Accident!

De Shinx trok hard aan zijn riem, waardoor zijn trainster bijna voorover viel. “Shinx!” riep de kleine Pokémon vrolijk. Zijn kracht was veel te groot in verhouding met zijn grootte en leeftijd. Hij was nog maar een paar maanden uit het ei en nog nauwelijks getraint. Het was zijn karakter dat hem zo maakte, en zijn trainster vond het best. Ze grinnikte er zelfs om.
De twee liepen langs de Lough River. Dit was geen gewoon toeval. Demy had besloten om haar Twilight eens wat training te geven, en waar kon een kleine elektrische Pokémon nou beter tegen trainen dan tegen een hele hoop water types? Voor de zekerheid had ze alsnog Ocean bij zich. Daystar en Rythm waren bij Daycare Eternal. Als de Shinx echter zo'n energie bleef houden zou Ocean niet nodig zijn.

Demy koos een plek uit en ging daar rustig zitten. De Shinx ging, wild zwaaiend met zijn staart, dicht bij de waterkant staan. Het was koud; Demy had een dikke jas aan en een sjaal om. Ook haar handen waren verborgen achter handschoenen. Twilight had een iets dikkere vacht gekregen en had daarom geen last van de kou. Hij stak zijn poot uit naar het water en sloeg er tegenaan, waardoor hij er achter kwam hoe koud het eigenlijk was. Geschrokken sprong hij achteruit. Demy liet een zachte grinnik horen. “Even geduld,” klonk haar stem, waarna ze haar tas er bij pakte en er een hengel uit haalde. Het was een klein ding, maar wel gloednieuw. Ze gooide de dobber in het water, zonder echt te weten waar ze aan begon. Al snel trok er iets aan..

Demy haalde de hengel met kracht op. Een Surskit kwam tevoorschijn. “Twilight, klaar? Thunder Fang!” Thunder Fang was een egg move die Twilight blijkbaar had meegekregen. De kleine Shinx sprong vol energie op de Surskit af. Hij beet, waarbij veel volts via zijn kaken door het lichaam van de Surskit schoten. Waar hij en Demy niet over nagedacht hadden was dat hij nu boven het water hing. De Surskit was blijkbaar verlamd, want hij bewoog niet meer. De twee tolden een paar keer over de kop voor ze verder naar beneden vielen. In een paniekaanval vergat Demy was ze doen moest. “Twilight!” riep ze. Ze strekte haar armen uit om het beestje te pakken, maar tevergeefs. Hij was buiten bereik. Een laatste kreet klonk van de Shinx voor hij in het ijskoude water viel.

Nuri liep op haar gemak langs de waterkant. Eigenlijk wist ze nog niet goed waar ze naar op weg was, maar buiten zijn vond ze altijd fijn. Tobi dribbelde zoals altijd vlak langs haar, en Pip had zich onhandig geïnstalleerd op haar schouder en hoofd. Dat laatste bezorgde haar straks vast spierpijn, maar ze deed gewoon alsof ze gek was. Wat overigens wel zou gaan lukken.
Het was fris en Nuri stopte haar handen diep in haar zakken. Door Pip om haar nek had ze het niet heel koud, maar toch was ze stiekem jaloers op Tobi, de vuurpokémon met de dikke vacht. Mazzel hij.
Toen blafte de kleine Growlithe een keer.
"Wat is er, Tobi?" vroeg Nuri verbaasd. Tobi gromde en blafte nog een keer. Blijkbaar had hij iets gehoord. Normaal schonk hij er niet veel aandacht aan, maar nu was het blijkbaar belangrijk.
"Erop af," zei ze tegen hem, en hij stoof ervandoor. Nuri volgde hem gauw. Pip rolde van haar schouder af, viel naar de grond maar wist zichzelf net op tijd op te vangen, maar Nuri schonk er geen aandacht aan, het was een grote jongen. Alhoewel hij wel mopperend achter sjokten.
Verder zat een meisje op haar knieën aan de waterkant. Blijkbaar was er iets gebeurt, want Nuri kon de schrik van haar gezicht lezen. Wat was er aan de hand?
Tobi trok aan de broekspijp van Nuri. Toen zag ze de kleine Shinx die in het water viel.
Dat was niet goed. "O grote goedheden," kwam het er hakelend bij haar uit. Nee. Dat was inderdaad niet goed.

''Togetic, kom terug hier!'' Riep een zachte stem van een meisje. De Togetic keerde terug om naar waar hij zijn trainster had horen roepen en grijnsde, als ze hem niet kon vinden zou ze ook nooit de rivier vinden. Togetic hield er soms wel eens van om zijn trainster achter zich aan te hebben, zoals hij vroeger deed in het landhuis toen hij nog een Togepi was. Het was altijd een spel genaamt verstoppertje, één spel waarin Togetic nog nooit verslagen was. Hij klapte een keer met zijn vleugels en luisterde naar de zachtte wind die ruisde door de bomen. Togetic kon de voetstappen van zijn trainster al aan komen horen, toen hij nogmaals omkeek zag hij pas hoe koud Rima het had en voelde wat schaamte in zijn hart opzwellen. ''Togetic, niet in dit koude weer ok?'' Zei Rima in een klein stemmetje terwijl ze langzaam hijgde om weer tot rust te komen. Rima was een meisje met lange donkere haren en groene ogen. Op dit moment had ze warme kleding aan inplaats van een jurk of een rokje die ze altijd draagde in het landhuis waar de laatste leden van de Moyo Familie woonde. De familie waar Rima vanaf stamde was rijk, maar dat was iets waar ze niet veel om gaf. Er waren altijd wel mensen die probeerden binnen te dringen in het huis in de nacht voor het geld en andere kostbare dingen. Maar meestal dacht Rima vanzelf dat ze haar gewoon wilden kidnappen voor losgeld.

Rima zuchtte toen Togetic een glimlach gaf en weer verder vloog, ze liep achter hem aan toen ze plots de rivier zag waar ze al die tijd al naar opzoek was. Nu glimlachtte ze ook, maar dat was totdat ze iets hoorde, ''Twilight!''. Rima keek wild om zich heen, het was een meisjesstem die de naam van iemand riep. Ze keek richting Togetic die keek van een afstand hoe een Shinx in het water viel, ijskoud water nogwel. Rima knipperde even met haar ogen om te kijken wat ze moest doen, of niet moest doen. Ze kwam hier eigenlijks om Seadra eventjes een tijdje te laten genieten van het water, misschien kon Seadra de arme Shinx van het meisje helpen, het meisje die hopeloos toekeek naar haar Shinx. Ze pakte haar Pokébal en liet Seadra in het water, ''Seadra, zie je die Shinx daar?'' Vroeg Rima. Seadra keek eventjes aan beiden zijden voordat ze een kleine elektrische Pokémon in het ijskoude water zag en knikte, ''Je zult hem moeten helpen, het water kan hem ziek maken en hij weet niet hoe hij moet zwemmen en ziet er nog heel jong uit,'' Wist Rima uit te brengen voordat Seadra op de Shinx af ging om hem te helpen. Maar hoe wilde Rima nou hoe Seadra dat zou doen? Ze had geen poten! Seadra keek om naar Rima in verwarring en toen naar het andere meisje voor een manier om de Shinx uit het water te krijgen.

Koud water zat tussen alle haren van de jonge Pokémon. Het duurde even voor hij zich bewoog. Dit was instinct, en kon hij niet tegen gaan. Wild sloeg hij met zijn poten, die niet gemaakt waren voor het zwemmen. Hij wist zijn kop boven het water uit te krijgen, waarna hij hevig adem haalde. Dit vond hij niet leuk, en Demy ook niet. Hoestend bewoog hij zijn poten, hopend lang geneog boven water te kunnen blijven. Waarom had hij niet beter opgelet?

Een Seadra naderde Twilight. Even was Demy bang dat deze kwade bedoelingen had. Ze versmalde haar ogen terwijl ze haar blik op haar vast legde. Op dat moment dacht ze er alleen aan dat ze Ocean kon gebruiken om de Seadra weg te jagen. Het duurde enkele tellen voor ze besefte dat Ocean ook Twilight kon helpen. Ze sloeg zichzelf voor haar hoofd en greep toen de Pokéball van Ocean vast. Ze gooide het voorwerp de lucht in, waarna de Prinplup tevoorschijn kwam. “Ocean! Haal Twilight het water uit!”
Haar stem had net nog bang en hulpeloos geklonken, maar was nu weer bloedserieus en duidelijk. Ze klonk zelfs streng! Gelukkig begreep Ocean dat het om het leven van de jonge Twilight ging, dus negeerde ze het strenge. Ze sprong het water in, zwom zoals alleen pinguïns dat konden en nam Twilight op haar rug. Voor die het door had waren ze alweer aan de kant. Demy pakte haar Shinx van de rug van haar Prinplup af. Ze dacht er niet bij na dat Twilight nat was en drukte hem dicht tegen zich aan. “Oh, het spijt me zo!” was het eerste wat ze zei. De Shinx mopperde nors, terwijl hij trilde van de kou. Dat zou hij niet nog eens doen.

Ocean had de Seadra gezien en aangezien ze niet de behoefte voelde om het kleffe gedoe van Demy te aanschouwen besloot ze eens kennis te maken. Ook had ze gezien dat er zich twee trainers in de buurt bevonden. Mensen interesseerden haar echter niet. Ze zwom soepeltjes naar de Pokémon toe en bekeek haar eens goed. Lekker.. stekelig. “Eén van hen of wild?” vroeg de Prinplup kortaf, verwachtend dat ze wel begrepen zou worden. Tenslotte wenkte ze ook nog naar de oevers waar de trainers zich bevonden.

- Ik gebruik dezelfde blauw voor al mijn Pokémon. Just so you know.. (; -
- Oh, en.. Ik ga nu. Niet te ver gaan zonder mij. :') -

Rima mompelde onder haar adem, het had dus helemaal niet gewerkt aangezien Seadra alleen maar stekels had die giftig konden zijn en geen poten. Wat haalde ze zich in godsnaam in haar hoofd. Ze keek treurig naar haar Togetic aangezien haar hulp niet eens accepteerd werd en zuchtte. Het meisje had haar eigen water Pokémon, Prinplup, haar Shinx al laten helpen. Maar Rima had Seadra wel in het water gekeken en het zag er naar uit vanaf de plaats waar Rima stond, dat de Prinplup geen zin had in het kleffe gedoe van zijn trainster. Ze grijnsde een beetje om te zien dat Seadra en de Prinplup kennis met elkaar begonnen te maken.

Seadra keek naar de Shinx en schudde met haar hoofd, dit kon ze niet, ze had geen poten en het zag er ook uit dat de andere trainster haar niet vertrouwde. Seadra wist dat ze van Rima houdt omdat zij degene was die haar opgevoed had van toen ze nog een baby Horsea was, maar dit was één van de domste mislukkingen ooit. Ze liet haar kop eventjes hangen alleen om een Prinplup de Shinx uit het water te zien helpen. Als die trainster dat nou eens eerder had gedaan....nee, weer schudde Seadra met haar hoofd. De trainster begon klef te worden nadat de Shinx weer veilig uit het water was gehaald maar Prinplup scheen er niet zoveel zin in te hebben en naderde Seadra. ''Eén van hen of wild?'' vroeg de Prinplup aan Seadra. Seadra keek op en staarde eventjes naar haar voordat ze antwoord gaf en wist wat ze bedoelde, ''Ik heb een trainster van sinds ik een Horsea was, natuurlijk ben ik niet wild,'' Klaagde Seadra, maar des ondanks haar geklaag shitterde de wel een lachbui in haar toon, het leek alsof ze het niet langer meer uit kon houden en bijna in de slappe lach vloog. ''Sorry, mijn trainster staat daar aan de andere kant van de rivier met mijn vriend Togetic,''

Togetic had een schitter in zijn ogen en wist dat Seadra een lachbui aan het veroorzaken was. Hij grijnsde en klapte met zijn vleugels terwijl hij eventjes omkeek naar Rima. Rima keek terug en ze staarden eventjes naar elkaar totdat ze beiden knikten en alvast naar de kant van de rivier liep waar Seadra naartoe was gezwommen. ''Laten we blij zijn als Seadra haar eerste vriend maakt in Utah,'' zei Rima zachtjes, bijna overstaanbaar. Maar Togetic had het toch zo nu en dan gehoort en knikte terwijl ze verder op het groepje afliepen.

Nuri rende naar het meisje toe, die nog steeds op haar knieën zat, maar nu met de Shinx als een verzopen katje in haar armen. Ze trok het beestje dicht tegen haar aan en trok zich blijkbaar niets aan van het feit dat hij nog nat was, en zij nu ook.
Tobi was als eerst aangekomen. "Wraf!" riep hij naar Nuri.
Nuri kwam hijgend bij hem en het meisje staan. Snel deed ze haar jas uit.
"Is hij okée? Alles in orde?" Normaal was ze niet zo'n prater, maar nu maakte het haar niet uit. Het was veel te koud om rare dingen te doen zoals verlegen zijn. Ze gaf de jas aan het meisje. "Doe hem dit maar om, om hem warm te houden."

-- korte post is faal. Maar ik moet ook gaan. x3

Even leek de Seadra niet te begrijpen wat Ocean bedoelde. Ze keek alleen. Ocean wilde zuchten. Weer zo een.. Ze kwam ook nooit eens een Pokémon tegen met hetzelfde karakter als zijzelf had. Was ze zo zeldzaam dan? “Ik heb een trainster van sinds ik een Horsea was, natuurlijk ben ik niet wild,” sprak de Seadra, waarna ze een vreemd geluid uit begon te stoten wat Ocean herkende als een lach. Een lach die ze liever niet vaker hoorde. Ze kneep haar ogen geïrriteerd samen. “Sorry, mijn trainster staat daar aan de andere kant van de rivier met mijn vriend Togetic,” vervolgde de Seadra, zodra ze klaar was met haar akelige gelach. “Aha. Demy zit daar, met Twilight. Ik ben Ocean,” sprak Ocean kortaf. Toen ze het over Demy had wenkte ze even richting de kant. Het leek haar wel duidelijk dat Demy het meisje was en Twilight de Shinx. Maar, misschien was dat omdat zij dat gewend was. Misschien was het voor de Seadra helemaal niet logisch.

“Wraf!”
Demy viel bijna om bij de luide blaf. De Shinx die ze stevig vast gehouden had schrok net zo erg. Van schrik stootte hij een elektrische schok af, richting de Growlithe. Demy had geluk dat ze hem net los gelaten had. Vrijwel direct daarna kwam een meisje bij haar staan.
“Is hij okée? Alles in orde?” Demy wist meteen dat ze het over Twilight had. “Doe hem dit maar om, om hem warm te houden,” sprak het meisje, terwijl ze haar jas aanbood. Demy grijnsde en knikte als bedankje. Ze pakte voorzichtig de jas aan en wikkelde hem om Twilight heen. Die vond het niet zo fijn. De jas zorgde er voor dat hij zich minder goed kon bewegen. Hij zag er wel schattig uit met die jas om zich heen. Demy grinnikte droogjes toen ze naar Twilight keek, die uit de jas probeerde te komen. Dit deed hij op alle mogelijke manieren. Hij ging op zijn rug liggen en deed allerlei rare trucjes, maar niks hielp. Van dit gewrijf werd hij wel droger. “Oh, maar nu wordt je jas helemaal nat!” merkte Demy op. Ja hoor.. Ze had het weer voor elkaar. Door iets wat haar Pokémon had gedaan beschadigde ze andermans eigendommen. Lekker slim weer.

- Wauw. Posts van 380 woorden maken gaat toch makkelijker dan ik dacht. o_o -

Seadra knipperde eventjes met haar ogen, het zag eruit dat de Prinplup er niet echt blij mee was dat ze begon te lachen. Maar Seadra kon er echt niets aandoen als ze de slappe lach kreeg. Ze keek naar haar spiegelbeeld in het water in schaamte en zuchtte vlak voordat ze de Prinplup weer aankeek. “Aha. Demy zit daar, met Twilight. Ik ben Ocean,'' Seadra keek eventjes naar de Shinx de en het meisje, dus de Shinx had een nicknaam, genaamd Twilight en het meisje heette Demy. De Prinplup waarmee ze aan het praten was had ook een naam, Ocean. Het waren goede namen voor de goede soorten Pokémon, ze knikte eventjes in hun directie, maar zelf was Seadra blij dat haar trainster niet aan nicknamen deed. ''Aangenaamd Ocean, ik ben gewoon Seadra,'' Sprak ze, dit keer kalm nu ze wist dat ze niet moest lachen in de buurt van deze Pokémon.

Rima keek naar het meisje die geholpen werd door een andere trainster die ze voor de rest niet kende, ze had een Growlithe bij zich. Een Pokémon die Rima zich nog heel goed kon herkennen omdat haar moeder er ook ooit ééntje had gehad. Maar hij was nu een Arcanine en hielp het huis te bewaken voorals er indringers waren. Ze keek even naar Togetic die besloot om wat sneller te vliegen waardoor Rima mee moest rennen inplaats van lopen. Tot ze het wist was ze aan de andere kant van de rivier en dicht in de buurt van haar Seadra en de mensen met hun Pokémon die ze nog niet had ontmoet. Ze naderde wat dichterbij, ze keek naar beiden meiden en gaf een glimlach, ''Mijn naam is Rima,'' Toen keerde ze zich tot de Shinx en het blonde meisje, ''Is alles in orde met je Shinx?'' Vroeg ze.

Tobi sprong verontwaardigd opzij toen er een elektrische schok naar het afgevuurd werd door de kleine Shinx. Hij gromde nog wat na.
“Oh, maar nu wordt je jas helemaal nat!” zei het meisje.
Nuri knipperde met haar ogen. "O ja." Ze trok bedenkelijk haar wenkbrauwen op. "Ach, maakt nu niet heel veel meer uit, denk ik. Daarbij is het veel belangrijker dat je Shinx geen kou vat."
Ze keek toe hoe de Shinx allerlei manieren uitprobeerde om uit de jas te kunnen komen. Gossie. Wat lief zag het eruit.
"Ik ben trouwens Nuri, voor als je nieuwsgierig bent," zei ze tegen het blonde meisje.
Nuri keek op toen er een meisje op hun af kwam lopen met een vriendelijke glimlach. ''Mijn naam is Rima. Is alles in orde met je Shinx?"

[[ waah, inspiloos en tijdloos. Moet Nederlands doen. =_= ]]

De Seadra leek door te hebben dat ze in de fout was gegaan en werd opeens een stuk kalmer. Iets wat Ocean wel prettiger vond, maar alsnog niet volledig aanstond. Ze had liever dat deze Pokémon haar irritante zelf was. Waarom zou je je anders voor doen? Alleen om vrienden te maken? Ocean zou zich nooit anders gedragen. Ze was nou eenmaal zo, en kon van die hyperactieve mormels niet uit staan. Het was een wonder dat ze Daystar en Twilight accepteerde. “Aangenaamd Ocean, ik ben gewoon Seadra,” stelde de Pokémon zich voor. Geen bijnaam dus. Het gebeurde nog wel eens dat Pokémon bij hun geboorte een naam kregen, maar als ze eenmaal een naam hadden gehad van hun trainer vergaten ze die. Ocean was bijna blij dat ze in gevangenschap geboren was. Helaas was haar leven daar niet mooi genoeg voor geweest.

Twilight was eindelijk stil gaan liggen, duidelijk moe van al het bewegen. Demy kon het niet laten om zacht te grinniken. “O ja. Ach, maakt nu niet heel veel meer uit, denk ik. Daarbij is het veel belangrijker dat je Shinx geen kou vat,” antwoordde het meisje op Demy's opmerking. Ze keek haar even grijnzend aan. “Ik ben trouwens Nuri, voor als je nieuwsgierig bent.” Demy knikte, en begreep hier uit dat ze zich zelf ook maar moest voorstellen. Voor ze dat kon doen kwam een ander meisje echter hun kant op. “Mijn naam is Rima. Is alles in orde met je Shinx?” vroeg ze. Demy keek haar ook even aan en opende toen haar mond. “Ik ben Demy, aangenaam,” begon ze. “Alles is goed met Twilight, bedankt.” Direct nadat Demy die woorden had gesproken besefte ze dat ze haar Shinx nog niet onderzocht had. Dat was wel belangrijk, als ze vast wilde stellen dat alles echt goed met hem was. Ze pakte hem voorzichtig uit de jas. Hij was nog steeds vochtig. Gelukkig niet meer kledder nat. Ze bekeek hem even van top tot teen, testte wat reflexen en besloot toen dat alles inderdaad in orde was. Hij zou er hoogstwaaarschijnlijk alleen een kleine verkoudheid aan overhouden, maar niks ernstigs.

Ocean bleek niet er niet veel voor over te hebben om te spreken. Alsof ze in gedachten verzonken was. Seadra twijfelde, het ging zeker weer eens over haar gedrag, waar Togetic het soms ook wel eens over heeft. Seadra schaamde zich daar soms gewoon voor en word daarvoor wat kalmer, raar maar waar. Ze keek naar Togetic die haar geduldig aan stond te staren en de mannelijke Pokémon knipoogde eventjes maar hielt zich voor de rest stil. ''Zo, sinds hoelang ben jij al ben je trainer? Ik sinds ik uit een ei kwam,'' Sprak ze.

Togetic keek naar de mensen en pokémon die zich zo voor zich uitspeelden en haalde zijn schouders voor een moment op. Hij was vandaag een beetje te....kalm..maar probeerde niet te min gewoon nog vriendelijk te doen. Rima keek op naar het meisje die als eerste sprak, “Ik ben Demy, aangenaam,” “Alles is goed met Twilight, bedankt.” Terwijl Rima naar Demy's Shinx, genaamd Twilight keek, betwijfelde ze zich dat eventjes. De arme Pokémon was koud en zou nog wel eens in dit weer een verkoudheid op kunnen lopen. ''Hmm, misschien is het dan beter dat hij een behandeling krijgt in een Pokémon Center als Twilight in een slechte conditie is door het koude water - en weer, Demy, maar ik denk dat het niets ernstigs is..'' Zei Rima die de Shinx eventjes overkeek met een wenkbrouw opgeheven.

Off: Als jullie in schuin gaan, dan ik ook. D:<

Na de woorden van Rima knikte Nuri een keer. Ja, daar was ze het ergens ook wel overeens. Ze zweeg verder.
Terwijl Demy de Shinx bekeek, kreeg Nuri het koud. Tja, het was fris weer. En nu stond Nuri zonder jas. Niet dat ze dat erg vond, het was voor een goed doel, was ze van mening. Maar de koude wind bezorgde haar wel kippenvel.
Ze wreef haar handen ineen. Tobi hing tegen haar scheen aan, en Pip kwam eindelijk aangesjokt. Mopperend. Hij hield er niet van als de anderen zonder hem wegrenden.

Tobi hing wat gemakkelijk tegen de scheen van zijn trainer aan, als een kat die kopjes gaf. "He, kleine," zei hij tegen de kleine Shinx. "Hoe is-ie? Koud, niet? Voel je jezelf wel goed?"
Hij deed wat stoer. Tenslotte was hij wel de oudste van de twee, was hij van mening.

“Hmm, misschien is het dan beter dat hij een behandeling krijgt in een Pokémon Center als Twilight in een slechte conditie is door het koude water - en weer, Demy, maar ik denk dat het niets ernstigs is..” stelde Rima voor. Demy zag vanuit haar ooghoek dat Nuri knikte. Zijzelf twijfelde daar over. Ze was niet voor niets eigenaar van een Daycare. Dan moest je ook wel iets afweten van de verzorging van een Pokémon. Natuurlijk was het altijd slim om een professional er bij te halen, maar.. Demy behandelde liever haar eigen Pokémon dan dat ze iemand anders met ze bezig liet gaan. Demy besloot de Shinx maar weer in Nuri's jas te stoppen voor hij echt een koutje zou vatten. Ze dacht hierbij niet na over Nuri die het koud kon hebben. Maar, zelfs als ze daar over nagedacht zou hebben zou haar jas nat zijn, en het meisje dus niet warm kunnen krijgen. Zodra de Shinx weer was ingepakt begon hij weer even tegen te stribbelen. Deze keer kwam hij er echter sneller achter dat hij niet kon ontsnappen. Demy tilde hem met jas en al op, waarna ze beide meisjes even een blik toe wierp. “Ik denk dat hij er in de daycare wel weer bovenop komt,” grijnsde ze, niet beseffend dat de twee niet wisten dat de daycare van haar was.

“Zo, sinds hoelang ben jij al ben je trainer? Ik sinds ik uit een ei kwam.” Ocean keek de Seadra even aan. Ze deed duidelijk een poging een gesprek aan te knopen. Ach, waarom ook niet? Wat kon het voor kwaad om een klein gesprek te houden met iemand? “Sinds.. Lang,” mompelde de Prinplup. “Al heel veel jaren, weet het niet meer precies. En.. het maakt me ook niet uit.” Ocean sloot haar ogen. Ze zag weer helemaal voor zich hoe zij als Piplup achter Demy aan liep. De twee waren zeer close, ondanks hun verschillende karakters.

“He, kleine.” Twilight keek op, waarbij hij de blik van de Growlithe ving. Had hij het tegen hem? Waarschijnlijk wel. Twilight was de kleinste hier. “Hoe is-ie? Koud, niet? Voel je jezelf wel goed?” Twilight staarde hem even aan voor hij antwoord gaf. De manier van spreken vond hij vreemd. Kon hij niet normaal doen ofzo? Twilight was ook gewoon een Pokémon. “Koud, maar goewd.” Het was duidelijk te horen dat Twilight nog een jonge Pokémon was. Ten eerste was zijn woordenschat erg klein. Natuurlijk sprak Ocean ook maar met weinig woorden, maar Twilight had ook nog een licht.. spraakgebrek. Bovendien had hij ook nog een echt kinderstemmetje. Alles wees er op dat hij een jonkie was. Hij voelde hoe hij weer in de jas werd gewikkeld en deed opnieuw een poging te ontsnappen. Toen dat niet lukte ging hij nors stil liggen. Dat leek te werken; Demy tilde hem op. Dat vond hij altijd fijn. Hij strekte zijn nek uit en gaf Demy's kin een likje, terwijl zei iets zei tegen de andere mensen. Wat ze zei kon Twilight niets schelen.

Rima zag dat Demy over haar voorstel nadacht en een beetje begon te twijfelen. Rima kon niet echt bedenken waarom, maar als Demy alles zelf graag wilde oplossen voor Twilight was dat ook wel goed. Misschien had Demy wel wat kennis in het behandelen van Pokémon zoals Zuster Joy? Rima moest echt heel wat leren, want wat ze van haar ouders had geleerd ging amper over Pokémon, dat is waarom ze deze reis aannam, om meer te kunnen leren over Pokémon en misschien iets te gaan beginnen in het trainer of coördinatorsschap. “Ik denk dat hij er in de daycare wel weer bovenop komt,” Sprak Demy, Rima knipperde met haar ogen, een Daycare? Dit meisje was de eigenaar van een Daycare? Waarom was Rima daar zelf niet mee aan gekomen! Rima had wel gehoord van Daycares en wist wat het was, maar dit had ze echt niet verwacht. ''Daycare?'' Vroeg Rima die nogmaals met haar ogen knipperde, ''Je bent de eigenaar van een Daycare? Wow!'' Vervolgde Rima verrast.

''Sinds.. Lang,” Mompelde Ocean. Seadra keek de Prinplup aan en dacht dat het misschien niet zo handig was om een gesprek daarover te beginnen. Maar ze zou toch iets moeten proberen, je kon ook niet steeds niks doen. ''Al heel veel jaren, weet het niet meer precies. En.. het maakt me ook niet uit.” Vervolgde de Prinplup. Seadra knipperde met haar ogen...vaag. ''Juist ja.'' Zei Seadra langzaam, die niet wist wat ze verder moest zeggen. Ze keek eventjes om naar Togetic die de Growlite en de Shinx maar verbluft aan stond te staren. Togetic keerde zich tot Seadra toe, glimlachtte en klapte met zijn vleugels, ''Wie is je nieuwe vriend Seadra?'' Zei hij terwijl hij naar hen toevloog. ''Dit is Ocean, Ocean dit is Togetic'' Zei Seadra.

Dit laatste stuk ontging Nuri. Het ging te snel. “Ik denk dat hij er in de daycare wel weer bovenop komt,” had Demy gezegt, en al gauw trok Rima de conclusie dat Demy de eigenaar was van een daycare was.
Nuri hield haar hoofd schuin. "Huh?"
Ondertussen wreef ze opnieuw in haar handen.

"Koud, maar goewd," zei de kleine Shinx terug naar Tobi. Hij ving op dat hij Twilight heette. O, dat vond hij wel een stoere naam. Veel stoerder dan Tobi. Klonk veel te lief. Hij was niet lief. Nee, hij was een grote stoere bink, vond hij.
Twilight werd weer in de jas gewikkelt (iets wat hij niet leuk vond). Daarna opgetilt door Demy en tegen haar aangedrukt, wat hij wel erg prettig leek te vinden. Dat snapte Tobi niet. Knuffels, dat was niets voor hem. Klef gedoe.
Hij maakte zich los van de scheen van zijn trainster, die een beetje dwaas aan het gesprek meedeed. Hij had ook zo'n dom baasje, af en toe, dacht hij, hoewel hij wel van haar hield. Ach, misschien hield hij juist daarom wel van haar. Hij keek nog een keer naar de erg jonge Twilight, en geeuwde toen een keer, puur omdat zijn lichaam zei dat hij dat moest, en ging toen maar zitten.

“Daycare?” De verbaasde stem van Rima liet Demy zich beseffen dat ze nog niet had verteld dat Eternal van haar was. Stom, heel stom! Demy kreeg het ook altijd weer voor elkaar om alleen stomme dingen te doen. Moest ze eens mee ophouden. “Je bent de eigenaar van een Daycare? Wow!” Demy zuchtte. Zo 'wow' vond ze het zelf niet. Het was vaak veel werk. Gelukkig was de daycare niet al te druk bezocht en had ze ook nog een beetje tijd voor zichzelf. “Ja, dat ben ik inderdaad..” sprak Demy, als antwoord op Rima's vraag. “Het stelt niet zo veel voor hoor. Tenminste, nu nog niet. Als de daycare wat meer publiciteit krijgt zal het moeilijker worden, maar ik maak me er geen zorgen over.” Ze voelde de tong van Twilight over haar kin glijden, waarbij ze naar beneden keek. De Shinx keek haar heel vrolijk aan. Toch zag ze dat hij trilde, wat betekende dat hij het nog steeds koud had. “Twilight kan beter naar de Daycare gebracht worden. Als jullie willen mogen jullie mee.” Demy keek op, wachtend op een reactie.

“Juist ja,” was de reactie van Seadra. Het leek Ocean inmiddels wel duidelijk dat de twee geen vrienden konden worden. Soms had je dat nou eenmaal. Dan botsten twee karakters en was het onmogelijk om bevriend te raken. “Wie is je nieuwe vriend Seadra?” klonk een nieuwe stem. Ocean keek op en zag een Togetic. “Dit is Ocean, Ocean dit is Togetic,” antwoordde Seadra. Ocean deed niet meer dan een knikje geven. Ze hoorde Demy iets zeggen over Twilight naar de Daycare brengen. Jammer, ze waren hier niet.. Waarom moest die domme Shinx dan ook zo nodig het water in springen?

“Ja, dat ben ik inderdaad..” Sprak Demy. Rima knipperde met haar ogen, het scheen alsof ze het zelf niet zo waanzinnig vond. Rima wist zelf ook wel dat haar reactie een beetje te....groot was. “Het stelt niet zo veel voor hoor. Tenminste, nu nog niet. Als de daycare wat meer publiciteit krijgt zal het moeilijker worden, maar ik maak me er geen zorgen over.” Rima knikte alleen en zei, ''Sorry, maar ik was gewoon een beetje..verrast.'' Mompelde ze eventjes met een glimlach die langzaam verscheen, maar wist niet of Demy haar wel gehoord had, wat niet zoveel uitmaakte. “Twilight kan beter naar de Daycare gebracht worden. Als jullie willen mogen jullie mee.” Vervolgde Demy. Rima keek naar haar Togetic en Seadra die nog steeds bij Demy's Prinplup waren en dacht eventjes na voordat ze knikte, ''Alleen als je het niet al te erg vind, ik ben nog nooit in een Daycare geweest, ik heb er alleen over gelezen in boeken van mijn vader...'' Zei ze met een zucht.

Seadra keek naar Ocean en zuchtte, het was duidelijk dat het moeilijk was om vrienden te worden met de Prinplup en ze besloot het maar op te geven. Togetic kreeg inmiddels een klein knikje van Ocean als begroetting, en Togetic glimlachtte een klein beetje terug maar hield zich voor de rest stil. Misschien konden Togetic en Ocean beter opschieten dan hen tweën. Togetic hoorde het meisje, Demy, zeggen dat ze Twilight naar haar Daycare zou brengen, het enigste wat Togetic dacht was 'Interessant'.

Toen Nuri de woorden hoorden vallen 'Daycare' en 'jullie mogen wel mee', grijnsde ze opgelucht.
"Ja, graag zelfs," zei Nuri. "Het zal voor Twilight ook beter zijn naar binnen te gaan, en ik wil graag zeker weten of alles goed met hem is. Daarbij ik krijg het een beetje fris." Dit laatste voegde ze erbij met een zachtere stem, omdat ze het zelf niet van levensbelang vond dat ze het koud kreeg. Hoewel het niet ernstig leek wat betreft Twilight, was ze niet ongerust, maar ze wilde graag het zeker weten. Ze vond het vervelend als het kleine beestje echt ziek werd. Tja, een verkoudheid viel nu niet meer tegen te houden, maar toch.
Pip stond met zijn pootjes te graaien in de lucht, en liet met een kleine "Char!" weten dat hij er ook nog was. Hij wilde weer graag op de schouder van Nuri. Terwijl ze Pip op haar heup tilde, glimlachte ze een keer vriendelijk naar Demy. "Wijs ons maar gauw de weg. Hoe eerder we er zijn, hoe beter het voor Twilight is."

De eerste die reageerde was Rima. “Alleen als je het niet al te erg vind, ik ben nog nooit in een Daycare geweest, ik heb er alleen over gelezen in boeken van mijn vader...” sprak ze. Demy grijnsde vriendelijk. “Ik vind het niet erg hoor, anders zou ik jullie ook niet uitnodigen,” grinnikte ze vriendelijk. Hierna gaf Nuri haar mening. “Ja, graag zelfs. Het zal voor Twilight ook beter zijn naar binnen te gaan, en ik wil graag zeker weten of alles goed met hem is. Daarbij ik krijg het een beetje fris.” Demy richtte haar blik op het meisje. Dit meisje kon duidelijk niet veel jonger zijn dan zijzelf was. Hoeveel precies wist ze niet, en kon ze ook niet schatten. Het was haar opgevallen dat Nuri zachter was gaan praten toen ze het over zichzelf had. Iets wat Demy totaal niet nodig vond. “Hé, als je het koud krijgt moet je het gewoon zeggen. Ik heb vast ook nog wel warme chocolademelk,” sprak de blondine, met een strenge ondertoon. Ze zag hoe de Charmander ook liet merken dat hij er was. Demy herinnerde zich de Charmander die ze aan Ryoma gegeven had. Hoe zou het met hem gaan? Ze schudde die gedachte snel van zich af, voor ze te ver afdwaalde. “Wijs ons maar gauw de weg. Hoe eerder we er zijn, hoe beter het voor Twilight is.” Demy kon niet anders dan knikken. Ze draaide zich om, stond even stil en vroeg zich af of dit wel de goede richting was, en vervolgde toen haar weg richting de maar al te vertrouwde daycare, die zich in Miho Town bevond. Waar binnenkort ook een contest gehouden werd, herinnerde Demy zich. Hmn.

- Ik maak wel een nieuw topic ;D -
EDIT: [Alleen beheerders zien deze link] Van mij mogen jullie allebei nog even posten dat je vertrekt enzeuw. ;]

"O, ja, natuurlijk..." had verlegen Nuri op Demy's woorden gezegd. Het had wat streng geklonken. Niet beschuldigend, o nee, meer wat terechtwijzend, alsof Nuri heus wel wat meer over haarzelf kon zeggen. Nuri was niet een meisje die veel voor haarzelf opkwam. Ze was erg verlegen en kon soms zelf nerveus naar mensen toe zijn. Nu had ze een redelijk duidelijk gespreksonderwerp gehad (er was tenslotte een pokémon in het water gevallen), maar bij andere gesprekken, waar ze zelf moest sturen, viel ze altijd stil.
Gelukkig bleef Nuri er niet te lang inhangen. In deze zelfde zin had Demy ook de woorden 'warme chocolademelk' gestopt, en als Nuri iets geweldig vond, was dat het wel.
Ondertussen had Pip zichzelf weer onhandig op haar schouders geïnstaleerd, halfhangend op haar hoofd. Maar dat negeerde Nuri gewoon. Met Tobi op haar hielen liep ze Demy achterna.

[yopyop. En ik is weg. =3]

Rima knikte en keek eventjes naar Nuri voordat ze zich tot haar Seadra keerde en haar Pokébal pakte, ''Kom terug Seadra'' Zei ze kalm. Seadra knikte en werd door de rode straal opgezogen in haar rustplaats.
Rima stopte de Pokébal weg en keek naar Togetic die eventjes vrolijk knikte en Rima rolde met haar ogen en gaf een geïrriteerde blik, ''En Togetic, je gedraagd je,'' Zei Rima die haar tas oppakte en tegen Demy zei, ''Ik ben ook zover, laten we gaan,'' Met een knikje voor zichzelf liepen zij en Togetic achter Nuri en Demy aan.