Melancholic Afternoon.

"Tuurlijk, jullie?" Sora keek zijn pokémon vragend aan, maar die leken er geen probleem mee te hebben. "Voordat we gaan eerst even Sparky laten onderzoeken en dan kunnen we wat mij betreft gaan," sprak de jongen weer waarop ze knikte. Niet veel later kwam Zuster Joy ook weer met de Pikachu terug, energieker dan eerst. "Ik ben klaar, jij ook?" Opnieuw knikte ze, waarna Kioko op haar schouder sprong en Taiki van de bank. Vervolgens liep ze naar de uitgang van het PokéCenter, waarvan de deuren weer automatisch opengingen. De frisse ochtendlucht kwam haar tegemoet, die ze ook meteen op snoof. Zo slecht was de ochtend toch niet.

Vrolijk liep Kioko voor hen uit. Na een tijdje onderweg te zijn geweest was ze van Chiara's schouder gesprongen om zelf rond te lopen. Het enige nadeel eraan was dat zij er vandoor kon rennen, maar dit keer hield Chiara haar goed in de gaten. Ze had geen zin om weer achter haar Pichu aan te moeten rennen, dus had ze bedacht de Pichu meteen in de pokéball te roepen. Het klonk misschien nogal zielig, maarja. Ze moest het weglopen eens afleren. Taiki was ook op zijn hoede voor de hypere Pichu. Eén verkeerde beweging en hij was in haar buurt. Ze had het zelf echter niet door, maar dat had ze eigenlijk nooit. Op dat moment werd het geluid van vallend water harder. Ze waren dus in de buurt, hè? Nog een klein stukje, alhoewel dit eigenlijk ook wel goed was. Ach, wat maakte het ook uit. Met een klein riviertje dat ze volgde aan de ene kant en een groot veld aan de andere kant zou ze ook kunnen vechten. Ze draaide zich met een ruk om, waardoor haar pokémon verbaasd omkeken. Zij hadden ook nog geen idee wat ze van plan was. ''Sora,'' sprak ze, niet wachtend op een antwoord. ''Ik daag je uit voor een gevecht!'' Opnieuw balde ze haar hand tot een vuist, en tilde die ietsjes op. Zou hij instemmen?

- Sora~ -

Sora liep naast Chiara over het bospad heen, in de verte hoorde hij water kletteren en ze stonden in het gebied dat de Utah Falls heette, een grote waterval kletterde in een smalle rivier en Sora keek om zich heen, hij zag Kio naar het water rennen en stapte met zijn pootje het water in, helemaal gefascineerd door zijn spiegelbeeld in het water. Sora grijnsde en keek naar Shiro die een boom in was geklommen om een appel te pakken en op te eten. "Sora, zei Chiara en Sora keek op en keek haar aan, "ja". ''Ik daag je uit voor een gevecht!'' zei ze met een gebalde vuist, Sora grinnikte en voelde iets aan zijn broekspijp trekken en zag Sparky die met een brede grijns naar hem keek en juist wel in was voor een gevecht. "Pika!" en zwaaide wild met zijn armpjes."ik neem je uitdaging aan, zei Sora met een brede grijns en Sparky sprong vrolijk op zijn schouder en glimlachte breed. hij wist niet of Shiro of Kio wilde mee vechten dus liet hij hun gang gaan als ze maar in de buurt bleven, Sparky was erop gebrand weer eens een gevecht met alleen zijn partner te houden.
"Shiro!, riep Sora en de kleine Chimchar kwam naar hem toe rennen, "hou jij Kio een beetje in gaten?, vroeg Sora aan zijn Chimchar die knikte en ervandoor rende naar de kleine Riolu. "ik laat hun twee even hun gang gaan dus Sparky jij en ik met zijn tweeën, voegde hij eraan toe en Sparky knikte met een glinsterende oogjes..

"Ik neem je uitdaging aan," antwoordde Sora grijnzend. Haar lippen vormden automatisch ook een grijns. Ze wist wel dat hij haar uitdaging aannam. Ze fronste alleen toen ze zag dat Sora alleen Sparky zou inzetten. In dat geval... Nee, ze wilde het interessant maken. Taiki moest nu maar toekijken, ze zou Kioko gebruiken in hun gevecht. ''Kioko.'' De Pichu keek op en zag dat Chiara naar haar wenkte. Nieuwsgierig liep ze op het meisje af. ''Jouw beurt,'' grijnsde deze. Het gele wezentje knikte en sprong voor haar. Nu had ze de kans zich van haar beste kant te laten zien, tenzij ze het verprutste. Ze verwachtte eigenlijk wel dat Kioko niet ging winnen, het was alleen de perfecte uitdaging voor de Pichu. Ze had bijna geen ervaring, iets wat Sparky wel had. Eigenlijk mocht Chiara van geluk spreken dat Kioko no naar haar luisterde. Ze had wel vaker gehoord dat de pokémon niet luisterde na hem gevangen te hebben, of na evolutie. Hopelijk hoefde zij dat niet mee te maken. Dat wilde ze niet.

''Begin jij maar,'' sprak Chiara na een korte stilte. Zo kon ze zien hoe Sora's tactiek eruit zag. Misschien vond ze er wel iets interessants bij. Voor nu hield ze zich gedeisd, aangezien ze nog nooit eerder gevochten had met een andere trainer. Zeker niet met de Pichu. Kioko vocht nauwelijks tegen Pokémon in het wild, iets wat Taiki wel deed. Hij had tenminste nog wát ervaring. Daarbij had ze hem langer. Genoeg nagedacht, nu moest ze zich concentreren. Als ze dat niet kon dan had ze het gevecht al verloren voor ze eraan begonnen waren.

waarom in hemelsnaam Kioko? Sparky had veel meer ervaring en was in het voordeel met zijn Thunderbolt en Volttackle, maar Sparky leek er geen moeite mee te hebben en keek Sora alleen maar aan. "oke, dit is het plan.. mompelde Sora tegen zijn Pikachu, ze zouden eerst een beetje verwarring op gaan wekken bij de kleine Pichu. "oke, Sparky, ik kies jou, zei Sora lachend, hij vond het altijd grappig omdat te zeggen, "Pika!" en sprong met alle vier zijn poten op de grond. De Pichu leek erg klein vanaf hier dus besloot Sora maar een eind aan het zwijgen te maken. "Sparky, doe je Quick Attack!, riep Sora en Sparky knikte, hij zette zich af en rende met een hoge snelheid op Kioko af, Sparky rende rondom Kioko heen en daagde haar uit. door de snelheid die hij als Pichu had opgebouwd was zijn snelheid hoger dan de gemiddelde Pikachu, hij kon zich niet meer herrineren wat een normale snelheid was van een Pikachu maar dat maakte hem niets uit, zolang Sparky de snelheid aanhield was hij altijd elke tegenstander voor gebleven daarom kon hij in Sinnoh de eerste twee badges halen door het voordeel van Sparky's snelheid, kracht en vriendschap. "Oke, je hebt het ritme te pakken, doe nu je Thunderbolt!, zei Sora en Sparky balde zijn vuisten en zijn wangen begonnen te vonken,"pi-pika... CHUUUU!." De straal ging rechtop Kioko af maar miste op een haar en sloeg een halve krater in de grond verderop. Sora trok een gezicht maar dat klaarde al op toen Sparky weer voor zijn neus stond en in positie stond met zijn staart omhoog, afwachten wat er nu zou gebeuren. Sparky wachtte op zijn beurt terwijl hij hoopte dat Kioko niet te erg was geschrokken van zijn aanval..

"Sparky, doe je Quick Attack!" De Pikachu gehoorzaamde meteen en rende op volle vaart op Kioko af. Chiara zei echter niets, dus de Pichu bleef ook staan. Sparky rende om Kioko heen, en probeerde haar uit te dagen. Niet wetend wat te doen draaide de Pichu haar hoofdje en keek haar trainster vragend aan. Die was echter af aan het wachten wat de bedoeling was. "Oke, je hebt het ritme te pakken, doe nu je Thunderbolt!" Chiara schrok even, haar schouders schokte even, maar kwam al snel weer bij zinnen. ''Kioko, ontwijk hem!'' De Pichu sprong inderdaad vlug aan de kant, waardoor de aanval haar net miste. Geschrokken keek de Pichu naar de krater die was verschenen. Chiara deed precies hetzelfde. Wat een impact, als die raak was geweest was het gevecht waarschijnlijk al meteen afgelopen. Ze snoof even, en zag dat de Pikachu weer terug op zijn plaats stond. Voor Sora. Niet al te lang dacht ze na over haar zet. ''Kioko!'' De Pichu keek op van de krater, recht in de ogen van haar trainster. ''Doe je Charm!'' Zowel zijzelf als de Pichu grijnsde kort. Kioko draaide zich om, keek naar Sparky en ging in een 'charmante' houding staan. Vervolgens knipoogde ze voor meer effect. Als Sparky hiervoor viel, ging zijn Attack stats enorm omlaag, waardoor de aanvallen van hem minder kracht hadden. Het had nu meer effect, omdat beide pokémon van het andere geslacht waren.

''Doe nu je Thundershock!'' Kioko knikte, balde haar pootjes tot vuisten en begon de elektriciteit op te laten. ''PI!'' De elektriciteit werd afgevuurd, en ging recht op Sparky af. Maar goed dat ze getraind hadden op het richten, het zou nog wel eens mis kunnen gaan als ze dat niet hadden gedaan. Ergens hoopte Chiara dat de Thundershock raak zou zijn, en dat de Charm ook gelukt was. Sparky was snel, dus beide hadden geen effect kunnen hebben. Waar was ze ook aan begonnen? Iets stoms, dat was zeker. Maar ach, het was wel weer eens wat anders. Een brede grijns verscheen weer op haar gezicht, terwijl ze van Sora naar Sparky staarde. Wat maakte het ook uit als ze verloor, zo lang ze maar een goed gevecht had was het goed. Toch?

Sparky sloeg zijn hand voor zijn koppie maar grijnsde breed naar Kioko toen ze Thundershock op hem afstuurde. "Sparky!, hoefde Sora alleen maar te zeggen en de Pikachu hief zijn hoofd op en liet de energie zijn gang gaan terwijl hij naar achter schuifelde, de Charm had wel effect gehad maar niet zo heel erg veel. Sora grinnikte, Kio was uitgegleden in het water en Shiro lag dubbel van het lachen en richtte zijn blik weer op het veld. "oke, Sparky, doe nog een Thunderbolt!, zei Sora, "nu niet al je energie in die straal stoppen, voegde hij er zacht aan toe. Sparky knikte en laadde weer de energie op in zijn wangzakken daarbij balde hij zijn vuistjes,"Pi-pika...CHUUUU!." en een veel mindere sterke straal ging weer op Kioko af, Sora gebruikte express niet Iron Tail en Volttackle want die waren gewoon té sterk en hij wilde Kioko een kans geven en niet onmogelijk verwonden want een klap van zijn Iron Tail moest je niet meemaken en het ging Sora niet om winnen maar gewoon voor de lol. hij stak al zijn energie in het trainen van zowel Kio en Shiro en daarbij kreeg hij niet de kans om ook met Sparky te trainen of een vriendschappelijk gevecht te houden. "Pika, zei Sparky en stond weer met zijn vier poten voor Sora neer. Als Chiara slim was liet ze de energie Kioko raken waardoor ze meer energie kreeg maar omdat een Pichu nog niet zijn/haar energie altijd even onder controle had was het gevaarlijk voor haar welzijn dat kon een elektrische ontlading veroorzaken en dat is een jonge Pichu erg gevaarlijk...

Chiara glimlachte kort toen ze zag dat de aanval raak was, maar die verdween weer toen ze merkte dat het weinig effect had. Begrijpelijk, het was een elektrische aanval. Ze had slimmer moeten zijn daarnet. Haar blik gleed even op Taiki die zich helemaal focusde op het gevecht dat voor zijn ogen plaatsvond. Toen ze de Pikachu weer hoorde keek ze op, en zag dat opnieuw een Thunderbolt hun kant opkwam. ''Kioko, ontwijk hem en ren op Sparky af!'' De Pichu wilde haar bevel opvolgen, maar werd geraakt door de aanval van Sparky. Ze piepte even bij de impact, maar merkte dat het niet zo heel erg veel pijn deed. Althans, niet zo erg als dat ze verwachtte. ''Kioko!'' De Pichu wilde in beweging komen, maar bleef stokstijf staan, waarbij ze een verbaasde blik trok. Chiara fronste en dacht dat Kioko haar bevel niet opvolgde. Pas toen ze een schok over Kioko's lijf zag lopen had ze door wat er aan de hand was. ''Shit...'' siste ze tussen haar tanden door. De Pichu was verlamd.

Het gele wezentje raakte in paniek toen ze meerdere malen had geprobeerd te bewegen, maar waarvan het niet lukte. ''Kioko, blijf kalm!'' Chiara wist dat de Pichu angst had op het moment, dat voelde ze gewoon, maar ze kon het beste kalm blijven. De pokémon luisterde echter niet en begon paniekerig te piepen. Nog voordat Chiara een stap verzette rende Taiki naar zijn teamgenoot toe. ''Cynda! Cyndaquil, quil!'' De Cyndaquil probeerde haar te kalmeren in zijn eigen taaltje. Doordat ze Taiki bij zich in de buurt had kalmeerde ze een beetje. Nadat haar maatje klaar was met uitleggen gaf ze een klein knikje, ten teken dat ze het begrepen had. Nog een schokje liep over haar lijf, maar doordat ze nu wist waarom dat gebeurde liet ze het gewoon gebeuren. Intussen liep Taiki terug naar zijn plaats bij zijn trainster, die hem dankbaar toesprak. ''Sorry voor het oponthoudt!'' riep ze naar Sora toe,''We kunnen verder!''

- Moet gaan, tot na het weekend x3 -

Sparky wilde net een stap zetten maar weerhield toen hij de blik van Sora voelde branden en keek toen hoe Taiki al naar Kioko rende en haar kalmeerde. "Pika?, zei Sparky en hij wilde niet meer vechten, hij knielde neer en wenkte naar hem. "hier een Cheri Berry, gebruik je Quick Attack om het aan Kioko te geven, fluisterde Sora en gaf hem ongezien een Cheri Berry die hij verstopte en breed grijnzend naar hem keek. ''Sorry voor het oponthoudt!'' riep Chiara naar Sora, "we kunnen verder!" voegde ze eraan toe. "Geefnie!, riep hij terug,"nu"
zei hij geluidloos en wenkte naar de Pichu die daar stond. Sparky knikte en zette zich af tegen de grond en rende vliegensvlug over het veld heen en maakte een bocht en legde de Cherri Berry bij haar neer. toen rende Sparky terug en opeens verdween de grond van onder zijn poten,"Pika!" en viel de valkuil in. "Sparky!, riep Sora ongerust, was dit soms het werk van Diglett of Dugtrio maar daar was de grond veels te vochtig voor. "Chaa, zei Sparky jammerend, "Sparky!, Sparky!, riep Sora lichtelijk in paniek en hij kon niet zien waar hij precies lag. Shiro en Kio kwamen ook aanrennen en Kio keek hem niet begrijpend aan. ze waren te ver weg van het Pokémon Center of Markt om touwen te halen. toen Sora beter keek zag hij dat dit gat was gemaakt door mensen, hij was nu woedend, als hij die gek te pakken kreeg wie dit gat heeft gegraven dan vilt hij hem levend het had net zo goed hijzelf, Chiara, Kioko of Kio kunnen zijn die daar in had kunnen liggen. hij sloeg met zijn knokkels op de grond die begonnen te bloeden. "Sparky, maak je geen zorgen ik kom eraan!, zei hij en gooide zijn vest neer naast Kio die het helemaal niet begreep en tranen in zijn ogen had. "Sora, is zo terug, blijf maar dichtbij Chiara en Shiro, zei Sora en gaf hem een knuffel en liet zich voorzichtig naar beneden glijden..

"Geefnie!" riep Sora terug, waardoor ze opgelucht zuchtte. ''Goed opletten, Kioko,'' sprak ze tegen de Pichu, toen ze de Pikachu op haar af zag rennen. Ze fronste echter toen ze merkte dat Sparky op Kioko was afgerend, om vervolgens een Cheri Berry neer te leggen. Zo te zien wilde Sora het zo eerlijk mogelijk houden. De Pichu had echter niet naar de mening van haar trainster gevraagd, en was op de bes afgelopen, om hem vervolgens te verorberen. "Sparky!" Chiara keek vragend op, en merkte dat Sparky verdwenen was. Een groot gat was verschenen in de grond. Zou Sparky daarin zijn gevallen? Die vraag werd alleen maar bevestigt door Sora die het gat inspecteerde en in paniek de naam van zijn Pikachu aan het roepen was. Ze haaste zich vlug naar Sora en het gapend gat dat verschenen was, om daar vervolgens naast hem op de grond terecht te komen op haar knieën. Chiara merkte dat Sora's hand aan het bloeden was. Ze wilde er iets van zeggen, maar voordat ze iets kon doen was de jongen alweer vertrokken. ''Ben je gek?!'' riep ze hem na, niet wetend of ze wel te horen was. Vlug keek ze in het rond, niet wetend wat ze moest doen. Wat kón ze eigenlijk doen? De Cyndaquil en Pichu waren er nu ook bij komen staan, maar die keken ook vragend naar haar. Ze had ook geen touw in haar tas, anders had ze die naar beneden kunnen laten zakken. Verder was er ook niks in de buurt dat op een touw leek. Ze beet op haar onderlip, met opnieuw het hulpeloze gevoel dat in haar opborrelde.

''Pi!'' De Pichu schreeuwde zo hard ze kon naar beneden, om vervolgens haar stem opnieuw en opnieuw en opnieuw te kunnen horen. Echo. Het was dus diep? Chiara fronste. Waarom had ze niet een pokémon als Bulbasaur? Die kon zijn Vine Whip gebruiken om ze weer terug naar boven te tillen. ''Heeft er iemand een idee?'' vroeg ze, terwijl ze een zicht liet ontsnappen. Zowel Taiki als Kioko schudde nee. Geweldig. Als ze nou maar naar beneden kon kijken, zodat ze kon zien hoe diep het was. Misschien kon ze zichzelf dan een stukje naar beneden laten zakken, om ze dan zelf weer boven te krijgen. Op dat moment viel haar iets in, een zaklamp! Met een ruk ritste ze haar tas open, zocht naar de zaklamp die ze in had gepakt en haalde hem tevoorschijn. Vervolgens klikte ze hem aan en scheen naar beneden. Niks. Ze zag niks. ''Sora!'' haar stem weergalmde naar beneden. Zou hij haar horen? ''Als je me kunt horen, reageer dan!''

"Luh!, zei Kio en wilde achter Sora aangaan maar Shiro hield hem tegen en keek naar het bruine stekelige haar van zijn trainer. Shiro keek ongerust naar het donkere gat en kreeg een idee! hij tikte Chiara aan en wees eerst op zichzelf en daarna naar de grond en maakte graaf bewegingen, hij wilde Dig gebruiken om Sparky veilig naar boven te krijgen. dan zou hij eerst naar beneden moeten klimmen. Kio rilde en Shiro hoopte zo dat Chiara hem begreep en als Sora zou vallen en zich zou bezeren dan waren ze nog verder van huis. Shiro keek haar aan met grote sprekende ogen..

Sora hoorde Chiara iets roepen maar kon niet horen wat. "SPARKY!, KAN JE ME HOREN!, bulderde Sora en zijn stem echode door het donkere gat. Hij hing aan een steen en voelde zich wegglijden maar hield het tegen door met zijn andere hand een wortel te grijpen. hij hoorde een zacht geluid en liet zich verder glijden en kwam op een stevige ondergrond terecht en zag heel vaag het lichtpuntje dat de uitgang leek te zijn. Sora liep op de tast door het donkere gat en zag een donkere schaduw zitten, Sparky!. "Sparky, is alles goed maatje?, vroeg hij en knielde naast hem neer en Sparky sprong in zijn armen maar voelde zijn spieren samentrekken.
"je bent toch niet gewond?, vroeg Sora ongerust en hij voelde Sparky zijn hoofdje schudden, "pak me schouder en ga op me hoofd zitten, zei Sora en trok een gezicht, zijn zere hand deed zeer van het optrekken en de wond maakte het er niet gemakkelijker op maar dat negeerde hij en probeerde al zijn kracht te verzamelen en klom in alle gemak weer de steile wand op dit keer met Sparky op zijn hoofd..

Tot haar ergernis kwam er geen reactie van Sora af. Oh nee, hij zou toch niet gevallen zijn? De paniek borrelde alweer in haar op, die ze net een beetje kwijt was. Ze beet op haar onderlip, maar raakte afgeleid door de Chimchar die haar aandacht probeerde te trekken. Hij beeldde iets uit wat ze in het begin niet snapte, maar het duurde niet lang voordat het kwartje uiteindelijk viel. Ze knikte naar hem, en keek vervolgens weer naar het gat. Hoe diep zou dat gat zijn? Shiro kon het op zijn minst proberen, toch? Ze richtte haar ogen weer op de Chimchar. Er was op het moment geen andere manier. Daarbij was het voor Sora misschien wel haast onmogelijk om terug naar boven te klimmen. Hij had de laatste paar dagen veel klappen opgelopen. De dagen dat zij met hem was in ieder geval wel. ''Probeer maar,'' sprak ze uiteindelijk, nog steeds haar blik op Shiro gericht. Als dat niet werkte kon ze beter iets zoeken dat op een touw leek of er voor door kon gaan.

''Zo te zien hebben we beet.'' Chiara richtte verbaasd haar blik op, om vervolgens recht in de ogen van één van de twee mannen te kijken die daar stonden. Een brede grijns stond op beide hun gezicht. ''Zou je zo vriendelijk willen zijn die pokémon aan ons te geven?'' Vragend keek ze de twee aan. Wát moest ze doen? Wie dachten ze wel niet dat ze waren? Haar blik veranderde langzaam. De frons die ze er net nog had was verdwenen. In plaats daarvan keek ze de twee nijdig aan. ''Sorry, ik ben niet zo vriendelijk met vreemden,'' antwoordde ze kortaf en stond op. ''Niet? Dat zou wel moeten, anders kan je geen nieuwe vrienden maken,'' sprak nu de ander, die dichter bij haar stond. Voor ze er erg in had had hij haar pols gegrepen en hield die stevig vast. ''Laat los, idioot!'' Met een ruk probeerde ze zich terug te trekken, maar dat lukte voor geen meter. ''Cynda!'' De Cyndaquil was naast haar gesprongen en vuurde zijn Ember op de man af die zijn trainster lastig viel, die nu wel lost moest laten wilde hij niet gegrild worden. Een grom ontsnapte uit Taiki's keel, maar dat intimideerde niet. De mannen begonnen te lachen vanwege het geluid.

''Hoor je dat? Dat kleine beest probeert ons bang te maken.'' Geïrriteerd sprong Taiki op de twee af, maar werd in een reflex vastgegrepen door dezelfde vent die Chiara vast had gehad. ''Taiki! Laat hem los!'' Zijn trainster rende op de twee af, en werd vervolgens terug op de grond geduwd. Kwaad keek ze op. Als ze nou sterker was had ze ze ervan langs gegeven. Helaas was ze nooit goed in zoiets geweest. Ze kon zichzelf amper beschermen, en zat ze nu hier op de grond, terwijl de pokémon die dat wel kon en durfde daar nu bungelde aan de handen van die idioot. In een flits keek Chiara van Taiki en de mannen naar Kioko, maar die was bang naar achter geslopen, weg van het gat en het gevaar. Opnieuw beet ze op haar onderlip. Uiteindelijk stond ze toch op en liep opnieuw op de twee af, maar werd opnieuw op de grond geduwd. Keer op keer probeerde ze haar pokémon terug te krijgen, maar viel steeds weer op de grond, terwijl ze werd uitgelachen.

- Woesh, Team Fox o3o -

Shiro knikte en begon met graven Kio moedigde hem aan en Shiro verdween al gauw onder de grond. het ging heel makkelijk dat graven door de zachte aarde. hij stopte en hoorde zware stemmen en de stem van Chiara iets zeggen, hij wilde terug om te kijken wat er aan hand was maar Sora had hulp nodig en Sparky ook dus groef hij door. na een tijdje hoorde hij de stem van zijn trainer en maakte een gat in de muur. "Shiro!, Waah!, riep de stem van Sora geschrokken en Sora had van schrik los gelaten en dreigde naar beneden te vallen maar hij greep gauw een loshangende wortel beet en gooide Sparky zo voorzichtig mogelijk naar het gat toe. "Chaa, kreunde Sparky en had zijn voorpootje beetgegrepen. "sorry maatje maar anders was je gevallen, woah!, De wortel kraakte en de wand brokkelde af. Sora probeerde met zijn voeten het gat beet te grijpen. net op het moment dat de Wortel losliet lag Sora languit in het gat...

"Luh, zei Kio waarschuwend en ging voor Chiara staan maar trilde hevig, hij was als de dood voor die twee mannen. hij hief zijn vuist op naar de man die Taiki vasthield maar zijn handje trilde en verschool zich maar achter haar. was Sora nou maar hier dan kon hij Chiara helpen met Shiro en Sparky en haar helpen Taiki te bevrijden. toen borrelde iets in hem, de manier waarop de man keek stond hem helemaal niet aan en kwam achter haar vandaan. weer een Aurabol verscheen in zijn handjes en scheen feller dan ooit en sloot zijn ogen.
Hij gebruikte zijn vaardigheid met Aura om Sora te waarschuwen voor het gevaar, "Sora, kom mij en Chiara helpen twee mannen houden Taiki gevangen!...

Chiara keek verward naar de Riolu, maar schrok toen ze de Aura Sphere in zijn pootjes zag verschijnen. ''Nee, Kio!'' Ze wist dat een Riolu met Aura Sphere veel zeldzamer was dan normale Riolu, en wie deze mannen ook waren, ze waren uit op de pokémon. Een Riolu met Aura zou dus meer waarde voor hen hebben. Ze had ook nog gelijk ook. De andere man reek naar Kio, om hem te pakken, maar Chiara schopte die hand vlug weg. Een grom was hoorbaar, maar dat deerde haar niet. Vlug pakte ze Kio van de grond. Ze wist dat dat misschien niet zo'n goed idee was, maar ze wilde niet de ontvoering van Sora's pokémon op haar geweten hebben. ''Heracross!'' De man die Kio net wilde beet pakken had een pokéball in zijn handen, die hij meteen na de naam geroept te hebben in de lucht gooide. Het silhouet van een kever werd zichtbaar, en kleurde blauw. Wat was dat voor pokémon? In een paar tellen had Chiara haar pokédex tevoorschijn weten te halen, terwijl ze met haar andere arm het lijfje van Kio tegen zich aandrukte. Ze was te bang om hem los te laten. Wat als Kio mee werd genomen en Sora net op dat moment terug boven kwam? Dan werd zij er natuurlijk voor verweten. Mooi niet dat ze dat liet gebeuren.

''Met sterke benen en klauwen heeft het genoeg kracht om zijn vijand weg te gooien op grote afstand. Deze pokémon plaatst zijn hoorn onder zijn vijands buik en gooit hem daarmee de lucht in.'' Ze fronste, en slikte even. Zonder Taiki.. Kioko was te bang, hoe kon ze het dan opnemen tegen zo'n beest? Op dat moment schoot er iets langs haar. Het was het gele wezentje dat net nog bang aan het beven was. Vragend keek ze Kioko aan, maar toen ze de vastberaden blik in haar ogen zag. Ze wilde Taiki bevrijden, dat was zeker. Maar of elektriciteit wel effect had op een pokémon als Heracross was nog maar de vraag. Vuur aanvallen hadden meer effect. ''Kioko, Thundershock!'' De Pichu reageerde meteen, balde haar vuistjes en liet de elektriciteit ontladen, die regelrecht op de Heracross afschoot. ''Ontwijk het!'' De insect wist het te ontwijken en landde weer terug op de vaste ondergrond. ''Kioko!'' De Pichu knikte, rende recht op de enorme insect af en sprong erop af. Ze landde op zijn rug, en wist zich vast te grijpen. ''Doe nogmaals je Thundershock!'' Het gele wezentje herhaalde het proces wat ze net had uitgevoerd. Dit keer was het raak, en goed ook. ''Gooi die Pichu van je af!'' De Heracross zette al zijn kracht in en schudde zijn lijf wild in het rond. Kioko hield het niet en landde met een doffe klap op de grond. Geschrokken keek Chiara naar het gele wezentje dat op de grond lag. Was ze bewusteloos?

"luh?, zei Kio verward en keek bang naar de gigantische kever Pokémon en drukte zijn koppie tegen haar schouder. waar bleef Sora toch? hij wilde tegen werken en uit haar armen springen en Sora zelf gaan zoeken.
maar hij wist ook dat Chiara hem niet zomaar had weggepakt dus hoopte hij dat Sora echt op tijd zou zijn.


Sora kroop met Sparky en Shiro door het smalle gat en opeens voelde hij een lichte hoofdpijn op komen en werd het zwart voor zijn ogen en begaven zijn armen het, hij hoorde vaag de stem van Kio roepen om hulp maar hij kon niet thuis brengen wie die mannen zouden kunnen zijn. "Pika?, vroeg de stem van Sparky vaag en Sora opende zijn ogen. "Sparky, Shiro, we moeten zo snel mogelijk naar Chiara, er is iets aan de hand, zei Sora en zijn twee Pokémon knikte. snel kropen ze door het gat dat Shiro had gegraven. "Pi, zei Sparky jammerend en Sora draaide zich om, Sparky was niet in staat om verder te gaan en zelf wist hij het ook niet.
"kom hier, zei Sora en wenkte naar hem en hield hem in een arm beet. "Pika, zei Sparky neerslachtig en likte over zijn gewonde hand heen. "jij kan er niets aandoen, jochie, we zijn er, zei Sora en klom eruit na eerst Shiro en Sparky buiten neer te zetten. meteen zag hij de hachelijk situatie waar Chiara in verkeerde en zag de sterke Heracross en de mannen. Sora zag Kioko roerloos liggen en rende op de man af en ging gespreid voor Chiara staan. "als jullie een haar krenken van Kio of Chiara dan rooster ik jullie levend met Shiro!, zei Sora dreigend en Shiro keek boos naar de twee mannen, "dus geef Taiki onmiddellijk terug!, voegde hij eraan toe...

Chiara keek geschrokken voor zich uit toen ze iets langs haar af voelde rennen. Het duurde even voor ze door had dat Sora langs haar was gerend en beschermend voor haar was gaan staan. "Als jullie een haar krenken van Kio of Chiara dan rooster ik jullie levend met Shiro!" Haar blik schoot naar de twee mannen, die de jongen verbaasd aankeken. "Dus geef Taiki onmiddelijk terug!" Nadat deze zin gesproken werd begonnen de twee weer te lachen. ''Wat valt er te lachen, stelletje hyena's!'' floepte ze er zowat uit. Meteen kreeg ze spijt van die opmerking. Niet dat de twee naar haar gebierde. ''Je Chimchar heeft misschien nog wel effect op mijn Heracross, dat moet ik toegeven,'' sprak de één, nadat hij was bijgekomen. ''Maar Heracross is niet de enige die we bij ons hebben, als je dat soms dacht,'' volgde de ander. Chiara gromde zachtjes. Ze wilde eigenlijk naar Kioko toelopen, maar het feit dat die twee haar inde weg stonden irriteerde haar. Daarbij kon ze Taiki niet aan zijn lot overlaten.

Plots viel haar iets te binnen. Doordat Sora het over roosteren had gehad, kon ze iets bedenken om haar Cyndaquil terug te krijgen. ''Taiki!'' Bij het horen van zijn naam keek de Cyndaquil vragend op. ''Je vlam! Gebruik je vlam!" Hij knikte en deed vlug wat hem verteld werd. Dat was een uitstekend plan. Hij richtte vlug zijn energie op zijn rug, die vlam vatte. Dat was normaal voor een Cyndaquil, maar daar hadden de man die hem vast had vast niet aan gedacht. Van schrik liet hij dan ook los, waardoor Taiki vliegensvlug weg kon lopen. Hij liep alleen niet op Chiara af, maar boog zijn weg af naar Kioko, die daar nog steeds op de grond lag. Chiara liet een zucht van opluchting horen toen ze zag dat haar plannetje gewerkt had. Maar goed dat Sora was gekomen, anders had ze vast niet dat idee gekregen. ''Jij kleine... Heracross!'' De Heracross knikte en vloog op de twee kleine pokémon af. ''Ember!'' Kleine vlammetjes schoten uit Taiki's mond, die stuk voor stuk de grond raakte. Ze waren misschien niet raak op zijn tegenstander, maar doordat de grond werd geraakt ontstond er rook. Als hij nu Kioko weg wist te slepen in veiligheid was het al helemaal goed. Dan kon hij zijn truucje gebruiken als rugdekking. Hij greep met zijn pootjes die van de Pichu vast die langzaam haar ogen opende. ''Quil!'' Ze probeerde recht te blijven en volgde haar maatje naar hun trainster toe, die nogmaals opgelucht zuchtte. ''Gaat het?'' vroeg ze met een bezorgde blik in haar ogen. De twee knikte weer. ''Gelukkig.''

"char, gromde Shiro dreigend toen de man een Pokéball bij wilde pakken. Sora keek even van Sparky, die zijn pootje beet had en naar de mannen. hij besefte opeens dat die twee dat gat hadden gegraven en waardoor Sparky nu gewond was en voelde opeens de aandrang om de mannen een lesje te leren en rende op een van de mannen af, niet na denkend dat ze veel ouder en sterker waren en beukte met volle gewicht op de man en knalde met een klap tegen de grond aan, de man had hem beetgegrepen maar Sora spartelde hevig tegen en kwam met zijn volle vuist tegen zijn neus aan de man gromde en liet los. "Chaaar!, riep Shiro en mengde zich in de worsteling. in een fractie van een seconden zag hij nog een pokémon richting Chiara afstormen om een of andere reden hadden ze het op Chiara en Kio gemunt. "Shiro, kom samen!, riep Sora, wat het voor Pokémon ook was, hij was speciaal gericht op Chiara en Kio. Ze namen samen een aanloop en knalde met een vaart tegen de grond, Chiara moest hier weg samen met Kio, Kioko en Taiki. "Chiara wegwezen hier!, die Pokémon zijn te sterk, breng jezelf en Kio in veiligheid, ik zorg voor afleiding!, riep Sora toen hij daar op de grond lag.
het was beter als Chiara zou vluchten anders bracht ze zichzelf en haar Pokémon ingevaar, "Shiro, ik wil dat je die Heracross afleid met je Flamethrower, siste Sora en had Sparky beetgepakt en hield een handje vol zand in zijn linkerhand. "Shiro!, riep Sora toen de Heracross Shiro de lucht in gooide. Sora zette Sparky neer en ving Shiro op met een schijnbeweging. hij hoopte dat Chiara het niet te persoonlijk op vatte, hij was niet van plan om toe te geven en hij hoopte ook dat ze hem vertrouwde, hij nam niet altijd mensen in vertrouwen maar dit was nu even anders, als ze het inderdaad op Kio gemunt hadden dan was het beter om te vluchten....


-srry ik had perongeluk met me andere character gereageerdxD srry-

''Sora!'' Geschrokken keek Chiara naar de jongen die spartelende vast werd gehouden. Hij gaf de man een flinke klap tegen zijn neus aan en werd vrijwel meteen losgelaten. Op dat moment merkte ze dat er iets op haar afgestormd kwam. Met een ruk draaide ze zich om, en hield Kio stevig vast. Het was vast op haar gemunt zodat ze de Riolu konden grijpen. Mooi niet dat ze dat liet gebeuren, ze zou zelf de klap wel opvangen. Een klap die niet kwam. "Chiara wegwezen hier! Die Pokémon zijn te sterk, breng jezelf en Kio in veiligheid, ik zorg voor afleiding!" Ergens wist ze dat hij gelijk had. Ergens wilde ze inderdaad op de vlucht slaan. Ze was alleen niet zo'n egoïst die haar vrienden in de steek liet. Ze zette Kio op de grond en wenkte haar pokémon erbij. ''Jullie rennen zo hard als jullie kunnen zometeen weg. Maak je geen zorgen om mij, of Sora, wij komen jullie wel achterna,'' fluisterde ze, en bekeek elke pokémon individueel. Taiki en Kioko knikte. ''Kio mag onder geen beding in hún handen komen, begrepen?'' Opnieuw geknik. ''Goed, dan kan ik ervan op aan dat jullie hem zullen beschermen en zometeen weg zijn,'' fluisterde ze opnieuw en kwam weer recht. De Heracross kwam al op hen afgestormd. ''Nu!'' riep ze tegen haar pokémon. Kioko en Taiki grepen beide een poot van Kio vast en zetten een hoog tempo in, weg van het gevecht dat plaatsvond. Chiara rende echter in de tegengestelde richting, op de Heracross af. Op het laatste moment probeerde ze zichzelf te beschermen, zodat de klap niet zo hard aankwam. Toch verloor ze haar evenwicht en viel op de grond.

Langzaam kwam ze weer recht en zag dat de Heracross een nieuw slachtoffer had. Shiro werd de lucht ingeworpen, maar werd weer opgevangen door Sora. Als dit zo doorging konden ze helemaal niet ontsnappen. Ze snoof, en dacht na. Op dat moment herinnerde ze zich de rook die Taiki had gecreeërd, door zijn Ember op de grond af te vuren. Haar blauwe ogen gingen naar het kleine riviertje dat langs het grasveld stroomde. Als Shiro daar zijn Flamethrower op richtte, hadden ze een enorme rookwolk. Dat ging sneller dan met de grond, als ze het niet mis had. Vlug stond ze op, en rende op Sora af. ''Ik heb een plan,'' fluisterde ze weer, dit keer tegen de jongen. ''Shiro moet zijn Flamethrower op de rivier richten, dan onstaat er een rookwolk die wij in ons voordeel kunnen gebruiken, maar dan moeten wij hem wel de tijd gunnen en die mannen afleiden.'' In haar ogen was het een goed plan. Een plan dat succes kon hebben. Eentje die kon slagen, dan zouden ze weg kunnen komen.

Sora knikte dat hij het begreep en wenkte naar Shiro, "ik wil dat je je Flamethrower daar op dat riviertje richt, zei Sora eerst keek Shiro hem en Chiara wantrouwig aan maar knikte, hij was nu de enige die hen kon beschermen, hij sperde zijn mond open en vuurde withete vlammen uit op het riviertje. Sora greep Sparky om zijn middel en op het moment dat de vlammen van Shiro het water raakte verscheen er overal rook en pakte hij snel de hand van Chiara beet en rende de bosjes in. Shiro ging vooruit om Kio, Taiki en Kioko te helpen.
"chaaa, zei Sparky jammerend en Sora stopte en liet Chiara los, "Sparky.. zei Sora ongerust en zette hem even neer. Sparky had tranen in zijn ogen van de pijn, ze hadden nu geen tijd maar Sparky had misschien wel iets verstuikt of gebroken en hij wilde het niet erger maken. "je moet even volhouden, althans voor nu even, zei Sora en veegde bij Sparky de tranen weg, "kom." en nam hem in zijn armen zodat hij zijn voorpootje niet hoefde te belasten,"kom, we moeten verder, zei Sora en rende met Chiara op zijn hielen door het bos heen.


"Luhh," en keek even snel naar achteren of Sora naar hem toe kwam maar hij weigerde een stap te verzetten hij wilde weten wat er aan de hand was. opeens hoorde hij geritsel en verschool Kio zich achter Taiki. "chimchar, zei de stem van Shiro hijgend en de kleine Riolu kwam naar hem toegelopen. Shiro spitste zijn oren en ging in positie staan, die Heracross weer!. Shiro tikte Taiki aan en wees naar de dichtbegroeide bomen, "Luhh?" en keek Shiro bang aan, "chimchar!, zei Shiro ongeduldig en duwde Kio de bosjes in, zelf sprong hij erook in en wenkte naar Taiki en Kioko. Kio had Shiro stevig beetgepakt..

Sora knikte, ten teken dat hij het begreep. Hij commandeerde Shiro om zijn aanval op het water te vuren, waarbij hij eerst scheef had gekeken. Uiteindelijk werd het toch uitgevoerd en verscheen er inderdaad rook. Op dat moment voelde ze dat Sora haar hand had vastgepakt. Ze draaide zich vlug om en rende met hem mee, weg van het gevaar. Een tijdje later voelde ze Sora's hand uit die van haar glippen. Hij mompelde iets tegen Sparky, pakte de Pikachu op en zei iets tegen haar. Ze knikte hierop, alhoewel hij dat misschien niet kon zien. Toen hij het weer op een lopen zette ging ze er achteraan.

Taiki keek vragend naar de Riolu die stil bleef staan. ''Quil, cyndaquil,'' mompelde hij, waarna zijn blik viel op de struiken. Hij gromde zachtjes, maar toen Shiro eruit verscheen bedaarde hij. Wacht, waar waren Chiara en Sora? Hij deed zijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. Hij hoorde iets, en dat vond hij maar niks. De Chimchar tikte hem aan en wees naar de struiken. Dus hij had het ook door hè? Hij keek naar de Pichu die doelloos naar een Butterfree staarde die langsvloog. Hij greep haar bij haar pootje dat niet voor haar mond zat en trok haar mee de struiken in. Ze wilde vragend iets uitbrengen, maar Taiki deed zijn pootje voor haar mond. Als Kioko nu een geluid maakte waren ze verraden, ze moesten zo stil mogelijk zijn. Intussen was de kever-pokémon al in de buurt aan het rondkijken. Toen hij niks zag liep hij een stukje verder, en herhaalde dat proces. Taiki hield zijn ogen strak op de pokémon gericht, maar die had hen niet opgemerkt. Godzijdank. Toch was het gevaar nog niet geweken. Er waren meerdere die achter hen aanzaten. Als die Heracross eigenlijk hier was, betekende dat dat Chiara en Sora konden ontsnappen? Hij hoopte van wel, maar het kon ook zo zijn dat ze juist vast zaten. Zou hij dan niet iets moeten doen..?

Shiro slikte even toen Kio perongeluk met zijn pootje tegen de tak van de struik kwam. gelukkig was die Heracross een idioot want hij vloog weg. "chaaar, zuchtte Shiro en Kio kreeg tranen in zijn ogen, hij wou dat Sora in de buurt was, hij snapte er niets van en dat verwarde hem. Shiro keek hem meelijwekkend aan, het moest moeilijk zijn voor zo een klein wezentje om op de vlucht te gaan. hij legde een hand op zijn blauwe poot en stelde hem gerust, "Chim, chimchar, zei Shiro en aaide over zijn hoofdje. Shiro stak zijn hoofd uit de bosjes maar hoorde voetstappen. hij pakte een steen en gooide die op het pad. niet veel later hoorde hij een doffe klap en herkende Shiro het haar van Sora...

"Auw, gromde Sora en keek waarover hij heen was gestruikeld, Sparky keek wazig uit zijn ogen. tot zijn genoegen zag hij Taiki en Kioko tegen elkaar aangeplakt zitten. "kom maar, het is goed, zei Sora en trok een gezicht toen hij overeind kwam. meteen rende Kio in zijn armen en greep hem stevig beet. het wezentje was zo opgelucht hem te zien dat hij huilde. "het is goed, ik ben bij je, zei Sora en voelde de trillende Riolu tegen hem aan leunen. "Taiki en Kioko bedankt dat jullie Kio in bescherming hebben genomen, zei Sora dankbaar en aaide over Kioko haar hoofdje heen bij Taiki kon hij niet bij omdat hij net te ver weg stond. "Chaaar!, zei Shiro en Sora draaide zich om. Sparky zat ineengezakt op de grond en Shiro ondersteunde Sparky voor zover hij kon en sleepte hem half mee. "ik heb een klein houtje nodig en verband, zei Sora en Kio bleef dichtbij Sora te bang hem weer te verliezen, hij zocht naar verband en vond een ijsstokje, dat was beter dan helemaal niets en verbond heel zorgvuldig het pootje van Sparky, Shiro had een flesje water gepakt en goot het een beetje over zijn hoofd heen, "hoe voelt het Sparky?, het is beter dan niets, zei Sora en Sparky glimlachte vaagjes en probeerde op zijn pootje te steunen, de spalk die Sora had aangelegd werkte. al moest hij wel voorzichtig zijn. "iemand anders nog gewond?, vroeg Sora droog en keek van Chiara naar Kioko en Taiki en weer van Taiki naar Shiro. echter Kio merkte de wond op zijn hand op, "ioluh, zei hij ongerust maar Sora glimlachte,"die mep die ik verkocht aan die vent was nogal hard maar maak je geen zorgen, ik kan het hebben, zei Sora geruststellend toen hij de sprekende oogjes van Kio zag kijken maar Kio leunde met zijn hoofdje tegen zijn buik en wilde Sora niet loslaten veels te bang om hem weer kwijt te raken...

''Quil! Cyndaquil!'' Taiki sprong uit de struiken bij het herkennen van het meisje, waarbij hij Kioko ermee uit trok. Chiara grinnikte, en knielde, zodat de pokémon op haar af konden springen, om ze vervolgens te knuffelen. Het had niet lang geduurd voor ze ze weer zag, maar het voelde gewoon fijn. De twee pokémon werden weer op de grond gezet, terwijl Chiara weer rechtkwam. "Taiki en Kioko bedankt dat jullie Kio in bescherming hebben genomen," sprak de jongen en aaide Kioko over haar hoofdje. Taiki stond net iets te ver weg voor hem. ''Cyn,'' antwoordde de Cyndaquil, alsof hij wilde zeggen dat het niets was. ''Ik ben blij dat jullie oké zijn,'' sprak hun trainster en zuchtte opgelucht. Sora was intussen driftig op zoek naar verband, die hij niet veel later vond. Zorgvuldig verbond hij de Pikachu. "Iemand anders nog gewond?" vroeg Sora en bekeek het groepje. Taiki en Kioko schudde hun hoofd, evenals Chiara. Ze voelde wel nog wat pijn van de klap die ze ontving van de Heracross, maar dat zou hoogstwaarschijnlijk een blauwe plek worden, meer niet. Ze was al lang blij dat ze konden ontsnappen.

''Het spijt me van Sparky,'' sprak Chiara, terwijl ze korterbij liep, op Sora af. ''Als ik je niet had uitgedaagd waren we vast niet in die hachelijke situatie belandt,'' vervolgde ze haar zin. Ze had een enorm schuldgevoel waar ze vanaf wilde. Ze vond het maar niks als andere om haar heen gewond raakte en zij niet. En zeker niet als andere gewond raakte voor haar. Dat was nu niet het geval, maar eerder wel. Kioko was intussen op Sparky afgelopen en keek hem bezorgd aan. Ze wist dat hij van verschrikkelijk hoog was gevallen. Ze wist hoe ernstig dat was, en hoeveel pijn dat dat wel niet moest doen. Ook zij voelde zich schuldig, alhoewel Chiara dat vast meer had.

- Yeah, kan weer posten! xD -

"Pika, Pikachu, zei Sparky en wuifde de excuses weg, het was niet de schuld van Kioko en Chiara maar de schuld van die mannen. hij tikte met zijn goede pootje haar hoofdje en glimlachte, "maak je geen zorgen, ik neem het je helemaal niet kwalijk ongelukken gebeuren nou eenmaal en Sparky denkt er net zo over, toch maatje?, zei Sora en Sparky glimlachte breed en Kio bleef naar zijn hand staren, misschien was het maar beter om de wond schoon te maken. "Kio, zo kan ik niet bij me tas, grinnikte Sora, het wezentje had hem zo stevig beet dat hij zijn arm niet kon bewegen. hij zocht naar een flesje en een schoon doekje om de wond schoon te maken wat hij ook vond, alles lag door elkaar heen maar hij had nogal gehaast zijn tas gepakt en alles er ingegooid,"daar gaat ie, mompelde Sora en ging met het witte doekje over zijn knokkels heen en beet even op zijn onderlip omdat het koele water prikte en zijn hand nogal blauw en beurs was van de klap die hij die man had gegeven. "Ioluh, zei Kio bang en trilde toen hij een zwarte schaduw hierheen zag komen. "niet alweer, zei Sora geërgerd en pakte Kio bij zijn handje, "we kunnen beter doorgaan anders hebben we een probleem, zei Sora en wees naar de schaduw en Sparky sprong op zijn schouder. "Chaar!, gromde Shiro en maakte aanstalte om te vechten maar Sora schudde zijn hoofd, "Shiro kom! laat die idioten gaan, we kunnen beter rennen!, riep Sora naar de Chimchar, die knikte. "kom mee!, riep Sora naar Chiara en haar Pokémon. net dat ze dachten uit te kunnen rusten konden ze weer gaan rennen, zijn enkels en knieën voelde aan als lood maar als Sora Kio wilde beschermen moest hij nog even volhouden...

Kioko glimlachte breed toen ze de poot van Sparky op haar hoofd voelde. "Maak je geen zorgen, ik neem het je helemaal niet kwalijk. Ongelukken gebeuren nou eenmaal en Sparky denkt er net zo over, toch maatje?" antwoordde Sora. Chiara zuchtte opgelucht, alweer. Dat was het enige wat ze deed, sinds ze die twee mannen waren tegengekomen. Waarbij ze bij een hoop vragen uitkwam. Ze deed haar mond open om iets te willen zeggen, maar werd onderbroken door Kio die bang naar schaduwen wees. ''Shit, die weten ook niet van ophouden,'' siste ze tussen haar tanden door, terwijl ze naar de donkere plek keek. Waarom gingen ze zo ver? Wilde ze zo graag hun pokémon hebben? "Kom mee!" Ze knikte en liep vlug achter Sora aan, gevolgd door Taiki en Kioko. Haar blik viel kort op hen. Arme pokémon, ze moesten vast uitgeput zijn van vanalles. Van wat er ook vandaag was gebeurd. Ze zuchtte weer, en reek naar de twee pokéball die op haar riem zaten vastgeklikt. Ze richtte ze op zowel de Cyndaquil als de Pichu. ''Rust maar even uit,'' sprak ze, terwijl een rode gloed de twee gevangen nam. Misschien was Sora ook zo slim om dat met Kio en Shiro te doen. Zo hadden ze niet alleen minder oponthoudt, maar waren hun pokémon ook een stuk veiliger.

''Heb jij misschien enig idee wie dat zijn?'' vroeg Chiara hijgend aan de jongen die naast haar rende. Ze keek hem kort en vragend aan, maar richtte hem weer terug op de grond toen ze struikelde en haar evenwicht nog net kon bewaren. ''Ik denk dat ze achter Kio aan zijn,'' sprak ze met een serieuze ondertoon. Ook haar blik stond serieus, maar niet op Sora gericht. Hij had haar vast wel gehoord, zonder dat ze hem aan hoefde te kijken.

"ik heb geen flauw idee, zei Sora terwijl hij met zijn ene hand Kio vasthield en de Pokéballen zocht van Kio en Shiro. "ik heb de Pokébal van Kio niet aan me riem, zei Sora en stopte even en controleerde nog even goed. stel, dat die mannen zijn Pokéball had, hij had hem waarschijnlijk verloren met zijn val. "Pika?, vroeg Sparky, hij had geen keuze hij moest terug met of zonder Chiara maar hij moest die Pokéball eerder vinden dan die mannen. "Kio en Sparky jullie blijven bij Chiara, Shiro kom!, riep Sora en wenkte naar de Chimchar, Kio keek bang naar Sparky en Chiara. Sora rende zo snel als hij kon terug naar de plek maar er was iets vreselijks gaande, die mannen hadden een bosbrand veroorzaakt en de rook werd dichter naarmate hij en Shiro verder liepen. Shiro had er geen last van maar Sora begon hevig te hoesten. ze kwamen bij de plek waar ze eerst hadden gerust en zag tot zijn ongenoegen niks liggen tot hij beter keek en een ronde bal zag liggen. "zo en waar dachten jullie heen te gaan, zei een schorre rauwe stem dreigend, Sora en Shiro stonden rug aan rug en toen hij beter keek zag hij een T en een F. "Team Fox... gromde Sora en keek de twee mannen met spleetogen aan. "Chaaar, zei Shiro met een dreigende ondertoon. nu zaten hij en Shiro diep en dan ook diep in de puree.

Sparky spitste zijn oren en rook een vage brandlucht, Hij duwde Kio naar Chiara en snoof in de lucht. "Pika! Pikachu!, riep Sparky waarschuwend en probeerde met alle kracht die hij bezat Chiara en Kio hier weg te krijgen, "Pipi, Pikachu, zei Sparky tegen Kio en wees naar een heuvel waar een waterval kletterde. "Luh, zei Kio hoofdschuddend. "Pika!, zei Sparky ongeduldig en Kio kneep zijn ogen dicht en pakte de hand van Chiara en vertrok naar de heuvel. Sparky draaide zich om en zette zich af opzoek naar Sora en Shiro..

"Ik heb de Pokébal van Kio niet aan me riem," hoorde Chiara Sora zeggen. Oh nee, niet goed, helemaal niet goed. "Kio en Sparky jullie blijven bij Chiara, Shiro kom!" Wacht, wat? Ze wilde Sora aan zijn arm vastpakken, maar was te laat. Op dat moment zag ze Kio's blik. ''Maak je geen zorgen, Sora kom zo terug,'' probeerde ze hem gerust te stellen. Iets wat ze zelf ook wilde geloven. Op dat moment rook ze iets heel raars. Een geur die ze eigenlijk wel gewend was, maar het was voor haar raar om te ruiken omdat ze het niet wilde ruiken. De discussie tussen de Riolu en Pikachu ontging haar, totdat ze voelde dat de Riolu haar meetrok naar een heuvel. Tenminste, ze dacht dat ze daarheen liepen. Het was wel veiliger daar, aangezien daar een waterval te zien was. Ze keek achterom toen ze merkte dat Sparky niet mee liep en zag dat die verdwenen was. Twijfelend staarde ze naar de plek waar ze net gestaan hadden, maar bedacht toen dat de Pikachu vast op zoek was gegaan naar zijn trainer. Nogal logisch, ondanks het feit dat Sora hem opgedragen had bij haar te blijven.

Na een tijdje gerend te hebben kwamen ze weer bij het riviertje uit. Nouja, niet op dezelfde plek als net, maar het was een rivier. Alleen was er één verschil, de stroming was hier een stuk sterker. Betekende dat dat ze in de buurt van de waterval waren? Ze keek op en zag inderdaad dat ze nog maar een klein stuk hoefde. Op dat moment voelde ze een harde duw in haar zij, liet Kio bijna meteen los, merkte dat er geen grond meer onder haar voeten was en vloog het water in. Snakkend naar adem kwam ze even later boven en wist zich nog net vast te grijpen aan een kleine steen die zich in het water bevond. Godzijdank dat die er was. Haar blauwe ogen schoten meteen naar de plek waar zij net stond, en waar Kio nog steeds stond. De blauwe kever was zichtbaar. Het was de Heracross van die twee mannen. Ze voelde hoe haar handen van de steen langzaam wegglipten. Nee, ze moest Kio beschermen. Ze mocht hem niet laten meenemen. Maar hoe moest ze hieruit komen? Ze moest eerst aan de kant komen, dan kon ze daarna iets bedenken. Ze probeerde terug te krabbelen naar de steen, en plaatste haar voeten zo neer dat ze nu naar de kant keek. Op dat moment duwde ze zich af, maar miste de plek waar ze wilde landen. Een halve meter verder kwam ze aan de kant terecht, waar ze in alle macht zichzelf probeerde stil te houden. Meerdere malen probeerde ze zich omhoog te duwen, maar de stroming was te sterk. ''Kio!'' riep ze, waarbij ze water inslikte, en kuchtte. Hoe bang zou de Riolu wel niet zijn, en zij liet hem in de steek. Kwaad knasrte ze haar tanden, en probeerde zich nogmaals omhoog te duwen. Dit keer lukte het, maar ze moest wel snel reageren of ze zat weer in het water. Met haar laatste beetje kracht wist ze zich op de kant te werken, waar ze hijgend op belandde. Opnieuw keek ze vlug naar de Heracross en Riolu. Ze was toch niet te laat, of wel?

- De drama! D: () -