Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood

Onderwerp: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood ma aug 16, 2010 4:19 am

Verveeld fietste Ryoma wat rond. Hij had totaal geen idee waar hij was en zijn benen begonnen moe te worden. Uiteindelijk stapte hij af en liep hij van het pad af. Hij had honger en wou wat eten. Hij liep gewoon door de struiken met de stuur van zijn fiets stevig geklemd tussen zijn handen.
Opeens kwam hij op een groot open veld met bloemen. Hij zette zijn fiets tegen een boom aan en liep een stukje verder. Hij haalde zijn schouder omhoog, het kon ermee door en er was toch niemand. Nonchalant legde hij zijn rugzak bij zijn fiets neer. Hij klikte de Pokéball van zijn Cyndaquil los en keek ernaar. Het was nog steeds een beetje vaag verlopen in zijn ogen. Was hij nu daadwerkelijk een trainer of zo? Moeizaam zuchtte hij. Hij vond het nog steeds niks om weg te moeten van huis en voor zichzelf te gaan zorgen, dat had zijn zus altijd voor hem gedaan. Langzaam opende hij de Pokéball. Er kwam een rode straal uit die een vorm aan nam van een vuur muis Pokémon. Later verdween de rode straal en liet hij een Cyndaquil achter. De Pokéball ging weer dicht en Ryoma klikte hem weer vast aan zijn riem.
De Cyndaquil keek vragend op naar zijn trainer die hurkte en hem vreemd aankeek. ’Wat moet ik nu eigenlijk met jou doen, Cinder?’ vroeg hij op een geïrriteerde toon. Zijn Cyndaquil, genaamd Cinder, hield zijn hoofd schuin en keek hem nog steeds vragend aan. ’Cynda…’ Was het enige wat de kleine Pokémon zachtjes antwoordde. Ryoma zuchtte moeizaam: dit ging nergens op uitlopen.
Langzaam stond Ryoma op en keek hij uit over het veld vol met bloemen.
’Kun je ook iets van aanvallen of zo?’ vroeg hij op een neutrale toon. Cinder knikte langzaam en ging toen zitten, nog steeds kijken naar zijn trainer. De jongen liet zijn blik glijden op de Cyndaquil. ’Waar wacht je nog op, laat me eens wat zien,’ zei Ryoma op een strenge toon tegen de kleine Pokémon. Deze bleef gewoon zitten. Hij moest per slot van rekening een doelwit hebben.
Langzaam en bang kwam er een kleine Wurmple uit het bloemenveld kruipen en staarde met grote ogen naar Ryoma en Cinder. Ryoma keek een beetje verbaasd naar de Pokémon en toen naar Cinder die zich had omgedraaid en ernaar keek. Ryoma zuchtte en wees toen naar de Wurmple. ’Oké, laat me maar eens wat zien Cinder.’
De Cyndaquil liet zich dit geen twee keer zeggen en rende op de Wurmple af. De arme worm Pokémon keek verstijfd van angst hoe de Cyndaquil steeds dichterbij kwam. Snel zette de Cyndaquil zich af met zijn achterpoten en beukte hij tegen de Wurmple op. De arme Pokémon vloog een stukje door de lucht om vervolgens hard op de grond te landen en niet meer op te staan. Ryoma floot een hoge toon die langzaam lager werd en uiteindelijk verdween. Cinder keek over zijn schouder naar hem, met opnieuw een vragende blik. ’Ik wist wel dat ik een goede Pokémon had gekozen,’ complimenteerde hij de Pokémon zachtjes. Hij draaide zich om en begon in zijn rugzak te graaien.
Eventjes later haalde hij er twee zakjes uit. De een zaten boterhammen in en de ander zat wat anders in, maar Ryoma had geen idee wat. Hij zette het ene zakje met de vreemde brokken erin op de grond en pakte een boterham uit de andere vervolgens maakte hij weer een knoop in het zakje en duwde het terug in zijn rugzak. Hij moest zijn zus nu eigenlijk wel dankbaar zijn: ze had toch aan hem gedacht. Hij leunde tegen de boom op en begon van zijn boterham te eten.
Geruisloos sloop Cinder naar het zakje met de vreemde brokken erin. Hij snuffelde er nieuwsgierig aan, maar wist al snel wat het was. ’Cynda!’ riep hij boos terwijl hij met zijn neus tegen het zakje duwde. Ryoma draaide zijn hoofd en keek hem vreemd aan.
’Wat is er?’ vroeg hij met zijn mond vol.
Opnieuw duwde de Cyndaquil met zijn neus tegen het zakje aan. Snel slikte Ryoma zijn laatste hap van de boterham door en pakte hij het zakje. Langzaam maakte hij het open en pakte er een brokje uit. Hij staarde er eventjes naar en legde het toen voor Cinder neer die het in een hap op at. Toen werd ineens alles duidelijk: die vreemde brokken waren Pokémonvoer!

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood wo aug 18, 2010 9:27 am

Waarom te voet als je een Ponyta hebt?
Dat was een leus die Demy wel eens grinnikend herhaalde in ahar gedahcten. Zo ook nu. Ze was op weg naar de welbekende Flower Fields, een plek vol boemen en natuurlijk Pokémon. Zoals wel vaker had Demy besloten om de reis op de rug van haar Ponyta te maken. Dat was zeker wel te doen voor het wezen; ze was immers al erg sterk geworden van het vele reizen en de trainingen tussendoor. En toch had ze nog lang niet het level bereikt om te evolueren tot een Rapidash. Maar, dat hoefde van Demy ook niet, want ze was nu ook al blij genoeg met Daystar.
In haar Pokéballs droeg Demy haar Prinplup, Ocean, en haar Kricketune, Rythm, met zich mee. Die twee waren vrijwel haar dierbaarste Pokémon. Samen met Daystar waren ze ook nog haar enige drie Pokémon. Maar, ondanks dat had Demy niks te klagen. Ze kon later altijd nog meer Pokémon vangen, of misschien uit de gevonden eieren voor de Daycare hatchen. Want dat was de plek waar Demy het meeste was; de Daycare. Sinds kort was de Daycare haar bezit en dus ook haar verantwoordelijkheid. Er was al redelijk wat gebeurd en nooit was het iets wat haar verveelde. Soms, heel soms, had ze tijd om wat eieren te bestuderen en weer te leren. En als dat niet het geval was was ze in de weer met Pokémon en klanten. En soms had ze een dagje vrij en liet ze Kio op de Daycare passen, zodat zij Utah kon gaan verkennen. En dat was deze dag het geval.
Na een lange tijd naar een kaart te hebben gestaard had Demy besloten dat ze naar het Oosten wilde. Daar lag een gebied dat men de naam Flower Fields had genoemd. Demy stelde zich hierbij eindeloze velden vol met honderden soorten bloemen voor. Nergens een boom, alleen gras en de bloemen. Een plek waar duizenden geuren je neus streelden en waar de zon meestal schijnt, als hij niet achter een wolkje verdwenen was. Natuurlijk zou het weer elke dag verschillen en was dat zonnige weer slechts een beeld wat Demy voor haar ogen had genomen. Toch trok het idee van grote velden vol bloemen en Pokémon haar aan. En nu was ze op weg naar deze beruchte velden.

Al snel was Demy het Volt lake gepasseerd en zag ze de eerste verschijnselen van één avn de bloemenvelden. Ze had al verwacht dat het niet zo patsboempaf een en a bloem zou zijn, maar dat het een rustige overgang zou zijn. En zo was het. De reis naar de Flower Fields had korter geduurd dan Demy verwacht had. Gelukkig stond de Daycare in het midden; van daaruit kon ze makkelijk overal heen. De bloemen werden al snel meer en voor Demy het wist, kon ze alleen maar bloemen zien. En ruiken. ''Stop hier maar, Daystar,'' klonk haar stem, waarna Daystar halt hield. Demy kon zo makkelijker afstappen dan wanneer haar Ponyta liep. Sierlijk sprong ze van haar Ponyta af om met twee benen op de vaste grond te landen. Een paar keer streelde ze de hals van de vurige pony. ''Dank je wel,'' mompelde ze toen. Ze richtte haar blik op het uitgestrekte bloemenveld en ademde éénmaal heel diep in. Verschillende geuren van bloemen trokken haar neus in, precies zoals ze het zich had voorgesteld. Nu zouden ze rustig gaan rondlopen, op zoek naar iets te doen. Misschien om te trainen, misschien gewoon voor research.

Dat eerste werd al snel het geval. Een Dustox kwam uit het niets verschenen en vloog direct op Daystar af. ''Daystar, ontwijk,'' beval Demy vlug. De Ponyta sprong behendig weg voor de Dustox, die daar niet vrolijk van werd. Verwoed begon hij met zijn vleugels te slaan, waardoor er een Gst aanval ontstond. De wilde wind kwam als een klap tegen Daystar aan. Toch wist ze op haar plek te blijven staan. ''Flame Wheel!'' was vervolgens het vrolijke bevel van Demy. Daystar zette zich krachtig af en rende richting de Dustox. Om haar heen verscheen een dichte laag vuur. Met een sprong wist ze de Dustox volop te raken. Die benutte het feit dat Daystar dichtbij was en voerde een aanval uit die Demy niet kende. Hij creëerde een groene bol van energie die hij met veel kracht tegen Daystar aan sloeg. Die landde op haar vier benen en schudde haar hoofd. Veel schade had het niet gedaan, waaruit Demy opmaakte dat het een Grass-aanval was. Die moest Demy dan maar eens opzoeken. ''Goed, Daystar doe nu Stomp!'' Stomp was een zeer bekende move bij Ponyta en Daystar kon hem ook als de beste. Wild haalde ze met haar hoeven uit naar de Dustox. Helaas was deze een goede vlieger en wist hij haar move te ontwijken. Na een ronde te hebben gevlogen keerde hij terug naar Daystar met een Aerial Ace. Demy wist uit ervaring dat die aanval niet zou missen, dus deed ze geen poging om Daystar te laten ontwijken. De aanval kwam hard aan. ''Star, gaat het?'' Zacht hinnikte Daystar, waarna ze met haar kop schudde en kwaad brieste. Ze was duidelijk niet van plan te verliezen. Net toen Demy een volgend bevel wilde roepen gebruikte Dustox alweer een Confusion. Zijn ogen begonnen blauw te gloeien, gevolgd door een blauwe straal die Daystar flink raakte. De Ponyta deed haar best de straal af te weren, maar voor ze het wist was ze verward. Demy beet zacht op haar lip. Dit was zeer riskant. Misschien kon ze maar beter Daystar terugroepen.. Dustox viel al snel weer aan met Aerial Ace. Misschien konden ze er wel tegenin aanvallen. Nog riskanter, maar het proberen waard. ''Daystar, val aan met Flame Wheel!'' De Ponyta werd omhuld door een laag vuur terwijl ze richting de Dustox rende. Die bleef met volle vaart op haar af suizen. De Flame Wheel van Daystar was echter sterker toen de twee tegen elkaar botsten. Toch werd ook Daystar verzwakt. De Dustox werd een heel eind achteruit geblazen. Daystar had een vleemde blik in haar ogen terwijl ze met haar kop laag stond uit te hijgen. Het was te riskant om nog een aanval te proberen. Eerst moesten ze van die verwarring af. De Dustox kwam met moeite weer overeind, de lucht in. Wild sloeg hij met zijn vleugels om opnieuw een Gust aanval te creëren. Demy moest snel handelen, anders verloor Daystar. ''Star, maak je hoofd leeg.'' Het idee kwam zomaar in Demy op. Daystar keek ahar even verontwaardigd aan maar deed vervolgens wel wat haar gevraagd werd. ''Maar je hoofd leeg, vergeet het gevecht even..'' Bijzonder genoeg verbaasde dit de Dustox ook zo dat zijn aanval totaal verkeerd gericht werd. Hij miste de Ponyta die nu met haar ogen gesloten stilstond. Het makkelijkste doelwit, en toch gemist! De Dustox deed een nieuwe poging en Demy wist vrijwel zeker dat hij deze keer niet zou missen. ''Goed.. Ben je weer rustig? Open je ogen, maar doe verder nog niets,'' sprak Demy kalm. Daystar opende haar ogen en keek even naar haar trainster. Aan de blik in haar ogen was duidelijk te zien dat de verwarring over was. ''Goed zo! En nu Flame Wheel!'' Net op dat moment werd de Gust afgevuurd. Daystar raasde er met alle kracht op af. Even leek het er op dat ze er niet doorheen ging komen, maar ze gebruikte al haar kracht en schoot tegen de Dustox aan. Die werd een heel eind weg geslagen. Demy glimlachte van oor tot oor. ''Geweldig, Daystar! Goed gedaan!'' Ze rende naar haar ponyta toe en omhelsde de Pokémon trots. Daystar was wel gewend aan onhelsingen van haar trainster, dus deed het geen pijn. Als vreemden haar wilden aanraken zou het hen wel pijn doen. Dat was het fijne aan het vuur op haar rug. Daystar kon zelf bepalen wanneer het anderen zou pijn doen en wanneer niet.

De twee liepen een tijdje over de prachtige velden voor er weer iets gebeurde. Onderweg zagen ze veel Pokémon. De meesten deden echter hun best zich te verstoppen zodra de twee in aantocht kwamen. Demy verwachtte dat dat vooral vanwege Daystar's vuurtype was. Toch voelde ze er niks voor om de Ponyta in haar Pokéball te stoppen. Ze werd weliswaar niet meer gebruikt om op te rijden, maar was wel fijn gezelschap.
Luid gegrom klonk terwijl Daystar en Demy verder liepen. Hoe verder ze kwamen, hoe luider het werd. Al snel kwam daar een Houndour in zicht die kwaad naar twee Oddish stond te grommen. Demy vroeg zich af waarom, maar besloot niet te wachten. Ze pakte Ocean's Pokéball vast en wierp deze de lucht in. Uit een witte straal verscheen de vrouwelijke Prinplup. Na een salto te hebben gemaakt landde ze op haar voeten. Haar ogen waren tot spleetjes geknepen en haar vinnen hield ze in een soort karate-houding. De Houndour keek op bij het horen van de opkomst van Ocean, waardoor de Oddish een poging deden om te ontsnappen. Tevergeefs, want ze waren te luidruchtig en de Houndour had ze door. ''Laat die arme Oddish gaan,'' beval Demy tegen de Houndour. Die gromde alleen maar harder naar haar. ''Ocean, Bubble please.'' Demy had een strenge uitdrukking op haar gezicht terwijl ze Ocean vroeg om Bubble te doen. De bellen schoten in de richting van de Houndour, maar die was duidelijk niet onder de indruk. Hij opende zijn bek kwaadaardig. Zijn tanden begonnen zich opeens te omhullen met vuur. Met zijn Fire Fang baande hij zich een weg door de bellen om Ocean te bijten. Demy stond dat toe; een vuur-aanval zou toch niet zoveel effect hebben, en Ocean kon er wel tegen. Hard zette de Houndour zijn kaken in de vleugel van Ocean, waarmee zij de aanval licht probeerde af te weren. ''Bubble!'' omdat de kop van de Houndour precies op de goede plek zat was het makkelijk richten voor Ocean. De bellen kwamen hard tegen de Houndour aan, die los liet en naar achter gedreven werd. ''Goed zo! En nu Peck!'' Ocean's snavel gloeide en werd een stukje langer. Vervolgens stormde ze met haar snavel recht voor zich uit op de Houndour af. Met een immense kracht raakte ze de Pokémon, die een eind naar achter geduwd werd. ''Opnieuw Bubble!'' Ocean was heel goed in moves snel achter elkaar gebruiken. Zo kwam ook de Bubble erg snel. Toch niet snel genoeg, want de Houndour wist er een Ember tegenin te bregen. Ocean maakte een grommend geluid. Terwijl zij haar aanval gestaakt had, ging de Houndour door. De Ember raakte Ocean harder dan ze verwacht hard, waardoor ze nogmaals een grom liet horen. ''Ocean, Metal Claw please!'' Ocean liet haar vleugelpunten over elkaar glijden terwijl ze ze liet gloeien. Daarna stoof ze weer op de Houndour af om hem aan te vallen. Demy zag aan zijn houding dat hij omhoog wilde springen. Dat kon zij natuurlijk niet toe laten. ''Bubble!'' De Houndour sprong en Ocean richtte haar bubbels naar de buik van de Houndour. Hierdoor verloor hij zijn evenwicht en kon ze makkelijk toeslaan met haar Metal Claw. De Houndour werd geraakt, maar deed direct daarna een poging om Ocean te bijten. Gelukkig lukte dat niet. ''Maak hem af! Sla op zijn kop!'' Het was niet echt een move maar zou wel als genadeslag dienen. Hard sloeg Ocean met haar vleugel op de kop van de Houndour. Deze zakte meteen door zijn poten en viel uitgeput op de grond. ''Mooi gevecht, Ocean!'' glimlachte Demy terwijl ze naar haar Prinplup toe liep. Ze pakte een poffin uit haar poffin case en voerde hem aan haar Prinplup. Vervolens draaide ze zich naar Daystar, die achter haar aan gestapt was, en gaf haar ook een Poffin. Haar blik gleed rond, maar de Oddish die de Houndour aan had gevallen waren verdwenen. Rustig wachtte ze tot haar Pokémon klaar waren met hun lekkernij, om vervolgens haar toch door de bloemenvelden te vervolgen.

Al snel kwam daar een nieuwe Pokémon tevoorschijn. Een Tangela deze keer. Het zag er niet naar uit dat ze graag wilde vechten, maar Demy moest nog één Pokémon trainen en vond het wel een goed idee om dat tegen de Tangela te doen. ''Rythm!'' riep ze, nadat ze een Pokéball van haar riem had gepakt en hem de lucht in gegooid had. Uit de Pokéball kwam een Kricketune tevoorschijn. Vrolijk streek ze haar armen over elkaar, zodat er een melodieus geluid te horen was. Even keek ze verbaasd om zich heen, tot haar blik op de Tangela viel. Ook deze wierp een blik op Rythm. Haar ogen werden even groot en ze wilde er duidelijk vandoor gaan. ''Rythm! Hou haar tegen!'' De Cricketune improviseerde door een X-Scissor te doen. Dat maakte Demy niet uit, want zo was het in elk geval duidelijk voor de Tangela dat ze wilden vechten. De Tangela werd geraakt en een eindje weg geduwd, en viel plat op zijn gezicht. Demy vroeg zich af hoe hij ging reageren. Helaas werd dat al snel duidelijk; Vine Whip. De tentakels van de Tangela wikelden zich om Rythm, die geen kant op kon. Tangela deed verwoed een poging om op te staan. Dat mislukte, dus deed ze de aanval zo maar. Met onverwachts veel kracht sloeg ze Rythm tegen de grond. Gelukkig liet ze Rythm daarna wel los. De klap had veel pijn gedaan en het duurde even voor ze weer overeind stond. Toen stond de Tangela ook alweer overeind, met een boze blik in haar ogen. Ze zette een voet opzij en zette zich toen af, waardoor ze in een constante draaibeweging kwam te zitten. Van haar af kwam een blauwe poeder die Demy herkende als Slaappoeder. ''Rythm, blaas het weg!'' Demy wist dat de vleugels op de rug van een Kricketune niet nergens voor konden zijn. Dus draaide Rythm zich om en begon ze er wild mee te flapperen. Veel effect had het niet, maar wel genoeg om de Slaappoeder weg te blazen. Helaas was Rythm een makkelijk doelwit nu ze met haar rug naar de Tangela stond. Deze gebruikte opnieuw Vine Whip. Hard sloeg ze met haar tentakels op Rythm's rug. ''Rythm, als het niet meer gaat, keer ik je terug.'' Demy was bezorgd om haar Pokémon, maar de Kricketune wilde verder vechten. Haar ogen schoten spreekwoordelijk vuur. ''Goed dan..'' mompelde Demy zachtjes, ''X-Scissor!'' Deze aanval had Rythm al eerder gebruikt, maar was ook zeer effectief. De korte beentjes van Rythm bewogen zich razendsnel naar voor en naar achter, terwijl de haar armen voor haar lichaam gekruisd hield. Rythm ging zo snel dat Tangela te laat een poging deed om te ontwijken. Rythm was zo enthousiast bezig met haar aanval dat de Tangela enorm ver weg werd geknald. ''Rythm! Zo is het genoeg!'' riep Demy bezorgd. De Tangela was vast wel verslagen. Rythm keek om naar haar trainster. Ze snoof even, waarna ze terug liep. ''Goed gedaan,'' sprak Demy nog met een grijnsje. Ze beloonde Rythm met een Poffin uit haar Poffin case. ''Goed, nu hebben jullie alledrie een gevecht gehad,'' sprak Demy vervolgens tegen al haar Pokémon. ''Ik vond het wel een geslaagde training. Jullie?'' Haar Pokémon maakten instemmende geluiden. Alle drie hadden ze hun gevecht gewonnen, waardoor er geen reden was om niet tevreden te grijnzen.

- Als je geen zin hebt om alles te lezen kan je ook de laatste alinea alleen lezen.. xD -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood wo aug 18, 2010 10:33 am

Ryoma was bijna in slaap gevallen of hij hoorde iets in de verte. Langzaam stond hij op en rekte hij zich uit. Hij wierp op een blik op zijn Cyndaquil, Cinder, die er wel in geslaagd was om nog te slapen. Jaloers duwde Ryoma tegen de Pokémon aan met zijn voet. Deze schoot gelijk klaar wakker overeind en keek geschrokken naar zijn trainer. Ryoma keek weer op naar de plek waar het geluid vandaan was gekomen. Toen keek hij over zijn schouder, naar zijn fiets en zijn rugzak. Moeizaam zuchtte hij en liep hij ernaar toe. Hij sloeg zijn rugzak over een van zijn schouders en pakte de fiets bij zijn stuur vast. Langzaam liep hij richting de plek waar het geluid vandaan kwam. Zijn Cyndaquil bleef een tijdje verbaasd staan toekijken, maar rende vervolgens achter hem aan.

Eerst ging het lopen op zich wel goed met de fiets, maar naarmate hij verder het bloemenveld in liep kwamen er meer bloemen en ging er steeds meer vast zitten tussen de spaken van zijn fiets. Geïrriteerd stopte Ryoma af en toe om de bloemen ertussen uit te halen, want anders zaten er zoveel bloemen tussen dat de wielen van de fiets weigerde dienst te geven. Uiteindelijk bleef hij staan en wierp hij een blik op zijn Pokémon, die nog een stukje doorliep en daarna stil stond om naar hem te kijken. ’Kun jij niet iets van een vuur aanval of zo? Om die irritante bloemen weg te schroeien?’ vroeg hij op een nogal hopende toon. Teleurgesteld schudde de Pokémon zijn hoofd. Geërgerd zuchtte Ryoma en liep hij stroef door. Hij moest zijn voeten steeds verder optillen wilde hij een fatsoenlijke stap maken. Uiteindelijk werd het minder en kon hij weer normaal gaan lopen, maar de bloemen bleven nog steeds tussen de spaken hangen van zijn fiets.

Toen hij twee Pokémons en een meisje in de verte zag bleef hij staan. Het leek erop dat de Pokémon een soort van gevecht aan het houden waren. Er kwam een soort van paars stof op een van de Pokémon af. ’Rythm, blaas het weg!’ riep het meisje richting de veenmol Pokémon. De Pokémon gehoorzaamde zonder enig probleem en draaide zich om. Ze liet haar kleine vleugeltjes hard klapperen en het stof werd weg geblazen. Een beetje bewonderend keek Ryoma toe, dit deel aan dat hele Pokémon gedoe leek hem wel interessant. Snel pakte hij zijn Pokédex tevoorschijn en richtte deze op de Pokémon.

Kricketune, de veenmol Pokémon.
Zijn poten zijn erg klein, wanneer hij struikelt, maken zijn stijve antennes een Xylofoonachtig geluid.

De Pokémon was dus een Kricketune… Nou eens kijken wat de andere was, dacht Ryoma bij zichzelf toen hij zijn Pokédex op de andere Pokémon richtte.

Tangela, de klimplant Pokémon.
De klimplant stengels is snel en pijnloos af te breken, wat ervoor zorgt dat ze snel kunnen vluchten. De afgebroken klimplant stengels zijn weer opnieuw aangegroeid de volgende dag.

Ryoma trok een vreemd gezicht en keek eventjes onbegrijpend naar de Pokémon, die een Tangela bleek te zijn. Hij borg zijn Pokédex op en keek geïnteresseerd verder naar het gevecht.
De Tangela sloeg hard en gemeen toe met haar tentakels op de rug van de arme Kricketune.
’Rythm, als het niet meer gaat, keer ik je terug,’ stelde het meisje voor met een bezorgde stem. Maar de Kricketune was nog lang niet van plan op te geven en stond op. Het leek net alsof je vuur in haar ogen kon zien brandden. ’Goed dan…’ mompelde het meisje. ’X-Scissor!’
Ryoma fronste, wat was X-Scissor nou weer? Het duurde niet lang of de Kricketune gaf een krachtige demonstratie. De korte beentjes van de Pokémon gingen razend snel naar voren en naar achteren terwijl ze ondertussen haar armen kruiste voor haar lichaam. Helaas voor de Tangela was haar poging om te ontwijken te laat en werd ze hard geraakt. Ze vloog een flink stuk naar achteren en bleef vervolgens uitgeschakeld op de grond liggen. ’Rythm, zo is het genoeg!’ riep het meisje met opnieuw een bezorgde stem. De Kricketune, waar Ryoma nu pas van snapte dat ze Rythm moest heten, keek naar haar trainster. Ze snoof even, waarna ze terug liep. ’Goed gedaan,’ sprak het meisje met een grijns. Ze beloonde haar Pokémon met een soort van Poffin, die Ryoma nog nooit eerder had gezien. ’Goed, nu hebben jullie alle drie een gevecht gehad,’ zei ze tegen de Kricketune en nog twee andere Pokémon. Dus ze had er nog meer? Ryoma mompelde gegeneerd wat en wierp toen een vluchtige blik op zijn eigen Pokémon. Die kwam nog niet eens in de buurt van de kracht die die Kricketune had en hij was nog wel zijn enige Pokémon. ’Ik vond het wel een geslaagde training. Jullie?’ trok het meisje hem uit zijn gedachte. Snel keek hij weer op en kon nog net een glim op vangen hoe de Pokémon instemmend geluiden maakte.

Ryoma nam eventjes diep adem en stapte toen naar het meisje toe. Hij bekeek haar eventjes. Ze was groter dan hij, dus begon hij zich nu al aan haar te irriteren. Verder zag ze er wel nog redelijk jong uit. Eigenlijk had ze een gezicht van een kind dat veel te snel volwassen was geworden. Hij moest omhoog kijken wilde hij haar aan kunnen kijken.
Cinder ging keurig naast hem staan en bekeek de drie Pokémon van het meisje. Tot tegenoverstelling van Ryoma wist hij wel welke Pokémon de andere twee waren: een Ponyta en een Prinplup.
Ryoma schraapte zijn keel. ’Hoe krijg je het voor mekaar om die Kricketune zo sterk te krijgen?’ vroeg hij dom weg zonder erover na te denken. Later besefte hij pas hoe dom zijn vraag eigenlijk moest over en sloeg hij ogen neer.
Het duurde niet lang of hij realiseerde zich dat hij de andere twee Pokémon nog moest onderzoeken met zijn Pokédex. Hij haalde zijn Pokédex weer tevoorschijn en richtte deze op de twee Pokémon.

Ponyta, de vuur paard Pokémon.
Een Ponyta is erg zwak bij zijn/haar geboorte. De Pokémon kan nauwelijks opstaan. Zijn/haar benen worden sterker door het vallen en struikelen door te proberen om bij hun ouders te blijven.

Prinplup, de pinguïn Pokémon.
Omdat een Prinplup altijd denk dat hij of zij het belangrijkste is, is het vrijwel onmogelijk voor deze Pokémon om in een groep te leven.

Toen de Pokédex klaar was met zijn verhaal borg Ryoma zijn Pokédex weer op en keek hij weer naar het meisje. Aan de ene kant wou hij haar antwoord wel weten, dan kon hij zijn Cyndaquil misschien wat sterker maken. Maar aan de andere kant zou ze misschien een nogal vaag antwoord geven omdat zijn vraag ook vaag was.

- Sorry voor vrij kleine post, maar ben beetje erg afgeleid o_o -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 8:30 am

''Hoe krijg je het voor mekaar om die Kricketune zo sterk te krijgen?'' klonk plots een stem. Met een verbaasde blik op haar gezicht draaide Demy zich om, waardoor ze recht in de ogen van een jongen keek. Hij was duidelijk een stuk jonger dan zij. Toch was dat voor haar geen reden om geen antwoord te geven. Ze fronste even, waarna ze haar mond opentrok en een paar woorden sprak. ''Gewoon, heel veel trainen.'' Ze grijnsde. Leuk dat iemand eens interesse had in haar Kricketune. Die Pokémon werd meestal gezien als een enorm zwakke Pokémon die weinig kon. Dat was misschien ook wel de reden dat Demy haar niet meteen weg had gedaan. De hield wel van de uitdaging, en het resultaat beviel haar wel. Ze zag hoe de jongen zijn Pokédex tevoorschijn haalde. Goh, dat ding gebruikte zij zelf weinig. Maar ze had er wel één. Die had ze aan het begin van haar opleiding gekregen. Toen was het handig geweest, maar inmiddels kende ze de meeste Pokémon wel. Zo herkende ze ook de Cyndaquil die naast de jongen stond. Cyndaquil had ze altijd al een leuke Pokémon gevonden. Jammer dat zij een Piplup had gekregen bij haar opleiding..
Nee, dat was niet waar. Ze was hartstikke blij met Ocean en zou haar voor geen goud willen ruilen. Ocean was zoals ze was, en ze was Demy's Pokémon. Daar was niks aan te veranderen.
Demy bekeek de jongen nog eens goed. Ze had hem zeker nog nooit eerder gezien. Niet in Miho Town, niet ergens anders. Maar, dat was te verwachten, aangezien Demy nog lang niet overal was geweest, en er veel mensen in Utah rondliepen. Haar blik gleed af naar de Cyndaquil die naast hem stond. ''Je Cyndaquil ziet er erg gezond uit,'' grijnsde ze. Langzaam liet ze zich door haar hurken zakte. Haar hand stak ze een stukje voor zich uit, zodat de Cyndaquil er aan kon ruiken. Als hij haar zou accepteren, zou ze hem een aai over zijn kop geven.

- Ik vraag me af waarom ik deze korte post in een klein lettertype zet. o.o Zo lijkt hij nog korter. D=-

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 9:09 am

Het meisje keek Ryoma aan en zoals hij al een beetje had zien aankomen fronste ze naar hem. Ryoma kreeg de neiging om terug te fronsen, maar hield zich in. Hij moest zich netjes gedragen. ’Gewoon, heel veel trainen.’ Ryoma knikte. Vervolgens zag hij dat het meisje naar hem grijnsde. Met moeite trok hij zijn mondhoeken omhoog en grijnsde terug, als je het zo mocht noemen.
Trainen was iets wat hij normaal gesproken zelf deed, het enige wat hij deed. Maar nu moest hij een Pokémon gaan trainen, dat zou nog moeilijk gaan worden. Misschien zou zijn Cyndaquil wel helemaal niet naar hem luisteren of zo en dan had hij dat weer. Maar wat hield training voor een Pokémon precies in? Moest hij dan samen gaan joggen of voetballen met hem, nee, dat zou wel niet zo zijn. Alhoewel: hij kon het proberen.
’Je Cyndaquil ziet er erg gezond uit,’ trok ze Ryoma uit zijn gedachten. Meteen keek Ryoma op naar haar, maar zij had haar blik gevestigd op zijn Cyndaquil, Cinder. ’Ow, Dank je. Jouw Pokémon denk ik ook,’ gokte hij half. Hij had zich eigenlijk nooit bezig gehouden met hoe Cinder eruit zag, laat staan dat hij ook maar een beetje had gemerkt dat hij gezond was.
Hij zag hoe het meisje hurkte en een hand uitstak naar zijn Cyndaquil. Eerst staarde Cinder er een paar minuten naar, maar vervolgens nam zijn nieuwsgierigheid de overhand. Voorzichtig snuffelde hij eraan. De hand rook nogal zoetig en gaf hem een veilig gevoel. Hij keek op en ontmoette de ogen van het meisje. ’Cynda…’ zei hij verlegen. Ryoma snapte er eerlijk gezegd niet veel van en trok een wenkbrauw omhoog. ’Geloof ik mag Cinder je… Van wegen je hand,’ merkte hij droogjes op. Langzaam liet hij zijn blik weer glijden op haar Pokémon. Hij legde zijn fiets neer in de bloemen en liep op de Kricketune af. Op de een of andere manier sprak zij hem aan, vooral door dat eerdere gevecht. Langzaam hurkte hij voor de Pokémon neer en keek hij haar aan. Hij keek eventjes over zijn schouder naar het meisje en Cinder. Zou hij hetzelfde moeten doen als haar of zo? Hij keek weer naar de Kricketune en stak voorzichtig zijn hand naar haar uit. Zijn hand trilde, maar waarom wist zelfs hij niet. Geïrriteerd keek hij ernaar maar keek toen vervolgens vragend naar de Kricketune.

- Ach, mijn post is nog kleiner. Ben beetje inspiloos. Maar I ;heart; kleine tekst D: -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 9:30 am

De woorden van de jongen gingen haar ene oor in en het andere uit, want Demy had haar aandacht volledig op de Cyndaquil gericht. Zijn neus ging een beetje op en neer terwijl hij aan haar hand snoof. Dat zijn ogen op haar gericht werden kon ze niet zien, maar ergens had ze het gevoel dat het wel zo was. ''Cynda…'' Een brede glimlach verscheen op Demy's gezicht bij het horen van zijn stemmetje. Cyndaquil bleef een leuke Pokémon.
''Geloof ik mag Cinder je… Van wegen je hand,'' klonk de stem van de jongen. Demy keek hem even aan, waarna ze haar blik weer op de Cyndaquil richtte. ''Cynder dus..'' mompelde ze. Nu de Pokémon haar geur kende mocht ze hem misschien wel aaien. Voorzichtig strekte ze haar arm nog wat verder uit, om haar hand over de kop van de Cyndaquil te strijken. Een zacht, grinnikend geluid ontsnapte uit haar mond.

Een hand werd naar Rythm uitgestoken, wat haar verbaasde. Meestal waren het Daystar en Ocean die alle aandacht kregen. Even keek ze verbaasd om zich heen, om te zien of Daystar en Ocean net zo verbaasd waren. Echt verbaasd leken ze niet; ze waren teveel met zichzelf bezig.
Een Kricketune die aan een hand rook zag er vast bizar uit, maar toch wilde Rythm de geur van de jongen in zich op nemen. Hij had een aparte geur, heel anders dan ze ooit eerder geroken had. Toch beviel het haar op een of andere manier wel. Met haar ogen van plezier dichtgeknepen begon ze als gewoonlijk weer met haar armen over elkaar te strijken. Het melodieuze geluid wat daar vanaf kwam liet Daystar en Ocean omkijken. De geur van de jongen had Rythm geïnspireerd voor een ander melodietje dan ze meestal speelde. Zo zag je maar dat nieuwe mensen leren kennen vaak op iets leuks uitkwam!

Zodra Demy had besloten dat ze genoeg aandacht aan de Cyndaquil had gegeven stond ze op. Ook het geluid dat Rythm maakte trok haar aandacht, hoewel ze het wel gewend was dat haar Kricketune muziek maakte. het feit dat het een ander melodietje was had ze niet eens door; Rythm speelde vaak maar kleine stukjes. Deze keer bleef ze langer door spelen. Demy vond het wel leuk, zo'n Pokémon die voor een beetje muziek zorgde. ''Mijn Pokémon heten Ocean, Rythm en Daystar,'' sprak Demy met een klein grijnsje. Bij elke naam keek ze de genoemde Pokémon even aan, al kon de jongen dat waarschijnlijk niet zien. Misschien moest ze nog eens duidelijker zeggen wie welke naam had. Hoewel Demy verwachtte dat ze, naarmate ze langer met elkaar doorbrachten, hij er ook wel achter kwam..

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 9:49 am

Cinder liet het meisje zonder enige probleem toe om hem te aaien. Hij hoorde haar een soort van grinniken, maar het was nogal zacht dus hij was er niet zeker van. Zachtjes duwde hij zijn kopje nog wat verder tegen haar hand op, zodat ze er beter bij kon. Genietend deed hij zijn ogen dicht. 'Quil,' riep hij zowat van blijdschap. Al de uren die hij met Ryoma door had gebracht had hij nog geen enkele aai gehad, dus hij liet zich nogal erg meeslepen door deze.

Verbaasd keek de Kricketune een beetje om zich heen, volgens Ryoma leek het erop dat ze de reactie wou zien van de andere Pokémon, maar die leken haar niet op te merken. Uiteindelijk rook de kleine Pokémon aan zijn hand. Ryoma fronste, het zag er aan de ene kant schattig uit, maar aan de andere kant ook nogal... bizar. Ze had haar ogen van plezier dichtgeknepen en begon met haar armen over elkaar te strijken. Ryoma keek er een tijdje niet begrijpend naar maar toen er een melodieus geluid vanaf kwam werden zijn ogen groot. Het was een mooi melodietje en er verscheen een warme grijns op Ryoma zijn gezicht. Er was nog nooit iemand geweest die hem echt mocht, maar deze Kricketune leek hem wel te mogen. Zachtjes en voorzichtig gaf hij de Pokémon een aai over haar kop vervolgens stond hij op toen hij het meisje wat hoorde zeggen. 'Mijn Pokémon heten Ocean, Rythm en Daystar,' stelde ze haar Pokémon voor. Hij was net te laat om te zien welke Pokémon welke naam had, maar hij kon het wel een beetje raden. De Prinplup zou waarschijnlijk Ocean heten omdat hij een watertype was. Rythm was, volgens Ryoma, de Kricketune omdat ze zo'n ritmische melodietjes kon spelen. En dan bleef de naam Daystar over voor de Ponyta. Hij draaide zich om en keek naar zijn Cyndaquil, die zijn volle aandacht op het meisje had gericht. 'Zoals je misschien al weet is dat Cinder,' zei hij droogjes terwijl hij nog eventjes naar de Cyndaquil keek die nu ook naar hem keek. Vervolgens keek hij weer naar het meisje. 'Mijn naam is trouwens Ryoma,' stelde hij zich voor. Het was hem nog niet echt te binnen geschoten om zichzelf voor te stellen. Bij het meisje was dit waarschijnlijk ook hetzelfde geval.

- Omg, jij ook kleurtje gebruiken :la:

-

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 10:18 am

De aai kwam onverwachts en even stopte Rythm met het melodietje. Ze knipperde een paar keer verbaasd met haar ogen voor ze zag dat de jongen was opgestaan en haar waarschijnlijk dus niet meer zou aaien. Daarom ging ze maar gewoon weer verder met strijken. Ze had toch niks anders te doen, en ze vond het erg leuk..

Nadat Demy haar Pokémon had voorgesteld herhaalde de jongen de naam van zijn Cyndaquil. Vervolgens stelde hij zichzelf voor als Ryoma. Zelf had Demy er nog niet aan gedacht om zich voor te stellen. Waarschijnlijk was ze afgeleid door de gevechten van daarvoor. ''Ik ben Demy, aangenaam,'' sprak ze daarom maar. Het was wel zo vriendelijk om je voor te stellen als de ander dat ook deed. Bovendien had Demy haar Pokémon ook al voorgesteld, dus zou het vreemd zijn om zichzelf niet voor te stellen. Haar blik viel op Rythm, die blijkbaar klaar was met muziek maken. De grote kever-ogen waren gericht op haar trainster. Toch kon Demy er niet uit opmaken wat haar Kricketune wilde. Dat was wel vervelend; ze kon haar Pokémon niet verstaan. Daystar was in het gras gaan liggen en genoot van de zon, terwijl Ocean op de Ice beam die ze laatst van Nyala geleerd had aan het oefenen was. Nyala.. Demy wist nog goed hoe ze Cynthia had ontmoet voor die kleren-winkel. Zij had een Vulpix, een Kirlia en een Buneary gehad. Zou ze al meer Pokémon hebben, of zouden Nyala en Summer al geëvolueerd zijn? Demy schudde die gedachte maar snel weer uit haar hoofd. Ze liet haar aandacht terugkeren naar de realiteit en zag hoe Ocean's Ice Beam rakelings langs Cinder ging. Dat herinnerde haar aan de gevechten en aan de vreemde grass-move die de Dustox gebruikt had. Ze besloot haar Pokédex te vragen naar wat voor aanval het was.

Energy Ball;
De gebruiker bundelt kracht van de natuur tot een bal en vuurt het af naar de tegenstander.

Demy keek even naar Rythm en zocht toen in de lijst met Pokémon die die aanval konden leren. Het klonk wel interessant. Helaas bleek uit de lijst dat Kricketune geen Energy Ball kon leren. Jammer, maar er waren genoeg andere aanvallen die Rythm wel kon leren.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 10:36 am

'Ik ben Demy, aangenaam,' stelde het meisje, dat dus blijkbaar Demy heten, zich voor nadat Ryoma dat zelf had gedaan. Ryoma knikte. Later volgde hij haar blik, die op Rythm was gevestigd. Later keek hij naar de rest; haar Ponyta, Daystar, was in het gras gaan liggen en haar Prinplup, Ocean, was... Iets aan het oefenen, was het enige wat Ryoma eruit op kon maken. Opeens kwam er een soort ijsstraal tevoorschijn, die richting Cinder ging. Cinder bleef zonder een spier te vertrekken zitten en keek kalm hoe de straal vlak langs hem ging. Verbaasd keek Ryoma ernaar; hij wist dat zijn Cyndaquil abnormaal rustig was en bijna niks eng vond, maar dit ging een beetje té ver. Daarna keek hij weer naar de Prinplup, die het negeerde en verder ging met het trainen. Ryoma pakte zijn Pokédex tevoorschijn, hij keek nog een keer op om te zien wat Demy aan het doen was, maar zij was ook bezig met haar Pokédex. Langzaam begon hij te zoeken naar de aanval van de Prinplup.

Ice Beam:
De Pokémon schiet een ijsstraal richting de vijand. Er is kans dat de vijand zelfs bevriest.

Ryoma fronsde eventes en stopte toen zijn Pokédex weg. Ice Beam, dus. Hij kon gewoon al raden dat Cinder die aanval niet kon leren: hij was een vuur type en zover hij wist is het onmogelijk voor een vuur Pokémon om een ijs aanval te leren.
Ryoma keek weer naar Demy, zo te zien was zij ook klaar met haar Pokédex. Hij schraapte zijn keel en opende zijn mond. 'Als ik het vragen mag; wat brengt jou eigenlijk hier, Demy?' vroeg hij terwijl hij zijn hoofd een tikje schuin hield. Ze kon hier zijn voor training, dat had hij kunnen opmaken uit het gevecht van eerder. Maar Demy zag er niet echt uit als een trainer noch een coördinator. Dus dan zou ze iets anders moeten zijn, maar wat? En om eerlijk te zijn sprak het Ryoma ook niet echt aan om trainer te zijn en coördinator was hem teveel werk. Dus misschien als Demy iets anders was en hem dat wél zou aanspreken zou hij kunnen overwegen om dat te worden.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 11:28 am

Zodra Demy haar Pokédex weer weg had gestopt stelde Ryoma een vraag. ''Als ik het vragen mag; wat brengt jou eigenlijk hier, Demy?'' Ze richtte haar blik op hem. Tja, waarom was ze hier? het was niet specifiek om een Pokémon te vangen of om te trainen. Haar Pokémon hadden elk een gevecht gehad omdat dat eerste gevecht haar.. geïnspireerd had. Het had een goed resultaat gehad, waardoor ze haar andere Pokémon ook had laten vechten. ''Ik ben hier omdat..'' Even dacht ze verder. Hoe moest ze haar woorden plaatsen? het was niet zo dat ze hier echt voor research was. Eigenlijk was ze hier gewoon omdat ze een vrije dag had, en Utah wilde verkennen. ''.. omdat ik nog lang niet heel Utah gezien heb, en de Flower Fields wel interessant klonken,'' besloot ze. Erg duidelijk was het niet, maar het was eigenlijk wel de reden waarom ze hier was. Haar blik viel even weer op Ocean, die haar pogingen om Ice Beam beter onder de knie te krijgen staakte. Even vroeg Demy zich af waarom, maar dat maakte niet uit. Ze herinnerde zich het ei wat ze in haar tas had gedaan voor ze vertrok. Misschien moest ze hem even bekijken. Alhoewel.. Wat kon er mee gebeurd zijn? Natuurlijk, het kon zijn dat hij uitgekomen was, maar dat leek Demy sterk. Dan had ze vast wel uide kreten uit haar tas gehoord. Dus deed Demy haar tas even af en opende ze hem, om de 'koker' met het ei er in er uit te halen. Er bovenop zat een Pokéball, waar de Shinx in moest gaan als het ei uitgekomen was. Shinx.. Demy besefte nu pas dat dat ook alweer een Pokémon uit Sinnoh was, waar ze oorspronkelijk vandaan kwam. Dan was Daystar nog steeds de enige uit Kanto. Hopelijk maakte dat haar niet uit. Nee, natuurlijk niet. Want Daystar was gevangen in Sinnoh. Dus was er geen reden voor haar om zich buitengesloten te voelen. Bovendien was Daystar misschien wel Demy's favoriet van haar drie Pokémon. Even staarde Demy naar het ei in de koker. Moest ze hem er uit halen..? Ze besloot het nog maar even niet te doen.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 19, 2010 12:35 pm

Het duurde een tijdje voordat Ryoma antwoord kreeg op zijn vraag. ’Ik ben hier omdat…’ antwoordde Demy weifelend. Ryoma fronste, waarom maakte ze haar zin niet af? Misschien was ze verdwaald of zo, dat kon heel goed. Maar hij zag haar daar eigenlijk niet echt voor aan. ’ …Omdat ik nog lang niet heel Utah gezien heb, en de Flower Fields wel interessant klonken,’ vervolgde ze haar antwoord uiteindelijk. Ryoma knikte.
Demy keek weer naar haar Prinplup, maar Ryoma voelde er geen behoefte aan om haar blik te volgen. Hij liet zijn blik rusten op zijn Cyndaquil, die rustig naar hem toe liep en naast hem bleef staan. Hij zou hem wel eens een keertje moeten gaan trainen, dat gevecht van Demy haar Kricketune had hem aan het denken gezet. Opeens zag hij vanuit zijn ooghoeken hoe Demy haar tas op de grond zette om er iets uit te pakken. Nieuwsgierig keek Ryoma toe. Ze haalde er een soort van koker uit. Boven op de koker zat een Pokéball en erin zat een ei. Misschien zou die Pokéball bestemt zijn voor de Pokémon die later uit dat ei zou komen. Demy staarde naar de koker en Ryoma staarde, zonder dat hij het merkte, mee. Hij had nog nooit een Pokémon ei gezien, maar hij vond het er wel speciaal uitzien op de een of andere manier. ’Wat voor Pokémon komt eruit dat ei en hoe kom je er eigenlijk aan, als ik het vragen mag,’ onderbrak Ryoma de stilte. Hij liet zijn blik weer glijden op Demy, die nogal twijfelachtig naar het ei keek. Nou hij er zo over nadacht; hij zou zelf ook best wel zo’n ei willen hebben. Want als je een Pokémon vanaf zijn geboorte hebt kan de hem meer trainen, maar vooral ook omdat hij de Pokémon zijn gedrag dan zo kon aanpassen tot het hem beviel. Dat van zijn Cyndaquil was wel goed, maar hij had toch liever gewild dat hij toch nog iets meer op zichzelf leek. Vragend keek Ryoma naar Demy, hopend dat ze antwoord wou geven.

- Sorry voor mij kleine flut post, maar heb echt geen inspiratie D: -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood vr aug 20, 2010 11:01 am

''Wat voor Pokémon komt eruit dat ei en hoe kom je er eigenlijk aan, als ik het vragen mag.'' De stem van Ryoma onderbrak de stilte en liet Demy omkijken. Ze toverde een grijnsje op haar gezicht. ''Dit is het ei van een Shinx,'' sprak ze, waarna ze haar blik weer op het ei in de koker richtte. Ze had het ei nog niet zo lang. Kio had het voor haar meegenomen nadat ze hem had gevraagd om wat te gaan zoeken. Nouja, eigenlijk voor de verkoop, maar Demy had het gewoon afgepakt om er zelf voor te zorgen. Dat betekende wel dat het meer aandacht kreeg, en dus eerder uit zou komen. En de Shinx die er uit kwam kon dan misschien ook eerder voor nieuwe eieren zorgen.. ''Het ei is gevonden in het bos, oorspronkelijk om te verkopen in de daycare. Maar, ik wil graag een Shinx, dus besloot ik hem te claimen..'' legde Demy droogjes uit. Flauw eigenlijk, nu had zij een Shinx-ei en kon niemand anders hem krijgen. Alhoewel Shinx toch niet zo'n zeldzame Pokémon was en het opvoeden van een uitgekomen Pokémon veel meer tijd nodig had dan het verzorgen van een gewoon gevangen Pokémon. ''Dat je weet dat dit ei uit het bos komt, betekent natuurlijk niet dat je er naar op zoek moet gaan. Eieren zijn goed verstopt en als je er dan eentje vindt, krijg je vaak bonje met één van de ouders.'' Demy besloot om het ei toch maar uit de koker te halen en draaide de dop er af. Een warme wolk steeg er uit op, wat er op wees dat die kokers erg goed waren in het warmhouden van de inhoud. Misschien moest ze ook eens proberen er thee in te gieten. Want, als deze koker echt zo goed iets warm kon houden, moest thee geen probleem zijn. Met twee handen tilde Demy voorzichtig het ei uit de koker. Nu besloot ze hem ook beter te bekijken. Hoewel ze natuurlijk wel wist hoe een Shinx ei er uit zag. Ze had er wel vaker één in handen gehad. Het was een donker- met lichtblauw ei met een soort ster op de achterkant. Die ster had een heldere, geelachtige kleur. Demy vond hem wel mooi. Ze sloot het ei in haar armen en kwam omhoog. Ze voelde er even goed aan; misschien zou er al enig teken van leven zijn. In elk geval was het ei goed warm gebleven in de koker en werd het goed verzorgd. Het kon niet heel lang duren voor het uit kwam. Demy's blik werd op Ryoma gericht. ''Wil je hem ook eens vasthouden?'' vroeg ze grinnikend. Demy schatte hem niet in als iemand die zodra hij het ei in handen had er mee zou weg rennen. En dan nog lagen achter haar haar drie Pokémon die hem makkelijk tegen konden houden.. Als hij daadwerkelijk alleen die Cyndaquil had, tenminste.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood vr aug 20, 2010 11:35 am

Er kwam een grijnsje op Demy haar gezicht. Ryoma fronste eventjes. 'Dit is het ei van een Shinx,' antwoordde ze, waarna ze haar blik weer op het ei in de koker richtte. Ryoma fronste opnieuw, een Shinx? De enige Pokémon die hij kende waren die van Demy, hemzelf en die vage worm Pokémon waarvoor hij niet de moeite had genomen zijn naam op te zoeken met zijn Pokédex. Misschien dat als het ei uit zou komen en hij weer zou zien na de uitkomst; hij teweten zou komen welke Pokémon Shinx zou zijn. Nátuurlijk kon hij het ook vragen, maar dan zou hij zich later stom gaan voelen omdat hij niet wist welke Pokémon het was. Hij volgde haar blik eventjes. Op de een of andere manier kreeg hij een vreemd gevoel door dat ei, maar hij wist niet of het nou positief was of niet. 'Het ei is gevonden in het bos, oorspronkelijk om te verkopen in de Daycare. Maar, ik wil graag een Shinx, dus besloot ik hem te claimen..' legde Demy nogal droog uit. Ryoma hield zijn hoofd een beetje scheef en keek vragend naar haar. Wat is een Daycare nou weer? Zo te zien iets met eieren en zo. Opnieuw besloot hij niet te vragen naar het onbekende, maar deze keer vroeg hij wel iets anders: 'Maar, je kunt toch niet zomaar een ei claimen dat niet van jou is? Want ik denk eerlijk gezegd wel dat die mensen van de Daycare wel naar geld vragen of zo als je een ei van ze wilt hebben...' merkte hij op. Misschien dat ze bij die Daycare werkte of zo, maar dan zou je toch iets anders moeten zijn dan trainer of coördinator of niet soms? 'Dat je weet dat dit ei uit het bos komt, betekent natuurlijk niet dat je er naar op zoek moet gaan. Eieren zijn goed verstopt en als je er dan eentje vindt, krijg je vaak bonje met één van de ouders,' waarschuwde Demy hem. Ryoma knikte. Dat leek hem wel logisch eigenlijk. Als moeder was het ergste ding je eigen kind verliezen en voor een Pokémon betekende dat als ze hun ei verloren ze ook hun toekomstige kind zouden verliezen.
Uit het niets draaide Demy de dop van de koker af. Er kwam een warme wolk van lucht uit, die al de tijd gevangen zat in de koker om het ei warm te houden. Met twee handen pakte Demy het ei uit de koker en keek ernaar. Ryoma keek met haar mee. Het ei was licht en donkerblauw. Ineens zag hij dat Demy's blik op hem gevestigd was. Snel keek hij op. 'Wil je hem ook eens vasthouden?' vroeg ze al grinnikend. Verrast knikte Ryoma en pakte hij het ei van haar aan. Nu zag hij dat er op de voorkant een heldere geelachtige ster opzat. Zodra hij het in zijn beide handen had bracht hij het wat dichterbij zijn borst en hield hij het aan de zijkant vast waardoor zijn armen elkaar een beetje kruisten. Het voelde best warm aan en hij kreeg er ook een warm gevoel van. Met een onderdrukte grijns keek hij naar het ei en realiseerde zich hoe kwetsbaar het eigenlijk was. Langzaam keek hij op en ontmoette Demy's ogen. 'Is er een mogelijkheid waardoor ik ook een ei kan krijgen?' vroeg hij zachtjes.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood za aug 21, 2010 12:39 pm

Demy overhandigde soepeltjes het ei aan Ryoma zodra hij 'ja' geknikt had. Ze keek aandachtig naar de manier waarop hij het ei in zijn armen hield. Ze vond het altijd leuk om te kijken hoe anderen hun Pokémon en eieren verzorgden. En zelfs al was dit niet Ryoma's ei, hij leek er wel gevoel voor te hebben.
''Is er een mogelijkheid waardoor ik ook een ei kan krijgen?'' vroeg Ryoma zodra hij Demy aankeek. Even dacht ze na, waarna ze antwoord gaf. ''Natuurlijk, bij de Daycare kan je eieren kopen, en het is dus mogelijk dat je er ooit eens ergens een vindt..'' Haar blik bleef strak op het ei gericht. Het was tenslotte haar ei. De woorden die Ryoma eerder gesproken had drongen haar hoofd binnen. Daar moest ze eigenlijk ook nog antwoord op geven. ''Ik heb dit ei kunnen claimen omdat ik de eigenaresse van de daycare ben. Ik ben breeder,'' vertelde ze daarom maar. Eigenlijk wel asociaal; omdat zij eigenaar was mocht ze alle eieren hebben die ze maar wilde. maar, daarvoor in de plaats kocht zij van haar geld wel alle medicijnen en ander spul wat hard nodig was op de Daycare. Daarom mocht ze best wel eens een beloning claimen, en het deed de Shinx in het ei waarschijnlijk alleen maar goed. Geduldig wachtte Demy tot ze het ei weer kon overpakken.

Van het gedoe met het nieuwe ei hoefde Ocean niks te weten. Als die uit zou komen, zou er nóg een teamlid zijn. En Demy moest ze allemaal evenveel zorg geven. Dat zou haar vast niet lukken. Ocean snoof, waarna ze zich op haar rug in het gras liet vallen. Haar ogen werden op de lucht gericht. Kleine wolkjes dreven door de eindeloze blauwe hemel. Iets wat haar altijd kalmeerde. Een zucht ontsnapte uit haar mond, waarna ze haar ogen richting Daystar draaide. Die lag ook in het gras, met haar ogen gesloten. Waarschijnlijk genoot ze van de warmte die de zon uitstraalde.

- Wistniks + moetweg = flut ><'' -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood zo aug 22, 2010 9:50 am

Zachtjes wreef Ryoma een beetje met een hand over het ei. Aan de ene kant haatte hij wat hij nu deed en hij wilde niet weten hoe hij eruit zag, maar zijn lichaam deed bijna alles vrijwel automatisch. Het duurde eventjes voordat Demy antwoord gaf op zijn vraag, blijkbaar moest ze erover nadenken. ’Natuurlijk, bij de Daycare kan je eieren kopen, en het is dus mogelijk dat je er ooit ergens een vindt…’ Ze had haar blik strak op het ei gericht en nam niet eens de moeite om Ryoma aan te kijken terwijl ze antwoord gaf. Eigenlijk begreep Ryoma haar gedrag nu eigenlijk wel; het was haar ei dat hij nu in zijn handen had. En per slot van rekening kenden ze elkaar eigenlijk helemaal niet zo goed. Dus was het heel riskant om het ei gewoon aan hem te overhandigen.
Later gaf ze ook antwoord aan een vraag die hij een tijdje terug had gesteld: ’Ik heb het ei kunnen claimen omdat de eigenaresse van de Daycare ben. Ik ben een Breeder,’ legde ze uit. Ryoma knikte. Het klonk aan de ene kant wel vrij egoïstisch dat zij het ei gewoon had kunnen claimen omdat ze de eigenaresse was. Maar misschien dat niemand het had willen kopen of hij was misschien bij iemand terecht gekomen die hem slecht zou behandelen of zo. Dus aan de ene kant was dit nou weer wel goed. ’Sorry dat ik het vraag, maar wat is een Breeder en wat houd het precies in?’ vroeg hij een beetje aarzelend terwijl hij het ei terug overhandigde aan Demy die daar geduld op zat te wachten.

Cinder keek eerst geïnteresseerd naar het ei, maar hij begon zich al gauw te vervelen. Dus besloot hij maar eens een kijkje te gaan nemen bij de Pokémon van Demy.
Rustig liep hij naar ze toe. Hij keek naar ze; Ocean, de Prinplup was verveeld gaan liggen en keek naar de wolken en Daystar, de Ponyta, lag te genieten van de zon. Cinder voelde er geen behoefte aan om Daystar te storen en eigenlijk ook Ocean niet. Rustig ging hij naast Ocean liggen en wierp een blik op hem. Hij hield zich voor de rest stil en wachtte af totdat hij de volle aandacht had van de mede Pokémon.

- En het gevolg is mijn ook kleine flut post :la:

-

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood zo aug 22, 2010 3:36 pm

Demy was opgelucht toen Ryoma haar het ei weer overhandigde. Daardoor voelde ze zichzelf echter ook egoïstisch. Ryoma was wel te vertrouwen, had hij hieruit bewezen. Er was geen reden om de hele tijd benauwd naar het ei te staren of om hem enorm te beschermen bij zijn aanwezigheid. ''Sorry dat ik het vraag, maar wat is een Breeder en wat houd het precies in?'' De vraag drong niet meteen tot Demy door. Wat een warhoofd was ze ook. ''Een Breeder is iemand die Pokémon fokt en ze dan weer verkoopt. Ook weten breeders veel van de gezondheid en dus verzorging van Pokémon,'' legde Demy uit. ''Sommige Breeders reizen rond, anderen bezitten een Daycare. Bij mij is het dus het tweede geval.'' Ze grijnsde, waarna ze haar blik weer op haar ei richtte. Hoe lang zou het duren voor het uit zou komen?
De rust werd echter al snel verstoord toen Ocean opeens naar Demy riep. Ze keek om, met een vragende blik. ''Prin! Plup!'' Riep de Prinplup, terwijl ze wild om zich heen zwaaide. Demy keek eens goed, maar niest viel haar op. Behalve dat Rythm er niet was. Rythm..
Demy's ogen schoten wijd open terwijl ze angstig rond begon te kijken. Het feit dat Ryoma er was vergat ze totaal en haar ei zette ze onvoorzichtig weer in de koker. ''RYTHM!'' gilde ze. Normaal zou het geen probleem zijn als Rythm er niet was, maar aangezien Ocean zo deed kon ze het niet negeren. ''RYTHM!'' riep ze opnieuw, deze keer met haar handen voor haar mond om het geluid te versterken, en richting de andere kant. Ook Daystar begon te roepen, terwijl Ocean weer lui op de grond ging liggen.

Een rode gedaante kwam vanuit de verte hun kant op. Demy kon echter niet zien wat het was. Het kon net zo goed een andere rode Pokémon zijn. Demy besloot nog maar eens te roepen, deze keer richting de gedaante. En nu maar hopen dat het Rythm was..

- Moet weer gaan. ô.o k maak mn post deze keer ff niet klein. x'] -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood ma aug 23, 2010 7:59 am

Demy leek blijkbaar erg opgelucht toen ze haar ei weer in haar eigen handen had en Ryoma begreep het eigenlijk wel. Het duurde eventjes voordat ze antwoord gaf. ’En Breeder is iemand die Pokémon fokt en ze dan weer verkoopt. Ook weten Breeders veel van de gezondheid en dus verzorging van Pokémon,’ legde Demy uit. [color=#ff1199]‘Sommige Breeders reizen rond, anderen bezitten een Daycare. Bij mij is het dus het tweede geval.’ Ze grijnsde en Ryoma knikte begrijpend. Dat Breeder gedoe klonk op zich wel interessant. Misschien kon hij zelf ook wel proberen een Breeder te worden, maar het klonk als een hoop werk. Hij keek haar eventjes zwijgend aan. ’Denk je dat ik een Breeder zou kunnen worden?’ vroeg hij zachtjes waarna hij gelijk weer zijn ogen neer sloeg. Een soort haatgevoel bekroop hem; een haatgevoel voor zichzelf. Waarom kon hij het niet gewoon normaal vragen? Waarom wilde hij haar pas weer aankijken als hij antwoord had gehad?
Maar het antwoord moest eventjes op zich laten wachtten. De Prinplup van Demy stond haar nogal paniekerig te roepen. ’Prin! Plup!’ riep ze terwijl ze wild om zich heen zwaaide. Ryoma fronste, wat had die nou weer? Hij keek om zich heen, alles leek best rustig. Met Daystar lag in het gras, Ocean deed wild en Rythm… Net toen Ryoma merkte wat er mis was hoorde ze Demy Rythm haar naam roepen. Hij wou best meehelpen met… schreeuwen… Maar er zat een brok in zijn keel. Zoekend keek hij om zich heen en stuitte zijn blik op een rode schim in de verte. Toen Demy stopte met het roepen van Rythm haar naam had ze het blijkbaar ook gezien. Misschien kon het de Kricketune zijn, maar het kon ook net zo goed een andere Pokémon zijn. ’Cinder kom mee.’ Ryoma liep al een stukje vooruit en zijn Cyndaquil volgde hem trouw. Hij draaide zich een beetje om. ’Kom je nog? Misschien is dat Rythm wel…’ Hij probeerde niet geïrriteerd te klinken, wat hem wel aardig lukte, maar je kon het alsnog een klein beetje horen. Het kon hem eventjes niet zoveel schelen wat er met zijn spullen zou gebeuren; hij zou later wel hier terugkomen en het leek er niet op dat hier dieven rondliepen.

- Want dan lijkt hij nog kleiner o3o! -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood ma aug 23, 2010 8:36 am

''Kom je nog? Misschien is dat Rythm wel…'' waren de enige woorden van Ryoma die Demy opving. Ze keek even wazig naar hem, terwijl hij richting de schim stapte. Demy bleef echter nog even achter, kijkend naar de schim. Ze kneep haar ogen tot spleetjes, alsof ze het beter wilde zien. Dat lukte niet, dus moest ze wel achter Ryoma aan gaan.
''Daystar, Ocean, meekomen,'' mompelde ze. Haar Ponyta en Prinplup kwamen achter haar aan. Net toen ze een stap gezet had, draaide ze zich weer om. Haar blik viel op de koker met het ei. Die zou ze niet vergeten. Haar ei was net zo belangrijk als haar Pokémon. Die liet ze niet achter.
Dus nu met het ei in haar armen en haar Pokémon voor haar uit naderden ze de rode gedaante die in de verte gezien was. Al snel was het duidelijk dat er nog iets bij was.
Een mens.
Demy fronste even. Wat gebeurde er?
Rythm begon vrolijke geluiden te maken bij het zien van haar trainer. Het mens - een vrouw, zag Demy nu - draaide haar gezicht richting haar en Ryoma. Een kille glimlach verscheen op haar gezicht. ''Laat Rythm gaan,'' sprak Demy duidelijk. Haar blik was strak op de vrouw gericht. Demy zag nu ook dat ze een arm van Rythm vasthield. Vast zodat ze haar Sing aanval niet kon uitvoeren.
''Mieter op, ukkies,'' grinnikte de vrouw kil. Demy keek haar hoofdschuddend aan. ''Geef eerst mijn Pokémon terug!'' Ze begon nu echt kwaad te worden. Zij zou het ook niet pikken als haar Pokémon gestolen werd. Als ze een Pokémon had, tenminste. Op de riem van de vrouw spotte Demy een Pokéball. Ze had dus wel een Pokémon. Nouja, dat hoefde ook niet persé. Ze had in elk geval een Pokéball om een Pokémon te vangen.
Net op dat moment bedacht Demy zich iets. De Pokéball! Dat was de oplossing! Ze greep de ball van Rythm van haar riem en hield haar arm voor zich uit gestrekt. ''Rythm, keer maar terug.''
Een rode lichtstraal kwam uit de Pokéball en slokte de Kricketune op. De vrouw kon hier niks tegen doen. Kwaad keek ze naar Demy zodra zij de Pokéball weer aan haar riem hing. ''En, had je nog wat?'' Een speelse grijns verscheen op Demy's gezicht.
De vrouw was echter nog niet klaar met haar en Ryoma en besloot de Pokémon uit de Pokéball aan haar riem te halen. Ze gooide hem niet op, maar hield hem gewoon voor zich uit, zonder een woord te zeggen. De straal die uit haar Pokéball kwam landde netjes op de grond en vormde zich tot een Pokémon. Een oranje hagedisachtige Pokémon met een vlam op zijn staart.
Demy verstijfde. Ze herinnerde zich nog precies hoe de Honchkrow de daycare binnen was gevlogen en een Charmander ei gestolen had. Ook wist ze nog hoe Katy haar Charizard had beschreven. Ook van toen hij nog een Charmander was.
Deze Charmander had dat ene uiterlijke kenmerk waar ze het zo vaak over had; zijn voeten en handen hadden een iets donkerdere tint dan de rest van zijn lichaam. Demy wist meteen dat dat betekende dat dit de gestolen Pokémon was. Met grote ogen bleef ze toekijken, niet horend wat er gezegd werd.
Ze kon die kleine gewoon geen kwaad doen.
Zelfs al stond hij aan de slechte kant.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood ma aug 23, 2010 9:04 am

Zonder verder nog aandacht aan Demy te richtte liep Ryoma al verder. Ze hoorde zijn stem nog achter zich, maar hij gaf er geen aandacht aan. Hij zag vanuit zijn ooghoek hoe ze haar achterstand had ingehaald en naast hem was komen lopen, met het ei in haar armen.
Ryoma kneep zijn ogen tot spleetjes en hij kon al zien wat voor gestalte het was; dat van een mens. Toen ze dichterbij kwamen zag hij dat het een vrouw was. Ze had Rythm vast bij haar armpje. Ryoma wierp een felle blik op de vrouw. ’Laat Rythm gaan,’ sprak Demy duidelijk. ’Mieter op, ukkies,’ was het enige commentaar dat de vrouw gaf. Ryoma balde zijn vuisten, als er een ding was waar hij niet tegen kon was als iemand een opmerking maakte over zijn lengte. Hij wou wat zeggen maar slikte zijn woorden maar in, dit was niet het moment voor een discussie over… eigenlijk niks. ’Geef eerst mijn Pokémon terug!’ Ryoma keek vanuit zijn ooghoeken naar Demy, ze begon duidelijk boos te worden. Hij richtte zijn blik weer op de vrouw. Het was duidelijk dat ze Rythm wou stelen. Wat voor zielig persoon doet dat nou? Ze kon toch ook gewoon zelf een Pokémon vangen of zo, als ze dan zelf al een Pokémon had. Ryoma kon de kleuren van een Pokéball bij haar riem onderscheiden, dus ze had er blijkbaar wel eentje.
Opeens zag Ryoma hoe de Kricketune rood begon te gloeien. ’Rythm, keer maar terug.’ Langzaam verdween de Kricketune en werd ze opgezogen in de Pokéball, die in Demy haar hand rustte. Dat was best een slim idee geweest van haar. ’En had je nog wat?’
De vrouw klikte nogal vernederd de Pokéball van haar riem los en hield hem voor zich. Ze hield hem kalm voor zich. De Pokéball opende zich en er kwam een rode straal uit. Deze nam de vorm aan van een hagedisachtige Pokémon. Ryoma bekeek hem. Hij had een vlam aan zijn staart. Ook waren zijn handen en voeten iets donkerder dan de rest van zijn lichaam. Ineens schoot hem iets te binnen; hij zou die Pokémon moeten onderzoeken met zijn Pokédex, maar die had hij achtergelaten. Hij kon zichzelf wel voor zijn gezicht slaan, wat was hij weer stom geweest om zijn spullen niet mee te nemen.
Hij draaide zijn hoofd naar Demy. Ze zag er nogal verstijfd uit en van haar stuk gebracht. ’Demy, wat is er?’ vroeg hij op een bezorgde toon. ’Wie had hier nog wat?’ zei de vrouw op een spottende toon. Ryoma draaide met een ruk zijn hoofd in haar richting en keek haar fel aan. Als Demy niks zou doen, zou hij het wel doen. ’Cinder, ga maar,’ zei hij met zijn kaken op elkaar geklemd. De Cyndaquil keek hem eerst een beetje weifelend aan maar liep vervolgens maar richting de Pokémon.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood do aug 26, 2010 11:11 am

Demy zag hoe de Cyndaquil van Ryoma een paar passen naar voren deed. Ze wilde hem tegenhouden, maar hield haar mond. Deze Charmander was nu van de tegenstanders en ze moest er tegen vechten. Toch kon ze het niet voor elkaar krijgen de moed bij elkaar te schrapen om één van haar eigen Pokémon er op af te sturen. ''Charmander, Crunch!'' klonk de stem van de vrouw. De Charmander gehoorzaamde. Crunch! Dan was dit echt de zoon van Katy's Charizard.
Demy keek even stokstijf toe hoe de Charmander naderde. ''Ocean..'' mompelde ze toch maar zachtjes. Ocean begreep niet helemaal wat er bedoeld werd en improviseerde daarom maar. Ze blies een aantal bubbels richting de Charmander. Die liet zich echter niet stoppen. In tegendeel, hij richtte zijn Crunch op Ocean. ''Doe hem geen pijn!'' riep Demy wanhopig, waardoor Ocean verbaasd achterom keek. Ook de vrouw was verbaasd. De Charamder deed en succesvolle Crunch op Ocean, maar werd al snel weggeslingerd.
''Charmander,'' Demy knielde, zodat ze meer op ooghoogte was van de Charmander ze was opeens een stuk kalmer. Misschien kon ze de Charmander overhalen met haar mee te gaan. ''Charmander.. Herinner je je mijn stem niet meer?'' Door het ei heen had de Charmander haar stem kunnen horen. Toch? Charmander kneep kwaad zijn ogen tot spleetjes en blies een vlam uit zijn bek. ''Charmander, Flamethrower.''
Demy slikte. Flamethrower! Ze keek ademloos toe hoe de Charmander een flinke hap lucht nam en toen een enorme vlam uit blies. Deze ging recht op Ocean af. Wat moest Demy doen? Ocean's aanval was vast niet sterk genoeg om er tegenin te komen.. Alhoewel.. Het was slechts een jonge Charmander, toch? ''Metal Claw!'' Ocean keek even vragend naar haar trainster. Wat was ze van plan? Ze kon het bevel echter niet negeren. Zo snel ze kon liet ze haar vinnen wit gloeien. Zodra ze dat gedaan had, bedacht ze iets. Ze stak één vleugel naar voren en stormde tegen de vlammen in. Dar werkte; de vlammen werden afgekaatst en Ocean werd niet geraakt. ''Goed zo!'' klonk de stem van Demy. De vlammen hielden op en de Charmander kwam in zicht. Ocean haalde met haar andere vleugel uit naar de Charmander. Vreemd genoeg verdween deze toen ze door hem heen sloeg. Zodra Ocean de tijd had om zich heen te kijken, zag ze opeens overal Charmanders. Double Team! Een zachte grom klonk en Demy's moed zakte naar haar tenen. Ze hadden Charmander allerlei nieuwe trucjes geleerd. Wie weet wat hij nog meer kon. En dat terwijl het zo'n jonge Pokémon was! Ze had geen idee wat ze moest doen. Ze wilde Charmander niet gewond maken. Ze wilde hem meenemen en verzorgen in de Daycare. Maar, de kans dat dat zou lukken, was veel te klein.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood za aug 28, 2010 11:31 am

Ryoma keek geïrriteerd vanuit zijn ooghoeken naar Demy, wat had zij nou weer? Hij zuchtte en schudde het van zich af. ’Charmander Crunch!’ klonk de stem van de vrouw. De Charmander opende zijn bek en gaf zijn scherpe tanden prijs. Ryoma huiverde. Snel rende de Pokémon op Cinder af. Ryoma was een beetje van zijn stuk gebracht; hij kende geen enkele aanval. Net toen hij wat wou zeggen hoorde hij Demy wat mompelen. Het ontging hem wat het precies wat, maar blijkbaar was het op haar Prinplup gericht. Deze blies een paar belletjes richting de Charmander, maar die liet zich echter niet tegenhouden en richtte zijn aanval nu op haar. ’Doe hem geen pijn!’ riep Demy opeens wanhopig. Met een ruk draaide Ryoma zijn hoofd en keek verbaasd naar haar, waar was ze mee bezig? Toen Ryoma zijn blik eventjes op de andere liet glijden zag hij dat ze net zo verbaasd waren als hem. Helaas was Ocean totaal niet meer gefocust op het gevecht en kon de Charmander zijn Crunch succesvol uitvoeren. Het duurde niet lang of Ocean schudde hem al van zich af. Ryoma balde zijn vuisten en stond op het punt om Demy door elkaar te schudden; waar zat ze met haar gedachten? Haar Prinplup was geraakt en alleen omdat zij een beetje vaag bezig was. Maar zijn woede maakte al snel plaats voor begrip door Demy’s volgende actie. ’Charmander.’ Ze knielde op ooghoogte van de Charmander. ’Charmander… Herinner je je mijn stem niet meer?’ Ryoma trok een gezicht, kende zij deze Charmander? Hij liet zijn blik vallen op de Pokémon, maar die kneep ogen tot spleetjes en blies een vlammetje uit zijn bek. ’Ik weet niet wat je probeerde… Maar ik denk dat Charmander je vergeten is of niet meer herinnerd. Het heeft geen zin om tegen hem te praten, niet in deze situatie,’ sprak Ryoma zachtjes. Later besefte hij pas wat hij had gezegd en sloeg hij zijn ogen neer. ’Charmander, Flamethrower.’ Ryoma kende de aanval op zich niet, maar aan Demy’s reactie te zijn kon het niet veel goeds betekenen. De Charmander nam een flinke hap lucht om vervolgens een enorme vlam uit zijn mond te blazen. Deze ging recht op Ocean af. Ryoma keek gewoon toe; zijn ervaring was te weinig om een goede tegenstander te zijn tegen deze Pokémon en natuurlijk zou Cinder ook veel te zwak zijn. Het duurde eventjes voor dat Demy een nieuw commando gaf aan haar Pokémon, ze wist duidelijk eventjes niet wat te doen. ’Metal Claw!’ Snel liet de Prinplup haar vinnen wit gloeien. Ze stak één vleugel naar voren en stormde tegen de vlammen in. Met een bewonderende glimlach keek Ryoma hoe de vlammen werden afgekaatst en Ocean niet geraakt werd. Die Ocean was best wel slim voor een Pokémon. ’Goed zo!’ complimenteerde Demy haar Pokémon. Ocean haalde met haar andere vleugels uit naar de Charmander. Maar vreemd genoeg verdween deze zodra hij in aanraking kwam met de vleugel. Ryoma fronste. Het duurde niet lang of er kwamen ineens een heleboel Charmanders tevoorschijn. Blijkbaar nog een aanval of zo… Ryoma keek eventjes naar Demy. Het was duidelijk dat ze de Charmander geen pijn wou doen omdat ze hem kende. Hij zuchtte en legde zijn hand voorzichtig op haar schouder. ’Ik weet niet precies wat hier gaande is, maar… Die Charmander die jij kende is er niet meer, hoe hard je ook probeert hem terug te krijgen. Misschien is er wel een kleine kans om hem iets te laten herinneren, maar dan moet je hem eerst een beetje laten inzien dat wat hij nu doet niet goed is. Straf hem voor zijn… Slechte gedrag, of zo?’ Met moeite trok hij zijn mondhoeken omhoog. Hij wist dat Demy kon protesteren of iets dergelijks, maar het viel te proberen. Hij liet zijn blik weer vallen op Cinder en maakte een gebaar dat hij terug moest komen. De Cyndaquil gehoorzaamde gelijk en trippelde snel terug om zich naast zijn trainer te installeren. ’Hoeveel ik het ook haat… We zijn nog te onervaren en dit zou ons alleen maar een nederlaag geven,’ sprak hij op een geërgerde toon. Toen keek hij weer naar Demy. Misschien zou ze toch wat gaan doen nu, of ze zou weer zo verdoofd zijn als eerst.

- Sorry voor mijn flut post (; -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood za aug 28, 2010 3:56 pm

De woorden van Ryoma hadden Demy totaal uit haar concentratie gehaald. Wat moest ze doen? Ze wilde hem dolgraag een uitbrander geven, maar kon dat op een of andere manier gewoon niet. Ze stond opnieuw stil, zonder bevelen te geven aan haar Pokémon. De Charmander gebruikte dat en viel aan met opnieuw een krachtige Crunch. Ocean beviel dit totaal niet. Hoewel haar trainer gevraagd had om de Charmander heeg pijn te doen sloeg ze wild in het rond met de vleugel waar de Charmander zijn tanden in geboord had. Als ze gelukg had, raakte hij los en kwam hij hard op de grond terecht. Dit was echter niet meteen het geval. Demy reageerde op de wilde bewegingen van Ocean. ''Ocean, voorzichtig nou!''
Ze beet op haar lip. De kwade blik die ze van Ocean kreeg lette ze niet op. De Prinplup zag dat Demy niet oplette en benutte dat om de Charmander toch van zich af te schudden. Die liet een luide grom horen.
Demy bedacht zich opeens iets. Misschien moest ze proberen de Charmander terug te 'stelen'. Maar, dan ging ze zich schuldig voelen, omdat hij misschien wel gelukkig was bij deze vrouw. Ze besloot nog eens het vertrouwen terug te winnen. ''Charmander, herken je mijn stem echt niet? Ik heb je verzorgd toen je nog een ei was..''
Ze voelde een traan in haar oog verschijnen, maar negeerde het. De Charmander kneep zijn ogen tot spleetjes. Dit was voor Demy genoeg om te weten dat hij haar niet begreep. Ze zuchtte diep en liet haar hoofd even hangen, waardoor de traan haar ooghoek verliet en over haar wang een weg naar beneden zocht. ''Ryoma?'' vroeg ze toen zacht. ''Hoe kunnen we die Charmander bij die vrouw weg krijgen?'' Haar trieste ogen openden zich weer en richtten zich op Ryoma. Niet te geloven dat één traan je hele uitdrukking zo droevig kon maken.

- En jij vond die van jou flut? o_O -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood zo aug 29, 2010 5:02 am

Ryoma fronste toen hij zag dat Demy weer opnieuw stil stond. Toen hij weer naar de Pokémon keek zag hij Ocean wild met haar vleugel aan het zwaaien was omdat de Charmander hem tussen zijn kaken had geklemd. ’Ocean, voorzichtig nou!’ Ryoma wierp een ietwat felle blik op haar. Waar was ze mee bezig, dadelijk zou haar Prinplup iets ernstigs overkomen. Hij liet zijn blik weer afglijden naar de Pokémon en zag hoe Ocean de Charmander hardhandig van haar vleugel afschudde.
’Charmander, herken je mijn stem echt niet? Ik heb je verzorgd toen je een ei was…’ probeerde Demy de Pokémon weer over te halen. Deze kneep zijn ogen weer tot spleetjes. Ryoma hoorde Demy zuchtte en zag vanuit zijn ooghoeken hoe ze haar hoofd liet hangen. Ze zat er duidelijk best wel mee dat de Charmander haar niet herkende en dat dat dus betekende dat ze hem moest verwonden in een gevecht. Toen hij zijn hoofd naar haar toe draaide zag hij dat er een eenzame traan over haar wang rolde. Er kwam een blik vol medelijden op zijn gezicht en hij wist eigenlijk niet echt wat te doen. Zelf huilde hij eigenlijk nooit, zover hij zich kon herinneren, dus kon hij niet weten hoe ze zich voelde. Ook had hij geen enkele ervaring met het trosten van mensen. ’Ryoma?’ vroeg ze opeens zachtjes. Ryoma schrok er een beetje van, maar herstelde zich al snel. ’Ja?’ antwoordde hij met een trillende stem. ’Hoe kunnen we die Charmander bij die vrouw weg krijgen?’ Ze opende haar ogen en richtte zich op Ryoma. Hij slikte. Het duurde niet lang of hij sloeg zijn ogen neer. Hij kon die droevige blik van haar niet verdragen. Hij ademde diep in en keek toen weer naar de Charmander. ’Ik kan proberen haar Pokéball te stelen…’ stelde hij zachtjes voor. Hij draaide zich richting de vrouw en keek naar haar. Ze was groter dan hem. Maar dat kon misschien in zijn voordeel werken. Hij keek een beetje zoekend om zich heen en hurkte vervolgens. Met zijn hand betaste hij de grond die was verborgen onder de bloemen. Er kwam een glimlach op zijn gezicht toen hij een steen, ter grote van zijn handpalm, uit de bloemen tevoorschijn haalde. Hij stond weer op. Hij gooide de steen een beetje omhoog en ving hem toen weer rustig in zijn hand. ’Ik weet niet of dat het gaat werken, maar ik hoop dat je goed kunt rennen.’ Hij haalde soepel zijn arm, met de hand die gevouwen zat om de steen, naar achter. ’Ga voor de pols… Ga voor de pols…’ zei hij zachtjes tegen zichzelf. Met een snelle vloeiende beweging haalde zijn arm weer naar voren en liet hij de steen los. Hij moest zijn jaren van training maar eens gaan bedanken. Het was een perfect gemikte gooi en zoals geplant kwam hij tegen de pols van de vrouw aan. Deze liet een kreet van schrik en ook een beetje pijn horen. Ze liet de Pokéball uit haar hand vallen en deze kwam in de bloemen terecht. ’Jij rot jong!’ Ryoma negeerde de woorden compleet en zette het op een rennen. Hij moest snel zijn anders zou die vrouw weer de Pokéball oppakken en had hij een probleem. Gelukkig voor hem was de vrouw te druk bezig naar hem te schelden en vergat ze de Pokéball. Met een sierlijk boogje liep hij om haar heen, om gelijk de Pokéball van de grond op te rapen. Toen sprintte hij weer naar Demy. Snel duwde hij de Pokéball in haar handen en wees hij naar de Charmander. ’Doe hem in dat ding en dan smeren we hem voordat ze ons iets kan maken,’ beval hij haar. Zijn eigen handen trilde teveel om nu nog een Pokémon in een Pokéball te doen.

- Ik vind mijn posts altijd flut xD -

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood zo aug 29, 2010 7:01 am

Ryoma liet zijn blik even op de grond vallen en daarna op de Charmander. ''’Ik kan proberen haar Pokéball te stelen…'' sprak hij zachtjes. Demy keek hem licht verbaasd aan. Ze wilde 'wat?' vragen, maar hield haar mond. Een frons bedekte haar voorhoofd toen Ryoma bukte en een steen tussen de bloemen weg haalde. Hij gooide hem één maal op, om hem vervolgens weer te vangen. ''Ik weet niet of dat het gaat werken, maar ik hoop dat je goed kunt rennen.'' Deze keer kon Demy haar mond niet houden. ''Wat?'' liet ze er uit floepen. Het leek er echter op dat Ryoma het niet door had. Hij leek zich op de vrouw te concentreren. De manier waarop hij de steen hield, was voor Demy een teken dat hij het voorwerp wilde gooien. En dat was zo; vloeiend schoot de steen door de lucht, om vervolgens krachtig tegen de pols van de vrouw aan te komen. Demy merkte nu pas dat ze daar de Pokéball nog in had. Die viel nu op de grond, terwijl ze luid vloekend op Ryoma naar haar pols greep. Voor Demy nog iets kon vragen rende Ryoma richting de Pokéball. Het viel haar op hoe snel hij eigenlijk was. Een grijns kon ze niet op haar gezicht krijgen. De tranen zaten nog in haar ogen en ze voelde zich ergens heel schuldig. Toch moest ze doorzetten. Ryoma deed al die moeite voor haar, dus moest ze niet terugkrabbelen. Voor Demy het wist duwde Ryoma de Pokéball van Charmander in haar handen. ''hem in dat ding en dan smeren we hem voordat ze ons iets kan maken.'' Zijn stem klonk bevelend, maar dat negeerde Demy. Ze kon niet anders dan hem eerst bedankend omhelzen. Ze was zelf te verward om op het idee te komen om die Pokéball te stelen en zo de Charmander mee te krijgen. Nadat ze Ryoma los had gelaten, richtte ze haar blik op de Charmander. ''Kom met ons mee, Charmander!'' sprak ze vrij luid. Uit de Pokéball verscheen een rode straal die de Charmander raakte. Zodra dit gebeurde, werd Charmander deel van de straal. De straal trok zich terug in de Pokéball. Eénmaal zuchtte Demy diep, waarna ze een snelle blik op de vrouw richtte. Die leek al van de ergste pijn af te zijn en richtte haar blik vurig op Demy en Ryoma. De Pokéball van de Charmander hing ze aan haar riem, waarna ze een andere Pokéball pakte: die van Ocean. De Prinplup verdween op dezelfde manier als de Charmander in de Pokéball. Vlug keerde Demy zich om, om weg te rennen. Haar blik viel echter op haar Ponyta en ze bedacht zich iets. Ponyta kon veel sneller rennen dan een mens. Misschien kon ze Ryoma achterop tillen. Dat zou zwaar zijn voor Daystar, maar ze Demy vertrouwde er op dat ze het aan kon. Eén laatste blik wierp ze op de vrouw, die zich langzaam hun kant op beweegde. Demy dacht geen seconde langer na en sprong met een soepele beweging op Daystar. Haar blik richtte ze toen op Ryoma. ''Durf je achterop?'' vroeg ze. Haar stem was weer helemaal hersteld van haar verdriet. Haar blik was zelfverzekerd. Toch trok er een schuldgevoel door haar heen, alsof ze iets slechts deed. Maar, dat deed ze toch niet, want die Charmander was oorspronkelijk van haar.. Dit gevoel maakte Demy lichtelijk onzeker, maar dat liet ze niet merken. Eerst moesten ze hier weg komen.

Onderwerp: Re: Ryoma's Big Discovery: Pokémonfood zo aug 29, 2010 7:25 am

Voor dat Ryoma er erg in had sloeg Demy haar armen om hem heen om hem te omhelzen. Hij slikte eventjes. Nadat Demy hem los gelaten had besefte hij pas wat er echt gebeurt was en begon een haatgevoel voor zichzelf op te borrelen. Waarom had hij haar niet van zich af geduwd? Hij schudde zijn hoofd, het was nu niet de tijd om daarover na te denken. ’Kom met ons mee, Charmander!’ sprak ze vrij luid met haar blik op de Pokémon gericht. Er kwam een straal uit de Pokéball die richting de Charmander ging. Deze leek echter te verbaasd om weerstand te bieden doormiddel van de straal te ontwijken of zo. Al snel kwam er een rode gloed om de Charmander heen en werd hij opgeslokt in de Pokéball. Demy klikte hem vast aan haar riem. Dit deed Ryoma eraan herinneren dat hij beter Cinder ook in de Pokéball kon doen. Snel maakte hij de Pokéball los en richtte hij hem op Cinder, die de hele tijd rustig had zitten kijken. ’Cinder, kom maar terug.’ De Pokéball opende zich en er kwam een rode straal uit die de Cyndaquil aanraakte. Ryoma wierp een blik op de vrouw, om te kijken hoe die reageerde. Ze had een vurige blik op hem en Demy gericht en uit reflex keek Ryoma haar fel aan. Hij zag vanuit zijn ooghoek dat Demy Ocean ook maar terug deed in haar Pokéball.
Hij klikte de Pokéball vast aan zijn riem en draaide zich vrijwel tegelijk met Demy om. Maar vreemd genoeg rende Demy niet, maar keek ze ergens naar. Instinctief volgde Ryoma haar blik, die op Daystar rustte. Daystar was een soort van paard Pokémon of zo… Dus een goede renner. Langzaam begon hij al de gedachte van Demy te begrijpen; ze wou op Daystar gaan rijden omdat die veel sneller zou zijn. Met een soepele beweging sprong ze op de Pokémon. Ze richtte haar blik op Ryoma, die met grote ogen toekeek. ‘Durf je achterop?’ Haar stem was blijkbaar weer hersteld van het verdriet, want hij klonk weer hetzelfde als eerst. Ryoma slikte. Het eerste wat in hem opkwam was het feit dat de manen en staart van de Pokémon bestonden uit vuur. Hij vermande zich zelf en knikte weifelend. Hij keek over zijn schouder en zag dat de vrouw naderde; hij had geen andere keus dan op Daystar te klimmen. Hij legde zijn trillende handen op de rug van Daystar. Hij sprong er nogal vaag op; zoals je meestal over een bok springt, maar hij zette zich zacht af en gooide maar een been eroverheen. Gelijk sloeg hij zijn armen om Demy’s middel vast en klemde zich er stevig aanvast. Hij wist niet zeker of dat hij angst voelde, maar één ding was zeker; hij vond dit maar niks.

- Minipost dummy!

! -