Eindelijk.. Een dorp!

De avond begon te vallen en het begon al iets kouder te worden. Een paar luchtpokemon vlogen door de lucht en de grond pokemon renden door het bos. De meeste verstopten zich in de bosjes toen ze voetstappen aan hoorden komen, maar anderen bleven kijken, gedreven door nieuwsgierigheid. Toen het meisje in zicht kwam, zag ze de pokemon die net nog zo nieuwsgierig naar haar gekeken hadden wegduiken. Ze stapte vermoeid door. Hoeveel dagen waren ze nu wel niet onderweg? Een kleine pichu met een hangend oor hing half slapend over haar schouder. Het leek wel weken geleden dat ze nog in dat weeshuis zat. Een paar van de lange plukken haren plakten aan haar voorhoofd en haar krullende haar stond alle kanten op.
Na nog een eind lopen verdween het bos eindelijk achter haar en ze keek strak voor zich uit. ,,Zijn dat... Huizen?" vroeg het meisje, die de naam Tsukina droeg, zich hardop af. Ze veegde haar haren voor haar ogen weg en zo kon ze de huizen nog duidelijker zien. Met harde stappen liep ze er heen, haar hoofd duizelde lichtjes en haar keel was droog van het tekort aan drinken en eten. Mimi, de pichu die aan haar schouder hing, sprong van Tsukina's schouder en keek haar vriendin bezorgd aan. ,,Het is.. Goed.." zei Tsukina met een glimlachje, maar net toen ze nog een stap wou zetten zakte ze door haar benen heen.
Tsukina gromde lichtjes toen ze probeerde niet helemaal te vallen, wat ze er net en moest ze zo nodig op dit moment er bij neervallen? Toch lukte het haar niet te blijven staan en verder te lopen.. Ze viel, haar hoofd kwam met een klap op de grond en zwarte vlekken dansten voor haar ogen. Het klagerige gekrijs om hulp van haar Pichu was eerst nog duidelijk te horen, maar leek steeds verderweg en Tsukina's ogen sloten zich langzaam.
Het verre lopen en het te kort aan eten en drinken waren de oorzaak van het flauwvallen.. De Mimi greep haar baasjes arm en probeerde deze verder te trekken, zonder succes.

Een kleine Bulbasaur, Lotus, stond onder een appelboom. Met haar roedes haalde ze de appels er één voor één uit en stopte ze ze in een zakje. Haar trainer, Charelle, stond grijnzend te kijken. ''Goed zo! Nu hebben we wel genoeg,'' sprak ze na een tijdje. Lotus knikte. 'Bulba!' riep ze vrolijk. Charelle grinnikte. ''Kom, nu kunnen we verder,'' sprak ze, terwijl ze het zakje dicht deed en in haar tas deed. Haar Bulbasaur knikte. Charelle begon te lopen, terwijl Lotus haar voorbeeld volgde. ''Waar gaan we heen, Lotus?'' vroeg Charelle. 'Bulba-Bulbasaur?' vroeg de Bulbasaur. ''Oke, je weet het dus ook niet. Misschien kunnen we ergens poffins gaan maken? Die van mij zijn bijna op. Jullie eten me de oren van het hoofd,'' grijnsde ze. 'Bulbasaur!' antwoordde Lotus vrolijk. Charelle pakte haar kaart. ''De dichtstbijzijnde plek is.. Chimber Town,'' sprak ze. Ze wees naar een dorp, verderop.
''We hebben ze!'' riep Charelle. Ze keek naar haar poffins, die eindelijk klaar waren. Ze deed ze in een zak en deed de zak in haar tas. ''Bedankt, mevrouw, dat ik uw keuken mocht gebruiken,'' sprak ze grijnzend. De dikke vrouw knikte. 'Geen probleem, meisje.' Charelle draaide zich om. ''Kom mee, Lotus!'' riep ze. Samen met haar Bulbasaur liep ze het huis uit. Haar tas voelde zwaarder aan, door de grote zak met poffins die ze er in had gedaan. Toen Charelle het huisje uit liep, hoorde ze gekrijs. Ze keek om. Daar! Verderop lag een meisje op de grond, met een Pichu naast haar. ''Kom mee, Lotus,'' sprak Charelle, voor ze op het meisje af rende. Ze knielde voor haar en draaide het meisje op haar rug. ''Lotus, pak het water,'' sprak Charelle. Het meisje zag er uitgedroogd en uitgehongerd uit. Lotus pakte het water uit de tas van Charelle. Charelle draaide het open en deed wat water op haar hand. Hierna legde ze haar natte hand op de nek van het meisje, op haar slagader. Zo zou haar bloed wat kouder zijn, wat fijn kon voelen als je uitgedroogd was. Hierna probeerde ze de mond van het meisje te openen en goot ze wat water naar binnen, zoals ze geleerd had van haar ouders. Hierna keek ze bezorgd naar het meisje en de Pichu, hopend op goed resultaat.

-Fluttigheid..-

Mimi keek eerst even gestrest toen het onbekende meisje en de bulbasaur aankwamen rennen, maar daty ging weg toen ze merkte dat ze haar vriendin zouden helpen. ,,Pi...Pi..Pichu!" zei Mimi terwijl ze tegen Tsukina's hand duwde. Het onbekende meisje maakte haar hand nat en legde die in Tsukina's nek, Tsukinas oogleden begonnen wat te trillen omdat ze haar ogen open probeerde te doen, maar toen de eerste lichtval kwam kneep ze haar ogen weer dicht. Langzaam werd Tsukina's mond geopent en ze voelde, koud, vochtig spul naar binnen lopen.. Water? Het water droop haar keelbinnen nog voor ze de kracht had om door te slikken en Tsukina schoot hoestend overeind.
Tsukina's ogen schoten eerst naar Mimi, die nu op en neer begon te springen van blijdschap en toen gingen haar ogen langzaam naar het meisje. Was dat degene die haar geholpen had? Het meisje keek haar bezorgd aan en Tsukina keek haar op het begin even met doffe ogen aan en probeerde de duizeling in haar hoofd te negeren.

Het meisje schoot hoestend overeind. Een glimlach vormde zich op het gezicht van Charelle, terwijl ze het flesje water voor zich hield, zodat het meisje het kon pakken. Lotus had een appel beet met haar roede, en hield die ook voor het meisje. Charelle grinnikte. ''Je leek uitgehongerd en uitgedroogd.. Het lijkt me handig als je wat eet en drinkt,'' zei ze. Ze zette het flesje neer en begon in haar tas te graaien. Uiteindelijk wist ze een poffin te pakken. Deze hield ze voor de Pichu. ''Honger?'' vroeg ze droogjes, terwijl ze het voor de Pichu neer legde. Ze haalde diep adem, wachtend tot de twee het zouden aanpakken. Ze wilde niet dat ze zouden verhongeren of zouden uitdrogen.. Plots herinnerde ze zich dat het meisje natuurlijk geen idee was wie ze was. ''Mijn naam is Charelle, en dit is Lotus. Maar, dat is niet echt belangrijk. Eet en drink eerst maar, daarna zien we wel verder,'' sprak Charelle rustig. Ze keek even naar de kleine Pichu, maar pakte toen een klein plastic bakje en deed daar wat water in. Misschien had ze dorst, wist zij veel. Hoe kon het eigenlijk zo ver komen? Charelle fronste. Meestal als iemand dorst had, wist deze wel wat te drinken of te eten te vinden, en zou hij of zij niet zo afgetakeld zijn..

-Sorry voor de slechte post.. Moet weg. >.>-

Tsukina keek eerst even vreemd naar het flesje water dat het meisje voor haar hielt, dit was best verwarrend, vooral toen de bulbasaur ook een appel voor haar hield 'Je leek uitgehongerd en uitgedroogd.' Tsukina's ogen gingen weer richting het flesje dat voor haar gehouden werd 'Het lijkt me handig als je wat eet en drinkt..' Tsukina knikte even zwijgend en pakte het flesje voorzichtig aan. Rustig nam Tsukina een paar slokken teriwjl ze het meisje strak in de gaten hielt, waarschijnlijk had het meisje Mimi een poffin gegeven, want die zat daar nu gulzig van te eten.
'Mijn naam is Charelle en dit is Lotus.' zei het onbekende meisje, Tsukina's ogen gingen weer richting de bulbasaur en ze keek even naar de appel die deze nogsteeds naar haar uitgestoken had. 'Maar dat is niet echt belangrijk. Eet en drink eerst maar, daarna zien we wel verder..' Tsukina pakte voorzichtig de appel aan en nam hier een paar happen van.
Ze keek even naar Mimi en pas na een tijdje gingen Tsukina's ogen weer richting Charelle.

Het meisje knikte en pakte het flesje aan. Ze dronk wat water, wat Charelle geruststelde. Ook de Pichu had de poffin aangenomen en zat daar van te eten. Het meisje nam later pas de appel aan en begon te eten. Het meisje zei niks, maar het leek erop dat het eten en drinken hielp. Charelle haalde diep adem. Zou het meisje zich nog voorstellen? Charelle was wel benieuwd wie ze was. En.. Wat er gebeurd was. Maar.. Ze mocht niet al te nieuwsgierig zijn. Als het meisje niet wilde vertellen wat er was gebeurd, dan hoefde ze niks te zeggen. Charelle haalde diep adem en stond op. Ze stak haar hand uit naar Tsukina. ''We kunnen denk ik beter ergens anders gaan zitten,'' sprak ze. Als er mensen zouden komen.. Charelle had geen zin om op de grond te blijven zitten. Ze keek even om zich heen. ''We zouden naar het Pokémon Center kunnen gaan, maar we zouden ook op een terrasje kunnen gaan zitten,'' sprak ze. Als het meisje hulp nodig had, zouden Lotus en Charelle haar kunnen helpen. Als ze tijdens het lopen opnieuw in zou storten, zouden de roedes van Lotus haar vast en zeker op tijd kunnen grijpen, zodat ze niet zou vallen. Bovendien.. Dit was een dorp. Charelle wist zeker dat er ergens een terrasje moest zijn, en dat kon dus niet erg ver zijn, omdat dorpen kleiner waren dan steden.

-Sorry, ik kon niks anders meer verzinnen.. >_>-

Tsukina had rustig haar appel opgegeten zonder haar ogen van Charelle af te halen en na een tijdje was ook Mimi klaar met eten. 'We kunnen beter ergens anders gaan zitten..' brak Charelle door de stilte heen, ze was opgestaan en stak haar hand naar Tsukina uit. Die knikte alleen maar en keek even naar haar hand. Tsukina besloot dat ze ook wel op eigen kracht zou kunnen staan en duwde zich met haar armen overeind. 'We zouden naar het Pokémon Center kunnen gaan, maar we zouden ook op een terrasje kunnen gaan zitten' Tsukina knikte weer even instemmend en stak haar arm uit naar Mimi, die er meteen op sprong en naar haar vriendins schouder klom.
Er viel even een korte stilte en Tsukina keek even naar de grond. Na een tijdje keek ze op naar het meisje met een kleine glimlach ,,Ik heb je nog niet bedankt voor het eten en drinken.." zei ze, ookal stond er een glimlach op haar gezicht, haar stem klonk emotieloos ,,Dus.. Bedankt.."

Tsukina pakte haar hand niet aan maar stond zelf op. Charelle hief haar wenkbrauwen op, maar liet haar arm weer naast haar lichaam vallen. 'Ik heb je nog niet bedankt voor het eten en drinken,' zei het meisje uiteindelijk met een glimlach. Toch klonk haar stem nog erg emotieloos. Charelle hield daar niet zo van, ze vond het een beetje.. vreemd als mensen zich zo gedroegen. Toch besloot ze er niet op te reageren. 'Dus.. Bedankt..' sprak het meisje toen. ''Geen dank. Wat had ik anders moeten doen? Je daar laten liggen?'' Ze hief haar wenkbrauwen op en grinnikte. Nu het meisje weer een beetje bij zinnen scheen te zijn, hoefden ze nergens heen. Zolang ze maar niet weer flauw viel.. O ja! ''Wat was er gebeurd..?'' vroeg Charelle met een frons op haar gezicht. Ze keek even naar haar Bulbasaur, Lotus. Die was achter Charelle gaan staan, en had blijkbaar een Poffin uit Charelle's tas gepakt. ''Hé, Lotus, dat mag niet. Daar moet je om vragen!'' fluisterde Charelle streng. Haar Bulbasaur verontschuldigde zich en stopte snel de Poffin in haar mond. Charelle rolde met haar ogen, maar besloot haar blik toen weer te richten op het meisje met de Pichu. Het was best vreemd. Het meisje had iets.. Die emotieloze stem.. Het maakte Charelle een klein beetje bang, eigenlijk. Van zo iemand had ze nooit verwacht dat die een Pichu zou nemen.. Charelle fronste even en zakte weer weg in haar eigen gedachten.

'Geen dank. Wat had ik anders moeten doen? Je daar laten liggen?' vroeg Charelle en ze grinnikte, daar wist Tsukina even niks op te reageren en ze keek naar Mimi, die op haar schouder zat en met een schattige glimlach naar Charelle en Lotus keek. 'Wat was er gebeurd..?' vroeg Charelle na een korte stilte, Tsukina liet haar blik weer naar het meisje gaan ,,Ik.. Uuhm.." begon ze en ze dacht even na, wat was er nou echt gebeurd ,,Ik denk dat ik niet genoeg gegeten had.." haar stem was nogsteeds hetzelfde, ze dacht weer even terug aan de dag dat ze er achter kwam dat haar eten op was gegaan.. Dat was ongeveer.. Drie dagen geleden geweest? En ze had sinds dien alleen wat bessen gegeten die ze gevonden had.. Opeens merkte Tsukina op dat Charelle er nu pas achterkwam dat Lotus een poffin had gestolen 'Hé, Lotus, dat mag niet. Daar moet je om vragen!' fluisterde Charelle streng, de bulbasaur verontschuldigde zich maar stopte toch snel de poffin in haar mond. Tsukina grinnikte even, wat best schattig klonk en keek weer even naar de grond.
Opeens sprong Mimi van Tsukina's schouder en rende een paar rondjes om Charelle en Lotus heen, terwijl ze dat deed volgde Tsukina de drukke pichu met haar ogen.

'Ik.. Uuhm.. Ik denk dat ik niet genoeg gegeten had,' was het antwoord van het meisje. Charelle haalde diep adem. Plots sprong de Pichu van Tsukina's schouder en rende wat rondjes om Charelle en Lotus heen. Charelle werd er een beetje duizelig van. Plots herinnerde ze zich iets. ''Kom mee. Dan gaan we wat eten,'' sprak ze. ''Ik wed dat mijn Pokémon ook hongerig zijn..''
Het duurde niet lang voor ze aankwamen bij een terrasje. Charelle grijnsde en pakte een grote bak voor de Pokémon. Hier deed ze een hele lading poffins in. ''Rena, Music.. Laat je maar zien!'' riep ze luid. Ze maakte een pirouette en gooide de twee Pokéballs de lucht in. Een Cubone en Ralts werden zichtbaar, en begonnen rustig te eten. Ook Lotus begon te eten. Charelle grinnikte en keek naar de Pichu van Tsukina. ''Er is meer dan genoeg. Eet maar mee,'' grinnikte ze. Hierna ging ze rustig aan het tafeltje zitten. Ze haalde diep adem. ''Wil jij ook wat te drinken?'' vroeg ze rustig aan Tsukina, terwijl ze haar wenkbrauwen ophief. Ze keek even naar haar Cubone, die blijkbaar vol zat. Ze ging ergens zitten en begon met haar bot op de grond te slaan. Dat vond ze blijkbaar leuk, ofzo. Lotus ging er naast liggen en kreunde even, voor ze in slaap viel. Music pakte een stoel, ging naast Charelle zitten en zette een lieve grijns op haar gezicht. Charelle grinnikte. Ze haalde diep adem, voor ze even naar de wolken keek. Er waren niet veel wolken, maar dat maakte niet uit.

'Kom mee. Dan gaan we wat eten.' sprak Charelle 'Ik wed dat mijn pokémon ook hongerig zijn..' Tsukina knikte even instemmend en liep achter haar aan. Niet veel later kwamen ze aan bij een terrasje, Tsukina keek haar ogen uit in zo'n dorpje, al probeerde ze haar verbazing wat te verbergen. Mimi was tijdens het lopen steeds rondjes om hun heen gerend en hing nu dus lui aan Tsukina's schouder. Tsukina nam rustig plaats op een stoel tegenover Charelle. 'Rena, Music, laat je maar zien!" zei Charelle terwijl ze met een purouette de twee pokebals de lucht in gooide. Tsukina glimlachte toen ze de Cubone en Ralts zag verschijnen. Charelle bereidde wat eten voor de pokemon voor en die begonnen te eten. Charelle week haar ogen richting Mimi 'Er is meer dan genoeg, eet maar mee.' Mimi liet dat zich niet meer een tweede keer zeggen en stoof, met al haar energie weer terug, op de poffins af en begon enthousiast mee te eten terwijl ze wat meer contact met de andere pokémon probeerde te maken.
'Wil jij ook wat drinken?' vroeg Charelle, Tsukina knikte even en zei toen: ,,Water, graag.."
Toen de Ralts er bij ging zitten glimlachte Tsukina even en keek daarna Charelle weer aan.

'Water, graag,' sprak het meisje. Charelle stond op en liep het kleine huisje binnen. ''Kunnen we hier ook drinken halen?'' vroeg ze rustig. 'Ja, zeker,' sprak de vrouw. ''Een cola en een water, graag,'' sprak Charelle toen. 'Dat wordt dan één dertig,' sprak de vrouw. Charelle gaf haar twee Poké. ''Laat de rest maar zitten,'' sprak ze droogjes. Ze kreeg een glas cola en een glas water en draaide zich om. Met rustige stappen liep ze terug naar Tsukina en zette ze de twee glazen op de tafel. Ze nam een slok uit haar glas en haalde diep adem. Plots zag ze dat Rena op stond, blijkbaar geïrriteerd door de Pichu. Waarom wist Charelle niet. Rena was nooit al te lief geweest voor vreemden. Maar, dit had ze nog nooit gedaan. Rena liep op de Pichu af en sloeg deze met haar bot op het hoofd. ''Rena!'' riep Charelle verbaasd uit. Rena keek haar aan en snoof, maar gromde toen naar de Pichu. Ze liep weer naar haar plek en ging zitten. Ze sloot haar ogen, niet bang voor de reactie van de Pichu. Charelle rolde met haar ogen. ''Het spijt me zeer. Mijn Cubone is soms.. Nogal een biatch,'' legde Charelle uit, terwijl ze een kwade blik wierp op haar Cubone.

-Kortheid.-

Toen Charelle in het huisje verdween hielt Tsukina de pokémon strak in de gaten. Mimi at rustig van een poffin terwijl ze af en toe richting de anderen glimlachte. Nu pas merkte Tsukina op dat ze haar naam nog niet eens aan Charelle had verteld.. Maar deze had er ook niet naar gevraagt, dus misschien zou het raar zijn haar naam opeens uit het niets te zeggen? Met rustige stappen kam Charilla terug naar de tafel en zette de twee glazen. Tsukina pakte het water glas en nam rustig een paar slokken, toen ze uit haar ooghoek de Cubone opeens op zag staan en richting Mimi zag lopen. Tsukina leek direct op haar hoede te zijn, opeens werd Mimi op haar hoofd geslagen met het bot. Tsukina's ogen werden groot en ze wouw bijna opspringen om Mimi daar vandaan te halen, maar toen riep Charelle haar pokemon al tot orde.
De arme Pichu had zich na de klap tegen haar hoofd achterover laten vallen en een koprol gemaakt, waarna ze weer zittend neerkwam. Mimi bracht haar pootjes naar haar voorhoofdje terwijl ze een klagerige ,,Pii.." uitstootte. 'Het spijt me zeer. Mijn cubone is soms.. Nogal een biatch..' legde Charelle uit en ze weirp een kwade blik op haar cubone. Mimi was ondertussen wankelend opgestaan en liep nu richting de cubone. ,,Pi.. Pichu.. Pi..?" sprak de kleine Pichu op een vragende toon, Tsukina bedacht zich dat haar pichu waarschijnlijk iets van sorry zei of de cubone vroeg waarom ze dat gedaan had..

Charelle zag hoe Tsukina's ogen groot werden van schrik en hoe ze op wilde springen. Charelle zag hierna hoe de kleine Pichu een koprol maakte door de klap. De kleine Pichu bracht haar pootjes naar haar koppie en liet een klagerige 'Pii..' horen. Charelle zuchtte diep. 'Pi.. Pichu.. Pi..?' vroeg de kleine Pichu, nadat ze op de Cubone, Rena, afgelopen was. De Cubone opende haar ogen en liet een zachte grom horen. 'Cubone, Cubone-Cu..' sprak de Cubone lacherig. Charelle begreep het niet helemaal, maar Rena kennende zou het wel iets betekend hebben in de trend van; 'Je irriteerde me gewoon, weetje.' Charelle snoof. ''Normaal doen en je excuses aanbieden,'' siste ze naar haar Cubone. Deze zuchtte en bood haar excuses aan, maar het klonk niet echt overtuigend. Charelle sloot haar ogen en leunde achterover in haar stoel. Ze dacht aan de keer dat ze Music ving. Zonder problemen had Music zich laten vangen, terwijl ze vast en zeker tegen had kunnen stribbelen. Charelle wist dat Ralts van trainers hielden die iets goeds om zich heen hadden hangen. Ze konden dit voelen, of zo. Charelle haalde diep adem. Het had haar verbaasd dat de Ralts dan bij haar vorige trainer was gebleven. Misschien was die diep van binnen niet zo als hij zich voorgedaan had. Charelle dacht even na. Of hij had haar gevangen tegen haar wil in, dat was ook een mogelijkheid. Charelle opende haar ogen weer en wierp haar blik op haar Ralts. Ze wilde dat deze ooit een prachtige Kirlia zou zijn. Ze wist nog niet zeker of ze haar ooit een Gardevoir wilde laten worden, maar Kirlia vond ze erg mooi. Bovendien.. Je zou dan wat meer van haar ogen kunnen zien en ze zou toekomstbeelden kunnen krijgen en deze via telepathie door laten gaan naar anderen. Dit leek Charelle heel mooi.. Misschien zouden ze het ooit in een contest kunnen gebruiken, of zo. Plots herinnerde Charelle zich iets. ''Ehm, ik moet gaan..'' sprak ze. ''Keer terug, Rena, Music,'' sprak ze. ''Dag,'' zei ze toen, voor ze zich omdraaide en weg liep, met Lotus.

-Sorry, maar ik zit in teveel topics. Bovendien is Music geëvolueerd enzo.. >.>-