Ronde 1: Isha vs. Nuri

- Zijn álle level-up aanvallen beschikbaar voor m'n Hippowdon? Klik voor de aanvallen -

Isha stapte naar voren en veegde haar haren uit haar gezicht. Haar gezicht vertrok kort door de zenuwen die door haar lichaam trokken maar ze wist hem gauw in de plooi te krijgen. Ze was behoorlijk zenuwachtig voor dit toernooi ook al wist ze dat er niets te verliezen viel. Als ze deze wedstrijd of éen van de dan komende twee zou verliezen zou ze net als zeven anderen slechts een verliezer zijn en als ze zou winnen zou ze een Eevee winnen en de winnaar zijn. Er was dus weinig om zenuwachtig te zijn, al helemaal als je bedacht dat Isha tegen haar eigen réisgenoot moest battlen maar ze kon haar nervositeit gewoon met geen mogelijkheid onderdrukken. Ze wilde natuurlijk ook heel graag de Eevee - ze had het gevoel dat ze heel dichtbij die pokémon soort stond omdat éen van haar pokémon een Umbreon was, maar dat was aan de andere kant ook weer een rede om minder te hoeven treuren als ze zou verliezen. Ze had al een Umbreon en Isha was sportief dus ze zou het niet echt een supergroot probleem vinden maar ze zou het jammer vinden en zichzelf de tijd geven om het jammer te vinden.
Isha omklemde de pokébal die in haar rechterhand zat wat strakker en hief hem voor haar gezicht.
'Doe je best,' sprak ze het metalen ding toe. Vervolgens gooide ze de pokéball met een onderhandse zwaai naar voren en hij klapte naar voren om vervolgens een felle rode straal uit te spuwen. De straal vormde zich tot de logge gedaante van een Hippowdon. Hij opende zijn bek en stootte een angstaanjagend gebrul uit. Isha kreeg over het algemeen de kriebels van dit soort pokémon, ze voelde er gewoon een aversie tegen maar ze was tevreden met deze pokémon. Hij was uitzonderlijk sterk en had een nog betere verdediging dan kracht dus ze maakte een grote kans, desondanks zijn snelheid. Althans, dat lag ook voor een erg groot deel aan de pokémon die Nuri zou hebben verkregen. Dat maakte het spannend. Isha wist dat Nuri's niveau niet superveel verschilde van Isha dus ze wist dat er een redelijke kans was om deze battle te winnen, maar ze probeerde zichzelf niet te veel valse hoop in te blazen zodat verlies geen al te grote schok zou zijn.
De Hippowdon brulde nogmaals maar nu liet hij zijn enorme bek open hangen zodat hij nog groter en angstaanjagender leek. Aan de ene kant jaagde het Isha nog meer angst aan maar aan de andere kant voelde ze zich zelfverzekerder bij het zien van haar sterke pokémon. Ze ging haar uiterste best doen om dit gevecht te winnen!

*buh kon niet eerder posten want ik ben ziek en lag gisteren hele dag op bed. :/ sorry.*

Nuri omklemde stevig haar pokébal.
Bij het zien dat ze tegen haar reispartner moest vechten, was ze verbaasd geweest: hoeveel kans had ze nou gehad tegen Isha te moeten vechten? Niet dat ze het erg vond. Ze kenden Isha's vechtstijl al een beetje, en dit had in haar voordeel kunnen werken, was het niet zo dat dit andersom natuurlijk ook gelde. Isha en Nuri hadden al een keer gevochten tegen elkaar. Alleen was het niet een gevecht tot het uiterste geweest, zoals nu wel het geval was.
Nuri schudde haar hoofd een keer. Ze was wat koortsachtig, zou ze ziek zijn? Nee, ze was waarschijnlijk gewoon ietwat nerveus. Hoewel ze al een aantal keer gevochten had, had ze nog nooit meegedaan aan een toernooi. Nuri gooide de pokébal vijf centimeter omhoog om het weer op te vangen. Het maakte niet uit. Ze ging dit gewoon doen, er was nu geen weg meer terug.
Met een elegante zwaai wierp ze de pokébal naar voren. Voor haar ogen vormde zich het silhouet van de ongeveer één meter hoge vechtpokémon Primeape. Ergens was ze trots op deze pokémon. Nuri werkte vooral met vuurpokémon, maar het maakte haar nu niet veel uit, en ze had toch mooi een sterke te pakken.
De Hippowdon van Isha brulde zwaar en luid. Nuri voelde zich een vreemde kriebel in haar buik haar overnemen. Het was geen angst, geen nervositeit. In eerste instantie kon ze het niet eens aan haarzelf uitleggen. Maar Nuri kende het gevoel. Het was die vreemde strijdlustigheid die haar bij elk gevecht overmeesterde, die haar oppepte en nooit in de steek zou laten.
"Okée, kanjer," sprak ze de Primeape toe, "laat ze maar eens wat zien."

Isha keek toe hoe Nuri zich klaarmaakte voor de strijd en minder zenuwen in haar herkende dan ze zelf voelde. Ja, ze wist dat Nuri al meer wedstrijden had gespeeld dan haar dus misschien had ze daar gewoon niet zo last van. Nou ja, in ieder geval ging Isha gewoon haar best doen, nerveus of niet. Isha keek Nuri een tijdje aan maar het leek er op dat zij weer degene was die mocht beginnen net zoals bij de vorige battle die ze hadden gedaan. Laf, fokte ze zichzelf bewust op terwijl ze koortsachtig nadacht over de aanvallen van Hippowdon. Ze had ze allemaal uit haar hoofd geleerd, niet alleen de namen maar ook de kracht en de inhoudelijke informatie daarvan. Ze zou daar veel baat bij hebben als Nuri dat niet had gedaan maar Nuri was geen dom meisje, wist Isha uit ervaring, absoluut niet.
'Tackle,' besloot Isha op duidelijke toon. Ze had de beslissing genomen op dezelfde manier te openen zoals ze bij hun oefenbattle hadden gedaan. Als Nuri verveeld werd moest ze zelf maar eens wat gaan verzinnen.
De Hippowdon gehoorzaamde meteen. Hij rende walste richting de Primeape, nog verbazingwekkend snel voor zijn grootte maar Isha moest toegeven, hij was niet de allersnelste pokémon die ze tot nu toe had gezien. Nee, zeker niet, maar daarom moest hij het van zijn kracht hebben. Natuurlijk was ook Primeape sterk en Isha kon zijn kracht natuurlijk niet peilen maar haar Hippowdon was ongeveer 2 meter [ruim 6 voet, dat is toch 2 meter?], reusachtig. Dat zou toch verschil moeten maken?
De Hippowdon haalde nu zonder zichzelf tegen te houden met zijn reusachtige kop uit naar de Primeape. Recht van voren. Als het Primeape zou raken zou het hem behoorlijk zeer doen maar de aanval zou voor een vechtpokémon niet supermoeilijk af te weren zijn, peinsde Isha terwijl ze toekeek.

*neh, en als we nou eens samen afspreken alle level-up aanvallen te doen? Dan maakt het niet heel veel uit, toch?*

Met alle elegantie die de Hippowdon in zich had dat moest ik nu ook even zeggen na jou 'walste' xd kwam hij als een buldozer op de Primeape af.
Nuri trok haar wenkbrauwen op. De Hippowdon was nog verbazingwekkend snel voor een zware pokémon als deze. Hoewel het slechts een tackle was die hij uitvoerde, durfde Nuri de Primeape deze niet tegen te houden. Primeape mocht dan een vechterspokémon zijn, de logge pokémon die op hem afkwam, was Nuri toch iets te groot.
"Ontwijk," sprak Nuri. Razendsnel reageerde de Primeape. Ja, de Hippowdon was snel, maar de Primeape net iets sneller.
"Focus Energy," zei Nuri er vlak achteraan. Ze besloot niet meteen een aanval terug te doen, maar eerst de kracht hiervoor op te laden. Tenslotte had Hippowdon een krachtig panser en moest de Primeape hierdoor zien te slaan. Nuri tuitte haar lippen en zag hoe Primeape een keer diep ademhaalde, en zich concentreerde, met zijn ogen nog gefocust op de Hippowdon.

[Best ]

Isha keek toe hoe de Primeape Hippowdon's tackle met slechts weinig moeite ontweek en ze had het kunnen weten. De openingstaanval was natuurlijk iedereen op gebrand maar deze tackle was wel erg gemakkelijk en Isha besloot het Nuri maar eens wat moeilijker te maken en een wat ingewikkeldere aanval te kiezen. Ze had geen trucjes kunnen oefenen met de Hippowdon die voor een goede afleiding kon zorgen maar met wat duidelijke commando's zou het wel lukken om een aanval wat uitgebreider te maken. Primeape concentreerde zich, zijn blik strak gericht op de Hippowdon, terwijl hij zijn innerlijke kracht opkropte om straks een zeer sterke aanval uit te kunnen voeren. Ja, dat was aan de ene kant een slimme zet om Hippowdon's verdediging te doorbreken maar aan de andere kant een domme omdat de aanval juist moeilijker te doorbreken was.
'Sand Attack en vervolgens een Thunder Fang van links!' beval Isha de Hippowdon. Hij gehoorzaamde, liet het zand opstuiven en wierp het vervolgens richting Primeape zodat er een flinke stofwolk ontstond. Ha, dat zou die aap nog wat last kunnen bezorgen voor deze beurt. Hopelijk zou het hem ook afleiden wanneer hij zijn Focus Energy zou gebruiken. Hippowdon dreunde nu met zijn zware gewicht door het zand met een boogje richtings Primeape's linkerzij. Vervolgens opende hij zijn reusachtige bek nog verder om een rij gevaarlijke tanden te laten zien die nu onder stroom stonden en zo waarschijnlijk een gevaarlijke donderklap zouden kunnen bezorgen. Haar opende zijn bek nóg wijder en klapte ze met een flinke kracht dicht terwijl hij zijn best deed Primeape tussen deze levensgevaarlijke tanden te klemmen.

[Was er eigenlijk zand in de aren? Naja, nu wel ]

[crisis. Die aap van mij zou nu dood moeten zijn xd]

Nuri keek geschrokken toe hoe de Hippowdon de Primeape in zand verhulde. Ze had er nu compleet geen zicht meer op. Binnensmonds vloekte ze, terwijl het haar ook nog doordrong dat Isha een tweede opdracht er vlak achteraan gegeven had, en dat de Hippowdon op het punt stond een Thunder Fang uit te voeren.
"Links van je!" was het enige wat Nuri uit kon brengen, waarvan ze wist dat het niet veel hielp. Waarschijnlijk zou de Primeape slechts een kwartslag draaien en twee armen gebruiken om de aanval af te weren. Wat natuurlijk niet hielp, als twee grote kaken als die van Hippowdon zich om je heen probeerde te sluiten. In plaats van slechts één arm had hij nu gewoonweg twee te pakken, dan had Nuri nog beter haar mond kunnen houden.
Het was dan ook Primeape die het uitbrulde van de pijn die de Thunder Fang bij hem veroorzaakte. Nuri beet op haar onderlip. Door het zand kon Nuri nog steeds niet veel zien. Ze moest snel handelen, maar wat moest ze nou doen?
Wel, zijn voeten had hij vrij, toch? Nuri kon alleen maar hopen dat het goed ging. "Karate Chop!"
Nuri kneep haar ogen tot spleetjes om het gevecht nog te kunnen volgen. Door het zand kon ze alleen nog maar wat bewegingen en soms wat gezichtsuitdrukkingen zien, maar meer niet. Nog in de kaken van de Hippowdon, trapte de Primeape onder de kop van het logge beest. Het kon geen goeie trap zijn, want zijn gezicht stond vertrokken van de pijn. Hierdoor zou zijn Focus Energy misschien wel van pas kunnen komen, zodat de aanval niet teveel af zou zwakken.
Hoewel het een harde trap was, was het niet Primeapes beste trap. Hij kon pijnlijk zijn, maar toch, Nuri twijfelde. Zou het de Hippowdon überhaupt wel iets doen?

Isha keek geamuseerd toe hoe Hippowdon's Thunder Fang met behulp van zijn Sand Attack zeer goed lukte. Zijn reusachtige kaken sloten zich om Primeape's armen wat hem een flinke donderschok en waarschijnlijk ook nog eens een paar flink pijnlijke gewrichten in zijn armen zou opleveren. Dit zou hem een behoorlijk grote schade opleveren en Isha vond persoonlijk dat dit een goede zet was. Ze had wel ietwat medelijden met de Primeape die zo onderhand bijna moest sterven van de pijn maar Nuri wist dit op een slimme manier op te lossen. Ze wist waarschijnlijk dat Hippowdon de Primeape nog in zijn verstikkende greep vast zou houden tot de Primeape er niet meer toe in staat zou zijn om te vechten dus deed ze een slimme zet. Ze vertelde de Primeape dat hij een Karate Chop moest doen en ookal zat hij niet echt in een juiste positie, de wanhopige kracht van Primeape waarin zijn Focus Energy ook nog zat opgekropt trof de Hippowdon tegen zijn kin. Het was geen erg schadelijke trap maar genoeg om hem van schrik zijn bek te doen openen. Hij sprong een paar passen vooruit en liet vervolgens een oerkreet horen. Daarbij schudde hij zijn bek heen en weer waarbij het slijm en speeksel alle kanten op vloog.
'Iew,' fluisterde Isha tegen haarzelf maar haar mondhoeken waren nog steeds opgekruld bij haar overwinning die zelfs in het begin al dichterbij kwam. Maar aan de andere kant vond ze het ook niet eerlijk. Nuri's Primeape was twee keer zo klein als de Hippowdon, de indeling van de deelnemers en hun pokémon was niet goed verdeeld naar haar mening. Ze hoorde zelfs van een jongen die in eerste instantie een Marill had gekregen, als die pokémon tussen Hippowdon's Thunder Fang geklemd zat was hij mors en morsdood geweesd.
'Yawn,' beval Isha de Hippowdon. Het was naar haar mening tijd naar een aanval die wat psychische stats zou veranderen. Haar Hippowdon opende zijn bek om een enorme langerekte gaap te tonen aan zijn tegenstander. Dit deed hem geen pijn maar het zou hem waarschijnlijk slaperig maken en bij Nuri's volgende beurt de Primeape zelfs in slaap kunnen laten vallen.

Nuri zuchtte teneergeslagen. Yawn. Ja joh, kon er ook nog bij. Ze wreef een keer met haar vingers over een van haar slapen, en dacht na. Voor haar zag ze de Primeape al doezelen. Nuri wist dat ze snel moest handelen, voordat de Primeape op zijn knieën zou storten om een dutje te doen.
Vlug, dacht ze. "Primeape, Close Combat!" Het was de heftigste aanval die de pokémon in zich had. Hierbij zou hij dichtbij de Hippowdon komen en hem met zijn sterkste aanvallen raken, maar zou hij zijn eigen verdediging laten vallen. Niet dat hij die toch had als hij vervolgens in slaap zou vallen.
Primeape deed vermoeid wat hem gezegd werd. Een reeks klappen volgde. Ze waren heftig, dat was zeker, maar Nuri wist dat als de pokémon niet onder invloed was geweest van Yawn hij vier keer zoveel sterker zou zijn geweest.
Toen maakte de Primeape een sprong naar rechts, om een lage trap tegen de zijkant van de Hippowdon uit te voeren, maar dit verliep niet zoals het moest. Halverwege rolde hij door over de grond en kon Nuri een luide snurk uit het één meter grote wezentje horen komen, die een klein bolletje wol leek naast de grote Hippowdon. Primeape rolde op zijn zij en keek niet meer op of om.
Nuri slikte. Dit kon nooit goed gaan.

-*snuif* mijn ogen tranen. Ik ben nog steeds ziek. Meh. Dx -

- Poor u! :[ -

Isha genoot er van om te zien dat de Yawn van Hippowdon volgde zoals ook de bedoeling was. De Primeape was meteen slaperig, nog slaperiger dan Isha had verwacht. Hij viel ook niet meteen in slaap zoals het hoorde maar hij was nog wel in staat om een aantal aanvallen uit te voeren. Hij liep strompelend naar Hippowdon om een Close Combat uit te voeren, een aanval die Isha in eerste instantie vreesde toen ze zag dat Hippowdon's verdediging op dit moment niet helemaal op orde was maar zijn klappen waren minder zwaar dan ze had verwacht. De Hippowdon deed zijn best om ze goed op te vangen wat grotendeels lukte omdat hij nogal stabiel was maar het bracht hem nog wel wat schade op want van nature was het een erg krachtige aaval. Toen Primeape aan een van zijn laatste aanvallen begon rolde hij om van de slaap en Isha wist dat Primeape nu echt gedoemd was. Hij kon zich niet verdedigen, niet aanvallen. Het zou niet al te lang duren, de Yawn van Hippowdon was niet supersterk zoals de psychic pokémon die daar in gespecialiseerd waren maar het was genoeg om in een paar klappen een einde aan dit gevecht te kunnen maken. Hoopte Isha.
'Thunder Fang!' probeerde Isha opnieuw. Ze was er vrijwel van overtuigd dat ze zou winnen maar een stemmetje in haar hoofd riep alarmerend dat er natuurlijk ook nog een ommekeer zou kunnen zijn. Ze kon niet bedenken hoe dat zou kunnen want de Primeape was in een diepe slaap maar als hij nou ineens wakker werd met een zeer krachtige aanval waar die arme Hippowdon niet op berekend was kon het tij natuurlijk altijd keren. Maar nu nog even niet... De Hippowdon walste als in een herhaling op de Primeape op en zette hem in onder stroom en perste hem tussen zijn reusachtige kaken. Isha wilde het niet te pokémononvriendelijk maken maar ze werd overmand door een soort koorts die haar naar de overwinning sleepte. En al had ze er echt aan gedacht dan was het moeilijk te voorkomen want Hippowdon was gewoon zo huge dat er geen vriendelijke aanvallen waren, op Yawn na natuurlijk. Haar oog viel kort op Nuri die met haar handen in haar haar zat maar ze richtte snel haar blik op de twee pokémon op het slagchtveld. Ze zag dat het al bijna gedaan moest zijn met Primeape maar besloot er nog een aanval achteraan te gooien. Om de kracht van Hippowdon er nog even in te wrijven al wilde ze Nuri niet te veel kwetsen.
'Earthquake, Hippowdon,' moedigde ze hem met haar eigen fanatisme aan. Hij werd steeds enthousiaster en deed een paar passen om aan een van zijn krachtigste aanvallen te beginnen. Hij concentreerde zich en maakte toen zonder veel moeite een enorme plaatselijke aardbeving. Isha zag dat het op het strijdveld nog erger was dan de plaats waar zij op stond maar op haar positie trilde de grond al zo erg dat ze bijna voorover viel maar nog maar net haar evenwicht kon houden. En vervolgens de andere kant op geslingerd werd en toch nog op haar kont viel. Maar ze bekommerde zich niet om de pijn die nu via haar ruggengraat omhoog trok. Haar ogen waren gericht op het strijdveld tot de grond stopte met beven.

- ik geef me over *zwaait met wit vlaggetje* jijwintjijwint xd -

Nuri stokte haar adem. Ze zag de ogen van de Primeape nog eventjes heen en weer schieten achter zijn oogleden, maar ondanks de pijn door de Thunger Fang sliep hij gewoon verder. Hij was een stevige slaper, die aap. Wonderbaarlijk gewoon.
Toen de Hippowdon ook nog een Earthquake uitvoerde, wist Nuri dat het gedaan was.
Meer dan driehonderd kilo liet de grond onder Nuri's voeten heen en weer denderen alsof het pudding was. Nuri had moeite te blijven staan, en het deed haar pijn. De slapende Primeape zou het veel moeilijker moeten hebben. Zijn dertig-kilo-lijfje stuiterden rond alsof het een donzige stuiterbal was.
Het duurde ook niet lang voordat Nuri het stopsein hoorde van de wedstrijd en de naam van Isha 'met haar Hippowdon' door de arena schalde, aangekondigd als winnaar. Primeape was er doorheen. Nuri glimlachte zwak, nog een beetje pijn-lijdend door de Earthquake die was uitgevoerd, en bedacht zich dat die Isha haar toch maar weer mooi ingemaakt had.
Nuri riep de Primeape terug de pokébal in; stel je voor dat de Hippowdon per ongeluk misstapte en op de halfslapende/halfverminkte aap ging staan, dat kon ze er niet ook nog bij hebben. Wel, dacht Nuri, volgende keer beter.

Edit: *kijkt in pokédex* Bwah maat, ik heb nooit een kans gemaakt. Basisstatisieken voor een Hippowdon is 525, terwijl die van een Primeape 455 zijn. Daar zit nogal verschil in. Buhuh, waarom probeerde ik het überhaupt nog? Ik ben gek! Ach ja, dan weten we dat ook weer. xd

Isha hoorde het eindsein en het kostte haar moeite om in alle vreugde niet als een kip zonder kop over het podium te gaan rennen. Maar in plaats daarvan keek ze Nuri kort aan, trok kort met haar mondhoeken in een troostend gebaar maar richtte zich toen op haar victorie en voelde hoe een hevige blijdschap haar overspoelde. Ze had gewonnen! Voor het eerst in haar leven had ze écht iets gewonnen, iets officieels! Nou ja, dat nou weer niet helemaal want het toernooi was nog niet voorbij maar deze ronde had ze doorstaan. Het was eigenlijk wel erg gemakkelijk geweesd. Hoeveel aanvallen had ze uitgevoerd? Vier, vijf? Hoeveel had Primeape aangevalen? Twee, drie? Het was bijna té gemakkelijk maar de verwoestende kracht van de Hippowdon - waar Isha vreselijk mee bofte - had de Primeape niet tegenop gekund en hij was al snel buiten bewustzijn geweesd. Het was bijna té simpel geweesd.

[Dat was snel X_X]