Pokémon behandelingen in het Pokémon Center.

Lena keek met een zuur gezicht naar de grond en wenkte haar blik eventjes naar haar Luxio. Ze wilde dit echt niet, waarom moesten ze nou persé naar Fume City? Tuurlijk, Miho Town aan de andere kant had geen Pokémon Center, en omdat Fume City het dichtsbij was, was dit de enigste keus. De Zuster Joy in het Pokémon Center zou wel verbaast opkijken als ze eenmaal door de deur heen zou lopen om te vragen of ze haar en de Pokémon van haar vriendin, Ayla, wilde behandelen. Lena hoopte dat haar verleden hier nog steeds een geheim bleef, tussen Lena en Zuster Joy. Ze vertrouwde hiermee niemand, zelfs niet een vriend. En al helemaal niet Agent Jenny, ze moest er niet aan denken. Wat als Agnet Jenny of iemand anders onderzoek deed naar haar verleden, ze wilde Zuster Joy niet in de steek laten als ze eindelijk wist wie haar biologische ouders waren en waar ze vandaan kwam. Maar misschien viel het wel allemaal mee.

Lena keek om naar Ayla, misschien had die ook al opgemerkt dat ze al in Fume City waren. Lena liet haar blik van zo net niet zien aan Ayla, anders zou het erg verdacht kunnen worden. Ze zag er veel vrolijker uit, meer als haar oude zelf. ''Nou, we zijn er,'' Zei Lena toen ze stil stond voor de deur van het Pokémon Center, ze glimlachtte, ze wilde zich op haar nette manier gedragen, de manier die ze had toen ze nog Zuster Joy hielp. ''Na jou Ayla,'' Zei Lena vriendelijk terwijl Luxio een snelle, maar vriendelijke glimlach schoot. Lena en Luxio moesten zich inhouden om niet te lachen.

Een brunette, genaamd Ayla, volgde Lena door de straten van Fume city. Het was de eerste keer dat ze zich in deze stad bevond, maar er was nu geen tijd om eens nieuwschierig te gaan rondneuzen. Ze moesten naar het pokécenter, voor hun Pokémon. Automatisch liet Ayla haar blik even op de nog steeds slapende Nanook vallen. Hij was overduidelijk uitgeput, evenals Yani. Ze verdiende rust en zorg, en wie kon daar niet beter voor zorgen dan Zuster Joy? Ayla hield halt voor de deuren van het pokécenter. Je kon het ziekenhuis overal herkennen aan de grote P, wist Ayla. Niet dat ze er vaak kwam. Integendeel, ze kwam bijna nooit bij een Pokécenter. Dit omdat ze vaak gewoon in de wouden overnachtte en heel goed zelf voor haar Pokémon kon zorgen. Meestal liet ze het ook niet zo ver gaan, dat haar Pokémon compleet werden uitgeput, maar in dit geval was het anders. Het was een ongeluk, een plotseling woeste Ursaring. Lena en Ayla konden er niks aan doen en hun Pokémon wouden hun enkel beschermen. 'Nou, we zijn er.' Ayla schrok op uit haar gedachten en liet haar blik op Lena vallen. Ze maakte een knikkend gebaar en glimlachte. 'Na jou Ayla.' Ze grinnikte en stapte naar binnen.

- Sorry dat ik zo kort post, maar Lena heeft in dit Pokécenter gewoont, dus leek het mij handig als zij het pokécenter en Zuster Joy eerst beschrijft. Toch? -

Lena slikte onhoorbaar en liep achter Ayla aan het Pokémon Center in. Ze keek naar een groepje trainers die allemaal hulp nodig hadden met hun Pokémon, dus het kon wel eventjes duren voordat ze aan de beurt kwamen. Maar natuurlijk, was dat zoals gewoonlijk niet het geval, de trainers hadden echter hun Pokémon weer opgehaald na een goede behandeling. Lena wist het nog erg goed, Zuster Joy gaf erg veel om Pokémon en reizigers, ze werd maar amper boos op trainers behalve als het criminelen waren natuurlijk. Toen ze eindelijk aan de beurt waren, kreeg Lena een verbaaste blik van Zuster Joy. Lena maakte een een angstig gebaar met haar ogen om er voor te zorgen dat Zuster Joy niets verraadde waar Ayla bijstond. Zuster Joy glimlachtte gelukkig alleen maar naar haar en Ayla. ''Zuster Joy,'' Zei Lena, 'Oh man, ik schaam me dood dat ik dit nu vraag..' Dacht ze, ''Ik en m'n vriendin's Pokémon hebben een behandeling nodig,'' Zuster Joy wist van Lena's gezicht af te lezen dat ze deze positie helemaal niet leuk vond. ''Tuurlijk,'' Lena glimlachtte en gaf de Pokéballen van Girafarig en Eevee aan haar, Zuster Joy knikte en fluisterde toen iets in Lena's oor, ''Je kunt Luxio bij mij in brengen en je kunt me helpen met de behandeling als je wilt, het maakt trouwens niets uit als je vriendin een klein dingetje van je weet, alleen dit en alles komt goed,'' Lena zuchtte, ze hoopte dat dit niet hoefde te gebeuren, ''Excuseer me eventjes,'' Sprak Lena zachtjes terwijl ze zich omkeerde naar Ayla, ze hoopte dat Ayla hier niet van zou schrikken, ''Kom Ayla, we gaan naar de behandelingskamer, ik wijs je de weg,'' Zei Lena vriendelijk en Luxio grijnsde, Lena liep alvast vooruit en gaf Zuster Joy een knipoog.

Nanook werd wakker en keek toen recht in de ogen van Zuster Joy. Verbaasd wende hij zijn blik naar Ayla, wat had dit te betekenen? Ayla glimlachte gerustellend en hoopte dat Nanook niet al teveel capriolen zou uithalen. Dit was namelijk de eerste keer dat hij in een Pokécenter werd opgenomen. Doorda Ayla haar aandacht even op Nanook had gevestigd, had ze de vragende blik van Zuster Joy niet gezien. Het fluisteren in Lena's oor viel haar echter wel op en Ayla keek haar vriendin even vragend aan. 'Kom Ayla, we gaan naar de behandelinskamer, ik wijs je de weg.' Ayla fronste, naar de behandelingskamer? Maar, het was toch de bedoeling dat zij hier zouden wachten? Ach, Lena zou het vast wel beter weten, blijkbaar kwam zij hier vaker dan zij. "Eh.. Oke," sprak ze ietwat verbaasd. Ze overhandigde de pokéball van Yani aan Zuster Joy, maar maakte duidelijk dat ze Nanook nog even bij zich wat houden. "Dit is de eerste keer voor hem," zei ze. Zuster Joy scheen het te begrijpen en Ayla volgde Lena naar de behandelingskamer.

'Chansey!' Ayla grinnikte bij het zien van de Chansey die hen vrolijk begroette. Ze hadden eenzelfde hoedje als Zuster Joy op hun kop en droegen ook een soort schort. Het zag er apart, maar lief uit. Met grote ogen staarde Nanook de balvormige roze Pokémon aan, hij had nog nooit Chansey gezien met zulk soort rare kleding aan. Ayla grinnikte en aaide hem over zijn kop. Vervolgens keerde ze zich tot Zuster Joy, die wat tegen ze zei. 'Ik zie dat jullie de wonden al groot en deels hebben verzorgd?' Ayla knikte, "Dat klopt mevrouw." Er verscheen een glimlach op de zuster haar gezicht, 'Noem me maar gewoon Zuster Joy hoor.' Ayla glimlachte terug en keek toen nogmaals nieuwschierig rond. Ze was bijna nog nooit in een Pokécenter geweest, laat staan in de behandelingskamer, en dan ook erg benieuwd naar de technieken die ze hier toepaste. Misschien kon ze er nog iets van leren.

Lena glimlachtte naar Zuster Joy die hun Pokémon aan het verzorgen waren, het zou haar niets verbazen als Zuster Joy haar Luxio ook wilde onderzoeken. De Luxio grijnsde en liep samen met Lena en Ayla de behandelingskamer in. 'Ik zie dat jullie de wonden al groot en deels hebben verzorgd?' "Dat klopt mevrouw." Lena moest een lach ondergaan, mevrouw, was Ayla nog nooit in een Pokémon Center geweest? Ze kon gewoon Zuster Joy zeggen. 'Noem me maar gewoon Zuster Joy hoor.' Precies wat Lena dacht dus, het meisje rolde met haar ogen en keek naar Ayla die nogal nieuwschierig rondkeek. Dat betekende dus dat ze ook nooit in een behandelingskamer was geweest. Zuster Joy keek toen op naar Lena, ''Lena, als je zo vriendelijk wilt zijn om de E.H.B.O doos op te halen, zou het mij een enorm plezier doen, Girafarig heeft een aantal wonden en Eevee heeft een grote wond op haar zij, dat betekend dat dus ook de wonden van Pidgeotto gedaan moeten worden,'' Lena knikte en zei tegen Luxio dat het beter voor hem was om bij ZUster Joy te blijven, zodat zij hem ook kon onderzoeken. Lena verliet de kamer eventjes en ging een andere kamer weer in, een kamer waar vele medicijnen stonden en dus ook de E.H.B.O doos. Lena grijnsde toen ze de E.H.B.O doos zag, ''Nou, dat ding komt ook steeds hoger op te staan,'' Zei Lena die een ladder pakte. Ze klom erop om bij de doos te komen, ze nam hem beet en liep de trap weer af die ze toen weer keurig op zijn plaats zette. Toen Lena weer terug kwam zag ze dat haar Luxio onderzocht werd, maar er scheen niets met hem aan de hand te zijn. '''Hier is de E.H.B.O doos,'' Zei Lena vriendelijk en ze overhandigde de doos, ''Bedankt Lena,'' Lena knikte en keek toen naar Ayla, ''Ayla, wil je eventjes mee komen naar de hal, ik moet je wat vertellen!'' Eventjes keek Lena naar Zuster Joy die knikte en Lena glimlachtte en liep alvast naar de deur.

Zuster Joy begon met het behandelen van de Pokémon en Ayla keek nieuwschierig toe. Wel lette ze er goed op dat ze niet in de weg liep of dergelijke, ze wilde niet tot last zijn. Zuster Joy vroeg aan Lena of die de EHBO doos wilde op halen. Verbaasd keek Ayla haar na. Hoe kwam het dat Lena het hier zo goed kende? Dusdanig zo goed dat Zuster Joy zelfs aan haar vroeg de EHBO doos te pakken. 'Ayla, zou ik je Riolu nu even mogen?' Ayla keek op, liet haar blik even op Nanook vallen en knikte toen. Ze zette hem op de behandelingstafel, waar hij het overduidelijk niet mee eens was. Onzeker keek hij van de Chansey naar Zuster Joy en weer naar Ayla, "Luh.." Ayla pakte zijn handje vast. "Geen zorgen Nanook, Zuster Joy is heel lief en wilt je alleen maar helpen. Wees niet bang, ik ben bij je," sprak ze hem gerustellend toe. Nanook beet op zijn lip maar bleef braaf staan toen Zuster Joy zijn arm pakte en deze onderzocht. 'De wond is goed verzorgd, verder heeft hij alleen nog wat blauwe plekken en kleine schaafwondjes. Ik denk dat hij, met wat rust, er weer helemaal boven op komt,' sprak ze uiteindelijk. Ayla glimlachte, "Bedankt Zuster Joy." Het verbaasde haar dat Nanook er zo goed van af was gekomen, en hier was ze erg blij om. Het had veel erger af kunnen lopen.. 'Wil je dat ik hem in zijn pokéball doe en hem op de rustplaats neerleg?' hoorde ze Zuster Joy zeggen. Ayla schudde haar hoofd, "Nee, bedankt, ik heb hem liever bij me." Zuster Joy knikte en maakte met een gebaar duidelijk dat ze klaar met Nanook was. De gemaskerde Pokémon sprong meteen in de armen van Ayla en keek haar met een blik van 'dat heb ik goed gedaan, he!' aan. Ayla glimlachte, gaf hem een knuffel, en wende toen haar blik naar Lena die zojuist met de EHBO doos kwam binnengelopen. Ze wilde dat ze met haar meeliep de hal in, omdat ze haar wat wilde vertellen. Ayla fronste verbaasd, maar liep braaf achter haar aan. Toen ze de deur achter zich sloot zag ze nog net hoe Zuster Joy, Yani uit haar pokéball haalde. De Pidgeotto zag er moe uit en had zo te zien een wond opgelopen van de Hyper beam. "Succes meisje," mompelde Ayla zachtjes, hopend dat alles goed zou komen.
"Oke, wat is er?" Ayla keerde zich tot Lena, benieuwd naar hetgene wat ze haar wou vertellen.

"Oke, wat is er?" Vroeg Ayla aan haar toen ze in de hal stonden. Lena nam diep adem en begon toen tegen haar te praten, ''Nou, het zou vast wel een hele verrassing voor je zijn geweest, niet waar? Waar ik het nu over heb is van, hoe ik de weg zoe goed ken in dit Pokémon Center, waarom Zuster Joy me vroeg om de E.H.B.O doos te halen, ik weet zeker dat je wat informatie wilt hebben'' Sprak ze glimlachend. ''Ok, om te beginnen, is dit waar ik heb geleefd sinds m'n vijfde, en nee, Zuster Joy is niet mijn moeder,'' Lena moest zich inhouden om niet te lachen, ''Nou, een kleine Shinx had me gevonden, had Zuster Joy me verteld, ze ad me ook verteld dat ik aangevallen was door wilde Beedrill en er heel slecht aan toe was, natuurlijk herinnerde ik mij daar helemaal niets van, dus wist ik niet of ik het moest geloven. Maar het raarste was, ik wist m'n eigen naam niet eens. Dus vanaf m'n vijfde heb ik Zuster Joy veel geholpen in het Pokémon Center'' Lena hoopte dat Ayla het zo'n beetje gevolgd had, ''En nu vraag ik dit van je, praat hier met niemand over, behalve met mij en - of de Zuster Joy van Fume City, kun je me dat beloven?'' Vroeg Lena aan Ayla, ze keek eventjes treurig door het raam van de behandelingkamer, 'Want ik wil niet dat men onderzoek doet naar mijn biologische ouders, ik ben het zo gewend hier, ik wil Zuster Joy niet in de steek laten, heb ik eigenlijks wel ouders, is de vraag?' Dacht ze, 'Wat als ze dood zijn?' Lena zuchtte en keek opnieuw naar Ayla, wachtend voor haar antwoord.

Lena begon te vertellen en Ayla kreeg, verbazingwekkend genoeg, antwoord op haar vragen. Geboeid luisterde ze naar haar woorden, zonder haar te onderbreken. 'Ok, om te beginnen, is dit waar ik heb geleefd sinds m'n vijfde, en nee, Zuster Joy is niet mijn moeder.' Ze was dus een wees, net als haar. Dit raakte Ayla best wel, maar ze hield haar mond. 'Nou, een kleine Shinx had me gevonden, had Zuster Joy me verteld, ze ad me ook verteld dat ik aangevallen was door wilde Beedrill en er heel slecht aan toe was, natuurlijk herinnerde ik mij daar helemaal niets van, dus wist ik niet of ik het moest geloven. Maar het raarste was, ik wist m'n eigen naam niet eens. Dus vanaf m'n vijfde heb ik Zuster Joy veel geholpen in het Pokémon Center.' Ayla fronste, vanaf je vijfde hoorde je je naam wel te weten, toch? Misschien leed ze aan geheugenverlies op de dag dat het ongeluk gebeurde. 'En nu vraag ik dit van je, praat hier met niemand over, behalve met mij en - of de Zuster Joy van Fume City, kun je me dat beloven?' Ayla glimlachte en knikte. "Natuurlijk beloof ik dat." Even wende ze haar blik naar Nanook, wat ze wel vaker deed als ze twijfelde. "Weet je.." begon ze zachtjes, "Ik kan me goed indenken hoe je je voelt." Ze richtte haar helder blauwe ogen weer op Lena en zuchtte zacht. "Ik ben namelijk als baby gevonden in het bos. Ik was alleen, zonder ouders. Het waren enkel de Pokémon die me gezelschap hielden en natuurlijk me pleegvader, toen die me vond. Hij nam me op en zorgde voor me als een dochter.." Ze legde er het zwijgen toe en probeerde de vele woorden die zojuist in het gesprek waren gevallen te verwerken. Meerdere informatie over haar verleden vond ze niet nodig geweest. Misschien als ze Lena wat langer kende zou ze de rest vertellen, maar, nu nog niet. Er verscheen een zachte glimlach op haar gezicht terwijl ze Nanook over zijn kop aaide. Deze scheen hier erg van te genieten aangezien hij zijn oogjes sloot en vertederend zuchtte. Ayla lachte, "Het idee dat je je biologische ouders niet meer hebt is misschien niet leuk, maar ik heb geleerd dat alles gebeurt met een reden en je er zo goed mogelijk de zonnige kant van moet zien... Ik had bijvoorbeeld nooit mijn pleegvader en Nanook leren kennen als ik niet in het bos was achter gelaten," vervolgde ze. Ze drukte Nanook dicht tegen zich aan. Haar pleegvader en Nanook waren de twee belangrijkste personen in haar leven geweest. Dat haar pleegvader was gestorven zorgde dan ook voor een zware pijn in haar hart. "Maarja.." zei ze, dit keer vele malen zachter. "Eh.. zullen we gaan kijken hoe het met onze Pokémon gaat?" Ietwat ongemakkelijk keek ze Lena aan. Ayla was het niet gewend om over haar verleden te praten, dit deed ze bijna nooit. Ook wilde ze niet echt aan haar pleegvader herrinerd worden, aan de pijn en verdriet die nog steeds in haar lichaam zat genesteld. Ze keek Lena aan, hopelijk zou zij het begrijpen, precies zoals zij haar situatie ook begreep.

"Ik kan me goed indenken hoe je je voelt." Sprak Ayla naar Lena die geschrokken opkeek uit haar trans. "Ik ben namelijk als baby gevonden in het bos. Ik was alleen, zonder ouders. Het waren enkel de Pokémon die me gezelschap hielden en natuurlijk me pleegvader, toen die me vond. Hij nam me op en zorgde voor me als een dochter.." Lena knikte, dat betekende dat zij haar begreep zoals Ayla haar begreep, het was helemaal niet leuk om niet te weten waar ze vandaan kwam. Maar toch, als Lea dat ongeluk niet had gehad had ze nooit die Shinx ontmoet die haar eerste Pokémon werd, had ze nooit deze te gekke dingen van Zuster Joy geleerd. Als ze nog bij hij biologische ouders was zou ze zeker weten een van de starter Pokémon moeten kiezen in Chimber Town, of had ze misschien voor haar verjaardag een Pokémon gekregen. "Het idee dat je je biologische ouders niet meer hebt is misschien niet leuk, maar ik heb geleerd dat alles gebeurt met een reden en je er zo goed mogelijk de zonnige kant van moet zien... Ik had bijvoorbeeld nooit mijn pleegvader en Nanook leren kennen als ik niet in het bos was achter gelaten," Lena glimlachtte, ''Met dat kan ik me het wel voorstellen,'' Zei ze zachtjes in het vervolg tegen Ayla. "Maarja.." Sprak Ayla, "Eh.. zullen we gaan kijken hoe het met onze Pokémon gaat?" Lena knikte, ze wist dat het moeilijker was voor Ayla, want ze had zo het idee dat er nog iets veel ergers was gebeurd in haar verleden. ''Tuurlijk,'' Zei Lena die de deur van de behandelingskamer weer opende. Ze ging naar binnen en werd meteen getackled door Eevee en omcirkeld door een vrolijke Girafarig en Luxio. Lena zuchtte, ''Jullie ook altijd,'' Lachtte ze.

Ze liepen de behandelingskamer weer binnen. Meteen werd Lena uitbundig begroet door haar Pokémon, alsof deze haar dagen niet had gezien. Ayla grinnikte, het zag er lief uit. Een plotseling, "Pidgeo, pidgeo!" deed haar opkijken. Het was Yani. Ze stond op de tafel en klapperde vrolijk met haar vleugels. De wond die ze had opgelopen van de Hyper beam had Zuster Joy schoongemaakt en ingesmeerd, zag ze. Een pleister of verband was niet nodig. Op Ayla's gezicht verscheen een opgeluchte glimlach en zodra ze de tafel had bereikt streek ze liefkozend over haar zachte veren. Yani sloot haar oogjes en maakte een schattig geluidje, wat klonk als 'Prridg.' 'Jullie Pokémon zullen er weel helemaal boven op komen, ik weet zeker dat ze na een goede nacht rust weer kerngezond zijn,' sprak Zuster Joy. Ayla knikte dankbaar en klikte toen de Pokéball van Yani van haar riem. "Oke, meissie, lust maar lekker uit. Dat heb je wel verdiend." Yani knikte en verdween toen in haar Pokéball. Nadat Ayla de ball weer aan haar riem had vast geklikt richtte ze zich weer tot Lena. "Misschien is het slim als wij ook gaan slapen," sprak ze. Het begon al laat te worden en Ayla begon de vermoeidheid nou toch wel aardig te voelen.

Lena glimlachtte en aaide haar Pokémon, ze zagen er alle drie veel beter uit dan eerst. Dat terwijl Luxio amper een chrammetje op had gelopen met de aanval van die Ursaring in Summer Green. 'Jullie Pokémon zullen er weel helemaal boven op komen, ik weet zeker dat ze na een goede nacht rust weer kerngezond zijn,' Lena knikte, wat voor haar iets heel raars was. Ze wilde niet dat Zuster Joy zo praatte, dat was Lena niet gewend. Lena pakte de Pokéballen van Girafarig en Eevee, ''Kom terug en rust maar lekker uit,'' Ze knikten en verdwenen in hun Pokébal. "Misschien is het slim als wij ook gaan slapen," Sprak Ayla. Lena keek naar Zuster Joy, ''Is er nog een lege kamer vrij?'' Vroeg ze aan haar. Zuster Joy glimlachtte warmpjes, ''Ja hoor, deze hal te laatste deur, je weet wel,'' Lena lachtte, ''Ja, ja! Ik weet het,'' Lena keek van Zuster Joy naar Luxio en van Luxio weer naar Ayla, ''Dus, als we de deur uitlopen, die hal en dan de laatste deur, helemaal achteraan,'' Zei Lena zachtjes tegen zichzelf, toen plots gaapte ze, ''Ja, laten we maar naar die kamer gaan dan, ik wil fit zijn morgen ochtend.''

Lena vroeg of er nog een kamer vrij was. 'Ja hoor, deze hal te laatste deur, je weet wel,' antwoorde Zuster Joy. 'Dus, als we de deur uitlopen, die hal en dan de laatste deur, helemaal achteraan. Ja, laten we maar naar die kamer gaan dan, ik wil fit zijn morgen ochtend.' Ayla glimlachte en maakte een knikkend gebaar met haar hoofd. Na Zuster joy nog te hebben bedankt liep Ayla achter Lena aan, de hal op, richting de aangewezen deur. Ze drukte de deurklink naar beneden en stapte naar binnen.
Het was een schattig kamertje, met twee bedden, een nachtkastje, een wastafel en een kast. Zodra Nanook de bedden in het vizier kreeg, sprong hij uit Ayla's armen en liet hij zich er languit op vallen. Ayla grijnsde, legde haar tas naast haar bed, trok haar schoenen uit, en sprong toen naast Nanook neer op het matras. Ze moest eerlijk toegeven, het was een tijd geleden dat ze in een warm zacht bed had gelegen en ze had het best gemist. Nanook schijnbaar ook, aangezien hij zich heerlijk naast Ayla nestelde en zijn oogjes sloot. Ayla grinnikte, gaf hem een aai en richtte zich toen weer tot Lena. "Je vertelde me dat Luxio degene was die je had gered, toen hij nog een Shinx was. En hoe heb je Giraferig en Eevee ontmoet?" vroeg ze. Ze zette zichzelf in de kleermakerszit en glimlachte.

Toen Lena en Ayla eenmaal de kamer binnenkwamen sprong Nanook meteen op één van de bedden om zich er languit op te laten vallen. Luxio snoof en sprong op het andere bed om zich comfortabel te maken. Wat Lena nog meer zag was dat Ayla hetzelfde deed als Nanook, nadat ze haar tas naast het bed had gelegd en haar schoenen uit had getrokken. "Je vertelde me dat Luxio degene was die je had gered, toen hij nog een Shinx was. En hoe heb je Giraferig en Eevee ontmoet?" Vroeg Ayla plotseling. Lena zette haar rugtas neer en ging op bed zitten om haar schoenen uit te doen, ''Nou,'' Begon ze, ''Allereerst vonden ik en Luxio Eevee toen we verdwaald waren in een woud, dat was toen ik pas begon met m'n reis. We zochten steeds een uitweg maar het lukte gewoon niet, toen besloot het vosje ons te helpen. Niet dat ze echt wist waar de uitweg was, maar ze wilde ons gewoon helpen, dus vanaf het begin af aan vond ik de Eevee echt hartstikke leuk en aardig. Na een aantal dagen waren we eindelijk uit het woud, in die dagen had ik Eevee verzorgd als mijn eigen Pokémon, al was ze dat niet. Uiteindelijk waren we er toch uit gekomen en Eevee wilde gewoon niet stoppen met ons te achtervolgen,'' Zei Lena met een glimlachje, ''En Girafarig, is een ander verhaal,'' Zuchtte ze. ''Ik vond Girafarig op een dag bewusteloos op de grond met een hele kudde Insect en Gras Pokémon om hem heen die in dit geval erg kwaad waren, ik wist alleen niet om welke reden. Dus ik gaf Luxio het bevel om een pad vrij te maken zodat we naar de Girafarig toe konden. Eenmaal nadat ik de Girafarig zo goed mogelijk verzorgd had, waren de Insect en Gras Pokémon nergens meer te bekennen, echt waar, het was heel raar. Maar toch...uiteindelijk wilde de Girafarig met ons mee, dus dat betekende weer, zonder een gevecht,'' Lena stopte eventjes, ''Maar, daardoor heb ik wel te gekke vrienden gekregen,''

Het verhaal van Lena begon en Ayla luisterde aandacht. Ondertussen ging haar hand strelend over die van Nanook, die langzaam in slaap sukkelde. Lena vertelde eerst over Eevee. Het kleine vosje had hen geholpen toen ze verdwaald waren geraakt en wilde uiteindelijk niet meer achter gelaten worden. Ayla glimlachte, "Wat schattig." Vervolgens kwam Giraferig. Zijn verhaal was wat heftiger. Met grote ogen luisterde Ayla naar Lena's woorden. Giraferig was aangevallen, met onbekende reden, door een hele groep Insect en Gras Pokemon en Lena vond hem bewusteloos op de grond. Ook vertelde ze dat ze de Pokémon had weten weg te jagen dankzij Luxio en uiteindelijk voor Giraferig had gezorgd, wat ertoe leidde dat hij niet meer bij haar weg wilde. 'Eenmaal nadat ik de Girafarig zo goed mogelijk verzorgd had, waren de Insect en Gras Pokémon nergens meer te bekennen, echt waar, het was heel raar. Maar toch...uiteindelijk wilde de Girafarig met ons mee, dus dat betekende weer, zonder een gevecht.' Ayla wachtte totdat Lena was uitgesproken en opende toen haar mond. "Het is niet raar, ik heb ook alle 3 mijn Pokémon gevangen zonder ze te hoeven bevechten," sprak ze. Even twijfelde ze, wou Lena het hele verhaal van haar Pokémon wel weten? Ach, waarom ook niet, het was altijd leuk om dit soort verhalen te vertellen en aan te horen, toch? "Kiara, mijn vulpix, heb ik gevonden en gewonnen in een eierenzoektocht. Yani en Nanook zijn wat specialere gevallen. Yani heb ik als Pidgey gevonden in het bos. Ze was verstrikt geraakt in een losslingerend visdraad en heel, heel erg zwak. Ze had diepe wonden opgelopen, waaronder een diepe snee rondom haar nek en een gewonde vleugel. Ik heb haar weten te bevrijden en, tot mijn opluchting, de wonden weten te genezen. Maar, omdat ze nog niet kon vliegen en tijd nodig had om te herstellen, besloot ik haar tijdelijk bij me te houden, totdat ze weer genoeg op eigen krachten was." Ze stopte even met spreken, maar ging al snel weer verder, "Op een dag liepen we door de Canyon. Er kwam een aardbeving en ik viel een kloof in. Ik had het zeker niet overleefd als Yani er niet was geweest. Zodra ik viel, evolueerde zij in een Pidgeotto en bracht ze me weer naar veilige grond. Diezelfde dag nog maakte ze me duidelijk dat ze bij me wilde blijven, als nieuwe aanwinst in het team." Ze sloot even voor enkele seconden, terwijl de herinneringen haar gedachtes te binnen sijpelden. Uiteindelijk vervolgde ze haar verhaal, die dit keer over Nanook zou gaan. "Nanook ken ik al een hele lange tijd. We zijn onafscheidelijk en de beste vrienden. Mijn pleegvader zei dat hij nog nooit zo'n sterke band tussen twee personen had gezien," zei ze. Een zachte grinnik verliet haar mond. "Nanook heeft zelfs een lange tijd niet in een Pokéball gezeten. Om eerlijk te zijn, hij heeft er pas een sinds een paar maanden, toen we in Utah arriveerden." Ayla had dit enkel gedaan omdat het verplicht was. Anders zou ze met Nanook niet mee mogen doen aan een Contest. "Ik heb Nanook lang geleden gevonden, toen hij nog een baby-Pokémon was. Zijn ouders waren nergens te bekennen en hij zat angstig ineengedoken in een holle boomstam. Vanaf die dag heb ik voor hem gezorgd." Er ontsnapte een gaap uit haar mond en waarneer deze uiteindelijk weer was verdwenen grinnikte ze. Ze had nu wel genoeg verteld, dus besloot ze er het zwijgen toe te leggen. Haar blik viel op de slapende Nanook en er verscheen een vertederend glimlach op haar gezicht. "Ik zou me niet in kunnen denken wat ik zonder hem zou moeten," sprak ze zacht.

"Kiara, mijn vulpix, heb ik gevonden en gewonnen in een eierenzoektocht. Yani en Nanook zijn wat specialere gevallen. Yani heb ik als Pidgey gevonden in het bos. Ze was verstrikt geraakt in een losslingerend visdraad en heel, heel erg zwak. Ze had diepe wonden opgelopen, waaronder een diepe snee rondom haar nek en een gewonde vleugel. Ik heb haar weten te bevrijden en, tot mijn opluchting, de wonden weten te genezen. Maar, omdat ze nog niet kon vliegen en tijd nodig had om te herstellen, besloot ik haar tijdelijk bij me te houden, totdat ze weer genoeg op eigen krachten was." Oh boy, nu kwam Ayla met heel wat verhalen. Maar Lena besloot toch maar te luisteren omdat Ayla naar haar had geluisterd. "Op een dag liepen we door de Canyon. Er kwam een aardbeving en ik viel een kloof in. Ik had het zeker niet overleefd als Yani er niet was geweest. Zodra ik viel, evolueerde zij in een Pidgeotto en bracht ze me weer naar veilige grond. Diezelfde dag nog maakte ze me duidelijk dat ze bij me wilde blijven, als nieuwe aanwinst in het team." "Nanook ken ik al een hele lange tijd. We zijn onafscheidelijk en de beste vrienden. Mijn pleegvader zei dat hij nog nooit zo'n sterke band tussen twee personen had gezien," "Nanook heeft zelfs een lange tijd niet in een Pokéball gezeten. Om eerlijk te zijn, hij heeft er pas een sinds een paar maanden, toen we in Utah arriveerden." "Ik heb Nanook lang geleden gevonden, toen hij nog een baby-Pokémon was. Zijn ouders waren nergens te bekennen en hij zat angstig ineengedoken in een holle boomstam. Vanaf die dag heb ik voor hem gezorgd." "Ik zou me niet in kunnen denken wat ik zonder hem zou moeten," Lena zuchtte en legde zich naast haar Luxio, ''Dat is ook heftig zeg,'' Zei Lena gapend, ''Nou, ik hoor je wel in de ochtend, slaap lekker,'' Met nog één gaap viel Lena in slaap, ze had haar kleren nog aan en lag boven op de dekens, Luxio kwam een beetje dichterbij haar liggen.

Lena ging slapen, verbazingwekkend snel. Zo zachtjes mogelijk stapte Ayla van haar bed en pakte ze haar rugtas. Hieruit haalde ze een blauwe pyama.
Nadat Ayla zich had omgekleed en haar oude kleren had opgeborgen, kroop ze onder de dekens.
Net toen ze haar ogen wou sloten verscheen er een fel wit licht. Meteen ging ze zitten, evenals Nanook, en vol verbazing keken ze naar de kleine Vulpix die zojuist uit haar pokéball was ontsnapt. "Vuul," sprak ze verontwaardigd. Ayla grinnikte, "Wil je ook bij ons slapen?" Kiara maakte een druk knikkend gebaar en ging meteen naast haar trainster liggen zodra deze duidelijk maakte dat het goed was. Ze rolde zich op tot een bolletje, stopte haar snuitje onder haar dikke staart en viel al snel in slaap. Ook Nanook sukkelde langzaam weer in, maar Ayla bleef nog een tijdje wakker. Starend naar het plafond dacht ze over de vele dingen die er vandaag waren gebeurt. Het trainen en spelen met Nanook, de ontmoeting en dubbelgevecht tussen haar en Lena, de Ursaring..
Lanzaam zakte haar oogleden steeds meer naar beneden en uiteindelijk zakte ook Ayla weg in haar dromen.

"Vul, pix, pix!" een zacht snuitje tikte tegen haar wang. Slaperig opende Ayla haar ogen. Het zwakke licht van de ochtendzon scheen door de ruit en verlichtte de kamer. Nog half versufd kwam ze overeind, merkend dat het nog vrij vroeg in de ochtend was. "Vul!" voor de tweede keer tikte Kiara tegen haar aan, dit keer met haar pootje. "Kiara, sst, Lena, Nanook en Luxio liggen nog te slapen," fluisterde Ayla zacht. Ze tilde het kleine wollige wezentje op en zette het op haar schoot. Met haar andere hand graaide ze in haar nog open staande tas. Al snel had ze er een fles uit weten te halen. Een fles met Pokémelk. Snel drukte Ayla de speen in Kiara's bekje, voordat deze nog meer lawaai kon maken. Meteen begon de Vulpix gretig te drinken. Ayla grinnikte zacht en streelde haar met haar vrije hand over haar vachtje. Ze vroeg zich af wanneer Lena en Luxio wakker zouden worden, al was het nog erg vroeg.

"Vul!"
"Kiara, sst, Lena, Nanook en Luxio liggen nog te slapen,"

De zon scheen door de raam heen de kamer binnen. Lena opende haar ogen alsof ze in geen tijden meer een goede nachtrust had gehad. Haar ogen gingen allereerst naar haar Luxio toe die ook langzaam wakker werd. ''Xio..'' Sprak hij zachtjes en hij gaapte terwijl hij van het bed sprong en zich uitschudde. Daarna gingen haar ogen naar Ayla die een kleine Vulpix, Kiara, aan het voeren was met Pokémelk uit een fles. ''Ook goede-ochtend,'' Fluisterde Lena terwijl ze zich langzaam ophief uit bed en eventjes in haar ogen wreef. ''Ik dacht al dat ik iets hoorde, Ik hoorde jou en je Vulpix zonet,'' Ze glimlachtte en probeerde het bed weer zo goed mogelijk op te maken. Ze aaide Luxio één keer over zijn kop en haalde toen een Pokéborstel uit haar tas om Luxio te kammen. Hij moest als altijd goed verzorgd worden en een goed geborstelde vacht hoorde daar altijd bij. Daarna keek ze in de spiegel naar haar eigen haren; wat een bende. Ze pakte een kam en een borstel en begon de juiste schijding de maken en begon haar haren toen uit te kammen. Als laatste deed ze nog een witte lint in haar haar.