Hello there.

''Goedzo, Taiki. Nog een laatste keer!'' Enthousiast deed de Cyndaquil wat hem werd opgedragen. Kleine vlammetjes schoten uit zijn mond en raakte het doelwit. Een steen. ''Mooi. Tijd voor een pauze?'' vragend keek Chiara naar haar Cyndaquil, die meteen ja knikte en in elkaar zakte van vermoeidheid. Misschien had ze hem wat te hard aangepakt, hij had zijn rust wel verdient. Ze liet haar blik even door het gebied glijden en kwam toen tot de conclusie dat dit niet het perfecte gebied was om te rusten. Verscheidene pokémon lagen hier op de loer, wachtend op het juiste moment om aan te vallen. Nee, dan liever naar een veiligere plek, eentje die wat rustiger was. ''Taiki..'' Bij het horen van zijn naam keek hij op. ''Zullen we naar een wat rustigere plek gaan?'' Hij knikte, stond op en liep naar haar toe. Vervolgens vervolgde ze haar pad, ook al had ze geen idee waar ze naartoe moest. Ze mocht dan wel een kaart hebben, maar wat was nou een rustigere plek? Ze hield halt en graaide in haar tas, tot ze haar kaart had gevonden. Vervolgens deed ze die voorzichtig open. Eens zien, de dichtsbijzijnde plek was.. Volt Lake? Een meer was.. Rustig, toch? Ach, het zal wel. Daar kon ze maar op één manier achter komen. Ze duwde de kaart weer terug in haar tasje, dat bevestigt zat om haar middel en liep vervolgens weer kalm verder, gevolgd door Taiki.

Verbaasd keek ze naar het meer. Het was er inderdaad rustig, tenminste, op het meer na dan. Er kwamen vonken vanaf, wat automatisch voor een knetterend geluid zorgde. Een meer.. Waar volt vanaf kwam.. Achja, nu wist ze wel waarom het zo heette. Kalm ging ze zitten, maar Taiki bleef nog even staan. ''Wat is er? Niet goed?'' Hij schudde zijn hoofd hierop, bedacht nog even iets, maar liep toen op haar af en ging naast haar liggen. Hier werden ze tenminste niet random aangevallen door een pokémon. Chiara zuchtte even. Nu had ze de tijd om na te denken. Om na te denken over welke pokémon ze nou eigenlijk wilde. Het was niet de bedoeling dat ze zomaar in het wilde weg een pokémon ging vangen. Dat de eerste die ze tegenkwam meteen een kandidaat was. Maar.. Het was ook niet zo dat ze er speciaal naar wilde zoeken. En daarbij, was het niet een beetje vroeg om haar eerste pokémon al te vangen? Ze had net Taiki gekregen.. Alhoewel, misschien zou hij een speelkameraadje wel fijn vinden, of iemand waarmee hij echt kon trainen. Dan zou ze ook haar eerste gymgevecht kunnen houden. Plotseling trok Taiki aan haar kledij. ''Wat is er?'' Had hij soms een geur opgepikt? Hij wees naar achter Chiara, waardoor ze automatisch naar achter keek. Stond daar nou iemand?

~Inspiloosheid+verveling~

Tuwtig en Nincada liepen langs de rand van het Volt lake. Beide waren nieuwsgierig over het geknetter en de vonkjes die van het meer afkwamen. Langzaam bewoog Turtwig zijn pootje naar het meer. Hij kreeg een schok en schoot een stukje achteruit. Nincada tikte langzaam met zijn klauw op het water. Er gebeurde niks, Nincada hield zijn klauw een stukje lager zodat de punt al onder water stond. Maar er gebeurde niks. Turtwig fronste. Hij liep weer naar het water en gaf het een tikje. Turtwig kreeg weer een schok en hij vloog weer een stukje achteruit. Nincada stak zijn lauw helemaal in het water maar voelde niks. Tim hurkte bij de twee pokémon neer. "Turtwig, Nincada voelt niks omdat hij voor een gedeelte grond type is. en dus immuun voor elektriciteit." Turtwig zette een somber gezichtje op en keek naar Nincada."Het geeft niet hoor Turtwig, als je evolueert in een Torterra wordt je ook een grond type!" vrolijk sprong Turtwig op en neer en stak zijn tong uit naar de volt lake. Tim schudde zijn hoofd en liep ietsje verder.

Uit eindelijk kwamen ze bij een open plek. Tim zette zijn tentje op en haalde de kaart uit zijn rug zak. Nincada greep zich vast en Tims benen en klom naar boven. Toen hij Tims schouder had bereikt keek hij aandachtig naar de kant. Tot hem iets opviel. Hij schudde zijn hoofd en pakte de kaart uit Tims handen. Hij draaide hem op en stopte hem weer terug in Tims handen. "Oh ja.. natuurlijk." Zijn hij een beetje lacherig terwijl Nincada met zijn klauw naar een blauw vlekje op de kaart wees "ekal tloV" Wat is nou weer ekal tloV? Tim keek naar Nincada en draaide kaart weer om. Nincada keek grinnikend naar de grond. Hij zei zuchtend "Jij helpt me ook veel hè, we zij nu bij het Volt lake" Tim keek op de legenda links onder op de kaart. "Dit vreemde meer is niet bestemd voor Water Pokémon. In tegendeel, het is voor Elektrische types. Water type Pokémon zouden in het water energie verliezen, terwijl de elektrische Pokémon energie erbij krijgen. Af en toe zie je vonken van het midden van het meer komen" Tim knikte en gebaarde naar Turtwig."Komop jongens we gaan eten zoeken" Turtwig likte zijn bek af en liep al naar de bosjes. Al snel kwamen ze bij een open plek bij het meer.Er stond iemand met een cyndaquil. Ze keken achterom. Timliep naar ze toe en zei: "Hallo ik ben Tim"

(kort, inspiratiloos, verveling,weinig tijd,)

"Hallo ik ben Tim." Chiara keek op, waarna ze vervolgens recht in de ogen van een jongen keek. Vlug stond ze op. ''Ik heet Chiara,'' sprak ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Ze bekeek de jongen nu iets beter. Hij had een Turtwig en Nincada bij zich, wat maar twee dingen konden betekenen. Of hij was nog steeds een beginner en had zijn Nincada net gevangen, of hij was al een tijdje een trainer. Chiara gokte op het tweede. Nu kwam Taiki nieuwsgierig erbij staan. ''Oh, en dit is Taiki,'' ging ze verder toen ze hem opmerkte. Haar Cyndaquil gaf eerst een kort knikje naar Tim en liep toen langzaam op de twee andere af. Eerst bekeek hij ze eerst even goed, voordat hij ze een glimlach schonk. Zo te zien had Chiara hem al wat beleefdheid bijgebracht. Ze grijnsde even door het schouwspel. Ze kende Taiki niet lang, maar hun band was al sterk gegroeid. Misschien kon ze dan toch al haar eerste pokémon vangen? Dat zou natuurlijk wel fijn zijn. ''Tim?'' begon ze, terwijl ze de Nincada bekeek. ''Ben je al lang trainer?'' vroeg ze toen vol belangstelling. Caleb had ze een Chimchar zien vangen, dus het zou haar niet verbazen als hij de Turtwig in het wild had gevangen. Toch leek het haar sterk, ook al had ze geen idee waarom.

''Cyndaquil, quil.'' Taiki probeerde blijkbaar een gesprek aan te gaan met de andere twee pokémon. Ze kon er niks aan doen, maar het bleef Chiara maar verbazen hoe ze ieder hun eigen taaltje hadden en elkaar toch konden verstaan. Taiki sprak bijvoorbeeld zijn eigen naam telkens uit, maar een Charizard gromt alleen maar. Een frons verscheen op Chiara haar voorhoofd. Hadden pokémon dan soms verschillende taaltjes, net als de mensen? De mensentaal bestond bijvoorbeeld uit Nederlands, Engels, Japans, Duits... Noem maar op. Maar, niet iedereen kon elkaar verstaan en toch de pokémon wel. Was het dan gevoelens? Uitte ze hun taaltje uit met gevoelens? Ja, dat moest het wel zijn. Dat was de enige oplossing die in haar opkwam. Er was namelijk een groot verschil tussen een geïrriteerde grom en een pokémon die vrolijk zijn naam uitsprak. Maargoed, ze dwaalde af. Niet dat er veel werd gezegd, het gesprek was net van start geraakt. Nu ze erover denkt... ''Wat brengt jou eigenlijk hier?''

De trainster stelde zich voor als Chiara. Tim keek naar de Cyndaquil. Dat kon veel betekenen misschien was ze een net beginnende trainer of ze had Cyndaquil om een reden niet laten evolueren en ze had nog een paar andere sterke pokémon bij zich. Die dan nog in hun pokéballs zaten. Tim zag dat de Cyndaquil dichterbij kwam en een knikje gaf nadat Chiara hem als Taiki had voor gesteld. De Cyndaquil had een naam gekregen. Dat had Tim niet gedaan. Tim keek naar zijn pokémon: "En dit zijn Nincada en Turtwig" De cyndaquil leek beleefd. Integenstelling met het wat ondeugende en soms genante karakter van zijn pokémon. Maar dat gaf ze ook wel weer wat. ''Tim?'' zei Chiara en Tim keek op. Hij was even afgeleid door en haar en zijn eigen pokémon. ''Ben je al lang trainer?'' vroeg ze. Ze had er blijkbaar belangstelling voor. Tim zuchtte even. "Nou," zei hij en hij keek even naar Turtwig die humoristich probeerde te zijn en heel hevig begon te knikken. Tim schudde zijn hoofd en ging verder. "Toch al weer een tijdje ja." zei Tim.

Intussen wou Taiki blijkbaar een gesprek met Turtwig en Nincada voeren. Hij begon in zijn eigen taaltje tegen ze te praten. Nincada en Turtwig liepen wat dichter en Nincada knikte "Nincada cada. Nin?" Waarop Turtwig knikte en ethousiast: "Turtwig Turtwig!" zei. Tim keek naar het gesprekje. Tim had een flauw benul waar ze het over hadden. Misschien over hun trainers. Gyms of hun lieveling milkshake smaak. Tim wist het niet. Soms wist hij wel ongeveer wat ze bedoelde maar meer ook niet. ''Wat brengt jou eigenlijk hier?'' vroeg Chiara wat Tim weer voor een gedeelte uit zijn gedachte wekte. "Ik wil de eerste gym verslaan en ik zoek naar een pokémon om te vangen. En jij?" vroeg Tim daarna. Turtwig keek inmiddels naar wat bosjes verderop. Ze schudde en een paar starly leken geschrokken en vlogen angstig weg. Er kwamen vonken vandaan... Wat voor pokémon zou daar zitten?

"Nou, toch al weer een tijdje ja." Chiara knikte, had ze toch gelijk gehad. Zijzelf ook wel een tijdje al, maar, niet lang genoeg om van het 'beginnelinge' af te komen. "Ik wil de eerste gym verslaan en ik zoek naar een pokémon om te vangen. En jij?" Bedachtzaam keek ze de trainer aan. ''We waren eigenlijk net klaar met trainen, dus zochten we een plek om te rusten.'' Kalm bekeek ze het drietal pokémon, dat gezellig met hun gesprek bezig was. ''Onze training was niet ver hiervandaan, dus bleven we maar hier.'' Haar blik gleed weer naar de jongen. Zijn pet was het eerste dat haar opviel. Het had een raar tekentje erop, dat groen gekleurd was. Had dat teken iets te betekenen? Een frons verscheen op haar gezicht. Niks op haar kleren had zo'n teken. Het had eigen helemaal geen teken. Haar jas was compleet wit en haar roze sjaal had ook alleen maar die kleur. Nee, dit was prima. Het zag er toch best leuk uit, naar haar smaak, en het hield haar ook nog een beetje warm. En mocht ze het dan nog koud hebben, Taiki kon haar nog lekker warm houden. Niet dat ze hem gebruikte, als het te koud voor hem werd liet ze hem terugkeren. Vaak deed ze hem niet terug in zijn pokeball, omdat ze gewoon van het gezelschap hield. Daarbij vond hij het ook vast fijner in de buitenlucht. Iets wat haar op een volgend onderwerp bracht. ''Laat jij je pokémon ook vaak eruit?'' Zoals het nu was zag het er wel zo uit. Ze gokte erop dat zijn Turtwig wel vaak uit zijn pokéball was, maar dat kon ook voor de Nincada gelden, of juist allebei niet. ''Ikzelf hou wel van een beetje gezelschap, maar Taiki is de enige die ik heb. Ik ben niet echt op zoek naar een precieze pokémon. Als het zover is, merk ik het vanzelf wel.'' Ze keek met haar donkerblauwe ogen in die van Tim, wachtend op een antwoordt.

''We waren eigenlijk net klaar met trainen, dus zochten we een plek om te rusten.'' Tim knikte even en keek ook naar de drie pokémon. Turtwig leek iets gezien te hebben. Maar besteedde er verder geen aandacht aan. ''Onze training was niet ver hiervandaan, dus bleven we maar hier.'' Tim knikte weer en keek toen ook naar de bosjes. Er klonk geluid en er waren vonken te zien die van het gras afkwamen. Ook leken de pokémon die plek te mijden en gingen in een boom verder weg zitten.''Laat jij je pokémon ook vaak eruit?'' Tim knikte en zei: "Ja meestal wel eigenlijk, Alleen soms als het te gevaarlijk of koud wordt voor ze." In tussen begon ook Chiara er ook over te vertellen. ''Ikzelf hou wel van een beetje gezelschap, maar Taiki is de enige die ik heb. Ik ben niet echt op zoek naar een precieze pokémon. Als het zover is, merk ik het vanzelf wel.'' Tim knikte voor de zoveelste keer instemmend mee en zei: "Toen ik Nincada vond was ik in de woestijn, Nincada was verdwaald en bang kon hem daar liet aan zijn lot overlaten." Tim zuchtte even. Plots kwam er grote elektrische schokken uit een grasje en er klonk hevig gegrom. Turtwig en Nincada keken op naar wat er gebeurde. "Hé kijk daar!" riep hij en wees naar het bosje iets verderop.

Een kleine Electrike strompelde achteruit de bosjes uit. Hij zag er hongerig uit. Hij was veel te mager voor zijn soort. Hij hijde langzaam en zijn er kwamen schokken van zijn groene huidje. Dat huisje zat onder de krassen. De Electrike werd achteruit gejaagd door een Manectric, groot en gespierd en goed doorvoed. Zijn vacht was schoot en krasloos. Kwijl liep uit zijn bek hij beet naar De Electrike. Die kroop langzaam in een. Vonken schoten rond de Manectric en hij sloeg toe. De tanden van Manectric boorden in de Electrike. Die sprong weg en strompelde met moeite weg. Tim zei: "Sorry ik ga heel even weg." Langzaam sloop Tim naar de Electrike. Die hoorde het en sprong weg. De bossen in. Tim duwde wat takken weg een baande zich een weg door het dikke gebladerte waar Elektrike makkelijk door heen was gesprongen. Hij zag dat de gewonden Electrike aan de rand van het meer was gaan liggen en naar zijn spiegelbeeld keek. Een traan gleed uit het oog over de neus van Electrike. Tim kwam langzaam dichterbij de Elektrike. Hij ging naast hem zitten en legde zijn hand op zijn rug. Electrike wou eerst in een reflex wegspringen maar liet zich toch aaien door Tim. Die de wond in zijn poot en zijn magere lijfje is bestudeerde. Electrike leek vermoeid. Als hij hem zou laten gaan zou hij zeker geen maand uit houden tussen de andere wilde pokémon. Misschien zou de wond ontsteken. Of kon hij niet meer eten zoeken en zou langzaam sterven van de honger. Tim tilde langzaam de slappe lijfje van de Electrike op en liep terug naar Chiara, Taiki, Nincada en Turtwig. De Electrike lag zo slap in zijn armen dat het leek alsof hij dood was.

Langzaam legde hij de Electrike op een kleedje. Hij ritste zijn rug zak open en pakte een flesje water. Hij hield het voor de bek van Electrike. Die bewoog zijn snuit er langzaam naar toe en met wat hulp wist de Electrike wat te drinken. Voor Electrike voelde de eerste druppels water heerlijk aan en zijn tong was niet meer droog. Tim stopte het flesje terug in zijn rug zak en haalde er een klein puit busje uit. "Potion" stond er met paarse letters op. Tim begon in zijn tas te graaien. Hij zag een klein wit kistje. Tim trok het er snel uit. Er stond een grote rode plus op. Tim opende heten pakte een klein rolletje verband. Hij hurkte bij de Electrike neer en pakte zijn pootje vast. En spoot een beetje van dat Potion op de wond van electrike. De electrike kneep zijn ogen dicht en beet op zijn lip. Snel bond Tim een beetje verband rond het manke pootje van de groen/gele hond pokémon. Hij pakte een zakje pokémon voor en deed een beetje van dat voor in zijn hand. Langzaam bewoog Tim zijn hand naar de Electrike. Gretig hapte de Electrike naar het handje pokémon voer. Tim pakte nog wat pokémon voer en liet Electrike rustig eten. Toen Electrike weer redelijk gezond was probeerde hij op te staan. Het lukte al veel beter dan eerst. Tim aaide de Electrike. 'Nou, doei Electrike." Electrike knikte en slofte weg. "Electrike trike!" en verdween in de struiken. Electrike keek naar het verband. Zonder die jongen was hij dood geweest. Hij had hem gered en verzorgt. En nu liep hij zomaar zelf weg. Electrike begon te snikken en draaide zich om. Hij rende terug naar de plek waar Tim stond. Turtwig en Nincada moesten nog even bevatten wat er zonet gebeurt was. Tim wou net opstaan toen Electrike uit de struiken kwamen. Hij sprong in zijn armen en drukte al snikkend zijn kopje tegen Tims borst. "Trike... electrike!" vroeg hij snikkend terwijl Tim hem neer zetten op de grond. Tim knikte en klikte een pokéball van zijn riem die hij voorzichtig voor Electrike op de grond zetten. Tim zuchtte en zei: "Denk er maar goed over na" Electrike dacht na. Hij was eigenlijk een wilde pokémon. Toen zag hij het verband en voelde zijn niet droge tong en zijn gevulde maag meer. Hij had zoveel voor hem betekend. Hij zou bij hem blijven wat er ook zou gebeuren. Electrike sloot zijn ogen en drukte zijn neus tegen het knopje van de pokéball en werd opgezogen. Zou de Electrike's wilkracht en zijn licht verwonde poot genoeg zijn om gevangen te worden en samen met Tim in team te werken?

(Vanaf het tweede stukje komt Electrike en het verzorg/vang gedeelte)

De Elektrike koos ervoor om te blijven zitten, wat ervoor zorgde dat het licht al snel doofde. Gefeliciteerd.

Tim pakte de pokeball en gooide hem in de lucht. Hij opende en een rode straal zette zijn Electrike op de grond. Electrike blafte even en drukte zich tegen Tims been aan. "Oja Electrike, ik ben Tim en dit zijn Turtwig en Nincada, je team genoten. En dat zijn Chiara en Taiki." Electrike Knikte even en keek naar het verand om zijn poot. "We gaan zo snel als we kunnen naar een pokemonn center hoor" Turtwig en Nincada gingen wat dichter bij Electrike staan.

Tim knikte weer. "Toen ik Nincada vond was ik in de woestijn, Nincada was verdwaald en bang kon hem daar liet aan zijn lot overlaten." Dus hij had Nincada meegenomen uit voorzorg? Dat was geweldig! Nu niet, dat zou zij vast ook wel hebben gedaan, je kon niet zomaar een pokémon laten lijden en hem gewoon negeren. Dat was verkeerd, daar was ze bewust van. Chiara hoorde een zucht, wat ervoor zorgde dat ze weer opkeek. Waarschijnlijk had hij een moeilijke tijd gehad in de woestijn, wat ook niet raar was. Zijzelf meed de woestijn het liefst, omdat ze niet opgewassen was tegen al die hitte. Taiki misschien wel, maar ook hij had water nodig en dat vond je niet op zo'n droge plek. "Hé kijk daar!" Geschrokken keek ze Tim aan, die naar een plek in de bosjes wees. Bijna automatisch gooide ze haar blik daar weer op. Uiteindelijk zag ze, nadat ze eens goed keek, een kleine Electrike uit de bosjes strompelen.

Mager, veel te mager en gewond. Chiara kon moeilijk toekijken naar het schouwspel. Opstaan wilde ze wel, maar ze kon het niet, aangezien er een Manectrike verscheen. Hij zag er woest uit, veel sterker dan de Electrike. Goed doorvoed, mooie vacht en geen enkel krasje te bespeuren. Even beet ze op haar onderlip. Nee, dit kon ze niet zomaar toelaten. Opnieuw was ze te laat met opstaan. De Manectrike haalde uit met zijn tanden en beet flink toe naar de Electrike. Vreselijk. De Electrike moest vast pijn lijden. "Sorry ik ga heel even weg," hoorde ze Tim zeggen. Ze keek Taiki kort en bezorgd aan, maar die had zijn blik op de Manectrike gericht. Zonder enige twijfel had ze meteen door dat Taiki verschrikkelijk kwaad was. Dat kon ze hem niet kwalijk nemen, aangezien het oneerlijk was van deze grote en geëvolueerde pokémon een verzwakte aan te vallen. ''Cynda...'' Een grom was hoorbaar, afkomstig van de Cyndaquil. Niet dat het nog veel uitmaakte, de Manectrike was weg. ''Quil.'' Chiara keek hem kort aan, wist wat hij bedoelde en haalde diep adem. ''Beloofd,'' sprak ze met een serieuze blik. Niet lang daarna kwam Tim aangelopen, met de Electrike in zijn armen. Even leek het erop dat er geen leven meer in het wezentje zat, maar nadat ze hem goed had bekeken zag ze dat zijn ogen niet voor zich uitstaarde, wat betekende dat hij nog leefde. Gelukkig.

Kalm keek Chiara naar het schouwspel dat voor zich afspeelde. Taiki hield zijn ogen ook strakgericht op de Electrike. 'Nou, doei Electrike," sprak Tim, nadat hij de pokémon verzorgd had. ''Wees voorzichtig,'' mompelde Chiara nog zacht voordat de Electrike daadwerkelijk verdween. ''Dat was even schrikken,'' sprak ze toen wat harder. Net op dat moment kwam de Electrike weer terug. Dat had ze ergens wel verwacht, maar toch trok ze een verbaasd gezicht. "Denk er maar goed over na." Chiara wist uit principe al dat de Electrike toch met Tim mee wilde. Dat was eigenlijk de nummer één rede dat het wezentje terugkwam. Uiteindelijk duwde de Electrike zijn snuit tegen de pokéball. Heel eventjes maar wiebelde het ronde ding op en neer. ''Gefeliciteerd,'' sprak ze met een brede glimlach gericht op Tim. Ze was nu al getuige geweest van twee succesvolle vangsten en dat spoorde haar aan om haar eerste vangst ook succesvol te laten verlopen.

''Gefeliciteerd,'' feliciteerde Chiara hem met zijn vangst. "Bedankt" zei hij. Hij hurkte weer bij Electrike neer en controleerde zijn poot. Hij probeerde het even aan te tikken en Electrike leek het niet erg pijnlijk te vinden. "Dat gaat al weer een stukje beter" zei hij goedkeurend terwijl hij uit zijn zak zijn pokedex haalde. Hij zocht Electrike op in het lijstje pokémon. Ondetussen mompelde hij terwijl Electrike verbaasd keek naar de pokédex. Vonken schoten door zijn vacht bang voor de Electronica. Iets wat hij als wilde en ver in de bossen verscholen pokémon nog nooit had gezien. Nincada legde zijn klauw op Electrikes rug om hem duidelijk te makken dat er niks aan de hand was. Electrike trachtte nog een aanval uit te voeren maar Nincada gebaarde hem rustig te blijven. "Aha. Electrike Ability Static en aanvallen... Thunder wave, Quick attack en Spark." Hij keek even naar Electrike die Nincada aan de kant duwde. Vonke schoten weer over zijn vacht en een dunne golf electriciteit schoot door de lucht. "Mooie Thunder wave. Daar gaan we op oefenen."

Electrike blafte vrolijk. Tim haalde een kaart uit zijn zak. Turtwig en Electrike keken erop. Nincada klom via Tim's been naar boven en keek op de kaart. Hij zuchtte en hield zijn Klauw voor zijn gezicht. Hij gebaarde naar Chiara dat Tim de kaart onderste boven had. Tim wees wat op de kaart en wees een route aan. "Dan kunnen we daar mooi Trainen. Is daar een pokémon center en... Is daar de eerste gym." Nincada schudde zijn hoofd terwijl Tim zei: "Chiara, Taiki wij gaan de tent halen en een pokémon center zoeken voor Electrike. Tot ziens." Hij zwaaide naar Chiara en Electrike Turtwig zeiden: "Trike trike!" en "Turtwig tur!" en verdwenen in de bosjes. Nincada zwaaide naar hun en liep toen ook hoofdschuddend de bosjes weer in.

(Sorry voor de kortheid. Computer valt nog al vaak uit. (ik ben nu dus weg (of niet)))

"Bedankt." Tim liep naar de Electrike toe en controleerde zijn poot weer. Hij tikte er even zachtjes op om te checken of het goed was, wat het ook duidelijk was. ''Het voelt nu vast beter aan, na die behandeling van je.'' Een kleine glimlach sierde haar gezicht, terwijl haar blik op de Electrike gericht stond. Deze kleine pokémon heeft geluk gehad dat hij hun tegen kwam. Als hij een andere kant was opgegaan was het vast anders afgelopen... Vlug schudde ze haar hoofd. Gelukkig was het niet dat geval geweest, alhoewel ze er niet eens van had geweten. Misschien werden nu wel meerdere pokémon zo behandeld, terwijl ze er geen idee had. Zachtjes beet ze op haar onderlip. Ze dacht écht teveel na. Misschien moest ze het er maar bij houden dat ze de pokémon die ze tegen kwam moest helpen, net zoals Tim deed. Van hun bestaan wist ze dan wel af, zodat ze zo goed mogelijk met hun kon omgaan. Vragend keek ze naar Taiki die met een glimlach naar de Electrike staarde. Zo te zien dacht Taiki er net zo over, gelukkig.

"Mooie Thunder wave. Daar gaan we op oefenen." Verbaasd keek ze op, direct doorhebbend dat de Electrike een van zijn moves liet zien. Jammer, net gemist. Het geritsel van papier liet haar blik glijden naar Tim, die een kaart in zijn handen nam. Zover zij wist ging hij vast op zoek naar een bewoonbare plek, die een pokécenter bij zich had. Dat was het handigst, zowel voor Tim als de Electrike. Misschien moest zij ook maar eens verder trekken. Dit was toch wel genoeg rust? En wie weet, misschien kon ze wel iets vinden dat haar beviel. Ze moest trouwens toch een slaapplek vinden, omdat ze even geen zin had de nacht in een bos door te brengen. Daarbij, ze had ook geen slaapzak, omdat die niet in haar tasje paste. Nog een rede dus om naar een stad te gaan, nee, eigenlijk twee."Chiara, Taiki wij gaan de tent halen en een pokémon center zoeken voor Electrike. Tot ziens." Bij het horen van de twee namen keken ze beide op, knikte en zwaaide. ''Ja, wij moesten ook maar eens gaan, toch Taiki?'' Chiara keek hem vragend aan, waarop Taiki nog een keer knikte. ''Hopelijk komen we elkaar weer eens tegen,'' sprak ze daarna en liep een andere richting uit. Precies de tegenovergestelde dan waar ze vandaan kwam. Tevreden snoof ze de frisse, koude lucht naar binnen. Dat was al weer een vriend erbij, toch?

[kortste topic waar ik ooit in heb gezeten x'D]