The first day in Utah.

Een niet al te lange jongen liep rustig langs de Flower Fields. Hij had Zwart haar en rode ogen. Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht, hij was eindelijk aangekomen. De jongen haalde een Pokeball tevoorschijn. Hij drukte op het kleine knopje, de Pokeball werd groter. Ryan gooide de Pokeball de lucht in. Er verscheen een Shinx voor hem. Al snel kwamen er twee andere Pokeballs tevoorschijn. Ook deze gooide hij de lucht in. Een rode straal zorgde ervoor dat er ook een Cyndaquil en Larvitar voor hem stonden. ''Hey!'' sprak hij blij bij het zien van zijn Pokémon. ''We zijn eindelijk aangekomen in Utah,'' sprak Ryan daarna. ''Bij de binnenkomst heb ik een volder gekregen,'' sprak Ryan rustig. Hij haalde de folder tevoorschijn, er stond een lijst met gymleaders van Utah. ''Ik ben van plan om als eerst naar de gras Gym te gaan,'' sprak Ryan daarna. De drie Pokémon keken aandachtig naar de lijst. Daarna knikte ze. Ryan vouwde de volder weer op, deze zette hij weer in zijn tas. ''We gaan beginnen met trainen!'' sprak Ryan rustig. Weer knikte de drie Pokémon. ''Oké Shinx, jij mag als eerst, Larvitar. Jij gaat vechten met Shinx,'' sprak Ryan. Shinx kon de sterkste bliksemaanvallen gebruiken en Larvitar zou niks voelen. Dat zou handig zijn voor een training. ''Oke Shinx!'' Ryan wees naar de Larviter. ''Gebruik je bliksemstraal!'' Er verscheen een mooi geel laagje om de Shinx heen. De Bliksem begon te draaien om de Shinx heen. Hoe langer hij de aanval laadde, hoe sterker hij zou zijn. ''Oke! Nu!'' Ryan wees weer naar de Larviter. Een grote bliksem straal vloog over de grond naar de Larvitar. Bloemen vlogen verschillende kanten op, daarna werd Larvitar hard geraakt. De aanval, af niet echt pijn. ''Wauw, je word steeds sterker Shinx,'' sprak Ryan blij. ''Oke, nu is het jou beurt Cynadquil, jij bent heel handig in een Gras Gym,'' sprak Ryan daarna.

De Cyndaquil ging klaar staan. Hij groef 4 kleinen gaatjes in de grond. Hier stopte hij zijn poten in. Als hij en vlammenwerper aanval gebruikte vloog hij soms weg door de vuurkracht. Hij moest het dan nog eerst beheersen. De vlam op de rug werd heel groot, heel even werd het weer klein maar al snel werd het weer groot. De hitte was duidelijk te zien. De Cyndaquil opende zijn bek, en een rood, gele gloed was daar te zien. Daarna schoot de straal vuur langs de grond op een grote kei. De kei werd geraakt door de vlammenwerper, de kei werd rood op de plek waar de vuur tegen aan was gekomen. De Cyndaquil bleef door gaan, maar de rots brak niet. Cyndaquil stopte met de vlammenwerper, ze keken naar de steen. Deze was nog steeds rood. ''Goed zo Cyndaquil,'' sprak Ryan rustig. De Cyndaquil deed zijn poten uit de gat. Ryan knikte blij. ''Het is jou beurt Larvitar!'' De Larvitar kwam blij naar Ryan toegelopen. Ze wouden net beginnen toen er iets te horen viel. Het leek op een trainen. Rustig liep Ryan naar een paar bomen verder op waar iemand aan het trainen zat.

Een brunette draaide een sierlijk rondje en gooide toen een pokeball de lucht in. Deze tolde met de wind mee en wanneer hij eenmaal zijn hoogste punt had bereikt klapte hij open en ontsnapte er een wit licht uit de opening. Het witte licht vormde zich tot gevleugelde silhouette. "Pidgeo!" riep Yani vrolijk. Ze vloog een paar krachtige slagen omhoog en maakte toen een luchtsalto. Ze had er overduidelijk zin in. Ayla grinnikte en stak toen haar nog bruikbare arm naar voren. In haar andere zat een Vulpix, die met pretlichtjes in haar grote bruine ogen naar het schouwspel staarde. "hier gaan we dan Yani, gebruik je Aerial ace," sprak Ayla vrolijk. Yani knikte, dook voorover en creeërde een wit licht voor haar snavel, die zich al snel rondom haar lichaam begon te verspreiden. Ayla's lippen vormde zich tot een scheef glimlachje, "Nu, attract." De Pidgeotto begon razendsnel om haar as te draaien terwijl ze een Attract creeërde. De hartjes, die hierdoor ontstonden, kwamen in het witte licht te zitten en begonnen hierdoor mee te draaien. Het zag er erg leuk uit. Ayla begon breeduit te glimlachen. Zij en Yani hadden hard aan deze combinatie gewerkt en het begon eindelijk goed resultaat te leveren. Ze herinnerde zich nog de vele keren dat het mislukte. De hartjes vlogen toen weg of Yani vergat te draaien. Maar, dit gaf niks. Fouten waren nou eenmaal normaal en belangrijk om van te leren. Ayla boog haar arm wat naar binnen zodat de Pidgeotto die aankwam vliegen hierop kon steunen. Zachtjes sloot ze haar klauwen om haar arm en kneep ze vervolgens genietend haar oogjes dicht toen haar trainster haar door haar veren begon te strijken. "Goed gedaan hoor meissie, ik ben trots op je," sprak ze blij. Ook Nanook en Kiara leken het mooi te hebben gevonden. Dit maakte ze duidelijk door Yani vrolijk toe te spreken. Nanook stopte hier echter al snel weer mee en spitste zijn blauwe oortjes. "Luh, rih," sprak hij terwijl hij Ayla's shirt beetpakte en vervolgens naar het groepje bomen verderop wees. Hieruit kon Ayla opmaken dat hij iemand had opgemerkt. Ze volgde zijn blik en zag al snel een jongen staan. Er verschenen een rode kleur op haar wangen. Ohnee, zou hij alles gezien hebben? Ze hield er niet echt van als ze, zonder dat ze het wist, werd bekeken.

Het was een meisje, ze was niet zo oud. En was duidelijk te zien een coördinator. Ryan keek aandachtig naar de Pidgeotto, deze maakte op het moment een lucht salto. Al snel gaf haar trainster een commando. Wat ze moest doen was een Arieal Ace. Dat deed ze ook. Daarna gebruikte ze attract terwijl ze heel snel op haar eigen as draaide. De hartjes kwam in het witte licht te zitten zodat het er mooi uit zag. De trainster leek ook tevreden te zijn. Een glimlach verscheen op het gezicht van Ryan, ze leek heel ervaren te zijn. Misschien moest hij een gesprek beginnen? Hij zette een stap naar voren richting Ayla. De Riolu, Nanook, leek hem gelijk te zien. Hij zei het dan ook gelijk aan zijn trainster. De Trainster keek zijn kant op. Ryan bleef naar voren lopen, tot hij recht voor het meisje stond. Zijn Pokémon waren hem gevolgd. ''Hey!'' sprak hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Ryan keek weer naar de Pokémon van het meisje. De Pidgeotto die hij in actie had gezien. De Riolu die hem als eerst had gezien. En de Vulpix, die Ryan nog niet was opgevallen. Allemaal leken ze goed verzorgd. Zover hij daarvan wist. ''Ik ben Ryan,'' sprak hij kort. ''Aangenaam om kennis te maken.'' Zijn Shinx was tussen de bloemen gaan liggen. Zijn Larvitar had zichzelf ook voorgesteld. En zijn Cyndaquil bleef dom voor zich uit staren, wachtend op instructies van zijn Trainer.

-Sorry als het te kort is, inspiratieloos =3-

De jongen kwam haar kant op en Ayla zette weer een serieuze blik op, niet wetend wat de jongen wilde. Dit werd al snel duidelijk, hij wilde enkel kennis maken. Goed gezind dus.. Ayla's lippen vormde zich automatisch tot een glimlach en ze groette hem op dezelfde manier terug. De jongen stelde zich voor met de naam Ryan, een simpele maar leuke naam. 'Aangenaam om kennis te maken.' "Dat is ingelijks, mijn naam is Ayla," sprak ze. Haar handen reikten één voor één naar haar Pokémon. "En dit zijn mijn Pokémon, Yani, Nanook en Kiara." "Pidg!" "Liuh!" sprak het tweetal Pokémon tegelijk. Kiara wachtte even, maar nadat ze Ryan's Pokémon nieuwschierig had aangekeken liet ook zij een begroeting horen, wat klonk als: "Vul, vulpix!" Ayla grinnikte en liet haar vingers even kriebelend tussen haar vacht gaan. Vervolgens legde ze haar voorzichtig neer op de grond. Meteen waggelde Kiara naar de Shinx. Ze stak haar rode snuitje naar voren om aan hem te kunnen snuffelen en begon toen vrolijk met haar pootjes naar zijn ster te slaan, die was bevestigd op zijn staart. Gelukkig raakte ze hem niet, want dan bestond misschien de kans dat Shinx boos werd. Ayla keek er even naar, maar kwam al snel tot de conclusie dat het geen kwaad kon. Kiara was enkel nieuwschierig en speels, niet vervelend. Met een glimlach liet ze haar blik weer naar Ryan gaan.

'Dat is insgelijks, mijn naam is Ayla,' sprak Ayla. Haar handen reikten één voor één naar haar Pokémon. 'En dit zijn mijn Pokémon, Yani, Nanook en Kiara.' 'Pidg!' 'Liuh!' Ryan keek de Pokémon aan weer aan. Allemaal hadden ze een eigen naam. Wat wel leuk was. Ryan was nooit goed geweest in namen of bijnamen te verzinnen. Dus had hij zijn Pokémon nooit een bijnaam of naam gegeven. Maar zijn Pokémon vonden het niet erg. Aangezien bijna alle trainers hun Pokémon neen naam gaven. Was wat hij deed origineel. Toch? 'Vul, vulpix!' klonk er opeens. Ryan richte zijn blik weer op de Vulpix. Deze waggelde meteen naar Shinx toe. En stak haar rode snuitje naar voren om te snuffelen. Daarna begon ze met haar pootjes naar de ster, op Shinx zijn staart, te slaan. ''Shin, Shinx!'' klonk Shinx zijn stem. hij begroete de nog jonge Vulpix terug. ''En.. Is jou trainer aardig?'' vroeg de Shinx uiteindelijk.. Shinx was ondertussen op zijn kont gaan zitten en begon zijn pootje schoon te likken. ''En, wat ben jij? Een Coördinator? Trainer? Ranger? Breeder?'' vroeg Ryan nieuwsgierig. Oppeens schoot hem weer te binnen dat hij het meisje een Coördinator training had zien doen. En dus het antwoord hoogstwaarschijnlijk al kende. Maar er was een kans dat het zowel een Coördinator en Breeder of Trainer was en er was ook een kans dat het gewoon een Trainer of Breeder was die eenmalig aan een Contest wou mee doen en dus ging trainen. ''Ik ben een Trainer,'' zei hij maar alvast van te voren.

-Laatheid.. -