Hopeless

Een Nidorino rende op volle snelheid langs het water, een kleine Oddish achterna jagend, hopend haar te pakken te krijgen. Hij negeerde het geroep van zijn trainer en haar Pikachu achter zich, had zijn blik gericht op de Oddish, zijn prooi, en zou daar niet van af wijken. Hij moest haar inhalen. Hij was daar snel en sterk genoeg voor. Dat moest wel. Hij was niet voor niets geëvolueerd. Hij had niet voor niets al die moeite gedaan daarvoor.. Nee, hij zou haar grijpen.
“Hollow, als je nu niet hier komt..” snoof een zwartharig meisje naar haar Nidorino. Deze rende gewoon hard door, tot hij de Oddish waar hij achteraan zat te pakken had gekregen en weggooide, gelukkig niet het water in. De Oddish rende bang weg en Hollow keek haar geïrriteerd aan.
Hij luisterde niet, al een langere tijd niet. Ooit had hij zijn trainster gewoon gehoorzaamd, maar sinds zijn evolutie was dit veranderd. Hope, de kleine Pikachu die op Sayuri’s schouder zat, probeerde hem vaak te ‘temmen’, maar nooit met succes. Een diepe zucht verliet de mond van het meisje en ze keek haar Nidorino met een hopeloze blik aan. Zes en een half jaar lang was er geen probleem geweest, had hij haar gehoorzaamd en geholpen, maar sinds zijn evolutie was alles anders geworden. Hij luisterde niet meer, vocht tegen alles en iedereen. Ze wenste dat hij nooit geëvolueerd was, dat was heel wat makkelijker geweest, dat zeker. Ze ging met haar hand zacht over de kop van haar Pikachu. Deze had ze al langer, om precies te zijn 12 jaar. Nog nooit problemen mee gehad. Ze wist niet waarom het met Hollow anders was.
Haar blik viel op Hollow, die het op zijn heupen kreeg en er plots vandoor rende. Een diepe zucht verliet haar mond. “Hollow,” mompelde ze zacht. “Hope, pak hem.” Ze wees met haar hand naar voren, waardoor Hope over haar arm kon rennen, om er vervolgens af te springen, zodat ze voor Hollow kon landen. Elektriciteit verzamelde zich in haar rode wangen, waarna ze deze verlieten en richting de Nidorino gingen. Deze wist echter te ontwijken en viel Hope aan met een tackle, waardoor Hope haar evenwicht verloor en in het water viel.
“Hope!” riep Sayuri uit. Ze fronste. Hope was te ver het water in om vanaf de kant te pakken te krijgen, dus die optie kon ze wegstrepen. Ze keek naar haar Nidorino, maar het was hopeloos. Deze zou haar nooit helpen, nooit. In ieder geval niet nu hij in deze staat was. “Arrogant beest,” mompelde ze droogjes en ze zag hoe haar Pikachu een steen beetgreep. Ze rende erop af en keek wanhopig naar haar spiegelbeeld in het water. Ze kon er niet bij. Als ze erin zou springen, zou het enige verschil zijn dat ze ook verzoop. “Klim op de steen, Hope,” zei ze luid tegen haar Pokémon. Deze probeerde op de steen te klimmen, maar het was te glad. “Verdomme,” mompelde Sayuri en ze leunde voorover, om haar hand uit te steken. Maar, alsnog kon ze er niet bij.

Alleen Kio & Sayuri. ~

Kio was na een tijd weer terug in Utah. Hij had een tijd in Sinnoh verbleven. Om zijn Breeder kunsten te verbeteren in de Daycare die daar was. Hij had gehoord dat er een goede leraar was. Hij was van Breeder/Coördinator naar alleen Coördinator te gaan. Zijn pokémon waren het er volledig met hem eens het Breeder zijn leek hun niks.
Kio liep met zijn Froslass want het was nu winter en het was het de perfecte tijd voor Froslass. Hij hoorde iemand iets zeggen. ‘Hollow, als je nu niet hier komt..’ Kio keek vaag op en zag een meisje met lang haar tegen een Nidorino praten. Kio sloop voorzichtig naar de bosjes Froslass werd onzichtbaar omdat ze met de sneeuw en Psychische aanval een sneeuwpop. Waar door ze niet zou opvallen. Hij zag de Nidorino een Oddish achterna rennen Kio moest zich in houden om niet uit de bosjes te springen en er iets van te zeggen. Maar hij hield zich in. Hoe kon die trainer nu geen macht over die pokemon hebben. Maar dat zou hij snel genoeg te weten komen. ‘Hope pak hem,’ hoorde Kio opeens. Hij keek opeens op naar de trainster die met een Pikachu op haar schouder stond. De trainster stak haar arm uit en de Pikachu rende er overheen en sprong naar de Nidorino. Kio keek naar de Pikachu die opeens gele schokjes die uit haar rode wangen kwamen en naar de Nidorino gingen, maar de Nidorino ontweek de schokjes makkelijk. De Nidorino deed een tackle naar de Pikachu. Deze raakte en ze viel in de rivier. Nu was Kio laaiend en rende uit de bosjes. Naar het water waar het meisje in paniek haar Pikachu wilde pakken maar dat lukte niet Kio liet zijn Aipom uit de Pokéball waarna deze even rond keek en een gekke Nidorino zag staan. Hij deed niks tegen de Nidorino. Want Froslass was nu met haar Sneeuwpop imitatie achter de Nidorino gekomen en Froslass viel de Nidorino aan met een IJsstraal maar omdat Froslass zo dicht op de Nidorino stond kon Nidorino de IJsstraal waarschijnlijk niet ontwijken. Aipom was nu ondertussen naar een steen gesprongen. De Pikachu liet de steen los die ze net vast had gehouden en dreef naar Aipom toe, waardoor Aipom de staart van de Pikachu kon vangen en trok keihard aan deze, zodat de Pikachu uit het water werd gevist, maar Aipom gleed van de steen af en viel in het water. Pikachu stond nu veilig op de steen. Er was een uitstekende boomtak die Aipom vast kon pakken met zijn lange handvormige staart. En toen moest Aipom Pikachu nog van de steen pakken en dat deed hij even snel. Deze keer gleed niemand uit. Aipom trok Pikachu mee naar Kio en de Trainster van Pikachu. Kio keek dankbaar naar Aipom en gaf hem een poffin en gaf er ook een aan Pikachu. “Hallo, wat gebeurde er nou precies?” Kio keek het Meisje aan. Froslass was ondertussen ook gestopt met de aanvallen van Nidorino af te weren en was nu gewoon naast Kio gaan staan.

Voetstappen klonken, waardoor ze geneigd was zich om te draaien, maar ze moest zich focussen op haar Pikachu, wie in de rivier lag. De voetstappen kwamen dichterbij. Ze luisterde oplettend, maar haar blik bleef gericht op haar Pikachu, wie haar – of iemand anders – hulp hard nodig had. Ze hoorde hoe degene van wie de voetstappen kwamen dichterbij kwam en ze fronste. Ze zag hoe een Aipom zich op een steen zette en wachtte tot Hope los liet, wat natuurlijk al snel gebeurde. Hij viste Hope uit het water en Sayuri ging op haar knieën zitten. De Aipom gleed weg en landde in het water. Sayuri wilde nadenken; proberen iets te verzinnen, maar de Aipom wist al snel wat hem te doen stond en hij pakte een tak beet, om zichzelf daaraan op te hijsen door middel van het gele, handvormige einde van zijn staart te gebruiken. Sayuri glimlachte, maar die glimlach verdween al snel. Ze zag hoe de Aipom haar Pikachu mee sleurde en hief haar wenkbrauw op, kijkend naar de Pikachu die vrolijk achter de Aipom aan kwam. Wat was Hope toch anders dan Hollow. Ze glimlachte, maar zei niets.
‘Hallo, wat gebeurde er nou precies?’ klonk de stem van een jongen. Sayuri keek op, waar een jongen met bruin haar te zien was. Ze glimlachte even, waarna ze nadacht over haar antwoord. Ach.. De waarheid kon geen kwaad. “Mijn Nidorino.. Hij tackelde haar, waardoor ze in het water terecht kwam,” legde ze uit. Ze grinnikte even en keek naar de Froslass van de jongen. Froslass was een IJs en Geest type Pokémon, die erg gracieus was in haar ogen. Even grinnikte ze zacht, waarna haar blik naar de Aipom gleed. “Bedankt voor het helpen,” zei ze, ondertussen vriendelijk glimlachend. “Mijn naam is Sayuri Akamizu,” stelde ze zich toen kalmpjes voor en ze glimlachte opnieuw. “Dit is Hope, mijn Pikachu. En dat is Hollow,” zei ze toen, terwijl ze naar de desbetreffende Pokémon knikte wanneer ze deze voorstelde. Ze haalde even diep adem en fronste. “Bedankt voor het helpen,” besloot ze toen te herhalen, deze keer tegen de jongen.
Ze keek even naar hem. Het was duidelijk dat hij jonger was dan zij; 2 á 3 jaar jonger, zo ongeveer. Hij had twee Pokémon los, maar ze wist niet of hij ook nog Pokémon in balls had. Zijn Froslass en Aipom leken echter wel te luisteren en waren goedverzorgd. Heel anders dan haar Nidorino, wie niet luisterde en waarbij ze niet meer in de buurt mocht komen. Een diepe zucht kwam uit haar mond en ze sloeg haar ogen neer, niet wetend wat ze aan moest met haar ongehoorzame Nidorino, Hollow.

Het ging snel. Een geluid kwam van achter en hij draaide zich om. Een IJsstraal werd op hem afgevuurd. Hij gebruikte zijn boor om de IJsstraal af te weren en glimlachte vals naar de Froslass. Hij zette zijn rechter achterpoot een beetje naar achteren en viel aan met een Toxic. De Froslass deed een IJsstraal en brak hiermee de Toxic. Een zachte grom kwam uit zijn keel. Deze Froslass zou eens wat beleven.. Helaas ging de Froslass weg, naar haar trainer toe. Opnieuw kwam een zachte grom uit de keel van de Nidorino en hij ging liggen, zwaar geïrriteerd door het ‘gezelschap’, wat hij dus lang niet zo gezellig vond.

´Mijn Nidorino.. Hij tackelde haar, waardoor ze in het water terecht kwam,´ Sprak het meisje. Kio keek naar het meisje en zei.” Oké, zal ik eens kijken of Nidorino naar mij wil luisteren,” zonder op het antwoord te wachten liep Kio naar de Nidorino toe. Nidorino begon te grommen. Kio trok zich er niks van aan en liep rustig naar de Nidorino toe. Deze begon nog harder te grommen. Kio had een kleine aarzeling maar hij bedacht zich hoe zielig hij het voor het meisje vond dat Nidorino niet naar haar wou luisteren. Nidorino begon nog harder te grommen toen Kio naast hem stond. Kio trok zich er niks van aan en pakte een Poffin.”Hier eet maar dat is goed voor je,” sprak hij rustig hij knielde naast Nidorino neer en gaf Nidorino de poffin tenminste hij legde hem voor Nidorino. Maar Nidorino had er nu echt genoeg van en haalde zijn linkervoor poot aan en trapte Kio tegen ze scheenbeen aan en Kio slikte even en bleef gewoon zitten totdat Nidorino boos werd en hem in zijn Edele delen trapte. Kio stond even op en liep toen rustig weg. “Dat is een Pittige Oom zeg.” Want hij wist al dat het een Jonge van omdat het een Nidorino was.
Het meisje keek even naar Aipom en zei toen. ‘Bedankt voor het helpen,’ Kio reageerde daar niet op. “Mijn naam is Sayuri Akamizu,” zei Sayuri. Ze heet dus Sayuri dacht Kio. “ Hallo ik ben Kio…” zijn achternaam wou Kio nooit zeggen omdat hij een verwend rijkenlui kindje was. En misschien zochten ze hem nog.
Aipom keek naar Sayuri die ‘Bedankt voor het helpen. Aipom zei “dankje wel.” Alleen dat zou Sayuri nooit horen. Aipom sprong blij een rondje in de lucht. En klom toen de schouder van Kio op.”
Froslass was ondertussen weer weg gezwoven naar Nidoking en had tegen Nidoking gezegdm, “Wat doe jij met mijn trainer.” En zonder iets te zeggen gaf Froslass Nidoking een Bitchclap.

“Pichu en Zigzagoon kom er ook maar uit.” En Kio gooide zijn Pokéballs uit er kwamen 2 schattige Pokemon uit. “Ik zal mijn vier pokemon even voorstellen… Dit is Aipom… dat is Froslass… dit is Pichu… en dat is Zigzagoon.’’

‘Oké, zal ik eens kijken of Nidorino naar mij wil luisteren,’ zei de jongen. “Dat kan je maar beter niet doen,” mompelde Sayuri, maar het was al te laat. Ze grinnikte zacht en sloeg haar armen over elkaar heen. Dit wilde ze niet missen. De jongen had niet goed nagedacht; alleen al aan hoe haar Pikachu eruit zag zou hij geweten moeten hebben dat ze haar Pokémon heus wel onder controle had. Ze was geen rare nieuweling in de Pokémon wereld. Nee. Ze had al zo lang Pokémon, maar dit was gewoon een geval apart. Hij wilde niet luisteren, wat ze ook probeerde. En.. Ze was ervan verzekerd dat het niemand zou lukken. Zelfs de allerbeste trainers zouden deze Nidorino waarschijnlijk niet zonder problemen laten luisteren.
Ze keek toe hoe Kio probeerde haar Nidorino onder controle te krijgen. Als eerste liep hij op de Nidorino af, waardoor deze al direct opstond en begon te grommen. Hoe dichter bij Kio kwam, hoe dreigender en gevaarlijker de grom van de paarse Pokémon klonk. Kio leek het te negeren en knielde, om haar Nidorino een poffin te geven. Hij legde hem op de grond, maar Hollow besteedde er geen aandacht aan. Hij snoof en haalde zijn linkervoorpoot omhoog, waarmee hij Kio hard tegen zijn been aan trapte. Hij zag hoe Kio slikte, maar verder niets deed. Hierdoor werd hij nog kwader en richtte hij zijn kop een beetje naar beneden, waardoor zijn hoorn naar Kio gericht stond. Hij richtte zijn kop nog iets lager en zorgde er met een snelle beweging voor dat de zijkant van zijn hoorn – dus niet de punt – Kio’s edele delen kraakte. Hij ging weer normaal staan en grijnsde vals. Sayuri schudde haar hoofd zacht grinnikend heen en weer. Ze had ook niet anders verwacht van haar Nidorino. Eigenlijk was het best grappig.
Kio kwam weer op haar af en stelde zich voor als Kio. Een originele naam, maar goed. Hij liet zijn andere twee Pokémon uit hun balls komen. Een Pichu – de pre-evolutie van Pikachu – en een Aipom. Ze zag hoe Hope naar de Pichu toe liep en haar kop scheef hield, maar zweeg. Ze keek toe hoe haar Nidorino weer ging liggen en zijn ogen sloot, zich duidelijk irriterend aan het gezelschap.

Na de jongen een trap en een beuk te hebben gegeven ging hij weg. Eindelijk. Een glimlach sierde het gezicht van de Nidorino. Het leek alsof hij het nooit zou begrijpen. Hij rolde met zijn ogen en snoof droogjes. Hij ging rustig liggen en sloot zijn ogen. Aan zijn uitdrukking was het maar al te goed zichtbaar dat hij geïrriteerd was door Kio en zijn Pokémon. Hij opende een oog toen de Froslass eraan kwam. ‘Wat doe jij met mijn trainer?’ kwam er uit haar mond, waarna ze probeerde om hem een bitchclap te geven. Hij richtte zijn hoorn richting haar hand, hopend dat het pijn deed. “Rot een eind op. Dan moet hij maar uit mijn buurt blijven,” gromde hij. “Ik hoop voor je dat je nu oprot, voor ik je echt wat aan doe.” Zijn stem was nors, vals. Zoals het nooit had geklonken toen hij nog een Nidoran was..

“ik moet op donderen” Sprak Froslass rustig. Froslass was nu woedend de punt van de hoorn van Nidorino voelde ze niet omdat ze geest was. “Kom dan vechten ik maak je helemaal af” sprak Froslass woedend. Ze liep rustig weg en ging naar een open plek toe.” In de hoop dat Nidorino met haar mee zou lopen
“Wat gebeurt hier dan,” zei Kio die naar Froslass en Hollow keek. Froslass was zeker boos omdat Hollow Kio pijn had gedaan. Naja het dee nu bijna geen pijn meer. Froslass zweefde rustig weg. “Ik loop even mee loop jij ook even mee?” zei kio. En hij rende achter zijn pokemon aan. Toen Froslass stopte keek hij Kio aan. En zei via haar Telepathische krachten ‘Die Nidorino hij… hij… hij deed jou pijn. En. En… ik werd boos en nu wil ik een gevecht met hem.’’ Kio keek vaag op. Dit zou wel een mooie opening worden voor als hij met de contest mee wou doen hij wou proberen de aanvallen zo mooi mogelijk te maken. “ Froslass dat is goed. Ik heb het ook niet met die Nidorino.” Fluisterde Kio zo zacht dat alleen Froslass het kon horen het was bijna in gedacht gezegt zelfs Nidorino zal het niet gehoord hebben.

“Waar is Kio?” Sprak Pichu helemaal in paniek.
“Die is met Froslass mee,” zei Aipom rustig.
“Waar is Froslass dan?” Sprak Zigzagoon.
“Dat weet ik ook niet.” Riep Pichu helemaal door het lint Pichu begon bijna te huilen
“Rustig maar Pichu,” zeiden Zigzagoon en Aipom tegelijk.
Pichu begon te huilen. En rende bang weg. Aipom en Zigzagoon kwamen achter Pichu aan. Pichu rende naar de Open plek waar Kio en Frosslass stonden.
“DAAR ZIJN JULLIE!” Riep Pichu heel erg blij en rende keihard naar Kio en sprong op zijn schouder en begon zijn nek te knuffelen.

“Heey Pichu.” Zei Kio. En hij gaf de kleine een aai over zijn hoofd. En liet Pichu op zijn schouder staan. Aipom ging naast Kio staan en keek naar Froslass.

“Wat ga je doen Froslass?” Vroeg Aipom.”Ik ga die Nidorino uitdagen tot een battle.” Sprak Froslass blij.”Oke een ding onthouden je bent geest en IJs hij is Gif en grond. Je bent wel in het nadeel hé,” Aipom keek droog naar Froslass.
Kio keek naar de open plek waar ze net vandaan kwamen hij zag wel een schim maar of het Sayuri en Hollow en Hope waren.