Honger

Kai liep nog half zichzelf uitrekkende de kantine binnen. Het was pas 7:00 uur, maar al heel veel leerlingen hadden al plaatsgenomen of stonden nog in de rij. Kai zuchtte. Hij vroeg zich af hoe hij dit ooit zou kunnen overleven. Dfolay was ook nog niet helemaal wakker en stond wat versuft naast Kai. Normaal werd hij al gek van die drukte, maar nu hij nog half sliep kreeg hij hoofdpijn van die mensen en pokémons. Rustig en in zichzelf gekeerd liepen de twee naar de rij voor het eten. Kai besloot dat het misschien wat slimmer was om eerst wat eten voor Dfolay te halen. Dus sloot hij aan voor de rij van het pokémon voedsel, die trouwens veel korter was dan de andere rij. Na ongeveer 2 minuten waren ze eindelijk aan de beurt. "Euhmm... wat brokjes en berries voor mijn graspokémon graag", zei Kai tegen de vrouw die het voedsel opschepte. "Dat is dan 2 euro 50'', zei de vrouw wat knorrig. Kai gaf haar het geld en nam de bak met voedsel van haar over. Het verbaasde hem eigenlijk helemaal niks dat ze zo knorrig was. Als hij om 7:00 uur 's ochtends al voedsel uit moest gaan delen aan alleen maar schreeuwende jongeren en pokémon, zou hij ook helemaal gek worden. Kai liep weer richting de rijen, maar liep nu naar de rij van het eten van alle trainers/breeders/coördinatoren en rangers. Die rij was nog steeds een stuk langer, alsof iedereen eerst voedsel voor zichzelf kocht. Kai vond het maar raar. Hij dacht vaak eerst aan zijn pokémon en daarna pas aan zichzelf, aangezien hij verantwoordelijk voor hem was.
Doordat Kai zo diep in zijn gedachten verzonken was, was de rij voor hem al een stuk verder en stond hij nu weer achteraan, midden in de kantine. Ineens werd hij omver gebeukt door een andere jongen. Dit was nou al de tweede keer in nog niet eens twee dagen, alsof hij er een magneet voor was.

Shay kwam ook aanlopen met zijn Staraptor. Hij was een van de weinige rangers. Dit was een veelste moeilijke opleiding dacht hij. Maar dit zou de band tussen Staraptor en Shay wel versterken.’’ Staraptor we kopen eerst eten voor jou.’’ En Hij liep naar de rij waar het pokémon voer werd verkocht. Het was dan pas 07:00 Uur. Maar het was nu al druk. Want de meeste opleidingen begonnen om 08:00 uur. Of iets later. De Opleiding van Shay was ook zo laat. Hij stond achter in de rij. Toen opeens iedereen weg liep of ze geen zin hadden om hun eigen pokémon te verzorgen. ‘’ Naja nu kunnen wij eten halen voor jou Staraptor.’’ En hij keek zijn vogel pokemon aan. Hij kreeg opeens in de gaten dat er een jongen voor hem stond met een Grovylle. Zijn neef waar hij van had gehoord had een Grovylle. De jongen ging weg. De vrouw die hun bediende was erg knorrig.’’Pardon mevrouw… zou ik een bak met Pokemonvoer mogen met Berries. Het liefst Oran en een beetje pittige bes.’’ En hij keek de vrouw aan. De vrouw antwoordde knorrig. ‘’ Jah en je wil er zeker ook nog een glas natuurlijk bronwater met bubbeltjes bij voor je ekster daar.’ Shay keek boos naar de vrouw.’’ Pardon mevrouw. Ik zou maar ophouden. Dit is wel een pokemon die u nooit zou kunnen krijgen met u saaie baantje.’’ En hij keek de vrouw boos aan. Daarna liep hij weg. Hij ging eerst zitten met zijn Staraptor. Steeds lettend op de jongen met de Grovyle Shay stond op. En hij liep naar hem toe. Een Gulpin van een trainer lag voor de jongen met de Grovyle Shay wist dit niet en viel over de pokémon heen. Daar door knalde hij tegen de jongen op.’’ Sorry. Mag ik je iets vragen. Ben jij Kai Follo?’’ en Shay keek naar de jongen. Zo ja dan was dit zijn neef en had hij hem gevonden.