Berries :la:

BUizel zijn poten zakte in het bloemen veld. Hij rende richting een struik vol met berry's en plukte er eentje uit. ''Wacht op mij, Buizel!'' hoorde je iemand roepen. Al snel verscheen er een trainer vanachter een heuveltje. Deze rende richting de Buizel zodat het duidelijk was dat hij de Buizel zijn trainer was. De jongen ging naast zijn Buizel staan en ademde even diep in, zijn buizel was snel en moeilijk bij te houden. ''Ik weet dat je berries lekker vind, maar je kunt heus wel wachten,'' grijnsde hij terwijl hij naar de Buizel keek. Deze propte een berry in zijn mond en keek zijn Trainer raar aan. ''Kom eruit, Ralts, Croagunk!'' riep Tyler daarna waarna hij 2 Pokéballs de lucht in wierp. Er verschenen 2 andere Pokémon. Deze keken gelijk naar de struik vol berry's en liepen er naar toe om er een paar uit te plukken. Net als de Buizel propte ze deze gelijk in hun mond. ''Zijn Berry's zo lekker?'' mompelde Tyler waarna hij weer naar de struik keek. Hij had nog nooit een berry geproefd, misschien kon hij het proberen? Hij rijkte zijn arm uit naar een vel rode berry die bovenaan hing. Hij plukte hem uit de struik en bekeek hem even goed. Het was rond met uitsteeksels. Hij nam er een hap uit waarna hij het snel uitspugde. Zijn lippen werden dik en hij gooide de berry op de grond. De berry was zo heet.. Hij hield zijn keel beet en keek even naar zijn BUizel. ''Water pistool!'' riep hij.. De Buizel knikte en opende zijn mond. Er schoot een grote straal water naar de trainer zijn gezicht.. Door de krachtige water straal viel Tyler op de grond.. ''Je kan ook overdrijven,'' mompelde Tyler terwijl hij zijn Buizel weer aankeek. ''Maar dankje,'' zei hij snel daarna..

~ Eigenlijk ben ik inspiloos ~

"Music... It's showtime!" riep de brunette uit. Ze draaide een rondje en gooide met haar onderhandse zwaai de ball de lucht in. De ball opende zich en vele muzieknootjes kwamen eruit. Een Kirlia kwam terecht in het midden van de muzieknootjes. Ze pakte de zijkanten van haar 'rokje' beet, zette haar rechtervoet achter haar linker, en boog door haar knieën. Cynthia richtte haar blik op de ketting met de rode saffier die aan Music's nek hing. "Perfecte entree," prees ze haar Kirlia. Deze grijnsde naar haar. "Summer, Nyala, Desire!" riep ze toen uit. Ze gooide drie balls de lucht in. Een Vulpix, Buneary en Eevee kwamen eruit. Cynthia keek fronsend naar haar team. Als je zo naar ze keek, zagen ze er erg.. Schattig uit. Erg ongevaarlijk. Maar, Summer had al zeven jaar ervaring. Bijna acht. Music had al twee trainers gehad. Desire had ook al een trainer gehad. Alleen Nyala was.. Onervaren. Cynthia slaakte even een zucht, waarna ze keek naar haar Lapis Lazuli ketting.
'Water pistool!' Bij het horen van de onbekende stem keek Cynthia om. Een Buizel deed een waterpistool op een trainer, waardoor deze op de grond viel. Hij zei iets, maar Cynthia kon het niet verstaan. Cynthia keek om zich heen, maar er was niemand anders. Had deze trainer zijn Buizel gevraagd om hem aan te vallen? Dat was.. Dom. Ze zette haar handen in haar zij en keek naar haar eigen Pokémon, toen het haar opviel dat Nyala weg was. "Niet weer, he.." mompelde ze. "Kom mee," zei ze. Ze keek naar Nyala, die naar de trainer toe hopte en hem vrolijk begroette met een 'Bunn-Bunn!', waarna ze vrolijk een ijsstraal deed op de jongen. Maar, de IJsstraal werd geblokkeerd. Vanuit het niets leek Music voor Nyala te staan en had ze de IJsstraal weggeslagen door er met haar Fire punch tegenaan te slaan. Cynthia kwam er niet veel later aan. "Sorry," mompelde ze tegen de trainer. 'Hallo,' zei Music toen telepathisch. 'Mijn naam is Music,' stelde ze zich telepathisch voor aan de trainer. Ze pakte de zijkanten van haar 'rokje' beet, zette haar rechtervoet achter haar linker, en boog door haar knieën, in een buiging.

~Flutpost.~

Tyler veegde het water van zijn gezicht weg en wou opstaan toen er opeens een buneary voor hem stond. Deze keek hem vrolijk aan. 'Bunn-Bunn!' zei de Buneary waarna er een witte bal voor de Buneary verscheen. ''Onee he,'' mompelde Tyler toen hij zag dat het een IJsstraal aanval was. Hij vouwde zijn armen over zijn hoofd heen om die te kunnen beschermen , maar raar genoeg voelde hij de aanval niet tegen zich aankomen. Verbaasd keek Tyler op naar een Kirlia die voor hem stond. Had deze de Ijstraal tegen gehouden? Wacht, was zijn Ralts geëvolueerd? Tyler wou net blij reargeren toen hij de ralts die naast hem zat zag. ''Niet dus,'' mompelde hij kalm. Maar waarom zou de Kirlia hem dan beschermen? Een brunnette kwam al snel tevoorschijn. 'Sorry,' mompelde ze tegen Tyler. 'Hallo,' 'hoorde Tyler niet snel daarna. Tyler keek even heen en weer, het was niet het meisje haar stem geweest, maar wie had dan gepraat? 'Mijn naam is Music,' hoorde hij snel daarna. De Kirlia die voor hem stond pakte haar rokje vast en boog door haar knieën. Was het de Kirlia geweest? Maar sinds wanneer konden Pokémon praten? ''Ehh,'' mompelde Tyler bijna onhoorbaar. Hij stond even op terwijl hij naar de Kirlia, die kon praten, bleef kijken. ''Ik ben Tyler,'' stelde hij zichzrlf voor. Ondertussen was Ralts er ook bij komen staan en keek hij op naar de Ralts. Zou hij later veranderen in dat? Hij had het al erg gevonden dat hij een soort van jurk had maar later kreeg hij een tutu? Dat was nog erger dan een jurk! ''Ralts,'' stelde de Ralts zichzelf voor waarna hij zijn blik van de Kirlia afwende. Hij wou wel evolueren, maar hij wou geen Kirlia worden. Hij wou geen Tutu!

Cynthia keek naar Music die een buiging maakte. "Music, voor de laatste keer.. Niet iedereen wil jouw stem in hun hoofd horen," mompelde ze. 'Ik ben Tyler,' stelde de jongen zich voor nadat hij was opgestaan. Cynthia grijnsde. "Mijn naam is Cynthia," zei ze kalm. "Dit zijn Music, Nyala, Summer en Desire," zei ze. Elke keer als ze een naam noemde, wachtte ze even terwijl ze knikte naar de Pokémon die die naam droeg. Ze grijnsde licht terwijl ze even keek naar de Ralts. Zo was Music dus ook ooit geweest. Die tijd had zij echter niet meegekregen, want ze had Music nog niet zo lang, en toen was ze alweer een tijdje een Kirlia. Plots herinnerde ze zich iets. "Nyala, waarom deed je dat?" vroeg ze aan haar Buneary. Het duurde niet lang voor haar Kirlia, Music, antwoordde. 'De Buizel viel de trainer aan, dus dacht zij dat het een masochist was en de pijn niet erg vond, en dus ook aan mocht vallen,' hoorde Cynthia Music zeggen. Ze verwachtte dat Tyler het ook horen kon. Ze schudde haar hoofd. "Nooit doen. Je mag ook geen Masochisten aanvallen, ookal kicken ze op pijn," zei Cynthia. Het was moeilijk om je lachen in te houden als je Pokémon net serieus gezegd had dat ze dacht dat degene waar je bij stond een masochist was. Toch wist ze haar gezicht neutraal te houden en haalde ze diep adem.

'Ralts,' stelde de Ralts zich voor. Origineel, dacht Music sarcastisch. Daarna keek ze naar Nyala. Ze rolde met haar ogen. "Je bent dom," zei ze tegen de Buneary. 'Het had best een masochist kunnen zijn,' mompelde Nyala. "Ja.. Maar die zie je niet zo vaak," mompelde ze. "Bovendien laten masochisten zich niet aanvallen door een waterpistool," besloot Music toen en ze haalde diep adem. "Mijn naam is Music," stelde ze zichzelf toen voor aan de Ralts. Ze snoof even. Zelf was ze ook lang een Ralts geweest. Langer dan zeven jaar. Maar, ze had al lang geleden kunnen evolueren. Ze wilde het niet. Ze wilde wachten. Toen er echter gevaar dreigde, was ze wel geëvolueerd. Maar, toen was ze al bij Charelle..

~Kud..~

"Koda, nee!" riep Ayla naar haar growlithe. Maar, het had geen zin, hij was al uit het zicht verdwenen. Met een zucht plante ze haar handpalm tegen haar voorhoofd. Oh boy..
Ze zette de achtervolging in, dit enkel met een rustige looppas in plaats van rennend. Het had toch geen zin. Koda kwam altijd weer naar haar terug, dit soms op een aparte manier, of ze vond hem. In dit geval werd het het laatste. Of, eerlijk gezegd, Nanook vond hem. Zodra hij doorkreeg waar de Growlithe zich bevond begon hijzelf ook steeds enthousiaster met zijn pootjes te trappelen. Voor haar maakte dit genoeg duidelijk. "Music," mompelde ze grijnsend.

Ayla bereikt het groepje, beide trainers waren geen veemden voor haar. Cynthia had ze ontmoet in Summer Green en was tevens de nieuwe eigenaresse van Music, en Tyler had ze een keer verstoord in een gevecht toen ze van een kliff was afgevallen. Ook had hij, net als haar, meegedaan in de 1e ronde van het Contest in Emblem City. Ze glimlachte bij het zien van hun bekende gezichten, maar deze glimlach verdween al snel toen ze door kreeg wat voor een ravage Koda had aangericht. De Growlithe had zich op de rugtas van Tyler gestort en zat nu vrolijk enkele Poffins naar binnen te werken. Ze zuchtte, die Pokémon was nog erger dan Kiara. Een groot hart, maar vreselijk naïf en bovenal ondeugend. "Eh.. sorry, Tyler," sprak ze. Er vormde zich een frons boven haar blauwe ogen, dit was nou al de tweede keer dat ze zich moest verontschuldigen tegenover de jongen. Vandaar dat ze haar blik maar streng op Koda liet neervallen, die met een grote grijns op zijn snoet opkeek en vrolijk zijn met poffinkruimels bedekte lippen aflikte.

"Music!!" riep Nanook vrolijk. Met zijn sterke blauwe handjes tilde hij haar voorzichtig op en zwaaide hij haar eenmaal in de rondte. Vervolgens pakte hij beide handjes beet en liet hij een grote grijns op zijn gezicht verschijnen. "Alles goed?" vroeg hij toen droog. Hij maakte even een kort knikkende beweging richting de nog voor hem onbekende Eevee. "Ik zie dat Cynthia een nieuwe Pokémon heeft?" vroeg hij toen. Het kon natuurlijk ook zijn dat de Eevee van Tyler was, maar dit leek hem onwaarschijnlijk aangezien ze zich dicht bij Cynthia had gevestigd.

'Music, voor de laatste keer.. Niet iedereen wil jouw stem in hun hoofd horen,' mompelde Cynthia naar haar Kirlia. 'Mijn naam is Cynthia,' stelde ze zich daarna voor. 'Dit zijn Music, Nyala, Summer en Desire,' zei ze daarna. Tyler bekeek haar Pokémon even kort, Buneary, Vulpix en Eevee. Alle 3 waren het schattige Pokémon die veel meisjes wouden. De Kirlia kon Tyler niet echt schattig noemen. Wel kon je zien dat ze een goede trainster, coördinator of zelfs breedster was. Een Pokémon evolueren was niet makkelijk, en het was haar gelukt. ''Dit zijn Ralts, Buizel en Croagunk,'' zei Tyler kort. ''Het is niet zo moeilijk om achter te komen wie welke naam heeft,'' zei hij snel daarna. Je zou wel heel dom om als trainer je Ralts Buizel te noemen je Buizel Croagunk en je Croagunk Ralts. 'Nyala, waarom deed je dat?' vroeg Cynthia al snel aan haar Buneary. 'De Buizel viel de trainer aan, dus dacht zij dat het een masochist was en de pijn niet erg vond, en dus ook aan mocht vallen,' hoorde Tyler Music zeggen. 'Nooit doen. Je mag ook geen Masochisten aanvallen, ookal kicken ze op pijn,' zei Cynthia. ''Even voor de duidelijkheid, ik ben geen Masochist,'' sprak Tyler. Hij keek de Buneary even aan. ''Ik had net een Tomato Berry op, en het was nogal warm.. Dus vroeg ik of hij Water Pistool wou doen om het af te koelen,'' legde Tyler uit waarna hij weer naar Cynthia keek. 'Eh.. sorry, Tyler,' hoorde Tyler iemand opeens zeggen. Zijn blik viel op een meisje, Ayla. ''Waarom Sorry?'' Nu pas viel hem de Growlithe op die enkele Poffins uit zijn tas had gehaald en ze had opgegeten. ''Mijn Poffins,'' mompelde hij zacht. ''Ik zou daar 2 weken mee kunnen doen, en nu is het (bijna) op,'' mompelde hij snel daarna. Hij richtte zich weer op de Growlithe. ''Hmpf, ik maak wel nieuwe,'' zei hij waarna hij zich weer op de 2 meisjes richtte. Beide waren ze ouder dan hem, eentje gokte hij 2 jaar ouder en de ander 3 of 4. ''Zijn jullie niet wat te oud om rond te reizen?'' Floepte hij er per ongeluk uit. Pas later bedacht hij zich dat hij iets fout had gezegd.

'Je bent dom,' hoorde Ralts. even dacht hij dat de Kirlia het tegen hem had toen hij merkte dat de Kirlia naar de Buneary keek. 'Het had best een masochist kunnen zijn,' mompelde Nyala. 'Ja.. Maar die zie je niet zo vaak,' mompelde ze. 'Bovendien laten masochisten zich niet aanvallen door een waterpistool.' Ralts volgde het 'gevecht' tussen de twee Pokémon en grijnsde. Dit kon nog leuk worden. 'Mijn naam is Music,' stelde de Kirlia zich uiteindelijk voor. Jammer, ze waren opgehouden met vechten.. ''Leuk om je te ont-'' Hij was nog niet klaar met praten toen er opeens een Riolu verscheen. Deze tilde de Kirlia met zijn blauw pootjes op en zwaaide haar in rondjes. 'Ik zie dat Cynthia een nieuwe Pokémon heeft?' zei de Riolu al snel. Het leek wel alsof ze hem negeerde. Even snoof hij waarna hij de Pokémon weer aankeek. ''Ik ben er ook nog,'' mompelde hij kort. ''Ik ben Ralts,'' stelde hij zich daarna voor aan de Riolu.

‘Even voor de duidelijkheid, ik ben geen Masochist,’ sprak Tyler. ‘Ik had net een Tomato Berry op, en het was nogal warm.. Dus vroeg ik of hij Water Pistool wou doen om het af te koelen,’ vervolgde hij. Cynthia hield haar gezicht, zoals altijd, neutraal. ‘Eh.. Sorry, Tyler,’ hoorde ze toen. Cynthia draaide zich om en zag Ayla staan. Een lichte glimlach sierde haar gezicht. “Hallo, Ayla,” zei ze kalm. ‘Waarom sorry?’ vroeg Tyler toen. Cynthia keek naar de Poffins die de Growlithe stal. Growlithe.. Die was vast van Ayla. Tyler zei nog wat dingen, maar die interesseerden haar niet. ‘Zijn jullie niet wat te oud om rond te reizen?’ vroeg Tyler toen. Cynthia’s mond viel open en ze zette haar handen in haar zij. “Párdon?” vroeg ze, terwijl ze Tyler met een arrogante blik aankeek. Ze schatte hem zo rond de dertien á veertien jaar oud. Ayla was ongeveer zestien. Dus, zij was hier de oudste. Ze snoof even, waarna ze met haar ogen rolde. “Nee,” besloot ze kalm te zeggen. “Ik ben nog geen achttien,” zei ze toen kalm. Ze sloot haar ogen even. Misschien wil hij toch wel pijn.. dacht ze grommend bij zichzelf, terwijl ze tevreden voor zich uit keek. “Ik heb acht jaar daycare ervaring,” besloot ze kalm te zeggen. Te oud om te reizen. Hmnpf. Ze richtte haar blik weer even op de Growlithe. “Nieuwe Pokémon?” vroeg ze kalm aan Ayla en ze grijnsde.

‘Music!!’ klonk een maar al te bekende stem. Music draaide zich grijnzend om en werd toen omarmd door Nanook. Zelf sloot ze haar armen ook om hem heen. Niet alleen omdat ze hem wilde knuffelen, maar ook omdat hij haar in de rondte zwaaide en ze zo wat meer greep had. Grijnzend keek ze hem aan toen haar voeten de grond weer raakten. ‘Alles goed?’ vroeg hij toen. Maar, Music kreeg de kans niet te antwoorden. ‘Ik zie dat Cynthia een nieuwe Pokémon heeft?’ Ze haalde even diep adem. ‘Ik ben er ook nog. Ik ben Ralts,’ zei de Ralts van Tyler toen. Music haalde even diep adem, maar besloot eerst tegen Nanook te spreken. “Ja, voor beide vragen. Desire heeft ongeveer hetzelfde verleden als ik,” zei Music kalm. Ze grijnsde licht. Toen ze zag hoe Desire achter Cynthia’s benen school, en Ayla en Tyler goed in de gaten hield, zuchtte ze. “Ze is bang voor mensen,” legde ze snel uit en ze slaakte nog eens een zucht. Hierna keek ze weer naar de Ralts. “Sorry. Ik en Nanook hebben altijd leuke entree’s,” besloot ze grinnikend te zeggen. De vorige keer had ze Ayla en Nanook besprongen..

Tyler vroeg waarom ze haar excuses had aangeboden, maar dit werd hem al snel duidelijk zodra hij Koda in het oog kreeg. 'Mijn Poffins,' mompelde hij zacht., 'Ik zou daar 2 weken mee kunnen doen, en nu is het op.' Ayla bracht haar hand naar haar achterhoofd en grijnsde vaagjes, "Eh.. ghehe." Ze had hem best poffins willen geven, maar die had ze niet. Misschien moest ze die toch maar eens gaan maken, Koda scheen ze erg lekker te vinden. Terwijl ze een zo serieus mogelijk gezicht op probeerde te zetten, greep ze Koda bij zijn pels en trok ze hem haar kant op. Voor een growlithe was hij aardig groot, maar nog vrij mager vanwege zijn zwerversbestaan. Toch bezat hij een groot aantal spieren, vandaar dat ze hem vaak ook niet kon houden. Hm.. misschien moest ze maar eens een halsband gaan kopen, ofzoiets.
'Zijn jullie niet wat te oud om rond te reizen?' Deze vraag deed haar verbaasd opkijken. Ze hief een wenkbrauw, maar een verdere reactie hierop gaf ze nog niet. Cynthia deed dit namelijk al. 'Párdon?' Ayla grinnikte. Waarom wist ze niet, maar de arrogante houding van Cynthia maakte haar aan het lachen. Helemaal toen ze weer heel kalm verder ging met haar woorden.
Uiteindelijk kwam de vraag of ze een nieuwe Pokémon had. Er verscheen een grijns op haar gezicht en ze knikte. "Ja, dit is Koda," zei ze, en net op dat moment besloot de Growlithe dat hij ook kennis wilde maken. Hij sprong naar voren, waardoor Ayla werd meegesleurd, en hield vlak voor Cynthia's benen halt. Gelukkig kon Ayla, doordat ze hem nog steeds bij zijn pels vast had, voorkomen dat hij tegen haar op sprong. Ze grinnikte. "Het is nogal een drukdoener. Hij wilde met me mee nadat ik hem wat eten heb gegeven. Hij heeft zelfs een complete winkel overhoop gehaald om me te kunnen bereiken," sprak ze. Er vormde zich een frons bij de gedachte. Zij, Nanook en Koda waren vervolgens hardhandig de winkel uitgesmeten en de baas had haar duidelijk gemaakt dat ze zich nooit meer in de winkel mocht vertonen. Ach ja, er waren nog genoeg winkels. Ze glimlachte vaagjes. "En ik zie dat jij ook een nieuw teammaatje hebt," zei ze vervolgens. Haar blik viel op de Eevee die zich achter Cynthia had verscholen. Ze hoopte dat deze niet al te veel geschrokken was van Koda, ze zag er namelijk vrij schuw uit.

'Ja, voor beide vragen. Desire heeft ongeveer hetzelfde verleden als ik, ze is bang voor mensen,' antwoorde Music. Nanook wierp Desire even een vriendelijke glimlach en keerde zich toen weer tot de Kirlia. Angst voor mensen.. dat leek hem niet echt bepaald prettig. Tuurlijk, er waren mensen waar je echt bang voor kon zijn, maar er zaten ook hele lieve tussen. Zoals Ayla en Cynthia. Desire zou dit vast snel leren met een trainster als de hare.
'Sorry. Ik en Nanook hebben altijd leuke entree’s.' Nanook keek op en grijnsde. De vorige keer dat ze Tyler hadden gezien, had hij alleen zijn Croagunk uit de pokéball. Nu stonden er ook nog een Buizel en een Ralts. "Ik ben dus Nanook," besloot hij uiteindelijk te zeggen, zich de woorden van Ralts herinnerd.

'Párdon?' antwoordde Cynthia, terwijl ze Tyler met een arrogante blik aankeek. Tyler wou zich net verontschuldigen toen ze door ging met praten. 'Nee,' antwoordde ze kalm. 'Ik ben nog geen achttien.' Tyler begon droog te lachen. ''Sorry,'' mompelde hij daarna. Hij richtte zich op Ayla, deze had er niks over gezegd. Hoogstwaarschijnlijk omdat Cynthia het al had gedaan. Ze sloot haar ogen even. 'Ik heb acht jaar daycare ervaring,' zei Cynthia daarna. Acht jaar ervaring dan zou ze wel best oud moeten zijn, maar dat zou hij niet aan haar zeggen. Dan zou hij helemaal in problemen komen. Hij grijnsde weer waarna hij naar zijn Pokémon keek. Ralts zat in het gesprek met de Pokémon. Buizel zat zich ondertussen aan het volproppen met bessen uit het bosje naast hun en Croagunk staarde droog voor zich uit. Als hij de hele tijd voor zich uit zou moeten staren zou hij zich dood vervelen.

'Sorry. Ik en Nanook hebben altijd leuke entree’s,” besloot de Kirlia grinnekend te zeggen. Ralts was voor derest stil gebleven, het was inderdaad een opening die je niet echt heel vaak zag. Een Pokémon die naar een andere Pokémon rende om deze op te tillen en in rondjes te draaien. Hadden de twee misschien wat? Eveb keek hij ze aan waarna hij nee met zijn hoofd schudde. Hij kon gewoon niet bedenken dat een Riolu en Kirlia iets met elkaar hadden. Een Kirlia met een Kirlia wel of een Riolu met Riolu. Maar een Riolu en Kirlia, vond hij er gewoon raar uit zien. Het kon zijn dat hij gewoon moest wennen aan het beeld van de twee Pokémon maar dat was het hoogstwaarschijnlijk niet. 'Ik ben dus Nanook,' stelde de Riolu zich voor. ''Aangenaam,'' mompelde Ralts waarna hij weer naar zijn Trainer keek. De Trainers van de Riolu leek zijn Trainer, Tyler, te kennen. Maar waar kende ze elkaar vandaan? Hoogstwaarschijnlijk niet van Johto. Misschien hadden ze elkaar ontmoet terwijl Ralts in de Pokéball zat. Even snoof Ralts waarna hij weer naar de twee Pokémon keek.

~ Flut & was echt Inspiloos =o ~

‘Ja, dit is Koda,’ zei Ayla. De Growlithe, Koda, sprong naar voren waardoor Ayla meegesleurd werd. Hij bleef staan, vlak voor Cynthia’s benen. Door de plotselinge komst van Koda sprong Desire naar achteren, en begon ze zacht tegen de Growlithe te grommen, die ze tussen Cynthia’s benen door kon zien. Toen Desire Ayla in het oog kreeg, begon ze nog harder te grommen en vormde zich een schaduwbal voor haar bek. Cynthia bleef emotieloos staan. “Stop,” zei ze kalm tegen haar Eevee. Deze keek haar met haar grote ogen aan en liet de schaduwbal verdwijnen. Hierna haalde ze even diep adem en keek ze Ayla recht in haar ogen aan. “Wacht even,” zei ze kalm. Ze draaide zich om, zakte door haar knieën en keek Desire aan. “Je kan Ayla vertrouwen,” zei ze kalm en ze aaide haar Eevee over haar kop. Deze slaakte een diepe zucht. Vervolgens draaide Cynthia zich om en aaide de Growlithe over zijn kop. Ze had, ondanks dat ze zich meer op Desire gefocust had, gehoord wat Ayla gezegd had en grinnikte. “Dit is trouwens Desire,” zei ze en ze wees naar haar Eevee. “Ze is achtergelaten door haar trainer. Hij was nou niet echt.. Goed voor haar. Vandaar dat ze nogal schuw is,” legde Cynthia rustig uit. Ze voelde hoe Desire langs haar been liep en voor haar benen ging staan. Haar bruine staart hing tussen haar benen, terwijl ze de Growlithe onderdanig aankeek. Zo bleef ze staan, niet wetend wat te zeggen. Cynthia haalde diep adem. Ze zag dat Desire stond te trillen op haar poten, maar dit zou snel voorbij zijn. Althans, dat hoopte ze.

‘Ik ben dus Nanook,’ stelde Nanook zich voor aan de Ralts. Music grijnsde haar tanden bloot. ‘Aangenaam,’ zei de Ralts toen. Music sloeg haar armen nog een keer om Nanook heen, waardoor haar ketting zijn borstkas ook raakte. Ze herinnerde zich het blauwe gloedje wat in het midden van haar rode saffier, de steen die aan haar ketting zat, zichtbaar was. Ze duwde zich een klein beetje van Nanook af en liet hem vervolgens los. “Wat.. Wat had je eigenlijk precies gedaan met mijn ketting..?” besloot ze voorzichtig te vragen. Het was niet zo dat ze het lelijk vond. Nee, in tegendeel. Ze vond het prachtig. En, ze was er nog blijer mee omdat ze zo altijd ‘een stukje van Nanook’ bij zich had. Maar, ze wilde toch weleens weten wat hij nou precies gedaan had.

Tyler bood ook zijn excuses aan, waardoor Ayla moest grinniken. Vervolgens liet ze haar blik weer op Cynthia vallen, die juist op dat moment zei dat haar Eevee moest stoppen met het afvuren van een Schaduwbal. Ayla had al die tijd geen angst gevoeld, ze had toch al geweten dat Cynthia het niet zou laten gebeuren. Koda daarintegen was wel degelijk geschrokken, vooral van het gegrom. Wat had hij verkeerd gedaan? Met hangende oortjes kroop hij naar achter, maar zijn sippe uitdrukking verdween zodra hij de aanraking op zijn kop voelde. Deze aanraking kon van Ayla of het meisje voor hem zijn. Van Ayla leek hem onwaarschijnlijk, aangezien die hem al bij zijn pels beet had, wat overigens geen pijn deed. Koda keek op en liet vrolijk zijn tong naar buiten hangen. Bijna had hij de neiging gehad om haar te likken, maar Ayla had hem verteld dat niet iedereen dit leuk vond, dus besloot hij dit niet te doen.
'Dit is trouwens Desire,' sprak Cynthia, 'Ze is achtergelaten door haar trainer. Hij was nou niet echt.. Goed voor haar. Vandaar dat ze nogal schuw is.' Ayla wierp een meelevende blik op het kleine bruine wezentje. "Maar goed dat ze nu bij jouw is," zei ze, waarna ze Koda weer losliet en voorzichtig door haar benen zakte. De Eevee stond te trillen op haar beentjes. Kalm stak Ayla haar hand naar voren en streelde ze Desire zachtjes over haar hoofd. "Wees maar niet bang, ik zal je niks doen," sprak ze rustig terwijl haar mondhoeken zich krulde tot een glimlach. Hopelijk geloofde de Eevee haar woorden, ze vond het altijd vreselijk als Pokémon bang of boos op haar waren.

Koda was ondertussen, zodra hij had gevoeld dat Ayla hem niet meer vast hield, nieuwschierig Tyler's kant op gelopen. Hij stak zijn zwarte neus naar voren en duwde toen speels tegen zijn been aan. Vervolgens zakte hij door zijn voorpoten en stak hij vrolijk zijn kont in de lucht. "Growlithe, grow!" blafte hij vrolijk.

Nanook had even met opgetrokken wenkbrauw naar Koda gekeken en kon het niet laten te grinniken. Arme Tyler.. Mensen hadden helaas de zwakte dat ze niet konden verstaan wat Pokémon zeiden. Tyler hoefde maar één ding verkeerd te zeggen en hij zou door Koda besprongen worden. De Growlithe had namelijk gevraagd of hij wilde spelen..
Plots voelde Nanook Music's armen om zijn middel, waardoor hij zijn warm staande ogen weer op haar richtte. Ze keek hem aan, verlichtte haar greep en vroeg toen wat hij precies met die ketting gedaan. Nanook glimlachte, en wreef even over zijn achterhoofd. "Eh.." begon hij zacht. Hij fronste, dit was moeilijk uit te leggen... "Laten we maar zeggen dat ik een deel van mijn aura in je Saffier heb verborgen, zo kan ik, zelfs als ik heel ver van je verwijdert ben, altijd contact met je opnemen." Hij grijnsde. Het deel dat hij nu ook altijd haar emoties kon aavoelen hield hij achterwege. Hij wist niet of Music dit zou goedkeuren, maar voor hem was het heel belangrijk. Zo kon hij aanvoelen waarneer ze verdrietig was of in gevaar, zodat hij haar altijd zo goed als het kon te hulp kon schieten. Er verschenen een lichte rode blos op zijn wangen en hij richtte zijn blik op de grond, niet wetend of Music het nu nog steeds mooi vond.

Koda, Ayla haar Growlithe, was ondertussen naar Tyler toe gelopen. Hij stak zijn neus voor uit en duwde toen speels tegen Tyler zijn been aan. Vervolgens zakte hij door zijn voorpoten en stak hij vrolijk zijn kont in de lucht. 'Growlithe, grow!' blafte de hond Pokémon. Tyler bukte neer zodat hi kleiner leek voor de Growlithe die eerder zijn tas had leeg gegeten. ''Wat wil je?'' mompelde hij zacht waarna hij kort keek naar de houding van de Pokémon. Hij gokte er op dat de Growlithe wou spelen, of eten. Maar waarom zou hij naar hem gaan als hij wou eten? Misschien vond hij zijn Poffins lekker? Hij pakte een zakje Poffins erbij, die hij nog in zijn zak had, en hield ze voor de Growlithe. Wachtend hoe de Growlithe zou reageren. Voordat de Growlithe nog maar kon reageren op de Poffin's die Tyler voor hem hield was de Buizel er bij komen staan en had het zakje uit Tyler zijn handen gegrist. Hij gooide het zakje leeg in zijn mond en begon er zachtjes op te kauwen. ''Buizel, dat was van Growlithe!'' zei Tyler tegen zijn Buizel. Deze likte het zakje nog uit waarna hij weer naar Tyler keek. Waarom kreeg de Growlithe alles? Hij had al uit de tas mogen eten, iets wat hij nooit mocht doen al vroeg hij het met puppy oogjes, en nog steeds gaf Tyler hem het laatste stukje Poffin's dat hij had. Even snoof hij waarna hij weer naar de Growlithe keek. Hij stak kort zijn tong uit naar de Growlithe maar verborg hem snel voordat Tyler, iemand anders of het kon zien. Daarna verscheen er een gemene grijns op de Buizel zijn gezicht. Hij wou wel weten hoe de Growlithe zou reageren.


De Kirlia en de Riolu waren ondertussen weer door gegaan met het kleffe gedoe. De Kirlia omhelsde de Riolu. 'Laten we maar zeggen dat ik een deel van mijn aura in je Saffier heb verborgen, zo kan ik, zelfs als ik heel ver van je verwijdert ben, altijd contact met je opnemen.' Ralts keek weer kort naar de Riolu. Een Riolu was een Pokémon die aura kon voelen. Zou hij dan ook gelijk kunnen zien welke kleur zijn Aura had? Dat wou hij wel graag weten, maar het was raar om te vragen. ''Welke kleur aura heb ik?'' Dus besloot Ralts niks te zeggen. Hij liep van de 2 Pokémon weg en keek naar de trainster van de Riolu, snel daarna keek hij naar de Eevee van het andere meisje. ''Ey,'' mompelde Ralts. Hij ging dicht bij de Vulpix staan, niet wetend dat de Eevee schuw was.

De kleine Eevee, Desire, zag Ayla’s hand dichterbij komen. Ze kromp een beetje ineen toen Ayla haar aanraakte, en sprong toen weer achter Cynthia. Ze luisterde niet naar wat Ayla allemaal zei. Het kon haar niks schelen. Haar vorige trainer had ook schijnheilig gedaan, maar hij was ook niet te vertrouwen geweest. Ook al zei Cynthia dat Ayla dit wel was, en vertrouwde ze Cynthia, ze wilde niet dat Ayla haar aanraakte. Toen er een Ralts dichtbij kwam, trok ze haar lippen vals op. “ROT OP!” riep ze nijdig uit. Vervolgens draaide ze zich om en beende ze naar Summer toe. “Mag ik hier liggen?” vroeg ze aan Summer. Summer knikte. Rustig ging ze naast de Vulpix liggen en keek ze naar het groepje van mensen en Pokémon, die verderop te zien waren. Zo. Nu moest iedereen haar wel met rust laten.

Cynthia haalde even diep adem toen ze Desire’s reactie zag op de Ralts en op Ayla. “Sorry,” mompelde ze droogjes tegen Ayla. Ze wist dat het niet handig was om een wezen meteen op het hoofd aan te raken, maar besloot die opmerking voor zich te houden. Vervolgens keek ze even naar Tyler, waar de Growlithe heen was gegaan. Ze grinnikte zacht bij het zien van de Buizel en snoof toen. Als die Buizel één hele dag bij Summer moest zijn, zou Summer hem persoonlijk af willen maken, wist Cynthia. Ze grinnikte opnieuw. Ze haalde even diep adem en ging met haar hand door haar bruine haar. Vervolgens richtte ze haar blik weer even op Desire. Ze wist niet wat ze met haar moest doen..

Music luisterde aandachtig naar wat Nanook haar vertelde. ‘Laten we maar zeggen dat ik een deel van mijn aura in je Saffier heb verborgen, zo kan ik, zelfs als ik heel ver van je verwijdert ben, altijd contact met je opnemen,’ zei hij. Ze knikte. “Awesome,” zei ze droogjes. Ze vond het wel geinig. Ze had al geweten dat het iets met zijn aura was, maar dat hij nu contact met haar op kon nemen vond ze wel stoer. Bovendien.. Dat zou betekenen dat hij dan ongeveer zou moeten weten waar ze was, toch? Sommigen zouden dat stalkerig vinden, maar zij vond het ‘awesome’, zoals zij het noemde. Even grinnikte ze, niet opmerkend dat de Ralts naar Desire toe liep. Zoals altijd als Nanook er was, had ze alleen aandacht voor hem. Ze vroeg zich af of ze lang in Kanto zouden blijven, ook al was de mogelijkheid er dat ze er maar een weekje of zo zouden blijven. Dan zouden ze snel terug zijn in Utah. Ze grinnikte eventjes en haalde toen diep adem, wachtend op.. Iets.

~Desire, Cynthia, Music. Cyn's stuk is doelloos, maar oké.~

'Wat wil je?' had Tyler mompelend gevraagd aan Koda. Deze begon alleen maar enthousiaster te kwispelen en liet nogmaals een blaf uit zijn bek ontsnappen. Zijn blauwe ogen had hij strak op de jongen gericht, maar schoten meteen naar het zakje Poffins toen hij deze uit zijn tas tevoorschijn haalde. Poffins! Hij opende zijn bek, maar kwam er tot zijn verbazing achter dat het enkel lucht was wat hij naar binnen hapte. Hij keek op en zag nog net hoe de Buizel de laatse Poffin in zijn mond duwde. 'Buizel, dat was van Growlithe!' Met een schuine kop liet Koda zijn blik van Buizel naar Tyler wenden, en toen weer terug naar Buizel. Deze stak zijn tong uit, en Koda deed hetzelfde. Hij had er alleen hele andere bedoelingen mee dan dat Buizel had. Voor hem was het normaal om zijn roze tong uit te steken, dan was hij blij! Met een grijns liep hij naar de Buizel toe en ging hij naast hem zitten. Hij kwispelde en liet toen zijn tong eenmaal vrolijk over zijn wang gaan, niet beseffend dat Buizel dit misschien wel helemaal niet leuk zou vinden.

Zorda Desire de aanraking van haar hand voelde kromp ze ineen. Voor Ayla het teken om meteen haar hand weer terug te trekken. Ze wist dat sommige Pokémon er echt niet van hielden als je ze aanraakte, hiervoor moesten ze je eerst echt vertrouwen. Desire was zo'n Pokémon, dus besloot Ayla haar verder niet te storen. Ze wierp haar nog even een vriendelijke blik en kwam toen weer overeind, haar ogen contact zoekend met die van Cynthia. Deze had zich verontschuldigd, wat haar verbaasde. Waarom sorry zeggen als je Pokémon niet van aanrakingen van een vreemden hield? Wat Ayla uit Cynthia's woorden had kunnen opmaken was het juist heel logisch. Ze glimlachte. Desire's gedrag deed haar een beetje denken aan toen ze Nanook voor het eerst ontmoette. Hij had zijn ouders verloren, aan de omgeving te zien op een gruwelijke manier, waardoor hij vreselijk bang en verdrietig was. Het had best lang geduurd voordat Ayla hem uit de holle boomstam had kunnen krijgen en hem mee naar huis had weten te nemen. En nu waren ze de beste vrienden..
'Buizel, dat was van Growlithe!' Met opgeheven wenkbrauw liet Ayla haar blik op Tyler, Buizel en Koda vallen. "Zij naam is Koda," verbeterde ze hem grinnikend. Vervolgens keek ze toe hoe Buizel de poffins voor Koda neus opat, maar Koda hier helemaal geen erg in scheen te hebben. Sterker nog, hij liep vrolijk naar hem toe en gaf hem nog een grote lik over zijn kop ook. Ayla bracht haar lippen op elkaar om haar gelach binnen te kunnen houden. De Buizel uitlachen was wel het laatste wat ze moest doen. Maar, het was gewoon grappig om te zien hoe naïf de Growlithe nog was. Zo.. pups. Dit zou vast wel veranderen als hij ouder werd, maar voor nu was hij nog een vrolijk beest dat nog heel, heel veel moest leren.

De reactie van Music was duidelijk positief. 'Awesome.' Nanook grinnikte en keek op. De Ralts was ondertussen weggelopen, maar echt hier op letten deed hij niet. Om eerlijk te zijn had hij enkel oog voor Music. Misschien kwam dit doordat ze binnenkort met Cynthia naar Kanto zou vertrekken. De gedachte om haar straks misschien weer een lange tijd te moeten missen maakte hem verdrietig. Vandaar dat hij vooraf zoveel mogelijk tijd met haar wou besteden.
Even liet hij zijn blik verlangend naar Ayla wenden. Deze merkte dit op en maakte vervolgens een knikkende beweging. Nanook glimlachte en keek toen Music weer aan. "Voor hoe lang denk je dat je hier nog blijft?" vroeg hij vervolgens. Als Cynthia hier nog voor een tijdje bleef konden ze misschien wel even de Flower fields verkennen. Vooral in deze periode van het jaar was het werkelijk een prachtig gezicht. Hij grijnsde, benieuwd naar het antwoord.

Een eind verderop stond de Buneary van Cynthia. Ze keek toe hoe de groep allemaal hun eigen plek vonden; De ‘mensenkinderen’ bij elkaar, Summer en Desire samen, Nanook en Music samen, en Tyler’s Pokémon en die Growlithe dwaalden ook rond. Ze haalde diep adem en plofte neer op haar kont. Wat moest ze doen? Ze zat hier maar wat in haar uppie. Ze herinnerde zich iets van toen ze nog in het wild leefde. Ze ging een nieuwe move leren! Cynthia zou dan trots op haar zijn. Vrolijk stond ze op en hield ze haar armen voor zich. Oké, ze wist hoe ze een schaduwbal moest maken. Een kleine, duistere bal ontstond tussen haar handen. Het verdween al snel in het niets. Maar, een Shock Wave zou moeilijker zijn. Ze hield haar handjes voor zich en haalde diep adem. Een rilling liep over haar rug en ze voelde de schokjes aan haar vingers tintelen, maar een bal ontstond nog niet.

Cynthia keek even met een kalme blik naar de Growlithe. Ook al was Summer een vos, en was dus ook ooit een ‘pup’ geweest, geen enkel trekje van de twee was hetzelfde. De Growlithe, of Koda, was hyper, vrolijk en speels. Summer hield niet van anderen en lag het allerliefste rustig te zonnen, of deed mee aan gevechten waarbij ze won. Want, als ze verloor was dat slecht voor haar ego, en kon ze heel chagrijnig doen. Summer was heel lang boos geweest op Rena, Charelle’s Cubone, omdat die een keer van haar gewonnen had. Cynthia grinnikte zacht en haalde diep adem, waarna ze Ayla even aankeek. “Hoe gaat het met je.. Vulpix?” besloot ze kalm te vragen. Ze herinnerde zich nog hoe Summer vorige keer één van haar goede kanten had laten zien door de jonge Vulpix te helpen. Cynthia pakte haar mobiel uit haar zak en keek even naar het scherm. Geen gemiste oproepen. Ze sloot haar ogen even en dacht terug. “Nee,” had ze vastberaden tegen Charelle gezegd toen die haar zei naar Utah te gaan. “Hij heeft na mijn vaders dood, wat al op mijn negende was, voor me gezorgd en me in huis genomen. Hij is ook mijn vader! Ik laat hem niet achter!” Uiteindelijk had Charelle haar toch zover gekregen om te gaan. Nu lag hij echter weer in het ziekenhuis. Cynthia was van plan terug te gaan. Charelle zou haar bellen als ze nieuws had over hem. Als het beter ging, zouden ze hierheen komen zodra hij het ziekenhuis uit mocht. Ging het slechter, zou Cynthia daarheen gaan.

‘Voor hoe lang denk je dat je hier blijft?’ vroeg Nanook. Music haalde diep adem. Fijn. Ze zat er niet op te wachten om zo’n vraag voorgeschoteld te krijgen. “Dit is onze laatste stop,” legde ze even aarzelend uit. “Hierna vertrekken we, als alles gaat volgens.. Plan,” zei ze toen. Charelle zou Cynthia nog bellen. Als haar pleegvader uit het ziekenhuis kwam voordat Cynthia vertrok, zouden ze niet hoeven helpen met de daycare, maar zou Charelle hierheen komen voor een paar dagen. Music slaakte een diepe zucht. “Maar, dat gaat niet gebeuren,” zei ze zacht, zich niet realiserend dat ze het hardop zei. Nee. Charelle’s pleegvader.. Music had zo het gevoel dat die het ziekenhuis nog niet ging verlaten. En, deed hij dat wel.. Had ze niet echt het gevoel dat hij het.. Levend zou verlaten. Ze slikte even en keek naar Cynthia.

'ROT OP!' riep de Eevee nijdig uit. Ralts keek hem raar aan. De Eevee leek zo schattig, maar haar karakter was niet aardig. De Eevee draaide op en liep richting de Vulpix. Tegen de Vulpix deed ze wel normaal. 'Mag ik hier liggen?' vroeg ze aan de Vulpix. Ralts snoog even, ''hmpf,'' mompelde hij waarna hij weer richting de Eevee toe liep. Hij zou zich niet zo snel laten wegjagen. Even stopte hij en twijfelde over wat hij deed, als de Eevee weer naar hem zou schreeuwen of in de aanval zou gaan. Dan zou hij vast de schuld krijgen van zijn trainer omdat hij de hele tijd naar de Eevee liep, en de eevee niet naar hem. Hij keek even weer naar de Eevee en schudde zijn hoofd. Hij wou niet in de problemen komen. Hij draaide zich op en liep weer naar zijn Trainer toe. Hier bleef hij zitten.

Raar genoeg stak de Growlithe ook zijn tong uit, maar dan op een andere manier dan hij deed. De Growlithe, Kado, liep met een grijns naar Buizel toe. Buizel keek hem raar aan, was hij te jong om boos te reageren? Als hij niet boos zou reageren zou het niet leuk zijn. Hij vouwde zijn armpjes over elkaar en bleef kijken naar Kado die nu naast hem zat. Hij ging kwispelen en stak zijn tong weer uit. Voordat de BUizel het door had had de Growlithe hem over zijn kop gelikt. ''Bleh,'' riep de Buizel terwijl hij het kwijl spoor dat over zijn hoofd liep weg veegde. Hij 'gooide' het op de grond en keek boos naar de Growlithe. ''Hou op!'' riep hij kwaad naar de Growlithe waarna hij weer door ging met het kwijl spoor weg te vegen.


'Zij naam is Koda,' verbeterde Ayla Tyler. Tyler knikte. ''Dankje,'' zei hij kort waarna hij weer naar de Pokémon keek. Koda was ondertussen naar Buizel toe gelopen, maar in plaats vanboos doen gaf hij een grote lop op de Buizel zijn hoofd. Tyler glimlachte even, buizel was wel slim genoeg om te weten dat je een Pokémon niet mocht aanvallen. Dus Tyler wist dat de Buizel Koda nooit zou aanvallen. Hoe irritant hij ook maar bij hem deed.

~ FLutheid ~

De woorden van Cynthia deden Ayla haar kant weer opkijken. 'Hoe gaat het met je.. Vulpix?' vroeg deze. Ayla vormde haar mond tot een glimlach, waarna ze haar hand naar haar witte riem liet reiken. "Goed hoor, Kiara boekt al veel vooruitgang," sprak ze, terwijl ze twee Pokéballs van haar riem klikte en deze met behulp van haar vingertoppen liet vergroten. Soepel gooide ze één pokéball in haar andere hand.
Ze had Kiara en Yani in hun ball gedaan, zodat deze konden uitrusten van de training van vanmorgen. Het was nu echter al bijna middag, wat betekende dat ze voldoende op krachten waren gekomen. Vandaar dat Ayla beide pokéballs opende en de Pidgeotto en Vulpix tevoorschijn liet komen.
Het tweetal kwam meteen in beweging. Yani door eerst op Ayla's schouder te landen, haar liefkozend over haar wang te strijken, en vervolgens op te stijgen, hoog de lucht in. Kiara begon, na even verwoed met haar ogen te hebben geknipperd, meteen op Summer af te rennen. Ayla liet een grinnik los, zich hun reactie van vanochtend nog herrinerend. Kiara en Yani waren er niet bijgeweest toen Ayla Koda ving en vanochtend had de kennismaking plaatsgevonden. Koda had het allemaal prachtig gevonden en kon het meteen goed vinden met de nog jonge Vulpix. Yani vond hij wat minder leuk, dit omdat hij haar niet kon bereiken waarneer deze eenmaal de lucht in was gevlogen. Toch was ook de Pidgeotto heel vriendelijk tegen Koda, al had Ayla het idee dat het haar niet veel uitmaakte of ze een nieuw teammaatje hadden of niet. Zolang ze maar bij haar trainster was vond ze alles best.
Het viertal had nog een tijdje gespeeld, maar dit spelen eindigde al snel tot een training. Het was namelijk belangrijk dat Kiara goed werd gemotiveerd, ze had inmiddels een leeftijd bereikt waarbij ze ook mocht meedelen in een Contest. Ondanks haar nog niet goed ontwikkelde concentratievermogen, bleek de Vulpix meteen al een goede vechtster te zijn. Ze was ten slotte heel trots op haar Vlammenwerper, de aanval die ze van Summer had geleerd. Glimlachend klikte Ayla de pokéballs weer vast aan haar riem en keerde ze haar blik weer richting Cynthia en Tyler.

"Summer!" riep Kiara blij. Ze maakte echter een geschrokken beweging toen ze de Eevee en Vulpix in het oog kreeg. Beide leken te willen rusten, of een poging te doen hiertoe. "Oeps, sorry, ik wist niet dat jullie lagen te slapen," sprak ze, terwijl ze haar stemvolume dempte tot een fluistertoon. Voorzichtig nam ze naast Summer plaats in het gras, terwijl ze haar kop eenmaal liefkozend langs de hare liet strijken. Ze wist niet of Summer dit leuk vond, maar het was haar manier om Pokémon die ze erg graag mocht te begroeten. Met een glimlach legde ze haar kop op haar voorpoten, vastbesloten om de twee niet meer te storen, tenzij ze hierom vroegen.

De Buizel maakte duidelijk dat hij de lik absoluut niet waardeerde, iets wat de jonge Growlithe niet echt begreep. Met een schuine kop en een uitdrukking wat veel weg had van een Puppy-look, keek hij hem aan. "Grow?" vroeg hij toen, waarna hij breeduit grijnsde. Hij stond op, zakte door zijn voorpoten en ging in eenzelfde houding staan als dat hij zojuist bij Tyler had gedaan. Hij schudde zijn kont heen en weer en keek de Buizel vrolijk aan. Misschien wou hij wel met hem spelen?!

[i]'Dit is onze laatste stop,' begon Music, 'Hierna vertrekken we, als alles gaat volgens.. Plan.' Sip keek Nanook even naar de grond. Ondanks dat hij dit al had verwacht, was het niet het antwoord waar hij op had gehoopt. "Ik ga je echt heel erg missen Music," sprak hij, zich te laat beseffend dat hij dit misschien beter niet had kunnen zeggen. Het werd er zo ook niet echt leuker op voor Music. Nanook schudde zijn kop en keek haar weer met een glimlach aan. Nee, hij moest gewoon genieten van de tijd die ze nog samen hadden en bovendien, Music had zelf gezegd dat ze niet meer zo lang als de vorige keer zou wegblijven.
Net toen Nanook zijn mond had geopend om wat te kunnen zeggen, iets wat haar hopelijk wat zou opvrolijken, werd hij door haar onderbroken. Haar woorden waren zacht en Nanook had niet echt het idee dat ze voor hem bedoeld waren. 'Maar, dat gaat niet gebeuren.' Hij sloot zijn mond en keek haar voor enkele seconden vragend aan. "Wat niet, Music?" vroeg hij toen zachtjes.

- Ayla, Kiara, Koda en Nanook. -

‘Goed hoor, Kiara boekt al veel vooruitgang,’ zei Ayla. Cynthia grijnsde licht bij het horen van deze woorden. Toen Ayla haar twee andere Pokémon, waaronder Kiara, uit hun balls liet komen, keek Cynthia grijnzend toe. Beiden had ze bij hun vorige ontmoeting al gezien, maar ja. Cynthia sloot haar ogen even en haalde diep adem. Toen plots haar telefoon in haar broekzak begon te trillen, legde ze de telefoon aan haar oor. “Je spreekt met Cynthia,” zei ze zacht. Ze fronste even toen ze de woorden aan de andere kant van de lijn hoorde, en bleef zelf een lange tijd stil. “Echt waar?” vroeg ze toen en een grijns ontstond op haar gezicht. “Oké, Charel,” zei ze toen grijnzend. “Ik zie je wel weer,” zei ze toen en ze hing op. Ze sloot haar ogen. We blijven. Ze wist dat Music het gehoord had toen ze de reactie zag van de Kirlia. Ze grijnsde eventjes en richtte haar blik op de grond. “We blijven dus in Utah,” zei Cynthia zacht, maar hard genoeg voor Ayla om het te kunnen horen. Zelf was ze best verbaasd. Ze had niet verwacht dat hij nog vooruitgang zou boeken, maar, het tegendeel was bewezen. “Charelle komt binnenkort hierheen,” vervolgde ze toen zachtjes. Ze wist dat Ayla Charelle kende, en besloot dus dat Ayla het wel mocht weten.

‘Summer!’ Bij het horen van een jonge, bekende stem opende de Vulpix, Summer, één oog. Een andere Vulpix kwam hard aanrennen. “Oh god,” mompelde ze en ze slaakte een diepe zucht. ‘Oeps, sorry, ik wist niet dat jullie lagen te slapen,’ zei de Vulpix toen. Dus.. Ze begon al in ieder geval iets door te krijgen. Summer sloot haar oog en hoorde hoe de kleinere Vulpix naast haar plaatsnam. Vervolgens voelde ze hoe ze haar kop één keer langs de hare streek en glimlachte licht. Ze opende haar andere oog en wierp een korte blik op Desire, maar die leek niet bang te zijn voor de jonge Vulpix. Natuurlijk niet. Ze zag er nou niet echt angstaanjagend uit. Summer opende haar andere oog weer en keek de jonge Vulpix aan. “Hallo, Kiara” zei ze breed grijnzend. Vorige keer had ze haar naam niet geweten, maar ze had Ayla net de naam ‘Kiara’ horen zeggen, en wist dus nu eindelijk hoe het jonge vosje heette.

Music haalde diep adem. ‘Wat niet, Music?’ had Nanook gevraagd. “Dat we..” Ze maakte haar zin niet af, want ze merkte dat Cynthia begon te bellen. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem, wachtend tot Cynthia op zou hangen. Dit gebeurde na een tijdje. We blijven. Die twee woorden zorgden voor een brede glimlach op haar gezicht. “Blijven!” riep ze uit. Ze keek Nanook aan. Ze haalde diep adem. “Charelle’s pleegpa ligt in het ziekenhuis. We zouden erheen gaan, maar hij boekt vooruitgang, dus zal Charelle hierheen komen in plaats van wij daarheen. Natuurlijk blijft ze ook niet lang, maar.. Ik hoef niet weg,” zei ze grijnzend en ze viel Nanook om zijn nek.

Een zachte grom ontstond vanuit haar borstkas. Nyala hield haar twee handen voor zich. Ze voelde de elektriciteit door haar aderen stromen en langs haar vingertoppen gaan. Ze voelde hoe er langzaam schokjes van haar vingertoppen kwamen, en zelfs een klein balletje ontstond tussen haar handen. Maar, helaas verdween het al snel weer. Ze zou echter niet opgeven. Ze bleef haar handen in dezelfde houding houden. Ze sloot haar ogen en voelde de elektriciteit opnieuw door haar aderen gaan, tot ze haar vingertoppen bereikten. Een blauw balletje ontstond tussen haar handen en gele schokjes schoten eromheen. Helaas verdween het al snel weer. Maar, ze had een begin.

~Eigenlijk wilde ik ook nog een stukje van Desire doen, maar die laat ik maar even zitten. Volgorde: Cynthia, Summer, Music & Nyala.~

Met een schuine kop en een uitdrukking, wat veel weg had van een Puppy-look, keek de Grorwlithe, Kado, Buizel aan. Buizel bleef hem raar aankijken. Aan de enige kant was de Puppy-look wel schattig, maar aan de andere kant was het ook best eng, net als die van Yuuki, Sakura haar Eevee. 'Grow?' vroeg de Growlithe toen waarna hij glimlachte. Hij ging weer op dezelfde houding staan als hij eerder stond bij Tyler. Op de, ik wil spelen houding. Buizel snoof even, hij had niet bepaald zin om te spelen. Maar de Growlithe was te schattig om af te wijzen.. Misschien kon Buizel hem afleiden met een voorwerp? Dan hoefde hij niet te spelen. Hij keek even heen en weer waarna zijn blik viel op de eerste volle struik, die nu best leeg was. Er hingen nog maar een paar berries aan de struik, maar al gaf hij ze aan Kado dan zou hij misschien niet meer willen spreken. Al was er een kans dat hij eerst de Berry op at en daarna weer zou gaan vragen of hij wou spelen. Buizel zuchtte en glimlachte kort. ''Bui,'' sprak de Buizel kort waarna hij weer naar de struik gaf. Er hingen een paar berries aan. Hij plukte een Pecha Berry er uit en liet hem aan Kado zien. Daarna wierp hij hem naar Kado, hopend dat de Growlithe hem zou vangen ipv. dat het tegen zijn gezicht kapot zou spatten.

Tyler keek kort richting Cynthia. Haar telefoon begon te trillen en ze pakte hem op. Het duurde even voordat ze de telefoon op hing. ''We blijven.'' Tyler keek Cynthia raar aan, wat bedoelde ze met we blijven? Wou ze dan weg gaan. 'We blijven dus in Utah,' sprak ze daarna zacht. Tyler kon het nog maar net horen, omdat hij dichtbij stond. ''Was je dan van plan om weg te gaan?'' vroeg Tyler. Tyler begreep als Cynthia niet zou willen antwoorden. Ze hadden elkaar pas een paar minuten ontmoet en dan zou je niet gelijk alles vertellen aan de ander. Je moest een persoon wel beter kennen om meer te kunnen spreken. Tyler glimlachte waarna hij weer naar de Pokémon keek. Music leek blij te zijn dat ze bleven. Tyler dacht dat het zou komen omdat Riolu hier was, maar dit wist hij niet zeker. Het leek alsof de 2 Pokémon een relatie hadden of elkaar tenminste leuk vonden. Het zou dan moeilijk zijn als de ene in Kanto zou zijn en de andere helemaal in Isshu. Al was het al moeilijk dat ze van 2 verschillende trainers waren.

Met grote blauwe ogen hield Koda zijn blik strak op de Buizel gericht, zodat hij elke beweging van hem kon waarnemen. Buizel liep naar een struik, een struik vol met bessen. Ze roken zo lekker dat Koda's zwarte snuit ervan begon te tintelen. De buizel pakte een bes. Met een van opwinding overeind gezette pels begon Koda zijn kont heen en weer te schudden. Ja, gooi de bes, gooi de bes! En ja hoor, de Buizel gooide de bes. Vrolijk wierp Koda zichzelf de lucht in en klapte hij zijn kaken dicht om de bes tussen zijn tanden op te kunnen vangen. Hij was echter te enthousiast, waardoor de bes stuk knapte en het sap alle kanten op spoot. Vandaar dat zijn kop onder het bessensap zat zodra hij weer op zijn poten terecht kwam. Koda lette hier echter niet op. Hij zakte weer al kwispelend door zijn voorpoten. Nog eens!

Genietend sloot Yani haar ogen, blij om de wind weer tussen haar veren te voelen. Tuurlijk, in haar pokéball was het ook fijn, zeker als ze moe was, maar vliegen was gewoon zoveel beter. Met een grote glimlach op haar gelaat maakte ze soepele duikelingen en salto's. Ze voelde hoe haar vleugels met de dag sterker werden, en dit was een fijn gevoel. Als Pidgey had ze zich altijd klein en weerloos gevoeld, ondanks het feit dat ze de dapperste uit het nest was. De wind was toen nooit haar vriend geweest, maar een vijand die haar waarneer hij wou kon wegblazen. Als kleine vogel was iedere dag onzeker, niet wetend waarneer er een vijand zou opduiken. Angst was het grootste gedeelte geweest van haar leven. Maar, dit gevoel was verdwenen zodra ze Ayla had ontmoet. Dankzij haar had ze dusdanig zoveel vertrouwen gekregen dat toen het erop neer kwam ze in staat was het onmogelijke te doen. Vandaar dat ze had besloten bij haar te blijven, voor altijd.
Na nog een luchtduikeling te hebben gemaakt, vloog Yani weer met krachtige slagen richting Ayla. Deze was druk in gesprek met een ander meisje, dus besloot ze haar hier niet in te storen. Ze streek blak bij Kiara, Summer en de Eevee neer op de grond. Ze glimlachte bij het zien van de ondertussen op haar rug gerolde Vulpix. Kiara was altijd al een vrolijk onderdeurtje geweest, maar kon waarneer het er op aan kwam ook heel beleefd en vriendelijk zijn. Yani kon het vrij goed met haar vinden en droeg haar dan ook met plezier op haar rug als ze hierom vroeg. Op dit moment leek ze echter te druk in gesprek te zijn met Summer, wat voor Yani dus een moment van rust betekende. Met een tevreden grijns nestelde ze zich in het gras en vouwde ze haar grote vleugels om haar lichaam. Ze schudde eenmaal met haar vogelkop en legde deze toen ter ruste onder haar vleugel. Als laatste sloot ze haar ogen, maar slapen deed ze niet. Haar niet zichtbare oren waren nog altijd in werking en zouden haar bij het kleinste teken van onrust waarschuwen.

Cynthia's telefoon ging af dus hield Ayla beleefd haar mond. Wel verscheen er een glimlach op haar uitdrukking zodra ze te horen kreeg dat het telefoontje van Charelle afkomstig was geweest. Aan de grijns op Cynthia's gezicht te zien had deze goed nieuws te melden. 'We blijven dus in Utah.' Woorden die Ayla breeduit deed glimlachen. "Dat is fijn om te horen, Cynthia," antwoorde ze. Dit niet alleen omdat Nanook en Music zo niet voor een lange tijd gescheiden zouden worden, maar ook omdat Ayla Cynthia graag mocht. 'Charelle komt binnenkort hierheen.' Nog meer goed nieuws. Ayla grijnsde, ze kon niet wachten om Charelle, en natuurlijk Lotus, Rena en Fiume weer te zien. Ze wilde nog een vrolijke reactie geven, maar ze werd afgeleid toen ze Koda in het vizier kreeg.
"Oh, Koda, wat heb je gedaan?!" Met grote ogen keek ze naar de Growlithe die onder het bessensap zat. Met een zucht plante ze haar hand tegen haar voorhoofd. Fijn, net nadat ze hem gewassen had. Koda had een behoorlijk vieze vacht gehad dankzij zijn zwerversbestaan en het was dan ook een hele dagtaak geweest om hem weer schoon te krijgen. Gelukkig viel het nu mee, maar Ayla was er alsnog niet blij mee. Toch kon ze het niet laten om te grinniken. Vooral toen ze zijn onschuldige blik zag. "Eh.. naja, ik maak je zo wel schoon. Ga nu nog maar even spelen. Maar maak het alsjeblieft niet nog erger," zei ze daarna, hopend dat Koda het zou begrijpen. Tot haar opluchting maakte hij een enthousiast knikkend gebaar en vervolgde hij toen het spel met Buizel. Ayla had ondertussen haar blik weer grijnsend op Cynthia geworpen, die waarschijnlijk antwoord ging geven op de zojuist gegeven vraag van Tyler.

'Dat we..' Dat ze haar zin niet afmaakte maakte Nanook zenuwachtig, maar hij hield geduldig zijn mond. Hij merkte immers op dat Music gespannen was. Het had vast met het telefoontje te maken wat Cynthia op dit moment bezig hield. Gespannen keek hij haar aan, hopend op goed nieuws. Er ontsnapte dan ook een opgeluchte zucht uit zijn mond zodra hij de glimlach op haar gezicht spotte. 'Blijven!' Nanook grijnsde breeduit, ze bleef! 'Charelle’s pleegpa ligt in het ziekenhuis. We zouden erheen gaan, maar hij boekt vooruitgang, dus zal Charelle hierheen komen in plaats van wij daarheen. Natuurlijk blijft ze ook niet lang, maar.. Ik hoef niet weg,' verklaarde Music. Het ging Nanook vooral om het laatste, al was het natuurlijk goed nieuws dat het met Charelle's pleegvader beter ging. Music viel hem om de nek en met een gelukzalige glimlach sloot Nanook zijn armpjes om haar heen.

- Oke, ik had plotseling zin om met Yani te RPGen. xD -

Geïrriteerd slaakte de jonge Eevee een zucht. Ze wilde naar Cynthia toe. Ze wilde tegen Cynthia aan liggen, veilig. Maar, hoe kon ze dat doen als er twee anderen bij stonden? Ze wilde niet bij hen in de buurt komen. Kon Cynthia het gesprek niet een beetje inkorten? Ze hoopte van wel, maar verwachtte dat Cynthia dit toch niet van plan was te gaan doen, aangezien ze het fijn leek te vinden met de twee mensen te praten en Desire wilde dat Cynthia het ook fijn had. Ze slaakte een diepe zucht en richtte haar blik op de jonge Vulpix die zich naast Summer bevond. Ze haalde even diep adem. “Desire,” besloot ze zichzelf voor te stellen terwijl ze over Summer’s rug naar de jongere Vulpix keek. Summer was heel kieskeurig. Als Summer iemand vertrouwde, wist Desire dat zij dat ook kon. Ze ging even met haar bruine staart heen en weer terwijl ze voor zich uit keek.

Summer keek eventjes naar Kiara en grinnikte zacht. ‘Desire,’ hoorde ze de Eevee naast zich zichzelf voorstellen. Summer haalde eventjes diep adem en keek toen weer naar Kiara. “Kiara,” begon ze kalm, “hoe gaat het met je vlammenwerper?” Ze grijnsde haar perfect witte tandjes bloot en opende haar bek, waarna ze een kleine vlammenwerper de lucht in liet gaan. Haar zes staarten bewogen zacht heen en weer, waarna ze opnieuw aan het onderwerp ‘evolueren’ dacht. Zou Kiara er al over nagedacht hebben, of was ze nog te jong daarvoor?

Nanook zei niks, maar Music wist dat hij ook blij was. Ze liet hem na een tijdje weer los en keek hem grijnzend aan, waarna ze aan haar achterhoofd krabte. Vervolgens zette ze haar handen in haar zij. Ze herinnerde zich waar Cynthia ooit aan gedacht had. Wat als jij en Nanook ooit tegenover elkaar zouden komen te staan in een gevecht? Music had zonder na te denken geantwoord: ‘Ik zou niet vechten.’ Maar, zou ze Cynthia liever teleurstellen dan een gevecht met Nanook, waarbij niemand schade zou krijgen? Ze wist het niet helemaal zeker. Ze was blij, meer dan blij, met haar trainster, maar.. Ze wilde Nanook niet aanvallen. Dat klopte gewoon niet. “Cynthia heeft me ooit gevraagd wat er zou gebeuren als wij tegenover elkaar komen te staan in een gevecht. Bijvoorbeeld in een contest,” zei ze kalm tegen Nanook, terwijl ze wachtte op een reactie.

Cynthia haalde eventjes diep adem. ‘Oh Koda, wat heb je gedaan?’ vroeg Ayla plots. Cynthia keek naar de Growlithe, die helemaal onder het bessensap zat. Ze onderdrukte een grinnik en wist haar gezicht kalm te houden. ‘Eh.. Naja, ik maak je zo wel schoon. Ga nu nog maar even spelen. Maar maak het alsjeblieft niet nog erger,’ zei Ayla vervolgens tegen haar Growlithe, waardoor Cynthia toch even moest grinniken. Ze keek even naar Desire en Summer, die kalm lagen uit te rusten. Music was bij Nanook, zoals altijd als Nanook dichtbij was, en Nyala.. Ze fronste en keek om zich heen, en zag Nyala toen verderop staan. Ze wist niet echt waar de Pokémon mee bezig was, maar ze leek zich te vermaken. Daarom richtte ze haar blik weer op Ayla. Plots herinnerde ze zich de vraag van Tyler. “Eh,” begon ze. “Ik zou naar Kanto gaan, maar de plannen zijn gewijzigd,” zei ze kalm. Meer was niet belangrijk.

Nyala hield haar handen nog altijd voor zich en concentreerde zich volledig. Ze had het al voor elkaar gekregen een bal tussen haar handen te laten ontstaan, en eens in de paar keer kwam er zelfs al een straal uit. Deze was niet groot, maar het was een begin. Ze zou veel meer moeten oefenen zou ze willen dat het een krachtige aanval werd, maar.. Nu was het nog maar een kwestie van trainen; ze wist al hoe het moest, en had de kracht binnen in haar al gevonden om het uit te kunnen voeren. Zo moeilijk kon het niet meer zijn.

~Desire, Summer, Music, Cynthia, Nyala. In die volgorde.~

Koda klapte de kaken dichr om de bes te kunnen vangen, jammer genoeg kwam er wat anders uit dan Buizel gewild had. Hij knapte de bes tussen zijn kaken zodat het bessensap verschillende kanten op schoot. Het mistte de Buizel nog maar net, maar Koda integendeel zat helemaal onder. 'Oh, Koda, wat heb je gedaan?!' Buizel keek even de trainster van de Growlithe aan. Ze zou toch niet boos worden? 'Eh.. naja, ik maak je zo wel schoon. Ga nu nog maar even spelen. Maar maak het alsjeblieft niet nog erger,' zei ze daarna. Buizel knikte en Koda kwam weer richten hem toegelopen. Wat moesten ze nu doen? Als hij nog een bes naar de Growlithe zou gooien zou de Growlithe vast nog viezer worden, wat de trainster niet wou. Maar hij had geen zich om echte spelletjes te spelen. Even richtte de Buizel zijn blik weer op haar trainster. Hij kon zich niet bedenken hoe het zou zijn als de Trainster boos zou zijn. Ze leek heel erg aardig, als hij zo vies zou worden zou Tyler bozer zijn geweest en niet zeggen 'Ik maak je zo wel schoon.' Het zou Tyler irriteren omdat hij het schoonmaken zelf niet heel erg leuk vond. Maar verder zou er niet echt veel gebeuren. ''Bui..'' mompelde de Buizel waarna hij weer naar Kado keek die hoogstwaarschijnlijk wou spelen. Hij kon echt niks verzinnen om te doen, dus zou hij maar weer door meoten gaan met de bessen. Hij plukte een tweetal bessen er uit, weer een gele bes en een blauwe bes. ''Bui..'' zei hij weer waarna hij beide de lucht in wierp. Hij zou eens kijken of de Pokémon goed was in vangen.

Een witte gloed omhulde de Ralts. De Ralts keek raar zijn handjes. Begon hij wit te gloeien? Waarom? Het duurde enkele seconde voordat hij bedacht dat het een evolutie was. Hij keek kort naar Tyler en daarna naar Music, de Kirlia. Tyler zou heel erg blij zijn als hij zou evolueren en dan zou hij vast wat lekkers krijgen, waar hij wel zin in had. Maar aan de andere kant wou hij geen Tutu aan hebben. Hoe kon hij het Evolueren laten stoppen? Hij balde zijn vuist en richtte zijn ogen, die maar half onder zijn 'hoedje' vandaan kwamen, op de grond. Hij kneep zijn ogen dicht en wachtte.. Hij wekte met al zijn kracht de evolutie tegen, en het had nog succes ook. Het gloeien begon te stoppen en hij opende zijn ogen weer. Hij ademde diep in en uit, aangezien iedereen met zijn gesprek bezig was had niemand het kunnen merken. En maar mooi ook, anders zou zijn trainer vragen stellen. Uitgeput liet hij zich op de grond vallen. Hij nam een diepe hap adem en keek weer naar de Buizel en Growlithe die nu bezig waren met het spelen met bessen..

''Ik zag het,'' klonk de stem van een Croagunk opeens. Dit was de eerste keer dat hij zelf een gesprek had begonnen. Een kwakend geluid was te horen vanaf de Croagunk waarna hij zijn blik weer op de Ralts richtte. ''Ik zat niet in een gesprek, dus ik heb het gemerkt,'' zei hij kalmpjes. Hij ging in hurkzit zitten en keek zijn Trainer even aan. Ralts keek geschrokken op. Hij liep richting de Croagunk en stopte recht voor hem. ''Zeg het alsjeblieft niet aan Tyler, ik wil niet in een Kirlia evolueren,'' smeekte de Ralts. Croagunk keek richting de Kirlia, aan de ene kant vond hij dat de Ralts een punt had. ''Het is niet dat hij mij kan verstaan, en hij praat amper met me,'' mompelde de Croagunk. ''Maar als je wilt dat hij het niet merkt vraag aan Buizel of hij zijn Everstone in tweeën wilt breken zodat jij een stukje krijgt dan kan je niet meer opgloeien zodat Tyler het ziet,'' zei de Croagunk waarna hij weg liep. ''Dankje,'' sprak Ralts bijna onhoorbaar. De advies van de Croagunk was handig geweest..

'Eh,' begon ze. 'Ik zou naar Kanto gaan, maar de plannen zijn gewijzigd,' zei Cynthia kalm. Kanto lag heel erg dichtbij Johto, dus hij zou daar nooit naar toe gaan. Of hij moest terug gebracht worden, waar hij helemaal geen zin in had. Hij glimlachte even kort ''Nu ik het be bedenk, wat zijn jullie eigenlijk voor trainstes? Zijn jullie Coördinatoren, Breeders, Trainers?'' vroeg hij. De vraag was voor beide mensen gericht. Voor Ayla kon Tyler het al een beetje gokken wat ze was. Ze had namelijk aan de contest mee gedaan, die ze ook had gewonnen. En je zou wel een Coördinator moeten zijn al deed je mee al kon het ook zijn dat ze maar voor één keer zou mee doen aan de evenement om te kijken of het leuk zou zijn.

~ Mijn post is flut vergelijke die van jullie.. ~

Met een zonnige glimlach rolde Kiara zich op haar rug en staarde ze Summer en de Eevee aan. Haar roodbruine oortjes bewogen even bij het horen van de landende Pidgeotto, maar haar blik bleef geïntresseerd op het tweetal hangen. 'Desire,' klonk er uiteindelijk uit de mond van de Eevee. Kiara vormde haar glimlach tot een grijnsje, maar besloot haar naam niet te vertellen. Dit omdat Summer dit al voor haar had gedaan. 'Kiara, hoe gaat het met je vlammenwerper?' Vrolijk liet ze zich weer op haar buik vallen en maakte ze een knikkend gebaar met haar kop. "Goed hoor," antwoorde ze. Met bewondering staarde ze naar de vlammen die Summer de lucht in wierp. Hmm, nee, zo goed was de hare nog niet. Maar, dit was logisch, ze moest nog veel oefenen. Er ontsnapte een gegiechel uit haar bek toen ze enkele vonkjes op haar lichaam voelde vallen. Ze wist niet waarom, maar het kietelde!

Cynthia gaf antwoord op de vraag van Tyler, waarna hij weer een vraag stelde. De vraag was voor Cynthia, maar ook voor haar bedoeld. Ayla glimlachte. "Ik heb tot nu toe één keer aan een Contest meegemaakt, wat mij wel beviel. Je zou dus kunnen zeggen dat ik Coördinator ben, maar gymgevechten lijken me ook leuk," sprak ze, waarne ze even fronste. "Ik ben dus eigenlijk beide, Coördinator en Trainster. En jij?" Van Cynthia wist ze het al, deze gaf ook de voorkeur aan beide. Plots schoot haar iets te binnen. Haar blauwe ogen keerde zich tot de Brunette. "Nu ik erover denk, hoe is je gymgevecht gegaan, Cynthia?" vroeg ze toen opgewekt. Ze herinnerde zich nog goed dat Cynthia naar Chimber town wilde vertrekken, om hier Sylvia uit te dagen. Ze was dan ook best benieuwd naar de afloop hiervan, had ze de badge of niet?

'Cynthia heeft me ooit gevraagd wat er zou gebeuren als wij tegenover elkaar komen te staan in een gevecht. Bijvoorbeeld in een contest,' de woorden van Music deed Nanook fronsen. Hier had hij nooit echt over nagedacht.. "Eh.. Ik hoop dat dat niet gaat gebeuren, want ik ben niet van plan jouw aan te vallen, nooit niet," besloot hij uiteindelijk te zeggen. Vechten tegen Music.. Nee, dat kon hij echt niet. Ayla wist dit vast, hier had hij alle vertrouwen in. Ze zou hem zoiets nooit aandoen. Er verscheen een lichte glimlach op zijn gemaskerde gelaat en hij nam plaats in het hoge gras. Zijn armen sloeg hij om zijn omhoog getrokken knietjes en hij keek Music aan. "En jij? Zou jij het kunnen?" vroeg hij toen. Misschien dat Music er wel heel anders over dacht. Vechten was ten slotte niet iets slechts. Tenminste, als je het op de goede manier deed dan. Hij fronste, wetend dat hij, ondanks dat het niet slecht was, het toch nooit zou kunnen.

Ja, de Buizel pakte nog twee bessen! Vrolijk begon Koda te kwispelen, wachtend op het moment dat hij de lucht in kon springen en de bessen weer tussen zijn kaken kon vangen. Wel hingen de woorden van Ayla nog in zijn achterhoofd. Hij mocht niet nog viezer worden, wat hij best jammer vond. In bad gaan was toch juist leuk! Hij grijnsde al bij de gedachte een het vele zeep en aandacht. Hierdoor liet hij zijn concentratie even wegvaren en kreeg hij te laat door dat Buizel de bessen al in de lucht had gegooid. 'Bui..' sprak deze en snel zochten Koda's blauwe ogen naar de twee vruchten. Te laat.. één bes viel stuk voor zijn voorpoten. Met een teleurgestelde blik keek de Growlithe ernaar en hij boog zijn kop om er aan te kunnen snuffelen. Weer een foute zet, want de tweede bes viel stuk op zijn kop. Koda schrok er zo van dat hij een meter de lucht in sprong en toen met een verontwaardigd gezicht op zijn kont viel. De bes lag tussen zijn oren en het sap baande zich een weg naar beneden. Drup, drup, zo op zijn poten. Wha oh. Sip liet de Growlithe zijn oren naar beneden vallen waardoor de bes op de grond viel. Hier was Ayla vast niet blij mee..

De Buneary, Nyala, was nog steeds bezig met haar shock wave. Ze hield haar handen nog altijd voor zich. Langzamerhand zou je denken dat ze moe zou worden, maar nee. De elektriciteit zorgde ervoor dat je geen vermoeidheid kon voelen. Daarom ging ze door. Steeds opnieuw en opnieuw, tot het uiteindelijk lukte. Tussen haar handen was een perfecte bal ontstaan, groot genoeg voor een Shock Wave. Grijnzend keek ze er naar. Ze voelde de elektrische kracht eruit komen en vuurde het af. Haar ogen werden groot toen ze zag waar ze het heen afgevuurd had; de stralen gingen richting Cynthia, Ayla en Tyler! Ze haalde diep adem en beet op haar lip. Wat nu?

Cynthia keek grijnzend naar Tyler en Ayla. ‘Nu ik het bedenk, wat zijn jullie eigenlijk voor trainsters? Zijn jullie Coördinatoren, Breeders of Trainers?’ vroeg Tyler. Cynthia wilde antwoorden, maar Ayla was haar voor. ‘Ik ben dus eigenlijk beide, Coördinator en Trainster. En jij?’ vroeg Ayla. Cynthia wist dat ze het tegen Tyler was; van haar wist ze het namelijk al. Opnieuw opende Cynthia haar mond om te spreken, maar Ayla was haar weer voor. ‘Nu ik erover denk, hoe is je gymgevecht gegaan, Cynthia?’ vroeg ze. Cynthia grinnikte en was even stil, maar merkte toen dat zij eindelijk aan de beurt was om te spreken. “Ten eerste,” zei ze, waarna ze haar blik op Tyler richtte. “Ik ben zeg maar een Coördinator in combinatie met trainster, net als Ayla is,” zei ze grijnzend en ze keek Ayla heel even aan, maar richtte haar blik toen weer op Tyler. “Maar, ik ben van plan me eerst heel even te focussen op gyms, zodat ik de nodige ervaring heb als ik mee doe aan een contest,” besloot ze haar antwoord toen af te ronden. Vervolgens keek ze naar Ayla. “Gewonnen, natuurlijk,” zei ze, waarna ze haar badge case uit haar tasje graaide en hem opende. De glimmende badge was erin zichtbaar. Na een tijdje stopte ze de badge case weer weg en grijnsde ze. Toen hoorde ze plots iets achter haar en zag ze een Shock Wave aankomen. Ze hield haar hand voor haar gezicht en kneep haar ogen dicht..

Desire hoorde dat Summer de andere Vulpix ‘Kiara’ noemde, dus stelde die zich niet voor. Ze haalde even diep adem en legde haar kop weer op haar poten. Ze lette niet op wat er zich afspeelde tussen de mensen, tussen Kiara en Summer, bij Nyala of tussen Music en Nanook. Ze staarde echter een beetje voor zich uit. Toen ze echter zag hoe Nyala per ongeluk een Shock Wave afvuurde richting de mensen, sprong ze automatisch op en rende ze er op af. Plots kwam ze tot stilstand en opende ze haar bek. Een grote schaduwbal ontstond voor haar bek en ze vuurde hem af naar de Shock Wave. De bal werd geëlektrocuteerd en explodeerde, maar de Shock Wave was gebroken. Ze richtte haar blik even op Nyala, die geschrokken voor zich uit staarde, en toen op Cynthia, die haar arm voor haar ogen had.

Music haalde diep adem en luisterde geïnteresseerd naar de woorden die gesproken werden door Nanook. ‘Eh.. Ik hoop dat dat niet gaat gebeuren, want ik ben niet van plan jou aan te vallen, nooit niet,’ zei hij. Music knikte eventjes kort en richtte haar blik op de grond. ‘En jij? Zou jij het kunnen?’ vroeg hij toen. Music haalde even diep adem en opende haar mond, maar sloot hem al snel weer, om even na te kunnen denken over de woorden die ze zou gaan spreken. Zou ze iemand kunnen aanvallen waar ze om gaf? Zou ze Summer aan kunnen vallen? Misschien zou ze met Summer een oefengevechtje doen, maar zodra een aanval raakte zou ze stoppen, dat wist ze zeker. Met Nanook.. Nee. Het voelde fout. Ze opende haar mond opnieuw, maar zei deze keer ook iets. “Nee. Een gevecht is niks.. Vijandigs,” zei ze. Het klonk vreemd, maar hij zou het begrijpen. “Maar.. Het gaat tegen al mijn instincten in om jou.. Jóu aan te vallen,” zei ze toen zuchtend. Ze richtte haar blik op de grond. “Ik zou Cynthia dan teleur moeten stellen, wat moeilijk is, maar.. Ik weet dat zij weet dat ik je niet aan kán vallen,” zei ze toen rustig en ze keek hem weer aan.

Summer keek naar Kiara en grinnikte. Ze had gezegd dat het goed ging met haar vlammenwerper, wat iets.. Goeds was, natuurlijk. Summer wendde haar blik af en zag wat er allemaal gebeurde bij de rest. Ze zag hoe Desire een schaduwbal afvuurde, groter dan Music’s schaduwballen waren, terwijl Music zeg maar de ‘sterke’ van het team genoemd kon worden. Misschien was het door de schrik geweest. Desire gaf om haar trainster, wist Summer. Het was dat Desire de Shock Wave al gebroken had, anders was zij er natuurlijk zelf ook tussen gesprongen. Alles om haar trainster te beschermen. Ze stond eventjes op en keek Kiara grijnzend aan. “Weet je,” begon ze kalm en ze keek naar Cynthia’s tas. “Ik weet dat je nog jong bent enzo.. Maar, heb je weleens over evolueren na gedacht?” vroeg ze toen kalm.

Cynthia beet op haar lip, bang voor de klap die zou moeten volgen. Toen ze na een tijdje een klap hoorde, maar niet voelde, haalde ze haar arm voorzichtig voor haar ogen weg. Ze zag een schaduwbal exploderen. De donkerpaarse glitters vlogen alle kanten op. Ze zag Desire staan. Desire had de Shock Wave gebroken. Maar, wie had de Shock Wave afgevuurd? Ze keek even naar Nyala. Ze hief een wenkbrauw op en zag Nyala een beetje in elkaar krimpen. Ze glimlachte licht en zag hoe Nyala weer normaal ging staan. Het geeft niks, gebaarde Cynthia. Nyala grijnsde en keek toen om zich heen. Cynthia haalde toen even diep adem en zakte door haar knieën. Ze spreidde haar armen en zag Desire op haar af rennen, zodat die zich vervolgens in haar armen kon nestelen. Ze aaide de kleine Eevee over haar kop.

~Precies 1000 woorden! =D~
~Nyala, Cynthia, Desire, Music, Summer, Cynthia. In die volgorde.~

'Ik heb tot nu toe één keer aan een Contest meegemaakt, wat mij wel beviel. Je zou dus kunnen zeggen dat ik Coördinator ben, maar gymgevechten lijken me ook leuk,' antwoordde Ayla als eerste. 'Ik ben dus eigenlijk beide, Coördinator en Trainster. En jij?' zei ze daarna. Tyler keek even naar Cynthia, hij zou eerst wachtte todat zei haar antwoord zou geven voordat hij het ook zei. 'Nu ik erover denk, hoe is je gymgevecht gegaan, Cynthia?' vroeg Ayla daarna opgewekt. Als ze een Gymgevecht had gedaan, dan zou ze een trainer moeten zijn. 'Ten eerste,' zei Cynthia, waarna ze haar blik op Tyler richtte. 'Ik ben zeg maar een Coördinator in combinatie met trainster, net als Ayla is. Maar, ik ben van plan me eerst heel even te focussen op gyms, zodat ik de nodige ervaring heb als ik mee doe aan een contest,' besloot ze te zeggen. 'Gewonnen, natuurlijk,' zei ze waarna ze naar Ayla keek. ''Ik ben net als jullie beide een Coördinator en een trainer,'' zei Tyler. Hij keek even naar de Ralts die weer bij zijn voeten stond, waarna hij zijn blik weer op de twee richtte. ''Ik heb aan beide een Gym en een Contest mee gedaan, de ene heb ik gewonnen, de gym, maar de ander heb ik verloren, de Contest,'' zei Tyler. ''En ik ben ook van plan om niet aan de volgende Contest mee te doen, totdat mijn Pokémon meer aanvallen kunnen en dat gaat denk ik duren totdat ik meerdere badges heb.''

Precies toen Tyler klaar was met praten merkte hij een Shock Wave op. Het waren meerdere stralen, geschrokken keek hij naar Cynthia aangezien de Shock Wave die op haar af ging het meest dichtbij was. Met dank aan haar Eevee de Shaduw Ball lukte het om de Shock Wave te vernietegen. Maar al snel kwamen de andere stralen aangevlogen. De Ralts die voor hem stond sprong de lucht in en deed zijn armen naar voren. Hij richtte zijn armen naar voren en lichtte lichtblauw op. Er kwam ook een gloed om de aanval van de Buneary. Deze stopte eerst en schoot daarna tegen een boom die verder op stond. ''Dankje Ralts,'' zei Tyler kalm

De bessen vlogen door de lucht. De eerste kwam voor de Growlithe op de grond. De Growlithe leek sip te zijn. Hij boog zich voorover de bes zodat de de tweede bes tegen zijn kop aan viel. Net als de keer daarvoor vloog het bessensap alle kanten op. ''Oeps,'' zei Buizel terwijl hij naar het bessensap keek. Het bessensap stroomde naar beneden en begon te druppelen op de grond. ''Oeps,'' herhaalde hij weer waarna hij bij Koda ging staan. ''We moeten er iets aan doen voordat Ayla je zo ziet.'' Hij ging bij de Koda staan en vulde zijn mond met water. precies toen hij het wou afvuren stopte hij de aanval. Het zou niet slim zijn om een water aanval op een vuur Pokémon te doen. Maar hoe kon hij anders het sap van de vacht van de Growlithe weg halen. ''Vind je het erg als je een beetje water op je krijgt?'' Voordat de Growlithe kans kreeg om te antwoorden opende hij zijn mond weer zodat er een klein staaltje water naar Koda toe vloog. Het was niet heel erg hard, dus pijn zou het niet doen. Maar zou de Growlithe water wel leuk vinden?

~

Citaat :

Ze voelde de elektrische kracht eruit komen en vuurde het af. Haar ogen werden groot toen ze zag waar ze het heen afgevuurd had; de stralen gingen richting Cynthia, Ayla en Tyler! Ze haalde diep adem en beet op haar lip. Wat nu?

Er stond de stalen gingen richtte Cynthia, Ayla en Tyler. Dus ik wist niet zeker of het maar 1 straal was, 2 of meerdere. Daarom kun je de tweede alinea negeren als je bedoelde dat het eigenlijk maar 1 was. ~

~ En Flut =o ~