Where did she go?

Alles voelde verlamt aan. Ze had haar armen om zich heen geslagen. Ze had nog geluk dat het weer meezat. Maar hoe was ze hier terecht gekomen? De wind was snijdend, en ze had geluk dat het niet sneeuwde. Anders was het nog gevaarlijker geweest. De rode vos Pokémon voor haar liep stevig door, liet niet merken dat ze het ook moeilijk had. De woestijnvos Pokémon daarachter had haar oren helemaal naar achter liggen, probeerde de warmte die afkomstig was van de Pokémon voor haar op te vangen. Opeens bleef het meisje staan, ze keek om zich heen. Ze was hier gekomen om te trainen, wou haar Pokémon gewend laten raken aan dit soort omstandigheden. Haar wedstrijd met Cynthia, bij het contest, had haar aan het denken gezet. Cynthia had vaak ijs gebruikt voor bepaalde dingen. En zij had haar best gedaan om dat weg te halen, maar hier wou ze leren om bevroren dingen in haar voordeel te laten werken. En ook om Yuuki hier mee kennis te laten maken; want ze wou haar later immers laten evolueren in een Glaceon. En wellicht kon ze haar Pokémon daartoe motiveren als ze het hier leuk vond.
Volgens haar kaart, waar ze haar kaart op had uitgestippeld voor ze hier naartoe kwam, moest ze nu bij Wide Tundra zijn. Een erg koude plek dus. Ze rilde. Haar doelen waren om de Ice rock te vinden, en haar Pokémons te leren omgaan met dit soort gebieden enzovoort. Ze stond nu stil, keek om zich heen, zag niets speciaals en liep weer door. Nu volgden haar Pokémon haar, in plaats van voor haar te blijven lopen.

Op een gegeven moment hoorde ze een geschrokken kreet, met een ruk draaide ze zich om. ‘Vulpix…’ klonk de onthutste stem van de rode Pokémon. ‘Wat is er Shanoa?’ De Vulpix keek haar met grote ogen aan. ‘Vulpix, Vul!’ Sakura keek op. Waar was Yuuki? Haar ogen werden groter. ‘Hoe… Waar is ze naartoe? Shanoa, weet jij waar ze naartoe ging?’ Ze keek weer neer op de Vulpix, maar deze schudde haar hoofd. Waar was de Eevee gebleven? Ze was haar al eerder kwijt geraakt. Maar in dit gebied was het levensgevaarlijk om een Pokémon kwijt te raken. In alle paniek rende Sakura terug door de sneeuw, Shanoa volgde zwijgend. Maar er was geen spoor van de Eevee te bekennen. Ze moest haar vinden. Voordat het donker werd, of het ging sneeuwen. ‘Yuuki!’ riep ze haar Eevee, in de hoop een reactie te krijgen. Maar niets. Helemaal niets. Ze draaide zich om, meende iets te horen. Was het Yuuki?... Nee. Het was iets anders. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Wat of wie was daar?...

{ Gelieve eerst pbtje te sturen voordat je post. }