Trainen

''We zijn er eindelijk,'' hoorde je een stem zeggen. Tyler zette zijn tas op de grond en keek even heen en weer. ''Dit lijkt me wel een goeie plek om te trainen, toch Ralts?'' hij keek de Ralts even aan, deze knikte maar deed verder niks. ''Okeey, welke pokémon zullen we eerst uitdagen,'' sprak Tyler luid. Hij keek even om zich heen. Een Bellosom? Nee die zouden vast en zeker te sterk zijn, misschien dan zo'n kleine oddish.. Tyler richtte zijn blik op de Oddish. Ja, tegen zo'n oddish zou hij toch wel winnen? Hij pakte zijn Pokedex er bij en richtte het op de Oddish..

Oddish is één van de vele gecombineerde Gras- en Gifpokémon. Deze Pokémon zwerft door het bos. Hij verspreidt tijdens het lopen stuifmeel. Overdag houdt hij zijn gezicht begraven in de grond. Je kunt hem dan gemakkelijk aanzien voor onkruid. Als je hem dan uit de grond probeert te trekken schrikt hij enorm. 's Nachts loopt hij rond om zijn zaadjes te zaaien en groeit hij door te baden in het zonlicht. Hij houdt er van om zijn tegenstander eerst te vergiftigen of te verdoven voordat hij hun energie opneemt met zijn Absorbeer aanval. Oddish kan vanaf level 21 evolueren naar Gloom.

Tyler knikte bij het wegzetten van de Pokedex, dus hij kon de tegenstander vergiftigen en verdoven. Daar moest hij dan voor oppassen. ''Oké, Ralts gebruik je Teleport om achter de Oddish te staan doe daarna je Confusion!'' De Ralts deed wat hem gevraagd werd en aangezien de Oddish het niet zag aankomen werd hij heel erg hard geraakt. De Oddish draaide zich meteen boos om. Hij bekeek de Ralts voor enkele seconde waarna hij begon met zijn aanval, het was een gif poeder aanval. Precies de aanval waar de Pokedex zei waar je voor moest op passen. ''Gebruik je Teleport weer!'' De ralts wist net op tijd weg te teleporteren, maar de Oddish ging gelijk door op een volgende aanval. Hij sloot zijn ogen, een kleine groene straal schoot naar Ralts. Deze slokte de ralts op. Het was een absorb aanval. Een aanval die ervoor zorgde dat Ralts de HP werd verminderd terwijl die van Oddish omhoog ging. ''Gebruik je Teleport om er uit te komen! Gebruik hierna je Magische Blad in de lucht!'' riep Tyler. De Ralts kreeg een roze gloed en teleporteerde uit de groene straal. Daarna vuurde hij de Magische blad de lucht in. De Oddish ontweek het niet, hij dacht dat het sowieso mis was, omdat het de lucht in geschoten was. Maar de Magische blad veranderde van richting het kwam weer richting de Oddish die probeerde weg te springen. Maar de Magische blad bleef achter de Oddish aan gaan tot de aanval raak was. De Oddish vloog wat naar achteren, uitgeput keek hij de Ralts aan waarna hij weer een Absorbeer aanval deed. ''Teleporteer weer weg, en maak het af met je Confusion!'' De groene straal schoot richting de Ralts maar de Ralts teleporteerde weg. De groene straal kwam tegen de boom aan en verdween. Ralts was ondertussen achter de Oddish gekomen en gebruikte een Confusion aanval. De Oddish werd hard geraakt, vloog naar achteren en viel uitgeschakeld op de grond.. ''Dat heb je goed gedaan Ralts, nu gaan we een tweede tegenstander vinden..'' Zijn blik viel op een Ekans die op de grond lag. Hij pakte zijn Pokedex er weer bij en richtte het op de Pokémon..

Ekans is een stil maar dodelijk roofdier. Zijn eten bestaat voornamelijk uit Pidgey and Spearow eieren. En om zijn prooi helemaal door te kunnen slikken kunnen zijn kaken los van elkaar en wijd open. Zijn prooi speurt hij op met het puntje van zijn tong. Hoe ouder hij wordt, des te langer hij wordt. 's Nachts wikkelt hij zijn lichaam om de takken van een boom om te slapen. Als hij net geboren is, is hij nog niet giftig en doet zijn beet alleen maar pijn. Op het level 22 evolueert de in een Arbok..

Tyler zette de Pokedex weer weg en keek nu naar de Ekans. ''Ralts, doe je Confusion aanval maar!'' riep Tyler luid. Ralts sloot zijn ogen en zette zijn handjes bij elkaar. Bij het openen van zijn ogen die nu roze kleurde probeerde Ralts de Ekans vast te pakken met de Confusion. Maar de Ekans ontweek het behendig en kroop op volle snelheid naar Ralts toe. Met een Wikkel hield hij de Ralts vast. Hij opende zijn mond en wou net een Bijtaanval doen toen Tyler wat riep. ''Teleport!'' De Ralts teleporteerde net op tijd weg. De Ekans schoot naar voren met de Bijt aanval en beet per ongeluk zijn eigen staart. ''Nu opnieuw Confusion!'' Een roze gloed kwam om de Ralts heen, dezelfde gloed kwam om de Ekans heen en de Ekans werd opgetild door de aanval. Hij werd tegen de boom gegooid.. De Ekans opende al snel weer zijn mond, paarse gif angels vlogen naar ralts. Deze gif angels raakte, maar Ralts werd niet vergiftigd. ''Gebruik nu je Confusion weer,'' sprak Tyler luid. Weer kwam een rode gloed om beide Pokémon heen en weer werd Ekans weggegooid tegen een boom. Maar dit keer, was de Ekans verward. ''En maak het nu af met je Confusion!'' Voor de derde keer gebruikte Ralts een Confusion aanval zodat de Ekans nu uitgeschakeld was..

''Indrukwekkend..'' Was er te horen achter Tyler. Tyler draaide zich op en keek naar een Meisje. Ze had lang blond haar en helder blauwe ogen. Naast haar zat een kleine Togepi. ''Prii..'' hoorde je de Togepi zeggen. ''Maar vind je het niet saai om tegen wilde Pokémon te vechten? Het is veel leuker om een trainergevecht te houden..'' Een grijns verscheen op haar gezicht. ''Ik ben Sophie en ik daag jou uit voor een gevecht.'' Tyler keek haar even droog aan. ''Ik, Tyler, neem je uitdaging aan,'' sprak Tyler daarna. ''Hier eerst een Oran Berry, ik wil niet tegen een gewonde Pokémon vechten,'' sprak ze. Tyler nam de Oran Berry aan en gaf deze aan Ralts. De Ralts at hem snel op. ''Ik zet Togepi in,'' sprak Sophie. ''Oke,'' zei Tyler kalm terwijl hij zijn Pokedex erbij pakte. Hij richtte het op de Togepi..

Togepi is een op een ei lijkende Pokémon. Hij onthoudt het eerste wezen dat hij ziet zodra hij geboren wordt en beschouwt deze als zijn moeder. Je moet hem heel veel liefde geven en hem blij maken, zodat hij je veel geluk kan brengen. Hij heeft een schaal vol goed geluk, en kan dat dus ook makkelijk verspreiden. Ondanks dat hij vast zit in zijn ei is hij altijd blij. Tijdens een gevecht raakt hij bekend met de aanvallen van zijn tegenstander. Als Togepi zijn gelukslevel heeft bereikt evolueert hij naar Togetic.

''Jij mag beginnen, dat laat ik mijn tegenstanders altijd doen,'' sprak Sophie. ''Oké, Ralts gebruik je Magische Blad aanval..'' sprak Tyler kalm. De handjes van de Ralts kwamen tegen elkaar aan. Verschillende magische bladeren kwamen er van af. Deze gingen richting de Togepi toe. ''Gebruik je Mirror move!'' hoorde Tyler Sophie roepen. Magische bladeren vlogen naar die van Ralts. Ze kwamen tegen elkaar en de bladeren vielen op de grond. ''Slim,'' sprak Tyler. Maar Sophie ging al door met een volgende aanval. ''Gebruik je Water Puls nu!'' riep Sophie. De Water Puls kwam via de grond naar Ralts toe. ''Gebruik je Confusion en gooi het naar Togepi!'' Er kwam een roze gloed om Ralts heen en daarna een om de Water Puls. De Water Puls kwam tegen de Togepi aan die wat naar achteren vloog. ''Nu snel een Confusion, gooi hem de lucht in, doe daarna een Teleport om boven te komen gevolgd door een Magische Blad aanval,'' sprak Tyler. De Togepi die bijna op de grond viel werd nu gestopt door een roze gloed daarna werd de Togepi de lucht in gegooid. Met een Teleport kwam de Ralts weer tevoorschijn recht voor de Togepi. Een Magische Blad zorgde ervoor dat de Togepi daarna uitgeschakeld neer viel. ''Hmm, beginners geluk,'' hoorde je Sophie zeggen. ''De volgende keer dat ik je tegen kom versla ik je,'' sprak Sophie kalm. Ze pakte de Togepi op en liep weg. ''Dat was een goeie training Ralts,'' hoorde je Tyler zeggen. Hij pakte de Ralts op en aaide hem even over zijn hoofd toen hij wat anders hoorde. Hij draaide zich met een ruk en keek richting de plek waar hij het hoorde. ''Wie is daar?''

Met wijd open ogen van nieuwsgierigheid, liet Thirza haar blik over de bomen om haar heen glijden. Ze was pas net in Utah aangekomen, waardoor alles er nieuw en vreemd uitzag. De bomen waren van dezelfde soort als ze zo nu en dan in Kanto had gezien, maar zagen er toch anders uit. Ze zagen er niet groener uit, maar ook niet minder groen. Ze waren hetzelfde, maar dan anders. Misschien lag het aan de richting waarin ze gebogen waren door de wind. Ja, dat zou het wel zijn, bedacht Thirza. Er klonk een zacht geklapwiek van vleugels van achter haar, dat eindigde in een doffe dreun op de grond. Een zachte glimlach bedekte Thirza’s gezicht. “Heb je een goede rustplek gezien, Ace?” Thirza draaide zich om, en keek omhoog om naar de kop van de draak pokémon te kijken. Deze knikte, en sloeg zichzelf tweemaal met haar vuist op haar borst. “Goed zo,” snoof Thirza. Ze draaide zich weer weg, maar wachtte even met lopen, zodat haar pokémon naast haar kon wandelen. “Welke kant moeten we eigenlijk op?” vroeg ze, schuin opzij kijkend. “Mweeuh…” bromde haar Dragonite, wijzend in oostelijke richting. Thirza knikte. “Goed, dan zullen we die kan op gaan.” In plaats van opnieuw op te stijgen, bleef de Dragonite naast Thirza lopen. Het was een van de dingen die Hij al deed sinds hij voor het eerst bij Thirza was. Bovendien, als hij boven het bos ging vliegen, was er een kans dat ze elkaar kwijt raakten. Op deze manier waren ze beter beschermd tegen mogelijk gevaar, en konden ze elkaar makkelijk gezelschap houden. Thirza deed haar pokémon maar weinig in zijn pokéball. Niet omdat Ace het haatte, of het onprettig vond, maar omdat ze het gewend was om haar pokémon bij haar in de buurt te hebben. Ace betekende veel voor haar. En ze kon moeilijk alleen maar op zichzelf vertrouwen. Zonder Ace die haar beschermde, zou ze ronduit hulpeloos zijn.

Een geïrriteerd gebrul kwam van vlak voor Thirza en Ace, vrijwel meteen gevolgd door een kwaad uitziende Ursaring. Zou iemand zijn rust hebben verstoord? Instinctief sprong Thirza naar achter, zodat Ace meer dan voldoende ruimte had om de Ursaring te stoppen. Hij pakte beide klauwen van de Ursaring vast, en stopte zijn beweging. Thirza twijfelde kort over wat ze haar pokémon zou laten doen. Het was een goede training om de Ursaring uit te schakelen. Een training die tussen opwarmen en een werkelijk gevecht in zat. Aan de andere kant zag ze er weinig nut in om de Ursaring uit te schakelen. Hopelijk zouden ze het snel af kunnen handelen, zodat ze weer verder konden. “Ace! Gebruik je Fire Punch!” beval Thirza. Ace duwde de Ursaring ruw van zich af, en trok haar poot naar achteren. Terwijl haar poot naar voren schoot om een zo hard mogelijke klap uit te delen aan de wankelende Ursaring, begon het vuur aan te wakkeren. Met een harde dreun van zijn met vuur bedekte poot trof Ace de Ursaring recht in zijn maag. De Ursaring viel achterover tegen een boom aan. Hij was echter niet van gisteren, en een rood met bruin gekleurde bol verscheen tussen zijn twee poten. Focus Blast. “Ace, maak dat je weg komt!” bulderde Thirza. Focus Blast was een sterke aanval, en kon heel wat schade doen bij haar pokémon. Ace liet zich dat geen tweede keer zeggen, en steeg op, enkel een stofwolk achterlatend. De Ursaring schoot de Focus Blast af, die miste en een boom opblies. “Maak het af met Aqua Tail!” Ace maakte een duikvlucht naar de Ursaring. Op het laatst draaide hij zijn lichaam in de lucht, zodat zijn met water bedekte staart als een veel te harde knuppel op de Ursaring insloeg. Deze had geen energie meer over, en bleef bewusteloos tegen de boom aanzitten.

Thirza liet een zucht van opluchting horen. Wat als ze deze Ursaring een paar jaar geleden was tegengekomen? Zouden ze er dan ook zo goed vanaf zijn gekomen? Ze gokte van niet. Al helemaal niet in de tijd dat Ace nog een Dratini was geweest. Als Dragonair? Misschien, het lag er dan aan hoe snel de Ursaring was. Én aan hoe snel ze weg konden wegrennen. Thirza glimlachte zwakjes. “Alweer bedankt voor de bescherming, Ace,” zei ze dankbaar. Haar pokémon grijnsde, en stak trots zijn duim op naar zijn trainster. Hij mocht zichzelf best wel een schouderklopje geven voor deze prestatie, vond hij. Steeds langzamer met zijn vleugels klapwiekend landde hij weer naast Thirza. Ze knikte goedkeurend naar haar pokémon, voordat ze samen weer verder liepen. ''Nu snel een Confusion, gooi hem de lucht in, doe daarna een Teleport om boven te komen gevolgd door een Magische Blad aanval,'' hoorde Thirza na een tijdje. Fronsend keek ze opzij naar haar pokémon, die zo onschuldig als maar mogelijk wegkeek. Waarom had Ace een plek uitgekozen waar andere trainers waren? Hij wist dat ze liever alleen was, dan met andere mensen. Had hij misschien weer eens wat aandacht nodig? Thirza slaakte een vermoeide zucht. “We zullen er langs lopen, maar meer ook niet.” Ace keek haar kort smekend aan, voordat hij besloot dat het hopeloos was. Hij zou haar toch niet van gedachten kunnen laten veranderen.

Verbaasd zag ze iemand langslopen, die een slecht uitziende Togepi droeg. Zij had het gevecht vast verloren, aan haar nijdige uitdrukking te zien. Thirza snoof lichtjes. Als de andere trainer van een Togepi had gewonnen, was het vast nog maar een beginner. Togepi’s stonden niet bepaald als de sterkste pokémon die er bestonden. Tenzij je aan hun uiteindelijke evolutie dacht, Togekiss. Togekiss waren zeer snel, en bezaten nog ruim voldoende extra kracht ook. Misschien zou ze een Togekiss moeten vangen als tweede pokémon. Maar… zou ze dan niet te meisjesachtig lijken? Ze rilde bij het idee. Zij? Echt meisjesachtig? Nee, dat zou nooit gebeuren. ''Wie is daar?'' Hoorde Thirza, deze keer een stuk dichterbij. Ze liet een zachte zucht horen. Wat ging de tijd toch snel voorbij als er geen andere mensen in de buurt waren. Ze gaf geen antwoord, maar liep stug verder. De trainer zou haar vanzelf wel zien aankomen, vond ze. “Bwoeeuh…” bromde haar Dragonite zachtjes. Hij wilde blijkbaar wel aandacht. Thirza sloeg met haar handpalm tegen haar voorhoofd. Als alleen Ace hoorbaar was, zou de trainer waarschijnlijk denken dat hij een wilde pokémon was. Fijn, krijgen we dat ook weer. Dacht Thirza. Maar weinig Dragonite werden in het wild gezien. En welke trainer wilde de kans mislopen om er eentje te vangen? “Je word bedankt, Ace,” gromde ze. Haar Dragonite maakte alleen maar een gniffelend geluid. Hij scheen zich opperbest te amuseren. Sterker nog, hij hoopte juist dat het zou uitdraaien op wat Thirza dacht. Als het mogelijk was, pronkte hij graag over zijn krachten. Natuurlijk waren er nog sterkere pokémon, wat gelijk zijn reden was om verder te trainen.

'Bwoeeuh…' hoorde Tyler iets of iemand opeens brommen. Tyler bleef de richting in kijken. Het eerst wat hij zag was een Dragonite.. Wat deed een Dragonite nou alleen in het wild? 'Je word bedankt, Ace,' gromde een andere persoon. Al snel kon Tyler ook het meisje zien die er naast stond. Dus de Dragonite was niet wild? Tyler bleef naar de Dragonite kijken. Deze zag er groot en sterk uit, ze moest een heel goeie trainer zijn als ze zo'n grote Pokémon bezat. Misschien kon hij ook eens een Dratini vangen. Deze zou dan evolueren in een Dragonair en een Dragonair zou weer evolueren in een Dragonite. ''Hallo,'' sprak Tyler kalm. Hij bleef een tijdje kijken naar de Dragonite voordat hij weer naar het meisje keek. Weer een persoon met Blauwe haren. Zouden deze haren ook echt zijn? Of had deze het gewoon gevergd? Tyler besloot geen aandacht meer te besteden aan de haarkleur van het meisje. Hij pakte zijn Pokedex er bij en richtte deze op de Dragonite.Dragonite is een extreem zeldzame Pokémon die in de zee leeft. Er wordt gezegd dat zijn intelligentie net goed ontwikkeld is als dat van de mens. Hij is een goede vlieger en kan in 16 uur de wereld rondvliegen. Ook vliegt hij continu over de zeeën om mensen die te redden die op het punt staan om te verdrinken. Het is hoogstwaarschijnlijk dat vele sprookjesdraken op dit gevleugelde beest zijn gebaseerd. Vermoedelijk leven ze ergens op een verlaten eiland midden in de oceaan.

''Hallo,'' Hoorde Thirza de stem zeggen. Ze kwam van achter haar pokémon tevoorschijn, om een beter zicht te hebben op de andere trainer. Ze snoof alleen maar, en gaf een knikje als begroeting. Het was een jongen met bruin haar, ongeveer even oud als haar. Hij pakte een Pokédex tevoorschijn, die hij op Ace richtte. Nieuwsgierig keek Ace naar de pokédex. Natuurlijk had hij er al vaker een gezien, maar ze werden niet al te vaak op hem gericht. Thirza had zelf geen pokédex. Alles wat ze over pokémon wist, probeerde ze zo goed mogelijk zelf te onthouden. Soms maakte ze een aantekening op het kladblok dat ze mee had. Dit waren altijd kleine dingen, die voor andere trainers vaak als onbelangrijk werden aangezien. Toch konden deze onbelangrijke dingen soms belangrijk zijn, en beslissend in een gevecht. ‘Dragonite is een extreem zeldzame Pokémon die in de zee leeft. Er wordt gezegd dat zijn intelligentie net goed ontwikkeld is als dat van de mens. Hij is een goede vlieger en kan in 16 uur de wereld rondvliegen. Ook vliegt hij continu over de zeeën om mensen die te redden die op het punt staan om te verdrinken. Het is hoogstwaarschijnlijk dat vele sprookjesdraken op dit gevleugelde beest zijn gebaseerd. Vermoedelijk leven ze ergens op een verlaten eiland midden in de oceaan.’ Zei de Pokédex. Onwillekeurig keek Thirza naar haar pokémon. Ze wilde best geloven dat Dragonite zeer intelligent waren, en dat ze met grote snelheden konden vliegen. Maar dat Ace steeds over zee rondvloog om mensen te reden? Nee, dat was een van de dingen die hij nog nooit had gedaan. Misschien kwam het wel omdat hij geen wilde Dragonite was, bedacht Thirza.

Voor de tweede keer liet Thirza haar blik over de jongen heen glijden. Zijn bruine haren sprongen alle kanten op, en bedekten een klein deel van zijn groen gekleurde ogen. In zijn armen had hij een jonge Ralts, die, zo te zien, een mannetje was. Ze hoopte voor de Ralts dat hij later een Gallade zou worden, en niet een Kirlia of Gardevoir. Dat zou ronduit zielig zijn, vond ze. Een paar secondes was het in Thirza opgekomen om de trainer uit te dagen voor een gevecht. Maar toen ze de Ralts zag, was ze van dat plan afgeweken. Zijn andere pokémon zouden waarschijnlijk rond hetzelfde level zitten. Het zou niet interessant zijn om een tegenstander uit te dagen als je al wist hoe het gevecht zou eindigen. Bij de Ursaring had ze ook al half geweten hoe het zou eindigen. Toch had het voor haar weinig uitgemaakt. De Ursaring stond in de weg, en ze had vaagjes een idee gehad dat hij hen niet had door gelaten zonder een gevecht. Ach ja, een beetje training kon nooit kwaad, vond ze. Ze hield haar hoofd een tikje scheef, terwijl ze de jongen vragend aankeek. “Ik was eigenlijk van plan om weer verder te reizen.” Begon ze. “Dus als er verder niks is, neem ik aan dat ik weer verder kan?” Vroeg Thirza met een geforceerd vriendelijk gemaakte glimlach.

Het meisje bleef een tijdje stil staan, kijkend naar hem. Tyler bleef verbaasd kijken. Al snel zag ze dat haar blik op de Ralts in handen viel. Hier bleef ze een paar secondes naar kijken waarna ze weer naar hem keek. Dit keer opende ze haar mond. 'Ik was eigenlijk van plan om weer verder te reizen.' Begon ze. 'Dus als er verder niks is, neem ik aan dat ik weer verder kan?' vroeg Thirza met een glimlachje. ''Pardon?'' zei Tyler kalmpjes. ''Ik weet niet wie je denkt dat je bent, maar wat beleefder zou wel kunnen,'' sprak hij daarna kalm door. Weer keek Tyler naar het meisje, wat Tyler eigenlijk best wel op een jongen vond lijken. Zou hij haar uitdagen voor een Pokémon gevecht? Dat zou hij vast en zeker verliezen, maar een IJsslag van Buizel zou heel veel damange doen bij zo'n Dragonite, en met Ralts zijn Teleport kon hij er voor zorgen dat hij geen een keer werd geraakt terwijl hij Dragonite wel de hele tijd aan viel. Maar wat als ze dan een andere Pokémon in zou gaan zetten waar hij geen rekening mee zou houden? Als je al zo'n grote Pokémon had zou je het toch niet houden bij eentje? ''Ehh,'' mompelde Tyler even kort waarna hij weer het meisje aan keek. ''Ik ben Tyler, een trainer,'' stelde hij zich maar voor. Hij keek even naar zijn Ralts. Meestal stelde Ralts zich gelijk ook voor door ''Ralts'' te roepen, maar deze keer was hij stil gebleven. Hoogstwaarschijnlijk omdat hij de persoon niet mocht, dan hield hij zich wel vaker stil.

''Pardon?'' zei de jongen op een manier die zowel kalm als verbaasd klonk. ''Ik weet niet wie je denkt dat je bent, maar wat beleefder zou wel kunnen.'' Met moeite weerhield Thirza zichzelf ervan om in de lach te schieten. Wat beleefder? Als ze onbeleefd was geweest, was ze weggelopen zonder iets te hebben gezegd. Voor haar doen was dit gewoon beleefd! Vanuit haar ooghoeken keek ze kort naar Ace, die zich duidelijk leek te amuseren. Hij wel, ja. Het liefst zou ze weggelopen zijn zonder verder nog iets te zeggen, maar een zachte 'Ehh,' van de jongen maakte duidelijk dat hij weer iets wilde zeggen. Thirza snoof ongegeneerd, wachtend op wat hij te zeggen had. ''Ik ben Tyler, een trainer.'' Zei hij. Achterdochtig keek Thirza hem aan. Ze zei niks, tot ze besefte dat hij waarschijnlijk verwachtte dat ze een antwoord zou geven. Oh, wat geweldig. Hij probeerde zowaar een gesprek met haar te starten. “Thirza.” stelde ze zichzelf voor. Ze gaf een kort knikje naar haar Dragonite. “En dit is Ace.” Zei ze automatisch. Ace was altijd bij haar, en zou zich beledigd voelen als Thirza hem niet aan anderen voor zou stellen. Haar Dragonite grijnsde, maakte een vrolijk ‘Bwoeeuh’ geluid, en stak zijn duim op naar Tyler. Thirza zei niks over het gedrag aan van haar pokémon. Maar aan haar frons was duidelijk te zien dat ze niet snapte waar Ace zo vrolijk over was. Ze wilde het liefst verder reizen, terwijl haar pokémon juist op dezelfde plek wilde blijven.

Vreemd genoeg zaten er niet zoveel verschillen tussen de karakters van Ace en Thirza. Meestal gedroeg ze zich afstandelijk, zodat ze een reden had om zich ergens niet mee te bemoeien. Maar als ze haar best deed, kon ze die afstandelijkheid met gemak van zich afwerpen. Thirza snoof lichtjes, terwijl ze zich probeerde in te beelden hoe het zou zijn als ze Ace niet had, maar een andere pokémon. Een Psyduck bijvoorbeeld. Had ze dan net zoveel kunnen genieten van rondreizen als ze nu deed? Ace zorgde ervoor dat ze niet alleen was. Zou een andere pokémon dat ook kunnen hebben gedaan? Ze wilde wedden van niet. Omdat ze niet verwachtte dat Tyler haar zomaar zou laten gaan, besloot ze weer te gaan praten. “Heb je al veel badges behaald?” vroeg ze. Ze probeerde geïnteresseerd te klinken, wat maar half lukte. Als hij al meerdere badges had, zou hij nog wel een waardige tegenstander kunnen zijn. En als hij die niet had? Ach ja, ze zou hem heus nog wel eens tegenkomen als hij die wel had. Misschien zou ze zichzelf eens af moeten vragen wat ze precies zou gaan doen in de Utah regio…

Ze was een trainer, net als Tyler, dus het was niet meer dan natuurlijk dat ze de gym’s zou uitdagen. Misschien zou ze ondertussen nieuwe pokémon kunnen vangen. Daar had ze tenslotte die 5 pokéball’s voor gekocht. Ace was een redelijk sterke pokémon, daar niet van. Maar als ze een echte trainer wilde worden, zou er toch wat variatie moeten komen in haar team. Het zou makkelijk zijn om een pokémon te vangen op een hoog level. Maar, dan zou ze de ervaring missen voor de pokémon zelf. Dan zou ze grote fouten kunnen maken tijdens een gevecht, vond ze. Nee. Als ze al iets aan de pokémon wilde hebben, moest ze hem vanaf het begin trainen, net zoals ze met Ace had gedaan. Dat was de beste manier. Ze zag er tegenop om de pokémon te moeten trainen. Het zou waarschijnlijk een langdradig geheel worden, waarin ze een tal van wilde pokémon zou moeten uitdagen om haar pokémon sterker te laten worden. Aan de andere kant had ze daarbij het voordeel dat ze dan de zwakke- en sterke punten van haar pokémon leerde kennen… Een vaag idee kwam in haar op. “Heb jij eigenlijk nog meer pokémon dan je Ralts?” vroeg ze aan Tyler..

'Thirza,' stelde het meisje zichzelf voor. Tyler knikte even kort. 'En dit is Ace.' Dus ze had haar Pokémon een naam gegeven? Dat had hij wel vaker gezien hier en daar. Maar Tyler zelf was niet zo goed in namen verzinnen, als hij een naam zou verzinnen zou het zo'n domme naam zijn, een naam die iedereen zag aankomen. Zoals een Psychic Pokémon hypno noemen ofzo. En dan zou hij het ook nog moeten veranderen bij de evolutie, omdat de naam niet meer bij de Pokémon zou passen en nu zou het hoogstwaarschijnlijk te laat zijn daarvoor. Hij had zijn Buizel al 5 jaar lang, en ook Ralts was al 5 jaar lang bij hem. Dan zou het raar zijn als hij na al die 5 jaar ze opeens anders zou gaan noemen. Hij zou het wel gaan kunnen proberen, maar hij wist dat hij een fout zou gaan maken door ze toch Buizel of Ralts te gaan noemen. Nee, hij zou het niet gaan proberen, dat zou alleen maar verwarring opwekken wat hij niet wou.

'Heb je al veel badges behaald?' vroeg Thirza na een tijdje. ''Nee, niet echt,'' sprak hij kort. Thirza had vast al vele badgjes gewonnen. Dat verwachte Tyler tenminste. ''Ik heb er nog geen, ik heb nog te weinig Pokémon om een gymleader uit te dagen,'' sprak Tyler daarna. ''Bij de eerste gym hier moet je 3 Pokémon hebben..'' legde hij snel daarna uit. Een Gymgevecht zou vast moeilijk zijn, moeilijker dan een normale gymgevecht. Tyler had gehoord dat er elk jaar per regio rond de 64 mensen doorgingen naar de league of de recht kregen om de elite 4 te verslaan. De meeste mensen konden hun 8 badges dus niet op tijd verdienen. Dat zou wel jammer zijn, dan had je net 7 badges maar verloor je de laatste zodat je niet naar de Elite 4 mocht. ''Heb jij al een paar badges?'' vroeg Tyler daarna kalm.

'Heb jij eigenlijk nog meer pokémon dan je Ralts?' vroeg Thirza snel daarna. Tyler knikte kort. Hij haalde een Pokéball tevoorschijn en gooide deze de lucht in. Een rode straal kwam uit de Pokebal en voor hem verscheen een Buizel. ''Bui..'' hoorde je de Buizel blij zeggen. Daarna merkte hij Thirza op. Hij keek haar even raar aan waarna er een lach op zijn gezicht kwam. ''Dit is Buizel, ik zie hem als een soort van starter Pokémon,'' zei Tyler even kort. ''En ook gelijk mijn sterkste.'' Ralts keek hem voor een moment boos aan waarna hij weer naar de Trainer keek en haar Dragonite. ''Is Ace ook jou enige Pokémon of heb je er meer?''

''Bij de eerste gym hier moet je 3 Pokémon hebben..'' Had Tyler gezegd. Thirza vloekte binnensmonds. Drie pokémon gebruiken? Fijn, dat was ze gewoon verplicht om er 2 bij te vangen voordat ze aan de gym kon beginnen. Ze had al een vaag idee hoe haar team eruit zou kunnen komen te zien. Maar als ze eerst 2 pokémon zou moeten vangen, zou het nog een eeuwigheid duren voordat ze naar de eerste gym kon. Ze zou ze van tevoren moeten trainen, want het stond zo scheef om naar een gym te gaan zonder fatsoenlijke pokémon bij je te hebben, op ééntje na. Ze gokte dat het minstens een paar weken zou duren voordat ze daadwerkelijk aan de gym toe was. Bah. Ze zou veel liever de gym uitdagen met alleen Ace. Het was zo veel simpeler, en ze hoefde zich dan niet druk te maken over het trainen en het vangen van andere pokémon. Dat kon ze dan op haar gemak doen, zonder dat er haast bij was. ''Heb jij al een paar badges?'' Thirza knikte. “Ik heb de eerste twee badges in de Kanto regio behaald. De competitie daar interesseerde mij niet echt,” zei ze schouderophalend.

Tyler knikte kort als antwoord van haar tweede vraag, en haalde een andere pokéball tevoorschijn, waar een gezond uitziende Buizel uit tevoorschijn kwam. De Buizel keek haar op een vreemde manier aan, en Thirza keek nors terug naar de pokémon. ''Dit is Buizel, ik zie hem als een soort van starter Pokémon,'' zei Tyler, ''en ook gelijk mijn sterkste.'' Thirza knikte. Ze had dus gelijk gehad. Tyler was nog maar een beginnende trainer. Tenminste, zover ze dat aan zijn pokémon kon zien. Ze zag dat ze goed verzorgd waren, maar dat zei niks over hoe sterk ze in werkelijkheid waren. ''Is Ace ook jou enige Pokémon of heb je er meer?'' Hoorde ze Tyler zeggen. Thirza schudde met haar hoofd. “Ace is mijn enige pokémon. Maar… ik zal er dus blijkbaar meer bij moeten vangen als ik de eerste gymleider wil uitdagen.” Besloot ze te zeggen. Ze snoof lichtjes, het belachelijk vindend dat ze persé even veel pokémon zou moeten hebben als de Gymleider. Ach ja, wat deed het er ook toe. Ze zou de pokémon die ze ving eventueel toch wel moeten trainen. Misschien zou het een goed begin zijn om daar nu al mee te beginnen.

'Ik heb de eerste twee badges in de Kanto regio behaald. De competitie daar interesseerde mij niet echt,' zei ze schouderophalend. Tyler knikte even kort. Twee Badges. Het zou heel lang gaan duren voordat Tyler er 2 zou kunnen krijgen. Voor de tweede Gym hoopte Tyler dat zijn Ralts zou evolueren en aangezien hij al een Dawn Stone had zou hij gelijk daarna weer kunnen evolueren. Het was beter om een Geëvolueerde Pokemon te hebben voor een latere gym. Dit zou het alvast veel makkelijker maken in het gevecht, en dan liet je zien aan je tegenstander dat je respect toonde voor hem of haar door een sterke pokemon in te zetten. Buizel had nooit willen evolueren. Hij was eens bijna geëvolueerd maar hield het zelf toen tegen met zijn eigen kracht. Sinds dien hield hij een everstone vast zodat hij geen moeite ervoor hoefde te doen. Ralts wou altijd heel erg evolueren maar had te weinig ervaring ervoor. Daarom hoopte Tyler dat Ralts het zou doen. Dan zou hij gelijk weten dat hij een goeie trainer was, omdat hij dan de Pokémon zou kunnen evolueren die er eerst niet genoeg ervaring voor had.

'Ace is mijn enige pokémon. Maar… ik zal er dus blijkbaar meer bij moeten vangen als ik de eerste gymleider wil uitdagen.' Had Thirza gezegd. Dus Thirza zou ook nog een paar Pokémon moeten vangen? Hij dacht even aan een Dragonite die tegen een Wurmple vocht om hem te vangen. Hij probeerde zijn lach in te houden maar begon al snel te lachen, niet al te hard. Maar het was wel te zien. ''Sorry,'' sprak hij droogjes waarna hij weer naar de Dragonite keek. ''Ik dacht even aan jij en Dragonite die op kleine Pokémon jacht gingen zoals op Wurmple,'' sprak hij droog.

Vragend trok Thirza haar wenkbrauwen omhoog, toen Tyler een poging deed om zijn lach in te houden. Had ze soms iets vreemds gezegd? Niet voor zover zij wist… ''Sorry,'' zei Tyler toen hij was uitgelachen. Thirza hield haar wenkbrauwen opgetrokken, wachtend op de reden voor zijn lach. ''Ik dacht even aan jij en Dragonite die op kleine Pokémon jacht gingen zoals op Wurmple,'' zei hij droog. Thirza fronste, voordat ze twijfelend grijnsde. Het idee was best wel komisch. De Wurmple zou waarschijnlijk een hartverzakking krijgen, zodat ze hem niet eens meer zou kúnnen vangen. Ze haalde haar schouders op. “Ik denk niet dat het een Wurmple gaat worden…” zei ze. Ze glimlachte zwakjes. Ze had nooit zulke lange gesprekken met iemand. Dit gesprek was een van de uitzonderingen. Een ongemakkelijk gevoel begon haar te besluipen. Haar Dragonite, die blijkbaar wat aandacht wilde, strekte zijn kop uit naar Tyler’s Buizel. Ace was een stuk groter, en scheen daar van te genieten. Hij rook een paar keer aan Tyler’s Buizel, en bukte zich zo laag mogelijk om de Buizel aan de kunnen kijken. Achterdochtig keek Thirza naar haar pokémon. Wat was Ace van plan? “Ace…” gromde ze waarschuwend. Haar Dragonite keek op naar zijn trainster, en probeerde haar zo onschuldig mogelijk aan te kijken voordat hij weer overeind kwam.

“Weet jij misschien waar de eerste gym ligt?” vroeg Thirza, “of wat voor pokémon ze daar gebruiken?” Als ze de gymleider, of gymleidster, al wilde uitdagen, zou ze eerst wat meer te weten komen. Als ze niet wist waar de gym lag, hoe moest ze er dan ooit een gym gevecht hebben? En door het type van te voren te weten, kon ze zich het beste voorbereiden op wat ze zou kunnen verwachten. Elk type pokémon had een standaard lijst met aanvallen, en een bepaalde zwakte. Als ze de zwakte wist, moest ze die zo goed als ze maar kon benutten. Of ze zou juist de zwakte niet willen benutten, om de kracht van haar eigen pokémon uit te testen. Of ze sterk genoeg waren om tegen een tegenstander op te kunnen nemen waarbij ze in het nadeel waren. Dát was nog eens een echte uitdaging. Vragend keek ze Tyler aan, hopend dat hij haar het juiste antwoord zou geven.

Lena liep door Summer Green heen en bewonderde haar eerste verdiende gymbadge, de Leaf Badge. Ze besloot hem eerst maar eventjes goed op te bergen voordat ze hem kwijtraakte. Dankzij haar Pokémon hoefde ze nog maar zeven gyms te bezoeken, ze kon gewoon niet wachten om naar de volgende gym te gaan maar ze moest ook niet vergeten om allereerst wat te weten te komen over haar biologische ouders. Het was moeilijker dan het leek, als ze nou eens wist hoe haar ouders heten was ze al weer een stukje verder. Lena had ook moeite om haar hersenen aan de praat ze krijgen, dit kon nog vele jaren duren of ze krijgt haar biologische ouders nooit te zien. Lena zuchtte en nam een andere richting van Summer Green, ze hoopte dat ze haar Pokémon wat meer kon trainen. In tegenstelling tot dat wilde ze Eevee en Cyndaquil wat tijd geven met hun training en eventueel Luxio en Girafarig, de sterksten van het team. Lena glimlachtte totdat ze perongelijk tegen een boom aanliep omdat ze eventjes niet oplette, ze wreef over haar voorhoofd, 'Ik moet echt wat voorzichtiger zijn,' Dacht Lena en daarna liet ze weer een diepe zucht. Op dat ogenblik hoorde Lena de bosjes achter haar bewegen, zelfs voor mensen was het geen probleem om het geluid van bladeren te horen. Een kop van een blauwe Pokémon stak door de bosjes heen en Lena keek alleen maar eventjes vreemd naar het beestje. Ze nam haar Pokédex erbij om te zien of ze wat meer over de Pokémon te weten kon komen.

Marill is een Waterpokémon die op een muis lijkt. Zijn gevoelige oren vangen elk geluid op. Zijn staart is gewoonlijk gevuld met water, maar het kan ook gevuld zijn met lucht als hij gaat duiken. Zo voorkomt het dat hij verdrinkt, zelfs in een wilde stroom. Het rubberen puntje van zijn staart dient als sensor, welke krimpt of uitzet als hij in het water is. Zijn vacht is van nature waterafstotend, waardoor hij in het water kan spelen zonder nat te worden. Evolueerd in Azumarill.

Lena knikte eventjes naar haar Pokédex voordat ze hem weer weg stopte. Marill was dus een watersoort. Het beestje keek heel nieuwschierig om zich heen alsof hij net iets had gehoord. Het enigste wat Lena tot nu toe had gehoord was de vrouwelijk stem van haar Pokédex. ''Marill! Waar ben je?'' Hoorde Lena plots een vrouwelijke stem roepen. Dat moest vast en zeker de trainer zijn van deze Marill. ''Ma, Marill,'' Sprak de Marill zachtjes en in verwarring sprong ze verder uit de bosjes alleen om meteen gegrepen te worden door haar trainster. ''Daar ben je Marill, niet zomaar weg lopen ik was ongerust,'' Sprak het meisje, toen pas had ze opgemerkt dat ze niet de enigste was. ''Ah sorry, ik ben Rissa! Ik was Marill kwijt geraakt tijdens de training,'' Lena knikte eventjes, ''Ik ben Lena, leuk je te ontmoeten,'' Rissa sprong op met Marill in haar armen, ''Het is echt heel, heel leuk om jou te ontmoeten!'' Sprak ze een beetje te vriendelijk wat Lena een beetje naar achteren dreef. ''Wil je een drie op drie gevecht Lena?'' Vroeg Rissa. Lena dacht eventjes na, het zou een goede training zijn en ze knikte. ''Okay! Ik kies voor Marill!'' Sprak Rissa opnieuw. Lena haalde een Pokébal tevoorschijn en gooide die, ''We gaan van start!'' Zei ze terwijl er een Eevee plaatsvond op het veld. ''Goed Marill doe je Water Pistool!'' Zei Rissa. ''Eevee, sla met Ijzerstaart en ga over op Snelle Aanval!'' ''Vee, vee!'' Sprak Eevee, haar staart begon wit te gloeien en ze sloeg de Water Pistool een paar keer weg zodat er geen schade was. Het spetterde daardoor wel naar alle kanten. Marill hielt hierbij op met haar Water Pistool omdat ze geschrokken was, evenals Rissa. Daarna sprong Eevee op hoge snelheid met haar Snelle Aanval op Marill af die meteen een rake klap kreeg. ''Marill, niet opgeven nu! Doe je Ijsslag!'' Marill sprong naar voren met haar vuist in de lucht die kolkend ijs met zich mee droeg. ''Eevee, spring weg en gebruik Schaduw Bal!'' Eevee ontweek de aanval gemakkelijk door in de lucht te springen en een Schaduw Bal af te schieten die Marill weer met een rake klap mee kreeg. Marill viel al bewusteloos op de grond, dat was best een kort gevecht vond Lena zelf. ''Marill kom terug,'' Rissa liet haar Marill terug keren in de Pokébal. ''Jij ook Eevee, keer terug!'' Beiden pakten een andere Pokébal erbij en gooiden die weer op het veld. Bij Rissa kwam er een Butterfree uit en bij Lena haar Cyndaquil. ''Cyndaquil, we gaan dit zo maken!'' Zei Lena. Cyndaquil knikte en bakkerde zijn vuur aan, ''Quil!''. ''Ok Butterfree, sla toe met Verdeelspoor!'' Lena schudde haar hoofd, als ze iets van het gevecht met Sylvia had geleerd was het dat je altijd iets kon gebruiken tegen verdeelspoor. ''Cyndaquil, doe Vlammenwerper!'' Sprak ze. Cyndaquil schoot een krachtige vuurstraal op het verdeelspoor af dat nu uit elkaar vloog en links en rechts verdween. ''Butterfree, Psychostraal!'' ''Verdedigingsrol, Cyndaquil!'' Cyndaquil rolde zich op ter verdediging maar werd een eindje weg geschoten maar met minder schade. ''Doe je Snel Aanval!" De sterretjes vlogen met veel snelheid naar Butterfree toe, ''Ontwijk!'' Sprak Rissa, niet te weten dat je Snel aanval nooit kon ontwijken sloegen de Sterren toch nog toe. ''Wat!?'' Riep Rissa, ''Cyndaquil, Vlammenwerper!'' Opnieuw sloeg Cyndaquil toe met zijn Vlammenwerper die Butterfree voluit raakte. Uitgeschakeld viel ze op de grond. Rissa schudde met haar hoofd en liet Butterfree terug keren, ''Je bent te sterk, de laatste ronde gaat niet door, ik vecht weer met je als ik sterker ben!'' Sprak Rissa die meteen Lena en Cyndaquil alleen liet met weide ogen. ''Dat ging goed,'' Mompelde Lena tegen Cyndaquil, '"Cynda..'' Lena zuchtte, ''Kom op, we gaan verder!'' Zei ze. Cyndaquil knikte en achtervolgde Lena. Maar het was niet zo lang voordat ze een bekende jongen zag, het was Tyler, maar wie stond erbij? En was het een jongen of een meisje? Dat kon ze amper zien. ''Hey Tyler! Niet meer gezien sinds het gevecht bij Lough River, hoe gaat het?'' Vroeg Lena.

'Ik denk niet dat het een Wurmple gaat worden…' zei ze. Tyler knikte kort waarna hij naar de Dragonite keek die aan Buizel begon te snuffelen. Buizel keek de Dragonite alleen maar raar aan. Snuffelen? Dat deden alleen maar Pokémon zonder hersens. Vond Buizel tenminste. Buizel ging op 2 poten te staan om groter te lijken. Maar veel groter werd hij niet. Een grijns verscheen op Buizel de gezicht. ''Bui..'' zei hij droog. Waarom, dat wist Tyler neit. 'Weet jij misschien waar de eerste gym ligt?' vroeg Thirza, 'of wat voor pokémon ze daar gebruiken?' Tyler knikte. Hij pakte zijn tas erbij waar een kaart in zat. Hij wees een plekje aan op de kaart. ''De eerste Gym zit in Chimber Town,'' sprak hij terwijl hij de plek nog steeds aanwees. ''Het is niet heel erg zo veel, alleen maar dit bos uit als het goed is,'' sprak Tyler kalm. ''Ze maken gebruik van verschillende gras soorten, en 2 daarvan zijn ook deels gif,'' sprak Tyler. Hij had zich al een tijdje geleden er in verdiept. Hij had gehoord dat de Pokémon die de Gymleader bezat een Oddish, Turtwig en Roselia waren met Roselia als sterkste Pokémon. Hij had al besloten wie hij voor welke Pokémon in zou zetten. Roselia zou tegen Ralts vechten aangezien Ralts in het voordeel was bij Roselia. Dit zou het makkelijker maken voor hem. En buizel zou tegen Oddish vechten. Aangezien Buizel in het nadeel was bi de Pokémon zou hij de zwakste bevechten. En zijn nieuwe Pokémon zou dan tegen Turtwig moeten vechten. Tyler stopte de kaart snel weg toen hij wat hoorde. 'Hey Tyler! Niet meer gezien sinds het gevecht bij Lough River, hoe gaat het?' Vroeg Lena. ''Hallo Lena!'' sprak hij bij het zien van het paarsharige meisje. ''Inderdaad, dat is best lang geleden.. Heb je de Chimber Town al gevonden?'' sprak Tyler snel daarna.

''Hallo Lena!'' Antwoorde Tyler terug, ''Inderdaad, dat is best lang geleden.. Heb je de Chimber Town al gevonden?'' Vroeg hij toen. Lena glimlachtte, natuurlijk had ze allang Chimber Town gevonden, anders had ze de badge daarvan nog niet eens gewonnen. Ze keek eventjes naar de andere persoon die erbij stond, zij of hij had wel een enorme Pokémon bij zich staan. Maar dat zou ze later op gaan zoeken als ze wilde. Lena keek weer naar Tyler en knikte, ''Jazeker,'' Eigenlijks wilde ze 'Wat denk je zelf dan?' zeggen, maar dat zou onbeleefd zijn. Ze pakte haar badgedoos erbij en opende hem om Tyler de Leaf Badge te laten zien die Sylvia haar had gegeven toen ze het gevecht had gewonnen. ''Kijk maar eens, de Leaf Badge van Sylvia de gymleider van Chimber Town,'' Sprak ze kalmpjes, ''En dat dankzij mijn Pokémon,'' Lena keek eventjes naar Cyndaquil en glimlachtte waarna ze weer terug keek naar Tyler. ''We hebben enorm onze best gedaan,'' Vervolgde ze toen. ''Cynda, Cyndaquil!'' Cyndaquil liep al snel naar de andere Pokémon, waarbij ze bedoelde Buizel en Ralts. Hij wilde zien of hen hem nog kende. ''En hoe verloopt jouw'n training Tyler?'' Vroeg Lena aan de jongen die volgdens haar de hele tijd had staan praten met die andere persoon. Nu zag ze het pas goed, het was een meisje van ongeveer dezelfde leeftijd als zij en Tyler, 'Wat dom van me' Dacht Lena.

Aandachtig keek Thirza naar de kaart die Tyler liet zien. Hij wees naar een plaatsje dat Chimber Town zou moeten heten. Chimber Town dus? Als ze de plek waar de stad lag wist te onthouden, zou het vast niet erg moeilijk zijn om ook de gym te vinden. ''Ze maken gebruik van verschillende gras soorten, en 2 daarvan zijn ook deels gif,'' zei Tyler. Thirza knikte. Gras en gif soorten zouden niet al te moeilijk moeten zijn voor haar en Ace. Ace was bekend met Fire Punch, en, alhoewel ze het maar zelden gebruikte, Wing Attack. Ze had kunnen overwegen om Ace ook Aerial Ace te leren. Misschien kon ze dat ooit nog doen, als ze wat tijd over had. Ze balde haar vuisten. Als ze de competitie in Utah wél serieus zou nemen, hoe ver zou ze het dan kunnen schoppen? Ze gokte in ieder geval dat ze minstens zo ver zou kunnen komen als in de Kanto regio. Twee badges. 'Hey Tyler! Niet meer gezien sinds het gevecht bij Lough River, hoe gaat het?' Hoorde Thirza. Ze trok haar wenkbrauwen lichtjes omhoog, en keek in de richting waar de stem vandaan kwam. Een meisje met paars gekleurde haren kwam hun kant op. Fijn, nog meer gezelschap.. ''Inderdaad, dat is best lang geleden.. Heb je de Chimber Town al gevonden?'' vroeg Tyler. Op dit moment begon Thirza te luisteren. Als ze de Chimber Gym had gevonden, zou ze hem ook vast al hebben uitgedaagd.. ''Jazeker,'' antwoordde het meisje, en ze haalde een Badgecase tevoorschijn. Thirza snoof lichtjes, maar hield haar blik op het doosje gericht. Er zat een glimmende badge in, de Leaf badge van Chimber Town. ''En hoe verloopt jouw'n training Tyler?'' vroeg het andere meisje uiteindelijk. Thirza wendde haar blik af. Als het gesprek uit zo lopen tot dit soort gewauwel over koetjes en kalfjes, ging ze liever weer verder.

“Het spijt me, maar ik moet dringend weer verder,” snoof ze, haar stem klonk ijzig, maar niet onbeschoft. Ze legde haar hand op de rug van haar Dragonite, wat voor hem een teken was dat ze graag vliegend wilde vertrekken, iets wat ze uitzonderlijk weinig deed. Haar Dragonite boog naar voren, zodat Thirza met een soepele sprong op zijn rug kon komen. Ze knikte kort als afscheid, voordat Ace zich van de grond afzette, en een stofwolk achterlatend wegvloog. Gepraat over ditjes en datjes… Nee, daar moest ze het op het moment niet van hebben. Thirza fronste. Ze had nog steeds niet bepaald welke pokémon haar tweede zou worden. En, natuurlijk, welke haar derde zou worden. “Wat lijkt jou een goed idee?” zuchtte Thirza. Ze had het tegen Ace, verwachtend dat hij, zoals wel vaker, wist waar ze het over had. “Bweeeeuh…” bromde haar Dragonite. Zijn stem klonk vriendelijk en vertrouwd, zoals altijd. “Goed dan. We zien wel…” zuchtte ze. Ze hield haar blik strak op de grond gericht, opdat ze misschien nog wat van de omgeving in zich op zou kunnen nemen. Uiteindelijk besloot ze dat Ace inmiddels te snel ging om nog fatsoenlijk naar de grond te kunnen geven, en gaf ze het op. Ze zou het bos nog wel een andere keer verkennen, besloot ze. Ace bleef doorvliegen met hetzelfde tempo, tot ze uiteindelijk het luchtruim boven het bos hadden verlaten.

'Jazeker,' antwoordde het paars harige meisje. Ze pakte haar badgedoos erbij en opende hem om Tyler de Leaf Badge te laten zien die Sylvia haar had gegeven toen ze het gevecht had gewonnen. 'Kijk maar eens, de Leaf Badge van Sylvia de gymleider van Chimber Town,' sprak ze kalmpjes, 'en dat dankzij mijn Pokémon.'Even aanschouwde Tyler de Leaf Badge. Dus zou zag de Badge er uit. Hij moest snel de Badge ook winnen, anders zou hij achter lopen. 'We hebben enorm onze best gedaan,' Vervolgde ze toen. 'Cynda, Cyndaquil!' De Cyndaquil liep naar Ralts en Buizel. ''Bui..Buizel,'' hoorde je de Buizel zeggen. ''En, hoe gaat het met jou.'' Bedoelde hij. 'En hoe verloopt jouw'n training Tyler?' vroeg Lena daarna. ''Heel erg goed, Ralts is al wat sterker geworden door wilde Pokémon, en een trainer gevecht te winnen,'' sprak hij kort. ''Ik ben binnenkort van plan een derde Pokémon te vangen, al weet ik niet precies welke het zou moeten zijn,'' sprak hij daarna.

'Het spijt me, maar ik moet dringend weer verder,' snoof Thirza opeens. Even keek Tyler naar Thirza, dat kon hij wel begrijpen. Ze moest nog 2 Pokémon vangen en die dan nog genoeg trainen om sterk genoeg te zijn voor de eerste Gym. Dat zou even duren, en ze zou natuurlijk zo snel mogelijk willen beginnen. ''Okey, doei,'' sprak hij kort waarna het meisje verdween op haar Dragonite. Vliegen op een Dragonite, dat was best wel kewl.. ''Ehh, dat was Thirza,'' sprak hij even kort. Hij keek Lena weer aan. ''Ook een trainster,'' sprak hij daarna droog.

''Heel erg goed, Ralts is al wat sterker geworden door wilde Pokémon, en een trainer gevecht te winnen,'' Daarna sprak Tyler; ''Ik ben binnenkort van plan een derde Pokémon te vangen, al weet ik niet precies welke het zou moeten zijn,'' Lena knikte, het maakte ook niet uit of je nog niet wist wat je volgende Pokémon werd, als het maar een Pokémon was die goed bij je in het team paste. Lena dacht eventjes na, misschien moest ze dat ook wel eens doen. ''Ach, ik weet zeker dat je er snel een vind, Cyndaquil word ook steeds sterker, ik weet zeker dat hij al mee komt aan level met Girafarig,'' Sprak Lena kalmpjes. 'Het spijt me, maar ik moet dringend weer verder,' Sprak de andere trainster opeens, ze vloog opeens weg op die gigantische draak van haar en scheen het woud te verlaten. Lena keek alleen verward. ''Ehh, dat was Thirza,'' Zei Tyler plots ''Ook een trainster,'' Vervolgde hij daarna, Lena knikte alleen maar, ''Ok...te ijzig...'' Mompelde ze, omdat het scheen dat die Thirza niet zoveel hielt van gezeldschap...

''En, hoe gaat het met jou.'' Sprak de Buizel tegen Cyndaquil, ''Goed, goed! Twee gras Pokémon van de gymleider verslagen, al was het best zwaar..en hoe gat het met jou en Ralts?'' Voegde Cyndaquil terwijl ze eventjes gaapte van vermoeitheid.

-Inspiloos-

'Ach, ik weet zeker dat je er snel een vind, Cyndaquil word ook steeds sterker, ik weet zeker dat hij al mee komt aan level met Girafarig,' sprak Lena kalmpjes. 'Ok...te ijzig...' mompelde ze. Tyler grijnsde even droog, die gevoel had hij ook bij het begin gehad. Maar uiteindelijk had ze wel met hem lopen praten. ''En, was het moeilijk om de gymleadster te verslaan?'' vroeg hij even kort. Hij keek naar zijn Ralts, deze zat op het moment aan het praten met de Cyndaquil. Nooit gedacht dat een Ralts zo veel zou praten, tenminste niet zijn Ralts. Zijn ralts was meestal heel stilletjes. Maar zo was het veel beter. ''Hmpf,'' sprak hij daarna kort. Hij keek weer naar Lena.

'Goed, goed! Twee gras Pokémon van de gymleider verslagen, al was het best zwaar..en hoe gat het met jou en Ralts?' sprak de Cyndaquil. Ralts keek even heen en weer, naar de bomen en meer verschillende dingen. Even sloot hij zijn ogen om de wind tegen zich aan te voelen waarna hij ze weer opende en naar de Cyndaquil keek. ''Met mij gaat het heel erg goed,'' sprak hij even kalmpjes waarna hij voor enkele seconde naar Cyndaquil haar trainster, genaamd Lena, keek. Na haar een tijdje hebben aangekeken keek hij weer naar de Cyndaquil. ''Ik heb ook een paar gevechten gewonnen,'' sprak hij daarna kalm. ''Vooral tegen wilde Pokémon, maar ook een trainster met een Togepi,'' sprak hij daarna. Meestal praatte Ralts niet zo veel, hij was meer het stille type. Maar als iemand tegen hem praatte, kon hij de persoon moeilijk lopen negeren.

- Ik ben ook Inspiloos.. -

''En, was het moeilijk om de gymleadster te verslaan?'' Vroeg Tyler aan Lena. Lena dacht na, ''Alleen die Roselia van haar had Girafarig helemaal in zijn greep, die Pokémon was veel sterker dan ik dacht maar met Cyndaquils hulp lukte het. Dit zodat je het alvast eventjes weet, de laatste Pokémon is altijd het sterkst...'' Sprak Lena terug. Lena keek eventjes naar de Pokémon die aan het praten waren en glimlachtte.

''Met mij gaat het heel erg goed,'' Hoorde Cyndaquil de kalme Ralts zeggen. Hij glimlachtte eventjes vaagjes naar de psycho Pokémon en luisterde toen weer naar wat hij verder te zeggen had nadat hij zijn blik afwierp van Cyndaquil's trainster. ''Ik heb ook een paar gevechten gewonnen,'' Zei hij toen en Cyndaquil snoof eventjes, 'Vooral tegen wilde Pokémon, maar ook een trainster met een Togepi,'' Cyndaquil knikte, ''Ik heb zonet ook tegen een trainster en haar Butterfree gevochten, best een makkie vond ik,'' Sprak Cyndaquil toen.

'Alleen die Roselia van haar had Girafarig helemaal in zijn greep, die Pokémon was veel sterker dan ik dacht maar met Cyndaquils hulp lukte het. Dit zodat je het alvast eventjes weet, de laatste Pokémon is altijd het sterkst...' Tyler knikte even kalm waarna hij naar zijn 2 Pokémon keek. Zou hij dan zijn eigen sterkste Pokémon moeten inzetten tegen die van hun, of zou het juist slimmer zijn om zijn Ralts in te zetten die er bij in het voordeel zou zijn. Natuurlijk kon hij ook een andere Psychic/vecht pokemon vangen om het hemzelf makkelijker te maken, zoals Meditite, die was best wel sterk en zou dan in het voordeel zijn. Dat zou heel handig zijn, maarja. Dan moest hij weer de moeite nemen om de Pokémon heel lang te trainen en dat zou alleen maar moeilijker worden voor hem en hij zou tijd de kort komen voor de andere gym's! ''Ik denk dat ik ga voordat ik tijd te kort ga komen,'' sprak hij even kort. ''Ik zie je wel later!'' Even keek Tyler naar zijn Pokémon. Ralts knikte even kort waarna hij naar zijn trainer keek. Hij teleporteerde zich naar de schouder van zijn Trainer.. Tyler liep langzaam weg met zijn Buizel achter zich aan en zijn Ralts op zijn schouder. Op naar het volgende gebied..

'Ik denk dat ik ga voordat ik tijd te kort ga komen,'' Sprak Tyler. Lena knikte, er zouden vast wel veel trainers voor hem zijn gekomen voor de Leaf Badge, hij kon maar beter opschieten voordat hij helemaal achter ligt. ''Ik zie je wel later!'' ''Ja, zie je later'' Zei Lena terug, ze keek Tyler nog even na voordat ze naar Cyndaquil keek die naar de trainer en de Pokémon zwaaide. ''Cyndaquil, laten wij ook maar verder gaan,'' Zei ze weer. ''Cynda!'' Lena pakte Cyndaquil's Pokébal en liet hem terug keren voordat ook zij het woud verlieten.