Trainen

''Hmpf..'' Met grote stappen liep Tyler door de Endless Desert. Het zand waaide alle kanten op, onder andere in zijn gezicht. ''Hoe lang kan dit nog duren?'' Hij zette zijn capuchon op en zette zijn arm voor zijn gezicht met hoop dat er niet te veel zand tegen zijn gezicht aan kwam blazen. Maar het bleef tegen zijn gezicht aankomen. Toen hij had gehoord van de Endless Desert wou hij er zo snel mogelijk inkomen aangezien er allemaal grond Pokémon waren. Deze waren een goeie training voor beide Water soorten en vecht soorten zodat het een goeie training voor beide Croagunk en Buizel was. Maar nu wou hij zo snel mogelijk weg. Er was zo veel zand, dat je geen grond Pokémon kon zien al stonden ze voor je. Hij bleef kalm doorlopen toen hij opeens iets zag. Een grote zwarte hoop van stenen. Tyler liep dichterbij en merkte dat het een grot was. Snel schoot hij de grot in.. ''Eindelijk,'' sprak hij kalm. Hij zette zijn capuchon af en bekeek verschillende grond soorten die heen en weer liepen. ''Hier kunnen we eindelijk trainen,'' zei Tyler terwijl hij een Pokedex tevoorschijn haalde. Hij zou alle Pokémon gelijk in zijn Pokedex zetten zodat hij er wat over wist. Even grinnikte Tyler waarna hij een Pokébal tevoorschijn haalde. Deze wierp hij de lucht in. Even later verscheen er een Buizel voor zijn gezicht. ''Ey,'' zei Tyler wat droogjes. ''Bui.. Buizel,'' antwoordde de Buizel..

Tyler zuchtte even waarna hij de grond door keek. Verschillende Pokémon stonden er. Zijn oog viel op een Diglet die rondjes aan het graven zat. Tyler richtte zijn Pokedex op de Diglett. De aanwezigheid van deze ondergrondse Pokémon is gemakkelijk te herkennen aan een spoor van omgewoelde aarde. Hij leeft onder de grond van plantenwortels. Het uitdagende van Diglett is niet het vinden van één maar het vangen van één voordat hij flauwvalt of wegrent. Ook kan hij razendsnel zijn kop intrekken. Zijn huid is erg dun. Als hij in het zonlicht komt warmt zijn lichaam erg snel op, waardoor hij verzwakt raakt. Een ander interessant feit is dat Diglett niet echt evolueert maar dat ze zich in groepjes van drie verenigen tot Dugtrio. sprak de Pokedex. Tyler knikte alleen waarna hij de Pokedex weg zette. ''Buizel, gebruik je IJs slag!'' De Buizel knikte kort. Er verscheen een witte straal om extra snel bij de Diglett te komen. Toen hij eenmaal bij de Diglett stond, sloeg hij met zijn blauwe poot richting de Diglett. De Diglett wist de aanval echter te ontwijken door in de grond te duiken. Snel kwam de Diglett weer achter de Buizel vandaan, klaar om aan te vallen. Er verschenen witten bolletjes om de Diglett heen. De Diglett schoot de Hidden Power af naar de Buizel. Deze werd hard geraakt in zijn rug. ''Buizel, gebruik je IJzerstaart!'' Buizel sloeg zijn staart zo dat hij de Diglett weer in zijn gat sloeg. De Diglett kwam al snel weer boven met een graaf aanval. Buizel werd geraakt en viel op de grond. Buizel stond weer op en keek zijn trainer even aan. De Diglett was irritant, steeds als ze wouden aanvallen verdween hij in een van de gaten of maakte hij een nieuwe gat om te kunnen ontwijken. Zo konden ze de Diglett nooit raken, alleen maar als ze geluk hadden. ''Buizel, IJs slag!'' riep Tyler. De Buizel sloeg met zijn poot richting de Diglett die weer in een van de gaten verdween. ''Hmm.. Buizel, gebruik je Water Pistool in een van de gaten!'' riep Tyler luid. Buizel knikte waarna hij een Water Pistool deed in dezelfde gat waar de Diglett eerder in was verdwenen. De Diglett werd hard geraakt onder de grond en kwam al snel naar boven. ''Nu! IJs slag!'' De Diglett wou het ontwijken maar de grond was nu te modderig geworden om te kunnen ontwijken. Hij werd hard geraakt en bevroor door de aanval. ''We maken het af! Gebruik je IJzerstaart!'' De staart van de Buizel gloeide vel wit, met beide staarten sloeg hij de Diglett op zijn kop. Eerst brak het IJs waarna de Diglett uitgeschakeld neer viel. ''Yeeh!'' riep Tyler droog..

''Dat is wel goed voor vandaag.'' Tyler pakte de Pokébal van de Buizel er weer bij. Een rode straal slokte de Buizel op, de Buizel werd eerst zelf rood waarna hij verdween in de Pokébal. Tyler zette de Pokébal weg maar haalde er al snel een nieuwe tevoorschijn, deze gooide hij de lucht in zodat net als de keer daarvoor met Buizel. Er een Pokémon uit kwam, maar dit keer een Croagunk in plaats van Buizel. De Croagunk ging in een hurkzit zitten en keek Tyler droog aan. ''Cro.. Croagunk,'' zei de Croagunk kort waarna hij de grond rond keek. Tyler keek zelf ook de grond rond, zoekend naar een volgende tegenstander. Het eerste wat hun nu zag was een Cubone, een kleine pokémon met een bot in zijn poot. Snel pakte Tyler de Pokédex er weer bij en richtte het op de Cubone. Cubone gebruikt de botten van andere Pokémon om wrede wapens en pantsers te maken, waaronder knuppels en boemerangs die hij met dodelijke efficiëntie weet te gebruiken. Omdat hij nooit zijn schedelhelm verwijdert, heeft nog nooit iemand zijn echte gezicht gezien. Als hij verdrietig is, komt er een droevig geluid uit de schedel. Op level 28 evolueert Cubone naar Marowak. Snel zette Tyler de Pokédex weer weg. De Pokédex had gezegd dat de botten gevaarlijk waren, dus daar moesten ze voor oppassen in het gevecht. Om de botten te vermijden zou het slim zijn om van een verte te vechten,, dit konden Tyler en Croagunk doen met behulp van Focus Blast en Gif Angel. Deze waren wel sterk, dus ze hadden er genoeg aan. ''Okeey, we beginnen met een aanval van dichtbij,'' mompelde Tyler. ''Gebruik je Focus Slag!'' De poot van de Croagunk lichtte wit op. Hij sprong de lucht in en dook op de Cubone af. Hij sloeg de Cubone recht op zijn hoofd. Snel daarna lande hij op de grond en sprong hij terug, voordat de Cubone zou kunnen aanvallen. De Cubone die nu pas merkte dat hij werd aangevallen zette zijn poten geschrokken op zijn hoofd. Toen hij zag dat het de Croagunk was gooide hij zijn bot richting de Croagunk. Een Boomerang aanval. De Croagunk probeerde weg te springen, wat ook lukte. Maar toen de bot terug kwam werd Croagunk in zijn rug geraakt. Snel stond de Croagunk weer op .''Gebruik je Poison Sting!'' riep Tyler kalm. Paarse gif straaltjes vlogen naar de Cubone toe. De Cubone sloeg de Poison Sting simpel met zijn bot op de grond. ''Cu.. cubone!'' riep de Cubone waarna hij zijn bot opnieuwe gooide. ''Croagunk, spring weg en val aan met je Focus slag voordat de Cubone kans heeft om aan te vallen!'' zonder een bot zou de Cubone weerloos zijn. Dus ze konden er nu gebruik van maken. De Croagunk sprong snel weg waarna zijn poot weer wit opgloeide. Hij rende richting de croagunk en sloeg de Cubone dit keer hard in zijn maag. De bot kwam al snel terug en de Cubone die net werd geraakt door de Focus slag werd nu nog geraakt door zijn eigen bot. ''Okeey! Spring naar achteren en laad dan je Focus Blast op!'' De croagunk knikte waarna hij naar achteren sprong. Hij zette zijn poten bij elkaar zodat er een witte bol tussen zijn poten tevoorschijn kwam de bol groter en groter. Snel daarna gooide hij de Bol naar de Cubone die uitgeschakeld neer viel door de aanval.

''Goed gedaan Croagunk,'' sprak Tyler kalm. Hij had nu twee Pokémon achter elkaar verslagen wat best goed was. Nu zou hij alleen nog maar Ralts een gevecht gunnen. Hierna zou hij uit deze gigantische zandbak willen verdwijnen. Tyler pakte zijn Pokéball en richtte deze op de Croagunk. Er verscheen een rode straal die de Croagunk opslokte. Hij zette deze Pokéball weg waarna hij een volgende er bij kwam. Deze gooide hij de lucht in zodat er net als de twee keren daarvoor een Pokémon tevoorschijn kwam. Dit keer was het Ralts. ''Hmm,'' mompelde Tyler. Zijn Ralts had Gras aanvallen die in het voordeel waren bij de Rock Pokémon. Deze kon hij wel goed gebruiken in een gevecht met grond Pokémon. Alleen was het jammer dat alleen deze aanval effectief was. Nu Tyler er over na dacht, Ralts had alleen maar 2 vecht aanvallen. Verder had hij Teleport, Protect en Lucy Chant. Teleport was wel handig, niet alleen in een gevecht. Maar ook om op plekken weg te teleporteren als je in de problemen zat. Protect gebruikte Tyler niet zo vaak en hetzelfde gold voor Lucy Chant die hij bijna nooit had gebruikt. ''Hmm, laten we een tegenstander zoeken,'' mompelde Tyler terwijl hij weer heen en weer keek. Sommige Pokémon doken bang weg aangezien ze de gevechten van ervoor hadden gezien. Een Numel bleef staan, hij keek droog naar de muur. Tyler keek de numel die droog keek even droog aan waarna hij weer een Pokedex tevoorschijn haalde. Het was heel erg bijzonder om een deels vuur Pokémon te vinden in een woestijn. Maar ja, de Numel was deel grond Pokémon en aangezien het warm kon zijn in een woestijn was het ook weer een goede plek voor Numel. Numel is een Verdroogde Pokémon. Numel is zo zelfingenomen at hij niet eens merkt als hij geraakt is. Het lichaam van deze Pokémon is gevuld met hete lava. Als hij afkoelt door water worden zijn bewegingen nog langzamer. Numel kan ook niet tegen honger. Tyler knikte kort waarna hij de Pokedex weer weg legde. Tegen een Numel vechten zou niet zo moeilijk zijn. Als de Pokedex het meende, dan kon Tyler de Numel de hele tijd aanvallen zonder dat de Numel het merkte. En aangezien een Numel traag was konden ze makkelijk ontwijken met een Teleport die heel erg snel was. Maar een Numel was deels vuur type, zodat de magische blad geen werking had. Nee, het was niet slim om tegen een numel te vechten als hij deel vuur was. Als hij Buizel zou gebruiken dan zou het wat slimmer zijn. Maar niet zo. Tyler zuchtte kort waarna hij weer heen en weer keek om een andere tegenstander te zoeken. Zijn blik viel snel op een Phanpy die tegen een steen zat te schoppen. Tyler richtte zijn Pokedex op de Phanpy.. Phanpy is een Pokémon met een lange neus. Hij is heel erg speels en zwaait vrolijk met zijn lang neus in het rond. Maar dan kan gevaarlijk zijn omdat hij heel erg sterk is. Als hij je lief vindt, bumpt hij tegen je aan, maar pas op dat je dan niet door de lucht vliegt. Phanpy evolueert naar Donphan op level 25. sprak de Pokedex. Tyler zette de Pokedex weer weg, een Phanpy was alleen maar grond, zover Tyler wist. Dus hier zou een magische blad aanval wel werking hebben. Jammer genoeg had de Phanpy dingen die de Numel niet had. Hij was sneller zodat het moeilijker zou gaan worden, ook zou de Phanpy zijn aandacht richten op Ralts tijdens het gevecht. Een zucht verliet Tyler zijn mond waarna hij weer naar Ralts keek. ''Ralts, gebruik je Magische Blad maar!'' Tyler wees naar de Phanpy.. Ralys zijn ogen gloeide groen op waarna er bladeren naar de Phanpy toe vlogen. De Phanpy werd hard geraakt maar vouwde zich op als een bol. Hij begon te draaien en kwam met een Rollout richting de Ralts toe. ''Gebruik je Teleport!'' riep Tyler luid. De Ralts teleporteerde net op tijd weg, hij lande op een rots verderop. ''Gebruik nu je Confusion, gooi de Phanpy de lucht in!'' Een roze gloed kwam om beide Pokémon. Daarna werd de Phanpy de lucht in gegooid. Je hoorde de Phanpy wat gillen. De Phanpy lande hard op de grond en keek boos naar de Ralts. Deze stond nog steeds op de rots. De Phanpy begon weer te draaien en met een Rollout vernietigde hij de rots waar Ralts op stond. Ralts viel hard op de grond. Stenen vielen op de Ralts zodat Ralts vast kwam te zitten. De Phanpy rende weer richting de Ralts en sloeg weer met een Rollout. Ralts kwam onder de hoopje stenen vandaan. Heel moe maar toch boos keek Ralts naar de Phanpy. ''Gebruik je Magische Blad!'' riep Tyler weer. Een Magische blad deed veel damange op de Phanpy. hierdoor viel de Phanpy uitgeschakeld neer na het geraakt worden.. ''Goed gedaan Ralts,'' zei Tyler terwijl hij naar de uitgang van de grot liep. Tijdens het gevecht was de zandstorm afgelopen en was het nu best stil. Tyler liep de grot uit. Op een rustige Tempo begon Tyler samen met zijn Ralts te lopen. Na een tijdje zag hij een gedaante in de verte. Wat Tyler zich nu af vroeg was, wie of wat, was dat.

Nee! Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Eindelijk had Demy twee kostbare Charmander eieren, en dan laat ze er 1 stelen! Ze beet keihard op haar lip en balde haar vuisten. En nu stond ze hier, midden in de woestijn. Waar je zou verwachten dat je snel een Honchkrow zou zien in de lucht, maar nee hoor. Niks te zien. Over vast land had Demy op Daystar kunnen rijden, maar de arme Ponyta zakte hier veel te ver weg in het zachte zand. Ook Ocean zakte vrij ver weg. Rythm niet. Rythm was daar te licht voor. Geluksvogel. Diep zuchtte Demy. Wat moest ze nou? Die Honchkrow kon overal zijn! Kwaad stapte ze door, in de hoop nog enig tegen van die rotvogel te zien. Maar tevergeefs. Het enige resultaat was dat ze helemaal onder het zand kwam te zitten. De Honchkrow had zijn route vast met opzet gepland. Demy wilde niet meer aan die rotvogel denken. Ze zag weer voor zich hoe hij de deur insloeg met zijn grote vleugels, de eierkamer binnenvloog en het ei meenam. Waarom eigenlijk dat ei? Ach, misschien koos hij er wel willekeurig één.. En die deur, die moest Demy nu ook laten repareren. Dat ging weer bakken vol geld kosten. Na een stap met haar rechter voet, voelde ze opeens een enorme pijnsteek. Een Skorupi kwam onder het zand weg. Demy kreunde van de pijn en kon bijna geen bevel aan haar Pokémon geven. Ook dat nog! Gelukkig zag Ocean dat haar trainster in moeilijkheden zat. Ze sloeg de Skorupi de lucht in met een Metal Claw, en viel vervolgens aan met een krachtige Peck. De Skorupi rende vlug weg, voor hij helemaal uitgeschakeld zou raken. ''Gaat het?'' vroeg Ocean vervolgens aan Demy. Demy beet heel hard op haar lip en greep naar haar voet. Ze had nog geluk gehad.. Het leek er op dat de Skorupi zijn gif vlak daarvoor al gebruikt had voor een echte prooi. En toch deed het enorm veel pijn. ''Auw.. Ocean..? Kan.. Kan jij even.. schoonmaken?'' wist ze met moeite uit te brengen. Ocean begreep het echter heel goed. Ze vuurde zachtjes een paar bellen op de wond af, om het schoon te maken. Echt snel ging het niet, maar het werkte wel. De warmte van de woestijn zorgde dat het snel alweer droog was. Gelukkig maar, want Demy moest verder zoeken naar het ei. En de Honchkrow. Ze hinkte wel, maar ze kon zich in elk geval weer voortbewegen. Door op Daystar te leunen zou haar voet niet het zand in zakken. Het ging enorm sloom, maar ze kwamen wel de woestijn over..

Een aantal rotsen doemden al snel op aan de horizon. Wat Demy niet zag, was dat een jongen veel dichter bij haar was. Pas toen ze bovenop een 'zandheuvel' stond, kwam de jongen in zicht. Even vroeg ze zich af wat hij hier deed, maar het antwoord was erg voorspelbaar: trainen. Wat anders? Hij was waarschijnlijk niet op zoek naar een Honchkrow die een ei van zijn daycare gejat had. Ze snoof even droogjes. Misschien kon hij haar helpen met haar voet. Ze hinkte, met Daystar als steun, in zijn richting. Rythm en Ocean volgden trouw. Zodra ze zeker was dat hij haar kon horen, riep ze hem. ''Hallo!'' Tussendoor kreunde ze even zachtvan de pijn. Ze merkte dat ze haar tempo opvoerde om sneller bij hem te zijn. ''Het spijt me als ik stoor,'' begon ze, toen ze zo'n 5 meter van hem af was en nog steeds in zijn richting hinkte, ''maar heb jij misschien een verbandje ofzo? Ik eh.. Ben het mijne een beetje.. vergeten..'' Het klonk nogal dom om rond te reizen zonder verbandje, maar in alle haast had ze haar tas niet kunnen pakken. Bovendien was ze er niet eens zeker van of ze wel überhaupt verband had. Ze was er in elk geval wel zeker van dat de wond in haar voet een verbandje nodig had, voor er teveel zand in kwam.

- Niet super lang, maar.. Kan er mee door, toch? =o -

De gedaante bleef doorlopen, na een tijdje merkte de gedaante hem ook op en kwam ze richting hem lopen. Achter de gedaante zag je 2 Pokémon lopen. Het duurde niet lang toen Tyler merkte dat de persoon niet normaal liep maar hinkte. Had hij of zijn wat aan zijn been? Hij zette een paar stappen vooruit en kneep zijn ogen even tot spleetjes zodat hij de persoon beter kon zien. Het was zo te zien een meisje, verder waren de twee Pokémon, Prinplup en een Kricketune. Beide waren het Pokémon die oorspronkelijk uit Sinnoh kwamen. Even grijnsde Tyler waarna hij zijn blik weer op het meisje richtte die nu wat dichterbij stond. 'Hallo!' hoorde Tyler het meisje zeggen. 'Het spijt me als ik stoor,' begon ze, 'maar heb jij misschien een verbandje ofzo? Ik eh.. Ben het mijne een beetje.. vergeten..' Even richtte Tyler zijn blik op het been van het Meisje. Dus hij had gelijk gehad, ze had wat aan haar been. ''Ja hoor,'' sprak hij kalm. Hij zette zijn tas op de grond en pakte er een EHBO doosje er uit. Het was niet bepaald slim om een EHBO doosje te vergeten als je reisde. ''Als het goed is zit hier verband in,'' mompelde Tyler terwijl hij het EHBO doosje aan het meisje overhandigde.

(Oke, waar is Daystar gebleven in jouw post? )
Opgelucht zuchtte Demy toen de jongen antwoordde dat hij wel wat verband had. Hij grabbelde in zijn tas naar een doosje met de letters EHBO er op. Misschien moest Demy ook maar zo'n doosje kopen. Ze liet Daystar los en pakte het doosje aan. ''Heel erg bedankt,'' zuchtte ze nog, voor ze het doosje opende en een rolletje verband tevoorschijn haalde. ''Daystar, wil je nog even als steun dienen?'' vroeg ze vervolgens aan haar Ponyta. Ze zette haar voet tegen de warme vacht van de Pokémon aan, zodat ze daar beter bij kon. Het verband wikkelde ze voorzichtig om de wond heen. Toen dat klaar was, haalde ze een plakbandje uit de verbanddoos en plakte ze het verband goed vast. Ze bekeek haar werk even voor ze de spullen weer opborg en de doos teruggaf aan de jongen. ''Echt, ik kan je niet genoeg bedanken,'' zuchtte Demy. Ze bekeek de jongen eens wat beter. Nu pas viel het haar op dat hij zeker heel wat jonger was dan zij. Ze begon zich plotseling te schamen. Zij was ouder en had dus misschien het goede voorbeeld moeten geven, maar zij vergat haar tas natuurlijk weer! Nu haad voet verbonden was kon ze tenminste weer beter lopen. Misschien had de jongen de Honchkrow met het ei gezien. Ze besloot het te vragen. ''Zeg, jij hebt toch niet toevallig een Honchkrow of zoiets over zien vliegen?'' Ze beet op haar lip. Dat zo'n stom ei zo belangrijk voor haar kon zijn. Maar, ze wist dat het haar verantwoordelijkheid was, en dat als ze niks zou doen dat ze opnieuw zouden stelen. Eén ei was al teveel, laat staan dat ze om de zoveel tijd de boel zouden plunderen! Nee, Demy moest laten zien dat ze het niet pikte, van wie die rotvogel ook was. Ze zuchtte diep, waarna ze haar blik weer op de jongen richtte.

'Heel erg bedankt,' zuchtte ze nog, 'Daystar, wil je nog even als steun dienen?' vroeg ze vervolgens aan haar Ponyta. Kort keek Tyler naar de Ponyta. Haar staart was van vuur gemaakt, ook was er wat meer vuur hier en daar. Zou het niet pijn staan om in de vik te staan? Tyler grijnsde kort.. Misschien zou het ook pijn doen om de Ponyta aan te raken. Tyler keek kort naar Demy die niet op het vuur van de Ponyta letten. Nee, als ze er geen aandacht aan gaf dan zou het vast geen pijn doen. Even keek Tyler weer naar Demy. Deze wikkelde het verband voorzichtig om de wond heen. Toen ze klaar was gaf ze de doos weer terug aan hem. Deze stopte Tyler weer netjes in de tas. 'Echt, ik kan je niet genoeg bedanken,' zuchtte Demy ‘’Geen dank,’’ besloot Tyler te zeggen. 'Zeg, jij hebt toch niet toevallig een Honchkrow of zoiets over zien vliegen?' had het meisje gevraagd. ‘’Nee, Sorry. Het enige wat ik heb gezien is zand, stenen en een paar Pokémon,’’ zei Tyler nee schuddend. ‘’Ik ben Tyler,’’ stelde hij zich daarna voor. ‘’En als ik vragen mag, waarom een Honchkrow? En wat is er met je been gebeurd?’ Het leek alsof hij heel erg nieuwsgierig was en dat was hij ook wel een beetje. Wel begreep hij dat het Meisje geen antwoord zou willen geven. Een zucht verliet weer uit zijn mond. Waarom was het Meisje hier eigenlijk? Het meisje was duidelijk niet in de woestijn om te trainen. Dan zou ze vast niet naar een Honchkrow vragen..

''Nee, Sorry,'' antwoordde Tyler. Demy zuchtte, maar luisterde wel naar de rest van wat hij zei. ''Het enige wat ik heb gezien is zand, stenen en een paar Pokémon. ’Ik ben Tyler. En als ik vragen mag, waarom een Honchkrow? En wat is er met je been gebeurd?'' Veel vragen en veel te zeggen in één keer. Gelukkig maar, want Demy had niet echt zin om stil te vallen. ''Mijn naam is Demy,'' begon ze, ''Ik ben sinds kort de nieuwe eigenaresse van een Pokémon Daycare hier in Utah. Die Honchkrow heeft één van de eieren gepikt en ik wil dat ei graag terug. Die wond in mijn been komt doordat ik net gebeten ben door een Skorupi. Gelukkig was zijn gif zo goed als op en hebben we hem vlug genoeg kunnen verjagen..'' Helaas, Demy viel toch stil. Ze had alles te kort samengevat. Maar ze wilde de jongen, Tyler genaamd, ook niet opschepen met al haar problemen. ''Jammer genoeg kan ik dat ei niet terugkrijgen als die Honchkrow foetsie is..'' besloot ze nog maar te zeggen. Foetsie, wat een leuk woord eigenlijk. Demy schudde haar hoofd even, zodat ze die gedachte kwijt zou raken. ''Dit zijn trouwens Daystar, Ocean en Rythm.'' Bij elke naam wees ze de desbetreffende Pokémon aan. De namen van haar Pokémon waren erg belangrijk voor haar. Zo wist ze dat ze van haar waren, en niet van een andere trainer of wild. Natuurlijk kon iedereen zijn Prinlplup Ocean noemen, of zijn Ponyta Daystar. Maar Demy was nog geen enkele trainer tegengekomen die dat werkelijk gedaan had. Ze vroeg zich af welke Pokémon Tyler zou hebben, dat hij hier in de woestijn ging trainen. Waarschijnlijk een water- of gras-type. Maar, misschien ook wel iets anders, dat hij een uitdaging gezocht had. Of nog aan het zoeken was.

'Mijn naam is Demy,' begon ze, 'Ik ben sinds kort de nieuwe eigenaresse van een Pokémon Daycare hier in Utah. Die Honchkrow heeft één van de eieren gepikt en ik wil dat ei graag terug. Die wond in mijn been komt doordat ik net gebeten ben door een Skorupi. Gelukkig was zijn gif zo goed als op en hebben we hem vlug genoeg kunnen verjagen..' Tyler knikte kort. Hij had nooit geweten dat het zo moeilijk zou zijn om een breeder te zijn. Hij had altijd gedacht dat het gewoon op Pokémon op passen was in een daycare enzovoort, maar Demy bewees het tegendeel. 'Jammer genoeg kan ik dat ei niet terugkrijgen als die Honchkrow foetsie is..' besloot Demy nog te zeggen. ''Dat is wel jammer,'' sprak Tyler kort. ''Maar als ik vragen mag. Als jij hier bent, wie past dan op de Daycare?'' Ze had vast wel werknemers en zo, maar er zou ook een kans zijn geweest dat ze er nog geen had en hij gesloten zou zijn. 'Dit zijn trouwens Daystar, Ocean en Rythm. Tyler keek kort naar de Pokémon, ze hadden wel leuken namen. ''Mijn Pokémon hebben geen namen,'' grijnsde hij kort,'dit is Ralts.' Hij wees even kort naar een Ralts die achter zijn been was verstopt. ''Verder heb ik nog een Buizel en een Croagunk,'' zei hij daarna terwijl hij 2 mini-Pokéballs liet zien. Deze stopte hij al snel weg. Hij had al lang geleden bepaald om de Pokémon geen namen te geven. Eigenlijk had hij het niet echt bepaald maar hij was toen nog te jong om een normale naam te verzinnen. Even grijnsde Tyler waarna hij het meisje weer aankeek. Als ze de nieuwe eigenaresse van de Pokémon Daycare in Utah was, dan was ze een breeder. Tyler had nog nooit een breeder ontmoet, alleen maar trainers en Coördinatoren, en deze breeder had gelijk een hele Daycare voor haarzelf..

Tyler had gevraagd wie er op de Daycare paste. Op zich een slimme vraag. Demy antwoordde echter niet meteen, omdat ze haar Pokémon belangrijker vond. Daarna viel het gesprek ook op het onderwerp 'Pokémonnamen'. ''Mijn Pokémon hebben geen namen,'' sprak Tyler met een grijnsje. ''dit is Ralts.'' Pas nu zag Demy de Ralts die achter zijn been verstopt zat. Ze vond Ralts een leuke Pokémon, maar had er toch weinig voor gevoeld om er zelf één te vangen. ''Verder heb ik nog een Buizel en een Croagunk.'' Hij liet twee Pokéballs zien, blijkbaar die van de net genoemde Pokémon. Het leek wel of iedereen die Demy tegenkwam in Utah drie Pokémon had. Grappig, want zij had er zelf ook drie. ''Dus.. Ralts, Buizel en Croagunk,'' herhaalde Demy mompelend. Ze was geen expert in contests, maar zou die drie Pokémon waarschijnlijk niet kiezen als ze een coördinator was. Dat was voornamelijk omdat ze niet echt veel daarmee kon verzinnen. Maar, als Tyler wel een coördinator was, had hij ze vast met een reden genomen. ''Ben jij trainer of coö of breeder?'' besloot Demy te vragen. ''Ik ben breeder, maar dat had je vast al wel door.'' Ze grinnikte dommig.

Rythm stapte met haar korte beentjes een stukje naar voren, richting de Ralts van Tyler. Kricketune kon heel eng lijken voor zo'n kleine Pokémon. ''Wees maar niet bang, ik bijt niet!'' grinnikte ze daarom vrolijk. Ze bewoog haar armen rustig over elkaar heen, zodat er een prachtig geluid van af kwam. ''Mijn naam is Rythm,'' sprak ze op de 'maat' van de muziek. Zelf was ze erg trots dat ze zoiets met haar armen kon. Wel jammer dat ze geen vingers had. Maar aan de andere kant hadden haar armen scherpe punten waar ze vanalles aan kon prikken.

'Ben jij trainer of coö of breeder?' besloot Demy te vragen. 'Ik ben breeder, maar dat had je vast al wel door.' Tyler grijnsde even. ''Ik had inderdaad al door dat je een Breeder was,'' grijnsde hij kort waarna hij Demy weer aan keek. ''Ik ben een Trainer,'' sprak hij kort. ''Ik heb nog geen badges,'' sprak hij snel daarna. ''Wel ben ik van plan om misschien deels Coördinator te worden, het lijkt me wel leuk zo'n optreden maken en het kan handig worden in een gevecht, dan heb je combinaties waar andere Trainers niks van weten.'' Tyler had gehoord dat er binnenkort een Contest zou komen, hier wou hij zich in gaan schrijven. Dan zou hij zijn Pokémon, die je niet verwachtte in een contest, gebruiken in een contest. Hij wist al dat als hij mee zou doen hij zijn Croagunk in de eerste ronde zou gaan gebruiken, met zijn Poison Sting en Focus Blast kon hij leuke combinaties maken. Verder wist hij nog niet zeker of hij Buizel of Ralts in de tweede ronde zou gebruiken, als hij door ging naar de tweede ronde. Zijn Buizel had vele vecht aanvallen zodat het niet saai zou gaan worden voor de Jury. Terwijl zijn Ralts juist mooie, maar weinig, aanvallen had.

'Wees maar niet bang, ik bijt niet!' Ralts keek de Kricketune even aan. Ze bewoog haar armen over elkaar zodat er een prachtig geluid vandaan kwam. 'Mijn naam is Rythm,' sprak ze daarna op de maat van de muziek. Ralts kwam achter de been van Tyler vandaan en bekeek de grote insect. Ralts vond dat zij er lelijk uit zag, maar ze kon wel hele mooie muziek maken. ''Ik ben Ralts,'' sprak de Ralts kalm. ''Je muziek klink mooi,'' sprak hij snel daarna.

''Ik had inderdaad al door dat je een Breeder was,'' sprak Tyler met een grijns. ''Ik ben een Trainer.'Ik heb nog geen badges. Wel ben ik van plan om misschien deels Coördinator te worden, het lijkt me wel leuk zo'n optreden maken en het kan handig worden in een gevecht, dan heb je combinaties waar andere Trainers niks van weten.'' Demy knikte. Dat was zeker waar, en dat wist zij ook. Zelfs al was ze geen coördinator of trainer. Zijzelf deed wel aan vechten, maar niet zo enorm veel als trainers moesten. Zij besteedde meer aandacht aan de gezondheid van haar Pokémon. Al was een gevechtje soms ook wel op zijn plaats.
Net toen Demy dat dacht, kwam de Skorupi aanwandelen. Demy herkende hem omdat hij een flinke kras van de Metal Claw op zijn borst had. Hij zag er duidelijk niet vrolijk uit. Blijbaar herkende hij Demy ook. Hij siste kwaad naar haar. Waarschijnlijk moest Demy blij zijn dat ze hem niet kon verstaan. Voor ze zich kon voorbereiden, schoot hij giftige Angels in haar richting. ''Daystar!'' riep Demy, die haar handen voor haar gezicht hield als verdediging. Gelukkig kwam Daystar vlug in actie door een Ember te doen en de angels te verbranden. De Skorupi pikte dat echter niet, en sprong met zijn bek wijd open op Demy af. Dit was zeker weten een Bite aanval. Met zijn scherpe tandjes beet hij in Daystar's borst. Ze schudde wild heen en weer, maar hij kwam niet los. Aanvallen kon gevaarlijk zijn; straks deed ze zichzelf pijn. Misschien was er maar één oplossing..

''Ik ben Ralts,'' sprak de kleine Ralts. Rythm knikte vriendelijk. ''Je muziek klink mooi.'' Lieflijk grinnikte de Kricketune. ''Dank je!'' reageerde ze, waarna ze op één pootje een rondje draaide. Helaas werd ze toen afgeleid door het geluid van vechtende Pokémon. Een Skorupi beet in Daystar's borst en wilde duidelijk niet loslaten. ''Rythm,'' ze keek op bij het horen van haar naam, ''Gebruik Sing!'' Sing was een aanval waarmee de tegenstander in slaap viel. Maar Rythm kon haar lied niet goed op de Skorupi richten als Daystar zo wild bokte. Toch besloot ze de aanval te doen, want als ze Daystar raakte werd ze in elk geval rustig. Opnieuw streek ze met haar armen over elkaar. Vervolgens verschenen er muzieknoten. Ze gingen richting Daystar en de Skorupi, die allebei geraakt werden. Toen hij in slaap viel liet de Skorupi Daystar los. ''X-Scissor!'' grijnsde Demy vervolgens. Rythm kruiste haar armen voor haar lichaam en stormde op de Skorupi af. Met een enorme kracht raakte ze de Pokémon, die ver weg geknald werd. ''Opgeruimt staat netjes!'' kirde Rythm daarna, en ze maakte vrolijk een pirouette.

Tyler grijnsde even kalm. Hij richtte zijn blik weer op Demy haar Pokémon. Een prinplup, deze was geëvolueerd van Piplup de Water starter van Sinnoh. Een Kricketune deze was geëvolueerd van Kricketot een bug Pokémon uit Sinnoh en verder had ze nog een Ponyta een vuur Pokémon uit Kanto. 2 van haar 3 Pokémon waren al eens geëvolueerd wat bewees dat ze een goede breedster zou zijn. Er verscheen een glimlach op Tyler zijn gezicht en hij bekeek de Skorupi even die kwam aanwandelen maar besloot er geen aandacht aan te geven. Demy besloot er werd aandacht aan te gevecht en werd dan ook gelijk aangevallen. De Skorpi siste kwaad en opende zijn mond. Gif angels vlogen richting Demy. 'Daystar!' riep Demy vlug. De Ponyta kwam vlug in actie en gebruikte een Ember die de gifangels verbrande. Skorpi pikte het niet en viel gelijk weer aan. Met zijn scherpe tandjes beet hij in Daystar haar borst. ''Onee,'' was het enige wat Tyler kon zeggen. Hij wou de Skorupi wel aanvallen zodat hij los liet maar dan zou er kans zijn dat Daystar, de Ponyta van Demy, werd geraakt. Nee, dat mocht niet..

'Dank je!' reageerde de Kricketune , waarna ze één pirouett maakte. 'Rythm,' de Kricketune keek op bij het horen van zijn naam, 'Gebruik Sing!' De Kricketune gehoorzaamde en schoot verschillende muzieknoten op de Ponyta en Skorupi af door middel van haar armen over elkaar heen te wrijven. De aanval raakte beide de Ponyta en Skorupi zodat beide Pokémon in slaap vielen. De Skorupi liet gelijk los zodat de Kricketune opnieuw zou kunnen aanvallen. Dit keer viel ze aan met een X-Scissor. Met de enorme kracht raakte ze de Skorupi die ver werd weg geknald.. ''Dat ging nog maar net goed,'' hoorde Ralts zijn Trainer zeggen. ''Was dat dezelfde Skorupi die je er voor had aangevallen? De Skorupi leek namelijk niet blij toen hij jou zag.'' Ralts knikte en keek weer naar de Kricketune. Deze was veel sterker dan zij leek. Zij had de Skorupi met maar 1 aanval kunnen wegblazen, namelijk X-Scissor.

''Dat ging nog maar net goed.'' Demy draaide zich om bij het horen van Tyler's stem. Ze reageerde echter niet meteen. ''Was dat dezelfde Skorupi die je er voor had aangevallen? De Skorupi leek namelijk niet blij toen hij jou zag.'' Demy richtte haar blik heel even op Rythm. Toen ze weer naar de trainer keek, antwoordde ze pas. ''Ja, dat was dezelfde. Tenminste, dat lijkt me wel het meest logisch.'' Ze fronste even. ''Gelukkig had ik mijn Pokémon hier..'' Het beeld van de Honchkrow die het ei jatte verscheen opeens weer in haar netvlies. Haar ogen schoten wijd open. ''Oh!'' riep ze, ''De Honchkrow! Ach, die kunnen we nu allang niet meer bereiken..'' Demy richtte haar blik op Daystar. Als er geen dikke laag zand was kon ze enorm snel rennen. Maar helaas was de woestijn nogal zanderig en zakten ze extra weg als Demy op haar ging rijden. Misschien moest ze maar een grond-type vangen, die waren wel bestand tegen al dat zand. Hoewel Demy wist dat ze de Honchkrow niet meer konden bereiken piekerde ze enorm over het gestolen ei. Het was tenslotte haar verantwoordelijkheid, en als ze die niet nakwam mocht ze de daycare misschien niet meer onderhouden. En dan lag haar pas uitgekomen droom alweer aan duigen! Maar, hoe kon ze dat dan voorkomen? Doorgaan naar een stad en daar aan iedereen vragen of ze een Honchkrow gezien hadden? Dan was ze uren bezig. En als die plek nou vol zat met Honchkrow! Nee, dat was een slecht idee. Demy vloekte zachtjes en beet op haar lip. Ze was even helemaal vergeten dat ze in de woestijn stond te praten met een jongen die ze pas net kende. Misschien moest ze teruggaan naar de daycare om de rest van de eieren te beschermen.. Ze zuchtte, waarna ze haar ogen weer op Tyler richtte.

'Ja, dat was dezelfde. Tenminste, dat lijkt me wel het meest logisch.' Tyler knikte kort. 'Gelukkig had ik mijn Pokémon hier..' Tyler keek even naar zijn Ralts waarna hij weer naar Demy keek. ''Oh!' riep Demy, 'De Honchkrow! Ach, die kunnen we nu allang niet meer bereiken..' Oe, dat was niet goed. Doordat hij met haar een gesprek startte, zou zij de Honchkrow niet meer kunnen vinden. Kort keek Tyler naar Ralts... Misschien zou Ralts hun hier uit kunnen teleporteren! Maar dan moest Demy wel weten in welke richting de Honchkrow was gegaan, als ze dat niet wist zou het zinloos zijn. Ze konden het altijd proberen, beter iets dan niets.. ''Ehh..'' Tyler keek kalm naar Demy. ''Als je uit de woestijn wilt komen, kan Ralts misschien een Teleport aanval gebruiken, maar je moet wel weten in welke richting de Honchkrow is gegaan om het te kunnen doen,'' zei Tyler daarna. ''Ralts.'' De Ralts kwam langzaam naar Tyler lopen,

- Kortheid + Inspiloosheid = Flutpost -

''Als je uit de woestijn wilt komen, kan Ralts misschien een Teleport aanval gebruiken, maar je moet wel weten in welke richting de Honchkrow is gegaan om het te kunnen doen.'' Demy werd uit haar gedachten gewekt door de stem van Tyler. Ze keek hem even vragend aan voor de woorden tot haar door drongen. Haar blik gleed even rond. Waar was de Honchkrow heen gegaan..? Demy wist het niet meer. Waarschijnlijk was ze door de zandhopen van haar koers af gedwaald. ''Sorry, ik heb geen idee,'' mompelde ze. ''Bovendien ken ik de namen van de steden hier niet..'' Ze zuchtte. Misschien moet ze de boel beter verkennen. Dan leerde ze ook meer mensen kennen, misschien. Ze besefte zich plots iets. ''Holy crap,'' mompelde ze, ''Ik weet niet eens welke kant ik vandaan kom!'' Ze draaide haar hoofd zoekend alle kanten op, in de hoop een teken te vinden van waar ze langs was gegaan. De wind had haar sporen echter uitgeveegd zodat ze niet meer zag waar ze gelopen had. De rots waar Tyler vandaan was gekomen was het enige wat haar lichtjes hielp. Lichtjes, niet eens zoveel. Net toen ze aan Tyler wilde vragen of hij Miho Town misschien kende, viel haar blik op een glimmend rond voorwerp wat op het zand lag. De vorm herkende ze meteen als die van een ei. Het zou toch niet..? Meteen deed ze een poging er naartoe te sprinten, wat totaal niet ging door het zand. Eenmaal dichterbij werd Demy helaas teleurgesteld. Dit ei was overduidelijk niet van een Charmander. Toch kon ze het niet laten om het op te pakken en mee te nemen voor de Daycare. Door de brandende zon was het ei helemaal verhit. Demy herkende het ei niet meteen, maar ze had in de Daycare een boekje waar ze het in kon opzoeken. Met het ei in haar handen stapte ze weer richting haar Pokémon en Tyler. ''Het is een andere, maar dat maakt niet uit. Toch een goede aanwinst voor de Daycare.'' Wat Demy niet door had, was dat achter haar een Hippowdon het zand uit kwam omdat ze merkte dat haar ei niet meer veilig op haar zandhoop lag.

'Sorry, ik heb geen idee,' mompelde Demy. 'Bovendien ken ik de namen van de steden hier niet..' Tyler knikte even kort waarna hij Demy weer aan keek. 'Holy crap,' mompelde ze, 'Ik weet niet eens welke kant ik vandaan kom!' Opeens deed Demy een poging om op iets af te springen.. Al snel zag Tyler wat Demy wou doen. Ze wou een Ei uit het zand halen. Aandachtig keek Tyler naar het Ei. 'Het is een andere, maar dat maakt niet uit. Toch een goede aanwinst voor de Daycare.' Dus zo kwamen breeder aan hun eiren. Tyler had altijd gedacht dat de Pokémon va de breeders Eieren kregen en dat ze die dan verkochten. Maar dan zouden ze altijd dezelfde Eieren moeten verkopen.. ''Fe.. Fearow!'' hoorde je opeens. Tyler keek kort naar de lucht waar een Fearow en een aantal Spearow. Ze begonnen in de lucht rondjes te draaien om te laten zien dat ze hun 'doelwit' gevonden hadden. ''Fea.. Fearow!'' hoorde je de Fearow weer roepen. Snel daarna vlogen alle Spearow richting Tyler, Demy hun Pokémon en het Ei. Snel daarna vloog de Fearow ook richting de groepje. Hongerig begonnen ze rondjes te draaien om hun doelwit.. ''Hip.. Hippowdownn!'' hoorde je iets daarna brullen. De Gigaintische grond Pokémon kwam onder de grond vandaan en viel de Spearow aan die haar ei wouden opeten.. Eerst zou ze de Spearow en Fearow te grazen nemen waarna ze haar ei weer van de 2 voeters zou afnemen..

Een akelig gevoel trok door Demy heen toen haar blik op de Fearow en Spearow boven hen viel. Geweldig.. Had ze net nodig.. De manier waarop ze cirkelden duidde aan dat ze de twee mensen als prooi hadden uitgekozen. Vreemd, voor zover Demy wist aten Fearow geen vlees. Weer iets geleerd. En.. Sinds wanneer zaten er Fearow in de Woestijn? Zo zag je maar dat je door een simpel tripje al snel een hoop leerde. Een akelig gebrul klonk van achteren en liet Demy zo erg schrikken dat ze het ei liet vallen. Ze draaide zich om, waardoor ze recht in de kwade ogen van een vrouwelijke Hippowdon keek. Nu besefte ze pas dat het ei wat ze gepakt had een Hippopotas ei was. Whoopsie! net toen Demy zich weer bukte om het ei op te rapen daalde een Spearow neer om haar te pikken. ''Ocean!'' was het enige was Demy kon roepen. haar Prinplup kwam bliksemsnel in actie met een Fury Attack. De Spearow steeg vlug weer om zo min mogelijk van de klappen op te vangen. Helaas betekende dat dat hij later weer zou aanvallen. Vlug griste Demy het ei van de grond, waarna ze weer normaal ging staan. Dit was echt foute boel. En niet zo'n beetje ook. ''Misschien kan Ocean de Hippowdon verjagen, maar dan moet ik het ei wel weer inleveren, vrees ik,'' verzon ze snel. ''Daystar kan zolang de Fearow en Spearow op een afstand houden met Ember. Al betwijfel ik of ze het lang genoeg volhoudt om weg te kunnen komen..'' Ze zuchtte. Haar Pokémon waren niet eens zo sterk. Demy begon maar eens met het teruggeven van het ei. Ze strekte haar armen richting de woeste Hippowdon. ''Kijk, hier is je kindje. Je mag hem terughebben,'' sprak Demy luid, maar kalm De Hippowdon was niet onder de indruk en brulde éénmaal luid. Demy schuifelde ondertussen voorzichtig dichterbij. Toen de Hippowdon nogmaals twee keer zo hard brulde besloot ze dat het beter was om het ei gewoon voorzichtig neer te leggen. ''Kijk, ik heb hem niks gedaan. Hij is weer van jou.'' Terug deed ze niet schuifelend, maar met zo groot mogelijke passen. De Hippowdon snoof even aan het ei. Dat was natuurlijk gedrag. Demy's ogen bleven afwachtend op de Hippowdon gericht. Zou ze het zo al accepteren of wilde ze eerst nog met haar afrekenen?

'Misschien kan Ocean de Hippowdon verjagen, maar dan moet ik het ei wel weer inleveren, vrees ik,' verzon ze snel. 'Daystar kan zolang de Fearow en Spearow op een afstand houden met Ember. Al betwijfel ik of ze het lang genoeg volhoudt om weg te kunnen komen..' Tyler knikte even kort, hij kon Daystar wel helpen met de Fearow en spearow in afstand te houden terwijl Demy het Ei terug gaf. Snel pakte hij een Pokéball erbij. Hij zou Ralts en Croagunk niet gaan gebruiken. Croagunk kon met zijn Poison Sting de Pokémon gaan vergiftigen wat zielig zou zijn omdat ze geen trainer hadden om te kunnen genezen. Dan zouden ze dood vallen van de gif.. En Ralts leek hem ook niet zo'n goede idee. Daarom zou hij Buizel gebruiken, met zijn Water Pistool deed hij de Pokémon niet al te veel pijn terwijl hij de Pokémon wel weg hield. ''Buizel!'' riep Tyler terwijl hij de Pokébal de lucht in wierp. Al snel kwam er een Buizel voor Tyler te staan. ''Gebruik je Water Pistool!'' riep Tyler terwijl hij weer naar de Spearow en Fearow. De Buizel keek even raar op omdat er zo veel Pokémon waren maar knikte toen. Hij opende zijn mond en begon met het spuwen van water naar de Pokémon. Jammer genoeg ging het niet precies hoe Tyler gedacht had. De Water Pistool aanval kwam tegen Daystar haar ember aan zodat de ember verdween en de Water pistool verdampte. ''Onee,'' sprak Tyler terwijl hij naar zijn Buizel keek. ''Eh.. Als jij nou aan de andere kant afvuurt kan kan dat niet nog een keer gebeuren,'' sprak Tyler kalm. De Buizel knikte en begon net als de keer daarvoor een Water Pistool af te schieten, dit keer een andere kant op zodat hij Daystar haar ember niet zou kunnen raken.

Vanuit haar ooghoeken zag Demy hoe Daystar met haar Ember de Spearow op een afstand hield, en hoe Tyler's Buizel dat deed met zijn Watergun. Voor ze hen kon complimenteren brulde de Hippowdon luid. Dat Demy het ei terug har gegeven was blijkbaar niet genoeg. De grond begon hevig te schudden; een Earthquake aanval. Het zachte dand zakte weg, samen met Demy. Ze trok haar benen omhoog in de hoop niet te verdwijnen onder het zand. ''Ocean! Bubble!'' Ocean sprong hoog de lucht in en voerde vanaf daar de aanval uit. De bellen die uit haar snavel kwamen waren echter sneller en het waren er meer dan bij een gewone Bubble, en ze vormden samen overduidelijk een straal. ''Ocean! Je kent Bubblebeam!'' riep Demy trots. De bellen kwamen tegen Hippowdon aan die haar aanval staakte. Haar blik werd razend en ze richtte haar ogen op Ocean, die weer op het zand landde. Het grote wezen stak haar kop weer onder het zand en voor je kon zien wat ze deed was ze verdwenen. ''Ocean, pas op..'' mompelde Demy, terwijl ze om zich heen keek. Ocean daarentegen hield haar ogen gesloten en probeerde te voelen en te luisteren waar de Hippowdon was. Net zo snel als ze verdwenen was kwam ze ook weer onder het zand weg, recht onder Ocean. ''Spring, keer ondersteboven en Bubblebeam!'' riep Demy zo vlug ze kon. Met al haar kracht zette de Prinplup zich af. Daar draaide ze een kurkentrekker en opende ze haar snavel, om opnieuw een straal bellen af te vuren. De Hippowdon leek hier alleen maar kwader door te worden. ''Ocean, dit gaat niet werken.'' Demy beet op haar lip, waarna ze haar blik op de Spearow en Fearow richtte. Ook dat konden ze niet eeuwig volhouden. Wat konden ze doen om alle Pokémon weg te jagen, of af te leiden zodat zij konden ontsnappen?

De grond begon opeens te trillen, even keek Tyler naar de Hippowdon die het veroorzaakte. Hij was dus niet blij met het Ei alleen? Al snel keek Tyler weer naar de Spearow en Fearow die nog steeds in de buurt probeerde te komen. Als ze de leider zouden verslaan, zouden ze zich terug trekken. Toch? Maar dan was er nog het probleem van de Hippowdon.. Snel keek Tyler weer naar Demy, deze was een gevecht begonnen met de Hippowdon. Demy zou de Hippowdon wel kunnen afhandelen, dan kon hij de leider Fearow proberen te verslaan. ''Buizel..'' Tyler keek kort naar de Buizel, deze knikte. Al snel keken ze beide naar de grote Fearow. ''Gebruik je Water Pistool aanval!'' De Buizel opende zijn mond en een water straal schoot richting de Fearow toe. Aangezien de Fearow het echt niet had zien aan komen werd hij ook hard geraakt door de aanval. Veel deed het echter niet. ''Fe.. Fearow!'' hoorde je de Fearow roepen waarna hij zijn blik op de Buizel richtte. Hij had zo te zien aan zijn Spearow onderdanen gevraagd om de Buizel aan te vallen. Een 3tal Spearow vloog snel richting de Buizel. ''Buizel, 2x IJsslag en IJzerstaart!'' Beide Buizel zijn poten begonnen wit te gloeien.. Eerst sloeg hij een van de Spearow die bevroren op de grond viel waarna hij een andere Sparow sloeg waar precies hetzelfde mee gebeurde. De laatste werd hard geraakt door de IJzerstaart maar ging door met de aanval. Hij gebruikte een Peck aanval zodat de Buizel wat schade kreeg. ''Weer een IJs slag!'' De Buizel knikte en net als de keer daarvoor raakte hij de Spearow weer waarna deze bevroren op de grond viel. Een zucht verliet Tyler zijn mond. Ze konden niet elke Spearow en Fearow verslaan. Daar waren er veel te veel van, al ging het wel wat sneller met een IJs slag. ''Heb je misschien een idee om hier uit te komen?''

Van achter Demy klonk de stem van Tyler. ''Heb je misschien een idee om hier uit te komen?'' Ze zag hoe Hippowdon opnieuw probeerde Ocean tussen zijn grote kaken te klemmen, maar Ocean sprong weg. ''Nog niet, ik moet mijn hoofd hier even bij houden.'' Haar ogen volgden haar prinplup. Bubblebeam kende de Hippowdon inmiddels wel. Maar welke andere move was effectief genoeg om haar misschien weg te jagen? Hoewel Ocean een Water-type was, wist ze eigenlijk vrij weinig water-moves. ''Goed, Metal Claw! Jaag haar naar achteren!'' riep Demy. Ocean liet de punten van haar vleugels gloeien en rende op de Hippowdon af. Wild zwaaide ze met haar vleugels voor haar neus, maar de Hippowdon was niet onder de indruk. ''Raak haar maar!'' Hard sloeg ocean met haar metalen vleugelpunt op de kop van de hippowdon. Een diep gegrom steeg op vanuit haar keel. Haar kaken schoten opeend open. Demy zag hoe haar tanden heladen waren met elektrische energie. ''Ocean! Ga weg daar!'' Maar het was te laat. Ocean werd tussen de kaken gegrepen en kreeg een enorme schok van de Thunder Fang. Ze schreeuwde het uit van de pijn. Demy kon niet anders dan Ocean bevrijden uit de kaken door haar terug te laten keren. Ze griste de Pokéball van haar riem en hield hem voor zich uit gestrekt. ''Ocean, keer terug!'' Een rode straal slokte de Prinplup op. Door het plotselinge verdwijnen van Ocean sloegen de kaken van de HIppowdon met een enorme kracht op elkaar. ''Rythm,'' Demy keek vlug om naar haar Kricketune. Wacht eens.. Dat was het! ''Rythm, doe Sing!'' Rythm stapte al strijkend richting de Hippowdon. de muzieknootjes zwoven door de lucht en raakten de Hippowdon. Langzaam dommelde ze in een diepe slaap. ''En nu de Spearow!'' Rythm keerde zich richting de Spearow, waardoor de muzieknootjes nu hun kant op gingen. Eén voor één werden de meesten in slaap gesust. ''Tyler, aan jou de eer om Fearow te verslaan,'' glimlachte Demy, zodra de meeste Spearow slapend op de grond waren gevallen.

'Nog niet, ik moet mijn hoofd hier even bij houden.' Antwoorde Demy. Tyler knikte waarna hij zijn blik weer op het gevecht richtte. Ondertussen was er een nieuwe Spearow er bij gekomen. Deze vloog enorm snel richting de Buizel toe. Even stopte de Spearow om een aanval te laden, een Aerial Ace. Hij vloog net als daar voor weer op de Buizel af maar dit keer sneller. ''Buizel ontwijk!'' riep Tyler nog, maar het was te laat. De Buizel werd hard geraakt. ''Buizel, we doen weer een IJs slag aanval!'' riep Tyler. De Buizel knikte. Hij sprong hoog de lucht in en sloeg de Spearow de grond op met behulp van een IJs slag aanval. Een bevroren spearow lag nu op de grond. 'Rythm, doe Sing!' hoorde Tyler Demy zeggen. Tyler keek blij op, de muziek nootjes vlogen richting Hippowdon, deze viel in slaap. Snel daarna vlogen er ook muzieknoten naar de Spearow toe, ook deze werden geraak en vielen Eén voor één in slaap. 'Tyler, aan jou de eer om Fearow te verslaan.' Even slikte Tyler en keek naar de Fearow die verbaasd naar zijn Spearow keek. Een Water Pistool had niks bij hem gedaan, hoe moesten ze hem dan verslaan..

De Fearow keek Buizel kwaad aan. ''Fe.. Fearow!'' hoorde je de Fearow kwaad roepen waarna hij richting de Buizel af dook met een Drill Peck aanval. ''Spring weg!'' De Buizel sprong weg en de Fearow raakte het grond. Bij het raken van het zand schoot het alle kanten op, jammer genoeg kon hij zijn snavel er al snel uithalen omdat het zand zo licht was. ''Gebruik je IJs slag aanval!'' de Buizel rende richting de Fearow en sloeg hem op zijn hoofd. De Fearow sloeg wild heen en weer waarna hij weer op de Buizel af dook met een Aeriel Ace, en weer was de aanval mis. Net als de keer daarvoor dook de Fearow het zand in en haalde zijn snavel er makkelijk uit. ''Hmm,'' mompelde Tyler. ''Gebruik je Water Pistool op het zand!'' riep Tyler. De Buizel knikte en vuurde de water aanval af op het zand. Het zand werd nu heel modderig. ''Fea.. Fearow!'' hoorde je de Fearow weer roepen waarna hij op Buizel kwam afvliegen met een Aeriel Ace. Weer was de aanval mis zodat de Fearow het modderige zand in dook. Dit keer kwam hij vast te zitten. ''Nu een IJs slag!'' De Buizel zijn poot gloeide wit op waarna hij de Fearow hard raakte. De Fearow bevroor gelijk.. ''Yeay,'' grijnsde Tyler droog waarna hij Demy weer aan keek. ''Ik denk dat het beter is om hier weg te gaan voordat de Spearow en Hippowdon wakker worden.''

Demy keek toe hoe Tyler de Fearow wist te verslaan. Hij gebruikte een slimme techniek waar Demy nooit op had kunnen komen. Ze glimlachte bij het zien van het 'slachtveld'. Zonder de Pokémon al te veel pijn te doen hadden ze weten te winnen. ''Ik denk dat het beter is om hier weg te gaan voordat de Spearow en Hippowdon wakker worden,'' sprak Tyler. Demy knikte en zuchtte. ''Ja.. Stel dat die Hippowdon wakker werd? Die is vast razend nu we haar in slaap hebben gebracht.'' Ze grinnikte dommig en richtte daarna haar blik op Tyler. ''Ik moet terug naar de Daycare. Die is nu lang genoeg alleen geweest. Als je langs wil komen; hij staat in Miho Town, aan de rand. Je moet eerst een drukke winkelstraat door als je vanaf hier komt..'' Ze fronste even. ''Als je vanaf de andere kant komt zie je hem vanzelf wel. Ik wens je nog veel succes met.. whatever je gaat doen.'' Ze grinnikte en stapte toen door het zand, richting haar Pokémon. Daarna keek ze nog even om naar Tyler. ''Ik hoop je weer te zien!'' grijnsde ze, waarna ze met haar Pokémon bij de slapende en bevroren Pokémon weg stapte.

Demy had al een flink stuk afgelegd toen ze achter zich de Hippowdon hoorde brullen. Ze staakte haar passen en keek om, maar zag niks. ''Als Tyler maar weg is..'' mompelde ze bezorgd. Hoewel ze hem niet goed kende gunde ze het hem niet op opgegeten te worden door een woeste Hippowdon. Ze bedacht zich nu pas dat ze het ei had kunnen pakken terwijl de Hippowdon sliep. Maar, zelfs als ze zich dat eerder had beseft, had ze het niet gedaan. Alleen als die Hippowdon niet tevoorschijn was gekomen had ze het ei meegenomen. Stel je eens voor, dat ze zomaar een ei bij de moeder weg zou grissen, terwijl die er bij lag! Nee, dan kon ze hem beter laten liggen. ''Kom,'' sprak ze zacht, waarna ze haar tocht richting de Daycare vervolgde.

'Ja.. Stel dat die Hippowdon wakker werd? Die is vast razend nu we haar in slaap hebben gebracht,' zei Demy. Tyler knikte alleen. 'Ik moet terug naar de Daycare. Die is nu lang genoeg alleen geweest. Als je langs wil komen; hij staat in Miho Town, aan de rand. Je moet eerst een drukke winkelstraat door als je vanaf hier komt.. Als je vanaf de andere kant komt zie je hem vanzelf wel. Ik wens je nog veel succes met.. whatever je gaat doen,' zei Demy daarna 'Ik hoop je weer te zien!' grijnsde ze. ''Veel succes met je Daycare, en bye,'' grijnsde Tyler kort. Hij bleef eerst kijken hoe Demy van de plaats weg ging waarna hij weer naar de slapende Pokémon keek. Het zou beter zijn om zo snel mogelijk weg te komen, anders zouden ze hem aanvallen. En dan zou hij pas in echte problemen zitten. Kort keek Tyler naar zijn Ralts, nu hij er aan dacht. Toen ze aangevallen werden kon Ralts hen makkelijk weg teleporteren van de plaats. Het was dom dat ze daar niet gelijk aan hadden gedacht, maar het was goed afgelopen en dat was het belangrijke. ''Laten we gaan,'' zei Tyler waarna hij zijn Buizel en Ralts aan keek. Beide Pokémon knikte. Ook Tyler en zijn Pokémon liepen van de slapende en bevroren Pokémon weg...