De eerste training

Ryleigh liep over een smalle zandweg. Langs het pad groeide allerlei soorten grassen, struiken en bomen. Sommige van deze bevatten sappige bessen, andere zaten vol met geurige bloesem. Ryleigh genoot van het weer. De zon scheen heerlijk en er waaide een zacht briesje. Een prachtige lentedag! Perfect voor een training, de eerste! Ryleigh pakte de pokéball waar haar Torchic in zit. "Torchic, kom er uit!" riep ze en ze gooide de ball in de lucht. Die tolde in het rond en daar verscheen Torchic in een rode gloed. Alle wazige lijnen werden steeds duidelijker en daar stond Torchic. Met haar vlammende lijfje, tot op haar vleugeltjes toe.
Ryleigh staarde er een hele tijd naar. Ze schudde even haar hoofd en glimlachte toen. "Torchic, doe je..." Ze stopte. "Ik vind dat je een naam nodig hebt," zei ze lief tegen de pokémon. Ze hurkte op de grond en keek in de kleine, schattige oogjes. De Torchic keek haar vragend aan met een scheef kopje. "Tiro! Ik noem je Tiro, dat is vuur in het Italiaans." De pokémon zette zijn kopje weer recht. "Torr-Torr," zei hij en hipte op en neer. Het leek net of die het echt een leuke naam vond. "Oké, Tiro, laten we beginnen met je eerste training. Doe je ehm..." Ryleigh wist geen enkele aanval van een torchic. Ze pakte haar pokédex uit haar rugzak. Die lag tussen alle andere spullen die ze had meegenomen. Het was even zoeken. "Niet bepaald een handige plek," dacht ze. Ze maakte hem open en zocht naar een aanval voor haar torchic. ”Hmm... Ember misschien?” dacht ze en ze stopte haar pokédex nu in haar tas. Na even te hebben getwijfeld riep ze: “Tiro, doe je ember op die struik daar!" Ryleigh wees naar een struik vol bessen. Deze waren roze met oranje gekleurd. Maar nadat Tiro zijn ember heel vaak op de struik had gedaan, waren ze toch echt zwart geblakerd. De ember van Tiro was natuurlijk nog wat zwak, dus dat duurde wel even.
Ryleigh pakte een bes, pelde de schil eraf en at het binnenste op. Dat was heerlijk zacht en warm. Daarna pelde ze er nog een paar voor Tiro en zichzelf. "Dat heb je goed gedaan, hoor, Tiro," zei ze terwijl ze hem over zijn bolletje aaide. "Laten we het nog een paar keer proberen!" riep Ryleigh. "Denk ik," mompelde ze erachteraan. Eigenlijk was ember nu nog de enige aanval die Ryleigh van een torchic wist.
Nadat torchic die aanval nog een paar keer had gedaan, vond Ryleigh het wel genoeg. "Weet je wat, laten we even rusten," stelde ze voor. Ze ging onder een boom zitten en Tiro ging naast haar zitten en streek liefkozend zijn kopje tegen haar been. Ryleigh pakte haar pokédex uit haar zak.. Ze maakte hem open en zocht naar de andere aanvallen van een torchic. "Hmm, Tiro kan dus ook nog growl en scratch. Vraag me af wat dat is." Ze vertaalde eerst de aanvallen. ”Krap en grom.” Even twijfelde ze, maar toen zei ze: "Tiro, doe eens scratch op die boomstam." Tiro begon hard de boomstam te krabben. “Aha, dus dat is scratch,” zei Ryleigh bestuderend. Ze moest lachen om hoe fanatiek Tiro bezig was met de aanval.