Verdwaald..

Sora was vroeg opgestaan zoals hij zei tegen Chiara en nu waren ze dus vroeg op weg naar Spring Mystery waar ze doorheen moesten om naar Alp Town te komen,
Hij leunde op een tak want hij wist dat hij het anders niet zou redden en keek op zijn Pokétch. Kio stopte en keek hem vragend aan,”Luh?, brabbelde hij en Sora keek hem aan,”er is niks, ik moet weten of we de goede kant uitgaan, zei Sora en aaide hem over zijn hoofdje. Shiro had hij terug geroepen maar Kio bleef liever bij hem en Chiara lopen wat hij eigenlijk helemaal niet erg vond. Sparky was ver naar voren gelopen. Opeens hoorde hij geritsel en verschool Kio zich bij Sora en keek op,”Pikapi, zei Sparky vanuit de bosjes en Sora grinnikte, ”het is Sparky maar, zei Sora met een brede grijns en de kleine Riolu keek hem verbijsterd aan..

Ze waren dieper in het bos en Sora begon in paniek te raken, hij wist de weg niet meer althans, hij was er zeker van dat het deze kant op was maar nog voelde hij zich er onzeker over. hij keek weer op de kaart maar de Pokétch had geen signaal,fijn dat ook weer, dacht hij vertwijfelt. Opeens sprong Kio overeind en wees in de richting van een pad, ”Luh, zei hij en wees naar een pad alleen hij wist niet zeker of dat de goede kant was maar hij vertrouwde Kio dus glimlachte hij en knikte, “weet je het echt zeker?, vroeg hij en Kio knikte vastbesloten en hij pakte zijn handje,”oke, laat maar zien, zei Sora en Kio trok hem mee de bosjes in..

Chiara gaapte even, deed het zakje dicht en pleurde het op de grond. Ze was al te ver van de wereld om nog op te staan. Noem het lui, noem het vermoeid, maar ze ging voor geen goud weer terug naar haar tas. Waarom had ze die dan ook niet opgepakt en mee naar de bank genomen? Achja. Opnieuw zakte ze ietwat onderuit. Aangezien Sora naast haar lag kon ze geen liggende houding aannemen. Ze had alleen geen zin in opstaan om naar de andere bank te lopen, dus bleef ze maar zitten, proberend opnieuw zittend in slaap te vallen. Na een tijdje lukte het haar wel, maar had eerst nog toegekeken hoe Taiki en Kioko tegen elkaar aan in slaap vielen. Het zag er eigenlijk best wel schattig uit. Ongelooflijk hoe die twee zo close waren geworden in een korte tijd. Eigenlijk was dat proces pas in werking gegaan toen ze Sora had ontmoet. Lag het misschien aan hem, dan? Hij was vriendelijk, aardig, en hielp je uit de penarie wanneer mogelijk, ook al kende je hem amper. Hadden ze daar soms iets van geleerd? Waarschijnlijk wel. Of misschien kwam het omdat ze zo vaak in de problemen terecht waren gekomen, ze elkaar meer gingen helpen en uiteindelijk naar elkaar waren toegegroeid. Chiara geeuwde nogmaals, ging toen in een wat meer comfortablere houding zitten en viel uiteindelijk in slaap.

''Cyn?'' Een kreun verliet haar keel voordat ze haar ogen open deed. Het eerste wat ze opmerkte was, dat ze was gaan liggen. Ze was toch niet..? Ze kwam meteen recht en keek naar de lege bank. Huh, was Sora al naar buiten dan? Ze zag hem niet hier in het hutje lopen, dus was hij dat waarschijnlijk wel. Voor ze opstond rekte ze zich nog even uit, en sjokte vervolgens naar de badkamer, waar ze wat water door haar gezicht liet gaan. Vervolgens draaide ze zich weer terug om en liep weer naar de plek waar ze vandaan was gekomen. Ze pakte haar tas op, riep Taiki en Kioko en verliet uiteindelijk ook de hut, waar ze Sora al inderdaad met zijn pokémon zag staan. Nouja, Shiro zag ze niet, die zou wel in zijn pokéball zitten, ofzo. ''Goedemorgen,'' sprak ze, met een zwak glimlachje. Ze was nu niet echt super chagrijnig, maar ze moest haar ochtendhumeur wel onderdrukken. Sora zou haar vast terug hebben begroet, maar ze had het waarschijnlijk niet meegekregen. Of juist wel, en was ze het alweer vergeten. Haar hersens lagen nog te slapen. Kioko was aan haar schouder gaan hangen, terwijl Taiki al een stuk was vooruit gelopen. Hij had zich omgedraaid en wenkte naar hen, wat het teken voor Chiara was om te vertrekken, nadat ze haar spullen nog eens gecheckt had. Alles zat erin. Gelukkig.

''Pi! Pichu!'' Kioko wees verblijd naar de Pecha Berry's die aan de struiken hongen. Chiara grinnikte even. ''Goed, pluk er maar een paar,'' sprak ze glimlachend, waar de Pichu meteen op reageerde en van haar schouder afsprong. Ze rende op de struiken af, plukte zoveel bessen dat ze ze bijna niet meer kon dragen en liep wankelend terug naar haar trainster, die opnieuw begon te lachen. Ze opende haar tas en liet Kioko ze er zorgvuldig in duwen. Ze vergat er eentje, maar Chiara wist dat ze die voor nu op zou eten. Ze wierp even een blik op Taiki, die voor Sora liep. Zijzelf liep achter hem, achteraan als het ware. Op dat moment zag ze dat Kio naar iets leek te wijzen. Ze keek vragend naar het blauwe wezentje. De Riolu had Sora aan zijn hand vastgepakt en was de struiken ingerend. Chiara rende er vlug achteraan, samen met Kioko en Taiki. Waren ze op de volgende bestemming uitgekomen, of waren ze echt verdwaald?

Sora probeerde Kio en Sparky bij te houden en kwamen bij een groot meer uit,"wil je zwemmen?, vroeg Sora met een brede grijns maar door Kio had hij wel weer een signaal opgepikt op zijn Pokétch. maar nu viel opeens zijn Pokétch uit en raakte geïrriteerd,"rotding, gromde Sora nijdig en pakte zijn Pokégear uit zijn tas en deed hem aan maar ook deze had geen signaal,"Pika?,zei Sparky en keek hem schuin aan en kreeg een idee!
Sparky zette zich af en sprong behendig de boom in en klom omhoog naar de top en keek uit over miljoenen bomen, ze waren dus pas nog niet zo heel lang onderweg alhoewel hij nog geen opening zag. Sparky zag een Spearow op hem vliegen en vonkte. "Spearooooww, kwetterde Spearow en Sparky zette zich schrap maar de tak onder zijn pootjes brak af en hij viel naar beneden en Spearow ving hem op en begon hem te pikken en maakte een duikvlucht naar beneden. Sparky vonkte toen hij rechtop Sora en Chiara afging en hoorde zijn trainer iets roepen. "Pi-pika.." maar de Spearow pikte hem tegen zijn zere poot en Sparky liet bijna los,"CHUUUU!, brulde Sparky en de Spearow vloog angstig weg voor de lichtstraal..

"Sparky, is alles oke?, vroeg Sora ongerust en zijn Pikachu keek hem aan,"Pika! pikachu!, zei Sparky kwaad en sprong op en neer van boosheid,"ja, ik geloof je maar ik denk niet dat het verstandig was om die Spearow weg te jagen, zei Sora grinnikend en Sparky keek hem boos aan,"Pika!, zei hij nijdig maar daardoor begon Sora harder te lachen, hij wist dat Sparky dat niet meende en hij vond het wel grappig dat het dit keer Sparky was in plaats van Kioko. Sparky had een flesje water gepakt en gooide de inhoud over Sora's vest heen en broek. "jij kleine.. zei Sora met een brede grijns en Sparky stak zijn tong uit naar hem maar liet het erbij zitten.
Sora was op zijn knieën gezakt en streek even over zijn zere zij heen,"Luh?, vroeg Kio ongerust en keek hem bezorgd aan,"zeg kleine drukte maker, ben je er achter gekomen waar we nou zijn?, vroeg Sora en keek daarbij zijn Pikachu aan die knikte,"waar moeten we heen?, vroeg Sora maar Sparky sloeg zijn poot voor zijn hoofd en trok Sora mee naar een boom,"o nee.. ik ga niet klimmen, zei Sora met een brede grijns maat toen hij die vernietigende blik zag wierp hij een blik op Kio,"Kio, dicht bij Chiara blijven, ik ben zo terug, zei Sora met rollende ogen en klom voorzichtig omhoog terwijl Kio knikte en ging dichtbij haar staan..nou niet echt letterlijk maar zodat hij in het vizier bleef en speelde met een takje, als dat maar goed gaat...

Chiara keek peinzend naar het kleine gevecht dat voor haar bezig was. Ze vroeg zich af wat er met die Spearow aan de hand was, aangezien Sparky niks verkeerds had gedaan en hij zomaar de Pikachu had aangevallen. Taiki die naast haar stond knarste op zijn tanden, en liet een zachte grom horen. Kioko was ondertussen weer op haar schouder komen zitten en trok een bezorgd gezicht. Sparky had uiteindelijk de pokémon weten te verjagen, maar dat nam niet weg dat hij niet gewond was. Ze zuchtte even, merkte toen wat gaande was tussen Sora en Sparky en begon te lachen. "Kio, dicht bij Chiara blijven, ik ben zo terug," sprak Sora uiteindelijk, en begon voorzichtig de boom in te klimmen waar Sparky eerst in was gekropen. Was het wel zo'n handig idee voor hem om de boom in te klimmen? Niet dat zij het zo goed kon, maar zij was niet gewond. Ook al zou het uren duren voordat ze boven was, het was een stuk slimmer. Sora kennende had hij haar idee toch afgeslagen, dus nam ze ook niet de moeite er iets van te zeggen.

Ze snoof even, en zag toen het blauwe wezentje dat met zijn takje aan het spelen was. Ze glimlachte breed, en liet Kioko van haar schouder springen. Zij ging recht op de Riolu af en probeerde met hem mee te spelen. Nouja, een poging tot. Het takje was misschien een stuk interessanter dan zij. Haar donkerblauwe ogen gingen toen naar Taiki, die haar aanstaarde. ''Tisser?'' mompelde ze, nadat ze haar handen in haar zijden had geplaatst. Hij grijnsde lichtjes, maar gaf geen antwoord. ''Wat is er nou?'' mompelde ze en keek hem droog aan. Nog steeds geen antwoord. Zijn grijns werd alleen maar breder. Was hij soms een spelletje met haar aan het spelen? In dat geval. Ze keek hem plots strak aan, waardoor hij even een vragende blik op zijn gezicht liet verschijnen. Het duurde niet lang of hij gaf het op. Chiara grinnikte, en liep vervolgens naar de boom waar Sora net in was verdwenen. Ze wierp haar blik omhoog en zag de jongen net zitten. ''Zie je al wat?'' riep ze naar hem, wetend dat hij wellicht op zoek was naar een plek waar een menigte was. Misschien zelfs wel Alp Town.

Sora klom tak voor tak naar boven en trok zich op,"hoe ver is het nog?, vroeg Sora aan zijn Pikachu, “Pikachu, antwoordde hij en wees omhoog en keek omhoog naar een lichtstreepje en trok zich op en keek over het bladerdek heen. gelukkig voor hen waren ze niet ver maar er was geen stadje te bekennen alleen maar bomen dus dat moest betekenen dat ze nog niet zo heel erg diep in het bos waren.”Spearoooww!!, kwetterde een stem van ver af. Toen zag Sora nog een Spearow op hem afkomen en die viel hen lastig, "ga weg!, we doe- WAAAH" de tak brak af en Sora viel naar beneden,"Pikapi!" riep Sparky ongerust en vonkte dreigend maar sprong gauw weg toen er een stuk of zes Spearow hem achterna vlogen. Sora had zich weten vast te pakken aan een loshangende tak en hing aan een laaghangende tak maar het was nog hoger dan verwacht en zag Sparky naar beneden donderen en greep hem bij zijn staart beet en trok hem op zijn schouder,"KIO! CHIARA HELP!, brulde Sora in paniek en hij voelde zijn handen wegglijden, Sparky hing aan zijn schouder en hield het niet lang meer vol..

Kio merkte de Pichu op en sprong overeind en tikte haar aan met een brede glimlach en rende weg. dit herhaalde hij een aantal keer en hoopte dat Kioko met zijn spelletje mee wou doen maar stopte toen hij zijn naam hoorde,"Luuuh, zei hij en keek op met een schuin hoofdje naar de struiken.. dat was toch niet Sora?... hij aarzelde even maar toen hij nog een keer zijn naam en die van Chiara hoorde kwam hij in actie!. Kio rende op Chiara en tikte haar aan en wees naar de struiken, hij was doodongerust over Sora en Sparky en daarbij voelde het niet goed.. Sora riep niet zomaar om hulp dus pakte Kio alweer haar hand en probeerde haar mee te trekken..

''Hé, Kioko, pas op voor die-'' Ze was te laat, de Pichu was al tegen de steen aangelopen die net iets groter was. Ze plofte neer op haar achterwerk en trok een droevig gezicht. Chiara liep er vlug op af om te kijken of alles in orde was, wat het gelukkig ook was. Het was alleen van de schrik dat de Pichu nu de tranen over haar wangen had lopen. Taiki kwam er op afgerend en probeerde Kioko te troosten. Chiara keek Kio vragend aan, die zelf zijn kopje schuin had. ''Is er iets?'' vroeg ze, maar daar kreeg ze al gelijk antwoord op. "KIO! CHIARA HELP!" Met een ruk staarde ze kort naar de boom waar het geluid vandaan kwam. De Riolu had haar hand al vastgepakt, en probeerde haar mee te trekken, wat lukte. Ze renden naar de boom toe, waar de jongen in was verdwenen. Chiara keek naar boven en zag daar Sora bungelen aan een tak, met Sparky op zijn schouder. Ze nam een kleine aanloop naar de boom, zette zich af en sprong zo naar de eerste tak die daar hong. Op dat moment merkte ze de Spearow op. ''Hé, laat hen met rust!'' Niet dat dat effect had. ''Kioko!'' De Pichu, die inmiddels weer was bijgekomen van de schrik, spitste haar oren, en liep nu samen met Taiki op de boom af, om daar hun trainster in te vinden.

''Kioko, leidt die Spearow af,'' droeg Chiara de Pichu op, die knikte, en zelf elektriciteit af begon te stoten. Ze miste de Spearow op een haar na, waardoor deze aan de kant vlogen en even in de lucht bleven hangen. Hierdoor kon Chiara veilig naar boven klimmen. Althans, als ze goed haar best deed. Ze was zelf natuurlijk de grootste pechvogel, waardoor ze af en toe nog weleens ergens tegen aanliep, of vanaf viel. In dit geval zou het de boom zijn waar ze uit zou vallen. Voorzichtig baande ze zich een weg naar boven, totdat ze net onder Sora hing. Goed, wat nu? In alle paniek was ze naar boven gesneld, zonder ook maar even na te denken. Het was beter om hem eerst veilig te stellen, aangezien hij het niet lang meer hield. Als ze hem nou zo kon plaatsen, dat hij zelf naar beneden kon klimmen? Misschien niet het slimste plan, maar het was het eenvoudigst en het snelst. Bij die gedachte reek ze haar hand naar de jongen. ''Sora, laat je vallen, ik vang je op!'' Hopelijk vertrouwde hij haar genoeg, alhoewel ze wel kon begrijpen dat hij dat niet deed. Ze moest wel een snelle reactie hebben, wilde ze zijn hand vastgrijpen met de hare. Gelukkig had ze die wel. Tenminste, als het goed is wel.

De jongen keek op bij het horen van de stem, ''Sora, laat je vallen, ik vang je op!'' en keek naar beneden en zag het vertrouwde gezicht van Chiara en dacht even na.. als hij zich zou laten vallen zou hij vast en zeker haar meetrekken maar hij waagde het erop tenslotte waren ze vrienden en niet iemand van Team Fox maar eerst zou Sparky op een veilige hoogte moeten zetten.
Sora probeerde zich beter op te trekken maar voelde de grip in zijn handen minder worden en keek Sparky aan,"Sparky, vertrouw me en klim op die tak, zei Sora en hij voelde dat hij knikte en voelde de druk op zijn schouder wat verminderen en slingerde aan de tak op dat moment kwam er een Spearow aanvliegen en begon hem aan te vallen en werd aan alle kanten aangevallen en scherpe pijn ging door zijn zere zij heen toen de Spearow hem met een Aerial Ace raakte en hij wel lost moest laten. Sora tuimelde naar beneden en greep haar hand beet en probeerde niet tegen haar op te knallen wat wel bijna gebeurde en pakte met zijn vrije hand de stam beet, "bedankt, zonder jou was ik bijna letterlijk geplet, zei Sora met flauwe glimlach en keek omhoog naar wat Sparky uitvoerde..

Sparky vonkte dreigend toen de Spearow op Kioko afging en hij de Spearow beetgreep en vonkte. Hij was boos deels omdat hij Kioko had aangevallen en deels omdat Sora nu misschien wel pijn had. wat hadden die rotbeesten? Sora en hij hadden toch niets verkeerds gedaan! De Spearow nam een duikvlucht en ze knalde beide tegen de grond en Sparky was even versuft door de klap en probeerde overeind te komen maar hij was te duizelig om overeind te komen. De Spearow kwam op hem af en Kio kwam aanrennen en beukte hem opzij en een felle blauwe gloed liet de Spearow wegvliegen, hij had Aurasphere gebruikt om hem te verjagen..

Chiara vloekte binnensmonds toen ze de Spearow zag die Sora aanviel. De jongen liet plots los, waardoor ze snel in moest grijpen. Op het moment dat ze zijn hand in de hare voelde glijden greep ze die stevig vast, terwijl ze met haar andere hand de tak stevig vasthield. Ze knarste haar tanden op het moment dat Sora stil bleef hangen dankzij haar, maar waardoor zij al haar kracht moest gebruiken niet los te laten. "Bedankt, zonder jou was ik bijna letterlijk geplet." Chiara keek omlaag, recht in de blauwe ogen van Sora en zag hem flauwtjes glimlachen. Ze glimlachte automatisch terug. ''Daar zijn vrienden voor.'' Ze merkte dat hij de stam al had beetgepakt om naar beneden te gaan, dus liet ze hem los. Hij ging echter niet meteen naar beneden, omdat hij toekeek naar wat zijn Pikachu aan het uitspoken was. Chiara volgde zijn blik naar boven, en zag dat het niet geweldig ging met Sparky.

''Pi!'' De Pichu kromp ineen van angst, bang om geraakt te worden door de Spearow. Toen ze geen klap opmerkte die ze wel verwachtte, keek ze op, om te zien hoe Sparky werd toegetakeld. Met een enorme snelheid kwamen de twee naar beneden, en belandde uiteindelijk op de grond. Versuft van de impact bleef Sparky liggen. Kioko wilde op hem aflopen, maar de Spearow was haar voor. Ze gromde kwaad, en gooide een pissige blik naar de vogel toe, maar het had geen effect. Nogal logisch, dat beest had geen ogen in zijn achterhoofd. Kio was uiteindelijk de held die Sparky had gered. Kioko rende bezorgd op de twee af, haar blik gericht op de Pikachu die daar op de grond lag. Taiki volgde even later ook, maar prees eerst de Riolu voor zijn daad, voordat hij zich op Sparky richtte.

"Luhh, zei Kio met brede glimlach en liep naar de versufte Pikachu toe en hielp hem voorzichtig overeind, hopend dat hij niks had en ging naast hem zitten wachtend op Sora en Chiara,"Pikachu, zei Sparky en aaide zowel Kio als Kioko over hun hoofdjes heen maar als nog op de grond, uitgeschakeld door die vervloekte Spearow. Kio keek bezorgd naar de Pikachu en liep naar de boom waar Sora nog in zat met Chiara en keek omhoog,"Luhh!, riep Kio naar boven en zag zijn trainer al naar hem komen..

Sora liet zich naar beneden en hielp eerst Chiara om veilig van de boom te komen en richtte toen zijn blik op Kio die voor hem stond en met angstige ogen naar de Pikachu keek,"ik kom eraan, zei Sora en liep scheef naar Sparky toe en voelde eerst zijn temperatuur en zag de bezorgde blik van Kioko, "het komt goed meisje, let maar op, zei Sora vriendelijk en aaide haar zachtjes over haar hoofdje en zocht naar wat water en een Oran Berry en viste die uit zijn voorvakje en brak hem doormidden en tilde met alle voorzichtig heid zijn hoofd op en bracht de Oran Berry naar zijn mondje waar Sparky van het besje begon te eten en zijn ogen opende en overeind sprong, hij even wankelde, "rustig aan, je hebt een flinke klap ontvangen, jochie, zei Sora en had zijn smalle pootje beetgepakt om te voorkomen dat hij zou vallen. Sparky richtte zich meteen op Sora en keek hem aan,"Pikapi?, vroeg hij meteen en was naast Kioko gaan zitten want hij voelde dat ze bezorgd was en had haar met zijn gewonde pootje rustgevend op haar hoofdje geklopt. Sparky bleef Sora strak aankijken, "het deed wel pijn maar nu niet niet meer zo erg, zei Sora met een brede glimlach en voelde een armpje om zijn nek, daarna verscheen het hoofdje van Kio naast hem en keek met een trotse glimlach naar hem, "en wat heb jij te vertellen, grinnikte Sora toen hij zijn glimlach zag,"Luhh, ruuhh, brabbelde hij en Sora keek hem fronsend aan,"een van jullie een idee wat hij probeert te zeggen?, vroeg hij niet begrijpend maar Sparky schudde zijn hoofdje en Sora keek vragend van Kioko naar Sparky en Taiki...

Chiara kwam langzaam naar beneden toe, bang om alsnog haar titel ere te houden. Uiteindelijk stond Sora daar beneden om haar uit de boom te helpen. Godzijdank dat ze een driekwartsbroek droeg en dus geen rok. Misschien had Sora dan nieteens beneden gestaan, uit beleefdheid, ofzo. ''Bedankt,'' mompelde ze nog, niet wetend of hij het echt gehoord had. Het duurde even of ze liep achter de jongen aan, naar de Pikachu en de rest van het groepje pokémon. ''Cynda?'' Taiki bekeek haar even, maar Chiara maakte een gebaar met haar hand dat hij niet bezorgd hoefde te zijn, om haar dan. ''Niks aan de hand, hoor.'' De Cyndaquil grijnsde lichtjes, en draaide zich toen weer naar Sora en zijn Pikachu. Ze merkte dat de Pikachu naast haar Pichu was gaan zitten, zodat ze niet zo bezorgd hoefde te zijn. Althans, dat is wat zij eruit kon opmaken. ''Pi..?'' sprak ze langzaam uit, terwijl ze opkeek nadat Sparky haar op haar hoofdje had geklopt. "Een van jullie een idee wat hij probeert te zeggen?" klonk de stem van Sora uiteindelijk. Taiki grinnikte alleen, terwijl Kioko driftig haar hoofd schudde, waardoor haar oortjes automatisch meegingen.

''Heb je nog iets kunnen zien voordat je werd aangevallen door die stelletje kippen?'' vroeg Chiara uiteindelijk. Tja, ze konden hier wel blijven zitten, maar daar werden de wonden ook niet beter op. Daarbij zou het voedsel binnekort wel op zijn. Dat van haar in ieder geval. Ze konden natuurlijk ook bessen plukken, maar de pokémon vinden dat lekkerder... Daarbij vond ze het fijn wel weer eens in een normaal bed te kunnen slapen, mits daar een PokéCenter aanwezig was. Ze wilde niet egoïstisch zijn, of wat dan ook, maar ze sliep gewoon beter op een matras, en niet op de harde grond of wat dan ook. Dat bankstel lag ook iet echt comfortabel, vooral als je erover nadacht dat ze twee nachten zittend had geslapen. En ze verlangde best wel naar een douche, ook al vond ze nu dat ze teveel erover nadacht. Zo was het leven van een trainer nou eenmaal, dus moest ze er mee leren leven. Niet dat ze het erg vond om in de wildernis rond te lopen, zo'n tutje was ze nou ook weer niet, gelukkig. Wie weet wat er dan terecht was gekomen van haar.

Sora grinnikte en was het helemaal vergeten, hij kwam overeind en keek haar aan,"ja, we zijn nog niet zo heel erg ver, alleen ik zag geen dorpje, zei Sora,"alleen een heleboel veren en bladeren, voegde hij eraan toe met een flauwe glimlach en keek naar de grond, hij was het ook beu om op een harde grond te slapen vooral met een gat in zijn zij was dat niet echt comfortabel, opeens heel onverwachts schoot er een pijnlijke steek door zijn lichaam en zakte even door zijn knieën, “Luhh, zei Kio ongerust en keek hem met grote ogen aan. Toen de pijn wat was weggetrokken keek hij in de ogen van Sparky, “Pika”, zei Sparky met een brede glimlach en hij maakte daarop uit of hij wilde weten of alles goed met hem was, “het gaat alweer, ik denk dat die klap me gewoon teveel was, zei Sora maar Sparky schudde zijn hoofdje en keek hem met een nijdige blik aan, hij wist dat Sparky boos was op die Spearow die hem had aangevallen en nu wilde hij wraak. “Sparky, je kan die beesten wel aan blijven vallen maar dat heeft geen nut, je verwond jezelf er alleen maar mee, zei Sora tegen zijn Pikachu maar die was niet echt overtuigd van wat hij zei, “Pika!, zei Sparky en rende weer op een andere boom af,”Sparky kom terug!.. hij is gestoord, zei Sora maar besefte toen dat hij Shiro nog had en gooide zijn Pokéball de lucht in waaruit een silhouet van een Chimchar verscheen,” Shiro, ik wil dat je Sparky achterna gaat en hem terug haalt!, riep Sora en wees naar de boom waar hij in was verdwenen,”Chimchar!, zei Shiro vastbesloten en klom gauw de boom in..

Sparky sprong van tak naar tak en zag toen een oranje kleur, Sora had Shiro achter hem aangestuurd, dus hij maakte zich zorgen om hem, even twijfelde Sparky en keek met een boze blik naar de boom en keerde terug, hij had gelijk hiermee lost je niks op dus sprong hij alweer naar beneden om tegen Shiro op te knallen. “Char, zei Shiro met een blije uitdrukking op zijn snuit,”Pikachu, zei Sparky en Shiro knikte dus volgde hij ook maar en Sparky sprong het laatste stukje naar beneden,”Sparky!.. ik ben blij dat je terug bent gekomen, zei Sora en was naar hem toegelopen, hij keek even naar Shiro maar die schudde zijn hoofd, was hij soms zelf teruggekomen?, maar dat maakte helemaal niks uit. Het punt was dat hij zelf was terug gekomen en dat maakte hem al een uitstekende
Pikachu, daarvoor waren ze nou eenmaal vrienden,”zullen we dan maar weer verder gaan?, vroeg Sora aan Chiara en zijn Pokémon..


-wow o3o inspiratiexD-

"Ja, we zijn nog niet zo heel erg ver, alleen ik zag geen dorpje. Alleen een heleboel veren en bladeren," antwoordde Sora. Hij glimlachte flauwtjes en staarde naar de grond. Op dat moment zakte hij door zijn knieën. Chiara keek hem bezorgd aan. “Het gaat alweer, ik denk dat die klap me gewoon teveel was." Een frons verscheen op haar gezicht. Dat was die daarvoor eigenlijk ook al, waardoor hij nu een gat in zijn lijf had ergens onder zijn ribben. Dat was eigenlijk de eerste rede waarom Chiara naar een dorp wilde. Daar was vast wel ergens een doktor, ofzo. Op dat moment zag ze Sparky wegrennen, terug naar de bomen waar hij net uit was gevallen. Niet lang daarna zag ze de Chimchar erachter aan rennen. ''Pi?'' Kioko was naast haar komen staan en keek haar vragend aan. Ze zuchtte en legde haar armen over elkaar heen.''Dat is iets tussen Sparky en Sora, maak je er maar niet druk om.'' Kioko knikte langzaam, en liet haar blik naar de boom glijden waar de Pikachu in was verdwenen. Even later zag ze het gele wezentje samen met de Chimchar weer uit de boom verschijnen en terugkomen.

”Zullen we dan maar weer verder gaan?" vroeg Sora, waarop Chiara knikte. ''Ik neem aan dat jij weet welke kant dat we op moeten?'' Ze glimlachte even, en keek hem met zowel de glimlach als een vragende blik aan. Zij was dan ook wel in de boom geweest, maar had niet echt van het uitzicht kunnen genieten. ''We lopen tot zover jij kunt, dan rusten we uit. Zo hoef je je wond niet te forceren,'' legde ze uit. Dat was het laatste wat ze wilde. Dan zou ze nog maar een paar nachtjes op de grond moeten slapen, zolang de wond maar voldoende rust kreeg en niet erger werd. Kioko was alweer op haar schouder gaan zitten, en had een enorme glimlach op haar snuit. Het liefst had ze nu gedaan dat Chiara haar paard was, en haar vooruit gestuurd. Ze wist echter dat haar trainster de weg niet kon weten, dus liet ze dat maar achterwege.

''Ik neem aan dat jij weet welke kant dat we op moeten?'' Sprak Chiara met een glimlach maar Sora werd rood. Hij had geen flauw idee waar ze heen moesten gaan. “eigenlijk.. heb ik geen flauw idee waar we naartoe gaan, zei Sora gewaarheidstrouw en keek naar zijn schoenen. Stel dat ze nog erger zouden verdwalen?. Nee, hij kon wel hier blijven zitten en gaan zitten janken maar er dreigde nog overal gevaar!. Team Fox die het op Kio hadden gemunt en dat wezen wat hem had verwond er was geen tijd om te zitten kniezen daarbij hij had altijd Kio nog. Sora grijnsde, “Kio we hebben je hulp nodig, jij bent de enige hier die met Aura kan voelen, zou je ons willen helpen?, zei Sora die de armpjes van zijn Riolu had gepakt,”riuuh, antwoordde hij en sloot zijn ogen. Kio deed zijn oogjes open en tikte Sora,”Riuuh, luuuhh, zei Kio en keek Sora aan en die knikte, “laat maar zien, zei hij met al zijn vertrouwen in het blauwe wezentje, ''We lopen tot zover jij kunt, dan rusten we uit. Zo hoef je je wond niet te forceren,'' sprak Chiara weer en Sora richtte zijn blik op haar en knikte, “we volgen Kio, ik zou het anders ook niet weten, zowel me Pokétch als Pokégear hebben geen signaal en ik vertrouw hem volledig, zei Sora en had Shiro terug laten keren toen ze daar stonden. Sora had zijn tak weer gepakt en leunde ertegen aan en liep de bosjes in...