Perfect Picknick

''Oké, Kioko, doe je donder!'' Chiara wees naar de Lotad die het slachtoffer was geworden van hun training. De Pichu reageerde meteen, laadde de elektriciteit op met haar wangen en vuurde ze toen af. Lotad was niet meteen de beste pokémon om op te trainen met Kioko, wilde ze in het voordeel zijn, maar een betetje tegenstand was niet erg. De Lotad werd volop geraakt door de donder, wat hij niet meer aankon en dus neerging. Chiara zuchtte opgelucht. Eindelijk, het had even geduurd voordat de Lotad eindelijk neerging. ''Goed gedaan, Kioko.'' Ze wilde op de Lotad aflopen, om hem te verzorgen, maar Kioko sprong alweer haar nek in. Ze schonk er nu even geen aandacht aan, ze was het inmiddels nu wel gewend. Vlug greep ze naar haar tas om er een flesje uit te halen. Daar zat een genezende spray in, om eventuele wonden te verzorgen voor de Lotad en Kioko. Ze deed eigenlijk altijd de tegenstander eerst, zodat die geen pijn hoeft te lijden voor iets dat zij heeft gedaan. ''Alsjeblieft,'' sprak ze en glimlachte vriendelijk, terwijl de Lotad weer opstond en wegliep. Gelukkig, hij was niet kwaad. Misschien waren de pokémon het hier wel gewend om te vechten tegen trainers. Chiara checkte Kioko even van top tot teen, waarna ze constateerde dat er niks aan de hand was. Uiteindelijk kwam Taiki erbij staan. Hij had op een afstand gekeken, omdat water niet echt zijn ding was. Dat begreep zijn trainster wel, aangezien hij een vuurtype was. Om vuur en water te combineren was onmogelijk. Hij keek haar even met een schuin kopje aan, alsof hij wilde aangeven dat hij hier geen zin meer in had. Ze gaf hem gelijk, een kleine pauze was niet verkeerd. Hij had vast honger gekregen van dat toekijken, maar Kioko vast nog meer. ''Goed dan, laten we picknicken,'' zei ze toen met een grijns. Kioko sprong van haar schouder en begon wild op en neer te springen. Taiki deed een poging haar te kalmeren, maar dat mislukte. Hij hoorde ook beter te weten. Intussen keek Chiara rond voor een goed plekje, maar eigenlijk was elk plekje wel goed. Ze koos het plekje waar ze tegen een rots aan kon leunen. Gelukkig bevonden ze zich op het strand, waar nog een lekker briesje over waaide. Eigenlijk was het best raar, in de winter een bezoekje aan het starnd brengen. Maarja, nog effe en het was lente. Zelf vond ze dat het perfecte seizoen. Goed weer, bloemen in bloei... Ze kon niet wachten. Toch moest ze wel. Ze ging zitten, waarna ze haar rugtas weer open ristste. Meteen kwamen de twee op haar afgelopen, nadat Taiki zich vermoeid had aan Kioko. Ze gaf ze hun een handje vol pokébrok en ritste haar tas toen weer dicht. Zelf had ze niet echt honger. Misschien kon ze het beter een dag noemen en stoppen met trainen, om vervolgens een slapplek te vinden. Het begon al aardig laat te worden. Daarbij moest ze Taiki's training ook niet opgeven, maar om hem te trainen kon ze beter naar een ander gebied reizen. Achja, ze moest maar wachten tot ze klaar waren met eten en even gerust hadden.