Eindelijk rust

Kai en Dfolay liepen rustig door het woud heen. Eindelijk waren ze verlost van al die drukte. Kai had hoofdpijn gekregen van al die mensen die om hun krioelden. Hij kon er echt niet tegen. Dfolay zo te zien ook niet. Hij zag er niet goed uit. Gelukkig konden ze nu genieten van de natuur en rust die deze bracht. Kai snoof diep in en luisterde naar de ritselende blaadjes boven hem. Nergens voelde hij zich meer thuis dan alleen samen met zijn beste vriend, Dfolay, in de wildernis. Niets wilde hij liever dan de vele geluiden en geuren die de natuur voortbracht.
"Is dit niet het beste wat je kan overkomen?", vroeg hij met een kleine glimlach aan zijn grovyle.
"Gro-gro-groooovyle", bracht Dfolay vrolijk uit.
Kai keek met dezelfde kleine glimlach weer op en luisterde nog eens goed naar alles wat er om hem heen gebeurde. Geritsel, de wind langs zijn oren en al die verschillende pokémon die zich in dit woud bevonden.
"Wat zou zich er allemaal wel niet in dit woud bevinden?", begon hij gefascineerd. "Al die nog onontdekte pokémon en geheime plaatsen"
"Gro-gro", antwoordde de grovyle.
"Misschien is dat eigenlijk maar goed ook", zei Kai nu iets minder vrolijk.
Er viel een ijzige stilte tussen de twee. Het enige geluid wat ze nog voortbrachten was het heen en weer bewegen van hun grassprietjes en voetstappen. Sneller dan eerst liepen ze door, zonder nog iets te zeggen. Ineens werd het bladerdak boven hun lichter, een open plek. 'Dat is misschien een goede plek om uit te rusten', dacht Kai.
Maar zijn gedachtes werden al snel verstoord door het geschreeuw van een jongeman die zich al op de open plek bevond.
'Een trainer', dacht Kai geïrriteerd.

Kio die ook was aankomen lopen met Snorunt Hij had een trainer horen roepen. '' Daar gaat onze rust.'' Kio keek chagerijnig naar de trainer.'' Snorunt bevries hem eens met een Icy wind.'' Fluisterde Kio. Snorunt bevroor de Trainer en zijn Zigzagoon.'' Dat zal ze leren. Mijn rust teverstoren.'' Zei Kio rustig. Hij ging ook tegen een boom aan liggen.'' Pichu en Aipom kom er maar uit.'' Zei Kio. en de 2 kwamen uit hun poke-ball. Kio was tegen het telang in een poke-ball zitten. het was nooit leuk om in een kleine ruimte tezitten. vond hij zelf. Hij liep rustig ergens naar toe en kwam een jongen tegen met een Grovylle.'' Hooi.'' Zei kio rustig en hij ging tegen een boom aan zitten.'' Aipom en Pichu en Snorunt gaan jullie maar lekker spelen.'' Snorunt bleef bij Kio. '' Wat is er heb je geen zin om tespelen?'' Vroeg Kio. Snorunt wees naar de jongen als of hij hem ergens van kende.

Kai keek van een afstand toe hoe een andere jongeman die ineens tevoorschijn was gekomen de trainingssessie van de trainer verstoorde. 'Dat zal hem wel leren', dacht Kai grinnikend. Hij keek naar Dfolay die ook stond te grinniken. Hij keek naar de jongeman die zijn pokémon uit hun pokéballs haalde. Iets waar Kai totaal niet van hield. Als kind had hij de pokéball van zijn grovyle weggegooid. Hij had er toch niks aan en het was alleen maar mishandeling van zijn beste vriend. Kai stond nog steeds in de schaduw en hoopte eigenlijk dat dat zo zou blijven en de andere jongeman niet naar hem toe zou komen. Maar het was al te laat de Snorunt van de trainer had hem al ontdekt. Snel kwam de pokémon op hem af. Ineens kreeg Kai een déja vu. Hij herkende de Snorunt ergens van. Ineens wist hij het weer. Niet zo heel erg lang geleden had hij het arme dier geholpen. Ze was vast komen te zitten in de vele sneeuwstormen die over het koude noorden waaide en was ingesneeuwd. Kai die na de sneeuwstorm nietsvermoedend een wandeling was gaan maken met zijn grovyle had een akelig geschreeuw en gepiep gehoord niet van hem vandaan. Voorzichtig was hij erop af gelopen en ontdekte de Snorunt. Snel had hij deze uitgegraven en warm gehouden met de dikke jas die hij toen aan had. Hij had hem meegenomen naar zijn oma's huis en wat eten gegeven. De snorunnt was gelukkig snel opgeknapt en kon de volgende dag de wildernis al weer in.
Kai glimlachtte vriendelijk naar de snorunt en aaide hem voorzichtig. Daarna keek hij op naar de trainer. Moest hij nu blij zijn of boos dat deze jongen de arme snorunt uit de wildernis had verwijderd. Kai wist het niet en stelde zich maar neutraal voor.
"Haai, mijn naam is Kai en dit is Dfolay", zei hij rustig terwijl hij naar Dfolay wees. Toch was er enige irritatie in zijn ogen af te lezen.

Kio zag opeens een jongen toen hij bij de boom zat. Hij Aaide Snorunt.'' Ken jij Snorunt ergens van.'' Vroeg Kio de jongen stelde zich voor als Kai. En zijn Grovylle heette Dfolay.''Oke Ik ben Kio en dit is Snorunt. Pichu en Aipom.'' En hij wees naar de drie. Kio zag wat enige Irtatie bij de jongen. Misschien was hij tegen het vangen van pokemon.'' Snorunt kwam naar mij toe oppeens Gister en Pichu heb ik gered voor dat ik net naar Utah wou. en Aipom heb ik zelf opgevoed. dus hij had geen van de pokemon zonder reedde gevangen of mee genomen.'' Aipom en Ik zijn al 7 jaar vrienden. he Aipom.'' en Kio keek Aipom aan.'' Aipom Aip.'' Zei Aipom en hij klom op Kio zijn schouder. Kio hoorde geen geschreeuw meer van trainers en dat soort mensen.'' Ben jij een Trainer ofzo of een Breeder?'' Vroeg Kio aan Kai.

Kai keek naar de Pokémon van de trainer die zich Kio noemde. Hij was verbaasd over het feit dat Kio geen van al zijn pokémon had gevangen. Maar nog steeds vond hij het raar en afschuwelijk hoe trainers en coördinatoren met hun pokémon om gingen.
"Jou Snorunt heb ik een aantal weken geleden gered uit een sneeuwstorm in het Hoge Noorden", zei Kai neutraal.
Meer wilde hij er eigenlijk ook niet over kwijt. Hij hield er niet van om over zijn reddingsacties of andere goede daden te praten. Hij vond het normaal dat hij dat alles deed en vond dat hij er geen beloning voor verdiende. Hij keek weer even naar de Snorunt die zo te zien ook Dfolay herkende. Ze waren in een diepe conversatie. Kai glimlachte kort, maar zette al gauw weer een serieus gezicht op toen hij naar Kio keek.
"Ik ben geen van beide", zei Kai kort. "Ik wil een Ranger worden"

'' Heb jij mijn Snorunt gered. Bedankt er voor.'' Kio keek Kai dankbaar aan.'' Ik haat Trainers die hun pokemon Half vermoorden daarom ben ik ook een Breeder geworden en af en toe een Coordinator speel als mijn pokemon dat willen.'' Zei Kio rustig. Misschien zou Kai hem nu wat minder haten nu hij wat meer over zich zelf vertelde.'' Een Ranger hé. Die mensen zijn erg belangrijk trainers denk altijd dat ze alles aan kunnen maar Pokemon rangers doen al het echte werk.'' Kio keek Kai aan. dit was niet bedoelt om teslijmen. maar het was gewoon zou. ''Pokemon werden vaak half vermoord door hun trainer. daar had Kio ook een Hekel aan. ook als pokemon expres werden verwond door een trainer om 'Sterker' Teworden.'' Zei Kio rustig.

Nu was Kai nog verbaasder hij had niet verwacht dat er een trainer was die zo zou denken. Natuurlijk het maakte niet alles goed, maar toch. Kai keek even naar Dfolay en zag dat deze het al goed kon vinden met de Snorunt. Aangezien een pokémon op zijn trainer lijkt, en andersom, zou het dus wel goed moeten zitten met die Kio.
"Ik vind dat een Ranger vaak als enige goed met zijn pokémon om gaat", zei Kai serieus. "Ze zijn er niet om ze op te sluiten in kleine pokémonballen, maar om te zorgen dat ze blijven bestaan"
"En dat deze natuur, dit grasveld waar je nu op staat bewaard blijft", vervolgde Kai. "En dat de geheimen en legendes bewaard zullen blijven, onaangetast"
Hij keek kort naar de lucht en de bomen om zich heen. Natuurlijk ook hij was nieuwsgierig naar al die legendes en geheimen. Maar hij wist dat hij ervan af moest blijven. Alleen dan zou moeder natuur in balans kunnen leven met de mensheid.

'' Ik ben er ook tegen pokemon die in kleine balls worden gestopt. ik gebruik ze alleen echt alleen als ik zoals Eergister Aipom moest redden van Team fox Toen moest Pichu heel eventjes in Ball. omdat de Kirlia van Cynthia een Trainer Pichu anders niet mee kon vervoeren. Het heeft heel af en toe zijn redens maar liever heb ik het niet dat ze in die tekleine ball zitten.'' Kio keek toen naar Kai.'' Volgens mij is iedereen wel benieuwd wat de legendes hier zijn. maar dat kunnen we niet maken hier. als mensen pokemon willen vangen die veel testerk voor ze zijn omdat ze veel sterker dan kunnen worden. daar word ik altijd moe van.'' en Hij keek naar de Jongen en zijn Zigzagoon Aipom rende er op af. Helemaal uit vrije wil en hij sloeg met Focus slag het ijs kapot.'' IS HET NU OP GEHOUDEN MET JULLIE OF MOET IK JE NOG EEN KEER BEVRIEZEN.'' Riep Kio boos naar de jongen. die rende snel weg.'' Sorry als ik tehard schreeuwde maar ik heb medelijden met die Zigzagoon. en Mijn pokemon doen alleen een trainen als hun er zin aan hebben dus dat is misschien 1 keer per maand of zo.'' Kio keek weer naar Kai.

Kai knikte langzaam terwijl hij naar de woorden van Kio luisterde. 'Team Fox', hoorde hij hem ineens zeggen en dat schudde hem wakker uit zijn gedachtes. Als Ranger moest hij van dit soort dingen op de hoogte zijn.
"Team Fox heeft jou dus ook aangevallen?", vroeg Kai bedenkelijk. "Het wordt steeds erger...."
Hij mompelde nog wat maar dat was onverstaanbaar. Hij vroeg zich af wat Team Fox hier eigenlijk mee wilde bereiken. Een tijdje dwaalde hij weg in zijn gedachtes en had niet meer door wat er om hem heen gebeurde.
"Gelukkig ben je er goed vanaf gekomen", zei hij uiteindelijk met nog steeds een serieuze blik.
Ineens voelde hij Dfolay aan zijn been sjorren.
"Ohh.... sorry... ik was het helemaal vergeten", zei Kai verontschuldigend tegen de Grovyle.
Hij graaide in zijn schoudertas en haalde er een klein voerbakje uit. Hij zette het onder de boom in de schaduw en gooide het vol met wat pokémonvoer.
"Afsjeblieft", zei hij met een kleine glimlach en gaf Dfolay een aai over zijn kop. "Als je dorst hebt zeg je het maar"
Met een grijns keek hij hoe zijn Grovyle de bak leeg schrokte. Ineens voelde hij dat hij ook wel honger had gekregen. Hij pakte een zak met brood uit zijn tas en haalde er een boterham met kaas uit.
"Wil je ook wat?", vroeg hij aan Kio, terwijl hij naast Dfolay ging zitten.
Nadat hij goed zat graaide hij nogmaals in zijn schoudertas en haalde er ditmaal een groot boek uit. 'De Legendes en Duisternis uit de natuur' stond erop. Kai sloeg het open en begon erin te lezen. Hij hield van dit boek. Het was ooit van zijn moeder geweest en sinds haar verbanning las hij er elke dag in. Hij kende het onderhand helemaal uit zijn hoofd. Netals alle geheimen op deze wereld waar de helft van de mensheid nog nooit van had gehoord.

'Gelukkig ben je er goed vanaf gekomen' Zei Kai.'' Ja... Inderdaad ik heb veel geluk gehad. Maar dit kwam ook door de trainer die Cynthia heet. ze heeft het hart op een goede plaats.'' Kio keek Kai weer aan. en de grovylle begon aan het been van Kai teduwen.'Ohh.... sorry... ik was het helemaal vergeten.' en Kai gaf de Pokemon een bak met pokemon voer.''Aipom Snorunt Pichu ik pak ook wat teeten voor jullie.'' en hij pakte een bak en vulde die met een zakje Pokemon voer. waar door Kio nog een paar stukjes appel van de boom die er was in dee.'' Smul maar.'' en de pokemon begon aan het eten teknagen. Kio opende zelf zijn tas en pakte daar een broodje met Moomoo Milk kaas er zat een sausje op een beetje pittig.'' De Miktanks boeren maken er ook kaas van die melk van hun.'' Maar dat zou Kai vast wel weten dacht Kio Kai pakte een boek waar op stond de voorkant 'De Legendes en Duisternis uit de uit de natuur' Kio keek naar de titel van het boek en vroeg.'' Is het een leuk boek. hoe kom je er aan. zijn er nog meer exemplaren?'' en Kio keek Kai weer aan. Misschien was Kio wel iets tedruk met vragen stellen.

Kai was onderhand al weg gezonken in zijn droomwereld, terwijl hij in een soort trance de woorden uit het boek las. Ineen werd hij weer wakker geschud.
"Dat weet ik eigenlijk niet. Goeie vraag", zei Kai terwijl hij diep nadacht. "Ik heb het van mijn moeder, daarom"
Weer dwaalde hij af naar de droom wereld. Dit keer was het iets minder leuk. Hij zag hoe zijn moeder op z'n 7de het dorp uit was gejaagd, verbannen voor eeuwig. Hij bleef als 7-jarige jongen alleen achter. Zijn vader was allang verdwenen, de weide wereld in getrokken om meer te weten te komen over breeding en zelf te gaan breeden. Kai moest naar zijn oma toe en het boek van zijn moeder was het enige waarmee hij de saaie dagen kon doorkomen. Hij moest het echter goed geheim houden. Zelfs zijn oma wist er niks vanaf. Er was namelijk één ding echt strikt verboden in het dorp en dat was kennis hebben over de duistere wereld. Kai was dan ook blij dat hij nu eindelijk uit zijn boek kon lezen zonder het steeds verborgen te moeten houden.
"Het gaat over de legendes uit Utah", zei Kai nadat hij weer terug op aarde was.

Kai was helemaal verzonken in zijn eigen fantasie. Kio kon het zien dat het de ene keer wel leuk was en toen daarna niet.'Het gaat over de legendes ui Utah.' Zei Kai toen hij weer uit zijn dagdroom was.''Oke het klinkt heel leuk als ik het zo hoor.'' en Kio keek naar zijn Pokemon.'' Ik denk dat wij zometeen weer gaan. ik moet nog naar de Daycare. want daar heb ik een baantje nog niet eens gezegd. Ik werk in de Daycare van Miho town. Maar ik kan ook wel nog even blijven.'' en Kio keek naar Kai misschien kon hij eens een keer eieren gaan zoeken. Maar ja zo lang was het nog niet. het begon rustig tedruppen. na ongeveer vijf minuten begon het keihard teregenen.'' Waarom regent het zo hier. normaal regent het hier niet zo vaak volgens mij.'' en Kio keek naar Kai. het begon ook te onweren.''Pichu en Snorunt en Aipom ga weg bij die boom.'' want de drie pokemon waren gezellig aan het zitten bij een boom. Kio hoorde een beetje gerommel. en toen zag hij een flits. en hoorde hij een keiharde knal. het was aan het onweren en het had een boom geraakt. die nog geen honderd meter van Kio en Kai en hun pokemon afstonden.''Wat moeten we doen.'' vroeg Kio aan Kai.

Ineens viel er een waterdruppel op het boek van Kai. Raar keek hij op. 'Waar kwam die nou ineens vandaan?'
Hij deed zijn boek dicht terwijl hij keek hoe de lucht steeds donkerder werd. Het zag er niet goed uit. Zo te zien was het niet alleen regen dat de lucht zou gaan vullen, maar ook onweer. En daarvoor zaten Kai en Kio niet echt op de juiste plek. Als ze niet oppasten werden ze zo geraakt door een bliksemschicht. Nadenkend over een plan stond Kai op terwijl hij al zijn spullen weer terug deed in zijn schoudertas. "Ik denk dat we hi--.....", geschrokken keek Kai om. Een boom niet ver van hun stond in de fik en was geroosterd door de bliksem. "We moeten hier weg", zei hij met een serieuze blik tegen Kio. "Als we hier nog langer blijven, verbranden we levend."
Kai keek naar Dfolay die ookal klaar stond om te vertrekken. Ineens bedacht Kai zich dat ze midden in het bos zaten en ze hadden niet veel tijd om te ontsnappen aan de onweer. Hoe langer ze hier waren, hoe groter de kans was dat ze zouden worden geraakt door de bliksem. Snel overdacht Kai weer een plan, maar hij kon echt niks verzinnen. Uiteindelijk besloot hij dat het het beste was om gewoon maar te gaan rennen, hopend dat ze ergens in dit bos een schuilplaats tegen zouden komen.

Kio keek naar Kai die nadacht of er iets was wat hun kon beschermen. Kio dacht ook na of hier ergens in de buurt een schuilplaats was, ''Kai ik weet geen Schuilplaats maar we moeten opschieten.'' De onweer werd steeds luider en het was nu bijna boven hun.Kai rende weg. samen met Grovylle. Kio rende ook hard weg. zijn drie pokemon volgde hem hij haalde Kai in. en hij zag een groot huis, '' Miscchien moeten we daar in.'' en Kio rende naar binnen. eenmaal binnen hield hij de deur open voor zijn pokemon Kai en Grovylle. Zijn pokemon waren al binnen. ze hadden het koud en waren helemaal nat.Tenminste Aipom en Pichu hadden het ijskoud.'' Hier pak dit aan.'' en Kio gaf ze een handoek.De pokemon hielden het vast. Kio pakte het weer terug en droogde Aipom af. toen lliep hij naar Pichu en droogde die af. hij wachte weer op Kai.

Kai keek naar het verlaten huis dat als hun schuilplaats zou moeten dienen. Het zag er niet echt gezellig uit. Kai had veel gelezen over dit soort huizen en nooit was het goed afgelopen met de mensen die daar naar binnen waren gegaan. Langzaam en wat onzeker ging Kai toch maar naar binnen. Dfolay naast hem had hetzelfde idee over het huis en had een angstaanjagende blik. "Er zal ons niks gebeuren", zei Kai om hem wat op te peppen.
Kio was al binnen. Hij had er al voor gezorgd dat zijn pokémon en hijzelf droog waren. Maar Kai en Dfolay hadden geen last van de kou en nattigheid. In hun jeugd hadden ze het koud genoeg gehad om dit een zomerse ochtend te vinden. Dfolay schudde zich uit als een soort hond en vond dat hij daarna wel droog genoeg was. Kai schudde ook wat met zijn hoofd en wrong zijn t-shirt wat uit. Toen hij zichzelf droog genoeg vond besloot hij eens te onderzoeken waar hij terecht was gekomen. De binnenkant van het huis was net zo spookachtig als de buitenkant. Het zag er eigenlijk nog enger uit doordat er geen enkel licht was behalve dat van de onweer buiten dat het huis zo nu en dan wit oplichtte. Er waren 4 kamers verbonden aan de gang en een wenteltrap in het midden. Het hout onder hun kraakte en als de kamer oplichtte kon je overal spinnenwebben en stof zien hangen en liggen.
Geïnteresseerd maar ook onzeker en een beetje bang liep Kai naar de eerste deur die hij aan zijn rechterhand zag. De deur stond al open en leidde naar iets dat op een woonkamer of ontvangstkamer leek. Er lag een tapijt op de vloer en erom heen stonden een aantal banken en stoelen naar elkaar toe gericht. Dfolay schuifelde langzaam achter zijn trainer aan. Hij vond het maar niks dat ze hier waren. "Gro-gro??", zei hij zachtjes tegen Kai.
Kai keek naar de pokémon die zich aan zijn been probeerde vast te klemmen. Op een of andere manier raakte Kai daardoor ook wel opgelucht. Hij was blij dat hij niet de enige was die toch wel een beetje bang was van dit huis. "Het spijt me Dfolay, maar we moeten hier toch echt blijven", zei hij tegen de pokémon die teleurgesteld reageerde. Kai begon het toch wel zielig te vinden zielig dat Dfolay zich echt niet op zijn gemak voelde en probeerde iets te verzinnen om de pokémon op te vrolijken. Ineens dacht hij aan de pokémon candy in zijn tas. Snel graaide hij naar zijn schoudertas en probeerde in het donker de snoepjes te vinden. Uiteindelijk vond hij de zak met snoepjes erin en gaf er één aan Dfolay, die er erg blij mee was en even vergat wat er om zich heen gebeurde.
'En nu...', dacht Kai terwijl hij de kamer nog eens rondkeek.

Kio keek naar Kai. het werd opeens pikke donker. Kio keek of hij met een zaklamp die hij in zijn rugtas kon zien waarom het zo donker was. Kio keek op hij kon zien dat Grovylle een snoepje at. en toen opeens gebeurde er iets engs. een Mismagius zweefde net voor Kio. Kio kreeg zette het op een lopen. hij rende een trap op een kamer in.'' AIPOM HELP ALSJEBLIEFT IK SCHRIK ME TELKENS DOOD.'' riep Kio toen hij in de kamer was. opeens kwam er een Gastly. hij ging precies achter hem zitten Kio had nog niks door opeens hoorde hij. ''GASTLY.'' Kio schrock zich dood en rende de kamer uit. weer naar Kai.'' Het wemeld hier van de Spook pokemon we moeten hier weg.'' Kio dee de deur open maar die was opeens gesloten. het was hier nog enger omdat het hier zo donker was. Kio keek naar Kai misschien had die de oplossing.