Het begin van een groot avontuur

Rayleigh liep het lab binnen. Er liep een rilling over haar rug. Het was even wennen, van de warme zon in zo’n kille ruimte. Een mengeling van blijdschap en een nerveus gevoel liep door haar heen. Er was helemaal niemand in die grote ruimte en Ryleigh voelde zich daar best ongemakkelijk bij. Ze had het gevoel dat ieder moment iemand ineens bij haar stond en schreeuwde dat ze meteen weg moest gaan, omdat ze op verboden terrein was. Toch wist ze zeker dat dit het goede gebouw was. Het kon ook eigenlijk niet missen, maar ze had verwacht dat er meer mensen waren. Om hun pokémon op te halen of om de weg te wijzen.
Plotseling stond er een vrouw naast haar. Ryleigh schrok enorm. Ella Barton moest lachen. “Jij komt zeker voor een starterspokémon, aan je reactie te zien ben je hier nooit eerder geweest,” zei ze met een glimlach. Ryleigh werd rood. Dit was wel heel beschamend. Het liefst wilde ze door de vloer zakken of gewoon onzichtbaar worden. Ze wilde hier weg, maar dan zou ze nooit een pokémon krijgen. Ze grijnsde schaapachtig en knikte zwijgzaam. “Kom dan laat ik je de pokémon zien waar je uit kunt kiezen. Heb je al een idee wat je wilt?” ging de professors ongestoord verder. “Eh... N-nee,” stamelde Ryleigh. Eigenlijk hadden pokémon haar eerder niet echt geïnteresseerd. Ze was er zelfs een klein beetje bang voor. Toch heeft ze zich laten overtuigen door haar peetouders. Haar echte ouders heeft Ryleigh nooit gekend. Ze was nog maar een baby toen zij omgekomen waren bij een ongeluk, dat was wat haar peetouders haar verteld hadden, maar zij wisten er ook niet veel van.
Ryleigh hoorde de voetstappen over de koude, betegelde vloer. Het geklikklak van de hakken van professor Ella en het veel zachtere getik van de ballerina’s van Ryleigh. Ella Barton stond stil voor een tafel. Daar legde ze twaalf pokéballen op neer en opende ze meteen. Ryleigh keek naar al die pokémon. Ze moest lang kijken voordat ze wist wie ze wilde. Toch viel haar oog als eerst op twee heel verschillende pokémon. Ze hadden dan wel alle twee kleine vleugeltjes, maar tegengestelde types. Toen professor Ella Barton haar vragend aankeek, moest Ryleigh wel wat zeggen. In die haast koos ze voor de Torchic. Die leek gewoon zo erg om haar aandacht te smeken, dat Ryleigh hem niet kon laten staan.
Even later liep Ryleigh het lab uit. Behalve torchic en zijn pokéball, had Ryleigh ook nog een Pokédex, een kaart van Utah en 5 gewone Pokéballs gekregen. Opgewonden pakte Ryleigh haar fiets. Ze zou nog een keer naar huis gaan. Daar zou ze haar moeder laten zien welke pokémon ze had gekozen en om haar tas te pakken met alle spullen die ze mee op haar reis wilde nemen. Dit was het begin van een groot avontuur die ze ging maken.