Het gaat om jou.

[[Tobi en Pip zitten niet in hun Pokébal, Yasu (Vulpix) wel. Want die was gewond. ]]

Nuri likte over haar droge lippen. Voor het tweetal doemde het Pokémon Center, waar ze moesten zijn, alweer op.
"We zijn er, Sora," grijnsde Nuri opgelucht. Met hun wonden konden ze hier wel terecht.
Nuri voelde zich ietwat schuldig tegenover Sora. Nadat Roxas hen op henzelf gelaten had, heeft Nuri alleen nog maar kunnen steunen op Sora. En die had al zo'n lelijke wond bij zijn schouder. Ze haatte het dat ze niet gewoon zelf had kunnen lopen: haar wond was minder erg dan de jongen geweest, maar belemmerde haar bij het vooruitkomen.
De deuren schoven automatisch voor hun open toen Sora en Nuri dichtbij genoeg kwamen. Met hulp van Sora kwam Nuri binnen, maar onder haar arm kon ze diens spieren voelen trillen en ze wist dat hij zijn laatste energie had gebruikt. Ze beet op haar lip.

Sora keek in het rond en zocht naar een zuster Joy of iets dat er op leek. hij zette Nuri voorzichtig op een zachtte stoel neer en rende naar de balie en drukte op het belletje. hij hijgde, het koste hem moeite om wakker te blijven zodat hij tegen de balie moest leunen om zich overeind te houden. Sparky had het in de gaten en likte over zijn wang. "chuuu, zei hij en keek zijn trainer aan. hij pakte het pootje beet van hem en kneep er zachtjes in. ondanks dat Zuster Joy niet al te snel reageerde wendde hij zich tot Sparky en knuffelde hem. hij wist niet waarom maar hij miste zijn familie gewoon, inclusief zijn opa, Prof. Rowan. "weet je, eigenlijk is het niet eens zo erg om gewond te zijn, toch Sparky?, vroeg Sora met een brede grijns. Sparky sprong op zijn hoofd en begon hem over zijn gezicht te likken waardoor Sora hard moest lachen maar wel een stekende pijn op kwam zetten toen hij de kleine Pikachu beet pakte en tenslotte naast Nuri ging zitten en wachtte op Zuster Joy. "Damn, waarom duurt het zolang, zei Sora licht geïrriteerd en Sparky keek met grote ogen naar zijn trainer en Nuri waar hij tussen in zat. na een lange tijd kwam Joy eindelijk naar hen toegelopen.

Nuri had haar hoofd rustte op haar borst. Het bonkte.
De pijn in haar zij was ietwat... teveel geworden. Ze wilde het niet toegeven, maar al haar spieren brandde. Nuri slikte moeilijk.
Ze keek pas weer op toen ze voetstappen hoorde. Zuster Joy kwam aangelopen en Nuri liet een opgeluchte zucht ontsnappen. Godzijdank. Dat werd wel eens tijd.
Nuri kon diens vragende blik in haar eigen ogen voelen boren. "Ehm..." begon Joy, "kan ik misschien iets voor jullie doen?"
Ze kon de zuster wel voor haar hoofd slaan. Waar leek het op? Beide zwaargewond? Nee, natuurlijk hebben ze geen hulp nodig, hoe kwam ze erbij.
"Nou, ja, graag," bleef Nuri toch zo vriendelijk mogelijk, "ziet u, mijn vriend Sora en ik voelen niet zo goed, weet u, en we zijn erg gewond. En ik heb ook een Vulpix waar u misschien maar naar moet kijken."

De zuster keek haar met een geschrokken blik aan. "help eerst Nuri, die is er zwaarder aan toe dan ik, zei Sora vastbesloten en keek naar ze zat ineengedoken en hij kon nog gewoon normaal rechtop zitten. "ik let wel op Tobi en Pip, zei Sora en Sparky keek hem verbijsterd aan en porde hem. "Pika!, zei Sparky en Sora wilde hem terug porren. "kom maar, we gaan naar behandelkamer 1, neem je Vulpix maar mee, de overige Pokémon moeten hier blijven, zei Zuster Joy en Nuri keek hem aan met een bedrukte blik. "ik red me heus wel voor die paar minuten, zei Sora met een knipoog en keek hoe ze langzaam de hal in verdween. Sora keek naar Pip en Tobi, Tobi was het zo te zien niet mee eens dat Nuri zomaar mee werd genomen door Zuster Joy. "hey, kop op, het duurt heus niet lang, ze komt zo weer, zei Sora geruststellend en Tobi en zowel Pip keken hem aan.
"het is goed, zuchtte Sora en trok een gezicht, de inspanning die het hem koste om wakker te blijven vergde veel van hem. "Pika, zei Sparky en kroop in zijn armen en likte zacht zijn wang. het duurde bijna een halfuur voordat Nuri klaar was met haar onderzoek en Sora begon het verveling een liedje te zingen:
and everyday feels like the other
and everywhere looks just the same
when every dream seems like forever
and your a face without a name
maybe now is our best chance
to finally get it right
just look at the world as an apple
and its time to take a bite
someday it will come together
someday we will work it out
i know we can turn it up all the way
someday is what we make it
cause this is our someday
someday is like here and now
what way what way what way
cause this is our someday.....
Toen hij klaar was dacht hij aan Dawn, het was al een aantal maanden geleden dat Dawn haar droom volgde om een Top Co-ordinator te worden met haar Piplup.
Sparky was inslaap gevallen door het liedje, dat zong hij altijd voor hem het kalmeerde hem als hij onrustig was zoals nu..
hij durfde eerlijk gezegd niet alleen, hij wilde dat Sparky met hem mee zou gaan als hij aan de beurt was voor het controleren van zijn wond of misschien wel breuk. hij moest er echt niet aandenken als het gebroken zou zijn dan zou hij moeten stoppen met rondreizen van zijn opa daarbij sprongen de tranen in zijn ogen hij wilde niet terug naar huis daarvoor was de wond nog te vers voor om zomaar terug te keren.
hij hoorde Tobi blaffen ten teken dat of Nuri terug was of er iemand binnen was gekomen....

Nuri keek Sora bedrukt aan toen hij aangaf dat zij beter voor kon gaan. Ze wist dondersgoed dat de rollen omgedraaid waren.
Maar Joy was haar al voor. Voordat Nuri er iets op in kon brengen, was zij met Vulpix al in de behandelkamer.
Nuri had Vulpix uit haar Pokébal gehaald. "Pi!" zei het wezentje opgetogen, opdat ze eindelijk weer uit de bal was. Ze duwde met haar neus tegen Nuri's hand aan.
"Yo Yasu," zei Nuri ter begroeting. Ze besloot Vulpix maar meteen met haar nieuwe, door Nuri uitgekozen, naam te noemen. Vulpix keek haar eerst schuin aan, en blaft toen instemmig. Yasu, het betekent Kalm. Ergens vond Nuri dat Vulpix behoorlijk kalm gebleven was onder de nestelige situatie die zich had afgespeelt, waardoor ze deze naam prachtig bij haar vond passen.
"Ze heeft last van haar pootje," gaf Nuri aan. Ze wees naar Yasu's rechterpootje en keek vervolgens naar Joy. Die knikte.
Nuri keek toe hoe de wond verzorgt werd. Na wat gegoochel met verband zag Yasu er weer verzorgd uit, en Joy verzekerde Nuri dat ze haar geen zorgen hoefde te maken. Yasu hupte met haar in verband gebonden pootje rond, uitproberend, en als ze rustig liep leek ze nergens last van te hebben. Ze piepte een keer vrolijk naar Nuri.
"En wat is er met jou aan de hand?" vroeg Joy zo vriendelijk mogelijk. Nuri wees naar haar zij. "Veel," bevestigde ze, "en veel niet goede dingen bedoel ik dan. Ik ben geraakt door een Ember aanval in mijn zij."
Joy beet op haar lip. "Heb je het goed verzorgd gehouden voordat je hier kwam?"
"Zo goed als," antwoordde Nuri loom. Ze trok uiteindelijk haar jack en T-shirt uit zodat Joy kon kijken naar de wond.
De brandwond liep van onder Nuri's oksel door tot haar heup, die ook een beetje in beslag genomen was. Ook een deel van haar rug was aangetast. Nuri merkte nu pas dat haar schouder ook geraakt was, maar ze had hier niets van gevoelt. Toch zag het er lelijk uit.
Joy betastte de wond zachtjes. "Voel je hier eigenlijk iets van?" vroeg ze, toen ze Nuri's schouder vastpakte.
Nuri trok haar wenkbrauwen, dacht even na en schudde toen haar hoofd.
Joy zuchtte zachtjes. "Dit lijkt mij een derdegraads brandwond," gaf ze terneergeslagen toe," bij je schouder dan. Je kan er niets van voelen en de huid is wit. Daarbij rijkt hij diep. Volgens mij heeft het je zenuwen gedeeltelijk bij je schouder weggeschroeit. Als ik zo naar de wond op je zij en rug kijkt, lijkt mij het tweedegraads. Het is ook wit, maar minder diep. De hitte heeft te lang de tijd gehad om in je huid te trekken maar je zenuwen niet aangetast. Wees alsjeblieft wel voorzichtig: de huid is nu twee keer zo gevoelig."
Ze verzorgde de wond netjes. "Voorlopig moet je jezelf niet teveel inspannen, anders trek je de wond groter. Ik doe er verband omheen zodat het niet meer kan beschadigen. Het moet eerst zoveel mogelijk littekenweefsel aanmaken. Dan is het veilig. Tot die tijd zul je jezelf in een rolstoel moeten begeven en vooral niet moeten lopen."
"Een rolstoel?" Nuri keek Joy absurd aan. "Dat... wil ik niet echt."
"Het zal wel moeten," zei Joy met een zucht. "De huid mag niet rekken."
Nuri vloekte binnensmonds. "Goed dan," ze had de eerste gymbadges willen halen. Dat ging het niet worden. Nuri likte voor de honderste keer over haar droge lippen. Voorlopig kon ze Torrid City niet uit. Dit ging ze Sora niet zeggen, natuurlijk: straks voelde hij zich nog gedwongen bij haar te blijven.
Nadat Joy de wond verbonden had, plantte Nuri zichzelf in een rolstoel die zij haar gebracht had. Ze nam de moeite niet haar T-shirt en jack aan te trekken. Er was toch niets van naaktheid te zien. Ietwat teleurgesteld zuchtte Nuri. Ze klopte op haar knie. "Kom, Yasu, op schoot."
Met haar T-shirt en jack op schoot, en Yasu daar weer boven op, rolde Nuri de behandelkamer uit. Toen pas besefte ze hoe ernstig het eruit zag. Verband over bijna heel haar bovenlichaam en in rolstoel. Ze hoopte dat Sora niet teveel schrok.
Tobi blafte een verwelkoming naar Nuri en rende op haar af."Jou beurt, Sora," riep ze naar de bijna in slaap gesukkelde jongen.

[[whoa voor monsterpost]]

Sora schrok op en schoot overeind, Sparky viel half van zijn schoot en vonkte en zette hem perongeluk onder stroom. "dankje, Sparky, zei Sora en veegde het roet van zijn gezicht. Sora zette grote ogen op toen hij Nuri in die rolstoel zag zitten. hij zei niets en liep zwijgend achter Joy aan met Sparky naast hem en hoopte dat de zuster hem niet zou zien. "je Pikachu kan niet mee jongen, zei Joy vriendelijk en Sora's ogen schoten vol. hij wilde niet alleen zonder hem. "Pika!, zei Sparky en likte zijn vingers ten teken dat het goed was anders zou Sora niet meegaan. hij liep zwijgend achter de zuster aan met een hand op zijn schouder. "ga maar zitten, zei ze en wees hem een stoel aan. Sora knikte en ging zitten en tikte zenuwachtig op de tafel. "waar doet het zeer, zei ze zeer vriendelijk wat hem niet echt aanstond. "me arm mevrouw, er is een ember op gekomen maar minder sterk als wat heeft geraakt dat waren namelijk Magmar en van deze is het een Magby, zei Sora en wees naar zijn schouder. ze verbond het verband ervan af en keek naar de wond. "nou de wond is op zich goed verzorgd, wat me zorgen maakt is de stand van je schouder, zei Joy met een ernstige blik. hier was hij dus bang voor geweest, als zijn opa hierachter zou komen dan was hij verdoemd. "wa-wat g-ga je doen?, stotterde Sora en keek haar angstig aan. "ik moet je schouder rechtzetten, daarna is het alleen heel veel rust en de wond goed schoon houden, antwoordde Joy alsof het zo simpel was als een klontje. Sora zuchtte diep en knikte. Joy liep wat heen en weer en legde wat spullen klaar inclusief een doek waarmee ze zijn arm mee recht gingen trekken. "op 3...2...1, daar komt ie, zei ze waarschuwend en trok aan de doek terwijl Chansey zijn hand vasthield. tranen van pijn schoten in zijn ogen toen ze trok en beet op zijn onderlip en voelde opeengegeven moment iets terug schiet, Joy haalde de doek onder zijn oksel vandaan en ging met een rolletje verband over de snee van Sora's linker arm en pakte de blauwe band en deed hem om zijn nek terwijl ze zijn rechterelleboog vasthield. "ik heb hier pijnstillers, want aan je arm kunnen we niet veel doen. Zuster Joy verbaasd achterlatend.
"Pikapi, zei Sparky en liep naar hem toe samen met Chimchar toen hij de hal binnen kwam.
hij veegde zijn tranen woedend weg en staarde zwijgend voor zich uit.
tot hij geritsel hoorde en Nuri naar hem toe reed en er naast kwam zitten of dat dacht hij tenminste...

Nuri boog zich voorover in haar rolstoel, toen Sora hem niet aankeek. "Hé," begon ze droog, "hoe is het nu met je?"
Ze begreep dat Sora's arm uit de kom was. Erg blij leek de jongen niet. Er zat hem iets dwars, maar Nuri kon niet hoogte krijgen wat dit was. Ze glimlachte zwak naar de jongen, zo vriendelijk mogelijk.
"Wat is er?" fluisterde ze hem zachtjes toe. "Je kan het me gerust zeggen hoor."

[[wow. na monsterpost is mn inspi op xd ]]

Sora zuchtte een keer heel diep en keek haar recht aan. "ik-ik- Sora kreeg een brok in zijn keel hij wilde het niet over zijn moeder hebben en al helemaal niet over zijn opa die erg bezorgd over hem was. Sparky tikte Nuri aan en dook zijn tas in. hij kwam met een foto tevoorschijn van zijn familie. daarop stond zijn moeder, Opa Rowan, Roxas, hijzelf en zijn verraderlijke vader die hij verachtte. Sparky duwde de foto in haar handen en dreigde te vallen van de bank. Sora moest glimlachen en pakte de kleine Pikachu gauw bij zijn pootje beet.
"ben je bekend met Professor Rowan?, vroeg Sora uiteindelijk na een lange stilte. "dat is mijn opa en nogal te overbezorgd als mij iets overkomt als hij hier achterkomt dan moet ik terug na-naar Twinleaf Town waar mijn moeder i-is ge-gestorven, zei Sora stotterend en wierp een blik op de ronde Pokéball in zijn tas. dat was haar laat cadeau voor hem, ze zei dat als het uit zou komen een bijzondere Pokémon bezat en dat was het ook. "als ik eerlijk moet zijn vermijd ik me geboorte plaats, ongetwijfelt zou hij het wel weten en me op komen halen maar mooi dat ik niet mee ga!, zei Sora een stuk krachtiger en Shiro,de kleine Chimchar, knikte. hij nam Sparky in zijn arm en drukte hem dicht tegen zich aan.
Chimchar liet ook doorschemeren dat hij er nog was en ging op zijn schoot zitten. "en op je vraag of het goed gaat, het gaat nu wel weer, zolang ik Sparky en Shiro heb is alles oke, zei Sora en Sparky en Shiro keken hem met twinkelende ogen aan...