Berries :la:

De stilte die een tijdje in hun midden kwam maakte Nanook een beetje zenuwachtig. Had hij iets verkeerd gezegd? Alles was niks anders dan de waarheid geweest, hij zou het ècht niet kunnen. Maar, misschien vond Music dat zwak, of.. onredelijk tegenover Ayla. Gelukkig bleek hier niks van waar te zijn. De Kirlia had zelfs precies dezelfde mening als hij. Nanook glimlachte. Natuurlijk had ze dat, het was Music.
Nadat ze klaar was met spreken wenkte Nanook haar om naast hem te komen zitten. Hij glimlachte en richtte zijn blik toen op de grond. Hij wilde iets zeggen, maar wist niet echt wat. Nee, dat was niet waar. Er waren zoveel dingen die hij tegen haar wilde zeggen. Hoeveel hij om haar gaf bijvoorbeeld. Maar, hij wist niet hòe. Zou ze het al weten zonder dat hij het zei? Nanook wist het niet, maar hij hoopte van wel. Zachtjes beet hij op zijn lip, zich realiserend dat er al een te lange stilte was gevallen.

Beide trainers leken hetzelde te doen als zij, van Cynthia wist Ayla dit natuurlijk al. Toch verbaasde het haar. Veel mensen kozen voor deze combinatie. Waarschijnlijk vonden veel mensen het gewoon leuk om beide te doen, dit was het ook. 'Ik heb aan beide een Gym en een Contest mee gedaan, de ene heb ik gewonnen, de gym, maar de ander heb ik verloren, de Contest,' sprak Tyler. Ayla sloeg even haar ogen neer. Ja dat klopte, zij was namelijk degene die die Contest had gewonnen. Ze twijfelde echter of ze dit wilde vertellen. Ze hield er niet echt van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Oke, misschien was het in dit geval wat overdreven, Cynthia en Tyler vertelde het ook gewoon. Ze glimlachte, maar deze glimlach verdween als sneeuw voor de zon zodra ze de hoeveelheid elektriciteit in het oog kreeg.
De Shock Wave vloog regelrecht op Cynthia af, te snel om te kunnen ontwijken. Gelukkig was Desire daar om de boel te redden. Met behulp van een Shadow ball hield ze de straal tegen. Een opgeluchte zucht verliet Ayla's mond, waarna ze haar blik op Koda liet vallen.
Oh nee.. Ze hief een wenkbrauw en kon het toen niet laten te grinniken. Het was gewoon het hele schouwspel. Het snuffelen, de bes die op zijn kop viel, het sap, zijn schijnheilige blik en uiteindelijk de overduidelijk spijt. Lachend schudde Ayla haar hoofd. Ze moest toegeven, een Pokémon zoals Koda had ze nog nooit gezien. De Growlithe keek haar aan en kwispelde toen aarzelend met zijn wollige staart. Met een hoofdgebaar wenkte Ayla dat hij naar haar toe moest komen. Dit deed hij ook. Aarzelend stond hij op, liep hij naar haar toe en ging hij vervolgens met laaghangende kop naast haar zitten. Zijn blauwe ogen keken haar onschuldig aan, sorry? Met een glimlach kriebelde Ayla hem op het puntje van zijn oor, de plek waar het nog schoon was. "Wat zei ik nou?" sprak ze vervolgens grinnikend. Koda hief zijn kop en grijnsde dom.

Met grote ogen had Koda naar de Buneaury gekeken. Hoe kon zo'n klein konijntje zoiets veroorzaken? Voordat hij de kans kreeg om dit uit te kunnen zoeken, werd hij afgeleid door Ayla en uiteindelijk door Buizel. Deze was naar hem toe gelopen en herhaalde meerdere keren het woord 'oeps.' Met een vage blik staarde Koda hem aan, waarom 'oeps'? Hij had toch niks verkeerds gedaan? 'We moeten er iets aan doen voordat Ayla je zo ziet,' sprak de Buizel. Even liet Koda zijn blik van Ayla naar Buizel gaan. "Ze heeft me al gezien," zei hij vervolgens droog. Hij kwispelde. "Maar, het geeft niet, ik word zo in bad gestopt!"
'Vind je het erg als je een beetje water op je krijgt?' Even fronste de Growlithe, "Nee hoor." Waarom zou Buizel water op hem willen spuiten? Oh. Iets te laat legde hij de link. Buizel wilde hem schoonmaken! Koda begon te kwispelen. Dat was lief! Maar.. Veel zou het niet helpen. De bessensap zat overal, en zou niet met een beetje water weggewassen worden. Toch probeerde Buizel het en al snel voelde Koda het beetje water op zijn kop. Als Vuurpokémon zou je zeggen dat hij dit onprettig zou vinden, maar dit was niet waar. Hij vond dat er niks mis was met water, tenzij het heel hard tegen hem werd aangespoten, als aanval bijvoorbeeld. Koda grijnsde en schudde zijn kop, waardoor het water en bessensap alle kanten op vloog. Hij was echter niet schoon, zoals verwacht. Hij zag er zelfs nog erger uit dan eerst. Zijn natte vacht stonden in natte paars/blauwe plukken alle kanten op. Werkelijk waar een stom gezicht. Koda kon dit echter niet zien en keek dan ook verbaasd naar zijn trainster toen deze in lachen uitbarste.

Lachend liet Ayla haar hand even over haar gezicht gaan, om de waterdruppels te kunnen wegvegen. Vervolgens liet ze haar blik op Tyler en Cynthia vallen. "Weet één van jullie toevallig of hier ergens een rivier is. Dit is echt geen gezicht zo," sprak ze grinnikend. Zelf was ze wel eens eerder op de Flower field geweest, maar voor een korte tijd. Te kort om het hele gebied verkend te kunnen hebben, laat staan te weten of hier een rivier was. Maar, misschien wisten Tyler of Cynthia dit wel.

Geschrokken had Kiara naar de Shock Wave gekeken, bang dat het iemand zou raken. Gelukkig werd dit voorkomen dankzij Desire. Met een opgelucht glimlachje wende Kiara haar blik naar Summer, die niet erg onder de indruk scheen te zijn. Ze bleef heel kalm, iets wat Kiara bewonderde, en stelde zelfs een vraag. 'Weet je.. Ik weet dat je nog jong bent enzo.. Maar, heb je weleens over evolueren na gedacht?' Kiara fronste, evolueren? Was dat niet dat proces waarbij Pokémon begonnen te gloeien en van vorm veranderde? Yani had haar hier wel eens over verteld, evenals Ayla. Kiara hab begrepen dat ze in een Ninetailes zou veranderen, een grote witte vosachtige Pokémon met negen staarten. Ze had er een plaatje van gezien op Ayla's pokédex. De trainster had haar echter duidelijk gemaakt dat ze zelf moest bepalen of ze wilde evolueren of niet, haar maakte het niet uit. 'Ik hou van je zoals je bent,' had ze gezegd. Woorden die Kiara deden glimlachen. "Ik denk niet dat ik al wil e..evolu.eren," begon ze, proberend het moeilijke woord zo goed mogelijk uit te spreken. "Ik weet ook niet of ik dat ooit wil. Ik zie wel." Er verscheen een grijnsje op haar gezicht, zo één waarbij haar scherpe witte tandjes werden ontbloot. "En jij?" vroeg ze toen geïntresseerd.

Yani keek op en met haar scherpe zwarte ogen volgde ze alles wat er zojuist gebeurde. Het was een hele happening. Nyala die per ongeluk een net geleerde Shock wave op Cynthia afstuurde en Koda die binnen mum van tijd onder het bessensap was beland. Uiteindelijk vroeg Ayla of iemand wist van een rivier. Meteen sprong Yani op en schudde ze haar verenpak uit om tussen haar veren genestele grasprietjes te kunnen verwijderen. Vervolgens liet ze haar blik op Ayla vallen, klaar om te hulp te schieten zodra Cynthia of Tyler duidelijk maakte dat ze het niet wisten.

“Bedankt, Desire,” sprak Cynthia kalm, waarna ze de jonge Eevee voorzichtig los liet. ‘Ik ben net als jullie beide een Coördinator en een trainer,’ zei Tyler. ‘Ik heb aan beide een Gym en een Contest mee gedaan, de ene heb ik gewonnen, de gym, maar de ander heb ik verloren, de Contest. En ik ben ook van plan om niet aan de volgende Contest mee te doen, totdat mijn Pokémon meer aanvallen kunnen en dat gaat denk ik duren totdat ik meerdere badges heb,’ vervolgde hij. Cynthia knikte. Toen herinnerde ze zich het contest. “Nog gefeliciteerd met je lintje,” zei ze glimlachend tegen Ayla. Ze had het gezien. De Contests verbaasden haar een beetje. Het was minder spectaculair dan ze verwacht had. Natuurlijk, het gevecht tussen Ayla en diegene waarvan ze de naam vergeten was was mooi geweest, maar de gevechten die zij altijd op de televisie zag.. Die leken veel.. Professioneler. Ach.. Misschien omdat beiden nog geen enkel lintje hadden. Ze slaakte even een diepe zucht en pakte een poffin uit haar zak, die ze aan Desire gaf. Deze at hem grijnzend op en keek toen om zich heen. Cynthia slaakte een zucht, bang dat Desire nooit haar plekje zou vinden. Als er geen vreemden bij waren, lag ze vaak bij haar of bij Summer. Ze leek geen interesse te hebben in Nyala. Maar, tussen haar en Music ging het goed, ook al ging ze nooit uit zichzelf naar de Kirlia toe. Cynthia lette niet op de Growlithe, maar keek naar Nyala. Shock Wave, dus.. Daar konden ze nog wel wat mee. ‘Weet één van jullie toevallig of hier ergens een rivier is? Dit is echt geen gezicht zo,’ zei Ayla. Cynthia beet even op haar lip en richtte haar blik omhoog. “Misschien de watervallen?” besloot ze kalm te vragen. Ze wist wel ongeveer waar die zich moesten bevinden.

Nanook wenkte Music om naast hem te komen zitten, dus plofte ze naast hem neer. Ze haalde een keer diep adem en merkte de stilte op. Meestal irriteerde zoiets haar niet, vond ze de rust en de stilte juist wel lekker.. Maar bij Nanook.. Dan had ze altijd het gevoel dat er iets niet klopte als het zo stil was. Ze slaakte een diepe zucht en zette haar handen schuin achter haar op de grond, waardoor ze een beetje naar achteren kon leunen, om vervolgens haar blik op de lucht te richten. Op het moment had ze veel te veel energie. Cynthia hield er niet van om Pokémon ‘zomaar aan te vallen’, en dus vielen ze (bijna) nooit wilde Pokémon aan, wat betekende dat ze niet veel vochten. Natuurlijk, er kwamen vaak trainers langs die een gevecht wilde, en ze hadden laatst de gym gedaan.. Maar, daar hield het mee op. Ze had niet meer gevochten sinds de Gym, en had op het moment dus zeker energie te veel. Als Cynthia nu één van haar psychische krachten nodig had, zou die sterker zijn dan normaal, dat was zeker. Ze slaakte eventjes een diepe zucht. Ze wilde niet weg bij Nanook, maar ze had even een moment nodig om haar energie kwijt te kunnen.

Summer keek even naar de lucht, maar richtte haar blik toen weer op Kiara. ‘Ik denk niet dat ik al wil e..evolu.eren,’ begon ze. Summer grinnikte zacht. Het woord evolueren was dus nog niet zo makkelijk om uit te spreken voor de jonge Vulpix. ‘Ik weet ook niet of ik dat ooit wil. Ik zie wel. En jij?’ vroeg ze. Summer keek naar de grond. ‘Je maakt zelf de beslissing of je het wil of niet. Ik zal de vuursteen bij me hebben tot jij zegt dat je het absoluut niet wilt, of tot je beslist het wel te doen. Het maakt me niet uit of je zo blijft als je nu bent, of evolueert. Je zal altijd hetzelfde blijven,’ had Cynthia haar ooit gezegd. Ze wist het echter nog niet. Ze zocht eventjes naar woorden, voor ze begon te spreken. “Ik weet nog niet zeker of ik wil evolueren. De verandering is groot, en je kan het nooit meer ongedaan maken. Je aanvallen zullen krachtiger zijn, maar.. Ik weet het niet,” zei ze kalm.

Desire liet zich even vertroetelen door Cynthia en at later de poffin smakelijk op. Toen Cynthia haar aandacht weer richtte op de rest, besloot ze dat het tijd was weer weg te gaan bij de mensen. In de armen van Cynthia was ze veilig, maar zodra die armen weg waren werd ze weer blootgesteld aan haar angst voor mensen. Snel hopte ze weg bij de mensenkinderen. Ze keek naar Summer en Kiara. Nee, daar ging ze niet bij zitten. Ze wilde hen niet storen. Vervolgens keek ze naar Nyala. Nee.. Ze wilde niet geëlektrocuteerd worden. Music en Nanook was ook geen optie, even als Koda en de Buizel. Ook bij de mensen zou ze haar plek niet kunnen vinden. Daarom besloot ze ergens in haar eentje te gaan liggen, met haar blik strak op de mensenkinderen gericht.

Nyala keek even naar haar handen en grijnsde breed. Ze draaide zich om, zodat ze niet nog iemand zou bang maken, en hield haar handen voor zich. De elektriciteit pompte door haar aderen en kwam terecht in haar vingertoppen. Een blauwe bal ontstond tussen haar handen, waar gele schokken vanaf kwamen. “Eén.. Twee..” zei ze zacht, waarna er twee stralen van dezelfde kleur als de bal de lucht in schoten. Ze braken hoog in de lucht en Nyala keek er met glimmende ogen naar. Zo. Nu kon ze een Shock Wave. Ze plofte neer op haar kont en wapperde even met haar handen heen en weer, waardoor er een paar schokjes vanaf kwamen. Ze grinnikte eventjes en bleef toen rustig zitten.

'Vind je het erg als je een beetje water op je krijgt?' had Buizel gezegd waarna hij een klein straaltje water naar de Growlithe had gechoten. De Growlithe had nog 'Nee hoor,' geantwoord. Het Water van de waterpistool kwam tegen de vuurpokémon aan die het niet erg leek te vinden. Wateren bessensap schoot alle kanten op en de Buizel hield op met aan te vallen om te kijken of het effect had gehad. Maar jammer genoeg was het alleen maar erger geworden. Eerst zat hij alleen maar onder het bessensap, maar nu was hij ook helemaal nat. ''Het is niet goed gelukt,'' zei Buizel terwijl hij naar de natte Growlithe vol met paars en blauwe vlekken keek. ''Ik denk dat ik maar niet door moet gaan met het proberen van het goed te krijgen,'' mompelde hij terwijl hij naar de vlekken bleef kijken. ''Want het is nu nog erger,'' zei hij daarna. De Buizel keek even naar de trainster van Koda, deze leek het grappig te vinden. Buizel glimlachte kalm waarna hij naar zijn eigen trainer keek. ''Buizel..'' zei de trainer tegen zijn Pokémon. ''Volgende keer niet proberen te helpen, want het is nu alleen maar erger geworden,'' vertelde Tyler hem. Buizel knikte kort. ''Oké,'' zei hij. Maar Tyler zou alleen 'bui' of iets in die richting horen.

''Buizel,'' zei Tyler tegen zijn Buizel. De Buizel keek hem kort aan. ''Volgende keer niet proberen te helpen, want het is nu alleen maar erger,'' vertelde Tyler tegen zijn Buizel. De Buizel knikte. ''Bui,'' mompelde hij daarna. Tyler keek hij naar Ayla, die het grappig leek te vinden. 'Weet één van jullie toevallig of hier ergens een rivier is? Dit is echt geen gezicht zo,' vroeg Ayla. Even dacht Tyler na. Dit wa de eerste keer dat hij hier was geweest, dus hij wist het niet echt. ''G-'' Hij wou net antwoorden toen Cynthia dat deed, 'Misschien de watervallen?' besloot Cynthia kalm te vragen. ''Daar heb ik ook over gehoord,'' zei Tyler. Hij had er alleen maar over gehoord, meer niet echt. Al had hij er wel een keertje over na gedacht om er naar toe te gaan zodat hij Water Pokémon kon vangen.

''Ra..'' hoorde je Ralts kreunen. Hij liet zich vallen op zijn knieën en begon hard in en uit te ademen. Waarom koste het zo veel energie om het evolueren te stoppen? Weer ademede hij diep in en uit, hij moest snel een stukje van het Everstone krijgen. ''Ral..'' mompelde de Ralts weer waarna hij een poging deed om op te staan. Hij wankelde richting de Buizel die vlakbij Ayla en Koda stond. Even keek hij naar de been van de Buizel, hier zat een doekje om heen gebonden met een everstone erin. Dit zorgde er voor dat hij de Everstone niet de hele tijd in zijn handen moest vasthouden. Ralts liep dichtbij en keek even naar de Buizel die zo te zien bezig was met Koda. Snel dook hij richting de been van de buizel en trok hij het doekje er van af. De Everstone viel op de grond. Buizel leek het niet door te hebben. Ralts pakte de Everstone op en gooide hem om de grond zodat de steen in tweeën brak. Hij pakte het doekje van de Buizel weer en bond het om de Buizel zijn poot heen, zonder dat hij het door had. Het ander stukje liet hij in zijn armen. Maar wat hem nu af vroeg was, hoe moest hij de everstone verbergen. Hij kon het niet de hele tijd in zijn handen houden...

~ Flut ~

Met een glimlachje keerde Nanook zijn blik weer naar Music. Voorzichtig pakte hij haar handje vast. Net toen hij wat wilde gaan zeggen, weerklonken de woorden van Ayla en Cynhia door zijn blauwe oortjes. 'Weet één van jullie toevallig of hier ergens een rivier is? Dit is echt geen gezicht zo.' 'Misschien de watervallen?'
Snel keek hij op, ging ze weg? Zijn blik ging even razendsnel naar die van Ayla en Cynthia, om vervolgens Music weer aan te kijken. Nee, Cynthia en Tyler gingen vast mee, en anders zou hij daar voor zorgen. "Kom," sprak hij grijnsend. Hij stond op en fierde haar sierlijk omhoog. Vervolgens liep hij de kant op waar het groepje zich bevond. Zijn nog vrije hand reikte naar de spijkerbroek van Ayla, waar hij zachtjes aan trok. "Gaan de rest ook mee?" vroeg hij in zijn Riolu-taaltje. Ondanks het feit dat Ayla zijn woorden niet kon verstaan, wist hij zeker dat ze het zou begrijpen.

De watervallen.. Er verscheen een lichte frons boven Ayla's blauwe ogen. Ja, dat klonk wel als een geschikte plek, maar ze was er zelf nog nooit geweest. Ze wist dus niet waar het lag, maar dit probleem kon vast snel verholpen worden met behulp van haar kaart. 'Riah, luh riu?' weerklonk er plots nadat er zacht aan haar broek was getrokken. Ze liet haar blik op Nanook rusten. Deze had Music's handje vast en keek haar nu met een vragende blik aan. Ze glimlachte, wetend dat Nanook graag bij Music wou blijven. "Ik zal het vragen, goed?" antwoorde ze. De Riolu knikte en liet zijn blik toen hoopvol op Cynthia vallen. Ayla deed hetzelfde. Ze zou het erg gezellig vinden als Tyler en Cynthia mee zouden gaan, maar als liever verder wilde begreep ze dit ook. "Zouden jullie het leuk vinden om ook mee te gaan?" vroeg ze vervolgens, waarna ze Tyler ook even aankeek.

Summer was een tijdje stil, maar Kiara gaf haar de tijd om rustig na te denken. Ondertussen richtte ze haar bruine ogen even op het groepje verderop. Ieuwl, Koda was echt vies en hij scheen hier niet eens erg in te hebben! Ze rilde. Nee, zij zou nooit zo vies willen worden. 'Ik weet nog niet zeker of ik wil evolueren. De verandering is groot, en je kan het nooit meer ongedaan maken. Je aanvallen zullen krachtiger zijn, maar.. Ik weet het niet.' Kiara keek op. Summer had precies dezelfde mening als haar, dat was leuk! Ze grijnsde, en liet haar blik toen nieuwschierig op de Ralts vallen. Er verscheen een frons boven haar ogen, wat was die nou aan het doen?

- Kortheid, I'm sorry. -

‘Daar heb ik ook over gehoord,’ zei Tyler. Cynthia grijnsde licht. Het duurde niet lang voor Nanook aan kwam, met Music aan zijn hand. ‘Riah, lu riu?’ vroeg Nanook. ‘Ik zal het vragen, goed?’ vroeg Ayla aan haar Riolu. Op Cynthia’s voorhoofd ontstond een frons. Al snel begreep ze waar het over ging. ‘Zouden jullie het leuk vinden om ook mee te gaan?’ vroeg Ayla. Cynthia grijnsde. Ze dacht heel even snel na, maar wist al snel een geschikt antwoord. “Natuurlijk. Ik denk dat Music me persoonlijk zou dwingen als ik nee zou zeggen,” grinnikte ze. Ze richtte haar blik even op Music, die licht grijnsde. Het was niet eens helemaal als grap bedoeld, om eerlijk te zijn..

‘Kom,’ zei Nanook. Hij stond op en fierde Music omhoog. Deze keek hem bedenkelijk aan. Cynthia zou toch wel meegaan. Dat wist ze. Toch liep ze zonder iets te zeggen met Nanook mee. ‘Gaan de rest ook mee?’ vroeg hij aan zijn trainster. Music wilde het vertalen, maar Ayla scheen het al te begrijpen. Deze vroeg of Cynthia en Tyler ook mee gingen naar de watervallen, waarop Cynthia zei dat ze wel mee gingen. ‘Ik denk dat Music me persoonlijk zou dwingen als ik nee zou zeggen,’ had Cynthia gezegd. Music was het daar volledig mee eens. Dat zou ze inderdaad doen. Een lichte grijns ontstond op haar gezicht, terwijl ze Cynthia kalm aan bleef kijken.

Summer volgde alles wat er zich afspeelde tussen de mensenkinderen. Toen er gepraat werd over de watervallen, hoopte ze dat ze daar niet heen zouden gaan. Maar, helaas. Watervallen.. Daar was water. Veel water. Spetterend en snelstromend water. Koud water. Ze haatte water. Een zacht gegrom klonk vanuit haar borstkas. Ze snoof eventjes. “Water,” zei ze geïrriteerd. “Natuurlijk,” gromde ze vervolgens zacht. Ze wist dat ze niet dood zou gaan van wat spetters, maar het was zeker niet fijn, vond ze. Warm water was iets minder erg, maar dat vond ze nog steeds niet fijn. Ze was gewoon niet zo’n waterrat.

Desire keek vanuit haar ooghoeken naar de anderen, maar bleef nog altijd in haar uppie liggen. Afgezonderd van de rest. Sommigen zouden denken dat ze zich toch ooit eenzaam zou moeten voelen, maar dat gevoel had ze niet meer. Althans.. Ze lette er niet meer op. De angst overtrof de eenzaamheid, zou je kunnen zeggen. Daarom bleef ze kalm liggen en snoof ze zacht toen Cynthia besloot mee te gaan met Ayla. Waarom? Kon ze niet even nadenken? Ze wílde geen kennis maken met die Ayla, en ook niet met haar Pokémon. Ze wilde trainen. Laten zien dat ze wel ergens goed voor was. Ze wilde helpen met Cynthia’s tweede gymbadge te winnen. En de derde. En de vierde. Alle zeven die ze nog moest, eigenlijk. En in de contests! Ook al hield ze niet van mensen, ze zou ze kunnen negeren aangezien ze een flink stuk van haar verwijderd waren.

Nyala keek nog altijd droogjes voor zich uit. Toen Cynthia zei dat ze mee gingen naar de waterval, grijnsde ze. Gezellig! Water! Ze hield van water. Ook al kon je hier niet in zwemmen, omdat het snel stroomde. Watervallen waren mooi. Ze keek even naar Desire en Summer, die er waarschijnlijk minder blij mee zouden zijn. Vervolgens keek ze naar Cynthia en Music. Zij wel. Als Summer en Desire het echt zo erg vonden, konden ze de ball toch in?

~Het gebruik van kleuren werkt verslavend, sorry.~

‘Zouden jullie het leuk vinden om ook mee te gaan?' vroeg Ayla. 'Natuurlijk. Ik denk dat Music me persoonlijk zou dwingen als ik nee zou zeggen,' grinnikte Cynthia. ''Ja hoor,'' zei Tyler kort. ''Ik was al eerder van plan om naar de watervallen te gaan.'' Tyler richtte zijn blik over zijn pokémon, zouden ze het wel goed vinden om mee te gaan? Buizel zou het vast en zeker niet erg vinden, hij kon zich altijd vermaken in de buurt van water. Dat konden de meeste Water Pokémon wel. ''Kom jongens,'' zei Tyler terwijl hij naar zijn Pokémon keek. Hij haalde een Pokéball tevoorschijn die de Croagunk opslokte. De Buizel ging naast hem staan, en Ralts stond al naast Tyler.

''Kom jongens,'' hoorde Buizel Tyler in zijn rare mensentaaltje zeggen. Buizel sprong eens in de lucht van opwinding. Hij had heel erg lang niet meer gezwommen, de laatste keer was nog voordat ze de Gym hadden uitgedaagd! Nee, zelfs daarvoor. Het was een paar dagen nadat ze in Utah waren gekomen, en ze waren hier op het moment best lang. ''Oké,'' zei hij kort. Tyler zou hem zoals altijd niet kunnen verslaan, maar daar was hij nu wel aan gewend geraakt. Hij begon te lopen naar de been van de mens en stopte daar. ''Ben er,'' mompelde hij. Weer zou Tyler hem niet kunnen verstaan. De Trainer leek het ongeveer te begrijpen en knikte. hier bleef hij wachten totdat de trainer zou beginnen met lopen.

Ralts keek klam heen en weer om te zien of iemand hem had gezien. Er was natuurlijk Croagunk, die had hem al een tijdje zitten aanstaren om te zien wat hij zou doen maar deze zou niks vertellen aan Tyler. Weer keek hij heen en weer toen hij opeens opmerkte SummerKiara hem zag. Op hetzelfde moment riep Tyler :''Kom jongens.'' Van schrik liet hij de everstone vallen. Snel pakte hij de steen weer van de grond en drukte het tegen hem aan. Hij keek weer heen en weer, gelukkig had Tyler de Everstone niet zien vallen. Ralts keek weer richting Summer die hem eerder had gezien. Een onzeker glimlachje verscheen op zijn gezien. ''Hoi,'' zei hij droog.

~ Kortheid ~

Het antwoord van Cynthia liet Ayla een grote glimlach op haar gezicht doen verschijnen. Ook de woorden van Tyler vrolijkte haar op. Ze gingen beide mee, gezellig. Oke, normaal hield ze niet veel van menselijk gezelschap en was ze liever in de buurt van Pokémon. Maar, er was niks mis mee om met mensen om te gaan die je graag mocht. Bovendien wilde Nanook absoluut niet bij Music weg. Hij scheen echt wat voor de Kirlia te voelen. Zo intens zelfs dat Ayla het gevoel door haar eigen lichaam kon voelen stromen. Deze psychische verbintenis, een verbintenis die zij en Nanook al sinds heugenis kenden, deed haar haar Riolu precies doen begrijpen. Ze glimlachte vaagjes en richtte haar blik even op de gemaskerde Pokémon, waarna ze al snel Tyler en Cynthia weer aankeek. Haar hand rustte op één van de schouderbladen van haar ondertussen enthousiast opgesprongen Growlithe. Haar vingers waren onbewust met wat plukken van zijn oranje vacht aan het spelen. Ze bevochtigde haar lippen en liet toen een opening in haar mond creeëren om er de volgende woorden mee te kunnen vormen. "Oke dan, laten we gaan!" sprak ze, waarna ze haar gebogen arm richting opzij stak, zodat Yani hier op kon landen. 'Grow, growlithe!' voegde Koda er opgewekt aan toe.

Nanook grijnsde breeduit zodra hem duidelijk werd dat Music (nog) niet weg zou gaan. Zijn blik ging even dankbaar van Ayla naar Cynthia, waarna hij zijn vuurrode ogen al snel weer op de Kirlia liet rusten. De woorden van Ayla ving hij nog altijd op en toen werd gezegd dat ze zouden vertrekken maakte hij een vrolijk wendend gebaar met zijn kop. Hij was nog nooit naar de watervallen geweest, maar het leek hem een erg mooie en leuke plek. Hij en Music zouden zich er wel vermaken, en dit gold vast ook voor de andere Pokémon.

"Yay, we gaan weer verder!" sprak de jonge Vulpix vrolijk terwijl ze zichzelf weer staande bracht. Het beviel haar wel dat ze met zijn allen gingen, zo had ze genoeg speelkameraatjes. Summer leek er echter niet zo blij meet te zijn. 'Water, fijn,' gromde ze geïrriteerd. Kiara keek haar even verontwaardigd aan. Oke, zij hield ook niet zo van water, maar dit was geen reden om gelijk bij de pakken neer te zitten. Ze tikte even grinnikend met haar pootje tegen Summer's schouder, om haar duidelijk te maken niet zo chagerijnig te doen, en keerde toen haar blik naar de droog 'hoi' zeggende Ralts. Het was dezelfde Ralts die ze met de vreemde steen bezig had gezien. Ze grijnsde en besloot een vrolijke "Hoi," terug te zeggen. Vervolgens rende ze naar haar trainster toe en nam ze naast Ayla plaats op de grond. Wel lette ze op dat ze aan de andere kant van Koda ging zitten, ze wilde namelijk voorkomen dat haar vachtje ook vies werd. Haar bruine ogen gingen afwachtend van Ayla naar Tyler en Cynthia. Ze wist dat Ayla niet wist waarde watervallen waren, ze waren er dan ook nog nooit geweest. Maar Cynthia wist dit wel, dus die ging hen er vast naartoe brengen.

‘Ja hoor,’ antwoordde Tyler. ‘Ik was al eerder van plan om naar de watervallen te gaan,’ vervolgde hij. ‘Kom jongens,’ zei hij toen tegen zijn Pokémon. Hij liet zijn Croagunk terug keren, maar liet Ralts en Buizel uit hun balls. ‘Oké dan, laten we gaan!’ riep Ayla. ‘Grow, Growlithe!’ reageerde haar Growlithe opgewekt. Cynthia grijnsde licht. Toen herinnerde ze zich het feit dat Ayla hen had gevraagd of er een rivier was, en dus hoogstwaarschijnlijk niet wist waar de watervallen waren. Van Tyler wist ze niet of hij het wist, maar.. Voor haar was het duidelijk dat zij de weg mocht gaan plannen. Ze hield haar arm voor zich, waardoor ze haar blik op haar Pokétch kon richten. Ze drukte een aantal keer op het knopje, voor de kaart van Utah verscheen. “We zijn hier,” zei ze zacht, meer tegen zichzelf dan tegen de anderen.
“We moeten daarheen!” riep ze uit toen ze de route eenmaal uitgestippeld had. Grijnzend keek ze Ayla en Tyler aan. Vervolgens richtte ze haar blik op de Ralts. Hmmn.. Music’s teleportaties waren goed, maar ze zou hen niet in haar eentje kunnen teleporteren. Dat was te veel. Maar, misschien als de Ralts mee zou helpen.. Cynthia begon even snel in haar hoofd de hoofden te tellen. Zestien. Nee. Zelfs met de hulp van de Ralts konden ze daar niet heen teleporteren. Daarom besloot Cynthia dat het beter was om gewoon te gaan lopen. “Summer, Music, Nyala en Desire.. We gaan,” zei ze kalm. De vier kwamen naar haar toe. “Summer, Desire.. Keren jullie maar even terug. Jullie mogen eruit als we bij de watervallen zijn,” zei ze, waarna ze twee Pokéballs van haar riem klikte, en ze voor zich hield. Twee rode stralen kwamen eruit, en slokten de Vulpix en de Eevee op. “Kom,” zei Cynthia, waarna ze begon te lopen.

Summer keek met één open oog naar Kiara. ‘Yeay, we gaan weer verder!’ riep deze uit, waarna ze op stond. Waarom, in Arceus’ naam? Oké, ze vond Ayla en haar Pokémon niet irritant. Althans.. Niet altijd. En Tyler daar besteedde ze geen aandacht aan. Maar, moesten ze nou echt mee? Konden ze niet gewoon doen wat een trainster hoorde te doen? Trainen? Summer slaakte een geïrriteerde zucht, terwijl ze naar Kiara keek, die naar de mensenkinderen toe was gelopen. Summer besloot zichzelf toen ook maar overeind te werken. Net op dat moment klonk Cynthia’s stem. ‘Summer, Music, Nyala en Desire.. We gaan,’ zei ze kalm. Summer huppelde met sierlijke passen op haar af. ‘Summer, Desire.. Keren jullie maar even terug. Jullie mogen eruit als we bij de watervallen zijn,’ zei Cynthia toen Summer er eenmaal was. Summer knikte. Dit vond ze helemaal niet erg. Ze zag de rode straal aankomen, en voelde hoe ze de Pokéball in werd geslokt.

Music haalde eventjes diep adem toen Cynthia hen riep. Ze hield Nanook’s hand nog altijd vast, terwijl ze een paar passen zette zodat ze dichter bij Cynthia stond. Ze zette een lichte grijns op haar kop. Summer en Desire werden teruggekeerd, terwijl zij en Nyala uit hun balls mochten blijven. Music vond dit alles behalve oneerlijk; Summer wilde rust, Desire wilde niet te veel bij de mensen in de buurt komen. Als ze met zijn allen zouden lopen, zouden ze dat beiden niet krijgen. Ze zette opnieuw een lichte grijns op haar kop, waarna ze naar Nanook keek. Toen Cynthia ‘Kom,’ zei, liep ze, nog altijd met Nanook’s hand vast, achter Cynthia aan.

~Volgende topic: [Alleen beheerders zien deze link]. x)~