Resting in Summer green.

"Pidg.." De Pidgeotto sloot haar ogen, terwijl een gelukzalige glimlach haar snavel sierde. Ze genoot duidelijk van de borstel die over haar zachte verenpak streek. Vandaag was het warm, zeker zo'n 29°C. Daarom was het ook niet gek dat Ayla en haar Pokémon een fijn plekje in de schaduw hadden opgezocht. Ze hadden besloten het vandaag lekker rustig aan te doen. Iets wat ze na veel training en reizen wel hadden verdiend.
Kalm nam Ayla een slok uit haar waterfles en nadat ze deze weer terug in het zijvakje van haar rugtas had gestoken, ging ze verder met het borstelen van Yani. Nanook en Kiara waren al aan de beurt geweest en deze lagen nu met een prachtig gepoetst vachtje te rusten, de één in een boom en de ander naast Ayla in het gras. Aan de kleine stuiptrekkinkjes die Kiara met haar snuitje maakte was te zien dat ze diep in dromenland was verzonken. Glimlachend liet Ayla haar blik er even op vallen. Het was goed dat ze sliep, de nog jonge Pokémon had haar rust hard nodig.
"Yani, je bent klaar wijffie," fluisterde ze zacht. De Pidgeotto opende haar ogen en streelde toen dankbaar met haar kop langs Ayla's wang. Deze grinnikte en kriebelde haar zachtjes tussen haar veren, waarna ze vervolgens toekeek hoe ze van haar vandaan hipte en een fijn plekje in het gras opzocht. Met haar ene hand rustend op het lichaampje van haar slapende Vulpix en de andere leunend op haar omhoog getrokken knie, legde Ayla haar hoofd tegen de stam van de eik. Ze sloot haar ogen en liet haar gedachtes de vrije loop. Deze brachten haar al snel naar de vraag wat haar volgende zet zou worden. Eigenlijk was het plan geweest om Charelle op te zoeken, mede omdat Nanook Music vreselijk miste. Maar, de jonge coördinator was nergens te bekennen. Iets wat Ayla erg jammer vond. Ze zuchtte zacht. Dus, wat was het volgende plan? Ze wist het niet en wilde er niet teveel over nadenken. Ayla besloot maar gewoon af te wachten wat er op haar pad zou komen.

“Showtime, Music!” riep Cynthia uit. Ze draaide een rondje en gooide een ball de lucht in. De ball, inclusief ball-capsule en seals, vloog de lucht in en opende zich. Vele kleine hartjes vlogen richting de grond. Twee ogen lichtten op in de hartjes en lieten het één groot hart worden, voor het tot glitters verpulverd werd. De Kirlia die zichtbaar werd deed één arm omhoog, en liet de andere in een hoek van 90 graden op haar buik liggen, alsof ze een echte ballerina was. “Prachtig,” zei Cynthia. Ze klapte in haar handen. Die entree was goed genoeg vond ze. De blauwe en roze glitters waren prachtig en zorgden ervoor dat Music’s schoonheid goed uitkwam. Oké, dat was één. Net toen ze haar tweede Pokéball de lucht in wilde gooien, keek Music schichtig om zich heen. ‘Ik weet waar hij is!’ klonk haar stem in Cynthia’s hoofd. “Wie?” vroeg Cynthia hardop. ‘Nanook!’ riep Music via haar telepathie uit, waardoor Cynthia hoofdpijn kreeg. “Wat zachter, graag. En.. Waar, dan?” vroeg ze droogjes. Music wees naar een bepaalde richting. Toen begon ze ineens te rennen. “Music, wacht!” riep Cynthia uit, maar ze besloot hierna niks meer te zeggen. Music was zeker niet van plan te stoppen.

Nanook! Dat was de naam die de hele tijd door haar kop heen schoot. Ze rende maar door, hopend op goed resultaat. Ze kon het voelen, wist precies waar hij was. Ze keek om zich heen toen ze Ayla zag. ‘AYLA!’ riep ze via haar telepathie, waarna ze Ayla besprong om deze een knuffel te geven. Hierna keek ze verwilderd om zich heen, tot ze uiteindelijk Nanook vond. ‘NANOOOOOK!’ riep ze toen vrolijk, waarna ze op Nanook afrende en hem een grote knuffel gaf. Na een tijdje liet ze hem los en keek hem met grote ogen aan, wachtend op zijn reactie op haar.. Entree.

Cynthia rende hijgend achter Music aan. Uiteindelijk zag ze Music. Deze besprong een meisje en knuffelde vervolgens een Riolu. Cynthia wist meteen wie de Riolu was. Het was Nanook. Music had haar meer dan vaak genoeg gezegd dat ze naar Nanook wilde, en had haar ook een beeld laten zien van een Riolu. Dit moest hem dus wel zijn. Cynthia keek even naar Ayla. “Eh, sorry voor de reactie van Music..” sprak ze verontschuldigend. “Ik.. Ik ben Cynthia..” zei ze toen en ze keek naar Music. “Oh, god.. Music.. Wat doe je nou?” mompelde ze fronsend. Dit was niet de bedoeling.. Hoe zou het meisje erop reageren? Ze haalde diep adem en beet op haar lip, wachtend op een reactie van iemand, het maakte haar niet uit wie.

'AYLA!' Weergalmde er door haar hoofd. Geschrokken opende ze haar ogen, die stem.. Ayla's mondhoeken vormde zich tot een brede grijns zodra ze omarmt werd door een Kirlia. "Music!" riep ze toen vrolijk, waarna ze ook haar armen even om het kleine lichaampje sloot. Een zachte plof naast haar deed haar weer opkijken. Het was Nanook. Zodra hij de Kirlia had gevoeld was hij vol blijdschap uit de boom gesprongen. Hij kleurde echter vuurrood aan toen ze hem een grote knuffel gaf.

Was het haar echt? Ja. Die vraag had hij al beantwoord voordat hij hem in gedachte had kunnen afmaken. Even sloot Nanook zijn ogen bij het voelen van haar aanraking, zo blij dat hij met haar terugkeer was. Er was veel teveel tijd verstreken en het gemis was bijna ondraaglijk. "Music, ik heb je zo gemist," sprak hij toen in zijn Riolu-taaltje. Hij liet haar los, zijn blik niet van haar ogen afwijkend. Zelfs niet toen hij een vreemde stem opving en zich realiseerde dat dit niet Charelle was.

Na het tweetal glimlachend te hebben aangekeken, richtte Ayla haar blik op degene die achter Music aan was komen rennen. De verbaasde frons boven haar ogen maakte duidelijk dat ze iemand anders had verwacht. Dit was Charelle niet, maar een compleet onbekende. Waarom had zij Music bij zich?
'Eh, sorry voor de reactie van Music,' begon het meisje. Ayla bracht zichzelf overeind. Kiara had ze voor die tijd kalmerend in haar armen genomen, omdat deze nogal was geschrokken van Music's plotselinge verschijning. 'Ik.. Ik ben Cynthia.. Oh, god.. Music.. Wat doe je nou?' Het meisje, die zich zojuist als Cynthia had voorgesteld, voelde zich duidelijk niet op haar gemak. Misschien was ze bang op Ayla's reactie? Ze glimlachte en probeerde op die manier duidelijk te maken dat het niet erg was. Voor de zekerheid besloot ze dit nog in woorden onder te brengen. "Het geeft niet," sprak ze kalm, "Ik ken Music al een tijdje." Even liet ze haar blik op Yani vallen, maar deze had, na de vreemde een korte blik te hebben geworpen, gewoon weer haar ogen gesloten. Iets wat haar verbaasde, meestal was de Pidgeotto heel wat nieuwschieriger. Misschien werd ze langzaam aan volwassener. Ayla grinnikte zacht bij de gedachte, waarna ze haar blik weer naar Cynthia wende. "Mijn naam is Ayla en.. als ik vragen mag, wat doet Music bij jou? Charelle is toch haar eigenaar?" Ze fronste, zich niet voor kunnen stellend dat Charelle haar Kirlia zo afstaan. Hiervoor zou ze wel een hele goede reden moeten hebben.

‘Het geeft niet,’ sprak het meisje, ‘ik ken Music al een tijdje.’ Oké, dit was dus absoluut de eigenaresse van Nanook. ‘Mijn naam is Ayla en.. Als ik het vragen mag, wat doet Music bij jou? Charelle is toch haar eigenaar?’ vroeg het meisje, Ayla, toen. Cynthia grijnsde. “Charelle’s pleegvader heeft een hartaanval gehad. Als zij de Daycare niet overnam, zou het gesloopt worden. Music hield er echter niet van om elke dag daar maar te zitten. Charelle heeft mij toen met Music vertrouwd,” zei Cynthia, haar stem ietwat trots. “Dus, ze wás de eigenaar van Music.. Nu ben ik dat zo’n beetje,” zei ze toen. Ze keek naar Music en Nanook en haalde diep adem. Ze liet zichzelf op haar knieën vallen en pakte twee balls. “Nyala, Summer.. Ga maar even spelen,” zei ze zacht. Een Vulpix en een Buneary kwamen uit hun balls. Nyala, de Buneary, sprong in een boom en ging hierin zitten. Summer, de Vulpix, ging onder diezelfde boom liggen en bleef Ayla aankijken, zodat ze kon ingrijpen als Ayla iets deed bij haar eigenaar wat ze niet goed vond. Cynthia haalde diep adem. “Rustig, Summer,” zei ze zacht. “Het is goed.” Ze kende Ayla niet goed, maar ze vertrouwde Music, en die vertrouwde Ayla, dus deed zij dat ook.

‘Music, ik heb je zo gemist,’ sprak Nanook. Music grijnsde breed. “Er is.. Veel gebeurd,” zei ze. Het was vreemd om weer haar stem te gebruiken. Dat deed ze niet vaak. Maar, ze vond het irritant als Nanook hardop praatte terwijl zij haar gedachten, haar telepathische krachten, gebruikte. “Ik kon niet eerder terugkomen dan dit,” zei ze toen rustig. Ze haalde diep adem. “Ik zal Charelle nu waarschijnlijk niet meer zien,” mompelde ze, maar toen keek ze even naar Cynthia. “Ach, alles komt vast wel goed..” Ze keek Nanook weer aan. “Oh, ik miste je!” riep ze grijnzend uit, waarna ze hem opnieuw knuffelde.

Cynthia grijnsde. Hieruit kon Aya opmaken dat er niks ernstigs met Charelle was gebeurd. Tenzij Cynthia haar niet goed gezind was natuurlijk, maar dit leek haar erg onwaarschijnlijk. 'Charelle’s pleegvader heeft een hartaanval gehad. Als zij de Daycare niet overnam, zou het gesloopt worden.' Ayla richtte haar blik op de grond. Ai, een hartaanval, dat was best heftig. 'Music hield er echter niet van om elke dag daar maar te zitten. Charelle heeft mij toen met Music vertrouwd.' Ja, dat klonk echt als Charelle. Er verscheen een klein glimlachje op Ayla's gezicht en ze richtte haar blik weer op Cynthia. 'Dus, ze wás de eigenaar van Music.. Nu ben ik dat zo’n beetje.' Ayla knikte. Ze was blij Music weer te zien, maar vond het jammer dat ze dit van Charelle niet meer kon zeggen. Althans, misschien dat ze haar ooit nog eens zou tegenkomen, al was die kans klein natuurlijk.

'Er is.. Veel gebeurd,' antwoorde Music. Nanook richtte zijn blik even op het nog voor hem onbekende meisje. Ja, dat was te zien. 'Ik kon niet eerder terugkomen dan dit.' Hij keek de Kirlia weer aan, "Maakt niet uit, ik ben allang blij dat ik je weer zie," sprak hij vervolgens met een glimlach op zijn uitdrukking. 'Ik zal Charelle nu waarschijnlijk niet meer zien.' Dus, Charelle was niet meer haar eigenaar. Nanook vond dit best zielig voor Music, maar de trainster had er vast een goede reden voor gehad. Bovendien, had het andere meisje ook een goed hart. Dit kon hij, als Riolu, voelen. Alles kwam vast wel goed, precies zoals Music hem vertelde. Even keken ze elkaar aan, waarna Music plots grijnzend 'Oh, ik miste je!' riep. Weer voelde hij haar armpjes om zijn lichaam en weer kleurde hij rood. "Ik jou ook heel erg, echt," zei hij toen zacht, niet beseffend dat hij in herhaling viel.

Cynthia riep haar twee andere Pokémon uit de pokéball. Een Buneary en, verrassend genoeg, een Vulpix. De twee zochten meteen een plekje op om te kunnen rusten, maar dit was van Kiara niet te zeggen. Zodra deze Summer in het oog kreeg begon ze wild te spartelen. "Pix, vulpix!" riep ze enthiousiast. Lachend hurkte Ayla door haar knieën en legde ze het vossenwezentje op de grond. Deze rende meteen naar Summer toe, om vervolgens vlak voor haar te stoppen en haar met grote bruine ogen aan te kijken. Heel voorzichtig stak ze haar snuitje naar voren en snuffelde ze aan het wezen dat wel heel erg veel op haar leek. Uiteindelijk bracht ze een vrolijke "Vul!" naar voren en rolde toen domweg op haar rug, haar grote bruine ogen niet van Summer afwijkend.

‘Ik jou ook heel erg, echt,’ zei Nanook. Music grijnsde haar tandjes bloot, voordat ze hem losliet. Ze haalde even diep adem en sloot haar ogen. Met haar telepathie vroeg ze iets aan Cynthia. ‘Blijven we hier nog even?’ Het duurde niet lang voor er antwoord gegeven werd. ‘Als jij dat wilt..’ Music knikte en wist dat Cynthia dat zag. Ze grijnsde haar tanden bloot. Ze dacht even aan Charelle, maar ze vond het heel misschien nog wel fijner bij Cynthia. Rena en Lotus miste ze wel. En Fiume. De kleine Buizel. Ze slaakte een diepe zucht, maar keek toen naar Summer en Nyala. Vervolgens richtte ze haar blik op Nanook. Dit moest zo blijven. Ze wilde hier niet meer weg, wilde Utah nooit meer uit. Maar, ze wist dat Cynthia haar dat niet aan zou doen.

Cynthia keek Ayla aan en haalde een keer diep adem. “Music wil hier niet meer weg,” zei ze licht fronsend. Ze ging even in een betere houding zitten en keek toen naar Summer en de Vulpix, en naar Nyala die heel nieuwsgierig naar de Vulpix van Ayla zat te kijken. Cynthia grinnikte. “Summer, lief doen, hè?” vroeg ze, haar stem ietwat streng. Summer was niet altijd even lief, en ze had zo het gevoel dat ze tegen een nieuwsgierige Vulpix niet al te vriendelijk zou doen, aangezien dat in haar ogen irritant, hatelijk, of wat dan ook was. Cynthia haalde even diep adem en zag hoe Nyala uiteindelijk de boom uitsprong met een sierlijke beweging en op Ayla af liep. Ze stak beleefd haar handje uit. ‘Bunn-Bunn!’ riep ze uit, alsof ze zichzelf voorstelde.

Summer opende één oog toen ze de Vulpix zag spartelen. Oh nee, alsjeblieft niet, dacht ze bij zichzelf. Maar helaas, het meisje liet de Vulpix los en deze liep natuurlijk meteen op haar af. Summer slaakte een diepe zucht, sloot haar open oog even en opende ze vervolgens beiden. ‘Summer, lief doen, hè?’ klonk Cynthia’s stem. Natuurlijk, dacht ze bij zichzelf. Waarom niet. Summer negeerde de Vulpix terwijl deze aan haar snuffelde, en hief één wenkbrauw op toen de Vulpix op haar rug ging liggen. “Is dat nou echt nodig?” vroeg Summer in haar Vulpix-taaltje, waarna ze met een blik vol zelfmedelijden de Vulpix aankeek. “Nyala wil vast wel met je spelen,” zei ze, waarna ze even naar de Buneary knikte. “Ik niet,” zei ze toen, waarna ze haar kop weer op haar voorpoten legde en haar ogen sloot.

~Music, Cynthia, Summer. O.o~

Music liet hem los en sloot haar ogen. Waarschijnlijk zei ze iets in haar telepathie-taaltje, iets wat voor Nanook een raadsel was. Het antwoord wat ze kreeg was in ieder geval goed, aangezien er een brede grijns op haar gezicht verscheen en ze een knikkende beweging maakte. Grijnzend, maar ook ietwat onzeker, pakte Nanook haar handje vast. "Waar ging dat over?" vroeg hij vervolgens nieuwschierig.

'Music wil hier niet meer weg.' Ayla keek op. Ze was zojuist weer op haar plekje in het gras gaan zitten en lachte. "Ja, hetzelfde geld voor Nanook," zei ze vervolgens. Ze wist dat het nu nog moeilijker zou zijn de twee te scheiden, aangezien ze elkaar voor een lange tijd niet gezien hadden. Waarschijnlijk was Nanook bang dat dit weer zo gebeuren. Maar, Ayla zou hem duidelijk maken dat dit niet zo zijn. Ze wist gewoon dat ze Cynthia nog wel vaker zou tegenkomen. Bovendien, wie kon nou de liefde van twee pokémonhartjes negeren?
'Summer, lief doen, hè,' hoorde ze Cynthia zeggen. Even wende Ayla haar blik naar Kiara en Summer. Kiara was, zoals gewoonlijk, erg vrolijk bezig en Summer scheen dit niet echt te waarderen. Ach, het zou vast wel goed gaan en als het echt uit de hand liep zou Ayla haar weer terugroepen. Toen viel haar blik op de Buneary, Nyala, die sierlijk uit de boom sprong en op haar af liep. Ze stak haar handje naar voren en zei toen iets in haar taaltje wat klonk alsof ze zich voorstelde. Glimlachend pakte Ayla haar handje beet en schudde ze deze eenmaal zachtjes op en neer. "Aangenaam kennis met je te maken, Nyala. Ik ben Ayla." Voorzichtig liet ze haar handje weer los en streek ze vervolgens liefkozend over haar koppie. "Je hebt leuke Pokémon, Cynthia," zei ze, waarna ze haar blik weer op Cynthia liet rusten.

'Is dat nou echt nodig?' weerklonk er door de grote rode oren van Kiara. Ze grijnsde breeduit waarbij haar witte tandjes zichtbaar werden. "Ja!" riep ze vrolijk, alsof er niks aan de hand was. 'Nyala wil vast wel met je spelen, ik niet.' Even keerde de Vulpix haar blik naar de Buneary en omdat ze nog op haar rug lag moest ze haar kop in een vreemde houding brengen, wilde ze dit voormekaar krijgen. "Gaat niet," zei ze toen. Haar bruine ogen keerde zich weer tot Summer. "Die speelt al met Ayla." Lachend rolde ze weer terug op haar buik en krabbelde ze overeind. Vervolgens zakte ze door haar voorpoten en bracht ze haar kont zo hoog mogelijk de lucht in, net een Puppy. "Hey, kan jij al een gave vuuraanval?" vroeg ze toen terwijl ze haar achterste een aantal keer heen en weer liet wiebelen, niet beseffend dat Summer zich aan haar irriteerde.

‘Waar ging dat over?’ vroeg Nanook. Music grinnikte zacht. “Ik vroeg haar of we hier nog even konden blijven,” besloot ze rustig te zeggen. Ze haalde diep adem, niet wetend wat te zeggen. Ze knipte een keer in haar hand waardoor ze plots beiden op een boomtak zaten. Ze haalde grinnikend haar schouders omhoog en liet ze toen weer zakken. ‘Ik had geen zin meer in staan,’ zei ze droogjes via haar telepathie tegen Nanook.

‘Ja, het zelfde geldt voor Nanook,’ antwoordde Ayla. Cynthia grinnikte. “Dan denk ik zeker dat dit niet de laatste keer zal zijn dat wij elkaar zien,” concludeerde ze met een lichte grijns. Ze keek naar Nyala en zag hoe Ayla glimlachend haar handje beetpakte. ‘Aangenaam kennis met je te maken, Nyala. Ik ben Ayla,’ zei ze, waarna ze haar handje los liet en haar over haar kop aaide. ‘Je hebt leuke Pokémon, Cynthia,’ zei Ayla. Cynthia grijnsde en keek naar de Pokémon van Ayla. Nanook, de Vulpix en de Pidgeotto, van de laatste twee wist ze de namen niet, zagen er ook goed verzorgd en vriendelijk uit. Op zijn minst vriendelijker dan Summer. “Wees blij dat een Vulpix Vuur-proof is,” besloot Cynthia te zeggen, waarna ze richting Summer knikte.

‘Gaat niet,’ zei de Vulpix, ‘die speelt al met Ayla.’ “Nyala kan best met meerdere tegelijk spelen, hoor,” gromde Summer. ‘Hey, kan jij al een gave vuuraanval?’ vroeg de Vulpix toen. Summer opende haar bek. Een vlammenwerper, nog minder sterk dan het hoorde te zijn, maar het was een redelijke vlammenwerper, kwam uit haar bek. Ze wist dat een Vulpix tegen vuur kon, maar de Vulpix moest het maar zien als een soort.. Waarschuwing. Ze keek Cynthia heel even aan en zag dat deze een afkeurende blik had, maar negeerde het. Die Vulpix lokte dit zelf uit, vond ze. Ze haalde diep adem toen ze zag hoe Nyala ergens in een andere boom ging zitten. “Ga met Nyala spelen,” zei ze, haar stem bevelend.

'Ik vroeg haar of we hier nog even konden blijven.' Een blije uitdrukking verscheen op zijn gemaskerde gezicht, dit omdat hij wist wat het antwoord was geweest. Plotseling verdween de grond onder zijn zwarte poten en zat hij even later in de boom. Ietwat verbaasd keek hij rond, maar realiseerde hij zich al snel dat het Music was geweest. 'Ik had geen zin meer in staan,' weerklonk er door zijn gedachtes. Hij grinnikte en richtte toen zijn ogen op het volgroene bladerdek boven hen. Al snel viel zijn blik op verscheidene appels. Voorzichtig stond hij op, liet hij Music's handje los en sprong hij omhoog. Keurig lande hij op een tak die zich hoog genoeg bevond om bij de appels te kunnen komen, tenminste, één appel dan. De andere waren hoger bevestigd en Nanook kon die niet bereiken vanwege de te dunne takken. Als hij dit wel deed riskeerde hij een lelijke val. Vandaar dat hij genoegen nam met deze en even later stond hij weer naast Music. Met een grijns op zijn gezicht zakte hij door zijn pootjes en liet hij zijn achterwerk weer op de tak rusten. Hij wist de appel in twee helften te breken en reikte toen Music een helft toe. "Honger?" vroeg hij grinnikend.

Summer opende haar bek en vuurde een vlammenwerper af. Kiara bevond zich voor enkele seconden middenin de gloeiende massa. Toen de vlammen eenmaal waren verdwenen knipperde ze even verwoed met haar ogen, zich nog steeds in dezelfde houding bevindend. Vervolgens barstte ze in lachen uit en liet ze zich op de grond vallen, om daarna weer op haar rug te rollen. Dat had grappig gevoeld! Met haar pootje leunend op haar druk heen en weer bewegende borst en haar staart vrolijk zwiepend door het gras keerde ze haar blik weer naar Summer. Deze had nog iets naar haar geroepen, maar door haar schaterend lachen had Kiara dit niet op kunnen vangen. Ze bleef de Vulpix met een grote grimas aankijken, nog nahikkend van het lachen. "Wil je mij dat ook leren?" vroeg ze vervolgens vrolijk.

'Wees blij dat een Vulpix Vuur-proof is,' had Cynthia gezegd en zodra Ayla de kant van Summer en Kiara opkeek kon ze zien waarom. Summer had net een vlammenwerper afgevuurd, recht op Kiara af. Deze scheen er alleen maar plezier in te hebben aangezien ze in een schattig lachen uitbarstte. Ayla grinnikte, "Wil je dat ik haar bij der weghaal?" vroeg ze vervolgens aan Cynthia. Zelf vond ze dat Kiara zelf moest ondervinden dat ze niet gewenst was bij de Vulpix, maar het kon natuurlijk zo zijn dat Cynthia hier anders over dacht. Bovendien, kon het ook vrij lang duren voordat Kiara zoiets als dit doorkreeg, vadaar dat Ayla het maar voor de zekerheid vroeg. Een jonge babyPokémon was nou eenmaal niet bij iedereen geliefd.

Plots keek Nanook omhoog en ook Music richtte haar blik op het groene bladerdek wat zich boven hen bevond. Ze zag de appels waar hij naar keek. Toen hij op stond om er een te gaan pakken, hief ze een wenkbrauw op. Het zou veel minder moeite kosten als zij ze gewoon zou pakken, maar ja.. Ze haalde diep adem toen hij weer bij haar aankwam met één appel en deze in tweeën brak en haar een helft toe reikte. ‘Honger?’ Music knikte en pakte voorzichtig de halve appel aan, waarna ze er een hapje van nam, Nanook vanonder haar wenkbrauwen aankijkend. Ze knipte een keer met haar handen, en ving twee poffins. “Cyn vindt het vast niet erg,” zei ze grijnzend, waarna ze de laatste hap van haar halve appel nam, en toen één poffin richting Nanook hield, terwijl een lichte grijns op haar kop tevoorschijn kwam.

Cynthia keek toe hoe gebeurde wat ze al aan zag komen: Summer viel aan met een vlammenwerper. De kleinste Vulpix barstte in lachen uit en Cynthia hief een wenkbrauw op. Aha.. ‘Wil je dat ik haar bij ‘r weghaal?’ vroeg Ayla aan Cynthia. Cynthia schudde haar hoofd. “Nee, dat is niet nodig.. Summer zal haar niet echt pijn doen, hooguit een ‘waarschuwing’ geven hopend dat ze weg gaat. Anders loopt ze zelf echt wel weg, geloof me,” grijnsde Cynthia. Summer was een bitch, maar ook zij kon het niet over haar hart verkrijgen om een jonkie pijn te doen. Cynthia kende haar goed genoeg om dat van haar te weten, wat ze ook deed.

‘Wil je dat ik haar bij ‘r weghaal?’ hoorde Summer Ayla vragen. ZEG JAA! dacht ze bij zichzelf. ‘Nee, dat is niet nodig..’ waren de woorden van Cynthia. “Vervloekte mensen,” gromde Summer, waarna ze haar blik weer richtte op de irritante, kleine Vulpix. ‘Wil je mij dat ook leren?’ vroeg ze vrolijk. Summer slaakte een diepe zucht. “NEE!” riep ze uit. “Ik wil NIKS met je te maken hebben,” gromde ze toen, waarna ze op stond en grommend onder een andere boom ging liggen, hopend dat Cynthia nooit een baby-Pokémon zou nemen.

Music nam de appel aan. Zelf zette Nanook ook zijn tanden in zijn deel van de sappige vrucht. Hmm.. dat zou de honger wel stillen. De appel was dan ook binnen enkele seconden naar binnen gewerkt, op het klokkehuis na dan. Deze gooide hij naar beneden. Het geluid die knippende vingers creeërden deed hem opkijken. Het was Music die op dat moment twee poffins tevoorschijn had gehaald. 'Cyn vindt het vast nier erg.' Een grinnik verliet Nanook's borstkas terwijl hij dankbaar de poffin aannam. "Wow, zoet," sprak hij lachend nadat hij de eerste hap had genomen. Nanook at eigenlijk bijna nooit poffin's, hij vond de koekjes die Ayla zelf maakte lekkerder. Toch was deze lekkernij ook goed te eten en had hij hem al snel op. Met een voldaan gezicht hief hij zijn blik naar beneden, benieuwd naar wat de rest allemaal aan het doen waren.

Cynthia maake duidelijk dat het niet hoefde. 'Summer zal haar niet echt pijn doen, hooguit een ‘waarschuwing’ geven hopend dat ze weg gaat. Anders loopt ze zelf echt wel weg, geloof me,' legde ze uit. Ayla glimlachte en maakte vervolgens een knikkend gebaar. Het was duidelijk dat Summer een lichtgeraakte vulpix was, maar Kiara geen pijn zou doen. Gelukkig maar. Na nog even een blik op het tweetal te hebben geworpen, besloot Ayla een gesprek aan te gaan met Cynthia. "Ben je al lang in Utah?" vroeg ze.

'NEE!' Van schrik sprong Kiara omhoog tot een zitstand. 'Ik wil NIKS met je te maken hebben!' Wow, dat kwam hard aan. De kleine Vulpix trok een pruillipje en liet haar pluizige oortjes sip naar beneden hangen. 'Ik ga niet huilen, ik ga niet huilen,' hield ze zichzelf voor. Maar, veel hielp het niet. Al gauw biggelden de kleine traantjes over haar wangen en zacht snikkend hief ze haar blik naar de grond. "Zo word ik nooit een sterke Vulpix," sprak ze zielig, niet beseffend dat ze dit hardop zei.

‘Wow, zoet,’ sprak Nanook. Music knikte. Dat waren haar lievelings poffins. Ze at niet graag gewone dingen, zoals Pokémonvoer en zo, behalve als Cynthia het zelf gemaakt had. Ze kon een stuk beter koken dan Charelle, dat was een feit. Music vroeg zich af hoe het zou zijn om zonder haar psychische krachten te moeten leven. Voor Nanook moest het altijd zo zijn. Zonder te kunnen teleporteren, zonder telepathie, zonder alles te kunnen pakken van veraf.. En dan de mensen.. Die konden geeneens een aanval, of aura’s aanvoelen. Dat was toch.. Rampzalig?

‘Ben je al lang in Utah?’ vroeg Ayla. Cynthia schudde haar hoofd. “Nee, ik ben pas zo’n 2 dagen terug gearriveerd hier.. Daarvoor werkte ik op de Daycare die nu van Charelle is,” zei ze grijnzend. Ze hoefde niet aan Ayla te vragen of ze al lang in Utah was; als Music haar hier van kende, wat wel moest, dan was ze hier dus al een tijd langer dan zij zelf. Cynthia keek even naar Summer, die geïrriteerd weg liep. Ze keek toen met een medelevende blik naar de kleinere Vulpix. “Summer..” zuchtte Cynthia, terwijl ze haar hoofd schudde. Maar, ze wist dat Summer geen slecht hart had.. Ze vertrouwde gewoon niemand en hield er niet van om dit te proberen, dus probeerde ze iedereen af te stoten, iets wat blijkbaar nu pas scheen te werken bij de jongere Vulpix.

Summer opende één enkel oog en zag toen dat de kleine Vulpix aan het huilen was. ‘Zo word ik nooit een sterke Vulpix,’ sprak deze bedroefd. Summer kneep haar ogen dicht. Nee. Je gaat niet erheen.. Het is een irritant wezen, hield ze zichzelf voor, maar toen ze haar ogen weer opende slaakte ze toch een diepe zucht. Ze liep naar de Vulpix toe en haalde diep adem. “Oké, ik zal je helpen,” zei ze zacht en ze zuchtte nog eens. Waarom deed ze dit..? “Het spijt me,” zei ze daarna met dichtgeknepen ogen, wachtend op een reactie.

'Nee, ik ben pas zo’n 2 dagen terug gearriveerd hier.. Daarvoor werkte ik op de Daycare die nu van Charelle is.' Ayla fronste eventjes. Terug gearriveerd? "Betekend dit dat je eerder in Utah bent geweest?" vroeg ze toen. Een zacht gesnik leidde haar af. Snel keerde Ayla haar blik naar Kiara, die overduidelijk verdriet had. "Kiara, wat is er meissie?" vroeg ze zacht. De Vulpix keek op en haalde eenmaal haar neus op. Vervolgens brabbelde ze iets in haar eigen taaltje, wat Ayla natuurlijk niet kon verstaan, maar de manier waarop ze het zei klonk verdrietig. Gelukkig werd er al iets gedaan, zag Ayla. Summer stond namelijk op en liep op haar af.

'Oké, ik zal je helpen. Het spijt me' Kiara wende haar blik van Ayla af en richtte toen haar ongeloofwaardig staande ogen op Summer. "E-echt waar?" vroeg ze vol verbazing. Ze haalde nogmaal haar neus op en liet toen een vrolijke grijns op haar koppie verschijnen. "Oh, dankje, dankje, dankje!" Ze kwam overeind, liep naar haar toe, en streek toen liefkozend met haar kop langs Summer's wang. Dit ging vrij gemakkelijk aangezien Summer groter was dan haar. Of ze het vervelend vond wist ze niet, maar ze wilde het over laten komen als een lief gebaar. Uiteindelijk ging ze weer normaal voor haar staan en veegde ze haar traantjes weg met haar poot. "Oke, wat moet ik doen?" vroeg ze toen vrolijk terwijl ze weer in haar puppy-houding ging staan.

‘Betekent dit dat je eerder in Utah bent geweest?’ vroeg Ayla, waardoor Cynthia zich realiseerde dat Ayla haar zin verkeerd had verstaan. Twee dagen terug gearriveerd, had ze gezegd, in de zin van dat ze twee dagen geleden gearriveerd was. Ze schudde haar hoofd. “Twee dagen geleden, bedoelde ik,” zei ze kalm. Ze zag hoe Ayla even naar haar huilende Vulpix keek, maar toen deze getroost werd door Summer was alles weer goed. “Ik moet toegeven dat mijn Summer een bitch is,” begon Cynthia, “maar.. Je kan niet zeggen dat ze gemeen of harteloos is..” vervolgde ze toen. Ze grijnsde eventjes licht. Ze was benieuwd wat er aan de hand was tussen Summer en Kiara, ook al had ze zo het gevoel dat het wel goed ging komen en Summer misschien zelfs wel iets liever ging doen tegen het kleintje.

‘E-echt waar?’ vroeg de kleine Vulpix vol verbazing. Een grimas ontstond op Summer’s gezicht. ‘Oh, dank je, dank je, dank je!’ riep de kleine Vulpix toen uit en Summer voelde hoe deze haar kop langs haar wang streek. Ze kroop een beetje ineen bij de plotselinge aanraking. De enige aanraking die ze, behalve van haar teamgenoten en Cynthia, ooit gevoeld had, was een aanraking tijdens een gevecht. Ze slaakte een diepe zucht. ‘Oké, wat moet ik doen?’ vroeg de kleine Vulpix. “Laat me eerst maar eens zien of je al iets kan,” besloot Summer te zeggen. Ze opende haar bek en vuurde een sintel af, die een steen raakte. “Kan je dat, of nog niet?” vroeg ze. Als de Vulpix al wist hoe ze een Sintel moest doen, was een vlammenwerper een stuk makkelijker, anders had ze nog heel veel te leren..

Cynthia schudde haar hoofd en Ayla zette een bedenkelijke frons boven haar ogen. Wacht eens.. Volgens haar had ze het niet goed gehoord. Al snel werd duidelijk dat dit inderdaad zo was. 'Twee dagen geleden, bedoelde ik,' zei Cynthia. Ayla begon te lachen. "Oh, sorry," zei ze. Ach, iedereen maakte wel eens zo'n fout.
'Ik moet toegeven dat mijn Summer een bitch is, maar.. Je kan niet zeggen dat ze gemeen of harteloos is..' Grinnikend wende Ayla haar blik naar Kiara en Summer, waarna ze deze weer afwende en zich weer tot Cynthia richtte. Ze knike om aan te tonen dat ze haar hier gelijk in gaf. Elk Pokémon had zo'n zijn eigen karakter, maar er waren er maar weinig die een gemeen hart bezaten. Dit werd meestal veroorzaakt door een naar verleden of door het soort eigenaar dat ze hadden. Ayla vroeg zich af hoe de Pokémon van Team Fox zich gedroegen. Zouden ze werkelijk uit zijn op kwade bedoelingen, of volgden ze enkel hun trainers bevelen op? Ayla zuchtte zacht. Team Fox, ze had er over gelezen. Overal hingen waarschuwingsposters in de stad en als deze er niet waren was de politie er wel om andere te waarschuwingen. Dit betekende dat het vrij serieus, maar bovenal een ernstige zaak was. Dieven die andermans Pokémon stelen. Ayla rilde. Ze wilde er niet aan denken. Ze had eens zo'n soort ervaring meegemaat. Twee mannen hadden haar en Charelle opgesloten in een kooi en wilde vervolgens Music en Nanook van hen afpakken. Gelukkig evolueerde Music in een Kirlia en wist ze het tweetal te verjagen. Ayla was haar hiervoor eeuwig dankbaar. Ze kon zich geen leven zonder Nanook indenken.
"Heb jij eigenlijk al gehoord van Team Fox?" besloot ze toen te vragen. Het was belangrijk dat Cynthia wist wie ze waren, desnoods dat ze aanhoorde wat er ooit met Music was gebeurd. Aangezien ze er nog maar 2 dagen was, kon Ayla niet zeggen of ze al gehoord had van deze slechte bende.

'Laat me eerst maar eens zien of je al iets kan,' antwoorde Summer. Met grote ogen staarde Kiara naar de Sintel die op een steen werd afgevuurd. 'Kan je dat, of niet?' Meteen maakte ze een enthousiast knikkend gebaar. "Ja, dat kan ik!" riep ze trots, blij dat ze zichzelf kon bewijzen. Met een vastberaden blik ging ze voor de steen staan en opende ze haar bek. Meteen schoten hier kleine gloeiende vuurbolletjes uit, die vervolgens tegen de steen op vlogen. Ze waren weliswaar niet zo groot als die van Summer, maar het was een begin. Vrolijk draaide Kiara zich weer om, benieuwd naar wat nu ging komen.

Ayla begon te lachen. ‘Oh, sorry,’ zei ze. “Ach, geeft niet,” grinnikte Cynthia. Zij verstond dingen ook vaak anders dan bedoeld was. ‘Heb je eigenlijk al gehoord van Team Fox?’ vroeg ze toen, na een tijdje. Cynthia knikte. “Het was niet zo’n sterke man, maar hij wist de Aipom van een.. Jongen te ontvoeren,” zei ze, wetend dat als ze ‘Kio’ zou zeggen Ayla hoogstwaarschijnlijk geen idee zou hebben over wie ze het had. Ze grijnsde licht. “De man was echter niet al te moeilijk te verslaan met behulp van mijn Pokémon, maar ik betwijfel of het weer zo makkelijk word als ik ooit weer tegenover een lid van Team Fox kom te staan. Als ze allemaal zo zwak waren, zou er niet zo’n ophef over gemaakt worden,” zei ze kalm.

‘Ja, dat kan ik!’ riep de kleine Vulpix trots. Summer grijnsde. Wonder boven wonder begon ze zich niet steeds meer aan het kleintje te irriteren, maar begon haar irritatie voor dit jonge schepsel juist met de minuut minder te worden. De trotse stem van de kleine Vulpix had gezorgd voor een lichte grijns op haar gezicht. De kleine Vulpix deed haar niet denken aan haarzelf, zij had al vroeger veel meegemaakt waardoor ze liever niemand meer vertrouwde. Dit was bij deze Vulpix vast niet ‘t geval.. Ze haalde even diep adem en snoof zacht. De kleine Vulpix ging voor de steen staan en opende haar bek. Kleine vuurbolletjes raakten de steen. Summer fronste. “Je moet je concentreren!” riep ze. Ze opende zelf haar bek en liet kleine bolletjes verschijnen, ongeveer even groot als die van de Vulpix. Hierna opende ze haar bek opnieuw, en wachtte net iets langer, zodat ze kracht en concentratie op kon bouwen, voor ze grotere vuurbolletjes afvuurde. Ze grijnsde licht. “Probeer dat eerst,” zei ze kalmpjes.

'Het was niet zo’n sterke man, maar hij wist de Aipom van een.. Jongen te ontvoeren,' sprak Cynthia. Ayla fronste. Nog maar 2 dagen in Utah en dan al meteen zo'n iemand ontmoeten. Gaf niet echt een goede eerste indruk en was bovendien nog gevaarlijk ook. 'De man was echter niet al te moeilijk te verslaan met behulp van mijn Pokémon, maar ik betwijfel of het weer zo makkelijk word als ik ooit weer tegenover een lid van Team Fox kom te staan. Als ze allemaal zo zwak waren, zou er niet zo’n ophef over gemaakt worden.' Nee, daar had Cynthia inderdaad geluk in gehad. "Misschien was het een rookie bendelid," sprak Ayla zacht, "Of ben jij gewoon een goede trainster." Ze glimlachte en trok een bedenkelijk gezicht. "Wat ben jij eigenlijk? Coördinator of Trainster?" vroeg ze toen. Trainster was ook gewoon een benaming voor vrouwelijke personen die Pokémon bezaten, maar als je er letterlijker naar keek betekende het dat je aan Gyms meedeed. Ayla verwachtte van Cynthia dat deze een Coördinator of Trainster was. Ranger of Breeder leek haar onwaarschijnlijk, te zien aan haar kleding, Pokémon en het soort bagage dat ze met zich meedroeg. Al kon ze natuurlijk ook een Breeder in opleiding zijn. Ayla glimlachte en besloot maar gewoon haar antwoord af te wachten.

'Je moet je concentreren!' Kiara knikte en probeerde zo goed mogelijk op te letten bij Summer's volgende voorbeeld. Het scheen dat je eerst even moest wachten voordat je een aanval afvuurde. Om zogezegd genoeg kracht en concentratie bij elkaar te verzamelen en de aanval vervolgens in een grotere energie te kunnen ontladen. Kiara keek geboeid naar de vuurbolletjes die groter waren dan die van haar. Dat ging haar vast ook wel lukken. 'Probeer dat eerst,' sprak Summer kalm. Dit liet Kiara zich geen tweede keer zeggen. Ze ging weer voor de steen staan en haalde zo diep adem dat haar borstkas voor enkele seconden werd vergroot. Vervolgens vuurde ze haar Sintel af. De dit keer grotere vuurbolletjes knalden tegen de ondertussen al aardig heet wordende steen. Vrolijk draaide ze zich weer om en keek ze Summer aan met een blik van; het is me gelukt!

‘Misschien was het een rookie bendelid,’ zei Ayla. ‘Of ben jij gewoon een goede trainster,’ vervolgde ze. Cynthia grijnsde licht. Nee, die tweede was het niet. Het kwam door haar Pokémon. Als Music niet zo veel ervaring had gehad, was het vast niet gelukt. Music had Kio’s Aipom verslagen zonder maar enige schade op te lopen, wat ze knap vond. ‘Wat ben jij eigenlijk? Coördinator of Trainster?’ vroeg Ayla toen. Cynthia grijnsde. “Ik doe zowel Gyms en Contests, maar heb ook langer dan zeven jaar in een Daycare gewerkt,” zei ze grijnzend. Een Coördinator en Trainster met de nodige informatie en ervaring, dus. Als ze ooit een jonge Pokémon op zou voeden, zou ze dit doen zoals het hoorde, zoals ze het geleerd had terwijl ze bij de Daycare werkte. “Jij?” vroeg ze toen grijnzend, waarna ze één wenkbrauw ophief en rustig op een reactie wachtte.

Kiara liet zich het geen twee keer zeggen. Ze ging voor de steen staan en haalde diep adem, om vervolgens een Sintel af te vuren, deze keer wel goed. Summer’s blik vertederde terwijl ze de trots in de ogen van de kleine Vulpix zag. Ze haalde even diep adem. “Goed zo,” complimenteerde ze het kleintje, waarna ze even knikte. “Oké, nu moet je je nog beter concentreren. Een vlammenwerper is veel moeilijker om te leren,” zei ze toen, haar stem weer wat strenger, even als haar blik. Ze haalde diep adem en ging wat steviger op haar poten staan. Ze haalde diep adem en tilde haar kop omhoog. Vuur ontstond in haar bek en ze vuurde een vlammenwerper af, groter dan voorheen. Haar ogen werden even groot. Natuurlijk, het was niet raar dat ze zelf ook vooruit ging. Ze deed vaak een vlammenwerper, en als ze er zo de tijd voor kon nemen, kon ze niks anders verwachten dan een redelijk tot goede vlammenwerper. Ze haalde diep adem. “Concentreer je op het vuur. Als je gedachten afdwalen, zal de vlammenwerper meer lijken op een sintel dan op een vlammenwerper,” besloot ze te zeggen.

'Ik doe zowel Gyms en Contests.' Ayla grinnikte bij het horen van deze woorden. Dat was toevallig, zij ook! 'Maar heb ook langer dan zeven jaar in een Daycare gewerkt,' vervolgde Cynthia. Dat kwam vast handig van te pas, wist Ayla. Zelf was ze ook heel dankbaar voor de vele lessen die haar pleegvader haar had geleerd. Een daycare. Dit leek Ayla erg leuk. Misschien dat ze ooit een opleiding breeder ging volgen, zodra ze genoeg had van de Gyms en Contests. 'Jij?' klonk Cynthia's vraag. Ayla keek op en glimlachte. "Eigenlijk hetzelde als jij. Ik doe ook beide," sprak ze grijnzend. "Ik weet namelijk niet wat ik nou het leukste vind en ik zie niet in waarom het niet gewoon allebei zou kunnen." Ze richtte haar blik even naar haar slapende Pidgeotto. "Niet dat ik al een Ribbon of Badge heb. Sterker nog, aankomende Contest word pas mijn eerste." Een ietwat zenuwachtig grijnsje vormde zich op haar gezicht terwijl ze Cynthia weer aankeek. "Doe jij daar ook aan mee?" vroeg ze toen, benieuwd of ze Cythia in één van de rondes zou tegenkomen. Als dit het geval was betekende het dus dat ze een Rivaal zou zijn. Al zou Ayla dit niet snel zeggen, ze haatte dat woord. Het klonk zo, vijandelijk. Ze glimlachte vaagjes en wachtte geduldig op antwoord.

'Goed zo,' sprak Summer. Kiara grijnsde van oor tot oor, een compliment! 'Oké, nu moet je je nog beter concentreren. Een vlammenwerper is veel moeilijker om te leren.' De grijns verdween en nam plaats voor een veel serieuzere blik. Ze maakte een zacht knikkende beweging en keek toen aandachtig naar wat Summer voor haar presteerde. Een enorme vlammenwerper ontsnapte uit haar bek en nam de steen in zijn greep. Deze kleurde felrood. "Wauw..." wist Kiara alleen maar uit te brengen. Dit ging haar nooit lukken...
'Concentreer je op het vuur. Als je gedachten afdwalen, zal de vlammenwerper meer lijken op een sintel dan op een vlammenwerper.' Kiara knikte onzeker en nam toen weer plaats voor de steen. Ze nam eenzelfde houding aan als haar lerares en probeerde zich te concentreren. Ze kneep haar oogjes stijf dicht, haalde diep adem en probeerde toen een grote hoeveelheid vuur te creeëren. Toen ze haar oogjes weer opende zag ze tot haar teleurstelling dat ze enkel een Sintel had afgevuurd, geen Vlammenwerper. Bedroefd staarde ze even naar de grond, maar al snel hief ze vastberaden haar kop weer richting de steen. Ze moest het gewoon nog een keer proberen! De kleine Vulpix zoog een zo groot mogelijke hoeveelheid lucht naar binnen, probeerde vervolgens deze lucht om te zetten in vuur en blies het toen weer met een zo groot mogelijke kracht weer uit. Allerlei Sintelbolletjes ontsnapte uit haar bek en vormde zich uiteindelijk tot kleine straal bestaande uit vlammen. Zo snel als het was gekomen, verdween het ook weer. Kiara sloot haar bek, verbaasd over het feit dat het haar gelukt was. Nouja, het had nog veel oefening nodig, maar het was in ieder geval een vlammenwerper. Een kleintje dan... Met een glimlach draaide ze zich weer om naar Summer, benieuwd naar wat zij er van vond.

'Eigenlijk hetzelde als jij. Ik doe ook beide. Ik weet namelijk niet wat ik nou het leukste vind en ik zie niet in waarom het niet gewoon allebei zou kunnen,' zei Ayla, waarna ze even naar haar Pidgeotto keek. Cynthia had een andere reden ervoor. Haar gevechtsstijl had altijd al een beetje op die van een coördinator geleken. Ze gebruikte tactieken, lette niet alleen op de kracht van de Pokémon, maar ook op de schoonheid en de handigheid van moves. Bovendien was een contest af en toe gewoon.. Leuk. 'Niet dat ik al een Ribbon of Badge heb. Sterker nog, aankomende Contest word pas mijn eerste. Doe jij daar ook aan mee?' Cynthia grijnsde breed. "Ja," zei ze grijnzend, "en, net als jij heb ik nog geen enkele badge of ribbon." Het zou leuk worden om tegen Ayla te strijden. Ze mocht haar wel. Ze leek een goed hart te hebben. Plots werden Cynthia's ogen groot. Ze was van plan Music te gebruiken in het Contest, omdat die de meeste moves had en hun telepathische connectie erg van pas ging komen. Als Ayla Nanook zou gebruiken.. Ze balde haar vuist. Nee, dat zou vast niet gebeuren. Misschien zou één van hen, of zelfs beiden, nieteens doorgaan naar de gevechtsronde.. Ze moest zich niet druk maken om dit soort dingen..

Summer keek toe hoe de jonge Vulpix een sintel afvuurde. Ze grinnikte zacht. Toen er de tweede keer een kleine vlammenwerper uit kwam, hief ze haar wenkbrauwen op. "Goed zo," zei ze, toen ze zich ineens realiseerde dat ze de naam van de kleine Vulpix niet eens wist. "Eh.." mompelde ze fronsend. Ze hief haar wenkbrauwen even op, maar besloot toen maar verder te gaan. "Goed. Je bent al op weg. Probeer echter te zorgen dat alles naar buiten komt," zei ze. Dit was.. Moeilijk uit te leggen. Voor haar was het onderhand zo makkelijk om het vuur uit haar bek te laten komen, dat het leek alsof ze het altijd al gekund had, ook al wist ze maar al te goed dat dit niet waar was. "Wacht eens.." mompelde ze grijnzend. "Niet schrikken," zei ze. Ze opende haar bek en deed een vlammenwerper, die de borstkas van de kleine Vulpix moest raken. Haar vuuraanval zou zorgen dat de vuuraanvallen van de kleine Vulpix sterker werden, waardoor de vlammenwerper makkelijker zou lukken. En, als ze het zo door had, zou het haar vast ook wel lukken zonder dat extra hulpje, toch? Summer grijnsde breed, terwijl ze zich overduidelijk slim voelde.

Aan de brede grijns die op Cynthia's gezicht verscheen kon ze het antwoord al aflezen. 'ja, en, net als jij heb ik nog geen enkele badge of ribbon.' Ook Ayla grijnsde, "Ik kijk er nu al naar uit," zei ze vervolgens. Een gevecht tussen haar en Cynthia. Dat werd vast leuk!
Even verzonk ze in gedachten, nadenkend over het aankomende Contest. Ze kreeg al lichtelijke zenuwen bij de gedachte aan het vele publiek. Dit was iets waar Ayla niet echt van hield, veel mensen. Waarschijnlijk omdat ze in een heel rustig gebied was opgegroeid. Met enkel haar pleegvader en de Pokémon om zich heen en af en toe de dorpelingen. Ach, het zou vast wel goed komen. Zolang ze zich maar op haar Pokémon concentreerde, zou ze vast het hele publiek niet eens zien staan. Ayla fronste, welke Pokémon zou ze eigenlijk gebruiken? Eens zien.. Kiara was nog te jong. En.. Yani kon een leuke move waarmee ze vele combinaties kon bedenken, Attract. Nanook kende ze natuurlijk al een hele lange tijd en was dan ook het sterkste van het team. Ja, ze zou Yani in de 1e ronde gebruiken en, als ze deze haalde, Nanook in de 2e. Met een glimlach wende ze haar blik weer naar Cynthia, niet doorhebbend dat deze zich zojuist ergens over druk had zitten maken. Ayla besloot niet te vragen welke Pokémon zij zou gebruiken, dan was de verrassing eraf.

'Goed zo!' Er ontsnapte een schattig gegrinnik uit Kiara's bek, waarom wist ze niet. Misschien van enthousiasme en het feit dat het haar zojuist gelukt was. Met een brede grimas op haar uitdrukking en een druk heen en weer zwiepende staart keek ze Summer aan. Deze leek zich iets af te vragen, maar Kiara was te naïf om te begrijpen wat. 'Goed. Je bent al op weg. Probeer echter te zorgen dat alles naar buiten komt,' legde Summer uit. Ze knikte, vastberaden om het de volgende keer nog beter te doen. Net toen ze het weer wilde proberen, werd ze tegen gehouden door haar lerares. Verbaasd keek ze haar aan. Voor wat moest ze niet schrikken? Plots werd er weer een vlammenwerper op haar afgevuurd, dit keer op haar borst. Kiara giechelde. Ze kon het gewoon niet laten, het voelde zo grappig! Maar, ze begreep ook waarom Summer dit deed. Als Vulpix had ze de Flash Fire ability. Wat betekende dat vuuraanvallen haar juist versterkte, in plaats van verzwakte. Ze maakte een dankbaar knikkend gebaar richting Summer en liep toen vastberaden op de steen af. Ze hield halt, verschoof haar pootjes voor een wat stevigere houding en ademde zo diep mogelijk in. Ze hield de lucht even binnen, voordat ze hem met een grote kracht weer uit blies. Meteen vloog er een vlammenwerper uit haar bek. Natuurlijk was hij niet groot, maar wel zo dat Kiara er zelfs een stukje van naar achter schoof. Met grote bruine ogen staarde ze naar de gloeiende steen. Het was haar gelukt.. het was haar echt geluk! "Jippie!" riep ze vrolijk. Ze maakte een sprong in de lucht, gaf Summer een knuffel en rende toen op Ayla af. "Ayla, ik kan een vlammenwerper. Een echte vlammenwerper!" riep ze dolenthousiast terwijl ze in de armen van haar trainster sprong.

'Ik kijk er nu al naar uit,' waren de woorden van Ayla. Cynthia knikte. Ja, zei ook. Het leek haar toch echt leuk om eens tegen Ayla te moeten. Ayla zou ze nooit 'Rivaal' noemen. Music zou haar een klap geven als ze Nanook als rivaal moest gaan zien. Als Ayla zou winnen van haar, in een contest, zou Ayla dit verdiend hebben. Ze zou niet gaan trainen om Ayla in het specifiek te kunnen overmeesteren. Ze slaakte een diepe zucht. Even keek ze naar haar Pokémon. Nyala of Music zou gebruikt worden in de eerste ronde, Music in de tweede. Het kon vast geen kwaad om Music dubbel te gebruiken, haar moves zouden nooit voorspelbaar worden. Maar, Nyala bezat ook wat aardige moves.. Music kon haar helpen met haar Fire Punch, een Swift kon Nyala misschien al, en anders kon ze het haar gaan leren, en verder kon ze ook al een ijsstraal, snelle aanval, et cetera. Ze fronste. Waarschijnlijk ging ze Music gebruiken, en dan Nyala ooit in een volgend contest. Want ze wilde Nyala eigenlijk ook nog een waterpulse en schaduwbal leren.. Zou dat haar ooit lukken vóór de eerste ronde? Fire Punch, Swift, Water Pulse en Schaduwbal. Het zou moeilijk worden, dus eerlijk gezegd verwachtte ze niet dat het ging lukken.

'Jippie!' riep de jonge Vulpix. Summer grijnsde licht. Ze voelde hoe de Vulpix haar knuffelde en schrok even van de aanraking, maar kalmeerde al snel weer. 'Ayla, ik kan een vlammenwerper. Een echte vlammenwerper!' riep ze uit, nadat ze naar Ayla toe was gerend. Summer haalde adem en keek Cynthia aan, die haar een goedkeurende blik schonk. Ze haalde diep adem en keerde de rest toen de rug toe, waarna ze onder een boom ging liggen. Gekke kleine Vulpix, dacht ze bij zichzelf. Ze kon het niet laten licht te grijnzen om hoe Kiara deed. Het was best schattig.. Soms. Ze haalde nog eens diep adem, voor ze haar ogen sloot, hopend even niet meer gestoord te worden. Ze zou niet nog eens een 'goede daad' verrichten, of zo iets.

Ayla wierp Summer een dankbare blik en nam toen lachend haar Vulpix in haar armen. Deze was duidelijk dolenthousiast over het feit dat ze Vlammenwerper had geleerd. Ayla was overigens ook harstikke trots. Vandaar dat ze het kleine vossenwezentje dicht tegen zich aandrukte. "Goed gedaan hoor wijffie, ik ben trots op je," sprak ze met een zonnige glimlach op haar uitdrukking. Ze liet haar hand even liefkozend over haar vachtje glijden en legde haar toen voorzichtig weer terug in het gras. Na haar nog eenmaal bij haar oortje gekriebeld te hebben richtte ze haar blauwe ogen weer op Cynthia. Kiara liet ze lekker in gras spelen, deze was toch nog te vrolijk om beloond te kunnen worden. Straks als ze gingen eten zou ze wel een extra koekje in haar bak leggen, om aan te tonen dat ze het echt heel goed had gedaan. En natuurlijk had Summer ook wat verdiend, zonder haar had het waarschijnlijk heel wat langer geduurd voordat Kiara haar vuuraanval had weten te bevorderen.
"Bedankt voor Summer's hulp," besloot ze uiteindelijk te zeggen. Summer zelf was onder een boom gaan liggen en verlangde duidelijk naar wat rust, daarom dat Ayla het tegen Cynthia zei. Met een glimlach trok ze haar knie omhoog en legde ze hierop haar arm weer te rustte. Haar andere arm had ze om het lichaam van haar Pidgeotto gesloten, die nog niet zo lang geleden was opgestaan en zich bij Ayla had neergeled. Waarschijnlijk verangde ze naar wat aandacht en Ayla was bereid dit te geven. Ze kriebelde de vogel tussen haar veren en liet het toe toen deze met een genietende zucht haar kop op haar been legde. Uiteindelijk wende Ayla haar blik weer naar Cyntiha, benieuwd of zij nog wat te vertellen had.

- Flutpost, I'm sorry. -

Cynthia haalde diep adem, duidelijk nog twijfels hebbend over alles. Wilde ze wel echt meedoen met het contest? Ze had zich ingeschreven omdat Music eigenlijk een coördinators-Pokémon zou zijn met Charelle, maar Cynthia kende de moves van Music nog niet genoeg, en ze had het gevoel dat ze toch niet door zouden gaan. Ze wilde zich eigenlijk gewoon eerst focussen op de Gyms, zoals ze eerder van plan was. 'Bedankt voor Summer's hulp,' hoorde ze uiteindelijk. Cynthia keek om zich heen, zoekend naar Summer. Toen ze deze achter een boom zag liggen grijnsde ze. "Ik zal 't aan 'r doorgeven," grijnsde ze droogjes. Hierna keek ze weer naar de grond. "Ik denk.. Dat ik toch niet mee doe aan het contest," besloot ze. Ze keek met een lichte grijns naar de grond. "Mijn eerste.. Beslissing was om de contests even niet mee te doen, maar eerst ervaring en een band op te bouwen met mijn Pokémon. Hoe kan ik dat doen als ik me al na een paar dagen inschrijf voor zoiets? Nee. Ik doe niet mee," besloot ze toen kalm te zeggen en ze grijnsde lichtjes. Toen keek ze even met een lichtgeïrriteerde blik naar Nyala, die op en neer aan het hobbelen was. "Gaat alles goed?" vroeg ze droogjes, maar Nyala begon overhyperd te knikken. Alles oké, dus. "Ik denk.. Dat ik in plaats van het Contest dan maar vandaag of morgen de Gym uit ga dagen," besloot ze toen en ze haalde diep adem, waarna ze haar blik op de grond richtte.

Music keek naar Nanook. Ze waren al een hele tijd stil geweest. Music had alles gevolgd wat er zich tussen Cynthia en Ayla afspeelde, en had geknikt over het Contest. Eerlijk gezegd wilde ze zelf nieteens mee doen. Waarom zou ze? Ze had zelf nog nooit aan een contest meegedaan, en was nog niet goed voorbereid. Ze wist dat Cynthia haar voor beide rondes zou moeten gebruiken; Summer was een optie voor de tweede ronde, maar zij was sterker en had meer moves. Cynthia zou eerst haar Pokémon meer nuttige moves moeten leren, voor ze een contest aan zouden gaan. Music keek Nanook weer even aan. "En.." besloot ze droogjes te mompelen.

Cynthia liet haar blik op de grond vallen. 'Ik denk.. Dat ik toch niet mee doe aan het contest,' sprak ze vervolgens. Ayla fronste, lichtelijk verbaasd om dit aan te horen. Deze verbazing trok echter weer weg zodra Cynthia haar woorden verklaarde. 'Mijn eerste.. Beslissing was om de contests even niet mee te doen, maar eerst ervaring en een band op te bouwen met mijn Pokémon. Hoe kan ik dat doen als ik me al na een paar dagen inschrijf voor zoiets? Nee. Ik doe niet mee.'
Ayla maakte een knikkende beweging en glimlachte. Ze vond het jammer, maar begreep het. Eigenlijk was het heel logisch. Zij had namelijk precies hetzelfde gedaan toen er een tijd geleden werd aangekondigd dat er een Contest in Lought town zou komen. Zij had zich niet ingeschreven, ook doordat ze nog niet zo heel lang in Utah was en eerst een betere band met haar nieuwe teammaatjes wou opbouwen. Nu waren zij, Nanook, Kiara en Yani de beste vrienden en ze was klaar om aan haar eerste Contest mee te doen.
'Ik denk.. Dat ik in plaats van het Contest dan maar vandaag of morgen de Gym uit ga dagen.' Ayla keek op en liet haar blik op Cynthia rusten, ook al had deze haar blik op de grond gericht. "Dat is inderdaad misschien beter," sprak ze vervolgens. Een Gym was niet alleen een goede uitdaging, maar ook een belangrijke training voor jezelf en je Pokémon. Cynthia zou het vast goed doen.
"Pidg, pidg." Verbaasd wende Ayla haar blik naar Yani. Deze trok aan haar rugtas, een gebruikelijk ritueel om aan te tonen dat ze honger had. Een grinnik verliet haar mond, waarna ze Cynthia weer aankijk. "Alright, enough with the heavy. Laten we wat gaan eten," sprak ze vervolgens grijnsend. Bij het woord 'eten' sprong Yani op en maakte ze een druk knikkend gebaar, ze was het er duidelijk helemaal mee eens.

Een tijd lang had Nanook naar het hele schouwspel van beneden gekeken. Hoe Kiara een Vlammenwerper leerde, Yani om eten vroeg en Ayla uiteindelijk haar lunchbox en het Pokémonvoer uit haar rugtas haalde. Zelf had Nanook geen honger, wat ook niet gek was, dus besloot hij bij Music in de boom te blijven. 'En..' had deze zojuist gemompeld. Hij grinnikte, blijkbaar wilde ze de stilte verbroken hebben. "Vind je het niet erg dat je niet meedoet aan een Contest?" besloot Nanook dus maar te vragen. Hij zwaaide zijn beentjes omhoog, draaide zijn lichaam zo dat zijn rug tegen de stam aan kwam te leunen en sloeg vervolgens zijn armen om zijn zojuist omhoog getrokken knietjes. Zo bleef hij Music glimlachend aankijken, wachtend op antwoord.