A new beginning

Blij keek ze om zich heen. Eindelijk was haar reis begonnen! Ze ademde even diep in, en rook veel verschillende bloemen. Bover haar hoofd vlogen een paar Butterfree's en er zat een Ledyba tussen de bloemen. Zoë werd vrolijk van al deze blije Pokémon. Vandaag was haar reis officieel begonnen. Ze was wel laat, want normaal mag je al op je 10e vertrekken. Maar toen Zoë 10 was mocht ze nog niet, en een jaar later, toen ze eindelijk wél mocht, gebeurde dat vreselijke ongeluk. Snel zette ze de gedachte weer van zich af, want ze was nu op een mooie plek en daar moest ze van genieten. Plots streek er een Yanma voor haar neer, en keek haar nieuwsgierig aan. Zoë glimlachte, "Hallo". De Yanma zei iets terug dat leek op een 'hallo', "Ya". Toen had hij alweer genoeg van haar, en vloog weg. Zoë lachte even en liep toen weer verder.

Het veld is wel groot, vond Zoë. Ze had nu al een halfuur gelopen en was nog steeds in Flower Fields. Ze vond het niet heel erg, met al die leuke Pokémon die hier waren, maar hoelang zou het nog duren voordat ze hier uit was? Toen knorde haar maag, en Zoë begreep dat het etenstijd was. Ze ging zitten in het gras en pakte een appel uit haar schoudertas. Ze had net de eerste hap genomen, of een Ledian kwam nieuwsgierig tegenover haar zitten. "Hoi" zei ze vrolijk. "Ledi, Ledian!" zei de Ledian, en het leek net of ze om een stukje vroeg. "Oké" zei Zoë glimlachend, "hier heb je een stukje appel", en vervolgens brak ze een klein stukje appel af en gaf het aan de Ledian. De Ledian pakte het stukje dankbaar aan en likte er even aan. "Pas wel op dat je je niet verslikt" zei Zoë waarschuwend, want ze was een beetje bang dat de Ledian zich zou verslikken. Maar voordat ze haar zin had afgemaakt, was het stukje al op. De Ledian knikte nog even naar Zoë als bedankje en vloog toen weg. Zoë keek haar na, stond op, en liep verder.

Ash rende door dit nieuwe gebied heen, met zijn Pikachu naast hem aan de linker kant en aan de rechter kant zijn Eevee, Charmeleon wilde niet mee rennen dus had hij hem weer terug in zijn Pokéball gestopt, maar dat was ook maar voor even want zo zou hij vast en zeker er uit mogen komen, Ash hijgde en stopte met rennen en bleef stilstaan, met zijn handen op zijn knieën leunend en hij keek Pikachu en Eevee glimlachend aan die met allebei hun hoofden hem schuin aan stonden te kijken. 'Jaja, jullie hebben gewonnen,' zei hij grinnikend en hij hurkte bij de twee Pokémon's neer, aaiden hun allebei over hun hoofden en zette zijn rugzak even op de grond. Snel drukte hij de Pokéball van Charmeleon uit zijn riem en gooide hem in de lucht. 'Kom er maar uit Charmeleon!' sprak hij glimlachend en even later stond Charmeleon op de grond, door de rode straal die uit de Pokéball kwam en Ash drukte de lege Pokéball weer terug in zijn riem en hij glimlachte naar de drie Pokémon's. 'Wie heeft er honger?' vroeg hij en Charmeleon, Pikachu en Eevee maakte allemaal hun eigen geluidjes. 'Oké, rustig maar want we hebben genoeg voor iedereen hoor,' zei hij grinnikend en haalde wat Pokémon voer uit zijn rugzak en legde voor iedere Pokémon een stapeltje neer. 'Eet smakelijk,' zei hij toen hij zelf een appel had gepakt en voor hij zelf de appel op had had Charmeleon zijn voer al op. 'Hé, voortaan rustig aan doen hé bolletje,' zei hij grinnikend tegen hem en gaf hem nog wat meer, Pikachu en Eevee zaten smakelijk naast elkaar te eten. Je zag gewoon dat zijn team een echt team was, dat de band van Ash en zijn Pokémon goed was en die van zijn Pokémon's met elkaar ook. Toen hij zijn appel op had stond Ash op en liep naar de vuilnisbak toe waar hij de laatste overblijfselen van de appel in gooide en toen weer op de grond ging zitten naast zijn Pokémon's. 'Zullen we zo eens even kijken of er hier iemand is waar we bevriend mee kunnen raken of niet?' sprak Ash nadenkend en zijn Pokémon's knikte, allemaal. 'Oké dan, máár dan moeten jullie je wel gedragen. Afgesproken?' zei Ash grijnzend en een beetje plagend tegen hun, weer knikte ze allemaal en dat nam Ash aan als een 'afgesproken'. Toen iedereen klaar was ritste Ash zijn rugzak weer dicht en hing hij hem weer terug op zijn rug, stond op net als zijn Pokémon en begonnen ze te lopen, naar misschien wel iemand waar ze dus bevriend mee konden raken of wat dan ook.

Terwijl Zoë aan het lopen was dacht ze na over alle Pokémon die ze zou onmoete, en hopelijk zou ze ook vrenden maken. Alleen dat kon nog wel eens een probleempje worden, want Zoë was snel verlegen en zei niet erg veel. Ze zuchtte evenen hoopte dat het goed zou komen.

Zoë genoot van het mooie weer, en natuurlijk van alle Pokémon die er waren. Ze stopte even, sloot haar ogen en luisterde naar alle geluiden. Ze hoorde de vleugels van een vliegende Pokémon (waarschijnlijk een Yanma) en ze hoorde een Venonat ritselen tussen de bloemen. Ook hoorde ze een groepje Butterfree's overvliegen, tenminste, ze dácht dat het Butterfree's waren. En in de verte hoorde ze een Pikachu en Eevee. Wacht even, een Pikachu en Eevee? 'Die wonen hier toch niet?' dacht ze verbaasd. Ze draaide zich om en zag inderdaad een Pikachu en Eevee rennen. Ze knielde en de Pikachu en Eevee kwamen voor haar staan. Zoë aaide ze allebei even over hun hoofdje, en stond toen op. Ja ze had het goed gezien, in de verte kwam een jongen aangelopen, en waarschijnlijk waren de Pikachu en Eevee van hem. Naast de jongen liep ook nog een Charmeleon, die dus blijkbaar ook van hem was. Ze bloosde, want ze was nou eenmaal snel verlegen. Toen de jongen dichterbij was gekomen, overwon ze haar verlegenheid. "Hoi" zei ze, nog steeds een beetje blozend, "wat heb jij lieve Pokémon". Ze knielde weer bij zijn Pokémon neer en aaide Pikachu, Charmeleon en Eevee weer even over hun hoofd. Toen stond ze weer op en keek glimlachend én een beetje blozend naar de jongen. Ze hoopte dat hij aardig was.

-Hoop dat het goed is-

Pikachu én Eevee waren beiden alweer vooruit gerend, stelletje renners zeg! Die dachten zeker dat hij de hele tijd mee ging rennen met hun maar gelukkig bleef Charmeleon wél naast hem lopen, maar eigenlijk vond hij het ook niet erg dat die twee samen steeds vooruit rende. Toen hij het hoekje om liep zag hij dat er een meisje geknield bij Pikachu en Eevee zat, en die allebei over hun hoofdjes heen aaide. Langzaam liep hij samen met Charmeleon door en toen ze bij het meisje en Pikachu en Eevee in de buurt waren stopte ze beide met lopen, en stonden ze stil. Het meisje praatte tegen Ash en Ash luisterde, terwijl hij ook een beetje naar haar glimlachte, ze bloosde maar waarom wist hij eigenlijk niet echt goed. 'Heey,' sprak hij vriendelijk en glimlachend terug tegen het meisje, 'bedankt.' Waarschijnlijk zou dit meisje wel aardig zijn, zo zag ze er wel uit dan. 'Ik ben trouwens Ash,' zei hij met een glimlachje tegen haar, om zichzelf voor te stellen. Hij keek even naar Charmeleon, die rechts naast hem stond en naar hem keek terwijl Ash hem over zijn hoofd heen aaide en zo te zien vond hij dat leuk, en Ash glimlachte naar hem, daarna keek hij naar Pikachu en Eevee toe, die twee donderstenen toch ook. Haha, die hielden volgens hem ook gewoon van rennen, dat was volgens hem gewoon het liefste wat die twee deden. Daarna keek hij weer naar het meisje toe, hij glimlachte naar haar en wachtte totdat ze misschien haar naam ging zeggen, want hij had dat namelijk ook al gedaan maar als ze dat niet deed maakte hem dat ook niks uit. Niet dat hij dat niet leuk vond ofzo hoor, dat was natuurlijk helemaal haar eigen beslissing ofdat ze haarzelf voor ging stellen, had zij trouwens geen Pokémon's? 'En waar zijn jouw Pokémon's dan?' vroeg hij toen glimlachend aan haar, ja, als je niks zou vragen zou je het natuurlijk ook nooit te weten komen dus kon je het natuurlijk altijd beter vragen, de meesten zouden je vast en zeker wel een antwoord geven. Toch?

De jongen zag er vriendelijk uit, vond ze. "Graag gedaan" zei ze glimlachend. De jongen zei dat hij Ash heette, en Zoë vond het onbeleefd om haar naam niet te zeggen, dus zei ze: "Ik heet Zoë". Ash aaide zijn Pokémon, en zo te zien was hij erg aardig voor ze. Zijzelf hield ook erg veel van Pokémon, dus dat de jongen dit waarschijnlijk ook had, mocht ze wel. "En waar zijn jouw Pokémon's dan?" vroeg hij aan haar. Zoë keek hem een beetje verontschuldigend aan. "Ik heb nog geen Pokémon" zei ze, "ik ben pas net met mijn reis begonnen". Ze glimlachte even naar Ash, maar haar ogen lachten niet echt mee, want het probleem was, dat ze geen standaard Pokémon wilde. Dit klonk erg hebberig, vond ze zelf, maar ze vond het niet zo leuk om een Pokémon te hebben die bijna iedereen al heeft. Zoë zuchtte lichtjes. Ze vond zichzelf soms ook behoorlijk lastig omdat ze slecht keuzes kan maken, en dit vond ze ook niet erg leuk van zichzelf. Het had iets.. iets dat het leek alsof ze anders en apart of bijzonder wilde zijn, maar dat was niet het geval. Ze vond het gewoon (tja, hoe leg je dat uit?), niet zo leuk? Zoë glimlachte naar Ash. Hij zou haar zeker een raar meisje vinden, zo zonder Pokémon enzo. Ze hoopte dan zelf ook dat het goed zou komen, maar dat zou vást wel. Haar blik dwaalde af naar Eevee, toen naar Pikachu en daarna naar Charmeleon. Ze waren alledrie erg vrolijk, en daar pepperde ze zelf ook altijd van op, want vrolijke en blije Pokémon waren toch geweldig?

- Sorry, het is echt een flutbericht -

Ash knikte toen ze zei dat ze geen Pokémon's had. 'Ach, je vind vast en zeker ooit wel een Pokémon, dat zal best wel, mijn eerste Pokémon was Pikachu, die had ik al sinds dat ik een kind ben, Eevee heb ik uit een ei, gekregen van mijn vader en Charmeleon heb ik van mijn vader geërfd, sinds dat hij dood is,' zei hij, hij zei dat laatste niet echt vrolijk maar dat was vast en zeker ook niet zo heel onaardig bedoeld, hij voelde zichzelf gewoon niet zo vrolijk als hij daar weer aan dacht, en dat zijn moeder ook was overleden maakte hem nog verdrietiger, maar dat was minder erg dan zijn vader dacht hij altijd maar zo want haar had hij niet gekend, en zijn vader wel, 9 jaar lang en hij had Ash opgevoed, tot zijn sterf dag. Gelukkig had hij het risico genomen om te vluchten uit de kinderopvang, het leken cellen daar en daar zaten kinderen, net zoals hem die zonder vader en moeder zaten en dus niemand hadden om opgevoed te worden. Ash glimlachte weer een beetje toen Pikachu en Eevee aan zijn benen stonden te trekken, om hem te troosten ookal zag je van de buitenkant niet dat hij verdrietig was. Pokémon's voelde altijd alles aan, en zijn eigen Pokémon's nog meer dan die van anderen. Even later keek hij weer op naar Zoë. 'Maarja, je moet gewoon een band met een Pokémon op bouwen, en misschien wilt die Pokémon dan wel met je mee, om je nieuwe reis met je mee te reizen,' Ash vond het meestal wel leuk om tips te geven aan mensen, en dat Zoë pas net begonnen was aan haar reis vond hij wel leuk, ze wist nu nog vast en zeker niet wat ze wilde gaan doen, maar dat zou ze vast en zeker snel weten als ze een eigen Pokémon zou hebben. Ash was geworden wat hem het meeste aantrok, en het zou vast en zeker niet lang duren voordat hij de eerste Gymleader uit zou gaan dagen, maar eerst nog een paar keer trainen en dan maar goed vechten tegen haar, dan zou het vast en zeker snel gaan, maar simpel? Nee, het was vast en zeker niet simpel, hij hoorde zo nu en dan wel eens de geruchten en dan was het helemaal niet zo heel eenvoudig.

Zoë vond het fijn dat Ash zo reageerde en haar niet raar vond. "Sorry, dat wist ik niet" zei ze bedroefd en medelevend toen Ash vertelde dat zijn vader was overleden, "het spijt me voor je". Daarna waren ze allebei even stil, en Zoë was benieuwd waar Ash aan dacht. Waarschijnlijk aan zijn overleden vader. Zelf kon ze goed met Ash meeleven, want ze had zelf dood kunnen zijn. Ze had een auto-ongeluk gehad toen ze 11 was, en zij en haar moeder hadden allebei geluk gehad dat ze nog leefden. Pikachu en Eevee stonden opeens aan Ash' broek te trekken, waarschijnlijk was dat hun manier om hem te troosten. Dat vond ze altijd leuk aan Pokémon; je kon ontzettend veel plezier met ze hebben, en ze troosten je als ze aanvoelen dat je verdrietig bent. Toen Ash vertelde dat ze gewoon een band moest opbouwen met een Pokémon, begonnen haar ogen te schitteren. Dat vond ze een geweldig idee. "Dankje voor de tip!" zei ze vrolijk. Toen dacht ze even na en keek naar Ash. "Wat wil jij worden?" vroeg ze verlegen, "Wat is je doel?". Ze wist niet zo goed hoe ze het moest vragen, dus vroeg ze het maar zo. Ze had zo'n vermoeden dat Ash een Trainer was, want allereerst droeg hij natuurlijk geen Rangeroutfit, en hij hield wel van Pokémon, maar een Breedertype leek het haar niet echt. Hij ook een Coördinator zijn, dat kon natuurlijk ook. Ze keek Ash een beetje nieuwsgierig aan. Ze wilde niet onbeleefd zijn, maar ze was best benieuwd naar zijn doel.

Ash glimlachte. 'Geeft niks, alleen ze zijn allebei dood bij mij, maar ik moet er gewoon niet aan denken, mijn Pokémon's beschouw ik nou als familieleden,' zei hij toen ietswat vrolijker en hij glimlachte wel wat meer. Hij moest er gewoon niet meer aan denken nu, dat was alles en dan zou hij gewoon niet meer verdrietig zijn, hij moest denken aan het heden en niet aan het verleden. 'Graag gedaan,' zei hij toen Zoë hem bedankte voor de tip, hij vond het leuk om mensen tips te geven en dat deed hij dan ook gewoon uit beleefdheid. Toen Zoë vroeg wat hij wilde worden dacht hij even na, maar hij wist het natuurlijk al sinds hij een kind was! 'Ik ben een trainer, en ik wil Pokémon-meester worden. Ik neem aan dat jij nog niet weet wat je wilt worden?' zei hij met een glimlachje op zijn lippen wat zijn gezicht versierde. Even dacht Ash weer na, ja, hij had wijze raad en dat zou hij wel even tegen Zoë zeggen, misschien kon hij een rijmpje erbij verzinnen, maar dat leek hem sterk aangezien hij niet goed kon rijmen eerlijk gezegd. 'Je moet kijken wat het beste bij je past als je een Pokémon hebt, en je moet gewoon luisteren naar je hart, die is altijd eerlijk tegen je,' zei hij en dezelfde glimlach als daarvoor versierde nogsteeds zijn lippen en gezicht. 'Je moet je dromen nakomen, net als ieder ander. Ik weet trouwens ook dat niet iedereen dat doet, maar dan heb je de kans dat je niet gelukkig word, en dat wilt toch iedereen wel?' zei hij vriendelijk tegen haar, het was waar was Ash zei nu, sommige mensen waren niet gelukkig geworden en dat enkel omdat ze hun dromen niet na gekomen zijn, dromen komen soms toch ooit wel eens een keer uit, toch? Ja, dat moest haast wel, maar als je echt iets graag wilde doen, dan moest je dat gewoon doen en luisteren naar wat je hart te zeggen had, en niet je hersenen en je moest dan zeker, maar ook zeker voor een keer niet nadenken. Niet nadenken, maar gewoon.. doen!

Zoë knikte, "Ja, ik kan me goed voorstellen dat je je Pokémon als familie beschouwt, want ik vind Pokémon ook geweldig" zei ze een beetje verlegen. Ze glimlachte toen Ash vertelde dat hij Pokémon-meester wilde worden. "Ik denk wel dat je dat gaat lukken aangezien je zo goed met je Pokémon kunt opschieten" zei ze blozend. "Ik neem aan dat jij nog niet weet wat je wil worden?" vroeg Ash toen aan haar. Ze schudde haar hoofd, "Ik weet het nog niet precies nee, maar ik wil géen Coördinator worden". "Want dan kijken alle mensen naar je en daar wordt ik zo verlegen van" legde ze toen blozend en verlegen uit. "maar Ranger lijkt me misschien wel wat, omdat je dan Pokémon red. En Breeder zou misschien ook wel leuk zijn, omdat je dan Pokémon verzorgt" vertelde ze verder, "Maar zoals je al zei, kan ik mijn keuze af laten hangen van mijn Pokémon". Ze was verbaasd over zichzelf, want normaal zei ze niet echt veel en nu wel? Misschien voelde ze zich op haar gemak bij Ash, of het was iets anders dat ze niet wist. Ze luisterde aandachtig toen Ash vertelde dat je je dromen en je hart moest volgen. Ze vond het mooi gezegd van hem, en ze wist zeker dat ze het zou onthouden.

Hij knikte en glimlachte. 'Aha, maar als je er later achter komt dat je wél een Coördinator wilt worden, moet je dat gewoon doen hoor. Meestal merk je het helemaal niet, want als je eenmaal in een gevecht zit vergeet je alles en iedereen om je heen en let je alleen nog maar op je Pokémon, en je tegenstander,' legde hij vriendelijk uit tegen Zoë. Hij glimlachte toen ze zei dat het vast en zeker ging lukken wat hij wilde worden, maar hij wist het nog niet zo zeker. 'Ik kan het misschien ja, maar ik moet mijn team eerst nog compleet maken en pas daarna kan ik winnen, winnen en winnen,' zei hij en grinnikte een beetje, daarna keek hij naar zijn Pokémon's die met elkaar aan het spelen waren, en Charmeleon die wel eens een aanval wilde doen op Eevee, expres maar dat Pikachu ervoor ging staan en Charmeleon toen kalmeerde. Hij glimlachte om te zien dat ze goed met elkaar konden spelen, dat was toch alleen maar leuk om te zien of niet soms? Hij keek daarna weer op naar Zoë. 'Weet je al welke Pokémon je leukt lijkt om te hebben of niet?' vroeg hij met een klein glimlachje op zijn gezicht en wachtte naar wat Zoë ging zeggen, ze kon alle Pokémon maar zeggen wat ze wilde, maar of ze die ooit tegen komt was nou maar net de vraag. Ash had geluk dat hij een ei had gekregen en Charmeleon mochten erven van zijn vader, maar Pikachu, zijn eerste Pokémon had hij zelf gevangen en daar was hij van kleins af aan al trots op. Trots op zichzelf, trots op Pikachu en nog veel meer.

[Inspiloos. --'']

Zoë keek naar Ash en zei een beetje grinnekend; "Dat kan ik dus niet weten, want ik heb nog nooit een gevecht gehad". "En natuurlijk moet je trainen" zei ze als antwoord op Ash' antwoord dat hij zijn team nog compleet moest maken, "maar met welke Pokémon is je team dan compleet?". Toen Ash naar zijn Pokémon keek die aan het spelen waren, keek Zoë ook naar zijn Pokémon. Ze waren inderdaad fijn aan het spelen en als er ruzie was kwam Pikachu tussenbeide. Ash vroeg welke Pokémon ze wilde hebben. "Nee, nog niet echt over nagedacht" bekende ze eerlijk. En ze wist zelf ook wel dat je sommige Pokémon nooit kon krijgen. Ze keek Ash aan, "Zullen we misschien verder praten onderweg?". "Of, nou ja, waar ga jij heen?" verbeterde ze zichzelf. Zijzelf had nog geen bestemming, want ze wist immers niet wat ze wilde worden.

- hij is kort, ik weet het-

Hij schudde zijn hoofd, hij zou echt niet weten met welke Pokémon's zijn team compleet was. 'Ik weet het nog niet echt maar als ik een leuke Pokémon tegen kom weet ik het denk ik wel,' zei hij toen maar tegen Zoë. Toen Zoë vroeg waar hij heen ging haalde hij zijn schouders op en keek naar zijn Pokémon's toe. 'Komen jullie?' vroeg hij grinnikend aan hun en ze sprongen tegelijk allemaal op en Charmeleon ging naast hem lopen, aan de rechter kant want aan de linker kant liep Zoë en Eevee en Pikachu begonnen weer als twee kleine Pokémon's vooruit te rennen. Hij glimlachte bij het zien van hun. 'Die twee zijn echt gek man, echt niet normaal meer,' zei hij grinnikend en hij aaide met zijn ene hand Charmeleon over zijn kop heen, die hield niet zo van rennen en bleef dus altijd maar naast Ash lopen, ineens zagen ze Pokémon's over de weg heen lopen, het voetpad dan tenminste. Ze liepen achter elkaar in een hele stoet, tenminste, liepen? Nee, ze vlogen achter elkaar aan. 'Woow, is dit niet mooi?' vroeg hij glimlachend.

Korte post want moet eten.

Zoë knike, ze wist wat Ash bedoelde. Ze hoopte dat ze dat ook had. Zoë genoot van de wandeling; ze had (hoopte ze) een nieuwe vriend, het was nog steeds prachtig weer, er waren Pokémon en haar reis was nog maar net begonnen! Wie weet wat ze nog zou meemaken? Toen Pikachu en Eevee vooruit renden zei Ash grinnekend: "Die twee zijn echt gek man, niet echt normaal meer". Zoë lachte en keek even naar Charmeleon. Waarschijnlijk hield hij niet zo van rennen. Plots vlogen er een paar Pokémon over het voetpad in een rijtje. "Woow, is dat niet mooi?" vroeg Ash. "Ja, dat is het zeker" zei Zoë glimlachend. Ze lachte naar Ash en keek naar alle vrolijke Pokémon. Het was perfect, maar het zou nóg perfecter zijn als ze een Pokemon had. Maar dat kwam nog wel, ze moest gewoon geduld hebben. En wachten kon ze wel, dat niet, maar ze verheugde zich er nou al op! Met een blij gevoel liep Zoë naast Ash verder door Flower Fields.

- sorry, tis een beetje vaag -
- Eet smakelijk! ja, ik moet ook eten -

Hij glimlachte en Ash keek naar de Pokémon's, Eevee en Pikachu daar in tegen ook, die keken meteen naar boven toe en Charmeleon stond meteen klaar om aan te vallen, Ash grinnikte toen hij dat zag. 'Nee, maatje. Rustig, ze doen niks hoor,' sprak hij kalm tegen zijn Charmeleon, Charmeleon begreep het meteen voordat Ash zelfs klaar was met zijn zin, Pokémon's begrepen alles, en nu dus ook. Ash had iets van een gave, hij kon bijvoorbeeld iets denken en zijn Pokémon het laten doen, zonder dat hij wat zei tegen ze. Misschien was dat wel handig voor later, dan kon hij bij de gym's niks zeggen en wisten ze dus niet wat hij had bevolen, hehe, dat was eens een goed plan zeg al vond hij het zelf! Hij zuchtte even en ging achter Pikachu, Eevee en Charmeleon staan en keek naar de vliegende Pokémon's. Ash had gehoord dat hier, in Flower Field alleen maar kever Pokémon's leefde, misschien wilde hij er wel een vangen als hij er een goede band mee kreeg, maar voor nu had hij eigenlijk wel genoeg, hij zou ze alleen echt willen vangen als ze hem aanspraken, de Pokémon dan echt sterk was en hij een goede band met ze had, zelfs al kon hij de Pokémon dan niet zo heel goed. 'Achja, heb je trouwens wel Pokéballs Zoë of niet?' vroeg hij met een glimlach op zijn gezicht uitgedrukt, ja, als je misschien ooit een Pokémon wilde vangen was het misschien wel slim op Pokéballs te hebben en er dan een te gebruiken om ze te vangen. Achja, 't was maar een idee trouwens hoor maargoed dan.

Flutpost. o_0

Zoë liep naast Ash, en ze waren een tijdje stil. Ash, Eevee en Pikachu keken naar boven, en blijkbaar dacht Charmeleon dat het tijd was om aan te vallen. Gelukkig wist Ash hem snel te bedaren. "Volgens mij heb je een goede band met je Pokémon" zei Zoë lachend en een beetje verlegen, maar blijkbaar was Ash diep in gedachten verzonken, want hij antwoordde niet meteen. Dat vond ze niet zo erg. Ook Zoë keek nu om zich heen en bleef verbaasd over het feit dat er zoveel Pokémon waren, allemaal waren ze druk bezig en geen gevechten of ruzie's hadden. Blijkbaar was Ash uitgedacht, want hij vroeg haar of ze Pokéballs had. Zoë bloosde en keek naar de grond. "Nee" zei ze zacht, schamend dat ze daar nog niet eerder over nagedacht had, "die heb ik nog niet". Toen merkte Zoë dat ze best een droge keel had. "Ash?" vroeg ze glimlachend, "Zullen we even een pauze inlassen? Ik heb namelijk dorst". En niet dat ze onbeleefd wilde zijn, maar ze ging zonder het antwoord van Ash af te wachten in het gras zitten. Ze zocht de waterfles uit haar schoudertas en dronk wat. Eevee kwam dichterbij gelopen en ging naast haar zitten. Zoë stopte met drinken, "Wil je misschien wat te eten?" vroeg ze. Eevee knikte en Zoë stond op het punt om haar schoudertas te pakken, toen ze bedacht dat ze het eerst aan Ash moest vragen. "Mag ik Eevee misschien een zelfgemaakte Poffin geven?" vroeg ze beleefd, want ze kon het zich goed voorstellen dat het niet zo leuk was als iemand anders je Pokémon zomaar wat te eten of drinken gaf. Ze keek naar Ash en wachtte op zijn antwoord.

- Sorry dat ik je Pokémon wat laat doen :$ -

Hij keek op toen hij Zoë op het gras zag zitten en Eevee nasst haar kwam zitten, toen ze was vroeg glimlachte hij. 'Vreetzakje dat je er bent!' zei hij grinnikend tegen Eevee en hij knikte, 'ja, het mag wel hoor, kan je meteen kijken of ze het lekker vind.' Hij had het al gedacht, meteen rende Pikachu er ook naar toe en ging voor Zoë zitten, terwijl hij haar met een schuin hoofd aan keek en toen ging Charmeleon ook weer naast Pikachu zitten, en deed zijn mond open. Charmeleon, niet doen! Hij dacht het, en meteen draaide Charmeleon zijn kop en deed hij zijn mond dicht. 'Hehe, nu willen ze het allemaal,' zei hij glimlachend en keek de vier aan, zijn ogen gleden even over zijn Pokémon's heen, Eevee, Pikachu, Charmeleon. En daarna keek hij Zoë even aan, hij dacht veel te veel na deze tijd maarja, hij verzok zo nu en dan wel eens even in zijn gedachten. Achja, niemand zou het toch erg ofzo vinden hé?

Inspiloos, zwaar ispiloos zoals te zien is. --''

Zoë moest lachen toen Pikachu er ook bij kwam zitten. Charmeleon wilde niet achterblijven en was iets van plan, maar hield er mee op. Zoë dacht na, zou Ash dit gedaan hebben? Zou hij ervoor hebben gezorgd dat Charmeleon er mee op hield? Toen keek Ash haar diep in de ogen aan, en Zoë bloosde. Om het te verbergen pakte ze snel haar tas en haalde er een bakje uit. Ze keek naar de Pokémon's van Ash. "Oké, wie wil er een zelfgemaakte Poffin?" vroeg ze vrolijk. Alledrie begonnen ze te 'juichen' en Zoë moest lachen, "Oké dan!". Ze opende het bakje en haalde er drie Poffins uit. Ze gaf er een aan Pikachu, Eevee en Charmeleon. Ze hoopte dat ze ze lekker zouden vinden, want dan kon ze meteen uittesten of Pokémon haar recept wel lekker vonden. Want dan kon ze het vaker gebruiken. Ze keek weer naar Ash en glimlachte, hij was echt aardig. "Kom je er niet bijzitten?" vroeg ze. Ze schoof op en maakte zo een plekje vrij. Ze trok haar knieën op, sloeg haar armen er omheen en keek naar de lucht. De zon scheen, maar er kwamen donkere wolken aan. Als ze droog wilden blijven moesten ze niet te lang treuzelen. Nou ja, ze wist niet of het volgende stadje ver was of niet, maar hier in het open veld zouden ze helemaal geen beschutting hebben. Gelukkig waren de wolken nog niet erg dichtbij, dus ze hadden nog even de tijd. Zoë richtte haar blik weer op Ash' Pokémon en zag dat ze het wel lekker vonden, of nou ja, dat dácht ze want ze wist het niet zeker. Misschien kon Ash haar vertellen of ze het lekker vonden. Ze glimlachte en keek naar Ash' Pokémon terwijl die zaten te eten.

Hij glimlachte en ging naast Zoë zitten die een plekje naast haar had gemaakt, voor hem. Toen hij even later zat keek hij zijn Pokémon's aan, je zag niet of ze het lekker vonden, nee, je voelde het. Hij glimlachte, Zoë zou dat vast en zeker niet weten, dus kon hij het maar beter zeggen. 'Ze vinden het lekker, hoor,' zei hij tegen haar en een glimlach versierde zijn mond. Toen Charmeleon klaar was stond hij op, en ging naast Ash zitten, Ash aaide hem met zijn handpalm over zijn kop heen en toen hij 8 pootjes op zijn buik voelde, want hij was namelijk gaan liggen keek hij op zijn buik, Eevee en Pikachu stonden allebei te springen op zijn buik en ze maakte allebei hun eigen geluidjes. Hij grinnikte en aaide hun beide over hun hoofdjes heen. 'Jaja, jullie krijgen ook aandacht,' zei hij grinnikend en hij dacht even na. 'Zullen we zo gaan trainen?' vroeg hij met een glimlach en Eevee, Pikachu en Charmeleon begon alledrie enthousiast te doen. 'Oké dan,' zei hij toen en hij keek naar Zoë toe, wat wilde Zoë eigenlijk gaan doen?

Inspiloos. --''

Zoë zat nog steeds met haar armen om haar opgetrokken knieën. Ash was naast haar komen zitten, en vertelde haar dat zijn Pokémon het lekker vonden. Zoë glimlachte, ze was blij dat ze het lekker vonden, want nu kon ze het vaker aan Pokémon geven. Toen Ash op zijn rug lag begonnen Pikachu en Eevee op zijn buik te springen, en Zoë grinnikte. Ze zuchtte lichtjes, ze wilde ook best graag een Pokémon. Maar als ze geduld had wist ze zéker dat ze nog wel een geweldige partnerPokémon zou vinden. Ze moes gewoon nog even wachten. Ze werd uit haar gedachten gehaald toen Ash aan zijn Pokémon vroeg of ze wilden trainen. Hij keek even naar haar, en het leek haast wel of hij haar om toestemming vroeg. "Laat je door mij niet tegenhouden" zei ze, en een glimlach verscheen op haar gezicht, "ik vind het altijd wel leuk om naar een training te kijken, en als ik iets voor je moet doen zeg je het maar". Ze bloosde een beetje, maar al veel minder dan eerst. Waarschijnlijk voelde ze zich op haar gemak bij Ash. "Maar" begon Zoë twijfelend tegen Ash, "er komen in de verte wat donkere wolken aan, dus we hebben niet uren de tijd". Ze stopte haar waterfles en het bakje met Poffins weer in haar schoudertas. Toen stond ze open klopte het gras van haar jurkje af, en keek naar Ash. Ze wist niet wáar hij wilde trainen, dus volgde ze hem maar als hij ergens anders heen ging.

- Moet nu boeken ophalen ben er later weer -

Hij glimlachte. 'Oké dan,' zei hij glimlachend en stond ook op, meteen deed hij Charmeleon weer terug in zijn Pokéball. 'Tot zo Charmeleon,' zei hij en hij klikte de Pokéball van Charmeleon weer terug in zijn speciale riem, waar 5 sloten in zaten en hij even over de Pokéball heen wreef, die nu weer glimde. 'Dan gaan we straks beginnen met jou, Eevee,' zei hij tegen Eevee die zo haar eigen geluidje maakte. Hij glimlachte en Pikachu sprong op zijn linkerschouder, waar hij meestal zat. 'Wil jij ook op mijn schouder zitten Eevee?' vroeg hij met een glimlach op zijn gezicht en Eevee knikte, Ash pakte Eevee op en zette haar klemvast op zijn andere rechterschouder. Hij glimlachte en ze begonnen een eindje verder te lopen, waar hij zijn Pokéball van Charmeleon in de lucht gooide en zijn keel onhoorbaar schraapte. 'Kom er maar uit Charmeleon!' riep hij en Charmeleon verscheen door de rode straal van de Pokéball op de grond en Ash klikte de lege Pokéball weer terug in zijn riem. 'Charmeleon, jij bent best sterk dus wil jij tegen Eevee vechten, dat ik Eevee opdrachten geef en jij gewoon tegen haar vecht?' vroeg Ash aan Charmeleon, het was even een tijdje stil maar toen knikte Charmeleon hevig, en begon de vlam van zijn staart harder te werken, de vlam werd groter en feller en dat was even voor een tijdje raar om te zien, maar toen liepen ze weer door en Ash keek even met een glimlach naar Zoë, wat vond Zoë daar eigenlijk van? Nouja, als Zoë zelf een Pokémon had had hij tegen Zoë kunnen vechten voor de lol maar dat was niet zo dus kon hij misschien eerst beter oefenen voor hij de eerste Gymleader uit zou dagen.

Zoë knikte en was klaar om verder te gaan. Ash deed Charmeleon terug in de Pokéball en ze liepen een stukje verder. Ze stopten niet veel later, want blijkbaar vond Ash dit een goed stukje. Niet dat ze hem geen gelijk gaf, want het was op een grasveld zonder bloemen. Ash haalde Charmeleon weer uit zijn Pokéball en wilde Eevee trainen. "Gaat Charmeleon helemaal zelf vechten?" vroeg ze verbaasd, "Geef jij hem geen opdrachten?". Ze had dit nog niet eerder gezien, dat was ook wel logisch want ze had bijna nog nooit een gevecht gezien, maar ze wist wel dat sommige Trainers dan 2 Pokémon tegelijk opdrachten gaven als ze tegen elkaar vochten. Zoë dacht wel dat Charmeleon het best aankon, hij leek immers best sterk, maar ze was wel benieuwd of Pokémon terwijl ze aan het vechten zijn in hun eentje, nét zo goed waren als dat ze werden 'begeleid' door een Trainer. Ze ging aan de zijkant staan en wachtte af wat er zou gaan gebeuren.

- Hij is heel erg kort, sorry :S was inspiloos -

Ash grijnsde. 'Ja, hij gaat zelf vechten. Dat kan hij best zelf, hij is goed genoeg en dat weet hij zelf ook best wel,'zei hij tegen Zoë en er verscheen een glimlach op zijn gezicht, even aaide met zijn handpalm over het hoofd van Charmeleon heen en keek toen strak voor zich uit.'Ga klaar staan,' beval hij tegen hem en Charmeleon liep naar zijn plaats, aan de overkant en Ash glimlachde, 'Klaar?' Toen Charmeleon aangaf dat hij klaar was keek Ash naar Eevee die knikte en wees hij naar voren. 'Vooruit Eevee!' riep hij en Eevee sprong vooruit. 'Okee, doe je tackle op Charmeleon!' riep hij naar Eevee en Eevee deed wat hij zei, en Charmeleon bleef recht in de tackle staan. Ash wist waarom, dat hadden ze afgesproken en geoefend al een tijdje hiervoor. Ineens sloeg Charmeleon Eevee weg en gebruikte zijn Vlammenwerper; Eevee leed daaronder en werd vol geraakt. Maar toen Charmeleon zijn Vlammenwerper stopte zag Ash meteen dat het nog niet gedaan was. 'Kom op Eevee, sta op! Je kunt het!' riep hij uit volle macht en het hielp; Eevee stond op en schudde haar kop. Meteen was ze weer bij de tijd en keek ze Charmeleon strak aan. 'Eevee, doe je Bite!' riep Ash naar haar en Eevee sprong vooruit en pakte Charmeleon bij zijn poot, maar hij wist nu ook weer wat hij moest doen en richtte zijn Vlammenwerper vol op Eevee, vast en zeker was ze nu uitgeschakeld. Toen Charmeleon stopte liep hij achteruit en rende Ash er naartoe, pakte Eevee vast die uitgeschakeld was en wreef over haar hoofd. 'Goed geprobeerd,' sprak hij en pakte haar Pokéball waardoor ze door het rode straaltje weer verdween en hij stopte de Pokéball weer terug in zijn riem. Toen wreef hij over het hoofd van Charmeleon heen, 'Goed gedaan, je bent erg sterk Charmeleon.' Daarna keek hij weer naar Zoë, en een warme glimlach verscheen weer rond Ash' lippen, wachtend op haar reactie als ze die uit zou gaan brengen dan.