Resting at the Lake..

De Pikachu met de zilverachtige ogen versnelde haar pas. Ze voelde een kracht die haar wel aanstond. Een kracht die haar energie gaf. ''Pika!'' riep ze terwijl ze achterom keek naar haar trainster, die een Igglybuff in haar armen droeg. ''Niet zo snel!'' riep die terug. ''Kom op, Flare,'' grijnsde ze vervolgens naar de Combusken naast haar. Die knikte en versnelde haar pas ook. De trainster zelf kon niet achterblijven en rende haar Pokémon achterna.
Een tijdje hadden ze door een bosachtig gebied gelopen. Dit gebied hoorde niet bij een regio, voor zover Emily wist. Het was gewoon een stuk losse natuur waar je kon trainen en Pokémon kon vangen. Waarom het niet bij een regio hoorde, wist ze niet. Maar, dat maakte haar ook niet uit. Zolang het niet verboden was om er te komen vond zij het goed. ''Pika, pika!'' klonk de stem van Angel, haar Pikachu. Die was een eind vooruit gesprint, maar wachtte nu zwaaiend. Emily vroeg zich opeens af of Angel wel wist dat ze speciaal gekleurde ogen had. Daaraan kon ze haar Pikachu altijd herkennen. Flare had Angel nu ook bereikt en zwaaide met haar mee. ''Com, Combusken!'' Rose was nog te jong om te begrijpen wat de Pokémon bedoelden en riep daarom ook maar wat, terwijl ze vrolijk met haar handjes zwaaide. ''Iggly Iggly Iggly!'' Emily grinnikte om het enthousiasme van haar Pokémon. Hopelijk bleef ze altijd zo..

Emily zag al snel waarom Angel en Flare niet doorliepen. Daar achter zat een gigantisch meer. Emily besloot hier even uit te rusten. Ze zou haar PokéNav er bij pakken en kijken waar ze was. Als het goed is had ze een upgrade voor andere regio's. Rustig knielde ze bij het meer, om vervolgens een beetje op haar zij te gaan zitten. Vanuit haar ooghoek dacht ze een schok door het meer te zien gaan, maar ze deed alsof ze het niet gezien had. Ze liet Rose los om haar PokéNav te pakken. Ze rende meteen naar Angel toe en begon vrolijk tegen haar te roepen. Emily grinnikte zachtjes. Ze drukte op een paar knoppen op haar PokéNav. Vreemd genoeg kwam er geen kaart in beeld. Ze sloeg gefrustreerd met haar hand tegen het ding. Opnieuw drukte ze de knoppen in, maar er kwam nog steeds niks. ''Pika!'' klonk het toen luid. Emily keek nog net op tijd om om de grote flits te zien die over het meer zichtbaar was geweest. Haar mond viel open. ''Wilde je daarom hierheen?'' vroeg Emily, terwijl ze haar blik even op Angel richtte. Die knikte. ''Oké.. Wil je zwemmen?'' Angel knikte opnieuw en stak haar armpje voorzichtig in het water. Vervolgens deed ze een paar stappen achteruit en sprong ze het water in. Rose kreeg een paar spetters over zich heen. ''Igg!'' riep ze. Het klonk als een pijnkreet, dus ging Emily snel naar haar toe. De Igglybuff schudde zich uit en keek met een pruillipje naar het water. ''Het is geladen..'' mompelde Emily in zichzelf. Dat verklaarde ook waarom haar PokéNav het niet deed. Er was een krachtig elektrisch veld dat de PokéNav stoorde. Ze zuchtte. Angel wilde vast wat langer op deze plek blijven. Emily vroeg zich af of dat wel zo'n goed idee was, maar wilde haar Pokémon niet teleurstellen. Ze richtte haar blik op de Pikachu die nu rustig in het meer zwom. Ze ademde diep in en ging koppie onder, om even later weer tevoorschijn te komen en vrolijke geluiden te maken. Emily draaide zich om en pakte een flesje drinken uit haar tas. Er zat een handige dop op, zo een met een tuitje. Dat had ze altijd al prettiger gevonden dan een draaidop. Ze opende de dop en dronk een paar flinke slokken. Er zat een lekker vruchtensapje in. Voor haar Pokémon had ze een flacon met water. Flare zag Emily drinken en pakte daarom de flacon uit haar tas. Emily had hier geen bezwaar tegen; ze kende haar Pokémon goed genoeg. Emily besloot nu ook maar wat voedsel voor haar Pokémon te pakken. Nu ze hier toch gingen uitrusten.. Ze viste een paar potjes uit haar tas en maakte ze open, om ze vervolgens neer te zetten voor haar Pokémon. Flare pakte haar potje, knikte bedankend naar Emily en begon te eten. Angel zag het voedsel en zwom naar de kant, om zich uit te schudden en haar potje te pakken. Rose kreeg nog geen voedsel uit blik. Die kreeg een speciaal drankje. Rose liet echter nergens uit merken dat ze ook wat wilde eten. Ze klom op Emily's schoot en hield met haar korte armpjes het flesje met Emily's sap vast. Emily keek even rond. Het meer was vrij groot. Er omheen stonden wat bomen. Achter Emily lag een gebied wat op een bos leek, wist ze. Op sommige plekken stonden geen bomen en groeiden geen planten. Emily gokte dat dat paden waren, of plekken waar vaak mensen langs kwamen naar het meer toe. Maar.. Dit meer was toch geen leuke plek om naartoe te gaan? Misschien waren het dan wel Pokémon die er heen gingen. Elecrtische Pokémon die, zoals Angel, werden aangetrokken door het elektrische veld. Emily liet een luide zucht horen. ''Angel, hoe lang wil je hier blijven?'' vroeg ze. Ze wist dat haar Pokémon niet in haar taal zou antwoorden, maar Angel was slim. Ze kon best wat gebaren gebruiken om Emily haar antwoord duidelijk te maken. Emily's ogen stonden op Angel gericht, die haar even met een scheef koppie aankeek. Daarna haalde ze haar schouders op en ging ze verder met eten. Blijkbaar was één zwem-beurt genoeg om op te laden. Mooi, want Emily voelde er eigenlijk weinig voor om nog heel lang op deze plek te blijven. Ze wilde weten of ze nu eindelijk in Utah was aangekomen, en dat kon niet zonder PokéNav. Oke, ze kon ook een kaart gebruiken, maar daar was ze nooit handig mee geweest. Al die lijntjes en stipjes, hoe kon je daar nou je weg mee vinden? Nee, de PokéNav was veel fijner. Haar blik dwaalde even af naar Flare en Angel, die nog aan het eten waren. Als zij klaar waren zou Emily verder trekken, tenzij ze ergens door tegengehouden zouden worden.

''Music, het is tijd om te schijnen!'' De blondine, Charelle, maakte een pirouette en gooide sierlijk een ball de lucht in. Deze vloog draaiend omhoog. Toen hij tot stilstand kwam in de lucht, opende hij zich en kwam er een roze hart uit. Deze vloog richting de grond. Een kleine Ralts werd zichtbaar. Met een kleine schaduwbal wist de Ralts het hart paars te kleuren en te verpulveren. Roze en paarse glitters vielen naar beneden en lieten haar vacht schitteren. ''Perfect!'' riep Charelle vrolijk en ze klapte in haar handen. ''Nu, dubbelteam!'' riep ze luid. Een cirkel van Ralts ontstond. Alle Ralts hadden elkaars handen beet. ''Schaduwbal!'' riep Charelle. Ze vuurden allen een schaduwbal af naar boven. ''Nu, laat het draaien,'' sprak Charelle. Een blauwe laag vormde zich om de schaduwballen, die in een cirkel boven in de lucht vlogen. Ze begonnen te draaien. Door de snelheid zou het oog van de mens het registreren als een paarse cirkel, waar prachtige glittertjes van af kwamen. ''Nu,'' sprak Charelle. De cirkel draaiende schaduwballen daalde naar beneden, richting de Ralts. Toen de schaduwballen eenmaal beneden waren, stapte een Ralts snel naar het midden van de kring. Niemand die dat op kon merken. De schaduwballen verpulverden alle neppe Ralts, maar werden zelf ook verpulverd. Een draaiende cirkel van witte, groene, rode, paarse en blauwe glitters draaiden om de enige Ralts die daar nog stond, lieten haar vacht schitteren. ''Prachtig!'' riep Charelle uit. Ze klapte in haar handen. ''Geweldig, Music!'' riep ze uit. 'Ra-Ralts!' riep deze vrolijk terug. ''Oke,'' sprak Charelle. ''Etenstijd,'' sprak ze. Ze keek naar Lotus, die zoals altijd al uit de ball was. Alleen Rena zat nog in haar ball. ''Rena, laat je zien!'' riep Charelle. Ze maakte een pirouette en gooide de ball de lucht in. Een zandvlaag kwam eruit, richting de grond. Hier werd het silhouet van een Cubone zichtbaar, die haar bot richting de grond liet gaan, zodat het zand naar beneden ging. ''Mooi, mooi, mooi,'' sprak Charelle droogjes. Ze pakte een zakje uit haar tas en zette drie bakjes op de grond. Ze haalde uit het zakje wat poffins en deed ze in de drie bakjes. Hierna pakte ze een boterham en ging op een steen zitten. Ze zag hoe Rena en Lotus begonnen te eten, en hoe Music voorzichtig haar eerste hap nam, maar toen ook vrolijk ging eten.

Toen iedereen klaar was met eten, stopte Charelle de drie bakjes in een plastic zakje en deed ze in haar tas, zodat ze ze later schoon kon maken. Toen ze alles net weer op had geruimd, hoorde ze iemand gillen. 'Aan de kant!' Gechoqueerd keek ze om. Op volle kracht kwam er een Ponyta aanrennen. ''Help!'' piepte Charelle. Toen ging alles heel snel. Rena had haar bot tegen het hoofd van de Ponyta aangegooid, waardoor deze naar de andere kant af week. Charelle keek Rena aan. ''B-Bedankt,'' sprak ze zacht. Een jongen kwam aanrennen. 'S-Sorry.. Waar is mijn Ponyta heen..?' vroeg hij hijgend. Charelle wilde haar mond opendoen om te preken, tot ze ineens iets hoorde. Ze keek achterom en zag Rena wegrennen. ''Rena, kom hier!'' riep ze luid. Ze rende snel achter haar Pokémon aan. Rena was echter eerder bij de Ponyta dan zij bij Rena. Rena sloeg met haar bot langs de grond en creëerde een zandstorm. Deze raakte de Ponyta. Charelle voelde in haar zakken. ''Fok! Ik heb mijn Pokéballs daar laten liggen,'' mompelde ze. ''Rena, rustig meisje!'' riep ze, maar haar Cubone kalmeerde niet, even als de Ponyta. De Ponyta rende op haar af, maar Rena stopte hem door hem op zijn hoofd te slaan met haar bot. ''RENA. IK BEVEEL JE TE STOPPEN. NU METEEN!'' Plots leek Rena te kalmeren. Met een angstige blik keek ze haar trainer aan. ''Goed zo,'' sprak Charelle. Ze zag dat de jongen naast haar was komen staan. ''Ga je Ponyta halen en rot op,'' mompelde ze zacht. Ze draaide zich om en liep terug naar haar plek. Ze pakte haar spullen en liet Rena en Music terug keren.

Toen haar humeur eenmaal weer normaal was, besloot ze het gebied verder te onderzoeken. Ze had nu een deel van Utah al gezien, maar ze had interesse in het Volt Lake. Men zei dat het een elektrisch meer was, vandaar de naam. Maar, dit leek voor Charelle onmogelijk. Nog nooit eerder had ze van een meer gehoord waar volt vanaf kwam. Ze scheen echter ongelijk te hebben. Toen ze aankwam, schenen alle geruchten waar te zijn. Ze staarde met een vrolijke blik in haar ogen naar het meer. ''Rena, Music, kijk eens!'' De twee balls openden zich en de twee Pokémon kwamen er normaal uit; Charelle had de Capsules even opgeborgen. De drie, inclusief Lotus, keken naar het meer en grijnsden. Ze schenen er niet in te willen, de volt voelend. Daarom begonnen ze iets voor zichzelf te doen. Rena ging rustig zitten, kijkend naar de vogelpokémon. Lotus pakte met haar roedes een bloem en bestudeerde deze. Music keek naar haar spiegelbeeld, en ging toen rustig ergens zitten. Charelle merkte verderop een meisje op. Ze fronste en liep er op af. ''Hallo,'' begroette ze haar rustig. ''Mijn naam is Charelle,'' zei ze. Ze zag dat haar drie Pokémon naast haar kwamen staan. ''Dit zijn Rena, Music en Lotus,'' grijnsde ze toen, terwijl ze met haar hand aan wees welke Pokémon ze bedoelde..

Een klein opkomende sliert rook ontsnapte uit het bos en verdween hoog in de lucht. Er was duidelijk iemand met vuur bezig, een klein vuurtje dan. Je zou het zachte knapperen van hout en de vlammen pas opmerken als je dichtbij stond, maar je kon van verre al de heerlijke geur ruiken.
Rustig roerde Ayla nogmaals door het kleine pannetje waar ze soep in aan het bereiden was. Het pannetje bevond zich boven een vuurtje en was vastgebonden aan een gebogen tak. Het prutelde zachtjes en bij het roeren werden er af en toe wat ingrediënten zichtbaar. Het waren onder andere groentes, kruiden en pasta. Een niet al te grote Riolu zat er watertandend voor. Ayla grinnikte zachtes, "Bijna klaar, Nanook," sprak ze.
Uiteindelijk was de soep klaar. Voorzichtig tilde Ayla het pannetje op en goot ze wat in de twee kommetjes die ze had klaargelegd. Zelf pakte ze er hier één van en maakte ze het zichzelf gemakkelijk door tegen een boomstam aan te gaan zitten. Nanook kwam er met zijn kommetje gezellig naast zitten en samen begonnen ze te eten. De soep was erg lekker en het vulde je maag goed. "Luh!" sprak Nanook vrolijk toen hij de eerste hap had genomen. Een glimlach verscheen op Ayla's gezicht, "Ik ben blij dat je het lekker vindt." Nanook maakte nog een vrolijk knikkend gebaar en ging toen weer verder met eten. Hij at zijn kom tot op de bodem leeg en vroeg zelfs om meer. Grinnikend goot Ayla er nog wat in en maakte toen met een gebaar duidelijk dat het hierna echt op was. Ze legde haar lege kom in het pannetje en wachte totdat Nanook klaar zou zijn met eten. Ondertussen sloot ze even haar ogen en luisterde ze naar de geluiden om zich heen.
Ayla bevond zich nog niet zo heel lang in Utah, hoogstens een week. Toch hadden zij en Nanook het al erg naar hun zin. Dit was dan ook niet gek, reizen was altijd al hun droom geweest. Wie weet welke Pokemon, trainers en gebieden ze nog zouden gaan tegenkomen..

"Kom Nanook, laten we verder gaan." Nanook knikte en stond op. Hij wachte geduldig totdat Ayla haar rugtas om haar schouder had gehangen en het pannetje had opgetild. Zelf hield hij zijn eigen kommetje vast, zo deed hij ook wat. Ayla keek om zich heen. Aan het mos op de boomstammen te zien bevonden ze zich in het oosten. Ayla's doel was om naar Chimber town te trekken. Ze had gehoord dat ze hier de spullen kon halen die ze nodig had. Rustig kwamen ze in beweging en liepen ze een bospad op.

Plots hield het bospad op en werd er in het bos plaatsgemaakt voor een groot meer. Verwonderd wende Ayla haar blik door de omgeving, het was er heel rustig, op de twee trainers en hun Pokemon even verderop na dan. Waar waren alle waterpokemon? Normaal waren ze er in een groot aantal bij zo'n meer als deze. Nanook scheen het niet echt op te merken en liep vrolijk naar het water om daarin zijn kommetje te kunnen wassen. Een felle maar korte flits in het midden van het meer wekte Ayla's aandacht. Ze fronste, een Lanturn misschien? Plots werden haar ogen groot. "Nanook, niet-" Maar, het was al te laat. Nanook doopte vrolijk zijn kommetje in het water en meteen kreeg hij een schok. Geschrokken sprong hij achteruit en keek hij toen sip naar het kommetje dat zich vulde met water en uiteindelijk naar de bodem zonk. "Riuuuh.." mompelde hij verdrietig. Met grote waterige oogjes keek hij naar Ayla die naast hem was komen te staan. Ze glimlachte en aaide over zijn kop, "Het geeft niet, ik koop wel een nieuwe," zei ze. Nanook wist zijn lippen weer tot een glimlach te vormen en knikte zachtjes.

Uiteindelijk wist Ayla de spullen schoon te maken door het water uit haar waterfles te gebruiken. Ze stopte ze weer terug nadat ze ze in de zon te drogen had gelegd en ging toen rustig zitten. Grinnikend keek ze naar Nanook die de boel nieuwschierig aan het verkennen was. De trainers die verderop stonden was ze even vergeten, maar al snel herrinerde ze het zich weer, toen één van hun begon te spreken. Wat ze zeiden kon ze niet horen, hiervoor stonden ze te verweg, maar het wekte wel nieuwschierigheid bij Ayla op. Erheen gaan deed ze echter niet, misschien wilde ze dit wel helemaal niet. Met een glimlach liet ze zich languit in het gras vallen en staarde ze naar de voorbijdrijvende wolken hoog boven zich.

Angel had al snel genoeg eten gehad. Ze drukte het deksel weer op het potje en gaf hem aan Emily, die hem met een klein grijnsje aanpakte. ''Niet zwemmen na het eten,'' grinnikte ze er achteraan. Angel knikte en grinnikte ook, waarna ze rustig op haar buik ging liggen. Ze rolde zich op en sloot haar ogen, om te genieten van de zon die op haar vacht straalde. Ook Flare leek daarvan te genieten. Ze zat in de zogenoemde kleermakerszit. De zon scheen volop in haar gezicht. Rose zat in de schaduw van Emily. Zij was nog kwetsbaar, dus was het misschien beter als ze iets meer in de schaduw bleef.

Plots bewogen Angels oren naar voren. Ze had iets gehoord, en probeerde nu te horen wat het was. Het klonk als.. voetstappen. Van een mens en een paar Pokémon. Ze opende haar ogen en stond op. Haar oren stonden nog steeds naar voren toen de trainster hen bereikte. Een Bulbasaur, Cubone en Ralts volgden haar. ''Hallo,'' klonk de stem van het meisje. Emily stond op, met Rose in haar armen. ''Mijn naam is Charelle,'' stelde ze zich toen voor. Emily knikte als teken dat ze het gehoord had. Charelle, een mooie naam. ''Dit zijn Rena, Music en Lotus.'' Bij elke naam wees ze een Pokémon aan, wat voor Emily betekende dat de Pokémon die namen hadden. Het leek er op dat Charelle niks meer zou zeggen, dus deed Emily haar mond open om zich voor te stellen. ''Ik ben Emily,'' zei ze met en vriendelijke grijns. ''Dit zijn Flare,'' Emily's blik gleed naar de Combusken, die haar ogen inmiddels op Charelle gericht had, ''Angel,'' haar blik gleed naar de Pikachu met de zilverachtige ogen, ''en Rose.'' Rose, die in Emily's armen zat, werd ook even aangekeken door haar trainster en begon vrolijk te roepen. ''Iggly, iggly!'' Vrolijk zwaaide ze met haar armpjes. Het kostte Emily wat moeite om haar gewoon vast te kunnen houden, maar het lukte. ''Pika!'' klonk het opeens. Emily's blik gleed meteen naar Angel. Ze hield haar handje uitgestoken, duidelijk ergens naar wijzend. Iets verderop zat nog een meisje met een Riolu. Emily zag dat ze naar hen keek, maar blijkbaar wilde ze niet hun richting op komen. Ach, dat was haar keuze. Ze moest het zelf maar weten.. Emily wendde haar blik af naar de Pokémon van Charelle. Een Ralts kon sowieso heel handig zijn in contests, maar ook wel in gewone gevechten. Cubone vond ze zelf meer wat voor gyms, maar wie weet wist deze wel speciale aanvallen waar contests zeer makkelijk van werden. Bulbasaur kon Emily niks bij verzinnen, maar ze had wel eens gehoord dat die pokémon gebruikt werd in contests. Het kon dus best mogelijk zijn dat de trainster voor haar een coördinator was, net als zij. Er naar vragen leek haar vreemd; ze kenden elkaar pas net en hadden nog niet eens een fatsoenlijk gesprek gehad. Emily was zelf niet echt iemand die zomaar een gesprek starrte. Ze wachtte liever eventjes tot de ander iets vroeg, en zou dan zo reageren. Soms met een vraag, soms een antwoord, en soms beiden. Gesprekken voeren kon ze beter met vreemden. Het geluid van het ritselende gras klonk, en Emily zag dat Flare was opgestaan. Blijkbaar moest ze haar benen even strekken. Emily wendde haar blik al snel weer af naar de blondine die Charelle heette.

- Flutpost, of zoiets. -

'Ik ben Emily,' stelde het meisje, Emily, zichzelf voor. 'Dit zijn Flare,' sprak ze, en ze keek naar de Combusken. Charelle deed hetzelfde. 'Angel..' Ze keek even naar haar Pikachu, die een vreemde kleur ogen had. 'En Rose,' zei het meisje toen. Charelle haalde diep adem en probeerde te bedenken of het meisje een coördinator was. Een Combusken kon goed zijn in contests, maar Charelle zou het niet graag gebruiken. Hetzelfde gold voor Pikachu en Igglybuff. Charelle haalde diep adem en snoof zacht. ''Doe jij aan Gyms of contests?'' vroeg Charelle kalm.
Plots zag ze hoe haar Cubone haar bot gooide, naar een meisje dat verderop lag.. ''RENA!'' Riep Charelle. ''Music!'' riep ze. Haar Ralts liet een blauwe laag om het bot komen, en gooide het bot terug naar Rena. Rena ving het bot en gromde zacht. ''Waar was dat voor nodig?'' vroeg Charelle kwaad aan haar Cubone, maar die wendde haar blik arrogant af. ''Rena. Jij moet eens wat meer respect tonen. Je kan niet iedereen zomaar aanvallen!'' siste Charelle tegen haar Pokémon. Deze haalde diep adem en snoof. Charelle zette haar handen in haar zij en snoof. ''Als je dat nog één keer doet, dan..'' Ze maakte haar zin niet af. Dat was niet nodig. Plots herinnerde ze zich dat het andere meisje, Emily, er ook nog was. ''Sorry voor het gedrag van mijn Cubone,'' verontschuldigde ze zich. Sommigen zouden denken dat ze haar Pokémon niet onder controle had, maar als je goed oplette, zag je dat de Cubone stopte wanneer zij hierom vroeg. Rena luisterde, maar had lak aan anderen. Lotus was een lieverdje, hielp iedereen zonder problemen. Maar, ze kon ook wel etteren. Music.. Music was echt een doetje. Ze hield van haar trainer, ookal was ze nog niet zo lang deel van het team. Ze had respect voor iedereen. Charelle snoof en keek even naar haar Cubone. ''Je weet het,'' mompelde ze. De Cubone knikte, maar zweeg. Lotus rolde met haar ogen en mompelde iets. Charelle kon het niet verstaan, maar Music wel. 'Elke keer opnieuw,' had Lotus gemompeld. Music hief haar wenkbrauwen op en keek naar Rena. Zou die ooit kalmeren? Ze hoopte van wel. Charelle klonk niet bepaald vrolijk.
Music stond op en liep nieuwsgierig op het meisje af. Het meisje had iets goeds om zich heen. Music kon dit natuurlijk voelen. Ze voelde dat de Riolu blij was met zijn trainer, wat betekende dat het waarschijnlijk wel een goede trainer was. 'Raaaalts,' sprak de kleine Ralts toen ze aan kwam bij Ayla en Nanook. Charelle merkte dat haar Ralts was weggelopen, en liep er achter aan. Lotus en Rena volgden. ''Rena, waag het eens..'' mompelde Charelle. Ze haalde diep adem. ''Music, je moet niet iedereen stalken,'' mompelde Charelle, terwijl ze zacht grinnikte. Ze keek even naar het meisje. Ze grinnikte eventjes en ging zitten. Ze zat zo'n drie meter van Ayla af, en wat verder van Emily.

-506 woorden.. >.>-

Ayla luisterde niet echt meer naar wat de trainers te zeggen hadden. Haar gedachtes waren meer bij haar pleegvader. Ze wist niet waarom, maar ze moest plotseling aan hem denken en dat deed best pijn. Het was nog geen eens 3 weken geleden dat hij was gestorven. Een lichte steek ging door haar hart en ze ademde even diep in en uit. Nee, ze mocht niet verdrietig zijn, dit had ze hem beloofd. Nanook voelde de verandering in Ayla's emoties en besloot haar wat op te vrolijken. Met zijn zwarte pootjes liep hij geruisloos op haar af. Hij had zich een beetje verscholen in het lange gras, zodat ze hem niet op zou merken. Ayla had echter al lang al gemerkt dat Nanook plotseling wel heel stil was geworden en besloot te doen alsof ze dit niet zag. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht terwijl ze gebiolegeerd naar de lucht bleef staren. Nanook zette zich af en sprong naar voren. Hij lande op haar benen, die ze in een soort driehoek omhoog had getrokken. "Ri, Riolu!" riep hij vrolijk. Hij klauterde omhoog en gleed toen zo via haar knieën op haar buik. Hij was niet zwaar, dus het deed geen zeer. Grinnikend kwam Ayla overeind en ging ze zitten. Ze legde haar benen plat op de grond waardoor Nanook naar achter viel en op zijn rug terecht kwam. Overeind komen ging niet meer aangezien hij plots op zijn buikje werd gekieteld. Een schaterend lachje ontsnapte uit zijn mond en hij spartelde met zijn armen en benen om uit Ayla's greep te komen. Ayla grinnikte en liet hem los. Plots hoorde ze iemand heel hard; 'RENA! roepen. Verbaasd keek ze op en haar ogen werden groot toen ze het bot zag dat op haar af raasde. Gelukkig werd ze nooit geraakt aangezien een Ralts er met een Psychic voor zorgde dat hij weer terug naar de Cubone ging. Nanook was ondertussen omhoog gesprongen en keek nu kwaad naar de Cubone, hoe durfde ze Ayla aan te vallen? Gelukkig kreeg ze al op haar kop van haar trainster. Nanook snoof even en nam toen plaats op Ayla's schoot. Samen keken ze naar de Ralts die hun kant op kwam gelopen. Ze liet een schattig geluidje horen wat klonk als een begroeting. Ayla glimlachte, "Hallo Ralts," sprak ze vriendelijk. Ze strekte haar arm en aaide even over haar koppie. 'Rena, waag het eens..' Ayla keek weer op en zag dat het hetzelfde meisje was. Ze was achter haar Ralts aangelopen en zei nu tegen haar dat ze niet iedereen moest stalken. Ayla grinnikte, "Het geeft niet hoor," zei ze met een glimlach. Ze tilde Nanook op en ging toen weer normaal op twee benen staan. Kalm liep ze naar het meisje toe. "Mijn naam is Ayla," stelde ze zichzelf vrolijk voor, toen ze haar eenmaal had bereikt. "En dit hier is Nanook." Nanook grijnsde zijn tandjes bloot en liet toen een vrolijke "Riuh!" horen. Voorzichtig zakte Ayla even door haar benen en liet ze Nanook los, zodat deze kennis kon maken met de andere. Hij liep dan ook meteen nieuwschierig naar de Ralts, Bulbasaur en Cubone. Dat de Cubone Ayla had aangevallen had hij haar al weer vergeven, Nanook was niet zo'n vechtersbaasje. Hij glimlachte vriendelijk en maakte even een vrolijk zwaaiend gebaar. Ayla keek even naar hem, maar wende toen haar blik weer richting het meisje. Ze was benieuwd of het andere meisje, even verderop, ook met haar Pokemon zou komen. Beide leken haar namelijk heel aardig en het was altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

Emily zag dat Charelle haar Pokémon bekeek, zoals zij haar Pokémon had bekeken. De vraag die Emily niet had gesteld klonk opeens. ''Doe jij aan Gyms of contests?'' Charelle's stem klonk kalm. Emily deed net haar mond open om te antwoorden toen de Cubone van Charelle, Rena, haar bot naar het meisje verderop gooide. Charelle was hier duidelijk niet blij mee, en dat begreep Emily. Als zij een Cubone had die haar bot zomaar weggooide zou ze ook boos worden. Music, Charelle's Ralts, gebruikte haar psychische krachten om het bot tegen te houden en terug te laten zweven. ''Sorry voor het gedrag van mijn Cubone,'' verontschuldigde ze zich. Emily wist niet wat ze moest zeggen. Hoewel de Cubone redelijk ongehoorzaam had geleken was ze wel gekalmeerd door Charelle. Gelukkig hoefde Emily niet te reageren, want Charelle draaide zich om en liep op de trainster af. Haar drie Pokémon volgden haar trouw. Het viel Emily nu pas op dat het meisje een Riolu had. Een Pokémon die ze zelf altijd erg leuk had gevonden. Voor Contests wist Emily er echter niet veel mee te verzinnen, dus besloot ze er geen te vangen. Er waren Pokémon waar Emily veel meer mee kon.. ''Mijn naam is Ayla, '' hoorde Emily het meisje zeggen. Aha, Ayla dus. Emily deed een paar stappen naar voren en keek toen achterom naar haar Pokémon. Als die geen kennis wilden maken, hoefde dat niet. Rose had ze in haar armen en ze was niet van plan haar los te laten. Ze was nog zo jong, wie weet wat er met haar kon gebeuren! ''En dit hier is Nanook. '' De stem van Ayla liet Emily weer in haar richting kijken. Ze deed een paar stappen in hun richting. Flare bleef op haar plek zitten, waar ze naar de drie trainsters en hun Pokémon keek. Angel had haar oren een tijdje omhoog gehad voor ze achter Emily aan rende. Ze was nieuwsgierig, maar ook voorzichtig. Voor ze naar de andere Pokémon toe liep wierp ze een blik op Emily, waar duidelijk in te zien was dat ze twijfelde. ''Het is veilig,'' grinnikte Emily met een glimlach naar haar Pikachu. Die keek haar trainster nog even aan, voor ze haar blik op de andere Pokémon richtte en er op haar achterpootjes naartoe stapte. Haar zilverachtige ogen keken iedereen even aan. Vervolgens keek ze even achterom naar Emily, die Rose nog in haar armen had. ''Ik ben Emily,'' hoorde ze haar zeggen. Ze keek even omlaag, naar de roze Pokémon in haar armen. ''Dit is Rose,'' sprak ze, ''die Pikachu is Angel en mijn Combusken is Flare.'' Toen Flare haar naam hoorde stak ze haar arm even in de lucht. Dat was vrij zinloos, want er waren geen andere Combuskens in de buurt. Flare zat weer in kleermakerszit met haar ogen gesloten. Het leek alsof ze zat te mediteren, maar in werkelijkheid dacht ze na over wat technieken. Als er een contest aan kwam moest ze natuurlijk al wel weten wat ze moest doen. Emily kon natuurlijk ook wat bedenken, maar.. Flare wist beter wat zij zelf allemaal kon, ondanks dat ze al een flinke tijd samen reisden.

- Nog meer flutheid. D= -

Ook Charelle ging snel weer staan toen het meisje naar haar toe kwam en ze stofte haar broek af. 'Mijn naam is Ayla. En dit hier is Nanook,' sprak het meisje. ''Aangenaam Ayla.'' Charelle keek even naar de Riolu. Een Riolu.. Ze had er pas één keer één gezien. Charelle zag hoe het meisje haar Riolu op de grond zette. Music stak haar handje uit en stelde zich in het bekende Pokémontaaltje voor. Net toen Charelle zich wilde voorstellen, kwam Emily. 'Ik ben Emily, dit is Rose, die Pikachu is Angel en mijn Combusken is Flare,' zei deze tegen Ayla. Charelle grinnikte. ''Mijn naam is Charelle,'' zei ze toen. ''Dit zijn mijn drie Pokémon. Music, mijn Ralts,'' sprak ze, en ze wees even naar de kleine Ralts, die vrolijk zwaaide. ''Lotus, mijn Bulbasaur,'' zei ze toen. 'Bulba-Bulba!' antwoordde Lotus vrolijk. ''En.. Rena. Mijn Cubone..'' Haar stem klonk wat twijfelend. Rena mompelde iets. ''Lief blijven doen, Rena,'' sprak Charelle rustig. Charelle ging even met haar hand door haar haar en haalde diep adem. ''Mijn Cubone houdt niet zo van vreemden. Ze is ooit flink toegetakeld, en vertrouwt nu niemand meer,'' legde Charelle rustig uit, voordat de twee zouden denken dat ze haar Pokémon niet onder controle kon houden. Charelle keek even naar Nanook. Een Riolu was zeker een mooie Pokémon. Volgens Charelle meer geschikt voor Gyms dan voor contests, maar ze wist het niet zeker. Als je Riolu een goede moveset had, kon hij best geschikt zijn voor contests. Charelle haalde diep adem. ''Zijn jullie coördinators of trainers, als ik het vragen mag?'' vroeg Charelle toen kalm en ze keek allebei de meisjes aan. De één, Emily, was jonger dan zij. Niet veel jonger, maar ongeveer één jaartje. De ander, Ayla, was juist zo ongeveer een jaar ouder. Charelle haalde diep adem. Ayla leek meer op een beginner dan Emily, aangezien ze maar één Pokémon leek te hebben, Nanook. Emily leek al wat meer op een ervaren trainer, aangezien haar Torchic al geëvolueerd was in een Combusken. Charelle keek naar haar Lotus. Ze wist nog niet of Lotus wel mocht evolueren. Ze was nu zo klein.. Als Ivysaur zou ze nog wel leuk zijn, maar ze wist niet of ze het fijn zou vinden als haar kleine Lotus ineens een grote Venusaur zou zijn. Het zou zo anders zijn.. Eerst negen jaar als Bulbasaur, en dan ineens naar een heel andere Pokémon. Charelle beet op haar lip. Voor Rena zou het makkelijker zijn. De verandering van Cubone naar Marowak was minder groot. Voor Music.. Die had ze nog niet zo lang, dus het verschil maakte veel minder uit. Charelle snoof zacht. Bulbasaur, Marowak en Kirlia waren best gave Pokémon voor in een contest. Veel mensen verwachtten niet dat zij een Marowak, of Cubone, zou gebruiken voor in de eerste ronde. Maar, Charelle was zeker van plan om Rena een keer in de schoonheidsronde van een contest te gebruiken. Haar zandstorm.. Of, beter gezegd, haar variatie op zandstorm, was erg leuk. Ze zouden het geweldig kunnen gebruiken. Vooral als ze twee Pokémon moesten gebruiken in een contest. Rena kon heel veel met haar bot.. Charelle grinnikte en dacht na, terwijl ze wachtte op het antwoord van één van de twee meiden.

Het meisje met het lange bruine haar kwam er ook bij staan. Ze stelde zich voor als Emily. Ook vertelde ze, net als Ayla had gedaan, de namen van haar Pokemon. De kleine Igglybuff in haar armen heette Rose, de Pikachu met de zilverkleurige ogen had de naam Angel en de Combusken, die zich wat verderop bevond, werd voorgesteld als Flare. Ayla glimlachte, maar zei nog niks, aangezien ze zag dat het andere meisje ook van plan was om te spreken. 'Mijn naam is Charelle,' begon ze. 'Dit zijn mijn drie Pokémon. Music, mijn Ralts. Lotus, mijn Bulbasaur. En.. Rena. Mijn Cubone..' Het waren allemaal mooie namen, vond Ayla. Maar, waarom sprak Charelle de naam van haar Cubone dan zo twijfelend uit? Met haar hoofd een tikkeltjes schuin wende Ayla haar blik even naar Rena. Waarschijnlijk was er iets waardoor de Cubone zich vervelender gedroeg dan de andere. Ayla vond dit niet erg, elke Pokemon, en mens, had zo'n zijn eigen karaktertrekken en waarschijnlijk had Rena een goede reden om zich zo te gedragen. Wat deze reden was werd al snel duidelijk. 'Mijn Cubone houdt niet zo van vreemden. Ze is ooit flink toegetakeld, en vertrouwt nu niemand meer.' Ayla keek Charelle weer aan. Aha, dus zo zat het. "Ik begrijp het," sprak ze glimlachend, "Maarja, leuk om jullie te ontmoeten." In haar helder blauwe ogen stond een vrolijke twinkeling. In haar verleden had ze nooit echt veel contact gehad met andere mensen. Ze zag wel eens mensen, bijvoorbeeld als ze zich in het dorp bevonden, maar ze zat meer bij haar pleegvader en de Pokemon in het woud. Niet dat ze dit erg vond, integendeel, Ayla had het juist fijn gevonden. Soms kon ze andere mensen maar moeilijk begrijpen en dit was dan ook één van de redenen waarom ze veel liever in het woud zat. Wel was ze altijd heel vrolijk in het bijzijn van andere mensen, dit was gewoon haar karakter, maar toch kon je zien dat ze ... anders was. Het maakte haar namelijk nooit uit wat andere van haar zouden denken, als zij en Nanook maar zichzelf konden zijn. Bij Emily en Charelle leek dit goed te kunnen. Ze schenen beide veel van hun Pokemon te houden en hadden een aardig karakter. Ayla wende even haar blik naar Nanook, die vrolijk met de Pokemon van Emily en Charelle aan het praten was. Wat ze zeiden zou voor haar altijd een raadsel blijven, maar aan zijn uitdrukking te zien had hij plezier. 'Zijn jullie coördinators of trainers, als ik het vragen mag?' hoorde ze Charelle zeggen. Ze keek op. "Ik ben een coördinator, tenminste ... ik ben van plan dit te worden!" sprak ze vrolijk. Ze kneep even met een glimlach haar ogen dicht, maar opende deze al snel weer om naar Charelle en Emily te kunnen kijken. "We hebben nog nooit aan een contest meegedaan, maar het lijkt ons heel leuk, toch Nanook?" Nanook keek op bij het horen van zijn naam en knikte, terwijl er een enthousiaste; "Luuh!" zijn mond verliet. Ayla grinnikte. Zelf had ze nooit het idee gehad dat een Riolu niet geschikt zou zijn voor een Contest. Ze dacht dit van geen één Pokemon. Elke Pokemon kon meedoen, zolang je ze maar vertrouwde en er plezier in had.

Nadat ook Charelle zichzelf en haar Pokémon had voorgesteld vertelde ze over waarom Rena zo naar vreemden deed. Emily knikte, als teken dat ze het begreep. Ze had wel vaker gehoord over Pokémon die door een bepaalde gebeurtenis niemand meer vertrouwden. Maar, met een hoop training konden ze daar overheen komen. Emily was benieuwd of Charelle dat als doel had. Ze vroeg het echter niet; Ayla zei al iets. ''Ik begrijp het.'' Ze glimlachte. ''Maarja, leuk om jullie te ontmoeten.'' Emily sloot haar ogen en deed haar armen over elkaar. ''Dat is geheel wederzijds.'' Ze had plots zin gekregen om een lastig woord te gebruiken. Toch was het bij dit woord duidelijk wat het betekende. Ze snoof even droogjes. ''Zijn jullie coördinators of trainers, als ik het vragen mag?'' Emily opende haar ogen weer en richtte ze op Charelle. Ze draaide haar hoofd echter al snel weer, omdat Ayla begon te spreken. ''Ik ben een coördinator, tenminste ... ik ben van plan dit te worden!'' Haar woorden klonken ongelofelijk kinds, en dat terwijl Ayla misschien wel twee jaar ouder was dan Emily. ''We hebben nog nooit aan een contest meegedaan, maar het lijkt ons heel leuk, toch Nanook?'' Het was duidelijk dat de band tussen de twee erg sterk was. Dat was erg belangrijk voor een coördinator. Emily had in het begin ook zo'n band gehad met Flare, maar doordat ze andere Pokémon erbij vind was die verzwakt. Toch wilde Emily haar Combusken niet achterlaten. Ze had haar door heel Hoenn en Kanto gesleept, en nu zouden ze door Utah trekken. Net als Angel, haar eerste gevangen Pokémon. Emily merkte dat het stil was en besloot het woord te nemen. ''Ik ben een coördinator,'' sprak ze kalm. ''Ik heb in Hoenn, waar ik oorspronkelijk vandaan kom, drie lintjes weten te winnen en in Kanto 5. In Kanto heb ik ook meegedaan aan het Grand Festival, maar ik kwam niet ver.'' Emily vond zelf dat dit alles erg opschepperig klonk. Alsof zij nu beter was omdat zij al een aantal lintjes gewonnen had in het verleden, en zelfs had meegedaan aan het Grand festival. Zo bedoelde ze het echter niet; ze wilde gewoon vertellen hoe ver zij in twee jaar had kunnen komen. Er waren coördinatoren die nooit lintjes wonnen. Ayla had duidelijk gezegd dat ze nog nooit aan een contest had meegedaan. Emily richtte daarom haar blik maar weer op Charelle. Als zij ook coördinator was, zou ze dan ook al lintjes hebben van andere regio's, of was Emily de enige die in andere regio's al wat gewonnen had? Zelfs als dat zo was vertrouwde ze er op dat Ayla en Charelle redelijk wat konden. Misschien kwam ze wel eens tegenover één van hen in de finale.

- Zoals ik al zei heb ik niet zo'n zin in een langere post. Sorry. x.o -

'Ik ben een coördinator, tenminste ... ik ben van plan dit te worden! We hebben nog nooit aan een contest meegedaan, maar het lijkt ons heel leuk, toch Nanook?' grijnsde Ayla. Charelle haalde diep adem. 'Ik ben een coördinator,' begon het andere meisje, Emily, toen. 'Ik heb in Hoenn, waar ik oorspronkelijk vandaan kom, drie lintjes weten te winnen en in Kanto vijf. In Kanto heb ik ook meegedaan aan het Grand Festival, maar ik kwam niet ver,' sprak deze toen. Charelle haalde eventjes diep adem. ''Ikzelf heb ook interesse in de Contests. Zelf heb ik nog nooit met een echt contest meegedaan. Natuurlijk heb ik weleens geoefend met mijn Pokémon, maar ja. Ik weet wat me te wachten staat, en het lijkt me heel leuk.'' Een grijns ontstond op haar gezicht. Toch was ze wat onzeker. Emily scheen al vele lintjes gewonnen te hebben. Maar, dat betekende niet dat ze onverslaanbaar was. Ze snoof zachtjes. Ze keek even naar het water, maar besloot al snel dat dit niet interessant genoeg was. Ze kon er niet goed tegen als ze met vreemden was en het was stil. Ze werd dan meestal wat.. Zenuwachtig. Ze zuchtte. ''Ik ben bang dat alles wat ik tot nu toe heb gedaan niks voorstelt in vergelijking met wat ons hier te wachten staat. Maar, ook al win je niet.. Je zal er iets van leren..'' mompelde ze. ''Natuurlijk. Iedereen wint graag. Ik zal ook niet zeggen dat ik niet teleurgesteld zal zijn wanneer ik verlies.'' Ze knielde en keek naar haar Ralts, die op haar af liep, zodat ze haar over haar koppie kon aaien. ''Er is één ding dat ik zeker weet, en dat is dat de band tussen de trainer en Pokémon sterk moet zijn..'' Ze keek even naar Nanook en Ayla. De band tussen deze twee scheen erg sterk te zijn. Hierna richtte ze haar blik op Emily. Ze wist niet goed wat ze van deze moest denken. Bij haar.. Lotus, Rena en Music hadden alle drie hun eigen manier om duidelijk te maken of ze haar vertrouwden, en.. Ze durfde te zeggen dat de band tussen haar en haar Pokémon sterk was. En, van alles wat zij geleerd had in Kanto, betekende dat dat ze verder konden komen. Als Pokémon en trainer elkaar niet vertrouwden.. Dan zou je niet makkelijk hogerop kunnen komen. Ze slaakte een diepe zucht, terwijl ze haar Ralts aan bleef halen.

-Yeah, right. Sorry. Flutpost. >.>-

Ook de twee andere meiden vertelden dat ze coördinator worden. Charelle had, net als Ayla, nog nooit aan een Contest meegedaan, maar ook haar leek het heel leuk. Emily daarintegen, had al meerdere lintjes gewonnen. Ayla was even een tijdje stil, terwijl ze nadacht over het hele coördinator idee. Ze had al een lange tijd coördinator willen worden en was daarom vaak met Nanook wezen oefenen in het woud. Toch moest ze nog veel leren en dat wist ze. Maar, ze hoopte dat ze op een dag haar eerste lintje zou kunnen winnen, en misschien zouden er daarna wel meer volgen..
Charelle begon te spreken, 'Ik ben bang dat alles wat ik tot nu toe heb gedaan niks voorstelt in vergelijking met wat ons hier te wachten staat. Maar, ook al win je niet.. Je zal er iets van leren.. Natuurlijk. Iedereen wint graag. Ik zal ook niet zeggen dat ik niet teleurgesteld zal zijn wanneer ik verlies. Er is één ding dat ik zeker weet, en dat is dat de band tussen de trainer en Pokémon sterk moet zijn..' Ayla glimlachte, Charelle dacht er net zo over als haar. Verliezen was soms nog belangrijker dan winnen. Hier kon je weer van leren, ervaringen uit opdoen. En natuurlijk was het dan leuk als je uiteindelijk je fouten wist te verbeteren, nieuwe dingen wist toe te passen en de volgende keer nog beter je best deed. Nanook begon tegen haar been aan te leunen. Ayla wende even haar blik naar de Riolu en zag dat hij met grote oogjes naar Charelle's Ralts keek. Uiteindelijk wende hij zijn blik van haar af en begon hij naar het gras te staren. Ayla kriebelde even achter zijn blauwe oortje en glimlachte. Charelle had gelijk, de band tussen jou en je Pokemon was bovenal het allerbelangrijkste.

- Me too. xD -

Nadat Emily haar verhaal had gedaan begon Charelle te spreken. ''Ikzelf heb ook interesse in de Contests. Zelf heb ik nog nooit met een echt contest meegedaan. Natuurlijk heb ik weleens geoefend met mijn Pokémon, maar ja. Ik weet wat me te wachten staat, en het lijkt me heel leuk.'' Emily was dus echt de enige die ook al echt had meegedaan aan contests. Grappig, want de andere meisjes waren duidelijk wat ouder. Emily merkte pas dat er een stilte was geweest toen Charelle opnieuw het woord nam. ''Ik ben bang dat alles wat ik tot nu toe heb gedaan niks voorstelt in vergelijking met wat ons hier te wachten staat. Maar, ook al win je niet.. Je zal er iets van leren..'' mompelde ze. ''Natuurlijk. Iedereen wint graag. Ik zal ook niet zeggen dat ik niet teleurgesteld zal zijn wanneer ik verlies.'' Emily grijnsde lichtjes. Ze zag hoe Charelle haar Ralts rustig begon te aaien. Voor iemand met nog weinig ervaring op het veld zelf wist ze veel. Al kon je dit soort dingen natuurlijk ook gewoon in boeken lezen. En toch hoorde Emily aan Charelle's toon dat zij dit niet gewoon gelezen had in een boek, maar het echt meende. ''Er is één ding dat ik zeker weet, en dat is dat de band tussen de trainer en Pokémon sterk moet zijn..'' Emily knikte. Het leek er op dat Charelle en Ayla nu even stil zouden zijn. ''Precies..'' mompelde ze tevreden. Zijzelf had ook vaak verloren, maar zou nooit opgeven. Het ging niet alleen maar om winnen of verliezen. ''De eerste keer verliezen is meestal het moeilijkste, omdat de meesten er geen rekening mee houden. Door de strijdpassie was ik het gewoonweg vergeten. Ik dacht dat ik nooit meer aan een contest mee wilde doen, maar.. uiteindelijk deed ik het toch.'' Ze sloot haar ogen terwijl ze terugdacht aan die tijd. Ze had Angel en Flare toen al.. Helaas was het niet gelukt om de eerste keer te winnen, en de tweede keer ook niet, maar.. Ze gaf uiteindelijk niet op. En daardoor stond ze nu hier, om voor de derde keer het Grand festival te proberen te halen en wie weet wel te winnen. En ze had nu al twee rivalen ontmoet.

- Het wordt steeds fluttiger xD -

Charelle liet een zachte zucht horen. Ze ging even met haar hand naar haar voorhoofd, waar ze ineens last van kreeg. Ze sloot haar ogen. 'Rosalie,' sprak een zachte stem in mijn oor. Ik herkende de stem meteen. ''Mama!'' Charelle opende haar ogen geschrokken. Ze kneep haar ogen echter al snel weer pijnlijk dicht, van de hoofdpijn. 'Toen we je vonden, was je bebloed. Het litteken op je achterhoofd is hier het bewijs van..' had haar pleegmoeder ooit gezegd. Charelle ging met haar hand naar haar achterhoofd, waar ze met haar vingers over het litteken ging. Het was onzichtbaar door haar haar. Charelle fronste. Ze wist nog hoe haar ouders haar dingen hadden gevraagd. Of ze zich nog iets herinnerde van voor de klap. Maar, ze had zich nooit wat kunnen herinneren. Rosalie, dacht ze bij zichzelf. Wie was Rosalie? 'De eerste keer verliezen is meestal het moeilijkste, omdat de meesten er geen rekening mee houden. Door de strijdpassie was ik het gewoonweg vergeten. Ik dacht dat ik nooit meer aan een contest mee wilde doen, maar.. uiteindelijk deed ik het toch,' sprak iemand. Charelle schrok wakker. Ze keek even verwilderd naar Ayla en Emily maar herinnerde zich toen waar ze was. Ze staarde weer voor zich uit, terwijl de hoofdpijn zacht wegtrok. Was dit een herinnering? Nee, dat kon niet. De vrouw die ze had gezien, leek niet echt op haar, afgezien van de blauwe ogen en het blonde haar. Maarja.. Er waren zoveel mensen die dat hadden. Charelle haalde een keer diep adem. Toch bleef de vrouw maar in haar hoofd rondspoken, even als de naam 'Rosalie'. Voorzichtig zette Charelle zich op twee voeten, aangezien ze merkte dat ze op haar knieën was gaan zitten. Ze keek even naar Emily en Ayla. ''S-Sorry..'' sprak ze zachtjes, terwijl ze haar blik op oneindig had staan. Ze voelde hoe haar Ralts zacht aan haar broek trok, waarschijnlijk de verwarring voelend. ''Er is niks, Music,'' sprak Charelle zacht, terwijl ze haar blik even op de kleine Ralts richtte. Soms kon het zo irritant zijn als iemand precies wist hoe je je voelde..

-Like, alweer.-

Ayla was een tijdje stil. Terwijl ze de woorden opving van Emily. 'De eerste keer verliezen is meestal het moeilijkste, omdat de meesten er geen rekening mee houden. Door de strijdpassie was ik het gewoonweg vergeten. Ik dacht dat ik nooit meer aan een contest mee wilde doen, maar.. uiteindelijk deed ik het toch.' Ze fronste. Zou het bij haar ook zo de eerste keer gaan? Dat ze na het verliezen niet meer aan Contests wilde meedoen? Ayla wende even haar blauwe ogen naar Nanook. Nee, vast niet. Ze zou niet opgeven, net zoals Emily uiteindelijk ook had gedaan. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Charelle een beweging maakte en ze keek op. Ze zag dat ze, met een afwezige blik in haar ogen, over haar voorhoofd wreef. Vervolgens sloot ze haar ogen en reikte ze toen naar haar achterhoofd. Ayla keek haar vragend aan. Had ze pijn? "Charelle.. gaat het?" vroeg ze zachtjes. Charelle opende haar ogen, keek even verwilderd om zich heen en stond toen weer op. 'S-sorry..' zei ze. Ayla fronste, waarom zei ze sorry? Als je pijn had hoefde je je toch niet te verontschuldigen? Music was ondertussen naar haar trainster toegelopen en trok zachtjes aan haar broek. Het zag er lief uit, waarschijnlijk voelde de Ralts dat er iets mis was. Charelle deed echter alsof er niks aan de hand was en zei dan ook; 'Er is niks, Music.' Ongelovig keek Ayla haar even aan, "Weet je het zeker?" besloot ze te vragen. "Luh?" voegde Nanook er aan toe. Hij keek een tijdje naar Charelle en Music, maar werd toen afgeleid door een groepje Butterfree die voorbij vlogen. Zijn rode ogen begonnen te schitteren bij het zien van de vele glitters die van hun vlinderachtige vleugels vielen. Ook Ayla keek er even naar. Plots schoot er een idee haar gedachtestroom te binnen. Snel richtte ze zich weer op Emily. "Emily.." begon ze voorzichtig, "Zou jij misschien wat van je combinaties willen laten zien?" Er verscheen een glimlach op haar gezicht. "Zoals je weet heb ik heel weinig ervaring en moeten Nanook en ik nog veel leren. Het lijkt me dan ook erg leuk als ik wat van andere coördinators te zien krijg, buiten de Contest hall om." Ze hoopte dat Emily zou toestemmen. Het was niet bedoeld om haar ideeën af te pikken, Ayla wilde gewoon heel graag zien hoe het combineren in zijn werking ging. Misschien was wat zij Nanook had geleerd wel helemaal niet goed..

Charelle was opeens op haar knieën gaan zitten. Emily keek haar vreemd aan, maar voor ze iets kon vragen stond ze alweer op. ''S-Sorry..'' Ze sprak zachtjes, maar verstaanbaar. Emily bleef haar alleen maar fronsend aankijken. Haar blik viel op Music, die aan Charelle's broekspijp trok. Blijkbaar voelde ze dat er iets mis was. Toch zei Charelle van niet, wat Emily verontrustte. Hoewel ze het eigenlijk ook wel begreep als Charelle het niet wilde zeggen tegen haar en Ayla. ''Weet je het zeker?'' klonk Ayla's stem. Emily keek haar even aan, maar werd al snel afgeleid door een groepje Butterfree die overvlogen. Hun vleugels schitterden in het zonlicht, en er kwam een soort stof af wat ook glinsterde. ''Pika..'' mompelde Angel, en Rose begon vrolijk te roepen. Blijkbaar vond ze de Butterfree erg mooi. ''Emily..'' hoorde Emily opeens, en ze wendde haar blik naar Ayla. Ze had haar stem duidelijk herkend. ''Zou jij misschien wat van je combinaties willen laten zien?'' Ergens had ze zo'n vraag al verwacht. De glimlach op Ayla's gezicht betekende voor Emily dat ze nog iets wilde zeggen. ''Zoals je weet heb ik heel weinig ervaring en moeten Nanook en ik nog veel leren. Het lijkt me dan ook erg leuk als ik wat van andere coördinators te zien krijg, buiten de Contest hall om.'' Emily sloot haar ogen. ''Dat begrijp ik,'' sprak ze kalm. Ze wist niet zeker of ze het wel moest doen. Met Rose kon ze nog vrijwel niks, omdat die nog geen goede aanvallen kende. Flare en Angel konden wel, maar dan moest ze iets verzinnen wat origineel was. Ze wilde namelijk niet met een standaard optreden komen. Dan leek ze zo'n amateur.. Ze haalde diep adem, opende haar ogen en richtte haar blik op Ayla. ''Oké dan.'' Ze grijnsde vriendelijk. Haar blik schoot even van Angel naar Flare. Wie moest ze gebruiken? Bij beiden schoten de geweldigste ideeën te binnen als ze alleen maar naar de Pokémon keek. Haar blik gleed ook even naar Charelle, waardoor ze opeens weer dacht aan wat er net gebeurd was. Ze merkte gelukkig al snel dat haar gedachten afdwaalden en richtte haar blik weer op Angel. ''Angel it is..'' mompelde ze. Angel begreep het en stapte richting haar trainster, die Rose op de grond zette. De Pikachu was benieuwd wat haar trainster verzonnen had. Ze zag hoe Emily haar Pokéball pakte en haar terug liet keren. Emily had besloten om niet te overdreven te doen. Ze stopte de Pokéball in een Ball Capsule terwijl ze rustig naar een plekje toe stapte waar ze meer ruimte had. vervolgens drukte ze een Seal op de Pokéball; een klein roze bloemblaadje. Ze sloot haar ogen en luisterde even naar het ruisen van de wind. Terwijl ze even diep adem haalde dacht ze aan wat ze wilde doen en hoe het er uit zou zien. Simpel, maar hopelijk mooi. ''Ready..'' mompelde ze. ''Set..'' Ze opende haar ogen en ging klaar staan. ''Go!'' Met een sierlijke beweging wierp ze de Pokéball waar Angel in zat de lucht in. Zodra de Pokéball zich opende kwamen er roze bloemblaadjes uit, en een Pikachu. Angel draaide zijwaarts rond en door de luchtstroom cirkelden de blaadjes mee. De blaadjes gingen echter wat sneller dan Angel en toen zij weer naar beneden viel raakten de blaadjes elkaar hoog in de lucht, waardoor ze kapot knalden in een schitterende, roze glitter, die over Angel neerdaalde. Ze landde op haar kleine gele voetjes en nam een sierlijke houding aan. ''Nu, My Angel, Swift!'' Emily maakte een sierlijk gebaar met haar hand en wees vervolgens naar de lucht. Angel haalde diep adem en richtte haar mond op de lucht. Vervolgens blies ze een hele hoop schitterende sterren uit, die nog meer schitterden door het zonlicht wat er op scheen. het licht reflecteerde zo dat overal rond Angel lichtvlekjes verschenen. Dat effect had Emily er niet bij verzonnen, maar het had een best leuk effect. ''Thunderbolt, toe maar!'' riep Emily vrolijk. Angel maakte een vreemde beweging terwijl ze door haar knieën ging. Vervolgens zette ze zich af, om tussen de sterren te belanden. Vanaf daar deed ze haar Thunderbolt. Alle sterren werden verpulvert door de elektrische 'draden'. Gele, lichtgevende glitter dwarrelde naar beneden. Angel maakte een salto toen ze naar beneden viel en viel keurig op haar voetjes. Precies tegelijk met Emily maakte ze een buiging. Eenmaal weer recht overeind glimlachte Emily naar Ayla en Charelle. Ze was benieuwd wat zij hiervan vonden. Het was korter dan wat de meeste coördinatoren in een echt contest deden, maar zeker iets wat je kon gebruiken. Misschien kon Emily het nog wat aanpassen en het dan voor een echt contest gebruiken. Al kon ze misschien beter een andere Pokémon gebruiken, om het origineel te houden.

'Charelle.. gaat het?' De stem van Ayla liet Charelle zuchten, maar gelukkig leidde een groep Butterfree haar en Emily af. 'Emily.. Zou jij misschien wat van je combinaties willen laten zien? Zoals je weet heb ik heel weinig ervaring en moeten Nanook en ik nog veel leren. Het lijkt me dan ook erg leuk als ik wat van andere coördinators te zien krijg, buiten de Contest hall om,' sprak Ayla toen. Charelle hief één wenkbrauw op en richtte haar blik op Emily, die deed wat haar gevraagd werd. Charelle keek even naar de grond. '.. Go!' Emily wierp de ball de lucht in, en het begon.
Toen het afgelopen was, grijnsde Charelle licht. Er was niet echt iets wat haar echt gefascineerd had, misschien omdat ze had verwacht iets te zien zoals die coördinatoren van TV altijd deden, ookal wisten die haar ook niet altijd te fascineren. Misschien was ze wel gewoon niet snel tevreden. Charelle snoof zacht en zuchtte. Ze richtte haar blik op haar Ralts en fronste. ''Kan jij Swift leren?'' vroeg ze droogjes. Music hief haar wenkbrauwen op en haar ogen kleurden blauw. Charelle voelde iets bewegen in haar tas en geschrokken keek ze om. Music had haar Pokédex gepakt en in Charelle's handen gegooid. ''Oh, natuurlijk,'' grinnikte Charelle. Ze bekeek even wat moves die mogelijk waren voor een Ralts. ''Wauw,'' sprak ze zacht. Dat waren veel moves. Ice Punch, Fire Punch, Thunder Punch, Swift, Signal Beam, Charge Beam, Thunder, Psychic, Magical leaf, en nog veel meer! Charelle hief haar wenkbrauwen op. ''Dat wordt hard trainen, wijffie,'' grinnikte ze tegen haar Ralts. Deze knikte en haalde diep adem. Charelle's ogen begonnen te glimmen toen ze dacht aan het resultaat, als haar Music deze moves eindelijk zou kennen. Ze zouden beschikken over moves van alle types, zouden combinaties kunnen maken die voor de meeste Pokémon onmogelijk waren. Ze haalde diep adem. ''Kan je al één van die aanvallen?'' vroeg Charelle twijfelend. Music fronste en schudde haar kop. ''Oke.. Dan moeten we echt heel veel gaan oefenen. Gaat dat lukken?'' Music knikte vastberaden. 'Natuurlijk!' riep ze, via telepathie. ''He, zei je nou wat?'' Charelle fronste. Music grinnikte. ''Hmnpf.. Daar kunnen we ook wat mee..'' Plots herinnerde ze zich dat de andere twee meisjes er ook nog waren. Ze schrok wakker. ''Oh, ehm, oeps,'' grinnikte ze, en ze krabte aan haar achterhoofd. ''Sorry, ik kan soms nogal.. de wereld om me heen vergeten wanneer ik iets in mijn hoofd haal,'' verontschuldigde ze zich grinnikend.

'Oké dan.' Ayla's lippen vormde zich tot een brede glimlach waarneer ze het antwoord hoorde waar ze op gehoopt had. Emily koos voor haar pikachu en liet de pokemon terugkeren. Ayla wachtte geduldig af en vroeg zich af waarom Emily de pokeball in een soort capsule deed en er vervolgens een klein roze stickertje op plakte. Dit werd al snel duidelijk. Zodra ze het startsein had aangegeven, gooide ze de pokeball in de lucht en kwam Angel tevoorschijn, omringd door allerlei roze blaadjes. Ayla fronste, natuurlijk! Het was een seal, iets wat coördinators vaak gebruikte in Contests. Misschien moest zij er binnenkort ook maar een paar aanschaffen..
Met grote ogen keken ze naar het kleine optreden dat Emily samen met Angel voor hun neerzette. Ze leken net één. Emily volgde haar pikachu's bewegingen en aanvallen perfect en beiden wisten precies wat ze moesten doen. Verwonderd keken Nanook en Ayla naar de prachtige glitters die dankzij de combinatie swift en thunderbolt ontstonden. Na afloop maakte Emily en Angel tegelijk een buiging.

Toen de voorstelling was afgelopen klapte Nanook enthousiast in zijn handjes. Ayla grijnsde, "Leuk gedaan," sprak ze vrolijk. Een zachte zucht verliet haar mond. Wat ze vooral leuk vond was Angel. De schattige Pikachu had allerlei sierlijke bewegingen gemaakt, waardoor het er nog leuker uit zag. Iets wat zij en Nanook nog niet echt hadden geoefend. Ze hadden nog veel te leren..

Charelle begon tegen haar Ralts te praten en leek even alls om zich heen te vergeten. Ayla grinnikte zacht en richtte toen haar blik weer op Emily. "Bedankt dat je me wat van je combinaties wilden laten zien. Het zag er echt heel leuk uit." Rutig knielde ze even naast Nanook neer en kriebelde ze hem tussen zijn oortjes. "Nanook en ik werken er hard voor om ooit onze eerste lintje te kunnen winnen." Zodat mijn pleegvader trots op me kan zijn.. spookte het door haar hoofd. Ayla vertrok even haar gezicht en Nanook merkte het verdriet op. "Luh.." sprak hij zacht en meelevend terwijl hij zijn blauwe handje over de hare streek. Ayla glimachte en haalde even haar neus op. Ze gaf haar Riolu nog een aai en kwam toen weer overeind.
'Oh, ehm, oeps,' sprak Charelle. Ayla merkte dat ze het dit keer wel tegen haar en Emily had. 'Sorry, ik kan soms nogal.. de wereld om me heen vergeten wanneer ik iets in mijn hoofd haal.' Ze grinnikte, "Geeft niet hoor, heb ik ook wel eens last van." Met haar hand streek ze even over het witte sjaaltje dat om haar hals zat gebonden. Het sjaaltje dat ze al sinds heugenis had. "Gaan jullie eigenlijk meedoen aan het eerstvolgende Contest?" vroeg ze toen nieuwschierig.

''Leuk gedaan,'' sprak Ayla vrolijk. Haar Riolu klapte vrolijk in zijn handjes. Simpele dingen konden dus ook gewaardeerd worden. Charelle begon tegen Music te praten. Over aanvallen die ze kon leren. Daardoor herinnerde Emily zich dat ze Rose eigenlijk ook nog wat speciale aanvallen wilde leren. ''Bedankt dat je me wat van je combinaties wilden laten zien. Het zag er echt heel leuk uit.'' Ayla's stem haalde Emily weer uit haar gedachten. ''Nanook en ik werken er hard voor om ooit onze eerste lintje te kunnen winnen.'' Emily grinnikte zachtjes. ''Misschien kan jij ook even wat laten zien?'' stelde ze voor. ''Iedereen moet eens beginnen, en het is het beste om van tevoren te trainen.'' Ze zag dat Ayla opeens wat verdrietiger leek. ''Oh, ehm, oeps,'' grinnikte Charelle opeens. ''Sorry, ik kan soms nogal.. de wereld om me heen vergeten wanneer ik iets in mijn hoofd haal.'' Emily wilde reageren, maar Ayla was haar voor. ''Geeft niet hoor, heb ik ook wel eens last van.'' Emily sloot rustig haar ogen. ''Wie niet?'' grinnikte ze zachtjes. ''Gaan jullie eigenlijk meedoen aan het eerstvolgende Contest?'' Emily opende haar ogen weer en richtte ze op Ayla. het viel haar plots op dat zijzelf de enige was met bruine ogen. Ayla en Charelle hadden blauwe ogen. Emily opende haar mond en haalde diep adem. ''Ik ga zeker proberen mee te doen. Ik moet alleen nog wel de juiste Pokémon kiezen enzo. Ach, dat is vast zo gebeurd. Soms krijg ik opeens inspiratie..'' Ze liet haar blik naar Rose glijden. Jammer dat die nog niet zoveel aanvallen kon. Anders had ze Rose zeker gebruikt. Nu moest ze kiezen tussen Angel en Flare. De meeste combinaties van die twee waren zeer kort, maar als je ze door elkaar deed kon je er wel wat mee. En toch wist Emily niet zeker wat ze moest gaan doen. Alles leek zo standaard.. Ze had vrijwel alles al wel eens gedaan. Ze zag dat Flare geconcentreerd naar een Starly in een boom zat te staren. Als Flare wilde trainen mocht ze dat doen. Angel had haar zilverachtige ogen op Emily gericht. Rose zat tegenover de Pikachu, met haar rug naar haar trainster. Het was geweldig om te zien wat een goede band Rose en Angel hadden. Die twee zouden voor altijd vrienden zijn, dat was zeker.

EDIT:
Het geluid van een mobieltje deed Emily opkijken. Ze zag dat Charelle haar mobiel haastig pakte en opnam. Ze luisterde niet echt naar wat er gezegd werd, maar wist wel dat er iets aan de hand was. Charelle hing al snel weer op. Zonder iets te zeggen draaide ze zich om en liep ze weg, met haar Pokémon achter zich aan. Emily keek haar raar na voor ze haar blik weer op Ayla richtte. Ze was benieuwd wat het antwoord werd.

Ik heb toestemming om Charelle te godmodden.

'Misschien kan jij ook even wat laten zien?' Was hetgene wat Emily antwoorde. Ayla twijfelde. Ze had dan wel vaak geoefend, maar echt proffesioneel was het nog niet.. 'Iedereen moet eens beginnen, en het is het beste om van tevoren te trainen.' Emily had gelijk. Ayla glimlachte en maakte een knikkend gebaar. Vooruit dan maar. Ze wachtte totdat Charelle en Emily klaar waren met spreken en probeerde ondertussen wat te bedenken. Nanook kende aardig wat aanvallen, maar de meeste waren aanvallen die je eerder in een Gymgevecht zou gebruiken. Toch had Ayla er iets mee kunnen verzinnen, maar of dit goed was.. Ze werd wakker geschud uit haar gedachtes toen ze een geluidje opving. Fronsend keek ze op. Het was Charelle's mobieltje. Het leek dringend te zijn, want zodra ze had opgehangen ging ze er snel vandoor. Er was niet eens tijd geweest om gedag te zeggen. Ayla hoopte maar dat het niks ernstig was.

"Luh, riuh!" Nanook liep een eindje weg en begon toen een aantal keren te springen, om Ayla's aandacht te kregen. Deze keek op en grinnikte, "Jah, ik kom al." Nanook had er overduidelijk zin in. Een glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze achter haar Riolu ging staan. "Ik heb nog geen pokeballs, laat staan ball capsules of seals," vertelde ze Emily. Misschien vond ze het raar dat Nanook nog niet in een pokeball zat, maar ze had nou eenmaal nooit de aandrang gehad deze te kopen. En om eerlijk te zijn, Ayla woonde nou niet echt bepaald dicht bij een Dorp. Ze beschouwde Nanook ook niet echt als een 'huisdier', hij was haar beste vriend. Maar, omdat ze aan Contest mee wilde doen, moest hij vroeg of laat toch echt in een pokeball, al was dit maar voor tijdelijk. Ayla's blauwe ogen gingen richting Nanook. "Nanook ben je er klaar voor?" De Riolu maakte een opgewekt knikkend gebaar en ging toen klaar staan. Ze grinnikte. "Oke, doe dan maar je Force palm." Nanook stak zijn hand in de lucht en creeërde een wit gloeiend bolletje boven zijn palm. Deze schoot hij vervolgens in de vorm van een groot fel licht de lucht in. Ayla knikte en meteen sprong hij omhoog, het felle licht in. "Nu, doe je Counter!" riep ze terwijl ze haar hand naar voren stak. "Liuh!" hoorde je de silhouette roepen. Zijn lichaam begon een oranje/rood gekleurde gloed af te stoten. Ayla grinnikte. "tolltime," sprak ze zacht. Nanook pakte zijn zwarte voetjes beet en begon toen als een tol om zijn as te draaien. Het witte licht van de Force palm begon hierdoor rode effecten te krijgen. "Goed zo, en maakt het nu af met je ijzerstaart!" Nanook's blauwe staart begon te gloeien en hij sloeg hem toen met een sterke kracht naar voren. Hierdoor werd het licht doorbroken en viel deze in een V-vorm uitelkaar, met Nanook in het middelpunt. Hij maakte nog een laatste salto en lande toen weer op de grond. Het rood/witte licht bleef nog een korte tijd intact, maar verging uiteindelijk tot zachte glitter. Nanook maake een buiging, wat hij had gezien van Angel, en liep toen naar zijn trainster. Er stond een brede grijns op zijn gezicht, hij had zich duidelijk vermaakt. Grinnikend gaf Ayla hem een aai en liep ze toen naar Emily. "Eh.. nouja, dat was het," zei ze, niet wetend of ze het goed of slecht vond.

Ayla gaf geen antwoord, maar maakte wel duidelijk dat ze het aanbod aannam. Haar Riolu maakte dit nog duidelijker. Hij ging klaar staan en begon vrolijk op en neer te springen. Ayla stapte naar haar Pokémon toe en ging achter hem staan. Nu had Nanook zeker genoeg ruimte om te laten zien wat hij kon. Emily was nu al benieuwd. ''Ik heb nog geen pokeballs, laat staan ball capsules of seals,'' vertelde Ayla. Emily vond het wat vreemd dat Nanook geen pokéball had, maar begreep het wel dat Ayla geen seals of capsules had. Zijzelf had er immers ook een tijdje over moeten doen voor ze wist hoe mensen sterren en hartjes uit hun vreemd gekleurde Pokéball konden krijgen. Misschien had Emily er nog wel een paar over die Ayla kon hebben.. ''Nanook ben je er klaar voor?'' Ayla's stem haalde Emily uit haar gedachten. Haar Riolu knikte opgewekt. Met het bevel om Force Palm te gebruiken startte Ayla haar 'optreden'.

Het 'optreden' duurde niet lang. Het was iets heel anders dan Emily gewend was van optredens, maar toch was het mooi. Zijzelf gebruikte liever sterren, elektriciteit, vuur, water, en zo voorts. Daarom zou Rose nu ook een grote uitdaging zijn; zij wist nog ongeveer geen aanvallen. ''Eh.. nouja, dat was het,'' sprak Ayla tegen Emily, die haar ogen sloot. ''Bijzonder,'' was het enige woord wat ze nu zei. Het was zeker niet slecht, maar niet echt haar smaak. Maar, uiteindelijk ging het niet om haar oordeel, maar die van de jury van het contest. Misschien vonden zij dit juist wel heel mooi. Emily opende haar ogen weer. De aanvallen die Ayla gebruikt had waren Force Palm, Counter en Iron Tail. Ze vroeg zich af of Rose die aanvallen ook kon. Haar blik gleed naar de kleine roze Pokémon, die naar het optreden had gekeken en nu vrolijk zat te juichen. Blijkbaar had zij het wel mooi gevonden. Ze besloot eens te kijken in haar Pokédex. Dat had Charelle net ook gedaan toen ze een interessante aanval gezien had. Emily drukte snel op wat knopjes en vond al snel de lijst met aanvallen die Igglybuff kon leren. Een paar las ze hardop. ''Water Pulse.. Hidden Power.. Psychic.. Double Team.. Shock Wave.. Flamethrower! Wauw!'' Emily wierp een bewonderende blik op haar Igglybuff. Met de juiste training kon die geweldige moves leren. Emily speurde vlug de lijst af of er nog iets bij stond wat Nanook net gebruikt had. Helaas stonden die aanvallen er net niet tussen. Wel nog een hoop andere moves waar Emily zeker wat mee kon. Ze besloot eens te kijken wat Nanook kon leren. Meteen al viel een aanval haar op. ''Hidden Power!'' Haar ogen schoten vlug naar Nanook en vervolgens naar Ayla, ''Kan Nanook Hidden Power?'' haar blik was bijna hebberig, en toch enthousiast. Als Nanook de aanval werkelijk kende, kon hij hem misschien aan Rose leren. Elkaars ervaring delen, dat deden de beste coördinatoren. En het zou ook nog een vriendschappelijke band scheppen. Maar, dan moest Nanook de aanval wel kunnen..

'Bijzonder.' Uit Emily's antwoord kon Ayla opmaken dat ze het niet slecht vond. Gelukkig. Een zachte zucht verliet haar mond en ze glimlachte. Ze was blij dat Emily het niet totaal verprutst vond. Rose leek het helemaal leuk te hebben gevonden aangezien ze vrolijk aan het juichen was. Ayla gaf haar een aai over haar roze koppie en wende toen haar blik naar Nanook. "Goed gedaan hoor jongen," zei ze terwijl ze ook hem een aai gaf. Nanook liet een vrolijke roep horen en Ayla grinnikte. Toen ze Emily weer aankeek zag ze dat deze op haar pokédex aan het kijken was. Ook las ze wat hardop, wat aanvallen moesten voorstellen. Met een vragend gezicht keek ze haar aan. Wat was ze aan het doen? Plots riep ze enthiousiast 'Hidden power!' Ayla schrok een beetje van de plotselinge actie, maar herstelde zich snel. 'Kan Nanook Hidden power?' vroeg Emily toen. "Luh?" Nanook trok een niet begrijpend gezicht. Ayla grinnikte. Waarschijnlijk wilde Emily dat één van haar Pokemon de aanval Hidden power leerde, maar helaas moest ze haar teleur stellen. "Nee, sorry," sprak ze terwijl ze haar blik weer naar haar Riolu wende. Als Nanook Hidden power kon had ze deze al lang al gebruikt. Het was een mooie aanval die je goed in Contests kon gebruiken. "Maar.." ze fronste, "Misschien kunnen we het wel aan onze Pokemon leren." Snel reikte haar vingers naar het blauwe computerkastje dat aan haar riem zat gevestigd. Ze klikte haar pokédex open en zocht de aanval Hidden Power op. Al snel vond ze de informatie die ze nodig had. Nadat ze het grondig had gelezen stopte ze haar pokédex weer terug. "Oke," begon ze rustig, "Hidden power is een aanval die veel Pokemon kunnen leren, al is het niet makkelijk. Het effect hangt van het type Pokemon af. Dit is ook waar de aanval vooral omgaat, het type dat de Pokemon heeft." Ze zuchte, "Verder staat er niet hoe je de aanval aan je Pokemon kunt leren, dus ik ben bang dat we dit niet kunnen doen.." vervolgde ze, ietwat teleurgesteld. Nanook schudde zijn kop en trok toen aan Ayla's shirt. "Ruh, rio!" sprak hij vastberaden. Hij deed een paar passen naar achter en sloot zijn ogen. Ayla keek hem verbaasd aan, wat was hij van plan? Nanook zette een geconcentreerde blik op en mompelde iets in zijn taaltje. Plots begon hij te gloeien en verscheen er witte bolletjes rondom zijn lichaam. Ze verdwenen echter snel weer, maar het was genoeg om Ayla breeduit te laten glimlachen. "Nanook, goed zo!" riep ze blij. Nanook grijnsde trots en liep toen weer naar zijn trainster. Hij had een nieuwe aanval geleerd, al was het nog maar een begin. Ayla grinnikte en kriebelde achter zijn oren. Vervolgens wende ze haar blik naar Emily. "Nou, blijkbaar kan Nanook hem toch wel," grapte ze.

''Nee, sorry,'' was het antwoord van Ayla. Emily keek lichtelijk teleurgesteld. Jammer, dan moest Rose de aanval maar op een andere manier leren. ''Maar..'' Emily keek op. ''Misschien kunnen we het wel aan onze Pokemon leren.'' Ja, dat was precies wat Emily wilde. Ze kende de aanval al redelijk goed. Ze had hem wel eens gebruikt in een contest, lang geleden. Helaas wist ze zeker dat Rose de aanval nog niet kende. Daarom had ze een voorbeeld nodig, en een goede uitleg. Ayla had haar PokéDex er inmiddels bij gepakt en had het stuk over Hidden Power gelezen. Ze stopte haar Pokédex weer weg en begon te spreken. ''Oke, Hidden power is een aanval die veel Pokemon kunnen leren, al is het niet makkelijk. Het effect hangt van het type Pokemon af. Dit is ook waar de aanval vooral omgaat, het type dat de Pokemon heeft.'' Vreemd, dat had Emily niet geweten. het was voor haar gewoon een mooie aanval geweest die makkelijk te gebruiken was in Contests. ''Verder staat er niet hoe je de aanval aan je Pokemon kunt leren, dus ik ben bang dat we dit niet kunnen doen..'' Emily fronste. ''Sommige Pokémon leren het uit zichzelf..'' mompelde, maar Ayla was afgeleid door haar Riolu. Emily zag dat hij wat stappen naar achteren deed en tot haar verbazing een Hidden Power deed. De aanval verdween echter voor hij was afgemaakt. Emily keek meteen naar Rose. ''Rose, heb je goed opgelet?'' vroeg ze. De Igglybuff keek haar even zwijgend aan. ''Igg!'' riep ze toen. Emily wist niet of dat een ja of een nee was, helaas. Ze richtte haar blik weer op Ayla toen die begon te spreken. ''Nou, blijkbaar kan Nanook hem toch wel.'' Emily grinnikte. ''Ja, blijkbaar,'' sprak ze droog. Ze richtte haar aandacht toen weer op Rose. ''Rose, lieverdje, als je goed opgelet hebt, wil je dan proberen die aanval ook te doen?'' vroeg ze. Rose keek haar opnieuw even zwijgend aan, maar stond toen op. Ze liep naar een plekje waar ze ruimte had. Daar concentreerde ze zich enorm. Emily dacht even te zien dat haar Pokémon gloeide, maar waarschijnlijk was dat maar verbeelding. Uiteindelijk viel de Igglybuff om, op haar rug. Ze begon luid te krijsen, zoals jonkies dat enorm goed konden. Emily zuchtte en rende op Rose af. ''Het geeft niet, je leert het wel,'' sprak ze. Rose werd echter niet gelijk kalm. Pas toen Angel sussende woordjes sprak die Emily niet verstond werd ze stil. ''Bedankt, Angel,'' zuchtte Emily opgelucht. Ze stond op, en keek naar Ayla. ''Nanook en Rose zullen beiden nog even moeten oefenen, blijkbaar,'' zei ze. Ze zuchtte diep. Emily had er het volste vertrouwen in dat Rose de aanval onder de knie kreeg. Helaas zou het alleen vrij lang gaan duren. Maar, ze kwamen er wel.. ooit..

Emily vroeg aan Rose of deze het ook wilde proberen. Met een glimlach keek Ayla toe hoe de Igglybuff knikte en toen haar uiterste best deed een Hidden power te creeëren. Ze gloeide enkele seconden, maar viel al snel op haar ruggetje. Ze begon te krijsen, wat medelijden bij Ayla opwekte. Ze vond het altijd zo zielig klinken. Zoals die keer toen ze Nanook vond. Huilend om het verlies van zijn ouders. Gelukkig wist Emily, met de hulp van haar Pikachu, Rose te kalmeren. Net zoals bij Aya ook was gelukt met Nanook. Met een vertederende glimlach keek ze toe hoe Angel en Rose erg goed met elkaar om gingen. "Die twee hebben volgens mij een sterke band," sprak ze glimlachend. Emily stond op. 'Nanook en Rose zullen beiden nog even moeten oefenen, blijkbaar,' hoorde Ayla haar zeggen. Ze knikte, dit vond ze niet erg. Als je iets wilde bereiken, moest je veel oefenen. Dit was nou eenmaal zo. Veel geduld en vertrouwen, dit was de sleutel tot een goede prestatie. Iets wat haar pleegvader haar had geleerd. Er verscheen een afwezige glimlach op haar gezicht en zonder het te merken steelde ze Nanook over zijn kop. Deze scheen er alleen maar van te genieten en sloot dan ook zijn oogjes.

- Korte post, sorry. Ga eten. x.x -

Ayla bleef stil na Emily's woorden. Ze knikte alleen. Dat was voor Emily genoeg. Ze zou Rose het nog eens laten proberen. Want, je kon niet genoeg trainen. Toch? ''Rose, probeer het nog maar eens. Je kan het wel,'' moedigde Emily haar Pokémon aan. Rose sloot haar rode ogen en leek op te gaan in haar concentratie. Opnieuw zag Emily haar een beetje gloeien. Deze keer wist ze het echter zeker. ''Goed zo!'' riep ze direct. Dit leidde Rose echter af, waardoor ze weer stopte. Vrolijk begon ze rond te hupsen en te draaien. ''Ik viel niet om! Ik viel niet om!'' Emily liet Rose eventjes plezier hebben voor ze het weer zou proberen. Ze liet haar echter niet direct weer haar aanval oefenen. Eerst moest ze wat bijkomen van haar gespring. zodra de kleine roze Pokémon niet meer hijgde vroeg Emily opnieuw of ze de aanval wilde doen. ''Oké Rose, nog een keertje proberen?'' Haar stem klonk zo vriendelijk mogelijk. Meestal deed Rose het dan wel. Boos schreeuwen hield ze niet van, en dat wist Emily. Rose stond vrolijk op en sloot haar ogen weer. Deze keer zou ze proberen die witte bolletjes te laten verschijnen, net zoals de Riolu had gedaan. Waar ze zich op concentreerde wist ze eigenlijk niet precies, maar het voelde krachtig. Helaas zat het diep in haar en kostte het moeite om het goed te voelen. Maar, als ze het voelde, wilde ze het er met zoveel mogelijk kracht er uit gooien. Helaas kwam ze nog niet ver genoeg om dat mogelijk te maken. Ze voelde de kracht, en in haar verbeelding zag ze het. Ze reikte met haar pootjes uit naar een soort licht. Het straalde een kracht uit die ze moest voelen met haar handen. In het echt deed ze ook haar armpjes naar voren. zodra ze in haar verbeelding het loicht aanraakte ontstonden er lichtbolletjes die rond haar lichaam draaiden. ''Goed zo!'' klonk de stem van Emily in de verte. ''Ik voel het! Ik raakte het aan!'' riep Rose. De bolletjes verdwenen om haar lichaam en ze opende haar ogen. De mensen verstonden haar niet, maar dat maakte niet uit. Als deze kracht daadwerkelijk de bron van Hidden Power was, hadden ze net het resultaat gezien. Dolblij rende Rose in de armen van Emily. ''Ik kan het!'' riep ze nog. Ze hoorde Emily vrolijk grinniken. ''Dat is wel genoeg training voor nu,'' klonk haar stem vervolgens. ''Oké..'' reageerde Rose. Het klonk een klein beetje teleurgesteld, maar ze was te vrolijk om echt daadwerkelijk teleurgesteld te zijn. Natuurlijk kon ze altijd nog trainen zodat het sneller ging, en zodat het ook echt een aanval werd. Maar, als Emily het nu genoeg vond, ging Rose er niet tegenin. Daar was ze te vrolijk voor.