Geestdrift

Sora draaide zich om en inderdaad hij herkende de kop van Sparky.
hij was blijkbaar in gesprek met Vulpix die wegrende en die snel weer terug liep.
"Sparky!, riep Sora onverwacht en Nuri schrok zich ter pletter toen hij onverwachts riep.
"Pika!, riep Sparky gesmoord omdat hij iets in zijn bek had.
toen Sora het van dichterbij bekeek bleek het een besje te zijn.
Nuri richtte haar blik op de Vulpix en Vulpix terug.
"Sparky, was je naar een Rawst Berry opzoek?, vroeg Sora geëmotioneerd die het besje voorzichtig in zijn hand hield.
Sparky knikte tevreden en Sora pakte hem op en drukte hem dicht tegen hem.
Vulpix wilde net weggaan tot Sparky haar terug riep.

Nuri bekwam nog van de schrik terwijl ze de Vulpix aankeek.
Het was een kleintje en een lieverdje, vond Nuri. De Vulpix had haar even aangekeken en wilde toen weggaan, maar Sparky riep haar terug, waarop de Vulpix weer omdraaide. Nuri hield het beestje nauwlettend in de gaten toen ze begreep dat dit dé pokémon was waar zij naar zocht. Deze Vulpix moest het worden, zou haar nieuwe maatje worden. Ze moest haar hebben.
Loom stootte ze Sora aan. "Dit is haar," fluisterde ze hem zachtjes toe, hopend dat hij het begreep. Ze zocht in haar zak alvast naar een lege pokébal.

Sora knikte.
Vulpix maakte een vrolijk geluidje en liep naar haar toe.
Sparky moedigde haar aan toen ze aarzelend omkeek.
"oh hier heb ik er een!, zei ze en hield een Pokéball in de lucht.
Sora voelde weer een pijnscheut door zijn arm gaan dit keer heftiger en sloot peinzend zijn ogen.
toen ineens onverwachts werd er een Flamethrower afgevuurd door een Magmortar!
het ging rakelings langs zijn hoofd omdat hij het niet zag aan komen knalde hij tegen de grond.
"Pika!, riep Sparky boos en sprong vonkend voor Sora, Nuri Vulpix en Tobi.
De Magmortar richtte een Ember op Sparky die werd geraakt.

"Gods--" Nuri slikte de vloekende woorden in. "Tobi, Take Down!" Het was de enige aanval die sterk genoeg was en niet met vuur te maken had. Tobi reageerde meteen en rende voor een tackle op de Magmortar af.
"Sora, ben je okée?" riep ze ondertussen over haar schouder naar de jongen die achter haar lag. Meteen volgde haar blik ongerust hoe Sparky werd geraakt door een Ember. "Sparky!" riep ze ongerust achteraan.
Ze siste van de hulpeloosheid en richtte zich naar Pip die wat doelloos achter haar had staan dribbelen. De Charmander was totaal ingegaan met de lava en was zich van geen kwaad bewust. Hij was alleen maar uit instinct bij de groep gebleven en meer niet. "Pip, bescherm Sparky," mompelde ze naar de Pokémon, die ontwaakte uit zijn dagdroom en naar de Pikachu te rennen.
Gelukkig was het nog maar één Magmortar. Ze wist niet hoe, maar ze konden het hebben. Dat moest gewoon. Tobi had Magmortar geraakt maar de aanval was niet helemaal effectief geweest. Nuri moest hard nadenken. Toen schoot er een oplossing door haar hoofd heen. Ze was tenslotte niet alleen.
"Vulpix, help eens en doe Quick Attack!" ze wist niet in hoeverre Vulpix aanvallen kon doen, maar dit moest toch mogelijk zijn? Nuri kon het in ieder geval proberen.

"chaaa,- jammerde Sparky en was langzaam naar Sora gekropen.
die over zijn gezicht likte.
ondertussen was Nuri met Vulpix in gevecht met de Magmortar en waren er een aantal Magmar bijgekomen.
Sora zag het dreigende gevaar en kwam snel overeind.
vier verschillende vuurcombinatie's gingen rechtop Nuri en Vulpix af.
Sora bleef daar staan terwijl de bal op hem af bleef komen.
"CHUUUUUU!, een Thunderbolt werd afgevuurd door Sparky die weten op te staan maar zijn verwondingen waren ernstiger dan die van Sora.
de vuurbal ontplofte en Sora en Sparky werden naar achter gesmeten.
en knalde tegen een rotswand aan.
Sparky trilde door de klap en Sora hield hem in zijn armen tot het hem te binnen te schoot.
"Chimchar, ik kies jou, doe je Focus Punch!, riep Sora en Chimchar ging recht op de Magmortar af die leider bleek te zijn...

Vier verschillende vuurcombinaties schoten op Nuri en Vulpix af. Tobi, die aan de andere kant stond, blafte ongerust en waarschuwend, Pip, waar Sparky van weg gerent was, stond ook ver weg en wist niet wat hij moest doen. Omdat de aanvallen van vier kant kwamen, was er niet een ontsnapping mogelijk.
Nuri gromde van ongenoegen. Toen liet ze zich vallen, sloeg haar armen om Vulpix en trok het wezentje naar zich toe, zodat het niet geraakt kon worden.
Twee aanvallen schoten over hen heen. Een andere raakte Nuri volop in haar zij en brande in haar kleren, en weer een ander schoot op haar armen, en raakte de Vulpix. De schade bij Vulpix was niet groot, maar toch leek het pijn te leiden.
"Piii," kreunde het wezentje. Nuri dook ineen van de pijn en moest Vulpix los laten. Vulpix kroop overeind en tikte een keer ongerust met haar neus tegen de wang van Nuri. Nuri kon alleen maar kreunen.
Vulpix keek woedend op. Haar wenkbrauwen waren samengeknepen en haar ogen op de Magmortar gericht. Chimchar rende langs haar heen voor een Focus Punch op deze leider, en Vulpix aarzelde geen moment. Ze sprintte vlak achter de Chimchar aan en maakte zich klaar voor Pay Back, een krachtige aanval die haar krachten verdubbelde nu ze als eerste geraakt was, en richtte deze op de Magmortar, tegelijk met Chimchar's Focus Punch.

Chimchar raakte tegelijk met Vulpix de Magmortar en wankelde van de rots.
toen rende Sora naar Nuri met Sparky die uitgeschakeld in zijn armen hing.
"Chimchar, doe snel je Dig!, riep Sora en kreeg weer een scherpe pijnscheut door zijn arm.
even later joeg Chimchar de Magmar en Magmortar weg en rende bezorgd naar Vulpix die gewond aan kwam hinken.
Sora zocht paniekerig zijn tas door hij moest ergens een Potion hebben om Vulpix op te lappen maar door de rake klappen schoten er hevige steken door zijn arm waardoor hij zijn zoektocht staakte op zoek te gaan naar de potion.
Chimchar was bij hem komen staan en keek hem ongerust aan.
"char, zei hij ongerust en keek naar Sparky.
de ember die hem had geraakte had zijn vacht weg geschroeid en een duidelijke brandplek was zichtbaar.
toen herrinerde hij wat zijn moeder zei:eerst water, de rest komt later
of terwijl, hij pakte een fles water en deed dat op zijn gescheurde shirt en deed het op de brand plek van Sparky die jammerde maar Sora het toe liet hem te verzorgen.
toen merkte hij op dat Nuri ineengedoken zat, ze hield een hand om haar zij en Sora bedacht zich dat hij haar nu moest helpen, hij pakte de fles water en deed het op het zelfde stukje stof die hij had gebruikt voor Sparky en legde dat op haar armen..

Nuri kreunde toen ze iets kouds tegen haar armen gedrukt voelde worden. Ze werd uit haar pijnlijke, doezelige wereld getrokken en teruggeplaatst op de stoffige rotsgrond van de lavaberg.
"Sora," mompelde ze zachtjes. Ze glimlachte zwak. "Dankjewel."
Met wat moeite krabbelde Nuri overeind, op een moeilijke manier, omdat het natte stof op haar armen moest blijven liggen. Tobi kwam naar Nuri toegedribbelt en drukte bemoedigend zijn neus in haar rug, de enige plek waar hij bij kon en waar het bij haar geen pijn deed, en Pip kwam dicht bij Nuri staan. De Charmander liet een kleine 'char!' horen om zijn ongerustheid aan te geven.
"T'is al goed," zei Nuri tegen Pip. "Ik overleef het wel."
Toen richtte Nuri zich op Vulpix. Ze was gewond, maar Sora had al naar het wezentje gekeken. De pokémon kwam dicht bij Nuri staan en keek haar ongerust aan, en Nuri gaf een hoopvol glimlachje aan het wezentje, hopend dat ze zo de bezorgdheid een beetje weg kon nemen.
Ze probeerde recht te gaan zitten, maar voelde een sterke steek in haar zij en kreunde. "Hm," gromde ze, "ik kom zo niet overeind." Nuri wist dat met deze woorden ze de pokémon en ook Sora niet echt kon overtuigen van haar zogenaamde truk 'dat de wonden niet al te veel pijn deden', maar ze wilde ze niet ongerust om haar maken. Ze zuchtte.

Sora keek op Nuri neer terwijl hij het pootje van Sparky aan het verbinden was.
Sparky had zijn oren zielig naar beneden hangen en dat deed hij niet tenzij hij echt bang was.
Sora merkte op dat Nuri zich groot hield wat aan hem zelf deed denken en toen hij eindelijk klaar was liep hij naar haar toe en pakte het stukje stof of.
"nou deze zijn niet al te ernstig dus hier leg ik een verbandje omheen,
Pip en Tobi keken nieuwsgierig toe hoe Sora hun trainster verzorgde terwijl hij zelf ook gewond was maar dat boeide niet, hij negeerde de pijn die in zijn woedde terwijl hij de armen van haar verbond en zijn oog viel op de wond van haar zij.
een aantal schroeiplekken zaten op haar zij en Sora wist dat hij het moest verbinden maar hier zomaar je shirt uit te doen ging niet zomaar.
maar de ogen van Nuri waren glazig en het zou niet lang duren voor ze buitenwesten zou raken als hij nu niets zou doen.
en hij kon niets doen als Tobi hem aan zou aanvallen.
want hij wist dat Tobi erg beschermend over haar was.
Tobi merkte op dat Sora aarzelde en liep naar hem toe hij legde zijn natte snuit in zijn om te laten merken dat hij niks zou doen als hij haar nu zou helpen.
Sora zuchtte om zich te kalmeren en te hopen dat ze het niet te letterlijk op zou vatten als hij vroeg dat haar shirt een stukje omhoog wilde doen zodat hij de wond kon verzorgen.
maar echter een scherpe steek liet Sora tot zijn knieën zakken en naar zijn arm grijpen,
Nuri schrok ervan en probeerde overeind te komen.
hij had teveel hooi op zijn vork genomen en dat moest hij nou bezuren.
Sparky rende bezorgd naar hem toe en likte over zijn wang.

Sora zakte naast Nuri op zijn knieën, waar Nuri van schrok, en ze probeerde overeind te komen. Dit lukte niet geheel en Nuri wist alleen haarzelf half op te drukken met haar elleboog die net niet geraakt was door de vuuraanval. Zoekend naar kracht probeerde ze naar Sora toe te kruipen, maar de pijn in haar zij hield haar tegen.
"Sora, gaat het wel?" vroeg ze ongerust aan de jongen. Niet dat het zo goed met haar ging. Zo bleven ze vervelen met z'n tweeën. Vulpix drukte haar natte neus in de holte van haar elleboog om te laten zien dat ze ook nog bij haar was en Tobi blafte een keer bemoedigend, Pip wist niet wat te doen. Iets wat Nuri eigenlijk ook niet wist.
Ze kon geen kant uit en Sora leek niet echt in staat dat wél te kunnen doen, dus veroerde Nuri geen vin, afwachtend op het volgende. Als wist ze niet wat dat was. Ze kon enkel op een wonder hopen.

Sora had zijn ogen stijf op elkaar geknepen om de pijn weg te drukken dat lukte.
al zweette hij behoorlijk kwam hij uiteindelijk overeind.
opgeven kon hij nu niet, als Roxas of Dawn hier in de buurt waren geweest dan zaten hij en Nuri nu niet in nesten.
"Sora?, zei de stem van Nuri.
Sora hoorde haar niet hij zat te diep in gedachten verzonken.
"Pikachu'- de kleine Pikachu drukte zijn koppie bezorgd tegen zijn arm.
"Nuri, we moeten hier weg anders komen we hier nooit vandaan, zei Sora en hield zijn arm stijf.
Chimchar en Sparky keken hem ongelovig aan!
hoe kon Sora in deze toestand haar helpen hij was notabene zelf gewond...

Nuri knikte op de veronderstelling die Sora maakte. Ze beet haar tanden op elkaar, en met alles wat ze in zich had, krabbelde ze overeind.
Ze stond. Met haar handen rustend op haar knieën stond ze voorovergebogen, maar ze stond. Nuri kreunde. Haar spieren branden en haar ledematen weigerden dienst te verlenen, de pijn verspreidde door haar lijf als een olievlek in de oceaan. Maar ze kon niet opgeven. Sora had gelijk. Ze moesten hiervandaan.
"Torrid City... is nog geen zeshonderd meter hier vandaan, slechts een halve kilometer." Ze liet het klinken alsof het zo gepiept was. Maar Nuri wist beter. Elke meter was een hel, zo gewond als het tweetal nu was. Maar toch spande Nuri zich in en besloot ze haar rug te strekken.

Sora knikte en probeerde met al zijn kracht Nuri te ondersteunen wat erg moeilijk ging aangezien haar gewicht.
"Leun maar op mij, zei Sora en sloeg zijn hand om haar schouder heen. hij keek Tobi en Pip aan. en kreeg een idee! waarom stuurde hij Chimchar en Sparky er niet op uit om hulp te halen? hij zou zweren dat hij iets verderop een hutje had gezien. "Sparky, Chimchar, een van jullie moet hulp halen bij dat huisje, zei Sora en keek naar zijn Pokémon. Sparky keek hem ongerust aan maar Sora knikte, Sparky was de enige die wist waar het hutje was. "Pika, zei Sparky en tranen blonken in zijn ogen. "ik weet het goed gemaakt, dan zorgen we dat we met zijn allen naar dat huisje bereiken, stelde Sora voor en keek daarbij Nuri en Sparky aan. Sparky stemde in en Chimchar ook, alleen hij wist niet zeker of Nuri hem had gehoord, tenslotte was zij er erger aan toe dan Sora of haar Pokémon. "Nuri?, ben je in orde?" en keek haar aan met bezorgde ogen..

(heb hem veranderd, als u het nie erg vind)

(heb ik geen moeite mee )

Nuri bevochtigde haar lippen terwijl ze op Sora leunde. Ze kreunde. De pijn was ondragelijk.
"Tuurlijk ben ik in orde," loog ze, "maak je maar geen zorgen."
Haar gezicht verkrampte even. Toen forceerde ze een glimlach en keek ze Sora even aan. "Waarheen zouden we gaan, zei je?" Ze had het maar half gehoord. Het bloed suiste in haar oren en maakte haar half doof. Zo hard had de pijn in haar greep. Ergens wist ze dat ze stom was, dat Sora natuurlijk zorgen maakte. Maar ze kon die jongen dat toch niet aandoen? Zes jaar jonger dan haar was hij. Hij zou zich geen zorgen om haar moeten maken. Juist zij moest voor die jongen zorgen. Hij deed dan wel volwassen voor zijn leeftijd, hij is en blijft de jongste.
Nuri zette haar tanden zachtjes maar verbeten in haar onderlip. Ze voelde hoe Tobi zijn neus bezorgd tegen haar knie drukte. Opnieuw likte Nuri over haar lippen.

"Tuurlijk ben ik in orde, loog ze, Sora geloofde haar niet maar glimlachte. "Sparky, Chimchar, kom, zei Sora en liep zo langzaam mogelijk door. "weetje, ik mag dan wel klein zijn maar mij hou je niet voor de gek, grinnikte Sora, ookal was hij zelf gewond hij kon het niet laten om te lachen. gelukkig kregen ze rugdekking van Tobi en Pip en hielden Sparky en Chimchar voor hun alles in de gaten. "het moet hier ergens zijn, mompelde Sora en keek om zich heen. ze waren verdwaald.. Sora wist nu niet zeker of dat hutje hier in de buurt was maar hij herrinerde zich dit pad niet. hij hief zijn pols omhoog en tikte iets op zijn Pokétch, ze waren veel te veel naar het Zuiden gegaan, "Sparky, we moeten terug, dit is niet de goede weg, zei Sora en het duizelde hem door de hitte en de pijn in zijn schouder. "Pika, zei Sparky vastbesloten en rende weer weg. "damn, Sparky!, zei Sora met stemverheffing en Chimchar keek naar Nuri net als Vulpix. "neem nog wat water, zei Sora terwijl hij met een hand in zijn tas zocht. opeens hoorde Sora stemmen, het waren niet zomaar stemmen maar van Pokémon. Sparky was hulp gaan halen bij wilde Vuurpokémon, "Sparky..." en keek naar de Pokémon, er waren een aantal Sandshrew en een Sandslash, Sparky keek Sora aan. "waar komen ze vandaan?, vroeg Sora aan Sparky en hij wees naar het meest zuidelijke rots hiervandaan. "wacht, dan is dat hutje niet ver hiervan daan, zei Sora met twinkelende ogen. Sparky knikte, en gebaarde ze hem moesten volgen. De Sandshrew en Sandslash voorop."nog even volhouden, Nuri, we zijn er bijna, zei Sora vastberaden en trok haar wat beter op.

Nuri bromde zacht. Ze wist zelf ook wel dat ze Sora niet voor de gek had kunnen houden, maar dat hoefde hij er toch niet in te wrijven. Ietwat betrapt sjokte ze mee.
Ze voelde hoe er een flesje water in haar handen gedrukt werd, maar kreeg verder niets meer mee. Nuri moest zich teveel inspannen om überhaupt vooruit te komen. Ze had het zwaar. Tergend langzaam opende ze het flesje en dronk wat water. De warmte overmeesterde haar bijna. Ze hoorde hoe Sora haar bemoedigend toesprak, haar vertelde dat ze er bijna waren, en Nuri wist dat ze nog even door moest bijten. O, hoe graag ze de jongen wilde geloven. Hoe graag dat ze wilde dat hij gelijk had. Weer leunend op Sora liep Nuri weer voort.

na enkele seconden zag Sora de zwarte schaduw van een dak, hij zuchtte opgelucht en probeerde Nuri zo voorzichtig mogelijk naar beneden te slepen. het huisje bleek verlaten maar ze hadden tenminste een plek om uit te uitrusten in de koelte. Sora keek om zich heen en zag dat de deur gesloten was. "blijf zitten, ik ben zo terug, zei Sora tegen Nuri en zette haar met alle voorzichtig heid tegen wand van de muur. "Is daar iemand!, riep Sora en keek door het raam er was niemand te bekennen en zo te zien zat de deur opslot. hij kreeg een idee en trapte met zijn voet tegen de deur."Sparky, Chimchar, help, zei Sora en nam een korte aanloop.
"Char, Pika!, zeiden de twee Pokémon in koor. "op 3...2...1 nu!, riep Sora en met z'n drieën rende ze op de deur af en vielen de drie naar binnen. "auw, maar we zijn binnen!, lachte Sora en keek zijn twee maatjes aan.
Sora rende weer terug naar buiten en sleepte Nuri weer mee naar het veilige hutje. het licht deed het gelukkig nog want het begon al aardig donker te worden en drukte op een van de knopjes. met alle voorzichtigheid zette hij Nuri op de stoffige bank en begon te zoeken naar een telefoon. hij kon het proberen met zijn Pokégear en Roxas te bellen maar hij wist niet of hij bereik had vanaf hier. Sora telde de Pokémon, Tobi en Pip waren er nog maar waar was Vulpix? "Sparky, heb jij Vulpix ergens gezien?, vroeg Sora en keek uit het raam.
een scherpe pijn ging door zijn schouder en hij liet een zachte auw doorklinken. toen hoorde Sora de stem van Chimchar, Chimchar kwam binnen met het slappe lijfje van Vulpix, hij wist niet zeker of het door de wond op haar pootje kwam of door de hitte maar snelde ernaar toe. "ze is buiten westen, de druk op haar pootje werd teveel, misschien is de schade toch erger dan het leek, zei Sora tegen Nuri en legde het beestje bij haar op schoot en zocht naar het juiste medicijn. Sparky keek bezorgd naar het wezentje tenslotte had hij haar naar Nuri gebracht en waren ze vrienden. "hier heb ik het, spuit dit heel voorzichtig over de wond dan krijgt de infectie geen kans om zich te verspreiden, zei Sora tegen Nuri die Super Potion aan haar gaf. "als dat gedaan is, kijk ik zometeen naar jou verwonding, laten we.. en Sora viel uitgeput neer op de stoel en viel in slaap.

Nuri schrok toen Sora het bewusteloze lijfje van Vulpix binnendroeg. Hij legde iets uit over druk op haar pootje, maar Nuri hoorde het maar half. Sora legde Vulpix op haar schoot, en Nuri trok het lijfje ietwat op.
Vulpix leek in diepe slaap. Misschien was het niet te ernstig. Toch maakte Nuri zich ongelofelijk ongerust over het wezentje.
Sora gaf Nuri een Super Potion en legde haar uit hoe het haar werkte. Toen vertelde hij dat hij nu haar eigen verwonding zou bestuderen, zakte hij plots neer op een stoel en nam vermoeidheid hem meester. Nuri grinnikte ineens, ondanks de benauwde situatie waar ze nu in zaten. Het was best komisch om te zien hoe de kleine jongen ineens in slaap sukkelde.
Nuri volgde gauw Sora's instructies en besprenkelde de wond van Vulpix met de Super Potion. Eenmaal dit gedaan te hebben, onderzocht ze Vulpix nog of ze eventueel een andere wond kon zien. Het leek er niet zo op. Nuri zuchtte opgelucht.
In het huisje was het koeler. Nuri bedacht zich dat het gunstiger voor haar was eventueel ook wat rust te noemen. Ze keek naar haar pokémon, ook naar die van Sora, en zag deze nog wat zenuwachtig ronddartelen. Nuri glimlachte zwak. "Het is goed nu. We zijn veilig." Ze zag hoe Tobi haar wantrouwend aankeek. "Rust maar wat uit."
Pip zakte tevreden en gelukkig neer op de grond, gerustgesteld, maar Tobi wilde niet. Nuri besloot de Growlithe maar te laten voor wie hij was. Het was goed zo. Ze richtte haar aandacht even op Vulpix, tilde het lijfje op en drukte even haar neus in diens vacht. Met de kracht die Nuri nog in haar had omhelsde ze de vuurpokémon, voordat ook zij in slaap viel.

Sparky stond op wacht net als Tobi en ijsbeerde door het kleine vertrek voor het geval nog iemand binnen zou komen. Chimchar kwam aan gewandelt en gebaarde dat ook hij moest rusten. "chaa, geeuwde Sparky en liep naar Sora die op de stoel lag te slapen. hij nam plaats naast zijn benen en Vulpix deed haar oogje open.
"Vul, zei ze zo zachtjes als ze kon en Sparky antwoordde met Pika en wees naar Chimchar. ze leek het te begrijpen en Sparky sprong bij Sora op schoot en nestelde zich in zijn slappe armen. tenslotte kwam Chimchar ook en viel bij hem ook inslaap. na een aantal uurtjes was het erg licht in het hutje en deed Sora zijn ogen open. Sparky en Chimchar lagen beiden bij hem en sliepen als een blok. Sora glimlachte, Vulpix lag helemaal opgerold in Nuri haar armen. "die verrekte arm, vloekte Sora nijdig en kwam heel voorzichtig overeind. Sparky klampte zich met zijn pootje aan zijn vest vast en Sora nam hem in een arm mee naar de keuken. hij vulde de flesjes water en zocht naar wat te eten, hij had zelf nog wat broodjes over maar keek in de koelkast voor wat vers voedsel wat er wonder boven wonder was. woonde hier iemand? hij pakte het brood en maakte een ontbijtje voorzichzelf en Nuri tenslotte moest je blijven eten. Tobi zat nog steeds naar de deur te staren en hield alles scherp in de gaten."Piix, zei Vulpix zacht en keek met een pijnlijke grimas naar Sora. Sparky werd wakker en sprong uit zijn arm en rende naar Vulpix toe. "Pika?, vroeg Sparky ongerust terwijl heel voorzichtig bij Nuri stond en de kleine Vulpix aankeek. "ik heb nog wel een pijnstiller voor, zei Sora en pakte een blik Pokévoer uit zijn tas en drukte een klein pilletje in het brokje voer. "geef het maar, zei Sora tegen Sparky en tilde Sparky op en zette hem heel voorzichtig op de leuning van de bank. tenslotte zette hij drie bakjes voer neer, voor Pip, Tobi en Chimchar, Sparky at met hem mee en hij wist niet of Vulpix ook wat wilde eten en wachtte totdat Nuri wakker zou worden. weer ging er een scherpe pijn door hem heen, hoelanger hij wachtte des te veel meer pijn het deed, hij had de inspannende tocht niet moeten doen met Nuri tegen zijn schouder nu deed het meer pijn en kon hij minder de Pokémon verzorgen die hij bij zich had. Sora wiegde heen en weer en probeerde de pijn weg te halen door heen en weer in de stoel te glijden. "Pikapi?, vroeg Sparky ogerust.
"ik ben oke, mompelde hij ookal hield hij zichzelf voor de gek daardoor werd Sparky alleen maar meer nerveuzer..

Nuri sliep door al het gestommel om haar heen. Het was pas toen Vulpix een keer met haar pootje in haar buik trapte, per ongeluk. Het was een reflex geweest toen er een pijnscheut door haar kleine lijfje schoot en hierbij had ze Nuri volop geraakt. Hierdoor schrok Nuri geschrokken waren, schoten haar ogen open en werd ze hard terug naar de realiteit getrokken.
Nuri keek zenuwachtig om haar heen, en het duurde even voordat alle puzzelstukjes op de goede plek zaten. Toen Nuri Sora ietwat gemakkelijk in zijn stoel zag zitten, snoof ze een keer. "Gaat het wel?" Het was een vraag die nu al duizenden keren door de lucht had gezweefd, en Nuri zei het nu met vrijwel zoveel gemak waardoor het nogal nonchalant klonk. Ze zweerde dat ze echt ongerust was over de hele situatie, ook over Sora, maar Nuri kon het even niet in haar stem zo laten klinken. Ze hoopte dat het Sora niet opviel.

Sora woelde nog even door en hoorde totaal niet wat ze zei. "Pikachu?, vroeg Sparky en keek van Nuri naar Sora. Sparky raakte lichtelijk in paniek en een paar tranen gleden over zijn wangen, hij wilde dolgraag helpen maar als een kleine Pikachu kon hij niet veel uitrichten. opeens hoorde hij gepiep in zijn rugzak dat was zijn Pokégear.

"Hallo?" De stem van zijn broer galmde door het vertrek.
"Roxas?, broertje ben jij dat?, vroeg Sora die het microfoontje dicht bij zijn mond hield.
"ja, ik ben het, waar zit je?, ik heb je overal gezocht, man, zei Roxas zijn stem ietsjes bezorgd.
"ik ben op de voet van een vulkaan met een vriendin die ernstig verwond is, zei Sora met trillende stem en een traan biggelde over zijn wang hij had zijn broertje in tijden niet gesproken.
"Waar precies?, dan komen ik en Suki je halen, zei Roxas zijn stem duidelijk bezorgd.
"in een klein huisje net oosten van het pad, zei Sora met trillende stem.
"maak je geen zorgen, ik kom er zo snel mogelijk aan, probeer kalm te blijven, zei Roxas zijn stem vastbesloten.
"wees alsjeblieft voorzichtig, zei Sora ongerust maar hij kreeg geen antwoord meer.

Sparky keek Sora aan, waarom vertelde hij niet dat hijzelf ook gewond was?
"Nuri, we krijgen hulp van me tweelingbroertje, alles komt goed nu, zei Sora iets opgewekter dan eerst. "laat ik eerst jou wond verzorgen voordat we gaan, anders komen we niet ver, voegde hij eraan toe.
met alle voorzichtig heid die hij in zich had verzorgde hij de wond van Nuri door de wond met een anti Infectie spul in te spuiten om te voorkomen dat het zou ontsteken toen hij daarmee klaar was verbond hij met alle netheid de wond en keken Vulpix en Tobi ongerust toe. maar het zag voor zijn toestand erg netjes uit. tenslotte gaf hij haar een broodje en wat te drinken om aan te sterken.

(alleen jij nog reageren dan zorg ik dat me zus zich inlogd op haar account)

Off: internet doet het weer hoor! =3

Nuri beet op haar lip toen Sora haar anti-infectie inspoot. Ze hield niet van spuitjes. Het deed geen pijn, maar het voelde toch niet goed. Ze merkte op hoe Vulpix en Tobi hun ongerust in de gaten hielden, maar Pip lag midden in de ruimte nog op zijn buik te slapen, zich van de wereld om hem heen niets bewust.
Nuri keek toe hoe Sora zo voorzichtig en net mogelijk haar wond verbindde, en glimlachte zwak. "Dank je wel," fluisterde ze de jongen toe. Toen hij haar ook nog een broodje en wat drinken gaf nam ze dat dankbaar van Sora aan.
"Hé, hoe ben je er zelf aan toe?" vroeg Nuri uiteindelijk aan hem. Ze wees naar zijn schouder. "En wie had je trouwens net op de Pokégear? Rox... as. Zeg ik dat goed?" Ze ging niet verder. Ze wilde Sora niet dwingen dingen te zeggen die hij haar niet wilde vertellen.

"graag gedaan, antwoordde Sora zachtjes. en legde een bemoedigde hand op haar schouder. "ik ben er redelijk aan toe, dat was me broertje Roxas we zijn een tweeling, zei Sora en beet op zijn onderlip. de pijn was echt niet te harden nu, als Roxas niet opschoot dan was het misschien te laat. "Pika, zei Sparky en keek hem aan. " Sparky, jij houd samen de wacht met Tobi als Roxas zometeen komt, zei Sora met opeengeklemde kaken. "auw, zei Sora net iets te hard, zijn arm deed erg veel pijn en hij hield haast niet meer. "Chaaar" en Chimchar keek hem ongerust. hij had niet teveel hooi op zijn vork moeten nemen, misschien was het daadwerkelijk wél meer dan alleen een schrammetje alhoewel het zo niet meer voelde. na een lange tijd wachten hoorde Sora een stem, de stem van zijn broertje weerklonk van buitenaf. hij snelde naar de deur en deed hem onmiddelijk open. "Roxas!" en een jongen met blond haar, dezelfde blauwe ogen en een Pichu met een gespleten oor stond voor hem met een brede grijns,

Nuri geloofde het antwoord van Sora niet echt en trok wantrouwend één wenkbrauw omhoog, maar nog voordat ze iets erop in kon brengen, klonk er een stem van buiten. Sora sprong op en rende naar de deur die hij meteen opengooide. "Roxas!" sprak hij enthousiast.
De jongens leken sprekend op elkaar. Dezelfde blauwe ogen, dezelfde hoogte en bouw, hetzelfde gezicht, dezelfde haarstijl. Alleen de haarkleur was anders. Sora had bruin haar terwijl Roxas blond was.
Nuri glimlachte zwak en wilde opstaan om haarzelf voor te stellen, maar zakte meteen weer terug. De wond was dan wel verzorgd, maar het zat op een lastige plek in haar zij. De spieren kon ze niet gebruiken zonder een brandende pijn te voelen. Sora mocht er dan ook erg aan toe zijn, misschien zelfs erger, maar hij had het aan zijn schouder en kon nog rondrennen. Nuri beet op haar lip.

"Sora, zei Roxas vrolijk en stapte het vertrek in. het was er klein maar groot genoeg voor hen drieën en hun Pokémon. "Yuki, kom naar binnen jij eigenwijze Piplup, zei Roxas en stak zijn hoofd om de deurpost. toen hij Sora belde waren zowel Yuki, de Piplup en Shio, zijn Eevee uit hun Pokéballen en had geen tijd gehad om ze terug te doen. Roxas keek naar het meisje dat op de bank zat en naar zijn broer. ze zagen er beiden niet uit vooral Sora niet met zwarte vegen op zijn wangen. "wat is er gebeurt dat jij zo toegetakeld ben?, vroeg Roxas tenslotte aan het meisje. Suki was naar Sparky gelopen en rende hyper om hem heen. Sora deed zijn mond open om wat te zeggen maar wist niks en sloot hem weer. "in iedergeval, ik ben Roxas, dit zijn Suki, Yuki en Shio, zei Roxas knikkend en wees daarbij op de kleine Pichu, Piplup en Eevee. hij wilde weten wat er precies aan de hand was en hoe ze zo toegetakeld was.