Een beetje trainen.

Lena maakte slim gebruik van Giraferig's psychische krachten en stuurde de Attract en Hidden power terug, de kant op waar Nanook en Yani zich bevonden. Ayla's ogen werden groot, als de Attract Nanook zou raken was het afgelopen. "Pas op!" riep ze. Maar, Nanook had er al een oplossing voor. Hij begon nog harder te tollen en zodra de Attract hem raakte knapte deze stuk. De witte bolletjes van de Hidden power waren echter sterker en wanneer deze contact met zijn lichaam maakte ketste ze terug, recht op het struikgewas. Duizelig lande Riolu op de grond, de wereld draaide om hem heen vanwege het vele draaien en het duurde even voordat hij weer normaal op zijn zwarte pootjes kon staan. Ayla grinnikte, maar was tegerlijkertijd erg trots en opgelucht. Plotseling leek de grond te schudden. Een enorme brul weergalmde door het woud en Ayla moest haar handen naar haar oren brengen om er maar geen koppijn van te krijgen. Yani, die ondertussen weer omhoog was gevlogen om de Snelle aanval van Eevee te kunnen ontwijken, en Nanook keken verbaasd op. Vanuit het struikgewas verscheen een gedaante, een bedreiging in de vorm van een grote beer. Ayla schrok, het was een Ursaring. Normaal zou ze er niet bang voor zijn geweest, Ursaring waren over het algemeen kalm als jij ze maar met rust liet. Maar, deze was wel degelijk een Pokémon om bang voor te zijn. Hij was namelijk geraakt door de Hidden power en hierom behoorlijk boos geworden. De moed zonk in Ayla's schoenen. Ursaring waren over het algemeen kalm ja, maar ze stonden ook bekend als één van de snelst kwaad wordende Pokémon. En als zo'n enorme beer als deze kwaad werd, kon je je maar beter uit de voeten maken. Ayla werd bang, wat kon ze doen? Nanook en Yani waren moe, Kiara nog veels te jong.. Zij dachten hier echter anders over. Zodra de Ursaring woest grommend op haar af stormde sprongen Nanook en Yani beschermend voor hun trainster. Beide sloegen toe, de één met een Focus slag en de ander met een Aerial Ace. De aanvallen troffen doel en de Ursaring zette even wankelende enkele stappen naar achter. Hij wist zich echter op de been te houden en vuurde toen, verblind door zijn woede, een Hyper beam af. Yani werd geraakt en viel toen uitgeschakeld op de grond. "Yani!" zo snel als ze kon rende Ayla naar haar Pidgeotto. Ze tilde haar voorzichtig op. "Geen zorgen, alles komt goed.." sprak ze met een beverige stem. "Pid..." Yani opende haar ogen en wist een klein glimlachje op haar snavel te toveren. Ayla probeerde terug te glimlachen en liet haar toen terugkeren in haar Pokéball. Vervolgens stond ze op en keek ze om zich heen. Waar waren Nanook en de Ursaring? Een enorme grom beantwoorde haar vraag. De focus slag van Nanook en focus blast van Ursaring botste tegen elkaar op en beide werden naar achteren geslagen. Hijgend lande Nanook op zijn zwarte pootjes. Zijn lichaampje trilde van vermoeidheid en het zag er niet naar uit dat hij het nog lang vol hield. De Ursaring werd alleen steeds kwader. Hij kreeg zelfs een nieuw slachtoffer in het vizier, Lena. "Lena, pas op!" schreeuwde Ayla geschrokken, maar het was al te laat. De beer draaide zich om en stormde op haar af. Ook Nanook zag het. Hij zette zich af en volgde de Ursaring zo snel als hij kon. Op het laatste moment sprong hij omhoog en sloeg hij toe met een Ijzerstaart. De Ursaring kreeg net op tijd door wat Nanook van plan was en draaide zich om, opende zijn gigantische bek en vuurde een Hyper beam af. Een enorme explosie volgde. Rook vloog op en het zicht werd ontrokken. "Nanook!" schreeuwde Ayla bang.

- Sorry voor de plotselinge wending van het verhaal, maar ik dacht; goh, laat ik er is wat spanning in gooien. xD -

Opeens werd het gevecht stil gezet door een akelig gegrom in het bos. Lena en Luxio zagen dat er veel wilde vlieg Pokémon uit het woud vlogen. Ze slikte, ze had nog nooit zoiets gevaarlijks gehoord. Lena hield niet van gegrom, ze hielt er niet van om aangevallen te worden. Dat wist ze van vroeger. Eevee en Girafarig waren ook gestopt, uitgeput van het aanvallen. Yani en Nanook daarin tegen ook. Er kwam een enorm iets tevoorschijn. Lena slikte, dat kon het toch zeker niet zijn, een enorme beer. Weer slikte ze en besloot haar Pokédex te pakken. Ursaring is een Pokémon die een winterslaap houdt. Ursaring heeft zo'n goede reukzin dat hij zelfs voedsel dat begraven is kan vinden. Hoewel hij een goede klimmer is, breekt hij liever de boom met zijn voorpoten en eet dan de gevallen bessen op. Hij slaapt in de top van een boom. Luidde de Pokédex. Lena had niet opgemerkt dat Ayla's Pokémon de Ursaring tegen wilden houden. De Ursaring was een sterk wezen. Lena stopte snel haar Pokédex weg. ''Girafarig, Eevee, terug komen,'' Eevee en Girafarig knikten naar elkaar en renden zo snel mogelijk terug naar Lena en Luxio. Maar toen...."Lena, pas op!" Riep Ayla naar haar. Lena keek geschrokken op, de Ursaring had een nieuw slachtoffer, eentje die eventjes niet wist wat te doen. Lena wist dat Girafarig en Eevee dit niet aankonden, ''Luxio doe je-'' Maar toen sprong Nanook naar de Ursaring toe om hem tegen te houden. Ze waren te dicht bij Lena en haar Pokémon gekomen en de Ursaring schoot een Hydrostraal op Nanook af, er onstond veel rook door de ontploffing, "Nanook!" Hoorde ze Ayla schreeuwen. Lena slikte, ''Snel Luxio, doe je Schok Golf,'' Luxio knikte en rende naar voren toe, naar de Ursaring, om de beer een krachtige schok te geven. De Ursaring werd geraakt en schoof een beetje naar achteren, net ver genoeg van Lena, Girafarig, Eevee en Nanook. Lena probeer door de rookwolk heen te kijken om te zien of Nanook in orde was. De Ursaring sloeg weer toe op Luxio en hij wilde hulp van Girafarig en Eevee. De twee Pokémon kwamen naar voren. ''Girafarig, Psychostraal! Eevee, Ijzerstaart!'' Riep Lena. Girafarig en Eevee vielen aan. De Ursaring wist de twee aanvallen te ontwijken en Eevee hard te raken met z'n klauw. ''Eevee,'' Lena rende naar voren om Eevee op te vangen, toen keek ze richting de rookwolk waar Nanook nog steeds inzat. Ze hoopte dat ze beide in orde waren...

Het enige wat Ayla kon horen was het geroep van Lena en het geluid van aanvallen die werden afgevuurd. Ondertussen baande ze zich een weg door de rook, op zoek naar haar Riolu. Ze hoestte en moest toen opzij springen om een Psychostraal te kunnen ontwijken. 'Eevee,' hoorde ze Lena vervolgens roepen. Angstig keek Ayla om zich heen, er was toch niks ernstigs gebeurd? Haar hart leek in haar keel te kloppen en ze kon geen hand voor ogen zien. Als die verdomde rook nou eens verdween.. Er stak een windbries op en alsof deze haar gedachtes had gehoord liet hij de rook gedeeltelijk verdwijnen. Er bleef nog wel een donkere waas hangen, maar Ayla kon tenminste weer zien. Wacht eens.. Haar ogen werden groot. Het was geen donkere waas, maar de schaduw van iets enorms. Ze draaide zich om en staarde toen recht in de donkere blik van de Ursaring. Deze hief zijn klauw, klaar om toe te slaan. "Liuh!" Nanook sprong naar voren en sloeg de Ursaring met een Focus slag, recht op zijn kaak. De Ursaring slaakte een kreet van pijn, sloeg Nanook weg, en liep toen de andere kant op. (De Ursaring mag dus weg gaan, maar je kan ook nog met hem vechten. Vandaar dat ik ff een regel over sla. Ik weet namelijk niet of jij er ook nog wat mee wilde doen.)

"N-nanook?" Ayla knielde neer voor haar Pokémon en tilde hem op. De Riolu opende zijn rode ogen en glimlachte zwakjes. "Oh Nanook, ik ben zo trots op je." Nog na trillend van de schrik drukte ze hem tegen zich aan. Ze voelde zich schuldig, ontzettend schuldig. Alsof zij degene was geweest die de Ursaring had laten verschijnen, wat natuurlijk niet het geval was. "H-het spijt me..." snikte ze. "Ri, riuh." Nanook keek op en maakte een zacht schuddende beweging met zijn kop, nee, het was haar fout niet. Ayla glimlachte en liet hem toen in haar armen in slaap vallen. Vervolgens stond ze op en bracht ze zichzelf naar Lena. Ze was ongerust en hoopte dat alles nog goed met haar en haar Pokémon ging.

Eindelijk, de rookwolk was verdwenen en Nanook was veilig. Lena keek ongerust naar de Ursaring die nog een slag kreeg van Nanook's Focus Slag kreeg. De Ursaring was een gevaarlijks iets en Lena wilde niet dat hij opnieuw aanviel, gelukkig was dat niet het geval. De Ursaring rende diep het woud in, weg van hen, maar nog steeds op hol geslagen. ''Vee..'' Zei Eevee zwakjes in de armen van haar trainster. Lena keek bezorgd omlaag naar haar pluizige Pokémon, het was zeker haar schuld. Ze had Eevee niet het bevel moeten geven om Ursaring frontaal aan te vallen. Ze wist nog die keer toen Zuster Joy haar verteld was toen ze aangevallen werd door wilde Beedrill. Het was op haar vijfde en ze was zwaar gewond, ze dacht dat het het einde toen ze bewusteloos viel. Maar het eerste wat ze zich kon herinneren was toen ze haar ogen opende in het Pokémon Center zonder van dat ze wist wat er was gebeurd. Lena wist niet hoe het zich allemaal afspeelde, niet meer teminste, maar ze had goede fantasie dus het kon op allerlei manieren gaan. Ze hoopte dat ze ooit de herinneringen van die dag - en haar biologische ouders terug kon vinden. De gedachtes lieten kleine traantjes in Lena's ogen spoelen. Ze schudde wild met haar hoofd, ze mocht nu niet huilen, ze moest voor Eevee zorgen, net zoals Ayla voor haar Pokémon moesten zorgen. Lena nam haar tas en haalde daar een zalfje uit. Lena kon de wonden van Eevee erg goed zien en smeerde voorzichtig met haar hand over Eevee's lichaampje. Eevee probeerde het kalm aan te doen maar de pijn was groot. '"Rustig maar Eevee,'' Probeerde Lena haar Eevee tot rust te brengen. Lena zuchtte toen ze uiteindelijk klaar was met het insmeren van het zalfje. Girafarig en Luxio kwamen er bij staan, hopend dat ze iets voor Eevee konden doen. Lena veegde een aantal rollende tranen weg en keek naar Ayla, ''Hoe gaat het met Nanook en Yani?'' Vroeg ze.

Tot haar schrik zag Ayla de Eevee in Lena's handen en haar waterige ogen. Ze was een zalfje op haar Eevee's wonden aan het smeren, zodat deze goed konden genezen. Iets wat Ayla ook zou moeten doen. Ze ging op een boomstam zitten, met de slapende Nanook nog steeds dicht tegen zich aan. Met haar vrije arm haalde ze de wit/blauwe tas van haar schouder en ritste ze hem ietwat onhandig open. Uiteindelijk wist ze het voormekaar te krijgen om een wit kistje uit haar tas te halen. Haar EHBO kistje. Zorgvuldig ging ze te werk. Ze smeerde wat van haar genezende zalf op de wond van Nanook. Hij had er één opgelopen, een kras op zijn arm. Het was gelukkig niks ernstigs, maar Ayla besloot het toch voor de zekerheid te verzorgen. Nadat ze de wond had schoongemaakt en had ingesmeerd, pakte ze een pleister. Ze kon deze niet met één arm open maken, dus moest ze Nanook los laten. Deze werd wakker, maar zodra hij doorkreeg waar Ayla mee bezig was sloot hij weer zijn ogen. Er stond een gerustellende glimlach op zijn gezicht, hij wist dat alles nu goed zou komen. Ayla had veel ervaring wat betreft het verzorgen van Pokémon. Ze had ook Yani verzorgd, toen deze nog een kleine Pidgey was en in een slingerend visdraad terecht was gekomen. Yani had diepe wonden opgelopen en was niet meer in staat om te vliegen. Ayla had haar net zolang verzorgd totdat ze weer kerngezond was. Yani was hier zo blij mee geweest dat ze bij Ayla wilde blijven.
Nadat de pleister op Nanook's arm was geplakt keerde Ayla zich tot Lena. Deze vroeg net hoe het met Nanook en Yani ging. Ze probeerde te glimlachen, dit om Lena wat gerust te stellen. De tranen die over haar wangen liepen waren zeker niet onopgemerkt gebleven. "Goed hoor," sprak ze kalm, "Ze hebben alleen veel rust nodig nu." Ze pakte Nanook weer vast en kwam overeind. Ze ging bij Lena staan en wreef over haar schouder. "Hey, rustig maar, met Eevee komt alles goed. Ik weet het zeker," zei ze. Lena was vast heel erg geschrokken, net zoals zij. Het was dan ook een hele opluchting dat de Ursaring was verdwenen, maar de schrik zou voorlopig nog diep in hun lichaam genesteld blijven. "Kom, laten we naar een Pokécenter gaan, daar kunnnen wij en onze Pokémon wat uitrusten, oke?" vervolgde Ayla zachtjes.

"Goed hoor," Sprak Ayla, "Ze hebben alleen veel rust nodig nu." Lena glimlachtte zwakjes en keek naar Eevee, Eevee probeerde eruit te maken dat alles goed was, maar dat was niet waarbij Lena zich echt kon herstellen. Luxio echter wist dat Lena de grootste wond van allemaal in haar hart had, zij was het meest geschrokken geweest. ''Xio..'' Zei de Luxio terwijl hij haar wilde kalmeren. "Hey, rustig maar, met Eevee komt alles goed. Ik weet het zeker," Sprak Ayla terwijl ze over Lena's schouder wreef. Lena moest haar best doen om Ayla's hand niet weg te slaan, ze had het eventjes niet meer in zich maar knikte alleen maar. Eevee was tot slot al in slaap gevallen. Lena pakte de Pokébal van Girafarig en Eevee, ''Kom terug,'' Zei ze tegen ze en ze werden opgeslokt in de Pokébal door de rode straal. "Kom, laten we naar een Pokécenter gaan, daar kunnnen wij en onze Pokémon wat uitrusten, oke?" Lena wilde grommen net als die Ursaring, maar hielt haar angst en kwaadheid in omdat ze Ayla, een pas gemaakte vriendin, niet als vijand wilde maken. ''Fijn...'' Mompelde ze in zichzelf, ''Ja, is goed,'' Zei Lena tegen Ayla. Nu wist Lena het zeker, ze had heel wat karakters...

Het duurde even voordat Lena antwoord gaf, maar Ayla had geduld. Ze haalde haar hand weer van haar schouder en liet haar blik even op de slapende Nanook vallen. Hij lag heel vredig. Zijn oogjes gesloten en heerlijk genesteld in haar arm. Zijn kop had hij leunend tegen haar borst neergelegd. Ayla glimlachte vertederend en aaide hem over zijn kop. Ze keek op toen ze Lena wat hoorde mompelde. Wat precies kon ze niet verstaan, wel de woorden die volgde. 'Ja, is goed.' Ayla knikte, niet wetend dat er op dit moment iets heel anders door Lena's hoofd ging. Ze pakte haar rugtas, hing deze weer om haar schouder en liep toen het pad op. Ze ging er vanuit dat Lena haar volgde, maar voor de zekerheid draaide ze zich om op haar te kunnen wachten. Uiteindelijk draaide ze zich om en zette ze koers naar het pokécenter. Uit haar hoofd wist ze dat de dichtbijzijnde steden Fume City en Miho town waren. Maar, omdat er in Miho town geen pokécenter was, had ze het pad naar Fume City gekozen. Het was tenslotte belangrijk dat hun pokémon zo snel mogelijk de rust en zorg kregen die ze verdienden en, om eerlijk te zijn, was Ayla zelf ook wel aan wat rust toe.