Trainen..

Een kleine Pikachu met een ketting met een kroontje eraan rende vooruit uit het beboste pad met een hijgende Sora achter zich. "Sparky! wacht!," Sora had steken in zijn zij en stond voorover gebukt, de laatste keer dat hij had moeten rennen was bij de gym toen hij nog op school zat. nu pas besefte hij dat ze bij een groot meer waren gekomen en keek om zich heen.
"Pika, zei Sparky en wees naar het meer, "wil je zwemmen?, ga je gang!, zei Sora en gaf hem een klein duwtje in de rug. Sparky keek hem breed grijnzend aan en liep naar het water. Hij dacht te zien dat vonken van het water kwamen.
"ben ik nou..." en keek vertwijfeld naar het water en besloot om Kio en Shiro uit hun Pokéballen te halen. Sora pakte zijn Pokéballen van zijn riem en gooide ze de lucht in, de stralen vormden twee wezentjes, een Chimchar en een kleine Riolu. "io, zei Kio zacht en kwam naar hem toegelopen en verborg zich achter Sora, hij was altijd nog erg bang voor alles en iedereen. "Chimchar!, zei Shiro enthousiast en rende naar het meer. "Shiro!, dat zou ik...wilde Sora zeggen maar Shiro rende al naar het meer waar Sparky zich had genesteld in het koele water. "Kio, wat moet ik met die twee, grinnikte Sora en Kio keek hem vragend aan. "kom we gaan wat oefenen op je Aurasphere, zei Sora en pakte een zelfgemaakte target marker en maakte dat op een boom vast die in de buurt stond.
"om het je wat makkelijker te maken, beginnen we eerst met die boom daar en daarna.." Sora's gedachte dwaalde af en richtte zijn aandacht op de bosjes waar de blaadjes ritselde.
Kio pakte Sora's hand beet en verstopte zijn koppie in Sora's vest.
"wie is daar..." sprak hij met trillende stem en Sparky kwam ook aanrennen met Shiro op zijn hielen.

''Goed zo!'' complimenteerde Chiara haar Pichu. ''Pichu, pi!'' riep deze enthousiast. Zonder waarschuwing sprong ze weer in haar trainsters nek, nadat ze een keer op en neer had gesprongen. Het meisje slaakte een zucht, maar grinnikte daarna even. Taiki had ze in zijn pokéball laten terug keren, zodat ze zich helemaal op Kioko's training kon storten. Het was moeilijk een energieke Pichu onder controle te houden, maar ze luisterde op zijn minst nog. ''Ik denk dat we klaar zijn,'' begon ze haar zin, terwijl ze haar Pichu van haar schouder pakte en voor zich hield. ''Of wil je niet iets lekkers als beloning?'' Kioko glimlachte breed. ''Pi!'' Grinnikend zette Chiara het wezentje op de grond, pakte haar schoudertas op en ritste hem op. Daar haalde ze een Pecha Berry tevoorschijn, het lievelingseten van Kioko. Daar was ze sinds kort achter gekomen. Ze hurkte en gaf de Pichu haar beloning, die het zorgvuldig begon op te eten. Een glimlach verscheen op Chiara's gezicht, waarbij ze het gele wezentje een korte aai op haar hoofdje gaf. Ze kon soms lastig zijn, maar ze was voornamelijk schattig. Inmiddels was ze al gewend aan het random gespring in haar nek, wat haar eigenlijk steeds minder begon te irriteren. Wat ze wel nog vreselijk vond was het random wegrennen van haar pokémon.

''Huh?'' Chiara richtte haar hoofd op, verzonken in haar gedachten. Ze was opgeschrokken van Kioko die een plotselinge beweging maakte. Ze had zich omgedraaid en rende weer weg. ''Ah, nee, niet weer.. Kioko!'' Vlug kwam ze recht en rende achter haar pokémon aan. Mekrend dat deze niet ging stoppen haalde ze diep adem. ''KIOKO!'' De Pichu's oren bewogen even, en ze keek kort achterom, maar alsnog leek het geen effect te hebben. Misschien wist de Pichu wel dat Chiara haar uiteindelijk zou volgen. De volgende keer kon ze maar beter niet achter haar aanrennen, maar dan was ze alsnog bang dat ze elkaar kwijt zouden raken. Ze moest er niet aan denken wat er dan kon gebeuren.

Zonder uit te kijken waar Kioko daadwerkelijk liep knalde ze uiteindelijk een struik in. Pijnlijk wreef ze over haar voorhoofdje, kwam weer recht en sprong aan de andere kant eruit. ''Pi?'' bracht ze vragend uit, bij het zien van een jongen en een Riolu. ''Pi!'' Met een vrolijke glimlach huppelde ze op de twee af. Nog voor ze haar mond open kon doen hoorde ze geritsel uit de struik waar zij net in geknald was. Vragend draaide ze zich om, en zag haar trainster hijgend achter haar staan. ''Hoe vaak heb ik gezegd niet zomaar weg te rennen?'' sprak Chiara, een beetje kwaad. Op dat moment leek het erop dat ze de jongen met zijn Riolu opmerkte. Ah, niet weer. Was ze weer zomaar op iemand afgerend. ''Valt mijn Pichu jullie lastig?'' vroeg ze vlug. Ze hoopte van niet. ''Als dat wel zo is, dan spijt het me heel erg,'' voegde ze eraan toe. De Pichu keek haar vragend aan, en richtte toen haar blik op de twee andere die in het meer lagen. Zonder erbij na te denken sprintte ze op het water af, en sprong er vervolgens in, tot overmaat van ramp voor Chiara. Er was ook geen houden meer aan dat beest. Wacht, waar was ze eigenlijk? Volt Lake? Wow, ze waren wel erg ver van de plek waar ze net getraind hadden. Ze zuchtte, en besloot maar weer de jongen aan te kijken. ''Ik heet Chiara, en dat is Kioko,'' stelde ze zichzelf voor, en de Pichu, die een gesprek met de Pikachu en Chimchar aan wilde gaan. Een kleine glimlach sierde Chiara's gezicht, terwijl ze wachtte tot de jongen zich voor zou stellen.

Sora draaide zich om en keek in de ogen van een Pichu en keek het wezentje aan. hij voelde Kio dichter tegen zich aan drukken en legde een kalmerende hand op zijn kleine hoofdje. toen hoorde Sora nog meer geritsel en kwam er een meisje dat waarschijnlijk de Pichu haar trainer uit de bosjes lopen, Sora hoorde hoe ze haar Pichu toe sprak en glimlachte, hij wist hoe vermoeiend Pichu konden zijn, ooit was Sparky ook een pichu en was hij ook verschillende keren weggerend of spoorloos verdwenen. toen zei het meisje: ''Valt mijn Pichu jullie lastig?'' "nee, hoor, ik ben nogal alert omdat Kio nogal bang is en snel wegrend, zei Sora en wees op het blauwe hoofdje van de Riolu die er erger trilde dan ooit tevoren.
Toen stelde ze zich voor als Chiara en haar Pichu die Kioko heette en besloot zich maar ook voor te stellen.
"ik ben Sora, dit hier is kleine Kio en dat zijn mijn maatjes Sparky de Pikachu en Shiro de Chimchar, vertelde Sora en tilde de trillende Riolu op. hoe moest dat nou met hem als hij hem ooit wou gebruiken in een gym gevecht als hij zo bang bleef voor alles en iedereen, Sparky en Shiro konden niet alles alleen aan daarbij hadden ze ook de hulp van Kio nodig. toen sprintte Kioko naar Sparky en Shiro die met water aan het klooien waren en mekaar volkomen nat maakte en het vreemde Shiro scheen het niet eens erg te vinden dat hij nat werd gemaakt.
"Pika!, zei Sparky toen hij de kleine Pichu ontdekte en keek haar met een vriendelijke glimlach aan.
Shiro sprong ook op de kant en rende naar Sora's tas en keek er kort naar. "o ja, jullie zullen wel trek hebben, zei Sora en zette Kio op zijn pootjes neer. "als jullie mee willen eten dan heb ik hier wat te eten en drinken voor jullie, voegde hij eraan toe en gaf een bakje gemengd voer aan Shiro en die liep ermee naar Sparky en Kioko. Sparky wierp een walgende blik naar het voedsel en sprintte de bosjes in en kwam terug met Oranbessen. Sora grinnikte en wendde zich tot Kio, "ik heb voor jou iets anders, zei Sora en gaf hem een flesje Moomoo Milk en Sora ging erbij zitten en zette voor hemzelf en Chiara een flesje water neer en wachtte tot ze het aan zou pakken..

"Nee, hoor, ik ben nogal alert omdat Kio nogal bang is en snel wegrend." Chiara zuchtte opgelucht. Zij kende het probleem van wegrennende pokémon. "ik ben Sora, dit hier is kleine Kio en dat zijn mijn maatjes Sparky de Pikachu en Shiro de Chimchar," stelde nu de jongen zich voor. ''Leuk je te ontmoeten, Sora,'' antwoordde Chiara met een warme glimlach. Ze bekeek de drie pokémon even die de jongen bij zich droeg. Zouden dat al zijn pokémon zijn? In dat geval vond ze het niet eerlijk tegenover Taiki, hij mocht ook wel wat lol beleven. Ze pakte zijn Pokéball van haar riem en gooide die voor zich uit. De Pokéball klikte open en een witte schim verscheen, die langzaam de vorm van een Cyndaquil aannam. ''Cynda?'' vragend keek hij van zijn trainster naar de jongen. ''Taiki, dit is Sora,'' sprak ze toen. De Cyndaquil knikte en keek toen de jongen aan. ''Cynda!'' Waarschijnlijk wilde hij iets vriendelijks zeggen. helaas kenden mensen geen pokémon taal, alhoewel ze hen vaak genoeg begrepen. ''Sora, dit is Taiki, mijn partner,'' legde ze toen uit. Taiki liep op Chiara af en sprong in haar armen. Wat had hij dat gemist.

Op dat moment zag Chiara dat de Chimchar, Shiro, op Sora af liep. "O ja, jullie zullen wel trek hebben. Als jullie mee willen eten dan heb ik hier wat te eten en drinken voor jullie," sprak deze. Nu ze erover nadacht, haar pokémon hadden nog niks gegeten. Buiten Kioko, maar ze betwijfelde of die Pecha Berry haar honger wel had gestilt. Ze had getraind, en daarbij had ze soweiso een enorme eetlust. Niet gek als je zoveel energie verbruikte. Het meisje wilde haar mond open doen, maar haar pokémon waren haar al voor geweest. Zelfs Taiki genoot al van het voedsel die hem werd voorgeschoteld, normaal was hij beleefder, toch? Kioko had Sparky gevolgd en een Oran Berry gevonden, die ze bijna verzwolg. Het zag er nogal grappig uit, wat Chiara een beetje liet giechelen als een schoolmeisje. Ze merkte op dat Sora een flesje water had neergezet, die waarschijnlijk voor haar was. Ze kon nu moeilijk nee zeggen. Rustig liep ze naar het gezelschap toe, ging zitten en pakte het flesje op. ''Bedankt,'' sprak ze, en draaide de dop van de fles om er vervolgens iets van te drinken. Ze realiseerde zich nu pas dat ze eigenlijk best dorst had gekregen, maar honger had ze echter niet. ''Je hebt wel bijzondere pokémon,'' merkte ze opeens op. Ze floepte het er zomaar uit, voor ze er erg in had. Pikachu was een goed gezelschap, Chimchar een starter en Riolu, ja, die was al helemaal zeldzaam. Nu niet, zij had ook een starter, maar dat was normaal. Die had ze gekozen. En een Pichu, die evolueerde in een Pikachu. Hopelijk was Kioko minder energiek als ze geëvolueerd was. Als ze al evolueerde. ''Hoe lang ben jij al op reis?'' besloot ze te vragen. Een standaard vraag, maar zo kwam het gesprek misschien wat op gang.

"ook leuk om jou te ontmoeten, zei Sora tegen de Cyndaquil die Taiki heette. Kio was inslaap gevallen tegen Sora aan, hij nam het hem niet kwalijk hij was immers nog een baby en Sparky en Shiro niet. "Pikapi, zei Sparky en rende naar Sora toe en sprong op zijn hoofd. "kleine uitslover, mompelde Sora en Sparky keek vanaf zijn hoofd hoe Taiki in Chiara haar armen zat.
Toen zei ze: ''Je hebt wel bijzondere pokémon,'' en Sora glimlachte. "weet ik, Sparky ken ik al vanaf dat hij een Pichu was en Shiro heb ik een soort van opgevangen toen zijn trainer hem achterliet in Eterna Forest en me helemaal tot hier is gevolgd en Kio is een kadootje van me..moeder, besloot Sora en aaide Sparky en Kio over hun hoofdjes. hij nam zelf ook een slok drinken en keek naar de kleine Cyndaquil die at van het voer dat Sparky verachtte ookal wist hij niet waarom, hij at nog liever fruit dan Pokémon voedsel en soms wat van Sora's brood maar hoe hij het ook probeerde, Sparky at het niet daar moest hij wel om lachen want zelf was Sora ook een moeilijke en Pokémon konden het gedrag van hun trainer nadoen. "Pi?." en Sparky haalde hem uit zijn gedachten."ik.. ehh.. was even ingedachte, mompelde Sora en Sparky keek hem breed grijnzend aan en rende vervolgens weg en besprong Shiro. Sora grinnikte toen die twee het meer in rolde en kreeg zin om te roepen dat het verboden was om te zwemmen na het eten maar liet het daarbij.
na een lange stilte vroeg Chiara: ''Hoe lang ben jij al op reis?''
daar moest hij even over nadenken,"ik ben begonnen in Sinnoh met Sparky en had me eerste twee badges daar verzameld en toen moest ik voor een reden stoppen en na die periode kreeg ik van me opa te horen over Utah, hij is professor en toen besloot ik om hiernaar toe te gaan en een nieuwe start te maken met alleen Sparky, vertelde Sora en keek daarbij haar recht in de ogen aan en voelde Kio zijn arm krampachtig beet grijpen, "en jij? ik neem aan nog niet zo lang?" voegde hij eraan toe en wierp een blik op Taiki en Kioko.

"Weet ik, Sparky ken ik al vanaf dat hij een Pichu was, Shiro heb ik een soort van opgevangen toen zijn trainer hem achterliet in Eterna Forest en me helemaal tot hier is gevolgd en Kio is een kadootje van me..moeder," sprak Sora. Chiara fronste lichtjes toen ze merkte dat hij even pauseerde voordat hij moeder had uitgesproken. Ze vroeg zich af wat er aan de hand zou kunnen zijn, maar besloot niks te vragen, uit beleefdheid. Ze had hem net ontmoet, dus het zou nogal vaag zijn ernaar te vragen. ''Wauw, Taiki heb ik gewoon van de professor gekregen. We hebben wel een band, maar die van jouw met Sparky lijkt me groter,'' begon ze haar zin. Ze glimlachte, keek haar Cyndaquil aan die scheen te merken dat ze het over hem had en richtte toen haar blik weer op Sora. ''Kioko heb ik gewoon gevangen. Nouja, het was niet zo moeilijk, vooral als je een verassingsaanval in je nek krijgt,'' ging ze verder, en grinnikte even. Zij had Kioko niet uitgekozen, het was eerder andersom. "Pi?" Ze richtte haar blauwe ogen op de Pikachu, die vragend naar zijn trainer keek. Die leek iets te zeggen, maar Chiara verstond het niet. Het was toch niet op haar gericht. Op dat moment viel haar blik op de twee stoeiende pokemon, die het meer in rolden. Kioko sprong er meteen achterna, maar Taiki bleef liever aan de kant. Begrijpelijk.

"Ik ben begonnen in Sinnoh met Sparky en had me eerste twee badges daar verzameld. Toen moest ik voor een reden stoppen en na die periode kreeg ik van me opa te horen over Utah, hij is professor en toen besloot ik om hiernaar toe te gaan en een nieuwe start te maken met alleen Sparky," beantwoordde Sora haar andere vraa. Ze knikte kort. Twee badges, huh? "En jij? Ik neem aan nog niet zo lang?" vroeg hij toen en keek kort naar haar twee pokemon. Ze zuchtte even. Natuurlijk kwam ze over als amateur, dat was ze eigenlijk nog steeds, maar ze was zeker geen beginner. ''Nou eigenlijk,'' sprak ze en keek ook die twee aan. ''Ik ben eigenlijk al wat langer onderweg. Het is alleen, ik kan geen keuze maken tussen Gyms en Wedstrijden. Ik heb beide nog niet uitgeprobeerd, wat ik wel van plan was na het vangen van een tweede pokemon, maar ik heb me eigenlijk alleen gestort op training sindsdien,'' besloot ze toen te zeggen. Haar blik ging weer naar Sora. ''Hoe is dat? Een gymgevecht. Wat voor een gevoel geeft je dat?'' Ze kon het net zo goed meteen vragen. Misschien gaf haar dat wat meer aansporing om het uit te proberen. En aangezien Sora er al twee had, kon hij het makkelijk beantwoorden.

Sora knikte dat hij het begreep, toen Chiara begon te vertellen over haar reis en ze niet wist wat ze wou doen dacht hij aan zijn broertje. "ik was voor het eerst erg zenuwachtig maar naarmate ik in het ritme kwam werd de band tussen mij en Sparky sterker daarvoor hoefde ik voor de eerste twee gyms geen andere Pokémon erbij omdat ik volop in hem geloofde, zei Sora en Sparky sprong terug op de kant met Shiro erachter aan.
Sora wierp even gauw een blik op Shiro of het nog wel goed ging ondanks dat hij en Sparky telkens het meer in sprongen. "Shiro, kom eens, zei Sora en Kio kwam overeind en keek met grote oogjes naar Sparky en liep ernaar toe. Sora controleerde de gezondheid van Shiro ondanks dat hij een vuurtype was, was hij nog wel zwak tegen water en het baatte hem. "je kan weer gaan, doe wel voorzichtig met Kio, zei Sora zwaar zuchtend. er viel een lange stilte en hij keek zwijgend naar zijn spelende Pokémon. Kio probeerde ondanks zijn verlegenheid contact te zoeken met Kioko en Taiki. Sparky geeuwde en liep slaperig naar Sora toe. "chaaaa" en nestelde zich in Sora's vest die naast hem lag. Kio kwam naar hem en Chiara toegelopen en begroette hen vrolijk. "io, brabbelde hij en speelde met een witte bloem die hij had geplukt. "het duurt altijd even maar dan komt hij vanzelf wel naar je toe, zei Sora met een brede glimlach en aaide Sparky over zijn wang heen die ervan genoot. Kio was tussen hen in komen zitten en keek breed glimlachend naar Chiara en Sora.


(ehh... dit is echt.. flutpost)

"Ik was voor het eerst erg zenuwachtig maar naarmate ik in het ritme kwam werd de band tussen mij en Sparky sterker. Daarvoor hoefde ik voor de eerste twee gyms geen andere Pokémon erbij omdat ik volop in hem geloofde," legde Sora uit. Ze knikte, ten teken dat ze het begreep. De jongen kon misschien gelijk hebben, maar ze nam het liever op met meer dan en pokemon. "Shiro, kom eens." Chiara keek op en zag dat Sora zijn Chimchar inspecteerde. Ze vroeg zich af waarom, maar dat viel haar al snel in. "Je kan weer gaan, doe wel voorzichtig met Kio." Na dit gehoord te hebben ging het wezentje er meteen vandoor. Ze grijnsde bij het zien van de spelende pokemon, maar het feit dat Taiki gewoon aan de kant zat toe te kijken vond ze niet geweldig. Het is niet dat hij zich te hoog voelde, ofzo. Hij deed het veel liever rustiger aan. De Riolu leek interesse te hebben in Kioko en Taiki, maar dat liet hij al snel varen nadat hij een bloem had geplukt. Begrijpelijk, zij zou zelf ook niet als jonge pokemon op Kioko aflopen. Ze was aardig, maar te wild.

Na een tijdje leek de Pikachu vermoeid te zijn. Hij ging liggen op de vest van Sora die op de grond lag. Ook Kioko en Taiki kwamen teruggelopen. Blijkbaar was het zelfs vor de Pichu nu teveel. Met een kleine glimlach op haar gezicht pakte ze de Pichu op, die zich goed legde in haar armen, die ze gekruist had zodat de pokemon lekker kon liggen. Kioko besloot echter in het gras te gaan liggen. ''Ook goed,'' mompelde Chiara en keek de Pichu droog aan. "Het duurt altijd even maar dan komt hij vanzelf wel naar je toe," hoorde ze Sora zeggen. Pas toen viel het haar op dat de Riolu bij hen was komen staan. Ze knielde langzaam, glimlachte toen en sprak:''Hallo,'' op de meest vriendelijke manier. Ze wilde het wezentje niet afschrikken, dus hoopte ze dat ze hem niet bang maakte. Taiki besloot om Chiara's voorbeeld te volgen en kwam naast haar staan. ''Quil.'' Vast een begroeting in zijn eigen taal.

Kio beantwoordde met vrolijke geluidjes en ging verder met het bloemetje te bestuderen en hield Sora nauwlettend in de gaten. Sora kreeg kramp in zijn benen en enkels van het zitten en stond op. Sparky rolde om en bleef slapen. "Kio, wat dacht je van wat training, laten we oefenen op je Aurasphere, zei Sora en Kio sprong opgewekt overeind en knikte. "als je het niet erg vind, gaan ik en Kio wat trainen, jullie mogen blijven en wat eten en drinken ik heb genoeg, zei Sora en voelde het kleine pootje van Kio in Sora's handpalm worden geduwd en met hem mee naar de boom waar Kio op moest oefenen. "we gaan het volgende doen, je probeert zoveel mogelijk schade aan te brengen bij je tegenstander in dit geval de boom, om te zorgen dat we je volledige kracht kunnen gebruiken tijdens een echt gevecht speel ik dadelijk voor een oefen dummie zodat je kunt oefenen op een bewegende tegenstander, begrijp je dat Kio?, vroeg Sora vriendelijk en Kio beantwoordde met een glimlach. "iolu, zei hij opgewekt en ging in positie staan. Sora ging achter hem staan op zijn knieën en pakte de pootjes van de kleine Riolu voorzichtig beet. "oke, relax en concentreer je, zei Sora zacht en Kio deed zijn ogen dicht terwijl Sora hem hielp zijn pootjes recht te houden. "en op 3...2...1 richt je aura op je pootjes en laat de bol gaan, zei Sora en met een lange haal van zijn pootjes ging de blauwe bol recht op de boom af en kwam precies tussende bosjes terecht. Kio keek teleurgesteld naar de grond en Sora glimlachte,"geeft niet, dit was pas je eerste poging, zei Sora geruststellend. meteen begon Kio weer met laden van een nieuwe Aura bol en dit keer raakte hij met veel kracht de stam van de boom waardoor het schors alle kanten op vloog. "zie je nou wel, het is nog niet veel maar je bent al een eind op weg, probeer deze kracht aan te houden en concentreer je op het midden van het doelwit, zei Sora en wees naar het rode cirkeltje.
Kio knikte en begon met nog meer Aurabollen af te vuren tegen de boom.

"Iolu, zei Kio na een tijdje en plofte neer op de grond. de kracht en concentratie vergde veel voor zijn kleine lichaampje ookal was dit een van Sora's makkelijkste trainings methode. hiermee had hij ook Sparky getraind en het was niet zo ingewikkeld.
"Kio, laten we even gaan rusten je hebt het goed gedaan voor je tweede keer, zei Sora en tilde hem op en ging weer bij Chiara en Sparky zitten, Shiro lag over Sparky heen en sliepen diep. Sora gaf Kio een bekertje water, hij zag een Riolu niet echt uit een bakje water drinken. Kio ging tussen hem en Chiara en leunde vermoeid tegen zijn zij aan. "als je wilt slapen, maakt dat niet uit, jongen, zei Sora en Kio kroop op zijn schoot en rolde zich op en viel met zijn kopje tegen zijn diep inslaap.

"Kio, wat dacht je van wat training, laten we oefenen op je Aurasphere," sprak Sora, nadat de Riolu haar vrolijk had begroet, die enthousiast reageerde. "Als je het niet erg vind, gaan ik en Kio wat trainen, jullie mogen blijven en wat eten en drinken ik heb genoeg." Chiara knikte, maar zelf wilde ze ook wat training met Taiki. Kioko was al uitgeteld, wat nogal zeldzaam was, dus kon ze zich nu richten op haar Cyndaquil. Ze keek hem vragend aan, en hij leek haar meteen te begrijpen. Hij knikte bijna meteen. Ze stond op en balde haar vuisten. ''Goed, laten we je richten nog wat meer oefenen,'' sprak ze. Chiara doelde voornamelijk op zijn Ember en Swift. Die had hij wel al onder controle, met name zijn Ember, waar hij langer mee oefende. ''Hmm,'' mompelde ze toen en trok een bedenkelijk gezicht. Nu Kioko daar lag te snurken had ze geen partner voor hem, wat betekende dat ze of een stilstaand doelwit, in dit geval de boom, of zichzelf moest gebruiken. Het leek haar eigenlijk riskant, vooral de Ember. Als die raak was, was ze vast gevlambeerd. Misschien was het dan beter om alleen zijn Swift te trainen. Haar blik viel even op de training die Sora met Kio hield. Glimlachend keek ze ernaar, en richtte zich toen tot Taiki. ''Bij nader inzien, wat dacht je ervan om naar hun training te kijken?'' Ze merkte dat hij nadacht. ''Of ik ben het doelwit,'' voegde ze er toen gauw aan toe. Hij keek haar peinzend aan, maar besloot toen om af te lopen op de jongen met zijn Riolu. Tenminste, hij ging zitten op een veilige afstand.

Chiara keek op toen ze de jongen en de Riolu op haar af zag lopen. Blijkbaar was Kio vermoeid geraakt, wat ook niet gek was. Hij zag er ook moe uit. "Als je wilt slapen, maakt dat niet uit, jongen," sprak zijn trainer. Na it gehoord te hebben liep de Riolu op hem af, ging op zijn schoot liggen en viel in slaap. ''Had je Kio al als jonge pokemon?'' vroeg Chiara toen. De Riolu zag er erg jong uit, dus het kon zijn dat hij hem als ei had gekregen. Op dat moment werd Kioko weer wakker. Ze kwam op haar trainster afgelopen, en ging meteen aan haar schouder hangen. ''Ook goedemorgen,'' sprak ze toen, terwijl ze haar blauwe ogen op de Pichu richtten, die terug keek. ''Pi!'' riep ze verblijd. Het meisje giechelde weer even. ''Zo te zien heb je je energie weer wat terug.'' Na dit gezegd te hebben richtte ze zich weer op Sora, aangezien ze origineel met hem een gesprek had.

"ja, ik heb hem als ei gekregen, kadootje van me ma, me ouders die hebben een soort van Day Care en er was een klant die kwam zijn/haar Lucario brengen om haar te fokken, er kwamen uiteindelijk drie eieren uit en man/vrouw hoefde er maar twee en ik kreeg deze kleine jongen maar dat is al een aantal weken geleden, en ik wist niet dat Kio al zo vroeg Aura kon oproepen, zei Sora met een flauwe glimlach," eerlijk gezegd waren ik en Sparky nogal verbaasd over zijn kracht, voegde hij er snel aan toe. "chaaa," en Sparky rekte zich uit en tikte Sora's knie aan. "pika, zei Sparky zwaaiend met zijn staart,"dat is waar, we hebben Electro Ball nog helemaal niet geoefend, zei Sora, de kleine Pikachu keek hem met een brede grijns aan en verdween de bosjes in.
Sora knikte vermoeiend zijn hoofd terwijl hij de gele staart van Sparky in de gaten hield. "soms, is hij gewoon zo eigenwijs, grinnikte Sora en legde Kio heel voorzichtig op zijn vest neer en rekte zich uit.

De kleine Pikachu snuffelde over de grond en haalde zijn neus op toen hij een vieze geur rook,"pika, mompelde hij zacht en keek rond, nergens zag hij Oranbessen alleen maar Rawst en Cheri bessen.
zijn oog richtte zich op een appelboom en keek even snel om zich heen of hij geen andere Pokémon zag, buiten Pidgey en nam een aanloop en sprong behendig de boom in. hij zijn pony weg en wierp een blik op een van de grootste appels en vonkte en richtte zorgvuldig op het steeltje en liet de energie vrij, de appels vielen naar beneden en ook Sparky sprong naar beneden en sleepte ze mee naar zijn trainer,

"Pikapi, zei de stem van Sparky en sleepte twee grote appels mee. Sora krabbelde overeind en hielp hem.
"doormidden?, vroeg Sora en Sparky knikte en hij brak zonder enkele moeite de appel in tweeën en gaf hem aan Sparky die hem weer doorgaf aan Kioko, Sparky was altijd lief voor zijn soortgenoten, en al helemaal als het Pichu waren. "Pikachu, zei Sparky gesmoord toen hij zich stortte op zijn appel en Sora niks meer wist te vertellen aan Chiara. in de tussen tijd was Kio alweer klaarwakker en probeerde de aandacht van Sora te trekken.
"wil je nu alweer verder?, je hebt net getraind, grinnikte Sora toen Kio enthousiast op en neer sprong.
"iolu, brabbelde hij en trok Sora aan zijn broekspijp. "nou...oke" en Sparky keek geamuseerd toe.
Sora ging tegenover hem staan want Kio wist precies wat ze gingen doen, Sparky haalde uit voor zorg alvast de verband doos uit zijn tas en sleepte die naar Chiara en ging eropzitten.
hij keek haar breed grijnzend aan, dit zou nog weleens fout kunnen lopen..

"Ja, ik heb hem als ei gekregen, kadootje van me ma. Me ouders die hebben een soort van Day Care en er was een klant die kwam zijn/haar Lucario brengen om haar te fokken. Er kwamen uiteindelijk drie eieren uit en man/vrouw hoefde er maar twee en ik kreeg deze kleine jongen, maar dat is al een aantal weken geleden, en ik wist niet dat Kio al zo vroeg Aura kon oproepen," begon Sora zijn verhaal. Het was waar dat Riolu niet echt aura konden beheersen. Er waren er maar een paar die dat konden. Lucario kon dat wel weer. "Eerlijk gezegd waren ik en Sparky nogal verbaasd over zijn kracht," ging hij verder. De Pikachu reageerde hierop en liep op zijn trainer af, die hem iets vertelde, maar Chiara volgde het niet. Ze had haar blik gericht op Kio, nog lekker lag te slapen. "Soms, is hij gewoon zo eigenwijs." Dit ving ze wel op. Ze keek weer op en grinnikte ook even. Daar wist ze alles van. Kioko sprong inmiddels alweer van Chiara's schouder en keek nieuwsgierig om zich heen. Tijdens het spelen had ze haar blik niet echt over het gebied laten gaan, dus wist ze eigenlijk niet waar ze zich precies bevond. Niet veel later zag ze Sparky weer verschijnen, die net in de struiken verdween. "Doormidden?" De Pikachu knikte. Zonder enige moeite kreeg Sora de appel in tweeen. Hij gaf het aan Sparky, die zijn helft weer gaf aan Kioko, ie hem mar al te graag aan nam. ''Pi!'' Vrijwel meteen nam ze er een hap uit. Taiki en Chiara keken haar vaag aan, zich afvragend waarom ze zo blij werd om elk klein dingetje. Achja, dat was Kioko. Dat paste nou eenmaal bij haar karakter, waarschijnlijk.

''Hmm?'' Blijkbar was Kio alweer wakker geworden. Niet alleen dat, de Riolu wilde ook verder trainen. Een frons verscheen op haar gezicht toen ze zag dat Sora tegenover Kio ging staan. Hij ging toch niet..? Ja, toch wel. Hij was het doelwit. Dat werd alleen maar bevestigd door Sparky, die de verbanddoos al uit Sora's tas haalde. Hij grijnsde breed, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Eigenlijk moest ze en beetje lachen hierdoor. Toch kon ze het niet helpen om een bezorgde blik op de twee te richten. Ze wist maar al te goed hoe gevaarlijk zoiets was. Pokemon konden meer verdragen dan mensen, en zeker hun eigen aanvallen. Daarbij was het aura dat werd afgevuurd, en dat was zeer krachtig. Tenminste, als ze moest geloven wat ze had gehoord. Taiki ging weer naast haar zitten. Die was net opgestaan om zijn pootjes wat te strekken, maar blijkbaar had hij er nu alweer genoeg van. Kioko, die net haar appel had verzwolgen, kwam nu ook weer teruggelopen en sprong op de schoot van Chiara. Wat een verassing, het was eens niet haar nek die het slachtoffer was. Ze zuchtte, en richtte haar blik weer op de jongen en de pokemon. Als dat maar goed ging...

Sora kon zich zelf wel slaan toen hij Sparky op de verband doos ging zitten en richtte zijn aandacht op Kio.
"Io, zei Kio wat nerveus maar keek strak naar Sora en sloot zijn ogen. "kom maar!, riep Sora en balde zijn vuist toen een blauwe licht bol recht op hem af kwam en sprong opzij. "bijna!, kom op, doe net alsof ik een grote boze Ursaring ben!, riep Sora bemoedigend toe en Kio sloot weer zijn ogen en vuurde een tweede lichtbol was en Sora sprong op en greep een tak beet en slingerde boven op de tak.
Sparky die op een afstandje stond te kijken en grijnsde breed, opdat moment hoorde hij iets kraken en viel Sora uit de boom in de bosjes, Sparky barstte in lachen uit en rende maar naar hem toe. ook Kio moest lachen toen Sora met allemaal takjes in zijn haar uit de bosjes kwam. "Pikaa, grinnikte Sparky en Sora keek hem grijnzend aan. toen hij uitgelachen was ging hij weer voor Kio staan. Kio keek weer serieus en Sora begon te rennen terwijl Kio hem achtervolgend probeerde te raken. De kleine Riolu rende met de lichtblauwe bol achter Sora en vuurde hem recht op Sora af maar de bol zwenkte af en de bol veroorzaakte een krater in de grond, het was niet groot maar liet Sora wel struikelen. "wow, je bent een kleine sterke jongen, zei Sora en aaide hem over zijn koppie. "dat word morgen spierpijn, fluisterde Sora tegen Kio die glimlachte. "Pikapi?, vroeg Sparky en wees op zijn onderarm waar een lelijke wond zat. "dat is niks, joh, zei Sora en keek ernaar het was klein dus niets ernstigs. Sparky schudde zijn koppie en kwam met verband in zijn mond naar hem toe gelopen
(eerst alle spullen te hebben overhoop gehaald), Shiro was ook wakker geworden en keek van Chiara naar Sora. Sparky legde kort uit wat er was gebeurd aan Shiro in zijn Pika, Pika taaltje en Shiro knikte dat hij het begreep en wreef in zijn oogjes en geeuwde. Sparky trok Sora mee aan zijn arm en wilde dat hij ging zitten zodat hij op zijn schoot kon kruipen. "uitslover, zei Sora grijnzend tegen Sparky. "Pikapika, zei Sparky en Sora greep hem beet en wreef voorzichtig over zijn hoofdje waarbij ze omrolde. Sparky ging met zijn tong langs zijn nek waar hij niet tegen kon en kreeg last van de slappe lach. "Sparky, stop daar ken ik niet tegen, riep Sora lachend en kwam overeind en kwam weer op adem. Kio was bij Chiara gaan zitten en bestudeerde het gras, "wow, het is gaan schemeren, het ziet er naar uit dat we hier moeten blijven tot morgen vroeg, zei Sora tegen Chiara, de zon was al bijna weg en als je zou verdwalen in het bos dan was je verdoemd. Kio begon ook nerveus te worden en ging tussen hem en Chiara zitten, Sparky en Shiro waren brand hout aan het halen voor een vuur. Sora pakte een pakket uit zijn tas waar een onderzeil en scherm in zaten en probeerde zo goed mogelijk het scherm neer te zetten. hij wist niet of Chiara een slaapzak bijzich had maar legde er een voor Sparky, Kio en Shiro er een neer zodat ze het niet koud zouden hebben vannacht. Sparky en Shiro kwamen terug met veel takken en hij legde ze in een cirkel neer en vroeg of Shiro de takken aan wou steken die knikte en binnen enkele seconden knetterde het kampvuur en keek hij naar de miljoenen sterren die fel flikkerde boven in de lucht. "het leuke aan overnachten in de natuur, is dat je naar de sterren kan kijken, zei Sora met een dromerige blik en voelde dat Sparky, Kio en Shiro bij hem kwamen zitten. "Pikaaa, en keek naar de miljoenen sterren,"dit deden ik en Sparky vroeger wel elke dag en verbonden de sterren met elkaar in de vorm van Pokémon, zei Sora en bleef naar de sterren kijken..

"Bijna! kom op, doe net alsof ik een grote boze Ursaring ben!" Chiara fronste, er zat wel heel wat verschil tussen een jongen en een enorme razende beer, maar hij bedoelde het vast anders. De Riolu had het wel opgevolgd. Op dat moment sprong Sora omhoog en ging aan een tak hangen. Eigenlijk wist ze al wat er ging gebeuren, en dat werd alleen maar bevestigd door de kraak die ze van die kant hoorde. De Pikachu barstte in lachen uit en rende die kant op, maar Chiara kon pas lachen toen ze Sora uit de struiken zag verschijnen. Hij had allemaal kleine takjes in zijn haar, wat een komisch effect gaf. Nadat de lachbui over leek te zijn ging de training weer verder. Het leek er even op dat de aura bol zou raken, maar op het laatst zwenkte hij af en knalde op de grond. Dit veroorzaakte wel een krater in de grond. Sparky kwam weer teruggerend, maakte de verbanddoos open en zocht naar wat verband. Na dit eindelijk gevonden te hebben liep hij terug naar Sora. De Chimchar was blijkbaar ook alweer wakker geworden. Sparky was hem bij aan het kletsen in zijn eigen taaltje over wat er precies gebeurd was, en liep opnieuw weer terug naar Sora. ''Quil.'' Verbaasd keek ze naar de Cyndaquil die net geluid maakte. ''Wat is er?'' vroeg ze, maar Taiki reageerde niet meer. Er was vast niets aan de hand.

De Riolu was het gras aan het bestuderen bij haar in de buurt. Blijkbaar had hij zijn verlegenheid overwonnen, gelukkig. ''Je hebt een sterke aura,'' floepte ze er toen uit. Dat wist hij zelf misschien ook wel, maarja. Het was eigenlijk de eerste keer dat ze en Riolu van dichtbij zag. Normaal zag ze altijd een plaatje in een boek, ofzo, maar nog nooit had ze er eentje in het echt ontmoet. Laat staan aura in het echt gezien."Wow, het is gaan schemeren, het ziet er naar uit dat we hier moeten blijven tot morgen vroeg," hoorde ze Sora zeggen. Ze keek op en zag dat de zon inderdaad al aan het zakken was. Maar goed dat ze haar slaapzak in de tas had weten te proppen. ''Ach, af en toe kamperen is niet erg,'' antwoordde ze. ''Pi!'' Kioko sprong van haar schoot en keek haar breed glimlachend aan. Taiki liep achter Sparky en Shiro aan, die brandhout gingen halen. Hij vond vast dat hij net zo goed mee kon helpen.

Sora was al bezig met zijn kampeerspullen, dus richtte Chiara zich daar ook maar op. Vlug haalde ze haar slaapzak uit de tas en legde die neer op de grond, waarna ze hem netjes uiteen vouwde. Niet dat hij zo netjes was opgevouwd. De vorige keer was ze nogal moe geweest en had hem gewoon in haar tas geduwd. Taiki kwam uiteindelijk terug met de andere twee en gooide zijn takjes op het hoopje van de andere. Niet veel later had Shiro de stapel in brand gezet. "Het leuke aan overnachten in de natuur, is dat je naar de sterren kan kijken." Chiara ging op haar slaapzak liggen en keek nu ook naar de donkerblauwe hemel. Er was een enorme hoeveelheid sterren te zien. Als ze zich niet vergiste, zeiden ze altijd dat het dan goed weer zou worden de dag erna. "Dit deden ik en Sparky vroeger wel elke dag en verbonden de sterren met elkaar in de vorm van Pokémon," legde Sora weer uit. ''Dat deed ik vroeger ook als ik niet kon slapen,'' sprak ze. Dan opende ze altijd haar raam en keek naar de lucht. Op die avonden had ze het geluk veel sterren te zien. Kioko sprong bij haar op de slaapzak en rolde zich op. Taiki deed hetzelfde. Ze gaf ze beide een aai voordat ze haar blauwe ogen weer naar boven richtte. Zou ze die fantasie nog steeds hebben?

"dat werkt altijd rustig gevend, zei Sora zacht en was gaan liggen in zijn slaapzak met Sparky naast hem. Kio was bij Shiro gaan liggen en keek naar de sterren, Sora dacht aan verschillende dingen, zijn vader zei ooit dat de dierbaren die gestorven waren vanuit de lucht op je neerkeken maar daar was hij allang overheen gegroeid en luisterde naar de nachtelijke geluiden. en viel al snel inslaap.

Sparky hoorde geritsel en zag dat Kio verdwenen was.. en kroop uit de slaapzak met zo weinig mogelijk geluid en snuffelde met slaperige oogjes over de grond. "Pika?, zei Sparky slaperig, hij wilde Shiro en Sora niet wakker maken en rende voorzichtig naar de bosjes toe maar zag nergens een kleine Riolu, misschien was hij bij het meer en Sparky besloot langs de waterkant te lopen. "Pikachu!, riep Sparky en keek omzich heen.
nergens een Riolu, Sparky begon in paniek te raken en rende terug naar het kamp. toen hij Kio gewoon op zijn plek zag liggen, werd hij eerst boos maar kroop toen weer in Sora's armen...

"Dat werkt altijd rustgevend," sprak Sora, waar Chiara hem gelijk in moest geven. Ze keek hem kort aan en zag dat hij in zijn slaapzak was gaan liggen. Misschien was dat een goed idee, maar ze had het eigenlijk niet koud. Daarij was ze nog niet moet, dus besloot ze nog maar even de sterren te bekijken. Op zijn minst kon ze de meest bekende zien; een Pikachu. Na een tijdje gaf ze het toch maar op en kroop zelf haar slaapzak in. Voordat ze dat deed wierp ze nog een laatste blik op Sora, maar die lag al te slapen. Ook de pokémon hadden hun ogen al dicht. Ach, misschien kwam dat omdat zij degene was die het minste gedaan had. Zelfs Kioko was al vroeg gaan slapen, en dat terwijl ze eerst ook nog even geslapen had. Of misschien was zij gewoon meer gewend, ze was per slot van rekening al 15. Nu ze eindelijk uit haar gedachten was hoorde ze de geluiden om haar heen. Geluiden die je overdag meestal of helemaal niet hoorde. Dit had een hypnotiserende werking, en voor ze het wist lag zij ook te slapen.

''Pi? Pi!'' De Pichu was al op haar gesprongen, en probeerde haar wakker te maken. ''Hmm,'' snoof ze en draaide zich weer om. Mooi niet dat ze nu al opstond, ze was nog steeds moe. ''Pi!'' drong de Pichu. ''Kioko,'' jammerde Chiara fluisterend. Ze knipperde een paar keer met haar ogen, voordat ze de Pichu helder in beeld kreeg. ''Wat is er?'' De Pichu grijnsde breed en trok de slaapzak open. ''Hé,'' siste Chiara tussen haar tanden door. Taiki richtte zijn hoofdje op, ook hij was nu wakker door Kioko's gedrag. Vlug wierp ze een blik naar Sora toe, maar raakte afgeleid door de Pichu die op haar maag sprong. ''Oké, genoeg, wat wil je?'' De Pichu keek naar de bosjes en likte toen haar lippen af. Oh, fijn, ze rook dus Pecha Berries en wilde toestemming om er eentje te plukken. ''Ga maar,'' zuchtte Chiara. Na dit gehoord te hebben sprond ze van Chiara's maag en rende de struiken in. Met nog een zucht plofte Chiara weer terug op haar rug, en legde haar slaapzak weer goed. Taiki legde zijn hoofd nog niet neer of hij lag alweer te slapen, maar het lukte Chiara niet meer. Daarbij vond ze het handiger als ze wachtte met haar ogen te sluiten tot Kioko terug kwam. Met haar wist je het maar nooit.

Met een vrolijke kop liep Kioko op de geur af. Ze had eigenlijk best honger gekregen vannacht, maar had toen besloten om te proberen te slapen. Toen wist ze echter nog niet dat hier Pecha Berries in de buurt groeiden, wat haar lievelingskostje was. Eenmaal bij de bessen te zijn uitgekomen plukte ze er één, en besloot uiteindelijk er nog twee te plukken. Misschien voor later of te delen. Net toen ze de derde wilde plukken kwam er een Beedrill tevoorschijn, en die leek niet blij te zijn. Vragend keek ze de andere pokémon aan, en besefte plots dat ze zich op de Beedrills territorium bevond. In paniek liet ze de bessen vallen, draaide zich met een ruk om en sprintte ervandoor, hopend dat de Beedrill haar niet achterna kwam. Het zoemend geluid van de vleugels dat haar achterna kwam liet haar daar anders over denken. In nog meer paniek begon ze harder te lopen, richting de plek waar haar trainster lag te slapen. Dat was eigenlijk niet zo'n slim plan, maar ja, wie dacht er na in deze situatie? ''PI!'' Met een zucht kwam Chiara weer overeind, draaide zich om en zag toen dat haar Pichu in paniek op haar af kwam rennen. ''Wat is er?'' vroeg ze, maar die vraag werd haar snel genoeg beantwoordt. Kioko sprong meteen in haar armen, en deed een poging zich te begraven in haar trui, uit angst voor de enorme bij die achter haar aanzat. Oh god, wat moest zij nu doen? Op dat moment zag ze de kleine Ember aanval op de Beedrill afvliegen. Meteen schoot haar blik naar Taiki die alweer recht stond. Hij stond trots en beschermend voor zijn trainster, maar dat maakte de Beedrill niks uit. Nee, totaal niet. Deze nam liever het besluit zijn vrienden te roepen...

- Woesh, inspiratie o3o -

"Pika, zei Sparky slaperig en keek slaperig uit zijn oogjes, hij hoorde stemmen, die van Kioko en Chiara, hij snoof de frisse geur op. maar de kleine Pikachu werd algauw terug naar de realiteit getrokken toen hij opeens Kioko aan zag komen rennen, eerst kon Sparky niet zien wat het was maar algauw besefte hij dat het Beedrill waren, eerst eentje maar toen een aantal. de kleine Pikachu sprong overeind en probeerde Sora wakker te maken, "Pikapi, Pikapika!, riep Sparky in Sora's oor maar de jongen bleef liggen. Sparky gaf het op en rende naar Chiara en Kioko en ging vonkend voor hen staan, "Pikaaa" en begon dreigender te vonken wat niet werkte. hij wachtte niet totdat Sora of Chiara iets zou zeggen en richtte zorgvuldig op de leider, de meest
grote en agressieve die boven hen zweefde. "Pi... pika... CHUUUU" en de lichtstraal ging recht op de leider af maar die sloeg de straal weg alsof het niets was. "Pikaaa!, zei Sparky bang en verschool zich achter Chiara.
"wat is dat voor een herrie?, vroeg Sora op dat moment slaperig en keek van Chiara naar Sparky en van Sparky naar de Beedrill.
"Sparky, doe je Volttackle!, riep Sora droog en Sparky keek hem raar aan maar knikte.
Sparky sprong van achter haar benen vandaan en begon energie op te laden terwijl hij rende en een goudgele gloed vormde om zijn kleine lichaam. "oke, hij is verlamd, Chiara aan jou de eer!, zei Sora met een brede grijns en wees naar de Beedrill die zich niet meer kon bewegen..

Algauw merkte ze Sparky op, die voor hen kwam staan. Hij richtte zijn bliksemstraal op degene die de rest had opgeroepen, oftewel, de leider. Helaas voor Sparky, maar ook voor hun, sloeg deze de bliksemstraal weg alsof het niets was. Ook de aanvallen van Taiki leken niet te werken. ''Shit,'' mompelde ze haast onverstaanbaar, waarna ze op haar onderlip beet. Kioko keek vragend op naar het gezicht van haar trainster en kon aflezen dat ze flink in de penarie zaten. ''Pi...'' verontschuldigde deze zich. Chiara trok een verbaasd gezicht terwijl ze zich op het gele wezentje richtte die zich vast had geklampt aan haar t-shirt. ''Het is al goed,'' sprak ze, glimlachte eventjes en aaide Kioko over haar hoofdje. Ze wist bijna zeker dat dit wezentje het niet express had gedaan, aangezien ze niet zo in elkaar zat. Daarbij stonden Beedrill bekend om hun kort lontje.

"Sparky, doe je Volttackle!" Volt Tackle? Wat was dat voor een aanval? Een frons verscheen langzaam op haar gezicht, maar verdween weer toen ze Sparky achter haar uit zag springen en met volle vaart op de Beedrill afrende. Een gele gloed verscheen om zijn lichaam, terwijl hij op zijn vijand afsprong. De aanval was raak, gelukkig. "oke, hij is verlamd, Chiara aan jou de eer!" hoorde ze Sora roepen. Ze knikte, wees nu zelf op de Beedrill en richtte zich volledig op Taiki. ''Taiki, maak het af!'' Hij knikte, rende erop af en vuurde zijn Ember weer af. De Beedrill werd volop geraakt. De rest vloog vlug op hun leider af, hielpen hem overeind voor zover ze dat konden en vlogen weg. Wauw, dat was... Vaag. ''Goed gedaan Taiki. En bedankt Sparky,'' besloot ze maar te zeggen nadat de Beedrill weg waren. Vervolgens hield ze Kioko voor zich, die haar shirt alweer had losgelaten. ''Volgende keer voorzichtiger zijn, oké?'' De Pichu knikte, sprong uit haar handen en liep naar Sparky toe. Waarschijnlijk wilde zij hem ook bedanken. Chiara richtte haar blik echter op Sora. ''Sorry dat we je wakker hebben gemaakt,'' verontschuldigde ze zich. Ugh, als je een pokémon als Kioko had moest je wel weten wat het betekende om spijt te hebben. Maar goed dat Sora er was met Sparky, ze wilde niet weten hoe het was afgelopen zonder die twee.

"geeft niet, ik weet maar al te goed hoe agressief Beedrill kunnen zijn, toch Sparky?, zei Sora met nadruk op de laatste woorden. Sparky glimlachte flauwtjes en klopte de kleine Pichu op haar hoofdje. Sparky tikte Sora aan. hij zwaaide met zijn staart, "denk je dat dat nog niet te vroeg is? ik bedoel je kent amper de juiste energie om Electro ball onder de knie te krijgen, het is een paar keer goed fout gegaan, zei Sora met een ernstige blik op Chiara, niet persé alleen haar maar ook andere mensen, zelfs zijn broertje kwam een keer flink onder de stroom te staan. "Pikaaa, zei Sparky met een smekende blik, "nou vooruit, eerst de kampeer spullen opruimen en eten dan zien we wel, zei Sora en Sparky keek blij en rende weg, op zoek naar eten.
Sora slikte, wat had hij gezegd... hij kon zichzelf wel slaan, Sparky had erg veel moeite om die move onder de knie te krijgen en altijd zwenkte hij af naar zijn vrienden of naar Roxas, zijn broertje, hij moest kalm blijven.
toen Sora zijn spullen had opgeruimd kwam Sparky naar hem toe rennen. "blijf zitten, zei Sora, hij zette Kio en Shiro naast Chiara neer. "Oke, ben je klaar?" "Pika!" en knikte vastbesloten.

"Geeft niet, ik weet maar al te goed hoe agressief Beedrill kunnen zijn, toch Sparky?" De Pikachu glimlachte en klopte Kioko op haar hoofdje, die een brede glimlach op haar gezichtje toverde. "Denk je dat dat nog niet te vroeg is? Ik bedoel je kent amper de juiste energie om Electro ball onder de knie te krijgen, het is een paar keer goed fout gegaan," sprak Sora, duidelijk gericht op Sparky. Toch keek hij Chiara aan, die verbaasd begon te fronsen. Bedoelde hij soms dat het gevaarlijk was en hij niet wilde dat haar iets overkwam? Dat was lief, maar hij hoefde toch echt niet te wachten met zijn training, alleen voor haar. Ze had wel vaker in de problemen gezeten en zich er netjes uit weten te redden, met name flinke valpartijen. De Pikachu keek hem smekend aan, en uiteindelijk gaf Sora dan ook toe. Toen Sora zijn kampeerspullen op aan het ruimen was, liep zij ook naar haar slaapzak. Dit keer vouwde ze hem wel netjes op, en stopte hem zorgvuldig in haar schoudertas. Nu paste er tenminste nog wat bij. Maar goed dat haar tas vrij groot was.

"Blijf zitten," sprak de jongen weer en zette de Riolu en Chimchar naast haar neer. Ze was inmiddels al ergens gaan zitten, met haar twee pokémon aan haar zij. "Oke, ben je klaar?" Sparky knikte vastbesloten. Chiara was benieuwd naar deze training. Zou hij met dezelfde methode beginnen, of zou hij het dit keer anders uitpakken? Daarbij was ze benieuwd naar de aanval die Sparky wilde leren. Electro Ball, ofzoiets. Ze had er wel al eens van gehoord, maar, net als de aura van de Riolu, nog nooit aanschouwd. Het was voor haar extra handig om de aanvallen te weten van een elektrische pokémon, aangezien ze er zelf eentje in haar team had. Misschien kon Kioko die aanval nieteens leren, maar dat hield haar niet tegen. Het was nooit verkeerd iets nieuws te leren, toch?

- Sorry, hier heb je eigenlijk niks aan -

"oke, Sparky, Electro Ball!, riep Sora en Sparky knikte en Sparky begon met zijn staart te zwaaien en liet de energie van uit zijn staart een bal vormen en richtte die recht op een boom, zoals altijd zwenkte hij af, waar Sora al bang voor was dat de bal dekant van Chiara op ging. hij ving de klap op en knalde vervolgens tegen een boom aan.
"Pikapi!, riep Sparky ongerust en rende naar hem toe. Sora deed alsof hij sliep en opende een oog toen Sparky voor hem stond en zei:,"Schokkend niet?" Sora lachte en wreef over zijn schouder heen. "kom op, man ik ben je moeder niet!, riep Sora met een grijns en Sparky maakte de zelfde bal met de dezelfde beweging van zijn staart dit keer lukte het en raakte hij Sora volop die in het meer belandde. "Piikaa, lachte Sparky en Sora stapte op de kant nog nagrinnikend. "piii," Sparky had last van de slappe lach. "ben je klaar?, vroeg Sora en wreef de tranen uit zijn ogen. Sparky knikte en zwaaide weer met zijn staart maar deze keer was de energie minder sterk en verdween de bal toen die de grond raakte. "laten we maar stoppen dan kijk ik even naar me schouder, zei Sora grinnikend, Sparky knikte en ging zitten en deed zich tegoed aan zijn verzamelde oranbessen. hij voelde eraan en het voelde aan als een blauwe plek.

"Oke, Sparky, Electro Ball!" Langzaam verscheen er een bal dankzij de energie van Sparky's staart. De bol werd afgevuurd, maar zwenkte af. In plaats van waar hij naartoe moest, waar dat dan ook op moest zijn, vloog hij regelrecht op Chiara af. Ze wilde opstaan, maar Sora ving de klap al op voor haar en vloog tegen een dichtsbijzijnde boom aan. Geschokt keek ze naar hem, terwijl hij over zijn schouder wreef. Ze wilde iets naar hem roepen, maar hij stond alweer op en ging verder met de training van Sparky. Ergens begreep ze hem niet. Hij had nog twee pokémon, dus waarom gebruikte hij zichzelf als doelwit? Waarom... Deed hij zo roekeloos? Pokémon konden meer hebben dan mensen, dat was zeker. Was het dan zo dat hij zijn pokémon niet onnodig pijn wilde laten lijden? Ze fronste even, keek van Sora naar zijn pokémon en vervolgens naar die van haar. Taiki en Kioko hadden er geen problemen mee tegen elkaar te vechten, toch? Vragend keek ze ze aan, maar kreeg al gauw een niet-begrijpende blik terug.

Ze zuchtte en besloot haar blik weer op de training te richten. Blijkbaar lukte de aanval, maar Sora belandde wel in het water. De Pikachu barstte opnieuw in lachen uit. Nadat zijn lachbui verdwenen was probeerde Sparky de aanval opnieuw uit te voeren, maar de energie verdween langzaam. "Laten we maar stoppen dan kijk ik even naar me schouder," hoorde ze Sora grinniken. Dit was voor haar een teken om op te staan en op hem af te lopen. ''Gaat het wel? Je blijft jezelf maar in de strijd gooien, hè,'' sprak ze droog. Nouja, de laatste zin dan. Oké, toegegeven, alleen net was hij gewond geraakt, maar hij was wel gevaarlijk bezig. Als die aura van gisteren raak was geweest, die een krater had veroorzaakt in de grond, was hij nog verder van huis geweest. ''Nog bedankt, alweer,'' voegde ze er zachtjes aan toe. ze kon er niks aan doen, maar op het moment voelde ze zich hulpeloos. En dat was op het moment geen goed gevoel.

"geen dank, zei Sora en hield met een hand zijn schouder beet en bewoog hem heen en weer. "pika?, vroeg Sparky en hij keek met grote ogen naar zijn schouder. "dit? is niks, ik ken wel tegen een stootje, zei Sora met een knipoog naar zijn Pikachu. "Piikaa." en klom behendig via zijn lichaam naar zijn en ging eraan hangen. "ik zweer het, echt waar, ik ben oke, zei Sora en zette Sparky op de grond, in werkelijk heid deed het wel zeer maar alleen als Sparky er volop opleunde. zijn natte shirt kleefde aan zijn borst en hij zocht naar een droge maar blijkbaar zat er niks in zijn tas. "dan maar zo, zei Sora en trok zijn shirt zodat hij in zijn blote lijf stond.
Kio schrok, er was een litteken te zien op zijn schouder maar dat boeide hem niet en klom een stukje de boom in en brak er een tak vanaf. de druk op zijn arm was heftig toen zijn schoen weggleed en op zijn voeten terecht kwam.
"Pika, pikachu, zei Sparky vermoeid tegen Chiara en legde zijn pootje op zijn koppie. Sparky tikte Kioko aan en keek met een speelse blik naar de Pichu terwijl Kio nergens was te bekennen. "Kio? KIO!, riep Sora en keek om zich heen. zowel Sparky als Shiro keken om, nergens was hij te bekennen. "Piikaa, zei Sparky en trok aan zijn broekspijp. "Chiara, heb jij Kio gezien?, vroeg Sora ongerust, en keek nog een keer om zich maar nergens een blauw zwart wezentje te zien. Sora moest er niet aandenken als hij wat was overkomen hij was nog zo jong en bang voor alle Pokémon, hij moest het kleintje vinden. hij wist niet of Chiara hem mee wou zoeken maar hij kon niet blijven en maakte aanstalte om te vertrekken...

"Dit? is niks, ik ken wel tegen een stootje," sprak Sora, en knipoogde naar zijn Pikachu. Deze klom op zijn schouder en ging eraan hangen, maar de jongen zei nog steeds dat het goed ging. Dan was het ook geen flinke klap geweest, wat ook maar goed was. Sparky werd weer op de grond gezet, dus rende Kioko weer naar hem toe. Wat was dat toch met haar en Sparky, ze leek wel aan hem vast te plakken. "Dan maar zo," hoorde ze Sora weer spreken, waardoor ze haar blik op hem had gericht. Hij had zijn shirt uitgetrokken, waardoor het litteken op zijn schouder zichtbaar was geworden. ''Hoe kom je daar aan?'' vroeg ze geschrokken. Een vraag waarbij ze niet na had gedacht en hem gewoon eruit had gefloept. Ze liep langzaam op hem af, pakte zijn shirt en wrong hem uit. Vervolgens hong ze hem op een laaghangende tak, die het gewicht kon dragen. ''Zo droogt hij sneller,'' legde ze uit. Dat was eigenlijk wel duidelijk met wasgoed dat aan een touw werd gehangen. Nouja, dat was dan de ouderwetse manier. Tegenwoordig had je drogers die het werk voor je deden.

"Kio? KIO!" Chiara keek om zich heen, merkend dat het blauwe wezentje nergens te bekennen was. "Chiara, heb jij Kio gezien?" Zijn stem klonk ongerust, zijn blik bezorgd. Chiara schudde nee, wetend dat dat niet veel zou helpen. ''Ik help je wel zoeken,'' antwoordde ze. Ze pakte haar schoudertas op, hong die om haar schouder, en riep haar pokémon bij zich. Als ze opsplitste ging het sneller, toch? ''Kioko, Taiki, jullie gaan daar kijken,'' deelde ze mee, en wees naar rechts. ''Ik kijk wel daar,'' ze wees nu recht vooruit en keek Sora aan. De Cyndaquil en Pichu rende meteen de kant op die hen werd aangewezen en begonnen aan hun zoektocht, terwijl Chiara de andere kant op ging. Hopelijk zat Kio niet zo in elkaar als Kioko, en had hij geen horde Beedrill achter zich aan. Beedrill waren de laatste pokémon die ze nu wilde zien.

- Ik wist niet of je je shirt al in had gepakt, ofzo.. Dus als dat wel zo is, sawry xD -

"Sparky, Shiro kom!, riep Sora met zijn shirt half over zijn hoofd heen en rende achter haar aan.
Shiro keek vanuit de bomen mee naar Kio en Sparky als spoor zoeker, "KIO!, brulde Sora op zijn aller hardst.
"Pi?," Sparky spitste zijn oren en porde Sora. nu hoorde hij het ook een gebrul. "Sparky, zoek Chiara, ik ga met Shiro die kant op, zei Sora en Sparky schoot ervan door. "kom Shiro!, riep Sora en rende op het geluid af.

Sparky rende tussen de bosjes door opzoek naar Chiara, hij zag haar eerst nergens maar rook hij haar geur en rende erop af. "Pika!, riep hij alrennend en kwam hijgend tot stilstand en keek haar aan met zijn donkerblauwe oogjes en wees naar de kant op waar hij vandaan kwam.

hij rende naar het center van het bos en zag tot zijn ongenoegen een Ursaring Kio in het nauw drijven.
"Shiro, Flamethrower!, riep Sora maar Shiro stond trillend achter hem en jammerde. "hier ga ik spijt van krijgen, zei hij en rende op de Ursaring af net op het moment dat de Ursaring hem aan viel met een Slash en hij de klap voor Kio nam en tegen de boom aan knalde. "io!, zei Kio en keek met woedende ogen naar zijn angstaanjagende tegenstander. hij balde zijn vuisten en een blauwe energie verscheen in zijn handpalmen.