Geestdrift

Het T-shirt die Nuri droeg was doorweekt door het zweet die over haar hele lichaam sijpelde, als een tweede huid. Nuri kon het zoute vocht proeven op haar lippen, en ze veegde vermoeid een pluk van haar vochtige haar weg van haar voorhoofd.
Het was warm. Nee, sterker nog: het was heet. Gloeiend heet.
Nuri kon het amper aan. Maar ze moest en zal een vuurpokémon vangen, naast Pip de charmander. Ze had het kleine vermoeden deze wel te kunnen vinden in de buurt van een vulkaan. Het kon niet anders. Maar ze begon nu toch een beetje te twijfelen, nu ze nog steeds niets gezien had.
Pip dartelde voor haar uit. Hij had nergens last van. Springend van de ene naar de andere rots hield hij aan zijn linkerzijde een lavastroom in de gate, compleet geobserbeerd door de heldere, oranje gloed. Als de zon die opkomt. Maar hoe mooi de kleur ook was, voor Nuri was het niet iets wat op kon tegen de ondraaglijke hitte die het met zich mee nam, en ze was compleet vermoeid.
Ze moest wijken van de lavastroom, misschien was het dan minder warm. Ook moest ze wat drinken. Tobi ook. Die arme Growlithe had het vast warm met zijn vacht. Dapper liep het kleine wezentje nog naast haar, maar ze zag hem een beetje wankelen, en Nuri pakte hem gauw op voordat hij omviel. Hij protesteerde zelfs niet meer.
Nuri liet haar rugtas van een schouder afgleiden en ritste het open, op zoek naar water. Na wat zoeken sloeg de paniek haar toe. Ze had geen water. Ze had helemaal niets. Het flesje die ze vond was leeg. Dat was niet goed.
Nuri slikte. Hoe groot was de kans dat ze iemand tegen kwam met nog wat drinken op zak? Nihiel. Nadanjente, 0.00000 %. Ze was nu officieel verdoemt. "Pip," slaakte ze zachtjes uit, ietwat paniekerig, "we moeten nu terug."
Anders kregen ze nog waanbeelden. Het was vast niet gezond zoveel vocht te verliezen. Wat kon haar redding nog zijn?

Sora en Sparky liepen rustig over het hete pad, het mocht dan wel een vulkaan zijn maar hij was deze hitte wel gewend want in zijn woonplaats was dit niet meer dan een kleine hitte golf.
Sparky begon naarmate ze verder kwamen wel last te krijgen van de hitte, wat hij zocht?, was een Chimchar niet zomaar een Chimchar maar een super coole.
"Pika!- opeens begon Sparky op en neer te springen met gespreidde pootjes en wees naar twee zwarte silhouetten.
Sora kon niet goed zien wat of wie het was door de donkere lucht die boven hen hing.
"dat lijken wel..een Trainer en een Pokémon!, zei Sora tegen Sparky maar Sparky rende er al vandoor.
"Pika!- het bleek een meisje te zijn met een Growlithe in haar armen.
Sparky keek om zich heen waar Sora bleef.
"Pikachu?- vroeg Sparky bezorgd aan haar en keek nog steeds om zich heen waar zijn trainer bleef.
...
"Sparky!, waar zit je!, riep Sora en keek rond, opzoek naar zijn partner.
tot hij voetstappen horen, eerder pootstappen!
een stuk of vier Magby en Magmar hadden hem omsingeld.
het enige wat hem nu nog kon redden was een ei maar dat deed hij niet.
"IEMAND? HELP!!!!!!, brulde Sora wanhopig toen de Magmar aanvielen.

Nuri keek geschrokken op toen ze dichtbij haar een geluid hoorde. Naast haar was een geel wezentje komen staan, die haar nieuwsgierig aankeek.
"Pikachu?" klonk de pokémon bezorgd, en Nuri begreep dat het wezentje wilde weten of ze wel of niet in orde was. Nuri keek ernaar met glinsterden ogen die volgelopen waren met tranen van ongeloof: een Pikachu hoorde niet aanwezig te staan op de voet van een vulkaan, die hadden andere leefgebieden, wat erop neer komt dat het wezentje van een trainer was. Een trainer!
Ze was dus niet alleen. Met wat geluk had hij of zij water bij en hoefde Nuri en haar pokémon het niet te bezwijken van de dorst.
Toen werden Nuri's gedachten verstoord door een hulpskreet.
"IEMAND? HELP!" Een jongensstem, geschrokken en wanhopig, doorkliefde de warme dampwolken die van de lava afkwamen. Een schok ging door Nuri heen toen de kreet haar eindelijk echt doordrong.
Ze sprintte naar het geluid toe en stuitte op een ongemakkelijk tafereel. Een jongen, jonger dan haar, was omringt door een vier Magby en Magmar. Vuurpokémon waar Nuri wonder boven wonder nog niet zelf tegengekomen was. De jongen was in bezit van een ei, maar had verder geen hulp van andere pokémon, hoewel Nuri wel vermoedde dat de Pikachu bij hem hoorde.
Nuri wou dolgraag helpen, maar wist dat haar vuurpokémon tegen de Magby en Magmar niet veel zouden uithalen. Toch zette ze de aanval in.
"Tobi, Take Down op de Magby!" Nuri wees daar bij de Magby die het dichtst de jongen benaderde, vanachter. De Growlithe sprong uit haar armen en rende richting de Magby toe om een dodelijke tackle in te zetten. "Pip, doe Scratch!"
De Charmander, die achter haar aan was gehuppeld nadat de ernst hem was doorgedrongen, sloeg zijn klauwen in een van de Magmar. Ondanks deze aanvallen waren vier haar veel. Nuri wist niet goed wat te doen en kon zich niet goed concentreten door de hitte. Ze beet op haar lip terwijl ze niet meer kon doen dan toekijken.

Sora keek benauwd om zich heen tot hij een stem hoorde.
er waren twee Pokémon te hulp geschoten een Charmander en een Growlithe.
tot zijn ongenoegen vloog de Magmar de Growlithe aan waar hij voor sprong.
"ga weg!, zij hebben je niks!, riep Sora gefrustreerd maar zweet brak hem uit toen een van de Magby op het meisje afrende.
Sora zag zijn kans, Sparky stond daar bij haar.
"SPARKY!, THUNDERBOLT!, brulde Sora en Sparky keek om toen hij zag wie het was.
Sparky aarzelde geen moment en een sterke straal joeg de Magby weg.
maar hij lette niet op en een Ember aanval schampte zijn linkerschouder.
nu waren de Growlithe en Charmander omsingelde door de Magmar en Magby.
het meisje kwam zijn kant oprennen met Sparky.
"Sparky, daar ben je jongen, doe snel Thunderbolt om die Magmar weg te jagen, zei Sora opgelucht dat hij Sparky weer terug had.
"Chuuuuu-, en Sparky stuurde waarschuwings stralen op hem af.
De Magmar en Magby maakte dat hun wegkwamen.
Sora plofte opgelucht op de grond en Sparky sprong in zijn armen.
door alle commotie was hij vergeten dat het meisje er nog stond.
"bedankt voor je hulp, als jullie niet waren gekomen dan was ik nu geroosterd, zei Sora dankbaar en Sparky glimlachte.
"g-graag g-gedaan, bracht ze er moeizaam.
het meisje zag er over verhit uit, ze had rode wangen van de hitte.
hij zocht in zijn tas en vond een grote fles water die hij aan het meisje gaf en wat aan haar Pokémon die het dankbaar opdronken.
Sora kneep zijn oog dicht, zijn geschraafde huid deed zeer in de hitte.
"Pikapi!- en Sparky keek bezorgd naar Sora die zijn hand liet rusten op zijn schouder.

Nuri hijgde en de hitte prikte in haar ogen. Ze stond naast de jongen, die haar een fles water aanbood en wat aan haar Pokémon gaf. Nuri kon niets anders dan dit dankbaar opdrinken. Ze kon verder nog geen woord uitbrengen door haar ondraaglijke dorst.
Het water gleed door haar droge keel heen en verfriste haar ter plekke. Water. Eindelijk.
"Dankjewel," mompelde ze tussen de slokken water door, maar ze was er niet zeker van of de jongen het wel gehoord had. Ze liet haar blik naar de jongen glijden. Aan haar lippen zat nog steeds de fles.
De jongen zat op de grond, waar hij opgelucht neergezakt was. Zijn blik was echter strak en vertrokken, en ze merkte zijn hand op die op zijn schouder rustte. De jongen leek in pijn.
Sparky, want zo leek de Pikachu te heten, had het ook door en liet bezorgde geluidjes klinken. Nuri nam een grote slok voordat ze even pauze nam van het drinken.
"Hé, gaat het wel?" vroeg ze ongerust. Ze liet zich op haar knieën naast de jongen zakken. "Je bent toch niet gewond?"

Sora hoorde haast niet wat het meisje vroeg want Sparky maakte bezorgde geluidjes en likte zachtjes over zijn wang. hij in iedergeval de woorden op: je bent tocht niet gewond?
hij krabbelde overeind en keek haar aan.
"h-het is niks, alleen een schrammetje, mompelde Sora verlegen en werd knalrood.
het enige meisje waar hij ooit mee sprak heette Dawn en Sparky keek hem op dat moment grijnzend aan.
"Pika?, vroeg hij met een plagerige ondertoon in zijn stem.
"mond dicht jij, siste Sora en maakte een onverwachte beweging waardoor zijn geschraafde huid weer tegen de hitte werd blootgesteld en hij zijn ogen dicht kneep en naar greep.
het meisje schrok van de onverwachte beweging en keek geschrokken naar zijn schouder waar brandplekken zaten wie hij had opgelopen door de Ember aanval.
Sora zag haar kijken en verborg direct zijn wond voor haar.
als één ding zeker was, wilde hij geen hulp en al helemaal geen hulp van een meisje.
"trouwens, ik ben Sora en dit is Sparky me maatje, zei Sora en stak zijn hand uit maar het meisje aarzelde en keek alleen maar.

Nuri tuitte wat opstandig haar lippen een beetje. Ze keek toe hoe de jongen zijn wond bedekte voor haar. Slechts geschaafd, niet? Die jongen kon haar niet voor de gek houden. Ze was niet blond.
De jongen stelde zich voor als Sora en stak zijn hand uit, en Nuri legde vertwijfeld de hare erin, haar ogen op zijn schouder gericht. De Pikachu leek inderdaad Spraky te heten.
"Ik ben Nuri," sprak ze terwijl ze de hand van Sora schudde, "deze Growlithe heet Tobi en de Charmander draagt de naam Pip."
Tobi blafte een keer zacht toen hij zijn naam hoorde. Hij had het niet zo op vreemden, en gromde een keer naar Sora. Nuri siste een keer zacht naar de Pokémon als waarschuwing.
Sora had een rood hoofd gekregen en Nuri kon niet opmaken of dit van verlegenheid of van de hitte was. Ze trok haar wenkbrauwen een keer vragend op, trok ze daarna bedenkelijk samen en wierp toen schrijlings een nieuwe blik naar de gewonde schouder van Sora. "Weet je, dat is absoluut geen schrammetje. Weet je zeker of alles okée is?"

Sparky sprong op dat moment express op Sora's gewonde schouder die gromde van de pijn.
het meisje die Nuri heette moest een beetje lachen om de stommiteit van Sora.
Sora haalde diep adem en zuchtte zodat hij het wat minder benauwd kreeg.
"i-ik t-twijfel, stamelde Sora en liet zijn hand zakken.
"waar over?, vroeg Nuri bedenkelijk.
Sora zuchtte en begon langzaam uit te leggen, hoe hij aan de wond was gekomen door de Ember aanval.
Sparky keek tevreden naar Sora en trok aan zijn broekspijp.
"Pika, Pikachu, zei Sparky alsof hij wou zeggen: zie je nou wel, het is niet moeilijk
Sora begon te lachen en Tobi, de Growlithe stootte Nuri aan die ook begon te lachen.

Nuri grijnsde om de nervositeit die in Sora heerste, maar die hij gelukkig al snel wist weg te drukken. Ze glimlachte maar werd daarna wat serieuzer toen Sora de komst van de wond uitlegde.
"Ember, hm?" verzuchtte Nuri bedenkelijk, "dat kunnen bijtende wonden opleveren. Laat me even kijken ernaar, dan kan ik kijken of ik iets kan doen om de pijn te verlichten."
Ondertussen graaide ze in haar rugzak naar een EHBO-kit. Waarschijnlijk moest ze de wond inzalven, iets waar Sora misschien niet blij van zou kunnen zijn, omdat het zou prikken. Alhoewel ze vermoedde dat de jongen het wel stoer zou wegwuiven om niets te laten merken, hoopte ze dat het Sora niet teveel pijn zou doen.

"dat heb ik weer, mompelde Sora meer in zichzelf dan dat hij het tegen Nuri zei.
Sparky keek hem aan en plofte naast Tobi neer die gromde maar Sparky besteedde er geen aandacht aan, alleen lichte vonkjes van zijn wangen die Tobi liet sussen.
Nuri kwam naar Sora toegelopen en hield een tubetje zalf in haar handen.
Sora keek naar het tubetje.
"dit kan een beetje prikken, zei ze aarzelend.
Sora slikte nerveus maar een brandende plek op zijn schouder kon hij ook niet zomaar laten zitten.
"s-smeer maar, prevelde Sora en beet op zijn onderlip.
het leek alsof zijn arm in vlammen stond zo een pijn deed maar hij gaf geen kik alleen zijn ogen traande een beetje maar daar verzon hij zo dadelijk wel wat op.

Nuri smeerde zorgvuldig en voorzichtig de zalf op de wond, zo rustig mogelijk, om Sora zo min mogelijk pijn te laten doen. Niet te veel, want dat was niet nodig en deed alleen maar zeer.
"Zo," zei Nuri na afloop, terwijl ze op zoek ging naar een klein verbandje. Ze wikkelde de wond in, over de geschroeide kleding heen, zo goed en kwaad als dat kon om een schouder. Ze moest de wond uit de lavadampen houden.
"Meer kan ik er niet van maken," zei Nuri vertwijfeld. Het zag er niet helemaal netjes uit, maar het was beter dan niets. "Doet het nog pijn?"

Sora keek naar zijn arm die nu minder pijn deed maar onmogelijk was te bewegen.
"doet het nog pijn?, vroeg ze en keek hem aan.
"nee, niet meer zo erg, zei Sora glimlachend en probeerde zo min mogelijk zijn arm te bewegen.
opeens hoorde hij een stem.
"Chimchar!, riep het wezentje, het was dezelfde Chimchar waarna hij op zoek was.
"Sparky, daar boven op die rots!, Chimchar!, riep Sora opgewonden dat ze niet voor niet hierheen waren gekomen.
Chimchar sprong lenig van de rots en vuurde een Flamethrower af op Sora en Sparky.
ze sprongen allebei opzij.
"Sparky, ontwijk en doe snel je Thunderbolt!, riep Sora vastbesloten.
Sparky ontweek snel de Ember aanval en vuurde snel zijn straal af op Chimchar.
dit keer was Chimchar van hem..

Sora glimlachte de pijn weg en Nuri kon niets anders dan hem maar zijn gang laten gaan, hopend dat hij het op tijd zou aangeven als de pijn hem teveel werd. Hij gaf haar echter niet veel tijd deze gedachte bij haar op te laten komen, want hij kreeg een Pokémon in zijn vizier.
Vast besloten deze te vangen richtte hij de aanvallen van Sparky op het wezentje. Nu pas zag Nuri dat het een Chimchar was. Was Sora daarom hier? Om de Chimchar te vangen? Hij wel, Nuri was nog geen een Pokémon tegengekomen (op de Magby en Magmar na) om te vangen. Ze keek toe hoe Sora vast beraden zijn blik op de Chimchar gericht hield.

Sora keek strak toe hoe Sparky de aanvallen ontweek.
keer op keer pareerde Sparky de Fury Swipes van het wezentje en gooide hem dan op de grond.
opeens sprong Chimchar overeind en rende op Sora af.
hij sprong boven op zijn borst waardoor hij achterover viel en op zijn pijnlijke kant kwam.
Sora kneep zijn oog dicht omdat Chimchar op zijn zere deel van zijn arm zat.
"hoi, kleine vriend, lang niet gezien, zei Sora vriendelijk en Chimchar glimlachte.
Chimchar had hem duidelijk herkent van de vorige keer en bleef breed glimlachen.
"Pika?, vroeg Sparky en keek met een rare blik naar Sora en Chimchar.
Chimchar had duidelijk behoefte aan wat te eten en drinken hij zag er niet bepaald dik of normaal uit.
uiteindelijk knikte Chimchar.
Sora rommelde in zijn tas en vond een aantal blikjes Pokévoer waardoor Tobi en Pip, de Growlithe en Charmander naar hem toe liepen.
"ik heb genoeg voor iedereen, hier eet ook wat, zei Sora en reikte Nuri een broodje aan met wat water.
Sparky kreeg een half broodje van Sora omdat hij geen speciaal voer had voor Sparky en voor een keer kon het hem geen ene moer schelen.
Sora had lichte blosjes op zijn wangen wat ongewoon was voor een vulkaanachtig gebied.

*buh, zo druk gehad, ik kan nu pas schrijven. :/ *

"O, dankjewel," mompelde Nuri zachtjes, terwijl ze het broodje en wat water van Sora aannam. Ietwat verlegen en overrompeld door het gehele tafereel die zich net had afgespeeld, knabbelde ze wat aan het brood. Schuin hield ze de Chimchar in de gaten.
"Jullie kennen elkaar al?" vroeg ze aan Sora, en nam een slok van het water. Tobi en Pip waren druk bezig met eten van het voer die ze net hadden gekregen, en hadden totaal geen oog voor wat de trainers of de Chimchar deden. Nuri nam een hap van haar brood en keek Sora vragend aan.

"ja, min of meer, de arme stakker zat vastgebonden aan een paal en ik heb hem bevrijd, legde Sora uit terwijl hij zwaaide met zijn broodje.
Sparky was tussen hem en Nuri komen zitten terwijl Chimchar hem bleef aanstaren.
Nuri knikte en zei tenslotte "wat vreselijk, die arme stakker ziet er inderdaad ondervoed uit"
Sora knikte spijtig maar hij was vast besloten om Chimchar als zijn tweede/derde Pokémon te nemen en hem beter te verzorgen dan die andere trainer.
wat Nuri niet wist, dat hij de werkelijke waarheid wist over die kleine Chimchar, want zijn trainer had hem eerst mishandeld en daarna gedumpt in het bos dat had hij gehoord van een vriend van de vorige stad.
Sora keek strak voor zich uit en voelde de blik van Nuri in zijn rug prikken.
maar Chimchar dacht precies hetzelfde als Sora en kroop in zijn armen, hij had de vertrouwen gewonnen van hem en vergat al gauw de andere Chimchar die hij wou vangen.
"uhm...Chimchar, heb je zin om met mee te gaan?, ik weet zeker dat jij en Sparky goed met elkaar kunnen opschieten, zei Sora glimlachend en Chimchar sprong opgewonden op en neer.
"chaar, was zijn antwoord en Sora pakte een Pokéball.
en drukte op het knopje toen het vertrouwde pling geluidje klonk wendde Sora zich tot Nuri.
"Nuri, wat doe jij eigenlijk hier?, vroeg Sora nieuwsgierig en trok een gezicht toen Sparky met zijn volle gewicht op zijn zere schouder hing.

"Eh, ja, wel nou ehm..." Nuri begon ongemakkelijk te stotteren. "Wat doe ik hier..."
Nuri snoof een keer de warme lavadampen in. Ze trok haar wenkbrauwen op en keek toen Sora recht in de ogen aan. "Op zoek naar pokémon. Vuurpokémon, wel te verstaan. Ik wil graag een derde maatje bij mijn team voegen, maar tot nu toe heb ik nog niet zo'n geluk gehad."
Ze zweeg even. "Ik ben nog niet echt pokémon tegengekomen, op de Magby en Magmar na. Maar eerlijk gezegd was ik daar druk mee bezig ze juist weg te jagen in plaats van te vangen."
Nuri nam een grote hap van het brood die ze in haar handen had. Ze merkte de pijnlijke blik in Sora op toen Sparky zich bivakkeerde op de zere schouder en hoopte dat het niet al te veel zeer deed. "Ik heb geen haast met vangen, ik dwaal een beetje rond. Alleen was ik slecht voorbereid. Ik had niet genoeg water bij. Je hebt me echt gered," voegde ze als laatste erbij toe. "En wat doe jij hier? Achter Chimchar aan?"

Sora lachte, het was hem ook overkomen.
"nou ja, ik was opzoek naar een Chimchar maar die had een roze kleur maar deze verdiend deze plek beter dan die wilde, legde Sora half lachend uit.
"oke, antwoordde Nuri en keek nog hem nog steeds bezorgd aan.
"hey, luister, ik en Sparky zijn hier nog niet lang weg, ik bedoel zullen we samen naar Pokémon zoeken, ik weet honderprocent zeker dat die Chimchar of er nog andere Pokémon zijn, vuur tegen vuur werkt niet echt en Sparky kan je helpen om de Magby en Magmar weg te houden, zei Sora en Sparky bewoog waardoor hij weer een gezicht trok.
ze leek diep na te denken..

Nuri dacht na. Heel diep na.
Die hulp zou erg gewenst zijn. Wat Sora nu zei was inderdaad aannemelijk en waar. Nuri beet op haar lip en dacht nog dieper na, en besefte dat haar concentratie minder was dan normaal. Moest door de hitte komen.
"Maar ben ik je dan niet tot last?" vroeg ze zachtjes aan de jongen. "Ik bedoel, ik zou dolgraag willen dat je meegaat, hartstikke fijn zelfs, maar ik wil je niet in de weg staan..."

Sora dacht na..
hij vond het echt niet erg om haar vergezellen integendeel het zou een goede training voor Sparky zijn en hij wist dat ze last had van de hitte en dat ze zich bijna niet concentreren, hij mocht dan wel 10 jaar zijn maar wist best veel van gevoelens af! en nam uiteindelijk een beslissing.
"je staat me echt niet in de weg, ik bedoel, ik reis best allang alleen en menselijk gezelschap is een keer heel wat anders dan alleen met Sparky, zei Sora vastberaden en Sparky keek hem grijnzend aan.
weer gaf Nuri geen antwoord, opeens een felle pijn schoot door zijn zere schouder en zakte door zijn knieën.

Nuri bleef stil. "Nee, weet je het zeker? Want dan vind ik het fijn als je me wilt vergezelle-- Sora!"
De jongen zakte op zijn knieën en trok een grimas. Nerveus en geschrokken ging Nuri naast hem zitten. "Sora! Sora, gaat het wel?"
Een flits van besef ging door Nuri heen dat zijn schouder pijn moest doen en Nuri beet op haar lip. Ze had geen flauw idee wat te doen. Konden ze niet beter naar Torrid City gaan, onderaan de berg, en even naar Sora laten kijken? Pokémon vangen kon wel even wachten, bedacht ze zich.
"Sora, kom op nou, gaat het?" drong ze de jongen aan tot antwoord.

"Pika, Pika, zei Sparky ongerust en schrok van zijn trainer.
Sparky bleef tegen hem aanleunen en dwong hem om antwoord te geven.
Sora bleef in dezelfde houding zitten en probeerde om niet teveel aan de pijn te denken.
het zakte uiteindelijk weg maar hij had zo een flauw vermoeden dat het zo weer kon gebeuren.
"he- het g-gaat nu wel weer, stamelde hij en keek naar zijn Pikachu die tranen in zijn ogen had.
Nuri haalde opgelucht adem en Sparky bleef hem bezorgd aankijken, Sora kon koppig en eigenwijs zijn maar dit sloeg echt alles, hoe kon hij zich groot houden.
hij aaide Sparky gerustellend over zijn koppie die tegen hem aankroop om te laten zien dat hij niet alleen was.
"ik weet het zeker, zei Sora met een pijnlijke grimas maar negeerde de pijn die weer op begon te komen.
opeens besefte Sparky dat hier Rawst Berry's verstopt waren en rende weg.
"Sparky, kom terug!, het is niet veilig!, riep Sora die snel overeind kwam en hem achterna wilde rennen maar de pijn hield hem tegen..

Verward door de plotselinge wisseling van gebeurtenissen keek Nuri loom toe hoe Sparky ervandoor ging. "Waar gaat die heen?" vroeg ze zich hardop af.
Ze schrok op toen Sora achter hem aan wilde rennen maar door pijn tegengehouden werd. Nu pas merkte ze op dat de jongen zich veel te groot wilde houden tegenover haar. Ze tuitte haar lippen en sprong toen op.
"Spraky, jongen, kom terug!" riep ze achter de Pikachu aan, maar ze twijfelde erachter aan te rennen, want ze wilde Sora niet achter laten. Niet goed wetend wat ze nu moest doen, stond ze te springen naast Sora.

Sparky rende als een bezetene over het berotste pad opzoek naar Rawst Berry's en knalde tegen iets aan.
"Piiix!, gromde een Vulpix en sprong in gevechts positie.
hij keek de Vulpix aan en besloot te vragen waar hij Rawst Berry's kon vinden.

Sora was op de grond blijven zitten.
hij vroeg zich af waarom Sparky zomaar weg rende hij kon geen rede bedenken en een enkele traan druppelde langs zijn wang.
"hij komt heus wel terug, stelde Nuri hem gerust maar Sora wilde er niet aandenken wat er met hem zou gebeuren als hij nu niet in zou grijpen.
hij kwam tenslotte langzaam overeind, weer een felle pijnscheut schoot door hem heen maar hij bleef met een strakke blik naar de richting waar Sparky was heen gegaan.
"ik moet hem zoeken, hij kan dit niet alleen, zei Sora koppig en versnelde zijn pas.
Nuri keek hem na hoe hij wegrende.

Nuri stond even stil en wist niet goed wat ze moest doen. Toen besloot ze er maar achteraan te rennen.
Hoewel Sora snel liep, werd hij verhinderd door zijn wond. Met wat meer moeite dan dat ze normaal moest doen bij een sprintje haalde Nuri hem in. "Gaat het wel?" vroeg ze voorzichtig aan Sora, halfwachtend op antwoord, terwijl ze ondertussen rondkeek of ze Sparky kon vinden.
"Waar zit-ie?" vroeg Nuri zich af. Ze kon de pokémon niet een-twee-drie vinden, maar toen het tweetal langs een rots liepen, zag Nuri in de verte een kleine gele bol. Nuri verstarde toen ze de gele bol als Pikachu herkende, maar er nog een andere pokémon bij zag. Een Vulpix!
Nuri stopte Sora en wees naar de twee pokémon. "Sora, kijk daar! Sparky!"