A new friend.

Dancing Dancing
Over the sea, over the waves
Dancing Dancing
Over the sand, over the wind.

Het liedje spookte door Dallaz' hoofd terwijl ze met haar blote voeten door het zand liep. Ze ging altijd graag naar het strand, het was er lekker warm, je kon er tot rust komen en er was een heerlijke wind die door je haren blies. Het zand tussen haar tenen was een koppeling naar de enige herinnering aan haar vader. Zijn gezicht, op het strand, en hij tilde haar op, toen ze nog zo klein was.. Ze was vastbesloten haar vader te winnen. En ze wist zeker dat hij een goede man was, ondanks dat haar moeder er nooit over wou praten. Met haar gympen in één hand hield ze de pokéball van To in haar andere hand. Ze hield hem stevig vast, want over vrienden moet je waken. Hij betekende echt alles voor haar, ze waren niet voor niets beste maatjes. Ze had aan het begin van haar reis besloten om alleen water pokémon te gaan trainen. Dat was het soort waar ze het beste mee om kon gaan en ze inspireerden haar altijd, ze had grote bewondering voor hun leefstijl en gedrag. Aangezien To ook een watersoort was zou hij het vast leuk vinden om even een duik te nemen in het zoute water. "Kom er maar uit maatje," zei ze en hield de pokéball voor zich uit. Al gauw verscheen er uit het felle licht een vriendelijke, maar eigenwijze buizel. Zijn oogjes schitterden bij het zien van de zee en zonder twijfel sprong hij erin. Dallaz keek lachend toe, en voelde zelf ook wel behoefte om er even in te springen. Maar dat leek haar niet zo'n goed idee. Plotseling hoorde ze een vreemd geluid, het kon niet erg groot zijn want het was geen hard geluid. Ze keek op zij, en daar zag ze het schattigste wezen dat ze ooit gezien had. Een azurill, die haar met glinsterende ogen aankeek. Ze wierp kort een blik op To, die nog enthousiast in het water aan het dobberen was. Deze pokémon moest en zou ze vangen.

"To, kom eens," zei ze met een uitdagende blik. De buizel kwam tussen de golven vandaan en schudde zijn vacht uit toen hij weer op land was. Hij keek naar de azurill en kon het al wel raden. Dallaz voelde zich een beetje schuldig dat ze de azurill moest aanvallen. "Quick Attack!" zei ze richting To en er volgde een snelle aanval. Maar de azurill liet zich niet zo makkelijk pakken. Meteen nadat ze geraakt was door To, zette ze zelf een aanval in. Ze sprong keihard bovenop To's hoofd, die er helemaal duizelig van werd. To gromde lichtjes en wou bijna zelf een aanval inzetten, maar Dallaz gebaarde dat hij kalm moest blijven. "Watergun, kom op." To richte een waterstraal op de azurill, die het nu leek op te geven. Ze bleef in het zand liggen. Dallaz haalde snel een pokéball uit haar broekzak en gooide deze op de azurill, die er vrijwillig met een lichtstraal in verdween. Ze rende naar de pokébal toe, en pakte hem op. "Ik zal goed voor je zorgen hoor, kleintje," zei ze met een glimlach. Ze pakte haar beste vriend op en knuffelde hem. "Bedankt," zei ze en aaide zijn kop. Met een trots gevoel deed ze hem weer terug in zijn pokéball.