A Peaceful Afternoon~

''Kioko, doe je donder!'' De kleine Pichu schoot de lucht in en laadde zich op. Het duurde niet lang of Kioko vuurde haar aanval recht op Taiki af, die hem net kon ontwijken. ''Taiki, je mag elk moment een tegenaanval gebruiken, en het maakt ook niet uit welke,'' sprak Chiara nogmaals, dit keer gericht op de Cyndaquil die sierlijk op de grond terecht kwam. Deze knikte, richtte zijn blik weer op Kioko en vuurde zijn Ember af. ''Kioko, ontwijk het!'' De Pichu probeerde weg te springen, maar het was te laat. De Ember raakte het kleine wezentje volop, waardoor het naar achter schoot en op de grond terecht kwam. Een kleine rookpluim was verschenen, maar ging evensnel weg als dat het gekomen was. Het leek er niet op dat Kioko op ging staan, dus rende Chiara meteen op haar af. ''Kioko, alles oké?'' Nee, tuurlijk gaat alles goed als je net een hete bal vuur tegen je aan kreeg, ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Gelukkig leek Kioko niet gewond te zijn. Meteen opende de Pichu haar ogen na het horen van haar trainster haar stem. Gelukkig. Nu kwam ook Taiki aanzetten, om te zien of het wezentje niks mankeerde. Na gezien te hebben dat er niks aan de hand was glimlachte hij. ''Wat dachten jullie van een korte pauze?'' Beide pokémon knikte opgewekt. Een beetje voedsel ging er wel in.

Chiara haalde het pokévoer uit haar tas tevoorschijn, waardoor Kioko meteen weer in haar nek sprong. ''Hé, rustig maar. Jij krijgt ook wat.'' De Pichu giniffelde, maar bleef op haar plekje zitten. Haar trainster zuchtte even, deed toen wat pokévoer op haar hand en liet Kioko er wat van pakken. Daarna hurkte ze, zodat Taiki ook wat van zijn deel kon pakken. Daarna ging Chiara tegen een boom aanzitten, zodat zijzelf ook kon genieten van haar lunch en van de stilte. Nouja, stilte.. Het was rustig. Hier en daar hoorde je het gefluit van de vogelsoorten. Het leek wel of ze samen een muze waren aan het maken. Nadat Kioko haar eten had weggewerkt sprong ze van Chiara's schouder, om daarna zelf een plekje op te zoeken. De donkerblauwe ogen van de trainster volgde de pokémon, terwijl ze nadacht. Kioko was haar eerste zelfgeangen pokémon en het was nog niet zo gek lang geleden dat ze haar ving, maar het leek alsof ze al langer bij elkaar waren. Telkens als de Pichu er zin in had, sprong ze in de nek van haar trainster, of ging ze op de schouder zitten. Dit gebeurde alleen als ze in een 'happy mood' was, of als één van hun troost nodig had.
Taiki gaf af en toe een jaloerse blik naar de Pichu, omdat hijzelf minder op haar schouder zat. Toch vond hij het steeds vaker minder erg, misschien omdat hij besefte dat hij niet altíjd rond zijn trainster kon hangen. Zodra hij geëvolueerd was, was hij groter. Dan was dat niet meer mogelijk. Hij was dan wel sterker, wat vele voordelen kon hebben. Natuurlijk vond hij het wel fijner met een teamgenoot. Dan hoefde hij niet meer alleen te vechten, of, zoals net al, alleen te trainen. Nee, Kioko was niet meer te missen in hun team.

- Alleen Zoë -

De sneeuw knisperde bij elke stap die Zoë zette. Kyo huppelde en sprong vrolijk voor haar uit, zo te zien had hij veel plezier. Zoë grinnikte, het was ontzettend leuk om de kleine Plusle zo vrolijk te zien. Behalve het geluid van de knisperende sneeuw was het verder erg rustig. Af en toe floot er een vogeltje, maar verder hoorde je niets. Plots stopte Kyo en luisterde aandachtig, dat kon Zoë zien aan zijn bewegende oren. "Wat is er Kyo?" vroeg ze. Kyo antwoordde niet en bleef luisteren. Zoë liep naar hem toe, maar voordat ze bij hem was rende Kyo opeens weg. "Kyo?!" riep Zoë verbaasd en ze rende achter hem aan, "Waar ga je heen?". Nog net zag ze de rode Plusle in de struiken verdwijnen. Vlug baande ze zich een weg door de struiken, om bij Kyo te komen.

Toen ze eindelijk uit de struiken was zag ze Kyo. Hij stond bij een Pichu en samen waren ze vrolijk aan het kletsen. "Kyo?" hijgde Zoë. Kyo draaide zich om, "Pluu.." zei hij een beetje schuldig en hij rende naar haar toe. Zoë aaide hem over zijn hoofdje, "Het is niet erg hoor, maar ik schrok een beetje". Zoë stond op, waar was ze nu eigenlijk? Ze waren op een open plek midden in het bos. Hier en daar waren wat plekken waar geen sneeuw meer lag, iets wat er op wees dat er misschien een gevecht had plaatsgevonden. Zoë keek verder en zag een meisje tegen een boom aan zitten. Er was een Cyndaquil bij haar. "Oh hai" zei Zoë glimlachend, "Sorry, ik had je niet gezien". Ze liep een stukje naar het meisje toe, "Ik ben Zoë". Kyo kwam naast haar zitten, "En dit is Kyo".

Chiara keek naar de Cyndaquil, die blijkbaar iets gehoord had en opkeek. Kioko wiebelde zachtjes met haar oren. 'Pi..?' Zelf sloot Chiara haar ogen en concentreerde zich op de geluiden om haar heen. Ja, ze hoorde het. Het geknisper van sneeuw onder je voeten. Er kwam dus iemand aan. Zou het een pokémon of mens zijn? Ze opende haar ogen, waardoor haar donkerblauwe ogen weer zichtbaar waren. Ze zag nog net uit haar ooghoeken dat Kioko ervandoor ging. Vlug stond ze op, om erachter aan tegaan. Dat was niet nodig. De Pichu was nog steeds in de buurt. In plaats van de verdwijning van de Pichu was er een Plusle bijgekomen. Vragend staarde ze de pokémon aan. Het was dus toch geen mens, of hoorde hij bij iemand? Net nadat ze dat dacht, hoorde ze een stem. "Kyo?" Aan de stem te horen was het een meisje. "Het is niet erg hoor, maar ik schrok een beetje." Chiara keek weer op, en zag een meisje staan van ongeveer haar leeftijd. "Oh hai. Sorry, ik had je niet gezien." Ze glimlachte even. Dat was begrijpelijk, als je pokémon van je weg gelopen was. ''Geeft niet,'' reageerde ze. "Ik ben Zoë. En dit is Kyo." Zoë, hè? ''Ik heet Chiara en dit is Taiki,'' sprak ze en wees naar de Cyndaquil die de Plusle aandachtig bestudeerde, terwijl hij nog steeds op zijn plekje zat. ''En die overhyperde Pichu daar is Kioko.'' Bij het horen van haar naam kwam Kioko op het drietal afgelopen, waarna ook zij Kyo aanstaarde. Chiara grinnikte. Zou dit iets zijn tussen elektrische pokémon? Kyo en Kioko waren beide elektrische-soorten. Daarbij leken hun namen wel wat op elkaar, vooral bij het uitspreken. Taiki leek echter minder interesse te hebben in de Plusle. Natuurlijk kwam hij er wel bijstaan, omdat het altijd interessant was om nieuwe pokémon te ontmoeten. Zo ging dat ook altijd met mensen, maar toch... Kioko leek vrolijker te zijn dan hem. ''Pi!'' Zoals altijd glimlachte de Pichu. Het kwam zelden voor dat Kioko chagrijnig of verdrietig was. Nu ze erover nadacht, dat was nog niet voorgekomen sinds ze de Pichu had gevangen. Ze had Kioko nog nooit met een verdrietige blik in haar ogen gezien. Merkend dat ze weer eens verzonk in gedachten richtte ze haar blauwe ogen weer op Zoë. ''Ben je een nieuwelinge op het trainstergebied?'' vroeg ze uiteindelijk om de stilte te verbreken. Nouja, om de leegte te vullen van Nederlandse woorden, niet de geluiden die haar Pichu uit haar mond tevoorschijn toverde. Soms kon je je er gewoon over verbazen hoe snel de kleine pokémon haar eigen naam wel niet kon uitspreken. Het maakte niet uit hoe vaak ze het hoorde, het bleef nog steeds indrukwekkend voor haar. Hierdoor moest ze weer eraan denken hoe pokémon elkaar eigenlijk konden verstaan. De ene gromde, de ander sprak zijn eigen naam uit. Zou het iets te maken hebben met emoties uitdrukken? Vaak kon je iets van iemands gezicht aflezen, zonder dat die persoon iets zei. Ja, dat zal het wel zijn.

"Geeft niet" glimlachte het meisje, "Ik heet Chiara en dat is Taiki". Ze wees naar haar Cyndaquil bij het zeggen van zijn naam, "En die overhyperde Pichu daar is Kioko". Nog voordat Chiara uit was gepraat was de Kioko bij het groepje komen staan, en Kyo begon vrolijk met haar te kletsen. "Nou, aangenaam kennis te maken" zei Zoë glimlachend. Ze ging naast Chiara zitten onder de boom en pakte haar bakje met poffins. Chiara keek haar aan, "Ben je een nieuweling op het trainstergebied?". "Nou eigenlijk weet ik nog niet zo goed wat ik wil," zei Zoë twijfelend, "want Ranger lijkt me wel leuk, maar trainster en coördinator ook", ging ze verder. Ze keek Chiara aan, "En jij?". Kyo kwam naar haar toe gehupst, hij had de poffins geroken. "Plu?" vroeg hij en keek haar schattig aan. "Natuurlijk mag je een poffin" zei Zoë grinnikend. Ze gaf de Plusle die rondstuiterde omdat hij een poffin kreeg, een poffin en keek naar de Pokémon van Chiara. "Willen jullie misschien ook wat?" vroeg ze en ze keek naar Chiara en wachtte oop haar toestemming. Kyo sprong vrolijk in het rond. Hij stopte af en toe om een hapje te nemen en sprong daarna weer gelukkig verder. Hij hupste ook even om Kioko de Pichu heen en probeerde hem er van te overtuigen ook een poffin te nemen. "Plu, pluaa!" zei hij vrolijk. Hij was erg vrolijk nu Kioko er was, vond Zoë, misschien miste hij een teampartner? Ze vond eigenlijk dat ze nog niet op zoek moest gaan naar een nieuwe Pokémon voor haar team, want ze had Kyo nog niet zo lang en, bedacht ze nu, ze had nog nooit met hem gevochten! Ach, ze zou straks wel met hem trainen, nu wilde ze hem laten spelen met zijn nieuwe vriend, Kioko. Ze waren meteen goede maatjes geworden, misschien omdat ze allebei elektrisch waren? Taiki leek tenminste wel wat minder geïnteresseerd in Kyo, alhoewel hij wel was komen kijken en zich had 'voorgesteld'. Maar het kon natuurlijk ook gewoon dat hij van zichzelf wat rustiger was. Dat vond Zoë altijd wel leuk aan Pokémon; zelfs Pokémon van dezelfde soort hadden verschillende karakters, net als mensen, en dat maakte ze zo uniek. Ze keek naar de kleine Plusle, die zijn poffin op had en nu met pom-poms gemaakt van elektriciteit Kioko aan het aanmoedigen was. Ze glimlachte, ze was heel blij met hem als Pokémon; hij hielp graag andere Pokémon, maakte graag nieuwe vrienden en was echt heel vaak vrolijk. En natuurlijk moedigde hij Pokémon vaak aan, dat kwam omdat hij een Plusle was. Kyo merkte dat ze naar hem keek en kwam naar haar toe, "Plu?". Zoë glimlachte geruststellend en aaide hem. Daar genoot hij van, maar hij rende even later toch weer terug naar Kioko om verder te spelen. Zoë had nog steeds het bakje met poffins op haar schoot, en ze keek weer naar Chiara. Het zou haar wel leuk lijken om Chiara's Pokémon op een poffin te mogen trakteren.