totaal geen problemen mee om naar de overkant te komen, om jaloers op te worden. Ayla haalde diep adem en zette toen haar volledige lichaam op de balk. Meteen moest ze haar armen spreiden om niet uit balans te raken. Gehaast zette ze nog een stap, en nog één. Ze moest gedwongen snel lopen, wilde ze niet in het water belanden. Ayla was zo gefocused op haar voeten, dat ze niet door had dat ze al bijna het einde had bereikt. Op het laatste moment stapte ze mis en viel ze wild zwaaiend opzij. Ze voelde hoe een hand haar beetpakte en haar vlug naar voren trok, totdat ze met beide voeten op een grote, droge vlonder stond. “Bedankt maatje,” zei ze opgelucht, de Riolu over zijn kop aaiend. Nanook grijnsde en sprong toen naar de volgende vlonder. Het was handig dat hij eerst ging. Zo kon Ayla zien welke vlonder los zaten. Ze hoefde niet bezorgd te zijn dat hij viel, Nanook had goede reflexen en was bovendien leniger dan een Aipom. Ayla glimlachte en sprong toen ook naar de dichtstbijzijnde vlonder. Het springen zelf was niet zo moeilijk, ook dit had ze kind zijnde vaak genoeg gedaan. Ze moest alleen opletten bij los zittende vlonders, maar die wist ze te overwinnen door snel te reageren. Uiteindelijk kwam ze aan bij het laatste obstakel, het touw. Nanook en zij keken elkaar aan, knikte en pakte het toen met zijn tweeën vast. Sierlijk zwaaide ze naar de overkant, het touw op het laatste moment loslatend. Ayla was door haar lengte de eerste die stond en ving Nanook lachend op. “Goed gedaan!” prees ze hem. Ze hadden de Finish bereikt.

Het duurde nog even voordat Kiki arriveerde, wat Ayla niet raar vond. Sowieso vond ze dat het eigenlijk wat snel was voor Kiki’s Pokémon om meteen weer te beginnen met vechten, maar ze waren het vast wel gewend als gympokémon. Toch hoopte Ayla dat ze niet al te moe waren, ze wilde het liefst een eerlijk gevecht.
‘Oké, mijn Pokémon zijn klaar om te beginnen. Ik hoorde dat het parcours goed verliep, wat betekent dat ik je uitdaging aanneem. Ben je er klaar voor?’ Kiki glimlachte, Ayla kon van haar blik niet aflezen of ze er zin in had of niet. Misschien baalde ze nog van het vorige gevecht, of had ze juist meer motivatie gekregen om te winnen. Ze besloot maar gewoon te antwoorden, wie weet wat voor reactie zou volgen. “Ja, wij zijn klaar om te beginnen,” begon ze vastberaden. Nanook stemde hier mee in. Kiki maakt een knikkend gebaar en eindelijk was er strijdlust in haar ogen te ontdekken. Nu wist ook Ayla te glimlachen. Ze kon niet wachten om te beginnen, en gelukkig stonden ze al snel op hun plaatsen. Nanook stond, zoals altijd, naast haar zijde en wachtte geduldig af op wat Ayla zou gaan doen. In haar hoofd had ze al een strategie bedacht, maar zoals altijd liet ze haar verwachtingen hier niet teveel van afhangen. Ze had geleerd zichzelf open te stellen voor alle mogelijkheiden, zodat ze kon inspelen op elke onverwachte situatie. Ayla haalde diep adem en maakte de scheidsrechter toen duidelijk dat hij kon beginnen met .. Naja, datgene wat hij wou zeggen. ‘Dit is een drie op drie gevecht. Enkel de uitdager – Ayla – mag van Pokémon wisselen.’ Hij hief zijn armen, ‘begin!’ Meteen reageerde Kiki door haar pokéball in de lucht te gooien. ‘Tyrogue go!’ riep ze, waarna de paarse gevechtspokémon de bal uit sprong. Opgewekt landde hij op zijn benen en begon hij van het ene been naar het andere te ‘hoppen’, zijn vuisten bij zijn borst houdend, energiek als hij was. Ayla grinnikte en vergrootte de pokéball die ze al een tijdje tussen haar vingers had gehouden. Sierlijk gooide ze deze in de lucht, “Ga ervoor, meisje!” Haar roep werd beantwoord door een vrolijke vogelkreet en al snel vloog er een Pidgeotto door de zaal. Ze maakte een sierlijke luchtsalto en liet haar zwarte kraalogen toen vastbraden op de Tyrogue vallen. Het gevecht kon nu echt beginnen. Ayla gaf de eerste zet aan Kiki.
‘Hidden power!’ riep Kiki, terwijl ze een fanatieke draai maakte. Ayla kon het niet laten haar wenkbrauwen op te hijsen. Hidden power.. Origineel. De Tyrogue laadde zich op en vuurde toen verscheidene energie balletjes op Yani af. Ayla hoefde niks te zeggen, de Pidgeotto ontweek ze al uit zichelf. Ze glimlachte, nu was het haar beurt. Ze besloot meteen goed te beginnen. “Yani, doe je Aerial-ace,” sprak ze kalm. Yani slaakte een kreet, maakte een luchtsalto en deed wat haar trainster van haar vroeg. Ze dook op Tyrogue af met een Aerial-ace, hoorde Kiki zeggen dat hij deze moest ontwijken, en verdween op het laatste moment, om vervolgens achter zijn rug weer te verschijnen en hem volop te raken. De Tyrogue klapte voorover, maar wist zich staande te houden door meerde stappen nar voren te zetten. Yani hees zich vlug omhoog, zodat ze niet meer binnen Tyrogue’s bereik was en liet haar blik op haar trainster vallen, die haar een goedkeurende blik schonk. Kiki zag dit als een buitenkansje. ‘Bulk up,’ zei ze snel. Tyrogue werd omhuld in een rood licht en meteen werden zijn attack- en defense-status verhoogd. Ayla mompelde iets binnensmonds, dit had ze moeten voorkomen. Ze besloot snel een tegenaanval in te zetten, in de hoop hem alsnog te kunnen verzwakken. En ach, waarom zou ze het niet meteen op een combinatie wagen? “Oke, doe snel je Aerial-ace/Attract combinatie,” riep ze naar haar Pidgeotto. “Pidgeo!” antwoorde Yani opgewekt. Ze maakte een snelle draai en dook weer voorover, zichzelf voor een tweede keer omhullend in witte stralen. Dit keer verschenen er echter ook rozegekleurde hartjes om haar gevleugelde lichaam. Het was een combinatie die Ayla in een contest had gebruikt, en het zorgde niet alleen voor een mooi effect, maar was bovendien dubbel effectief. Als hij raakte, kreeg de tegenstander niet alleen een behoorlijke klap, maar bestond er ook de kans dat hij beïnvloedt werd door de Attract. En als dit zo was, was het vrijwel afgelopen. Zo snel als ze kon raasde Yani op Tyrogue af. Deze beantwoorde echter de aanval door – nog steeds gloeiend en wel – zijn handen naar voren te steken en de aanval af te weren. Het verbaasde Ayla dat dit werkte, die bulk up wierp blijkbaar zijn vruchten af. Met een ongelofelijk kracht gooide Tyrogue Yani naar achter, wie zich gelukkig op tijd wist te herstellen. Ze schudde eenmaal met haar kop en schrok toen ze plotseling een wit gloeiende vuist voor zich zag verschijnen. Ze werd volop geraakt door de Mach punch en klapte tegen de grond. Kiki gooide haar arm naar voren. ‘Nog eens!’ Tyrogue zette zich af en gaf haar nogmaals een harde klap. “Yani!” riep Ayla geschrokken. Ze beet op haar lip, de neiging om naar haar toe te rennen negerend. Yani kreunde zachtjes en zette haar vleugels op de grond. Ze wist zich overeind te duwen en moest toen snel omhoog stijgen om niet nogmaals geraakt te worden. Hijgend bleef ze stil hangen in de lucht. Ayla wierp de gymleidster een kwade blik, dat was gemeen. Zijzelf gaf Pokémon altijd de tijd om weer overeind te komen. Gelukkig was Yani snel genoeg geweest. “Goed zo, meisje,” prees ze haar Pokémon glimlachend. Yani keek op en knikte zachtjes, waarna ze al snel haar blik weer op Tyrogue wierp. Ayla dacht na. Wat kon ze doen? Nog één klap en het was over. Ze moest dit gevecht snel zien te beëndigen. Haar blik viel op de muur. Natuurlijk! “Yani, snel, doe je Whirlwind, gevolgd door een Steelwing!” Tyrogue was ondertussen omhoog gesprongen om het bevel om de Pidgeotto nog een keer te raken met een Mach punch op te volgen, maar werd toen hardhandig naar achter geblazen. Hij knalde volop tegen de muur op. Tijd om voorover te vallen kreeg hij niet, want de klap werd versterkt, doordat Yani hem dieper de muur in sloeg met een Steelwing. Er onstond een lichte stofwolk, en zodra deze was weggetrokken lag Tyrogue op de grond. Op de plek waar hij zojuist tegen de muur was opgeslagen, zat nu een diep gat. Yani vloog op, de Tyrogue nauwlettend in de gaten houdend. Hij verroer zich echter niet. ‘Tyrogue kan niet meer verder vechten, de eerste ronde gaat naar Ayla en Yani!’ sprak de scheidsrechter luid. Kiki zette een teleurgestelde blik op, maar veranderde deze al snel weer in een vastberaden uitdrukking. ‘Je hebt je best gedaan. Keer terug,’ zei ze, de bal van Tyrogue tevoorschijn halend. Ayla glimlachte breeduit en stak haar arm uit zodat Yani hierop kon landen. Ze kriebelde haar tussen haar veren. “Goed gedaan meisje, ik ben trots op je. Hier, rust maar lekker uit.” Ze liet Yani terugkeren, de trotse glimlach op haar gezicht behoudend.

‘Nu mag jij als eerst,’ zei Kiki. Ze was duidelijk nog niet van plan op te geven. Ayla knikte, stopte de bal van Yani terug in haar tas en haalde toen degene met het vlammenstickertje tevoorschijn. “Kiara, jouw beurt!” riep ze vrolijk toen ze de bal de lucht in wierp. Enthousiast sprong de kleine Vulpix eruit en landde ze sierlijk op haar pootjes. Kiki fronste en riep toen haar Meditite naar voren. Ze had blijkbaar geleerd van de vorige situatie, gebruik geen vuurtype tegen een Vulpix. Niet dat Ayla dit had gewild. Ze glimlachte. Ergens was ze blij dat Kiki voor Meditite had gekozen. Combuskes was sterker, Kiara had hem misschien niet aangekunt. Ze was nog jong, dit zou haar eerst gymgevecht worden. “Ik weet dat je het kunt, meissie,” bemoedigde Ayla haar Pokémon. Kiara slaakte een vrolijk kreetje en liet haar bruine ogen toen op de mediterende Pokémon vallen. Ayla besloot meteen te testen hoe haar vlammenwerper er voor stond. Ze hief haar hand. “Vlammenwerper, doe je best!” Kiara hief haar kop, haalde heel, heel diep adem en vuurde toen met alle kracht een vlammenwerper af. Hij was weliswaar niet groot, maar Ayla was allang blij dat het gelukt was. Kiki sloeg haar vuisten tegen elkaar aan, maar Ayla lette niet op haar bewegingen. ‘Psychic!’ riep ze. Meditite sloeg ook haar twee vuisten tegen elkaar en omringde de vlammenwerper met een blauwe gloed. Vervolgens bestuurde ze deze richting het plafond, waardoor het laminaat het slachtoffer werd. Het hout kleurde zwart en er onstond een zwart gat in het dak. Ayla fronste. Eerst de muur, nu dit. Ach, dit was vast gebruikelijk in een gym. Niets weerhield een gymleider of uitdager ervan om te winnen. Kiki gooide haar hand naar voren, ‘Focus blast!’ Meditite verloste zich uit haar mediteergreep, ging op twee benen staan en rende toen op Kiara af. “Ontwijk!” riep Ayla snel, maar tevergeefs. Kiara sprong omhoog, maar Meditite dook voorover en sloeg het vossenjong tegen haar buik. ‘Schaduwbal!’ vervolgde Kiki. Meditite laadde een schaduwbal en sloeg deze omhoog, volop tegen Kiara. De kleine Vulpix slaakte een kreet en landde hard op de grond. Geschrokken rende Ayla naar haar toe, voordat de scheidsrechter ook maar iets had kunnen zeggen. “Kiara, gaat het?” vroeg ze bezorgd, terwijl ze bij haar Vulpix neerknielde. Ze opende haar buine ogen en knikte zwakjes. Ayla tilde haar op en streek haar over haar vachtjes. “Je hebt het goed gedaan, rust nu maar lekker uit.” Ze liet Kiara terugkeren en nam toen weer plaats op haar plek, zich niks van de fronsende blik van de scheidsrechter aantrekkend. Haar blik ging naar Nanook. Ze grijnsde. “Jouw beurt maatje.”

Nanook knikte en sprong naar voren, zijn blik vol strijdlust. Nu Music er bij stond zou hij natuurlijk extra hard zijn best doen, al deed hij dat normaal eigenlijk ook. Ayla balde haar vuist. Kiki had nog twee Pokémon over, maar dat zorgde er niet voor dat haar moed wegzonk. Ze had de volste vertrouwen in Nanook. Hij was haar beste maatje en ze hadden al veel doorstaan in hun leven. “Laat ze maar eens zien wat je in je hebt,” sprak ze zacht. Nanook knikte en nam een vastberaden vechtshouding aan. Hij wenkte met zijn blauwe handje dat Meditite mocht beginnen. Dit liet Kiki zich geen tweede keer zeggen. Ze sloeg haar hand naar voren. ‘Focus blast!’ Ayla grijnsde. “Same.” Beide Pokémon zette zich af en rende naar elkaar toe met wit gloeiende vuisten. Er volgde een harde klap toen de twee aanvallen botsten. Meditite en Nanook vlogen naar achter. Meditite knalde hard op de grond. Nanook wist zich in de lucht te herstellen en maakte een sierlijke salto, voordat hij op zijn zwarte poten landde. “Goed zo!” riep Ayla. Nanook stak zijn duim op en wachtte toen totdat Meditite overeind had weten te komen. Zodra dit was gebeurd zei Ayla hem nogmaals een Focus blast uit te voeren. Nu ze wist dat de zijne sterker was dan die van Meditite, was voor Kiki ontwijken de enige optie. En dit ging lastig als je naar Nanook’s snelheid keek. Kiki had zoiets als dit echter al verwacht. ‘Snel Meditite, Detect!’ riep ze. Meditite liet haar ogen blauw gloeien en ontweek de Focus blast met gemak. Ayla kwam snel met een oplossing. “Earthquake,” zei ze snel, maar kalm. Nanook maakt een snelle draai, sprong en sloeg zijn zwarte poten hard tegen de grond. Meteen begon deze trillen en spleet de aarde in tweeën. De scheur schoot regelrecht op Meditite af, waardoor deze de concentratie verloor en opzij moest springen om niet de diepte in te vallen. Meteen sprong Nanook – die Ayla’s plan doorhad – naar voren en sloeg toen zelfstandig toe met een Ijzerstaart. De Meditite klapte naar achter, uitgeschakeld. Zodra de scheidsrechter dit zag hief hij zijn arm. ‘Meditite kan niet meer verder vechten, deze ronde gaat naar Ayla en haar Riolu Nanook!’ Een brede grijns sierde Ayla’s gelaat. Twee uit, nog één te gaan.

‘Combusken, go!’ riep Kiki, zodra ze Meditite had terug geroepen. De deels vuur- en deels vechtpokémon kwam tevoorschijn. Hij keek even vurig naar Nanook, en liet zijn blik toen door de omgeving glijden. Meteen viel zijn blik op de Kirlia bij de muur. Zijn uitdrukking veranderde. Hij begon stoer te grijnzen en wierp haar een knipoog. Nanook zag dit en riep kwaad iets in zijn eigen taaltje. Met opgeheven wenkbrauw keek Combusken hem aan. ‘Combus, Combusken?’ De haan zette het op een lachen, zo hevig dat hij naar zijn buik greep. Wat hij ook had gezegd, het was vernederend. Nanook kleurde rood aan. Ayla en Kiki keken elkaar even vragend aan. ‘Combusken, dit is een gymgevecht, blijf gefocused,’ sprak Kiki tegen haar Pokémon. De Combusken luisterde niet, maar begon alleen maar harder lachen. Plots sloeg Nanook kwaad met zijn poot tegen de grond en liet hij een grote steen tegen Combusken opknallen, precies tegen zijn hoofd. De Combusken slaakte een kreet, greep naar zijn hoofd en liet zijn blik toen woest op Nanook vallen, wie grijnzend zijn armen in elkaar vouwde. Music was zijn vriendin, niemand spotte hiermee. Kiki zag dit als een signaal om het gevecht te laten beginnen. ‘Combusken, ember!’ Het was echter geen Ember wat de Combusken afvuurde, maar een complete Vlammenwerper. Snel sprong Nanook omhoog om de hete vlammen te kunnen ontwijken. ‘Combusken, ik zei Ember!’ sprak Kiki geïrriteerd. Maar, de Combusken luisterde niet. Hij zette zich af met zijn hanenklauwen en stormde op Nanook af. Hij hief zijn arm en wilde toeslaan met een Brick Break, maar Ayla wist dit tegen te houden door te zeggen dat Nanook een Ijzerstaart moest gebruiken. “Nu, Focus blast,” voegde Ayla er snel aan toe. Nanook draaide zich razendsnel om en sloeg zijn witte vuist toen tegen Combusken’s kaak. Deze vloog naar achter en belandde met zijn rug op de harde grond. Kwaad krabbelde hij overeind, zijn ogen leken wel vuur te spuwen. Het was nu echt oorlog. ‘Combusken, luisteren!’ riep Kiki, maar het haalde niks uit. Verblind door zijn woede rende Combusken op Nanook af, sneller dan ervoor. Hij sprong en wilde toeslaan met een Double Kick, maar Nanook wist zijn poot vast te grijpen en sloeg hem tegen de grond. Hij deed een paar passen naar achter en keek toen geconcentreerd toe hoe de Combusken weer overeind wist te komen en weer op hem af stormde. Ayla beet op haar lip. Hij moest nu echt gaan luister naar zijn leidster, anders liep het niet goed met hem af. Doordat hij iedere keer de aanval inzette, kon Ayla hem tegenhouden. ‘Combusken, ik beveel dat je nu een Ember afvuurt!’ riep Kiki kwaad. In haar stem klonk dominantie, waardoor Combusken met een ruk stopte. Hij keek zijn gymleidster aan en vuurde toen met tegenzin een Ember af. Nanook werd geraakt, maar gelukkig wist hij zich staande te houden. Kiki knikte goedkeurend en ook Ayla was blij om te zien dat Combusken weer gehoorzaamde. ‘En dan nu je Double Kick.’ Combusken zette zich razendsnel af en stootte zijn klauwen naar voren. Ayla reageerde snel. “Hidden power!” Nanook vuurde een Hidden power af, wat ervoor zorgde dat de Combusken naar achter werd geblazen. “Oke maatje, en nu je Ijzerstaart.” De gemaskerde Pokémon rende naar voren, zette zich af en liet de energie naar zijn staart vloeien. Vervolgens pakte hij zijn enkels beet en raasde hij al tollend op Combusken af. Die was net overeind gekomen en werd weer volop geraakt. De haanpokémon belandde op de grond. Maar, de vraag was, bleef hij liggen?

Het was duidelijk wat Combusken wilde, maar het leek hem niet te lukken. Hij had zijn ogen dichtgeknepen en probeerde zichzelf steeds opnieuw overeind te hijsen, maar al snel was het duidelijk dat dit onmogelijk nog kon lukken.

Nanook kneep zijn ogen tot spleetjes en zodra de Combusken in beweging kwam balde hij zijn handen tot een vuist. Hij deed een stap naar voren, maar Ayla liet hem met een handgebaar tot stilstand komen. Uiteindelijk bleef de Combusken liggen, niet meer in staat om te vechten. De scheidsrechter maakte bekend wie de winnaar van dit gevecht was, maar Ayla lette al niet meer op hem. Ze rende naar voren, ving Nanook op in haar armen en draaide vrolijk in de rondte. "Nanook, we hebben gewonnen!" riep ze vrolijk. Nanook gooide zijn armen in de lucht, "Rih, liuh!" Lachend legde Ayla hem weer neer op de grond en zag ze hoe hij naar Music toe rende. Er stond een grote grijns op haar gezicht gepland, in tegenstelling tot Kiki. Één keer verloren was niet zo heel erg, maar twee keer op één dag? Teleurgesteld liet ze Combusken terugkeren en met een neutrale blik liep ze naar Ayla toe. 'Gefeliciteerd,' begon ze, terwijl ze haar de badge toereikte. 'De Kiay badge is van jou.' Ayla knikte dankbaar en pakte de bade van haar over. Met pretlichtjes in haar ogen keek ze ernaar, waarna ze zich al snel omdraaide richting Cynthia. "Het is ons gelukt," zei ze grijnsend.