Vanaf het begin.

Een tevreden grijns stond op Thirza’s gezicht gedrukt, die ze er niet meer af scheen te krijgen. Ze had haar eerste pokémon in Utah gevangen, wat betekende dat ze zich in ieder geval over één pokémon minder zorgen hoefde te maken. Als ze de eerste Badge zou willen behalen, zou ze er maar één bij hoeven vangen. Het vangen was eigenlijk nog dat waar ze zich nog de minste zorgen over maakte. De training die daarna kwam, dat was wat haar zorgen over gingen. Eerst zou ze de Duskull moeten trainen. Dat zou wel een tijdje duren, gokte ze. Ze wilde hem minimaal op de helft van het level hebben waar Ace op zat. Fronsend keek ze naar haar Draak pokémon, die twee meter van haar vandaan tegen een rotswand leunde. “Dit kan wel een tijdje duren, niet?” vroeg ze. “Bweeeuh…” antwoordde Ace, en hij voegde er een grijns aan toe. Hij had gelijk. De training was nodig, en zou uiteindelijk zijn vruchten afwerpen. “Mirage! Kom tevoorschijn!” riep Thirza. Ze gooide de Pokéball zo hoog mogelijk in de lucht, zodat het spook genoeg ruimte had om eruit te komen. Ze ving de Pokéball weer, en klikte hem aan haar riem vast. De Duskull keek verward rond, niet snappend waarom hij niet meer op het kerkhof was. “Hallo, Mirage,” groette Thirza haar nieuwe pokémon. De Duskull keek naar haar, op een manier die haar nieuwsgierig leek. Niet dat dit zo makkelijk te zeggen was. Achter zijn masker was alleen één rode bol zichtbaar, en daar was bijzonder weinig van af te lezen. Uiteindelijk zweefde hij op haar af, en bleef op een paar centimeter van haar hoofd vandaan zweven. “Eehh…” Stamelde Thirza. Wat was haar Duskull van plan? Uiteindelijk knikte hij, en begon hij vrolijk rondjes om haar heen te zweven. Oh, wat geweldig. Nog een veel te blije pokémon. “Mirage,” snoof ze. Haar pokémon stopte met rondjes zweven, en scheen wat serieuzer te worden.

“Het is misschien al snel na onze ontmoeting, maar… ik zou graag wat met je willen gaan trainen. Zodat ik weet wat je wel en niet kan,” legde Thirza uit. Mirage knikte begrijpend. “Ik weet dat al dat je Night Shade, Will-O-Wisp en Shadow Sneak kan,” begon Thirza. Ze haalde het notitieblok uit haar tas tevoorschijn, en maakte een aantekening over de aanvallen die Mirage kende. “Als ik mij niet vergis… zou een Duskull Foresight kunnen leren. Ken jij die aanval?” vroeg ze. Mirage schudde met zijn hoofd, als teken dat hij die aanval niet kende. Helaas, die dus niet. Zo bleef Thirza haar pokémon een tijdje ondervragen, totdat ze wist welke aanvallen hij kende. “Bedankt, Mirage,” zei ze met een vage grijns. Als Mirage ook werkelijk zo sterk kon worden als zij dacht dat hij dat kon, zou hij een belangrijke aanwinst zijn voor haar team… Ze keek kort naar Ace, die dat als teken zag om van zijn plek te komen. Vervolgens keek ze weer naar Mirage toe, die nieuwsgierig aan het rond zweven was. Ze zou goed op hem moeten letten, omdat hij anders te ver zou kunnen afdwalen. “Mirage, kom je mee? We moeten geschikte pokémon zoeken om tegen te trainen,” snoof Thirza. Mirage bleef even op zijn plek zweven, voordat hij besloot om naar Thirza toe te zweven. Tot nu toe was Mirage een erg makkelijke pokémon, behalve dat hij door zijn nieuwsgierigheid maar weinig concentratie had. Ach ja, zolang hij maar oplette als het echt nodig was…

De eerste pokémon die ze tegenkwamen, was een Geodude. Niet de beste tegenstander om tegen te trainen, maar het was beter dan niks. “Goed dan. Mirage, gebruik je Confuse Ray!” beval Thirza. Het duurde even voordat Mirage door had wat hij moest doen. Een rode gloed kwam uit de oogkassen in Mirage’s masker, en van de rest van zijn lichaam begon paars te gloeien. De Geodude knipperde een paar keer met zijn ogen, voordat hij totaal in verwarring was. “Perfect….” mompelde Thirza. Ze ging snel verder, zodat Mirage zijn concentratie niet zou verliezen. “Gebruik je Shadow Sneak, Mirage!” beval Thirza. Mirage’s schaduw werd langer, tot hij reikte tot die van de Geodude. Zowel Mirage als de schaduw verdwenen compleet. Vervolgens verscheen Mirage weer, recht achter Geodude, om hem vervolgens in zijn rug aan te vallen. Om te voorkomen dat de wild rondzwaaiende armen van de Geodude hem raakten, zweefde hij terug naar Thirza. De Geodude, die nog steeds verward was, probeerde aan te vallen, maar dit mislukte. “Maak het af met je Night Shade!” snoof Thirza. Een zwart met paars gekleurde energie bol verscheen voor Mirage, om vervolgens als een straal op de Geodude te worden afgeschoten. Na de aanval had de Geodude niet genoeg kracht meer over om overeind te blijven, en viel hij bewusteloos neer. Thirza slaakte een zachte zucht. De Geodude was van een laag level geweest, wat betekende dat hij geen uitdaging was geweest voor Mirage. Dat was wat ze zocht. Een uitdaging, zodat hij gedwongen werd om zich te concentreren als hij niet wilde verliezen. Thirza snoof lichtjes, toen ze zag dat Mirage naar de Geodude toe was gezweefd, en zijn grijze arm naar hem uitstak.

Ace legde zijn poot op haar schouder, maar grijnsde niet. Hij keek serieus, net als Thirza. “Het kan nog wel even duren voordat hij het helemaal snapt, denk je niet?” zuchtte ze. “Bweeeuh…” zuchtte haar Dragonite. “Daarom kunnen we er maar beter zo vroeg mogelijk aan beginnen,” zei Thirza terwijl ze op Mirage afliep. “Mirage!” snoof Thirza. Haar spook pokémon keek langzaam op van de Geodude. Dit zou nog een lange dag worden… “We gaan weer verder. We moeten een nieuwe tegenstander zoeken,” legde ze uit. Mirage knikte, en zweefde naar Thirza’s rug toe. Hij plantte zijn twee armen, als het al armen waren, op haar schouders, en ging als een klein kind aan haar rug hangen. Ja, dat was de juiste definitie van wat hij was. Een klein kind, dat nog moest leren hoe hij zich moest gedragen. Thirza glimlachte flauwtjes, en begon weer te lopen, met Ace naast haar.

''Ga, Ralts!'' riep Tyler bij het werpen van de Pokébal in de lucht. Er verscheen een rode straal, deze schoot naar de grond toe. Al snel werd de rode straal een Ralts. ''Ral.. Ralts..'' hoorde je de Ralts eerst roepen. Hij keek zijn Trainer aan waarna er een glimlach op zijn gezicht verscheen. ''We gaan weer door met de training, aangezien jij de sterkste Pokémon van de Gymleafer moet verslaan, Roselia namelijk, moet jij de meeste training ervoor krijgen,'' sprak Tyler kalm. De Ralts knikte weer. Dit begreep hij wel, ook kon hij hier mee leven. ''Laten we een Pokémon zoeken,'' sprak Tyler kalm. Hij wou naar boven klimmen om een paar Pokémon te zoeken toen de rots bewoog. Hij bekeek de Rots even goed, de rots vouwde zijn armen open. ''Geow.. Geodude..'' hoorde je de Geodude boos roepen. Hij begon wild met zijn vuisten heen en weer te slaan toen hij Tyler opeens zag. Hij viel gelijk aan. Tyler sprong snel weg en pakte zijn Pokedex er bij. Deze richtte hij op de Geodude die nog steeds boos heen en weer sloeg. Geodude is een rots Pokémon. Hij heeft een hele sterke verdedigende kracht, waardoor hij praktisch elke lichaamsaanval kan weerstaan. Meestal word Geodude gevonden in velden en rotsachtige omgevingen met zijn licaam half ingegraven in de grond. Hij wordt vaak aangezien voor een rots of een kei. Hij beweegt zich gewoonlijk niet tenzij hij wordt gestoord. Dan kan hij erg boos worden en zwaait hij met zijn vuisten. Hij gebruikt zijn armen om tegen steile hellingen te klimmen. Ze zijn trots op hun stoere lichaam en daarom houden ze botswedstrijden om te zien wie het hardst is. Op level 25 evolueert Geodude naar Graveler. sprak de Pokedex.. Tyler knikte en keek kort naar de Ralts. Deze knikte. ''Oke!'' Tyler stopte even om naar de Geodude te wijzen. ''Magische Blad aanval!'' sprak Tyler luid. Een gras aanval was in het voordeel bij een steen Pokémon. Er verschenen bladeren voor het hoofd van de ralts. Ralts zijn ogen gloeide velgroen. Hij wees naar de Geodude en de bladeren vlogen die richting op. Geodude pakte een rots vast en gooide deze richting de magische bladeren. De steen worp aanval kwam tegen de magische bladeren maar de magische bladeren braken er door alsof het niks was. Steenresten vielen op de grond terwijl de magische bladeren door gingen richting de Geodude. De aanval raakte de Geodude hard. Maar de Geodude werd alleen maar bozer door de aanval. ''Hmm, gebruik je verwarring!'' riep Tyler kalm. De ogen van de Ralts kregen een roze laagje. Hij wees met zijn armpjes richting de geodude. Deze kreeg ook een roze laagje en werd opgetilt de lucht in. ''Gooi hem de lucht in en vuur daarna een magische blad aanval af, in de lucht!'' De Geodude werd de lucht ingeworpen. In de lucht kon hij geen aanvallen afvuren, tenminste. Dat dacht Tyler, hij begon snel te draaien en dook naar de grond toe met een Rolluit aanval. De Magische bladeren die Ralts afvuurde kwamen tegen de Pokémon aan maar veel deed het niet. De Bladeren kwamen tegen de Geodude aan, deze vlogen verschillende kanten op en vielen vervolgens op de grond. Ralts werd geraakt en vloog naar achteren toe. De Geodude bleef heen en weer draaien en raakte de Ralts nog een paar keer extra.''Hmpf..'' Tyler keek even naar de Goeude, wat moest hij er tegen doen? ''Gebruik je Confusion!'' besloot Tyler te zeggen. Een roze gloed kwam om de ogen van Ralts zijn ogen. Daarna kwam er een roze gloed om het lichaam van de Geodude die stopte met draaien. ''Gooi hem tegen de muur en doe daarna je magische blad,'' sprak hij kalm. Geodude kwam hard tegen de muur aan. Daarna gloeide Ralts zijn ogen weer felgroen af. Magische bladeren met een groen laagjes vlogen op de Geodude af die ook uitgeschakeld neer viel.

''Goed gedaan Ralts,'' sprak Tyler. Hij stak zijn duim om naar de Ralts. De ralts sprong blij de lucht in,'' Je mag weer in je Pokébal,'' sprak hij kalm. Een Pokébal kwam tevoorschijn daarvan daan schoot een rode straal naar de ralts toe. Deze werd ook rood en werd daarna opgeslokt. ''Nu is het tijd om Croagunk te trainen,'' sprak hij daarna tegen zichzelf. Hij pakte weer een andere Pokéball tevoorschijn, deze gooide hij de lucht in. Net als de keer daarvoor bij Ralts kwam de Croagunk met een rode straal tevoorschijn. ''Croa.. Croagunk,'' de Croagunk ging op een hurkzit zitten en keek Tyler even arrogant aan. Daarna keek hij droog naar een Sandshrew. ''Dat is een goeie uitdaging,'' sprak Tyler rustig. Hij pakte een Pokedex tevoorschijn en richtte hem op de Sandshrew. Sandshrew is een muis Pokémon. Hij graaft zich diep in onder de grond in droge gebieden. Hij heeft een hekel aan water. Hij kan zichzelf oprollen tot een bal. Sandshrew evolueert naar Sandslash op level 22. ''Ok-'' Hij was niet klaar met praten toen hij een Duskull zag vliegen. Een Duskull in een berg? Hij ging even de richting op waar hij de Duskull eerder zag en zag de Duskull nu bij de schouder van een meisje vliegen. Was dat Thirza? ''Hmm,'' mompelde Tyler. Hij klom naar beneden en liep nu richting Thirza. ''Hallo!'' sprak hij kalm. Croagunk sprong het eindje naar beneden die Tyler eerst had geklommen. Hij ging naast Tyler staan en ging weer in een hurkzit zitten. ''Croa.. Croagunk..'' mompelde hij kalm. ''Wat doe jij hier in de berg?'' Even viel zijn blik op de Duskull, was dat een van haar nieuwe Pokémon?

Een rommelend geluid kwam van ergens boven Thirza. Ze draaide zich om, zodat ze kon kijken waar het geluid vandaan kwam. Een jongen, correctie, Tyler, kwam van de rotswand afgegleden naar haar toe. Wat leuk toch.. Straks zou het nog een gewoonte worden dat ze hem tegenkwam. ''Hallo!'' zei hij toen hij eenmaal weer vaste grond onder zijn voeten had. “Ook hallo,” antwoordde Thirza. Ze snoof lichtjes. Waarom was hij eigenlijk naar haar toegekomen? Stalkte hij haar soms? Nee, dan had ze hem ook op het kerkhof gezien. Een Croagunk kwam naast Tyler te staan. Had hij een nieuwe pokémon erbij gevangen? Het moest wel, want anders zou de Croagunk Tyler niet zijn gevolgd… “Bweeeuuhh…” begroette Ace de Croagunk. Ace grijnsde vrolijk, alsof hij genoot van elk moment dat Thirza doorbracht met een ander mens. Misschien was dat ook wel zo, en wilde hij dat ze zich meer met anderen bemoeide. ''Wat doe jij hier in de berg?'' vroeg Tyler. Thirza haalde haar schouders op. “Hetzelfde als jij,” gokte ze, “trainen.” Mirage liet haar schouders los, en zweefde nieuwsgierig naar Tyler toe. Op een paar centimeter afstand van zijn gezicht bleef hij zweven, hem met zijn rode lichtbol aanstarend door zijn masker. “Mirage…” gromde Thirza. Haar Duskull draaide zich weer om naar Thiza, en zweefde wat weg van Tyler. Hij ging echter niet terug naar Thirza’s schouders, maar had besloten om van de gelegenheid gebruik te maken om wat meer te weten te komen over Tyler’s Croagunk. Nieuwsgierig begon hij rondjes om hem heen te vliegen. Thirza zuchtte, maar riep hem niet terug. Als de Croagunk het vervelend vond, zou hij dat vanzelf aangeven. Op die manier zou Mirage het misschien sneller leren.

Thirza liet haar blik over Tyler’s Croagunk heen glijden. “Jij hebt ook een nieuwe pokémon, zo te zien?” vroeg ze. Ze was geïnteresseerd in de Croagunk. Ze had er niet erg vaak een gezien, en zou graag meer te weten komen over de soort. Natuurlijk wist ze wat zijn type was, en een paar standaard aanvallen die hij zou moeten kunnen, maar daar had ze maar weinig aan. Én natuurlijk dat ze in Toxicroak evolueerden. Dat zou nog eens een sterke tegenstander zijn om tegen te vechten… Een vage gedachte kwam in Thirza op. Misschien zou ze Tyler als een rivaal kunnen beschouwen. Dan kon ze er naar uit kijken om het op te nemen tegen zijn Toxicroak, als hij zijn Croagunk zou laten evolueren. Ja, dat was een gevecht waar ze naar uit zou kunnen kijken. Misschien was Mirage dan wel zo ver gevorderd dat hij er een goede partij voor zou vormen. Óf de derde pokémon die ze zou vangen, natuurlijk. En als die twee niet mogelijk waren, had ze altijd Ace nog. Ace zou vast ook uitkijken naar een goed gevecht, bedacht ze. Het laatste gevecht wat Ace had gehad was tegen Mirage, en daarvoor tegen een Ursaring. Straks zou hij het vechten nog ontleren… Nee, dat wilde ze niet laten gebeuren. Als ze klaar was met het gesprek met Tyler, zou ze ook Ace wat beweging gunnen. Het zou vast wel lukken om de twee trainingen te combineren, zolang ze maar niet tegelijk vochten. Óf het moest een dubbel gevecht worden… Dan zou Mirage gelijk wat kunnen leren van Ace qua concentratie, en qua aanvalskracht. Hij zou er vast wel wat van opsteken, uiteindelijk.

'Ook hallo,' antwoordde Thirza. Tyler grijnsde even droog, de laatste keer dat hij haar had ontmoet had ze alleen geknikt als begroeting. Dus ze begon meer contact te krijgen met verschillende personen. Of ze had gewoon hoi leren zeggen. Hij grijnsde even lichtjes waarna hij weer naar de Duskull van Thirza keek. Deze zat op een veel lagere level dan de Dragonite, het zou vast niet zo moeilijk zijn om hem gevangen te hebben, of hij was sterker dan hij leek. 'Bweeeuuhh…' begroette Ace de Croagunk. ''Croa.. Croagunk,'' sprak hij kalm terug waarna hij een eindje verder ging zitten. 'Hetzelfde als jij,' sprak Thirza opeens, 'trainen.' Tyler knikte weer waarna hij naar Mirage keek. Deze zweefde nieuwgierig naar hem toe waarna hij met zijn ene oog aanstaarde. 'Mirage...' gromde Thirza. De Duskull draaide zich om en zweefde van Tyler weg. Niet snel daarna vloog hij naar de Croagunk die de Duskull geïriteerd aankeek. ''Croa..'' sprak hij droog. Croagunk sloeg in de richting van de Duskull om hem weg te jagen..

'Jij hebt ook een nieuwe pokémon, zo te zien?' vroeg ze. Tyler knikte even kort. ''Ja, ik heb hem gevangen van de Lough River, maar hij was sterker dan ik dacht, ik moet het 2x proberen. De eerste keer versloeg Croagunk ons, maar bij de tweede keer wonnen we,'' sprak Tyler kalm. ''Ik zie dat jij ook een nieuwe Pokémon hebt, ehh Mirage?'' Tyler had Thirza al een paar keer Mirage zijn naam horen zeggen. Dus zo moeilijk was het niet om te raden hoe de Duskull zou heten. Misschien zou het leuk zijn om een gevecht te houden. Het waren beide nieuwe Pokémon en Croagunk had nog training nodig. Het slimste zou zijn om gelijk te trainen tegen een trainer, die waren meestal sterker dan wilde Pokémon. ''Hmm.. Wat dacht je van een gevecht?'' sprak hij uiteindelijk. ''Mijn Croagunk tegen jou Dus-.. Ehh Mirage..''

Als reactie op Mirage’s gedrag, had Tyler’s Croagunk in zijn richting geslagen. Het had weliswaar geraakt, maar veel zin had de aanval niet gehad. Croagunk’s poot was dwars door het lichaam van Mirage heen gegaan, zoals normaal was bij Ghost types. ''Ja, ik heb hem gevangen van de Lough River, maar hij was sterker dan ik dacht, ik moet het 2x proberen. De eerste keer versloeg Croagunk ons, maar bij de tweede keer wonnen we.'' Beantwoordde Tyler haar vraag. Thirza die niet van plan was om iets te zeggen, wachtte tot Tyler dat zou doen. ''Ik zie dat jij ook een nieuwe Pokémon hebt, ehh Mirage?'' Zei hij. Thirza knikte. “Klopt, dat heb je goed gezien,” zei ze. Een lichte grijns bedekte haar gezicht. ''Hmm.. Wat dacht je van een gevecht?'' vroeg Tyler, ''mijn Croagunk tegen jou Dus-.. Ehh Mirage..'' Thirza dacht na. Mirage had een goede training nodig, en dit zou wel eens een uitstekende kans kunnen zijn. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Mirage, die nog steeds rondjes om Tyler’s Croagunk vloog. “Mirage, kom eens hier!” snoof ze. Haar Duskull stopte met rondjes vliegen, en ging gehoorzaam naar zijn trainster toe. “Goed zo…” mompelde ze bijna onverstaanbaar. Mirage plantte zijn armen weer op haar schouders, en ging er weer aan hangen. Dat was een van de voordelen aan hem, vond ze. Hij had vrijwel geen gewicht.

“Goed dan, ik ga akkoord.” Besloot Thirza. Mirage had meer ervaring nodig. En waar kon hij die beter opdoen dan tegen een gevecht tegen een andere trainer? “Mirage, richt je deze keer op het gevecht,” snoof Thirza. En als hij niet op het gevecht lette… Nou, dan zou hij de gevolgen nog wel merken. Op die manier zou hij het sneller leren, dan door steeds dezelfde commando’s te krijgen. Mirage liet haar schouders los, en Thirza zette een paar stappen naar achteren, zodat er een ruimte tussen haar en Tyler kwam, die groot genoeg was voor het gevecht. Ook Ace stapte wat naar achteren, en hij ging naast Thirza staan. Kort wisselde Thirza een blik met haar Dragonite. Hij twijfelde over de uitslag van het gevecht, net als haar. Misschien had ze Mirage wat meer moeten trainen, voordat ze de uitdaging had aangenomen… Ach ja, daar was het nu al te laat voor, besefte ze. “Klaar, Mirage?” vroeg ze aan haar pokémon. Haar Duskull knikte, terwijl hij naar Tyler en zijn Croagunk staarde.

De stoot van Croagunk was raak, zover je kon zeggen dan. De poot was gewoon dwars door de Duskull gegaan zodat Croagunk raar zou opkijken. Hij trok zijn poot er uit en keek er even naar. 'Mirage, kom eens hier!' snoof Thirza zonder antwoord te geven op Tyler zijn vraag. Tyler bleef even kalmpjes wachten, kijkend naar wat de Duskull deed. ''Goed dan, ik ga akkoord.' Besloot Thirza na een tijdje. Tyler knikte even waarna hij naar Croagunk keek. ''Kom eens hier Croagunk,'' sprak hij kalm. De Croagunk kwam langzaam aanlopen waarna hij weer stopte voor Tyler. Hij keek de Duskull even aan waarna hij op het strijdveld ging staan. ''Hmm,'' sprak Tyler kort. Misschien was het toch niet zo'n slim idee geweest om een duskull uit te dagen met een vecht soort. Elke vecht soort aanval zou gewoon door het spook geen gaan dus daar had hij niks aan. Nu had hij maar 3 aanvallen over om af te vuren, dus kon hij niet echt een tacktiek bedenken. Wat hij wel kon hopen was dat de Duskull zou vergiftigen, dat zou het makkelijker maken voor Tyler en Croagunk. 'Klaar, Mirage?' vroeg Thirza aan haar pokémon. ''Ik begin wel,'' sprak hij kort. Hij keek even naar de Croagunk, als het goed was waren zijn aanvallen Gif stoot, Mud-slap en gifangel. De andere 2 zouden geen nut hebben, al waren het wel 2 van zijn sterkste aanvallen. ''Croagunk, begin maar met je gifangel aanval!'' Tyler wees naar de Duskull. Croagunk knikte kort waarna hij de lucht in sprong. Hij opende zijn mond zodat er paarse gif dingen uit vlogen die snel richting de Duskull vlogen.

''Ik begin wel.'' Had Tyler gezegd. Thirza had alleen maar geknik, als teken dat ze daarmee akkoord ging. ''Croagunk, begin maar met je gifangel aanval!'' had Tyler tegen zijn Croagunk gezegd. Gifangel… hoe zou ze die het beste kunnen afweren? “Mirage, ontwijk!” riep Thirza. Ze zwaaide haar arm wild opzij, om aan te wijzen welke kant hij op moest. Mirage die, helaas, niet oplette, werd volop geraakt door de Gif Angel. “Mirage!” riep Thirza, zowel kwaad omdat hij niet had geluisterd als bezorgd omdat hij gewond was geraakt. Mirage scheen geschrokken te zijn doordat hij geraakt was, en had zich nu met zijn volle concentratie op het gevecht gericht. “Hehe, eindelijk snapt hij het…” mompelde ze. “Gebruik je Night Shade, Mirage!” riep Thirza. Dat Mirage deze aanval uitstekend kon gebruiken, wist Thirza uit ervaring. Mirage had zijn Night Shade al eens op haar en Ace gedaan, waarbij ze een vrijwel perfecte illusie had gezien; een jong meisje. Vaagjes vroeg Thirza zich af wat Tyler’s Croagunk zou zien, als de Night Shade tenminste raakte. Zou het een andere pokémon zijn? Of was het, net zoals Thirza en Ace hadden gezien, weer een jong meisje? Ze hoopte het eerste, want het was niet bepaald een goed teken als hij maar één verschillende illusie kon produceren. “Bweeeeuhh…” zuchtte Ace. Hij keek geconcentreerd naar het gevecht, net als Thirza. Als hij ooit samen met Mirage wilde vechten, moest hij weten hoe Mirage aanviel. “Mirage! Gebruik je Confuse Ray!” riep Thirza toen de Night Shade was afgelopen. Als Tyler’s Croagunk verward was, zou er een grote kans zijn dat hij zichzelf meer schade aandeed dan Mirage.

De Paarse gif angel vloog naar de Duskull toe. Deze was te druk om het te ontwijken en werd dan ook geraakt. Hij keek al snel weer naar Croagunk. 'Hehe, eindelijk snapt hij het…' Hoorde Tyler Thirza mompelen. 'Gebruik je Night Shade, Mirage!' riep Thirza. Tyler had alleen maar gegrijns. HIj had een idee, Een directe vecht aanval zou geen nut hebben op Duskull. Maar hij kon Mirage zijn aanvallen wel afweren met vecht aanvallen, en aangezien die sterker waren dan zijn gif aanvallen zou er ook meer kans zijn dat de aanval afgeweerd zou worden. ''Gebruik je Focus Blast!'' De Croagunk knikte kort. ''Croa.. Croagunk..'' hoorde je hem nog zeggen voordat hij zijn 2 voorpoten bij elkaar zette. HIj haalde ze langzaam van elkaar vandaan zodat er een witte bol tussen zat. Hij deed zijn poten steeds meer van elkaar vandaan zodat de bal steeds groter werd. Toen de aanval dichtbij begon te komen gooide hij de Focus Blast naar voren. De twee aanvallen kwamen tegen elkaar aan en het explodeerde. De strijdveld was nu bedekt met rook maar deze ging al snel weg door de wind. Al snel kwam Mirage weer tevoorschijn, hij gebruikte een aanval. Een Confuse Ray, de aanval was raak en Croagunk was verward, maar dat betekende niet dat hij niet meer kon aanvallen. Alleen maar soms zou je zien dat hij verward was.. ''Croa..'' hoorde je de Coragunk roepen terwijl hij heen en weer strompelde. ''Gebruik je Gif stoot!'' Bij het zeggen van de aanval naam balde Tyler zijn vuist en sloeg ermee naar voren. De Croagunk leek de commando te horen en zijn poot werd paars. Hij sprong richting de Duskull met zijn Gifstoot. Maar de vraag was, was de aanval raak.

"Oke Kiara, your time to shine!" Met een sierlijke zwaai gooide de brunette een pokéball in de lucht. Vrijwel meteen klikte deze open en sprong er een kleine Vulpix uit, omhuld door een fel wit en schitterend licht. Sierlijk lande ze op haar pootjes en zodra het licht was verdwenen en haar werkelijke uiterlijk zichtbaar werd liet ze een vrolijke kreet horen. Een vastberaden blik stond op Ayla's uitdrukking toen ze de inmiddels verkleinde pokéball weer aan haar witte riem vastklikte. Eens kijken of de training met haar kleine Vulpix resultaat zou opleveren.
Voor haar bevond zich een Geodude, een Pokémon die hier in The last Canyon veel voorkwamen. Hij sloeg met zijn vuisten tegen elkaar en ook op zijn blik was een vastberaden uitdrukking gepland. Kiara echter leek helemaal niet geïntresseerd te zijn in het gevecht, maar meer in haar negen staarten die ze, door middel van snel om haar as te draaien, beet wilde pakken. Ayla kon het niet laten te grinniken en de Geodude wierp hen even een ongeduldige blik. 'Geodude, geo!'
"Sorry, Geodude, we beginnen al," sprak ze terwijl ze haar nu serieus staande ogen op Kiara richtte. "Kiara, focus nu, straks heb je weer tijd om te spelen." De Vulpix stopte met draaien, waarschijnlijk omdat ze haar trainer gehoord had, al kon het ook zo zijn dat ze simpelweg te draaierig werd. Met een heen en weer zwiepende staart keek ze haar trainster aan, waarna er een vrolijke "vul, vulpix" uit haar bek ontsnapte. Ayla maakte een knikkend gebaar en keerde haar blik toen richting de Geodude, "Oke, begin maar met een Ember."
Kiara deed wat haar werd opgedragen en opende haar bek. Een golf van goeiende vuurbollen werd de Geodude zijn kant op geschoten. Deze wist de aanval simpelweg af te weren door zijn gesteende armen om zich heen te leggen en zijn ogen te sluiten. Ayla had zoiets als dit al zien aankomen. De Ember was dan ook enkel bedoeld voor de training. Ze hoopte dat Kiara vroeg of laat haar vuuraanvallen zou bevorderen tot misschien wel zoiets als een flamethrower of fire spin. Maar, voor nu was het nog een kleine babyPokémon die nog veel te leren had.
Ayla besloot het op een combinatie te wagen, eentje die zij en Kiara de laatste tijd veel goefend hadden. "Oke, probeer je Will-o-wisp." Zoals werd gevraagd creeërde de Vulpix een aantal van de sinistere blauwe vlammetjes en liet ze deze om zich heen cirkelen. Al snel verkleinde ze deze cirkel totdat de Will-o-wisp enkel nog om haar negen staarten draaiden, precies zoals ze geleerd had. Nu was het tijd voor de tweede zet. "Ijzerstaart," sprak Ayla kalm. "Vulpix!" Kiara zette zich af en rende de Geodude zijn kant op, terwijl de Will-o-wisp nog steeds om haar staart cirkelde. Op het laatste moment sprong ze de lucht in, liet ze haar staart een fel wit licht afstoten en sloeg ze met behulp van een nog niet goed ontwikkelde salto toe. De Geodude had nog geprobeerd een Rock throw als tegenaanval te gebruiken, maar tevergeefs. Hij werd geraakt door beide aanvallen en klapte achterover. Kiara was ondertussen weer haar pootjes geland en kon het niet laten trots te glimlachen, het was haar gelukt. Ook Ayla wierp haar een goedkeurende blik toe, "Goed gedaan meissie."

De Geodude krabbelde overeind en kneep even pijnlijk zijn ogen dicht zodra hij het effect van de burn aanvoelde. Ook zat er op zijn kop een niet al te grote schram die hij had opgelopen toen hij geraakt werd door de ijzerstaart. Er stond een geïrriteerde frons op zijn versteede blik, hij zag in dat hij dit niet ging winnen. Dus, zat er nog maar één ding op. De Geodude vouwde zijn armen bij elkaar, kneep zijn ogen dicht en begon te gloeien.
Ayla's ogen waren ondertussen flink in grote toegenomen. Ze wist dat de Pokémon een selfdestruct ging afvuren. "Nanook," riep ze snel. De Riolu die al die tijd vanaf de zijlijn had toegekeken, klaar om in te grijpen zodra dit nodig was, kwam meteen in actie. Hij sprong in hun midden en creeërde meteen een Protect dat hem, Ayla en Kiara omvatte. Het beschermingsveld bleek echter niet sterk genoeg te zijn en zodra de Geodude zijn aanval afvuurde werden ze naar achter geblazen.

Ze wist dat ze een flink eind naar beneden zou vallen, mede omdat ze voor de explosie op een uitstekende rots hadden gestaan. Althans, in ieder geval een meter of twee. Vandaar dat ze het wel even voelde toen ze op het harde gesteente terecht kwam. "Auch.." mompelde ze. Ze had echter geen tijd om te kijken hoe erg de schade was, aangezien zij, maar ook Nanook, een bekende kreet horen. Beide wierpen hun blik naar de lucht en zagen al snel het vossenwezentje dat dankzij haar lichte gewicht hoger de lucht in was geblazen en nu met een hoge vaart naar beneden viel. Gelukkig was dit vlak boven Ayla en wist ze Kiara dan ook keurig in haar armen op te vangen. Even keek ze haar trainster geschokt aan, maar gaf ze haar al snel een vrolijk likje over haar kin. Ook Nanook wist een glimlach op zijn gezicht te toveren. Door zijn lenigheid was hij netjes op zijn zwarte pootjes geland en mankeerde hij hierdoor niks. Ayla voelde echter dat ze een blauwe plek op haar heup had opgelopen, maar kon ook met opluchting zeggen dat ze verder niks had bezeerd. Ze had enkel nog wat viezigheid op haar gezicht en kleren zitten, afkomstig van het stoffige zand.

Nu pas merkte Ayla op dat ze niet zomaar ergens was gevallen. Nee, sterker nog, ze was midden in het gevecht van twee trainers terecht gekomen. Waarschijnlijk net zo verbaasd als dat zij waren keek ze om zich heen. Ze spotte een Duskull en een Croagunk, beide leken aanstalten te hebben gemaakt om aan te vallen. En Ayla had hen hierin verstoord. "Ghehe... whoops," wist ze enkel onzeker uit te brengen, zouden ze boos zijn?

Thirza, die een bevel naar Mirage had willen roepen zodat ze hij de gifstoot kon ontwijken, liet een zachte kreet van schrik horen toen de rotswand naast het strijdveld deels naar beneden kwam, samen met een bruin harig meisje en twee pokémon. Ze hoestte door het stof, en probeerde het met haar hand voor haar gezicht weg te wuiven. Was het hier soms de gewoonte om uit de lucht te komen vallen? Haar Duskull die al even verbaasd was, was zijn concentratie op het gevecht al helemaal verloren, en begon in grote rondjes om de nieuwkomers heen te zweven. “Mirage…” zuchtte Thirza, en haar Duskull kwam weer naar haar toe gezweefd. Vaagjes krabde ze op haar achterhoofd. Dat gevecht zou maar moeten worden uitgesteld… “Alles… in orde?” vroeg Thirza. Ze fronste naar de nieuwkomer. Misschien was het zelfs wel goed geweest dat ze het gevecht had verstoord. Mirage was nog niet helemaal klaar voor een gevecht, besefte ze. Ze had hem nog niet lang genoeg voor een competitief gevecht tegen een andere trainer. Lichtelijk geïnteresseerd liet ze haar blik over de brunette en haar pokémon glijden. Een Growlithe Riolu en een Vulpix, zo te zien. Wat moesten ze wel niet uitgevoerd hebben, om op deze manier uit de lucht te zijn gevallen? Thirza sloeg haar ogen neer, voordat ze opzij keek naar Ace. Deze scheen al even geïnteresseerd te zijn in de nieuwkomer als zij zelf. Ace, die heel wat meer manieren had dat Thirza, stapte naar voren om de nieuwkomer overeind te helpen, indien ze gewon was. Thirza snoof alleen maar, terwijl ze uit haar ooghoeken naar de nieuwkomers bleef kijken.

Foei ;p

De Croagunk schoot op een hoge snelheid richting de Duskull die nog in de lucht zweefde. Hij stopte zijn aanval toen hij een rots naar beneden zag rollen. Hij stopte zijn aanval voordat hij de Duskull zou raken en keek nu naar de grond waar een meisje lach ook Tyler keek geschrokken naar de plek. Hoe had ze het voor elkaar gekregen om zo'n grote rots mee te nemen. Hij had nog niet ingezien dat het gebied zo gevaarlijk kon zijn als je te hoog klom. ''Ehh, gaat het,'' besloot hij uiteindelijk toch maar te zeggen toen er opeens nog een Vulpix uit de lucht kwam vallen. Het meisje ving de Vulpix op en al snel kwam er een Riolu bij staan die zo te zien niks mankeerde. Tyler liep kalm de richting op en bekeek het meisje nu goed, ze had bruin haar en blauwe ogen. Iets wat hij wel vaker had gezien, maar nog niet in Utah. Ook Ace, de Dragonite van Thirza, kwam er bij staan en hielp het meisje overeind indien ze gewond zou zijn. ''Wat is er gebeurd?'' Tyler keek even van de klif, het was best een eind geweest..

-Srry, echt inspiloos.. -

Met grote bruine ogen staarde Kiara naar het vreemde spookachtige wezen dat om hen heen begon te draaien. Om haar blik strak op hem gericht te kunnen houden volgde ze zijn beweging met haar kop. Ook toen deze uiteindelijk weer terug vloog naar zijn trainster. Ze vond het maar een raar wezen..

'Alles… in orde?' hoorde Ayla een stem zeggen, zo te horen afkomstig van het meisje. Ze wreef eenmaal pijnlijk over haar hoofd, waarna haar vingertoppen in aanraking kwamen met een bult. Ai, blijkbaar had ze haar hoofd ook bezeerd en kwam de pijn van de klap pas later opzetten..
'Ehh, gaat het?' Dit keer waren de woorden afkomstig geweest van de mannelijke trainer. Zo te horen waren ze bezorgd om haar welzijn. Evenals Nanook, de Riolu die had aangevoeld dat zijn trainster pijn had en bezorgd zijn handje op haar knie had gelegd. Dit alles deed Ayla glimlachen en ze knikte kort om de drie duidelijk te maken dat ze niks ernstig mankeerde. Wel pakte ze dankbaar de uitgestoken poot van de Dragonite beet, zodat ze overeind kon komen. Ze had tenslotte Kiara ook in haar armen, waardoor dit zonder hulp vrij moeilijk ging. "Bedankt," sprak ze vriendelijk. 'Wat is er gebeurd?' zei de jongen toen. Hier moest Ayla even over nadenken. Niet omdat ze zich het niet meer herinnerde, maar meer om de juiste woorden te formuleren. "Een Geodude deed een Selfdestruct waardoor mijn Pokémon en ik van de rots werden afgeblazen," besloot ze toen uiteindelijk te zeggen. Automatisch gleed haar blik naar de plek waar zij zojuist hadden gestaan. Er verscheen een klein bruin koppie boven de vernielde rotswand, en zodra de Geodude zag wat er was gebeurd trok hij zich beschamend weer terug. Mooi zo, het was belangrijk dat de Pokémon wist wat hij fout had gedaan. Normaal was een Selfdestruct slim om te gebruiken als je geen andere optie meer had, maar de Geodude had moeten weten dat zo'n aanval niet kon in een gebied als deze. Ach, iedereen maakte wel eens een fout. Kalm keerde Ayla zich weer tot de 2 trainers. "Eh.. sorry dat ik jullie gevecht verstoord heb," zei ze toen.

'Een Geodude deed een Selfdestruct waardoor mijn Pokémon en ik van de rots werden afgeblazen,' besloot ze toen uiteindelijk te zeggen. Tyler knikte even kort, dus het was een Geodude. Even keek hij naar de plek waar ze van af was gevallen, hier verscheen je een klein bruin koppie. Deze verdween al gelijk toen hij zag wat er gebeurd was. 'Eh.. sorry dat ik jullie gevecht verstoord heb,' zei ze toen. Kort keek hij naar Thirza, het was ook wel beter voor hem dat het was uitgesteld. Nu kon hij de Croagunk meer aanvallen leren die wel werking hadden op spook pokémon, 3 waren echt te weinig om een gevecht mee te vechten. Die andere 2 aanvallen kon hij alleen maar als verdediging gebruiken, waar hij niet heel veel aan had tijdens het gevecht zelf. ''Maakt niks uit,'' besloot hij uiteindelijk te zeggen. ''Het was sowieso geen goed idee om hier te vechten, bij ons kon de rotswand ook instorten bij elke aanval,'' sprak hij kort. ''Cro.. Croagunk.'' Een Croagunk kwam langzaam aangelopen en ging weer op hurkzit naast Tyler zitten. Verveeld staarde hij voor zich uit, wanneer zou het gevecht weer door gaan? Hij keek even kalm naar Tyler die geen aandacht aan hem scheen te vestigen. Een zucht verliet zijn mond, dan maar niet.

Het meisje wreef pijnlijk over haar hoofd. 'Ehh, gaat het?' vroeg Tyler op zijn beurt. De trainster pakte de poot van Ace beet, die haar overeind trok. "Bedankt," zei het meisje. Ace grijsde kort, voordat hij weer terug sjokte naar Thirza. "Eh.. sorry dat ik jullie gevecht verstoord heb," zei ze uiteindelijk. Thirza snoof lichtjes. Ze wilde erop reageren, maar Tyler was haar voor. ''Maakt niks uit. Het was sowieso geen goed idee om hier te vechten, bij ons kon de rotswand ook instorten bij elke aanval.'' Thirza knikte. Hij had gelijk, ze hadden een gevaarlijke plek uitgezocht voor een gevecht. Wat als er een veel groter stuk van de rotswand af was gebroken? Grote kans dat ze er levend onder zouden zijn begraven. Thirza huiverde bij alleen al het idee. Ze was niet bepaald van plan om jong te sterven… Ze slaakte een zachte zucht, toen ze vaagjes besefte dat ze zich weer in een gesprek met twee verschillende mensen had gemengd. Ze had er al meer dan genoeg moeite mee om een normaal gesprek te hebben met één persoon. Maar met twee personen? Dat scheen voor haar gewoon onmogelijk te zijn. Niet precies wetend wat te doen, krapte Thirza haar achterhoofd. Normaal zou ze zich allang ‘verontschuldigd’ hebben, en zijn weggevlogen op de rug van Ace. Vreemd genoeg scheen ze dat op het moment niet te kunnen. Haar Dragonite keek haar zachtjes glimlachend aan. Nou ja... Het zou toch geen kwaad kunnen om één keer wat langer te blijven? Thirza sloeg haar ogen neer. Als Mirage net zo snel zijn concentratie weer zou verliezen als hij daarstraks had gedaan, dan zou het nog een lastige opgave worden om hem fatsoenlijk te trainen. Erger zelfs, het zou een ramp worden. Een regelrechte ramp, die niet voorkomen kon worden door wat dan ook. Ze zou gevaarlijke tegenstanders voor hem moeten zoeken, zodat hij kon leren wat de gevolgen waren van het verliezen van zijn concentratie. Geen normale gevechten tegen bijvoorbeeld Geodude, maar tegen andere soorten. Die gespecialiseerd waren in aanvallen vanaf een afstand, die Mirage wél konden raken. Hoe zou hij anders ooit te weten moeten komen waarom hij perse al zijn concentratie op een gevecht moest richten? Thirza balde haar vuisten lichtjes. Als ze hem het niet zou afleren, was hij een regelrecht gevaar voor zichzelf.

'Maakt niks uit. Het was sowieso geen goed idee om hier te vechten, bij ons kon de rotswand ook instorten bij elke aanval,' sprak de jongen. Woorden die Ayla opgelucht deed zuchten. Gelukkig, ze waren niet boos. Met een glimlach richtte ze haar blik naar Nanook, die eenzelfde uitdrukking op zijn gezicht had. De 2 trainers leken hen wel aardig, ondanks het feit dat het meisje nog weinig gezegd had. Hun Pokémon zagen er in ieder gezond en gelukkig uit, iets wat veel vertelde over het soort trainer dat ze hadden.
Met haar vrije hand veegde Ayla het stoffige zand van haar kleren. Vervolgens liet ze haar blik even doelloos door de Canyon dwalen, niet echt wetend wat te zeggen. Het had lang geduurd voordat ze weer had gedurft deze plek te betreden. Ze was hier namelijk dankzij het verschijnsel van een aardbeving in een kloof gevallen. Het was dat de toen nog onder zorg genomen Pidgey evolueerde en haar wist te redden, anders had ze het niet overleefd. Uiteindelijk wilde de Pidgeotto, die nu de naam Yani met zich meedroeg, niet meer bij Ayla weg. Er zat dus ergens toch nog iets goeds aan dit verhaal. Een motivatie die ervoor zorgde dat ze The last Canyon toch nog durfde te betreden, ondanks het feit dat er weer zoiets als dit was gebeurd. Als je een reis maakte konden er nou eenmaal dingen zoals deze gebeuren, dat was het risico. En bovendien, je leerde er ook weer van. Met een glimlach op haar gezicht richtte Ayla haar blik weer op de 2 trainers. "Ik ben trouwens Ayla," stelde ze zich toen voor. "En dit zijn Kiara en Nanook." Meteen reageerde haar Pokémon door hun poot in de lucht te steken en het tweetal vrolijk te begroeten met een "vulpix!" of "liuh!" Ayla grinnikte en legde er toen het zwijgen op, nieuwschierig naar de namen die het meisje en de jongen eventueel konden gaan vertellen.

'Ik ben trouwens Ayla,' stelde Ayla zich na een tijdje voor. 'En dit zijn Kiara en Nanook.' Even keek hij weer naar de Riolu en de Vulpix. Hij had al eens eerder een vulpix ontmoet. Die was van Sakura, een trainster die hij had ontmoet na het vangen van Croagunk. Maar een Riolu had hij nog nooit ontmoet. Hij had wel vele verhalen gehoord over Lucario's, de evolutie van Riolu en aangezien Riolu een vecht type was, zou er kans zijn dat Tyler hem later wou vangen. Een Riolu was beide schattig en stoer, wat hem een leuke teamlid zou maken. Tyler wende zijn blik even van de Pokémon af en keek weer naar het meisje, die Ayla heette. ''Ik ben Tyler,'' stelde Tyler zich voor. ''En dit is Croagunk,'' zei hij snel daarna. Zijn blik viel kort op de Croagunk. Geen naam was misschien onorgineel, maar dat boeide hem niet zo heel erg veel. Al snel keek hij het meisje weer aan.. ''Ik ben een een Trainer, geen badges,'' sprak hij snel daarna. Hij was nog geen Coördinatoren, Breeders en Rangers tegengekomen. Wel was hij best veel Trainers tegengekomen die hij allemaal rivalen kon noemen of tenminste een paar personen waarmee hij een leuk gevechtje kon houden als hij ze tegen kwam en natuurlijk lag het aan hun of ze hem ook een rivaal zouden noemen. ''En wat ben jij? Coördinator? Trainer? Breeder? Ranger?''