In de stad

[Ik neem aan dat Ember een vlammenwerper-achtig iets is? En dit vond ik ook raar : Nuri peinsde haar zetten. Dat is nog erger dan mijn "Hong" xD]

Isha keek geconcentreerd toe hoe Nuri aan haar volgende zet begon. Ze overwoog het slechts kort en vervolgens riep ze het commando uit zonder aarzelen.
'Tobi, doe Ember!' beval ze en het tijger-achtige hondje opende gehoorzaam zijn bek om daar vervolgens een verschroeiende hete vlammenwerper uit te spugen. De aanval zag er indrukwekkend uit, vond Isha. En tevens ook erg mooi. Maar vandaag ging het niet om het uiterlijk van de aanvallen, nee het ging om de tactiek, het trainen, het gebruiken van aanvallen en van krachten. Isha lette goed op zodat ze van Nuri misschien nog iets nuttigs kon leren maar nu was ze vooral op de aanval geconcentreerd.
'Blijf,' siste Isha naar Lynn die haar gehoorzaamd en volledig vertrouwde. Ze wist dat haar trainster het beste voor haar voor had en dat ze haar nooit zomaar in een erg gevaarlijke situatie zou brengen. En tevens wist ze ook al wat Isha van plan was, dit was iets waar de twee ook al op geoefend hadden en het ging al erg goed.
Tobi's Ember kwam met een rotgang steeds dichterbij. De vlammen likten aan het gras en verschroeiden een groot deel van het gras wat op zijn pad lag. Maar Isha wachtte op het goede moment, de vlammen kwamen steeds dichterbij haar Kirlia en nu was het juiste moment.
'Lynn, teleport!' riep Isha en Lynn gehoorzaamde meteen. Ze wilde zo snel mogelijk bij die hete vlammen wegkomen en het lukte uitstekend. De Kirlia verdween van de plek waar ze stond, was even weg en verscheen toen achter Tobi. 'Nu opnieuw een Tackle!' moedigde Isha haar pokémon aan en Lynn gehoorzaamde weer keurig. Ze maakte vaart, sprong in de lucht en haalde uit naar Tobi die op het moment waarschijnlijk behoorlijk in de war moest zijn. Ja, Lynn's snelheid. Daar boften Isha en Lynn maar mee.

[Nuri peinsde haar zetten. <-- Wtf heb ik daar geschreven? :/ Ik ben echt stom. o_o en ja, Ember is vlammenwerperdinges. Zover ik weet. xd]

Het was niet alleen Tobi die de draad van het verhaal kwijt was. Ook Nuri moest twee keer met haar ogen knipperen om de Kirlia terug te vinden. Toen ze Isha 'Tackle' hoorde roepen, wist Nuri dat ze al te laat was.
Tobi werd hard geraakt door de tackle in zijn rug.
Nuri vloekte binnensmonds. Tobi rolde naar voren en kwam liggend op zijn zij terecht, drie meter van de plek waar hij voorheen had gestaan. Isha had hier duidelijk met Lynn op getraind. Nuri beet even op haar onderlip, maar Tobi krabbelde al snel overeind. Een pijnlijk grimas trok over zijn gezicht.
Dit laten we niet zomaar op onze kop zitten, dacht Nuri. Ze moest dit harder aanpakken. "Flame Wheel, Tobi."
De Growlithe keek nog wat versuft, maar deed wat hem gezegd werd. Hij verhulde zichzelf in vuur en sprintte zo snel hij kon richting Lynn. Nuri kon alleen maar hopen dat ze niet weer verdween, dan moest ze een andere tactiek verzinnen.

Ember = Sintel = Kleine Vlammetjes. Kijk op Bulbapedia, daar kan je zien hoe moves eruit zien als ze al in de Anime zijn geweest.

Isha grijnste breed toen Nuri en Tobi allebei niet goed wisten waar ze moesten kijken toen Lynn haar teleport deed. Tobi leek verdwaasd maar hij werd gestuurd door zijn trainer en vertrouwde daarop. Nuri wist echter ook niet goed wat ze moest doen en Isha zag haar ogen groot worden toen ze Lynn beval te tackelen. Lynn deed het perfect en raakte Tobi's rug met een klap waar andere Kirlia's nog wel een puntje aan konden zuigen. Haar tackels waren misschien niet zo krachtig als die van grotere pokémon die meer getraind waren op kracht dan die van Lynn die vaardiger was in de snelheid maar juist door haar snelheid was het een verwarrende verrassingsaanval geworden waar de twee trots op waren.
'Flame Wheel, Tobi,' commandeerde Nuri haar Growlithe. Tobi gehoorzaamde maar hij was nog bezig met zichzelf herstellen van Lynn's tackle. Isha kende de aanval niet maar ze wist dat hij krachtig was en ze keek met bewondering toe hoe de Growlithe zichzelf in vuur hulde en aan een snelle sprint richting Lynn begon.
Isha keek toe en probeerde snel te bedenken wat ze ging doen. Ze ging Lynn de klap niet laten opvangen, de kleine Kirlia maakte weinig kans tegen de verschroeiende kracht en hitte van Tobi. Dat was geen optie. Maar wat dan. Weer een teleport? Het zou kunnen, zou kunnen... Ze wilde Lynn alleen niet te vaak laten teleporteren want ze had de aanval nog niet zo lang geleden geleerd. En het was erg vermoeiend voor haar maar op dit moment was het een slimme zet, al wisten de twee wel wat er dan aan de hand was. Maar er zou voor Tobi niets zijn om de kracht op te vangen dus het zou wel een tactische zet kunnen zijn.
'Teleport,' riep Isha opnieuw en Lynn teleporteerde zichzelf weer. Ze verdween en verscheen achter vlammende Tobi. Wat nu? vroeg Isha zich af. Een tackle zou geen goed plan zijn op deze rennende vuurbal maar wat wel? Welke aanval zou geschikt zijn?
'Magical Leaf!' commandeerde Isha toen. Het was de enige aanval die ze zo gauw kon bedenken waarin ze zelf geen schade op zou lopen, maar het zou weinig doen tegen deze vuurpokémon.

Nuri keek toe hoe Tobi miste, wat ze ergens wel verwacht had, maar zijn aanval niet verloor. Tobi wist dat hij Flame Wheel van Nuri zolang mogelijk moest vasthouden. Lynn verscheen achter Tobi en deed wat haar trainster haar opdroeg.
"Magical Leaf!" hoorde Nuri Isha roepen. Een aanval die onmogelijk te missen was, omdat de bladeren Tobi zouden achtervolgen en hoe dan ook zou de raken. Echter, het was een grasaanval, dus het zou Tobi niet heel veel moeten doen.
Nuri maakte zich er niet heel erg druk om toen Tobi geraakt werd. De bladeren schroeiden maar raakten de vuurpokémon wel, gedeeltelijk. Het deed hem alleen niet heel veel. Tobi's Flame Wheel begon nu wel te doven. Nuri dacht na. "Tobi, doe nog eens Ember!"
De Growlithe draaide vliegensvlug om, gebruikte de vuur van zijn Flame Wheel en liet als een vlammenwerper zijn vuurregen op de Kirlia los.

Isha en Lynn keken toe hoe Tobi de Magical Leaf opving. Het bracht hem schade aan maar dat was dan ook wel miniem. Nou ja, het was in ieder geval een afleiding waarin Isha iets kon bedenken voor een fatale klap. Eentje die het gevecht in éen keer af zou maken en dan zou Isha gewonnen hebben! Die gedachte maakte Isha enthousiast en ze peisnde of ze Lynn nog een tackle zou laten doen. Tobi was al uitgeput en hij lette niet op dus het zou kunnen. Maar misschien was er een geschiktere aanval, ze wist er wel een maar...
Isha's ogen werden groot toen ze zag dat Tobi zich al had hersteld en omgedraaid had. Hij opende zijn bek en voerde de aanval Ember uit. Hij zag er vermoeid en beschadigd uit maar in zijn ogen vloeide vuur en leven, hij straalde zijn doorzettingsvermogen uit wat rerspect afdwong. Maar daar was Isha nu niet op geconcentreerd.
'Lynn!' riep ze om de Kirlia te waarschuwen. Ze had geen tijd meer om haar te commanderen welke richting ze zou moeten nemen dus hoopte ze dat het zin had om Lynn te waarschuwen.
Maar dat had het niet.
Lynn keek op, zij was ook in gedachten geweesd. Ook haar ogen werden groot bij het zien van de vlammenwerper waarmee ze nu oog in oog stond. Uit haar mond kwam een geschrokken kreet terwijl ze zich van de grond probeerde af te zetten. Maar dat lukte niet. De schrik had haar vastgenageld en ze sloeg slechts haar fragile armpjes voor haar lichaam om zichzelf te beschermen tegen de vlammen. En toen werd ze verzwolgen in het vuur.
Isha's adem stokte terwijl ze toekeek hoe haar Kirlia aan die inmense hitte werd blootgesteld en toen het eindelijk ophield strafte ze zichzelf voor haar onoplettendheid. Hoe kon ze zo stom zijn?!
'Lynn? Gaat het?' vroeg Isha bezorgd terwijl ze een stap naar voren deed maar bedacht dat het niet slim was om nu regelrecht de battle in te lopen. Ze keek naar het groen-witte hoopje dat in het gras lag. Roerloos.
'Lynn!' gilde Isha toen, harder en bijna paniekerig. Ze wilde net naar haar toe lopen toen er plotseling een beweging te zien was en ze zag hoe Lynn zich omhoog duwde. De Kirlia dwong haar pijn en de tranen in haar ogen weg naar de achtergrond en hief toen haar hoofd.
'Kirlia!' riep ze op versufte toon maar liet toen zien dat ze nog puf in zich had. Ze strekte haar armen en het kostte haar moeite om haar gezicht niet te laten vertrekken maar in pure doorzettingsvermogen lukte het om zichzelf op de been te houden.
Isha keek Lynn aan, haar gezicht was vertrokken in een grimas en ze wist niet wat ze nu moest doen. Moest ze Lynn nu laten stoppen? Ze had nog puf in zich maar nog een aanval van Tobi zou niet al te best voor haar zijn of... Dat was het! Lynn overwoog die laatste beslissing slechts kort en wist toen wat haar te doen stond. Als het niet zou lukken dan had ze een probleem maar het zou de victorie voor Lynn kunnen betekenen.
'Hypnosis!' riep Isha. Dit zou haar laatste poging zijn. Als dit niet zou lukken zou ze Lynn als de wiedeweerga van die plaats vandaan halen maar met Hypnosis zou het kunnen lukken. Het was een psychische aanval, Lynn was er nog niet helemaal op getraind maar veel pokémon vielen hiervoor en dat betekende meestal verlies.