A new start ~

Eindelijk! Utah kwam in zicht. Hij had een lange tijd in Sinnoh doorgebracht. Zijn Buizel had hij achtergelaten in een Daycare in Sinnoh, en ook zijn Croagunk had hij daar achtergelaten. Hij was een oude vriend tegengekomen die ook was begonnen te reizen met Pokémon en had zijn Ralts teruggegeven die later op dezelfde dag in een Kirlia evolueerde. Het ei dat hij had gevonden was uitgekomen, in een minun. De Minun was op het moment de enige Pokémon die Tyler bij zich had dus voelde het alsof hij helemaal opnieuw was begonnen. En dit keek in plaats van een water en vecht type alle type's, maar met hetzelfde doel. Alle gymleaders van Utah verslaan om daarna de elite 4 te mogen uitdagen en champion te worden. Contest? Dat zou hij nog steeds doen, maar hij had besloten dat Champion worden zijn echte doel zou zijn en de contest alleen iets voor de loll. ‘’Mi.. Minun,’’ riep Nega. De Minun klom via Tyler zijn schouder naar zijn hoofd om het gebied beter te kunnen zien. ‘’Dit is Utah,’’ zei Tyler zacht tegen zijn Minun. De boot waar ze op stonden kwam steeds dichterbij bij het gebied waar alles begonnen was voor hem. Het zou moeilijk worden om opnieuw te beginnen. om de tweede gymleader uit te mogen dagen had hij drie Pokémon nodig op een middelmatig level. Minun was al een tijdje uit zijn Ei maar zou met moeite alleen maar één Pokémon kunnen verslaan, misschien dat niet eens. Dus Tyler moest nog 2 Pokémon vangen en die trainen, wat een moeite alleen maar voor één badge.. ’De boot is aangekomen in Utah,' hoorde je meerdere malen. ''We verzoeken U om zich richten de uitgang te begeven,' hoorde je vervolgens. Zonder dat Tyer het door had knikte hij wat ervoor zorgde dat de Minun die op zijn hoofd zat bijna viel. De kleine Minun kon net op tijd het haar van Tyler beetpakken om weer naar boven te klimmen. Tyler was nog steeds niet gewend aan dat de Minun op zijn hoofd zat. Zijn oude Pokémon; Buizel, Ralts en Croagunk deden dat nooit. ‘’Sorry Minun,’’ mompelde Tyler terwijl hij van de boot af liep. ‘’Laten we ergens gaan trainen..’’

Ongeveer een half uur later kwam hij aan bij de Lough River. Hij kon het zich niet meer helemaal precies herinneren maar hij dacht dat hij de vorige keer ook hier wat begonnen. Hij probeerde de Minun weer aan te kijken, maar weer mislukte het. Dit keer lukte het de Minun niet om zich vast te klemmen aan Tyler en viel hij dus met een plof op het warme en zachte zand. ‘’Gaat het?’’ De Minun knikte kort. ‘’We beginnen met Contest training en daarna gaan we door met normale Training..’’ De Minun knikte weer. Ook al was trainer zijn zijn doel, contest training was makkelijker, en was dus een goeie warming up voordat ze echt begonnen, ‘’Begin maar met je Sing aanval..’’ De Minun opende zijn mond. Muziek noten in verschillende kleuren vlogen de lucht in. ‘’Gebruik nu je Thunder Wave!’’ Een blauwe Thunder Wave vloog naar de Muziek noten toe. De Thunder Wave was niet sterk genoeg om de muzieknoten te breken en omringde de muzieknoten zodat deze mooi licht gaven. ‘’Gebruik je Wish!’’ Een groene gloed omringde de Minun. ‘’Gebruik nu je Sweet kiss!’’ De Minun opende zijn mond weer en hartjes vlogen de lucht in, door de wish aanval kregen de roze hartjes een groene gloed. De met blauwe elektriciteit omhulden muzieknoten kwamen tegen de met groen omhulde hartjes. Beide aanvallen knapte zodat iets wat op vuurwerk leek op de Minun neerviel. ‘’Goedzo, dat was goed!’’ zei Tyler met een glimlach. De Minun knikte blij.

''Laten we door gaan met gym training..'' Hij keek even om zich heen en stopte bij een boomstam. ''Laten we beginnen met een Thunder Wave..'' Een Blauwe gloed kwam om de minun heen. Daarna schoot er een niet al te grote blauwe thunder wave naar de boomstam. De aanval kwam tegen de boomstam aan maar op een brandplekje na was er niet echt schade aan de boomstam. Minun had niet zo veel goeie aanvallen. 4 van de 6 aanvallen deden geen damange. Sing & Sweet Kiss waren mooie aanvallen en zorgde ervoor dat de tegenstander of gingen slapen of in de war raakte. Substitute en Wish waren defensieve aanvallen. Wish voor het genezen en Substitue voor het ontwijken van aanvallen. Hij had verder nog 2 aanvallen. Allebei bliksemaanvallen, een sterke en een slappe. Thunderwave & Discharge. ''Nega, ren nu op de boomstam af, spring er over heen en schiet naar beneden een discharge af. Nega deed wat hem gevraagd werd. Nog in de lucht schoot hij de blauwe discharge naar beneden, dit keer waren er naast brandplekken ook scheurtjes in de boomstam zichtbaar. ''Nu, ren naar die boom,'' zei hij terwijl hij naar een boom wees. En zet je nu af tegen de boom, duik opnieuw richting de boomstam met een Discharge. De Minun schoot richting de boom, zette zich er tegen af en vloog daarna richting de boomstam. Nog in de lucht gebruikte hij een discharge tegen de boom en stopte er recht voor, luid adem halend. Als minun een directe aanval had zoals IJzerstaart dan zou hij kunnen toeslaan. Dat zou een leuke combo zijn. Eerst de tegenstander bezig houden met een discharge om vervolgens recht voor de tegenstander te verschijnen en met een met volt geladen ijzerstaart toe te slaan. Hij moest dat onthouden.. Als hij Minun eindelijk de IJzerstaart had geleerd kon het van pas komen in de gym. ''Laten we een pauze nemen, je bent vast uitgeput.'' Nega liep langzaam richting Tyler om daarna weer op zijn hoofd te kunnen zitten. Je hoorde Nega even grommen en hij sprong vervolgens van Tyler zijn hoofd. Al grommend bleef hij de richting op kijken waar hij iets of iemand had gehoord..

Met kalme passen liep een brunette langs de rivier. Ze had een tijd geleden haar Glameow naar de professor gebracht. Die zou even voor haar zorgen, tot Cynthia wist wat ze met het beestje aan moest. Het tegenovergestelde van wat ze had gewild was gebeurd. Desire had zich niet verantwoordelijk gevoeld voor het beestje en had het te druk gevonden, waardoor het alleen maar geïrriteerd raakte. Summer mocht het beestje ook niet en Music was eigenlijk de enige die er echt aardig tegen was, aangezien Ezio meestal het wezentje volledig negeerde. Zo kon ze er niet mee door, dus had ze het jonge wezentje bij de Professor gebracht tot ze een oplossing had. Het klikte nou eenmaal niet altijd tussen iedereen. En dit was een goed voorbeeld daarvan. Maar, er was ook iets goeds gebeurd. Ze was door naar de finale van het contest! Music - wie nu in haar ball zat, voor rust - had haar hierbij goed geholpen. Ze glimlachte even en ging met haar hand door haar bruine haar, wat ongeveer tot aan de hoogte van haar navel kwam. Meestal had ze het niet los, maar vandaag had ze er even behoefte aan gehad om haar lange haar los te gooien.

Na een tijdje gelopen te hebben pakte ze de balls van haar riem en gooide ze hen omhoog. “Music, Summer, Desire en Ezio.. Show yourself!” riep ze uit. De vier balls openden zich en vier Pokémon kwamen eruit. Music, haar Kirlia wie de Pokémon was geweest die ze in de twee rondes van het contest had gebruikt. En misschien ook in de finale. Summer was haar eerste Pokémon, een Vulpix. Desire was haar Umbreon, die qua karakter veel veranderd was sinds haar evolutie. En tot slot was daar Ezio, degene die een angst had ontwikkeld voor alles en iedereen door zijn geschiedenis en bovendien het broertje van Nanook scheen te zijn. Hij was sterk, maar moest zijn angsten overwinnen. En daar zou ze hem bij helpen. Ze wist dat hij Nanook nu al een tijd niet gezien had, maar hij had haar team leren vertrouwen en ze hadden samen aardig wat gedaan de afgelopen twee maanden. Hij was familie, niet meer, maar al zeker niet minder. Ze glimlachte en pakte eten uit haar tas, om dit vervolgens te verdelen onder de Pokémon.

Na alles opgeruimd te hebben liepen ze door, met z’n vijven. Toen Music geluid hoorde, snoof Cynthia zacht. Toen Music wegliep, was het duidelijk dat het een bekende was. Music had een eigen wil, maar kwam altijd terug wanneer Cynthia dit wilde. “Loop maar vast,” zei ze tegen haar Pokémon. Ze waren allemaal Pokémon die zich geweldig gedroegen, dus het kon geen kwaad. Toen ze aankwam, zag ze hoe Music met haar handen in haar zij naar een Minun zat te kijken, Ezio achter Music schuilde en Summer naast Desire half aan het slapen was. Typisch. Ze herkende de jongen niet. Ze lette waarschijnlijk te slecht op om hem te herkennen, of hij was te veel veranderd. “Sorry,” meldde ze aan Tyler. “Music, laat die Minun met rust,” gebood ze haar Kirlia. Deze snoof zacht en ging naast haar staan. Ze voelde hoe Ezio aan haar andere kant ging staan, de Minun met een vreemde blik aankijkend. “Sorry voor het gedrag van mijn Pokémon,” meldde ze kalm.