Melancholic Afternoon.

Chiara keek nogmaals droog om zich heen. Niks. Helemaal niks. Ze zuchtte en liep weer wat door. Ze verstarde echter toen ze één bekende stemmen hoorde. Eentje die ze eigenlijk niet wilde horen. Ze keek omhoog en zag daar één schaduw ergens verderop staan. Vragend keek ze ernaar. Er waren er gister toch twee? Waar was die andere dan? Nouja, ze ging niet op het antwoord wachten. Het beste wat ze nu kon doen was zich omdraaien en- ''Ken je me nog?'' Ze schrok van de stem, en knalde tegelijk tegen de man op. Shit. Het was hém. ''Waar is die knul die gisteren bij je was? Die met die Riolu?'' Ze snoof. Was hij werkelijk zo dom dat hij dacht dat ze dat ging zeggen? ''Dat ga ik jou niet aan je neus hangen,'' sprak ze, en keek hem droog aan. Iets wat ze niet had mogen zeggen. Ze werd gelijk aan haar kraag gepakt. ''Ik zou maar niet zo'n grote mond hebben, als ik jou was. Je bent immers alleen.'' Chiara knarste haar tanden, wetend dat hij gelijk had. Ze had Taiki of Kioko niet bij, en Sora had ze ook niet gevonden. Nu zat ze dus goed in de problemen.

Taiki keek vragend naar de Riolu en Chimchar die uiteindelijk achter hun trainer aanrenden. Hij besloot erachter aan te gaan, ondanks het feit dat zijn trainster had gezegd hier te blijven. Kioko bleef wel staan. Die was druk bezig met Suki en Yuki. Op een hoog tempo sprong hij tussen de struiken door om die twee alleen maar bij te halen. Hij snoof echter toen hij merkte dat hij alleen Sora had gevonden. ''Cynda?'' Hij keek rond, maar zag zijn trainster nergens. Ergens voelde hij een bang gevoel omhoog kruipen. Nee paniekerig. Dat was een beter woord ervoor. Hij keek Sora aan, en zag dat deze overstuur was. Hij vroeg zich nog steeds af waarom. ''Quil?'' Vragend keek hij de jongen aan.

Sora keek naar de struiken, Shiro, Taiki en Kio kwamen uit de struiken te voorschijn gerend, Kio leek in Paniek.
"wat is er?, vroeg Sora en veegde zijn gezicht droog, hij hoorde opeens stemmen, meteen wist hij dat Kio hem kwam waarschuwen voor die twee, "Kio, het is beter als jij terug keert, zei Sora trillerig en pakte de Ball van zijn riem en liet hem terug keren,"Taiki, Shiro, kom, zei Sora terwijl hij hen voor ging, "en op je vraag of het goed gaat, ja, het gaat goed, zei Sora en opeens vanuit het niets werd er een Hyperbeam afgevuurd die recht op Taiki, hem, Shiro en Sparky afging. Sparky en Shiro konden net op wegspringen en Sora reageerde meteen en sprong voor de straal, als die raak was geweest was het over Taiki. Sora knalde tegen een boom aan, "Pika!,riep Sparky en rende op hem af, zijn shirt was gescheurt en kon niet overeind komen, Shiro werd kwaad en vuurde een Flamethrower af op het beest, hij tikte Taiki aan, en liet zien hoe hij Flamethrower gebruikte, in zijn eentje kon hij het niet, Sparky ging vonkend voor hem staan toen die Heracross aan kwam vliegen maar Sora grijnsde,"ik heb geen Riolu, zei hij en trok een gezicht en kneep zijn ogen dicht.

Sparky spitste zijn oren en verdween de bosjes in, hij vond die twee idioten die Sora hadden omsingeld gisteren en bleef in de bosjes,"Pi...Pika...CHUUU!" een Thunderbolt ging recht op de twee af. maar hij werd ontdekt en een grote hand pakte hem bij zijn staart beet,"jij bent die Pikachu die bij hem hoort, niet?, vroeg hij dreigend maar Sparky probeerde hem te bijten wat niet lukte,"Laat hen los anders krijg je klappen!, zei Sora en stond wat wankel op zijn benen, Shiro had die twee uitgeschakeld met hulp.. Sora zwaaide gevaarlijk en kneep zijn oog dicht, Shiro sprong kwaad naar voren en balde zijn vuisten voor een Focus Punch en ging recht op de man met Sparky en Chiara af...

Roxas keek toe hoe de Pokémon verdwenen, nu waren alleen Suki, Kioko en Yuki er alleen nog, hij herrinerde zich dat Shio er ook nog was en gooide de Bal omhoog, het was niet eerlijk om alleen Yuki uit zijn Pokéball te laten,"Vee, zei Shio blij en rekte zich uit, " ga maar lekker spelen, zei Roxas een beetje neerslachtig. Suki rende hyper achter Kioko aan en Yuki zat een beetje afgezonderd. Shio leunde tegen zijn knie en rolde zich op.
hij wilde achter hen aangaan en stond tenslotte op, het kon hem niets schelen dat Chiara had gezegd hier te blijven, "Suki, kom, zei Roxas en reikte zijn arm naar haar uit, hij liet Yuki en Shio terug keren en pakte Kioko op,"sorry maar ik hou het geen minuut langer meer uit, misschien is er iets gebeurt, zei Roxas ongerust tegen de twee Pichu, Suki knikte en Roxas rende tenslotte met Kioko en Suki de bosjes in. Suki trilde van angst ze had het niet zo op bossen,"Sora! Chiara!, riep hij zo hard als hij kon en zette Kioko even op de grond. Suki was op zijn hoofd gaan staan en keek mee,"SORA, SPARKY!, brulde Roxas,"ik kan het niet opbrengen om Sora ook nog eens te verliezen, zei Roxas neerslachtig en Suki keek hem aan met haar bruine oogjes. "Pi, pichu!, zei Suki en sprong naast Kioko neer en keek Roxas aan met gebalde vuistjes en keek hem vastbesloten aan,"Kioko, wat dacht je ervan om eerst je trainster te zoeken dan vinden we vast en zeker Sora, zei Roxas vastbesloten en Suki ging naast Kioko lopen,"allebei dicht bij me blijven, voegde hij er waarschuwend aan toe...

Taiki keek toe hoe Kio in zijn pokéball verdween. Aangezien hij maar half wist wat er gisteren eigenlijk aan de hand was, snapte hij er haast niks van. Hij knikte toen Sora hem riep en liep op hem af. Vervolgens maakte Sora duidelijk dat hij in orde was, maar Taiki geloofd het maar half. Er was duidelijk meer aan de hand. Hij ging er alleen niet meer op in omdat het niet zijn zaak was. Hij schrok op toen hij de Hyper Beam op zich af zag komen. Hij wilde aan de kant springen, alhoewel hij misschien al te laat zou zijn, maar Sora ving de klap voor hem op en knalde tegen een boom. ''Cyn!'' Gehaast rende hij op de jongen af, en keek of hij in orde was. Het zou eigenlijk hem moeten zijn die daar lag in plaats van Sora. Hij wierp een kwade blik naar het wezen wat dit veroorzaakt had en liep naar Shiro toe, die hem vervolgens aantikte terwijl hij zijn Flamethrower afvuurde. Taiki snoof even. Hij kon geen Flamethrower, maar hij zou met alle plezier zijn Ember inzetten. Wat hij dan ook deed. Daar stond hij dan met Shiro. Die andere twee waren plots verdwenen, waarvan hij niet wist waarnaartoe. Daar moest hij zich nu niet op concentreren, hij moest zich concentreren op de pokémon die die Hyper Beam had afgevuurd. Die moest hij er eerst onder krijgen.

Kioko keek verbaasd op toen de jongen zijn pokémon liet terugkeren. Vooral omdat de Eevee er net uit was. Ze stopte abrupt met rennen en keek hem vragend aan. Ze werd opgetild door Roxas, terwijl hij vertelde dat hij naar ze op zoek ging. Ze knikte en glimlachte vaagjes. Zelf zou ze ook wel op zoek willen naar Chiara. Spelen was leuk en aardig, maar ze wist dat er iets aan de hand was. Iets dat niet goed was. Dat voelde ze gewoon. Ze was echter nog jong, dus realiseerde ze zich dat minder snel. Pas vanaf het moment dat Taiki vertrok kreeg ze een slecht voorgevoel. Roxas rende de struiken in, terwijl hij een paar keer twee namen riep. Ze keek met hem mee om zich heen, maar merkte tot haar ergernis niks. Ze werd weer op de grond geplaatst, waardoor ze opnieuw naar boven moest kijken. "Kioko, wat dacht je ervan om eerst je trainster te zoeken dan vinden we vast en zeker Sora." Ze knikte en grijnsde breed. Hij zei nog iets tegen haar, maar dat kreeg ze niet mee. Ze was druk bezig met een geur op te pikken. Uiteindelijk rook ze iets. Het was iets zoetigs. Niet zo zoet als een Pecha Berry waar ze verzot op was, maar... Een klein beetje zoet maar. Ze herkende de geur. Als een speer schoot ze er vandoor, regelrecht op de geur af. Helaas rook ze ook andere geuren, die haar vaag bekend voorkwamen. Niet dat ze daarnaar gebierde. Ze was allang blij die ene geur opgepikt te hebben.

Chiara merkte de gele bliksemstraal op. Was dat Sparky? Haar vraag werd beantwoordt zodra de Pikachu uit de struiken werd getrokken aan zijn staart. ''Laat hem los, mafkees!'' Ze wilde hem trappen tegen zijn schenen, maar haar voet miste haar doel. Op dat moment hoorde ze de stem van Sora in haar oren. Aan de ene kant was ze blij hem te zien, maar toen ze hem zo wankel zag staan had ze eigenlijk gehoopt dat hij niet zou komen. Op dat moment merkte ze de Chimchar op die een aanval voorbereidde. En.. Wacht eens.. ''Cynda!'' Ja, ze had het goed! Het was haar Cyndaquil! Taiki kwam op hen afgesprint met zijn Quick Attack. De Cyndaquil nam Chiara wel voor zijn rekening, aangezien hij dacht dat Shiro het voor Sparky op zou nemen. Met een harde knal kwam hij tegen de arm van de man aan waar hij Chiara mee vast had. Hij beet er zo hard mogelijk in zodat hij Chiara wel los moest laten, wat ook gebeurde. Vervolgens sprong hij weer terug op de grond en rende met zijn trainster terug naar Sora. ''Bedankt Tai,'' sprak zijn trainster uiteindelijk en knipoogde naar hem. Hij glimlachte kort, blij omdat zijn trainster weer voor even in veiligheid was. Of dat ook zo bleef was een tweede, maar zover waren ze nog niet...

Shiro sloeg de man met Sparky keihard die naar achteren deinsde en Sparky los liet, hij vonkte waarschuwend.
Sora keek grijnzend naar de Team Fox leden die naar achteren deinsde, in een fractie van een seconde voelde Sora een hand bij zijn capuchon en werd ruw naar achter gesleept, zijn zijkant van zijn lichaam deed zeer en trok een gezicht het had hem moeite gekost om overeind te blijven staan en viel dus met een klap tegen de grond en werd meegesleept,"zo en zeg nu waar die Riolu is!, zei hij nijdig en Sora keek hem met een schaapachtige blik aan,"ik weet niet waar jij het over hebt, idioot!, brulde Sora en probeerde zich los te rukken uit de greep van zijn hand,"maak dat de kat wijs, je liegt en ik hou niet van kinderen die liegen, sprak hij nijdiger maar Sora bleef kalm,"IK HEB GEEN RIOLU!, schreeuwde Sora kwaad,"ben je doof ofzo?, ik heb alleen een Pikachu en een Chimchar!, voegde hij er kwaad aan toe. Sparky was naar Chiara gekropen en hield zijn pijnlijke pootje vast, Sora's hart bonkte zowat in zijn keel en de moeite die het hem koste om te spartelen vergde veel van hem. Shiro keek de man nog steeds wraakzuchtig aan en zette zich schrap, Sora grijnsde breed, die twee idioten waren er met open mond ingetrapt,"wat valt er te grijnzen?, vroeg hij dreigend en Sora antwoordde niet meteen,"ik zie nu pas hoe lelijk jij bent... SHIRO FLAMETHROWER!!, brulde Sora en Shiro sperde zijn mond open en vuurde withete vlammen af op de man die wegsprong en Sora losliet, hij knalde tegen de grond en probeerde weg te rennen maar struikelde toen hij naast Sparky lag...

Chiara keek geschrokken naar het voorval dat zich voor haar ogen voor deed. Ergens wilde ze erop afrennen, maar werd tegengehouden door iets wat ze niet kon beschrijven. Ze vond het moeilijk, aangezien Sora wel het lef had gehad haar te beschermen. Ze gromde en balde haar vuisten, die langs haar lichaam hongen. Kon ze niet íets doen? Haar blik viel op Taiki, maar die probeerde de Heracross op afstand te houden. Zo te zien kon hij het prima volhouden zonder haar. Waar was ze eigenlijk mee bezig? Ze liet de rest vechten zonder zelf iets te doen, net zoals de vorige keer. Nee, ze weigerde om zoiets te doen. Ze zou meehelpen, al zou ze haar eigen leven in gevaar brengen. Toen ze opkeek zag ze dat Sora naast haar en Sparky lag. Hij zag er niet al te best uit. ''Rotjoch,'' hoorde ze één van die twee mompelen. Voor ze er erg in had stonden de twee voor hen. Ze gromde nogmaals, voordat ze haar handen nog meer samen kneep. ''Dacht je nou werkelijk dat we zo dom waren?'' Die zin was gericht op Sora, maar ze kon het niet laten erop te reageren. ''Eigenlijk... Dacht ik dat wel.'' Bam. Ze had de vent die haar net vast had een mep verkocht. Hij greep vlug naar zijn neus, maar hij bloedde niet. Zo sterk was ze nou ook weer niet. Wat een aansteller. ''Je verdiende loon, pervert,'' snoof ze, en keek de andere man strak aan, niet wetend wat er allemaal in het andere gevecht gebeurde.

''Cy~n!'' Kleine vuurbolletjes schoten weer op de Heracross af, nadat Taiki zijn Quick Attack had gebruikt om in de buurt te komen. Ze waren niet allemaal raak, maar de Heracross kon ze niet stuk voor stuk ontwijken. Niet dat het zoveel schade aanbracht. Taiki's energie werd langzaam opgeslokt door dit gevecht. Op dat moment zag hij de Heracross op hem afkomen, klaar om een aanval op de Cyndaquil los te gooien. Deze was echter te moe geworden hem te ontwijken en bleef stokstijf staan. Als hij deze klap ontving, was het afgelopen. Hij kneep zijn ogen dicht, terwijl hij een klap verwachtte. Hij keek echter weer op toen hij een bekende stem hoorde. ''Pi~!'' Een gele lichtflits schoot op de enorme keverpokémon af, die hem niet verwachtte en de volle laag kreeg. De Pichu kwam trots en vastberaden op Taiki afgerend, ging naast hem staan en nam een stoere houding aan. Ze was gekomen om hem te steunen, dus zou ze dat laten zien ook!

Sora grijnsde breed toen Chiara hem die klap gaf en krabbelde moeizaam overeind maar zijn handlanger kwam op hem af lopen met opgeheven vuist, Shiro trok zijn lip op maar hoorde voetstappen hun kant oprennen. "Suki, Thunderbolt!, riep een stem die Sora vaag bekend voor kwam en een lichtstraal liet hem stoppen,"zo en nu jij!, zei Roxas en had de hand van de man beet gepakt en legde hem zonder moeite neer op de grond. Sora had een tak zien liggen en pakte hem op en zag dat Kioko Taiki aan het helpen was,"Shiro, help Taiki en Kioko, ik heb nog iets te vereffenen met deze idioot!, zei Sora en Shiro rende naar hen toe of hij nog kon helpen,"kijk uit, broertje, dit is iets tussen hem en mij!, zei Sora en wankelde gevaarlijk en wilde een harde klap uit delen met de tak,"deze is voor Sparky!, zei hij en deelde hem een flinke klap uit met de stok, hij vloog echter naar voren en Sora wankelde naar achteren en liep tegen Roxas op die hem opving,"help eerder Chiara, ik red me wel, zei Sora zacht en hield zich tegen met zijn ellebogen maar Roxas schudde zijn hoofd hij bleef geknield bij hem zitten, "Pikapi, zei Sparky en kwam aanrennen,"Sparky.." hij was opgelucht hem te zien evenals als zijn broertje..

Shiro rende naar de twee Pokémon toe, wat als ze nou eens een gebundelde aanval deden? zou dat helpen?
hij tikte beide aan, Shiro legde uit hoe een gebundelde aanval werkte, de eerste Pokémon die het meeste kracht bezat begon eerst daar volgde zijn teamgenoten, hij en Sparky deden dit vaak als het moeilijk was om een tegenstander te verslaan..

"jij denkt toch niet dat ik je laat liggen terwijl die idioten hier rondlopen?, vroeg Roxas met een brede grijns aan zijn broer,"laat Yuki helpen, er loopt hier ergens nog een veel groter beest rond, zei Sora met een waarschuwende blik. Roxas trok een wenkbrauw op, was dat het beest die Sora heeft aangevallen?. "dan heb ik geen keus, Shio, Yuki! kom er uit!, riep Roxas en gooide twee Pokéballen de lucht in, er verschenen twee silhouetten een Eevee en een Piplup,"Pip?" en de Piplup keek hem vragend aan evenals Shio maar Roxas kwam overeind zodat Sora alleen nog op zijn armen steunde. "ik wil dat jullie, Suki en de rest gaan helpen, behalve Yuki, jou heb ik zometeen nodig, zei Roxas en Yuki keek hem schaapachtig aan maar Roxas grinnikte en trok hem naar zich toe, "en Shio, zie je dat meisje daar?, vroeg Roxas en de Eevee knikte," laat die mannen zien dat hij niet dichterbij moet komen vooral en vooral niet bij Sora, voegde hij eraan toe, "Vee!, zei Shio en zette zich schrap en rende snel naar op de twee mannen af en rechtte zijn rug,"kan je staan? vroeg Roxas aan Sora,"ik probeer het, was het antwoord van zijn broer. Hij keek toe hij het probeerde maar telkens weer op de grond viel, het was toch niets ernstigs? zijn broer was roekeloos en koppig maar hij kon het niet aanzien om hem zo te zien vechten tegen pijn,"kom hier, zei Roxas uiteindelijk en legde een arm over zijn schouder en trok hem overeind,"waarom ben je zo stom?, je weet donders goed dat Pokémon gevaarlijk kunnen zijn, zei Roxas met een brede grijns, Yuki had Sparky overeind kunnen helpen en ze beide achter hen aanliepen naar Chiara en Shio..

Taiki knikte ten teken dat hij het begreep. Zijn blik bleef rusten op Kioko, die uiteindelijk ook knikte. Als Shiro gelijk had met het feit dat de sterkste eerst zijn aanval moest afvuren, dan moest de Chimchar zelf beginnen. Zijn Ember was een slechte basis om een aanval te combineren, laat staan de donder van Kioko die ze af en toe niet onder controle kon houden. De Pichu merkte dat hij zijn blik nog steeds niet van haar af had gehouden en keek hem vragend aan, maar Taiki schudde zijn hoofd, alsof hij daarmee duidelijk wilde maken dat het niets was.

Chiara keek spottend naar de man die voor haar stond. Wilde hij nog een klap ofzo? Hij. Stond. Te. Kortbij. ''Trut,'' weerklonk sissend, waarschijnlijk sprak hij tussen zijn tanden door. Oh, dus meneer was kwaad omdat ze hem een oplawaai had gegeven, terwijl hij haar eigenhandig probeerde te vermoorden om Kio in zijn handen te krijgen. Eigenlijk zou ze nu moeten lachen, maar dat deed ze niet. Chiara tuitte haar lippen en fronste, terwijl die vent nog kortertbij kwam. Oké, dat was de grens, verder kwam hij niet. Ze deed gauw een stap achteruit, en bleef hem strak aankijken. Op dat moment zag ze de Eevee voor haar springen die zijn rug rechtte. Was hij.. Een pokémon van Roxas? Ze draaide zich even om, zodat ze Roxas' gezicht kon zien, en zag dat Sora op Roxas' schouder rustte. Nouja, hij leunde erop, maargoed. Waar ze wel zeker van was, was dat het de schuld van deze twee idioten waren dat Sora nu gewond was. En flink ook. Het liefst zou ze zich weer omdraaien en hen de huid volschelden, maar dan zou ze niet alleen die twee mannen een trauma voor hun leven geven. Nee, ze kon het beter netjes houden. Zowel voor zichzelf als de rest.

Sora leunde met zijn volle gewicht op Roxas zijn schouder en liet zijn hoofd een beetje hangen, zijn energie was bijna op, Sparky had ongerust zijn blik gericht op zijn trainer en kreeg tranen van boosheid in zijn ogen,"Piiiiikaaa!, Gromde Sparky en duwde Shio aan de kant en besprong het hoofd van de man die Sora net had beetgegrepen en vonkte dreigender,"Pi-pika.."
"Sparky nee!, riep Sora die besefte wat zijn Pokémon probeerde uit te halen als hij dat zou doen dan belastte hij zijn pootje en probeerde zich los te rukken om hem van die man af te halen maar zijn lichaam werkte tegen maar hij moest zijn Pikachu helpen,"Sparky!, riep Sora en wist zich eindelijk los te rukken van zijn broer en besprong die man en greep Sparky net op tijd beet toen zijn handlanger hem er vanaf wilde gooien, hij rolde op zijn zij en kwam terecht achter hen,"Sora nee!, hoorde hij zijn broertje roepen. Sora trok een gezicht maar probeerde overeind te komen en greep een tak beet, Sparky mocht zijn poot niet meer belasten dan nodig was. hij hoorde weer Roxas stem,"Shio, ga me broertje helpen," hij wist overeind te komen en probeerde zo snel mogelijk naar Roxas en Chiara te rennen wat hem lukte en liet zich vallen,"gelukkig ben je in orde, je moet me niet zo laten schrikken, zei Sora opgelucht en drukte zacht zijn koppie tegen zijn schouder,"pika, zei hij met grote twinkelende ogen, Sora wist dat hij probeerde te helpen maar Sparky is zijn aller beste vriend, net zoals Chiara en Taiki of Roxas en Suki dus hem mocht niets overkomen, Roxas was weer neergeknield naast hem en steunde met zijn knie in Sora's rug. hij voelde zich hulpeloos nu hij daar zo lag en zag dat Roxas zijn handen tot vuisten had gebald, Rox moest net zo kwaad zijn als hij, zou hij toe moeten geven en Kio moeten weggeven? Kio was het laatste wat hem toe behoorde van zijn moeder...


Shiro knikte en sprong naar voren, de Heracross leek uitgeput te zijn maar liet niks merken en vuurde nog een aanval op hen af maar die miste!, Shiro had zijn zwakke plek gevonden, hij sperde zijn mond wijd open en vuurde een enkele ember af om te zien of het werkte, die vuurbol ging rechtop het plekje waar de Chimchar had heen gericht, een zacht plekje bij de zijkant van zijn zij en leek te werken. De Heracross had duidelijk pijn toen hij daar werd geraakt meteen vuurde Shiro zijn volledige Flamethrower af en tikte Taiki en Kioko aan, als ze dat plekje bleven aanvallen dan hadden ze misschien nog een kans...

Chiara keek toe hoe Sparky de man had besprongen. Aan de ene kant kon ze wel in lachen uitbarsten, maar aan de andere kant wist ze dat Sparky zichzelf niet teveel moest belasten. Sora leek er ook zo over te denken en haalde zijn Pikachu van de man zijn hoofd. Hij rolde nu wel op zijn zij, wat vast pijn moest doen. Ze zag de twee kwaad naar Sora kijken. Wanneer hielden die twee nou eindelijk eens op? Dit gevecht had helemaal geen doel meer, dus waarom zouden ze het voortzetten? De jongen kreeg het voor elkaar om op te staan en op hen af te rennen, waarna hij zich op de grond liet ploffen. Chiara grijnsde eventjes, voordat ze haar blik weer op haar tegenstanders richtte. Ze stond niet ver van hen af, wat aan de ene kant goed was, maar aan de andere kant weer niet. ''Als je ons die Riolu geeft ben je zo van ons af,'' grinnikte de één. Ze fronste lichtjes, terwijl haar ogen een pissige blik in zich meedroegen. ''Ga toch fietsen jij,'' mompelde ze zacht, voordat ze haar hoofd ietwat op tilde. ''We hebben geen Riolu, en al zouden we die hebben, kreeg je hem van zijn lang zal ze leven niet!'' Haar stem was overgeslagen en had een dreigende toon erin. Ze wist dat het die twee niet afschrok, maar ze was gewoon kwaad. Het had nieteens zin meer om logisch na te denken.

Taiki keek geconcentreerd naar de uitvoering van Shiro's plan. De Chimchar zocht blijkbaar eerst de zwakke plek van de Heracross op. Het was wel handiger, maar het vergde ook veel energie en tijd. Toen de Chimchar hem uiteindelijk gevonden had vuurde hij zijn Flamethrower af. Dit was voor Taiki het teken om zijn Ember op dezelfde plaats af te schieten. Hij wisselde kort een blik uit met Kioko, voordat hij daadwerkelijk aanviel. Samen met Kioko vuurde hij zijn aanval op de zwakke plek van de enorme kever, die bezweek onder de aanvallen. De blauwe pokémon vloog tegen een dichtsbijzijnde boom en bleef daar uitgeput liggen. Ze hadden gewonnen! ''Pi!'' Kioko glimlachte en sprong vrolijk op en neer. Een soort van overwinningsdans. Taiki keek naar zijn trainster, terwijl hij opgelucht zuchtte. ''Cyn!''

Chiara keek op bij het horen van haar Cyndaquil, wat ervoor zorgde dat ze haar gezicht wegdraaide van hun belagers. Ze grijnsde breed naar haar pokémon, niet wetend dat één van die twee zachtjes op haar af kwam. Voor ze er erg in had stond hij achter haar en had haar vastgegrepen. Ze gromde nukkig, en spartelde tegen, maar op het moment dat ze iets voelde drukken tegen haar keel bleef ze stokstijf staan. Het voelde scherp aan. Voor zover ze kon zien zag ze de hand van de persoon die haar vast had, en een stukje dat wel iets van ijzer moest zijn. Het glom in het zonlicht. Wacht, was dat nou een mes? Oh geweldig, ze probeerden haar nog echt te vermoorden ook. Normaal gesproken zouden mensen in paniek raken in zo'n situatie. Zij had echter geleerd kalm te blijven, alhoewel ze elk moment een paniek-aanval kon krijgen. ''Je weet wat je moet doen om haar heel terug te krijgen, neem ik aan?'' Ze fronste, alhoewel ze wist dat dat niet op haar gericht was. Hoe ver kon je wel niet gaan voor zoiets, hoe diep kon je wel niet zinken om iets te bemachtigen wat je niet kon krijgen? Hopelijk trapte Sora er niet in. Dat was wel het laatste wat ze van hem wilde.

Sora keek hem met een pijnlijke blik aan maar kwam heel moeizaam overeind en richtte zijn blik op de man die Chiara bedreigde met een mes en richtte zijn blik op Shiro, Sora maakte gebaren achter zijn rug en Shiro verdween de bosjes in en Sora pakte de Pokéball van Kio en trok een gezicht, hij hield het niet meer en wankelde naar achteren en Roxas ving hem op,"wat ga je doen?, vroeg hij geschrokken,"vertrouw me, was zijn antwoord en gooide de Pokéball van Kio de lucht in, hij hoorde zijn broertje naar adem snakken en hij grijnsde alleen,"Kio, speel mee, Shiro komt je bevrijden zodra jij bij zijn handlanger staat maar hou afstand, oke?, fluisterde Sora in zijn oor en Kio trilde even en Sora gaf hem een knuffel ende Riolu keek geschrokken naar de man die Chiara in zijn houdgreep hield maar knikte. hij liep stapsgewijs naar de man toe en Sora richtte zich op die idioot die Chiara beethield,"denk maar niet dat jullie hier mee wegkomen, laat haar los!, zei Sora en voelde de kracht in zijn benen wegebben. op het moment dat Kio bij die vent stond.."SHIRO NU!, schreeuwde Sora, meteen toen hij zijn naam hoorde verscheen er een valkuil rondom hun voeten en die van Chiara en liet de man los en rende Sora naar Chiara om haar daar weg te trekken en Kio in veiligheid te brengen, hij wenkte naar de bosjes en Roxas volgde hen...

ze hadden al een tijdje gerend en Sora zakte hijgend tegen een boom en legde zijn arm op zijn zij en legde zijn hoofd op zijn knieën,"wat is er gebeurt dat je zo bent toegetakeld?, vroeg Roxas ongerust en zat geknield naast hem,"ik, Taiki, Shiro en Sparky werden heel onverwachts aangevallen door een sterke tegenstander en aangezien het een sterke aanval was gooide ik me voor Taiki anders was hij uitgeschakeld geweest, mompelde Sora maar net goed te verstaan,"je bent een gestoorde gek, nu ben je zelf half uitgeschakeld, grinnikte Roxas en Sora grinnikte ook,"ik mag dan wel gestoord zijn maar niet zo gestoord als die twee gekken die nu daar in die valkuil liggen, zei Sora grinnikend en trok daarbij een pijnlijk gezicht. hij voelde hoe hij overeind werd getrokken door zijn broertje en leunde weer met zijn volle gewicht op Roxas," je moet heel even volhouden, we zijn bijna bij het hutje, zei Roxas zowel tegen Sora als Chiara...

Chiara keek geschokt naar hoe Sora een pokéball van zijn riem haalde. Dat was toch Kio's pokéball? Nee. Nee, dat mocht hij niet doen. Dat stond ze niet toe. Helaas voor haar kon ze niks doen. Ze kon alleen toekijken hoe het silhouet van de Riolu zichtbaar werd, die langzaam de kleuren kregen die hem toebehoorde. ''Nee... Trap er niet in..'' sprak ze ongelovig, alhoewel er geen geluid uit haar keel kwam. Het waren meer de lippen die deze woorden vormden. Elke stap die Kio dichterbij zette, zorgde ervoor dat haar angst groter werd. Niet de angst om ter plekke neergestoken te worden, maar de angst voor wat er met de Riolu ging gebeuren. Schuldgevoel knaagde aan haar, wetend dat het dan haar schuld zou zijn als er iets met het blauwe wezentje gebeurde. Hij was nog zo jong.. En had nu al zoveel verantwoordelijkheid gekregen door deze verachterlijke idioten. Haar blik viel even op de Cyndaquil, die machteloos aan de kant stond. Zijn blik stond geïrriteerd, en hij gromde zacht, maar vals. Kioko keek ook niet al te vrolijk toe naar de situatie. Chiara wist hoe zij zich moesten voelen, en dat voelde vreselijk. Het gevoel dat je het haatte dat je niks kon doen, terwijl er iets voor je neus gebeurde. Het was haar eigen domme fout geweest. Zíj lette niet op, en nu konden de anderen haar troep opruimen. Wanneer kon zij eens een keer de held uithangen, zonder te falen om iemand te beschermen? Wanneer kon zij eens laten zien dat ze iets in haar mars had, en niet geschrokken omging met wat er allemaal gebeurde? Ze voelde zich een grote trut, die andere alleen maar in gevaar bracht. God, wat haatte ze zichzelf op het moment.

"SHIRO NU!" Chiara schrok op. Vrijwel meteen nadat Sora naar de Chimchar had geschreeuwd verscheen er een valkuil onder hun voeten. De man liet haar meteen los, waardoor ze tijd genoeg had om weg te komen. Sora greep haar aan haar arm vast en trok haar aan de kant. Met een zachte plof viel ze op de veilige grond, en kwam meteen recht, terwijl Sora en de rest naar de struiken toe renden. Ze zette het vlug zelf op een lopen. Ze wilde op het moment overal behalve hier zijn. Zolang iedereen maar in veiligheid was vond zij het prima.

Na een tijdje te hebben gerend kwam de groep tot stilstand. Sora stond tegen een boom gebukt, terwijl zijn broer hem iets vroeg. Chiara zelf stond ook nog na te hijgen, maar hield haar blik strak gericht op de twee jongens. Wat een idioot.. Hij ving zelfs de aanval voor Taiki op.. Zo iemand had ze nog nooit van haar leven ontmoet. Ze keek omlaag bij het horen van haar Cyndaquil. ''Het gaat wel, echt waar,'' mompelde ze tegen hem, toen ze zijn vragende blik had gezien. De Pichu stond vlak naast hem, en zag er uitgeput uit. ''Rusten jullie maar lekker uit,'' sprak ze met een kleine glimlach op haar gezicht, terwijl ze de twee pokéball van haar riem klikte en ze terug liet keren. Ze klikte de pokéball terug aan haar riem en liep langzaam op de twee af. ''Ik ben de tel kwijtgeraakt over hoe vaak ik je nou wel niet bedankt heb, maar.. Bedankt,'' sprak ze uiteindelijk, met een scheve glimlach. Ze was blij Sora te hebben ontmoet, ook al had ze misschien niet in deze situatie dan gezeten. Of juist wel, en hadden ze nooit meer iets van haar teruggevonden. Ugh, daar moest ze eigenlijk niet aan denken..

"zeg broertje?, waarom rende je weg want ik snap het niet, zei Roxas en Sora keek hem schaapachtig aan, hij wilde er niet over praten in plaats daarvan voelde hij een stekende pijn in zijn zij en mompelde iets,"nou... ik haat hem en het is net alsof hij haar heb vervangen terwijl hij 3 jaar niks van zich heb laten horen, gromde Sora nijdig. Roxas keek hem fel aan maar het deerde Sora niet dat zijn vader een "nieuwe" vriendin/moeder had, "je weet donders goed dat dat niet zo is, zei Roxas en zijn stem klonk kalm maar ook verdrietig. "ik heb geen probleem met het feit dat hij verder wilt maar voor mij hoeft dat niet, ik heb Sparky en me overige Pokémon en jou, meer heb ik niet nodig, zei Sora en keek zijn broertje aan maar die glimlachte alleen,"je doet nu wel stoer maar eigenlijk ben je gewoon een sukkel die af en toe roekeloos is, zei Roxas met een brede grijns,"houd je kop jij, ik ben niet roekeloos, zei Sora grinnikend maar trok een gezicht, hoever was het nog naar dat hutje? het was dat hij tegen Roxas aanleunde anders had hij het niet gered en Chiara... hij was doodongerust geweest over haar vooral toen die halve gare die mes op haar keel had gepland. Kio had het blijkbaar aan gevoelt want hij was naast haar gaan lopen en had haar hand beetgepakt en bleef dicht bij de groep.
Hij had niet de moeite genomen om zijn Pokémon terug te roepen daar had hij de kracht niet op voor kunnen brengen en kostte nu veel meer moeite om een stap te verzetten dan eerst en sloot tenslotte zijn ogen, hij was doodmoe en had geen energie meer, "Sora!" hoorde hij zijn broertje nog roepen en alles werd wazig...

Chiara keek naar de twee die met elkaar in gesprek waren. Ze had een paar woorden opgevangen, waardoor ze kon uitvogelen dat het een privégesprek was, dat te maken had met hun ouders. De rede waarom Sora eigenlijk was weggerend, en de ellende was begonnen. Alweer. Ze zuchtte en besloot maar wat om zich heen te kijken. Hoe ver was het nog naar het hutje? Haar tas lag er nog. Ze hoopte niet dat iemand anders hun spullen had gevonden en ze mee had genomen. Die tas was duur geweest, evenals de spullen die erin lagen. Laat staan het feit dat er nog geld in zat. Genoeg geld. Op dat moment voelde ze iets warms in haar hand glijden. Ze keek omlaag en merkte dat het Kio was. Chiara glimlachte breed. Ondanks het feit dat hij jong was, en verlegen, was hij toch ietwat open voor haar, en daar was ze blij om. Ze wist dat de Riolu niet iedereen blindelings vertrouwde, dat had Sora haar zelf verteld, maar het leek erop dat ze zijn vertrouwen had gewonnen. Dat had ze eigenlijk allang, maar het viel haar nu pas op.

Het meisje schrok op uit haar gedachtestroom toen ze plots Roxas' stem hoorde. Ze keek vlug zijn kant op en zag dat Sora op de grond lag. Waarom..? Wacht, hij was toch niet flauwgevallen? Oh god, wat kon ze het beste ook alweer doen in zo'n situatie? Oké, het beste wat ze kon doen was hem in een comfortabele ligging leggen, toch? Ze liep er vlug op af, en zorgde ervoor dat Sora languit op de grond lag. En.. Nu..? Vragend keek ze Roxas aan. Ze konden Sora het beste bij zinnen brengen, en dat ging heel gemakkelijk met water. En aangezien Roxas de enige was met een waterpokémon... Zijzelf had alleen een vuur en elektrische pokémon, en Sora had voor zover ook geen watersoort. Hij was dus de enige die kon helpen.

Roxas keek zenuwachtig naar het gezicht van zijn broertje en keek hoe Chiara zijn broer goed recht lag terwijl ze hem vragend aankeek..."Yuki!, riep Roxas en de Piplup kwam aanlopen met een boze Suki achter hem aan. ze hadden toch niet weer ruzie? hij had daar nu geen tijd voor en vooral niet nu Sora daar lag," allebei nokken, ik heb hier nu geen tijd voor, zei Roxas geïrriteerd en Suki draaide zich nijdig weg en Yuki keek hem boos aan maar het deerde hem niet," Yuki, richt je Bubble zachtjes op Sora's gezicht zodat hij wakker word, zei Roxas maar Yuki wierp hem een blik toe maar Roxas negeerde dat en Yuki deed wat hem werd gezegd en een aantal kleine belletjes gingen kapot toen ze zijn gezicht raakten. hij kreunde en deed zijn ogen open,"wa-waar ben ik?, vroeg Sora verward en keek om zich heen, "nog steeds op dezelfde plek, antwoordde Roxas en Sora knikte. Roxas besefte dat het zijn zij moest zijn en hurkte naast hem neer en trok zijn shirt wat op, er was een grote rode striem te zien, precies net na zijn ribben, "hoe hard was die straal wel niet?, vroeg Roxas geschrokken, dit kon niet zomaar een schrammetje zijn daar was waarschijnlijk de impact te groot voor geweest. opeens werd Shio onrustig en wees naar een opening van de bosjes, "oke, volgens Shio zijn we vlakbij het hutje dus denk je dat je kunt staan?, vroeg Roxas aan zijn broertje die knikte en Roxas pakte een arm van Sora en trok hem overeind maar zwaaide zelf een beetje zo sterk was hij niet en zijn broer voelde als lood aan voor op zijn schouders, "niet alweer, kreunde Roxas en wierp een blik op de ruzïende Pichu en Piplup.
"Pichu!, riep Suki verhit en balde haar kleine vuistje en liep op de Piplup af die uitdagend zijn ooglid naar beneden trok en zijn tong uitstak, "Piiipluuup, zei hij uitdagend en schudde zijn achterwerk en rende de bosjes in. terwijl Suki hem boos achterna rende, "Suki!, Yuki!, kom terug!, riep Roxas boos en herrinerde dat Sora aan zijn schouder hing tenslotte liepen ze de bosjes in en kwamen bij het hutje...

Roxas leek haar idee door te hebben en liet zijn Piplup een Bubble-aanval uitvoeren. Ze glimlachte opgelucht toen ze Sora zijn ogen zag openen. Gelukkig, dat was alweer een zorg minder. Roxas kwam naast haar zitten en trok Sora's shirt ietwat omhoog, waardoor iets rood-achtigs zichtbaar werd. Ze schrok ervan. Was dat bloed? In dat geval kon het beter schoongemaakt worden. Zodra ze bij het hutje waren aangekomen zorgde Chiara ervoor dat die wond schoon kwam. Of hij nou wilde of niet. Gelukkig was het niet ver meer, zoals Roxas net al duidelijk maakte. Of eerlijk gezegd, Shio. Ze keek toe hoe Roxas zijn broer weer ondersteunde, maar merkte dat hij het er moeilijk mee had. Ze besloot het initiatief maar te nemen en pakte Sora's vrije arm, die ze over haar eigen schouder wierp. Zoveel verschilde ze gelukkig niet in lengte. Op dit soort momenten was je eigenlijk blij dat je klein was voor je leeftijd.

De ruzie van de twee pokémon maakte het er niet beter op. Toen ze uiteindelijk wegrende werd het nog erger. Ze slikte moeizaam, terwijl ze Sora nog steeds ondersteunde. Zelf kon ze er niet achteraan gaan, en Roxas wilde zijn broer niet in de steek laten. Er zat dus niks anders op dan Taiki de opdracht te geven, alhoewel hij zijn rust allang had verdiend. Hopelijk nam hij het haar niet kwalijk. Ze greep naar de pokéball van de Cyndaquil met haar vrije hand en liet hem tevoorschijn komen. ''Taiki, kun jij Suki en Yuki terugbrengen? Wij hebben onze handen een beetje vol, zoals je ziet.'' Hij knikte, en rende dezelfde struik in als de Pichu en Piplup. ''We zien je wel bij de hut!'' riep ze hem nog na, voordat ze verder liep.

Chiara deed gauw de deur open, zodat ze naar de bank konden lopen. Daar plantte ze Sora op de bank, en keek rond. Pas toen herinnerde ze zich de badkamer. ''.. Ik wil dat je gaat liggen, dan zoek ik iets om wat water op te doen,'' sprak ze zacht, en liep vervolgens de gang op waar de kamer die ze zocht bevond. Ze deed de deur open, herinnerde zich toen dat ze hier een ontmoeting met een Spinarak heeft gehad, en bleef toen even staan. Nee, dit moest ze doen. Ze liep gauw door de deuropening en zocht naar iets dat op een handdoek leek. Of een washandje. Nadat ze de hele badkamer overhoop had gehaald merkte ze hoe stom ze eigenlijk was. Oh, ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Natuurlijk was hier geen handdoek te vinden, noch een washandje. Deze plek was verlaten, dus de spullen die hier ooit lagen waren ook verdwenen, samen met de bewoners. ''Goed bezig, Chiara,'' mompelde ze. Wat kon ze nu doen? Ze moest iets hebben om water op te gooien. Ze móest die wond schoonmaken.

Sora deed zonder commentaar wat hem werd gezegd en voelde een klein geel pootje op zijn wang, het was Sparky die zijn hoofdje neerlegde naast hem, Shiro was maar met Taiki meegegaan voor het geval dat. hij had daar immers niks over gezegd, de kleine Chimchar was er gewoon achter aan gegaan, Hij zag het blauwe pootje van Kio die blijkbaar naast hem stond verder hoorde Sora de voetstappen van Roxas die naar iets zocht maar daar was hij te moe voor om te vragen aan hem wat hij aan het doen was en aaide Sparky over zijn wangetje en trok Kio naar zich toe. Sora kwam moeizaam overeind zodat hij de jonge Riolu kon zien die naar hem keek met grote schuldige ogen,"hey luister, die mannen mogen mij dan hebben verwond maar dat laat niet weg dat ik je met me leven bescherm, jij bent voor mij net zo balangrijk als Sparky en Shiro, zei Sora en Kio had hem beetgepakt aan zijn goede kant. Sora zakte weer terug in de kussens..

Kio keek toe hoe Sora terug zakte in de kussens en liep de gang door richting de badkamer maar sloeg linksaf een slaapkamer in en vond oude doeken,"luhh!, zei hij opgetogen en rende de kamer uit, het was een klein wit doekje, hij was blij het gevonden te hebben en liep blij naar Chiara om te laten wat hij had gevonden in de kamer hiernaast en had een tevreden glimlach en porde tegen het doekje met een brede glimlach...

Chiara keek op bij het horen van de bekende stem. Niet veel later kwam de pokémon dan ook de kamer binnengerend met een brede glimlach op zijn gezicht. Eerst keek ze hem verbaasd aan, maar zag toen het witte voorwerp dat hij in zijn handen had. Geweldig! Maar, hoe had hij geweten dat ze daarnaar zocht? Ach, misschien was het gewoon logisch. ''Bedankt Kio!'' sprak ze, en zette zelf een glimlach op. Ze pakte het doekje uit zijn poten en liep gauw naar de wastafel. Ze draaide de kraan open en liet het water over het doekje heen lopen. Vervolgens draaide ze hem weer dicht en liep weer naar de deuropening. Ze stopte even om de Riolu te wenken, en liep toen weer verder. Nu kon ze die wond tenminste schoonmaken, mede dankzij Kio. Ondanks zijn leeftijd was hij zich toech goed bewust van de situatie. Ze grinnikte even, vouwde het doekje een beetje op en liep vervolgens naar de bank waar Sora op lag. ''Roxas, kun je even de EHBO-kit uit mijn tas halen? Daar zit vast wel wat verband tussen,'' sprak ze, nadat ze naast de bank was geknield. ''Het water is wel koud,'' legde ze uit, haar blauwe ogen op Sora gericht. Ze stroopte zijn trui omhoog, waardoor ze een beter beeld kreeg van zijn wond. Het had wel wat bloed vrijgelaten. Niet gewoon een klein druppeltje. Voorzichtig legde ze het doek op de plek net onder zijn ribben en begon iets te doen dat tussen deppen en wrijven inzat. Dat deed haar moeder altijd als ze een wond had, alhoewel dat nooit groter was dan een schaafwond op haar knie.

''Cyn!'' Taiki keek om zich heen, maar kon niks geels, of blauws opmerken. Waar waren die twee heen gerend? Alsof hij niks beters te doen had. Hij gromde zachtjes, en draaide zich toen om naar de Chimchar. Een vragende blik vormde zich in zijn ogen. Wat nu? Hij kon niks zien, noch horen van die twee. Hoe moest hij ze dan in godsnaam vinden. Het was net als zoeken naar een speld in een hooiberg. Dit ging nog lastiger dan het vinden van Chiara daarstraks. Haar had hij ook maar per toeval gevonden. Hij vroeg zich even af hoe Kioko hen gevonden kon hebben. Was het de herrie die gemaakt werd van het gevecht? Nee, dat kon niet, daarvoor moesten ze wel heel dicht in de buurt zijn. Zoveel herrie werd er niet gemaakt. Geur? Ja, dat moest het zijn! Maar, hij kende de geur niet van Suki en Yuki. In tegenstelling tot die van Chiara. Die kende hij wel. Maar al te goed zelfs. Waarom maakte ze dan geen geluid? Dan was het vast een stuk makkelijker voor hen allemaal.

Kio liep dolgelukkig achter haar aan en rende blij naar Sora toe en ging op de bank zitten,"''Het water is wel koud,'' sprak Chiara en Sora keek haar recht aan en knikte. hij kon niet zien wat er gebeurde, zo te horen zocht Roxas ergens naar en kwam tenslotte naar haar toegelopen en voelde een koel voorwerp op zijn zij en beet even op zijn lippen. Sparky had zijn oogjes geopend en likte met zijn zachte tongetje over zijn wang heen. hij greep de fundering van de bank beet en kneep er in. normaal zou hij stil hebben gelegen als het een schaafwond was geweest maar dit was beslist geen schaafwond. Sparky was overeind gekomen en legde zijn hoofdje kalmerend op zijn schouder maar dat hielp niet. hij wilde eerst de hand van haar wegslaan maar dat lukte niet, hij gromde nog een keer en beet nog harder op zijn lip, ookal was het voorzichtig het deed erg zeer.
Sparky had door dat hij pijn had en likte nog een keer liefdevol over zijn wang en gaf hem een lichtkopje. daardoor kalmeerde hij en bleef even stil liggen. tot zijn grote ergernis had hij tranen in zijn ogen en draaide express zijn hoofd weg daarvoor schaamde hij zich dood...

Shiro keek met Taiki mee, ook hij was moe en wilde zo snel mogelijk terug naar Sora toe. "Chimchar!, riep hij en keek om zich heen. tenslotte hoorde hij stemmen, "chim!, zei Shiro en tikte Taiki aan en rende op het geluid af.
Yuki stond op een soort van rots en daagde Suki uit, het leken net twee kinderen die ruzie maakte om speelgoed maar in dit geval was Suki duidelijk geagiteerd en kwaad en wilde Yuki iets aan doen. Shiro keek geërgerd naar Taiki en schudde zijn hoofd. het was niet voor hem bedoeld maar hij was gewoon moe en de Piplup en Pichu waren gewoon te hyperactief. hij greep Suki beet en duwde haar naar Taiki toe en hij kreeg Yuki eindelijk van die rots af en trok hem mee. ze waren niet zo ver van het hutje en Shiro was doodongerust over Sora..

''Roxas, kun je even de EHBO-kit uit mijn tas halen? Daar zit vast wel wat verband tussen,'' zei Chiara en Roxas knikte en had het witte doosje uit de tas gehaald en zette het op tafel en zocht naar verband wat hij vond en liet het doosje even op zijn plek staan als ze dan nog iets nodig hadden, hoefde hij alleen naar die tafel hoeven lopen. Hij liep naar haar toe en legde de twee rolletjes in haar hand en zag hoe zijn broer lag te spartelen. hij kende zijn broertje, hij had dan een hoge pijngrens maar zelfs dit deed bij hem zeer en hij nam het hem niet kwalijk dat zou hij ook gedaan hebben als hij daar lag. Sparky had hem weten te kalmeren en nu lag hij rustig op de bank maar had waarschijnlijk zoveel pijn gehad dat er tranen in zijn ogen zaten wat hij hem niet kwalijk had genomen. toen zag Roxas opeens Suki en Yuki met Taiki en Shiro en werd boos. hij zette ze beide naast elkaar," wat dachten jullie wel niet?, vroeg Roxas nijdig meteen begon Suki en Yuki ging er tegen in," stil! ik word gek van jullie geruzie en gefit op mekaar dus kap er alsjeblieft mee, Shio rent toch ook niet zomaar weg?, zei Roxas geïrriteerd normaal gesproken was hij kalm gebleven maar nu was hij het zat. hij had bijna zijn broer achtergelaten als Chiara hem niet was komen helpen hem hierheen te krijgen dan was hij erachter aan gegaan,"ik hoop dat Taiki en Shiro goed boos op jullie was want ik neem het hun niet kwalijk, ik ben het spuugzat dat geruzie en dat meen ik, zei Roxas, Suki had tranen in haar ogen en Yuki had zich nijdig weggedraaid en negeerde hem volkomen, "ik wilde je niet laten huilen, kom hier, zei Roxas en veegde haar oogjes droog en drukte haar dicht tegen zich aan...

Chiara keek moeilijk naar Sora, die duidelijk pijn had van wat ze aan het doen was. Toch kon ze niet zomaar stoppen. De wond moest schoon, anders ging hij ontsteken, en dat zou nog meer pijn doen dan dat dit deed. Roxas reek haar het verband toe waar ze om gevraagd had, die ze aannam toen ze vond dat de open plek schoon genoeg was. Ze maakte het rolletje los en begon Sora te verbinden. Het was speciaal verband, dat iets weg had van een pleister. De plek waar de wond zat kreeg dus een soort 'kussentje' over zich heen. Mocht het dus weer gaan bloeden, dan zou dit het opvangen. Aan het uiteinde van het verband zat een soort van plakband. Daar maakte ze het uiteindelijk mee vast toen ze klaar was met om zijn lichaam te draaien. Hopelijk bleef het zitten, Sora kennende moest het wel heel goede plakband zijn om op zijn plaats te blijven. ''Zo, klaar,'' sprak ze, en stond op. Ze veegde even wat stof van haar broek af en keek de jongen op de bank even aan. Hij had zijn hoofd weggedraaid. Ze grinnikte even, wetend dat hij waarschijnlijk tranen in zijn ogen had gekregen van de pijn. Kon ze hem niet kwalijk nemen, ze was niet de beste 'verpleegster' van de wereld. Ze was nieteens een verpleegster. Ze zuchtte even. Was die cursus met haar moeder toch nog ergens goed voor geweest. Die stond erop dat meeging, voordat ze op reis zou gaan. Moeders waren soms té overbezorgd. Toch was ze op het moment blij dat ze was meegegaan. Anders had ze dit nooit weten te doen. Ze kon zich natuurlijk niets alles herinneren van die cursus, alleen de belangrijkste dingen. Zo had ze daar ook geleerd hoe je iemand moest leggen als die persoon flauw was gevallen. Hoe noemde ze zoiets ook alweer? Oh ja, stabiele zijligging. Dat had ze niet bij Sora gedaan, maar die was er toch weer bovenop gekomen. De stabiele zijligging was eigenlijk voor iemand die bewusteloos was, door bijvoorbeeld een klap op zijn of haar hoofd, ofzo.

Taiki keek fronsend naar de Chimchar die hem net had aangetikt. Shiro rende weg, wat voor hem het teken was om erachter aan te gaan. Had hij ze misschien gehoord? Vast wel, anders rende hij niet in zo'n richting. Uiteindelijk kwamen ze bij de twee ruziënde pokémon uit. Taiki sloeg zich voor zijn hoofd, terwijl Shiro hem een geïrriteerde blik toewierp. Voor hij er erg in had, had hij Suki in zijn poten vast, terwijl hij met Shiro naar het hutje toe liep. Eenmaal binnen besloot Roxas ze een preek te geven, waar Suki niet blij mee was. Yuki had zich omgedraaid en negeerde zijn trainer, wat Taiki alleen maar kwader maakte. ''Quil! Cyndaquil, quil!'' barstte hij toen uit, tegen de Piplup. Iets waarvan Chiara verbaasd van werd. ''Taiki, dat is niet jouw probleem,'' mompelde ze toen tegen hem, en pakte hem op. Het was niet verkeerd bedoeld voor Roxas, maar ze vond dat haar Cyndaquil hier niks mee te maken had.

"bedankt, mompelde Sora en wilde overeind komen maar besloot nog even te blijven liggen. hij zag hoe Yuki nijdig met zijn rug naar Roxas toe zat en Suki die verdrietig in Roxas zijn armen hing en vervolgens hoe Taiki boos werd en naar de Piplup riep maar Yuki was op gestaan en wilde dreigend op hem aflopen maar Sparky sprong ertussen," Pika!, zei Sparky fel en vonkte. Sora kwam moeizaam overeind en zwaaide een beetje maar pakte Sparky op en zette hem op de bank, " laat hem maar boos zijn, het is niet jouw of Taiki's probleem maar het probleem van Yuki, zei Sora en liet zich terug zakken in de bank en Kio speelde met Sora's ketting toen hij ging zitten en leunde precies tegen zijn zere kant aan,"Sparky waarom neem je Suki niet mee naar buiten? spelletje met de bal, stelde Sora voor en pakte een rubberen bal dat op een Pokéball leek. Sparky knikte en liep niet naar buiten, hij was waarschijnlijk blij dat hij binnen was. Shiro wilde niet meedoen en nestelde zich op de leuning van de bank. Kio was echter geinteresseerd in zijn ketting en keek met twinkelende ogen naar het kroontje. die zelfde had Sparky ook om maar dan wel in zijn maat, eigenlijk een soort halsband maar dan meer zijn stijl. blijkbaar had Kio nog nooit zijn ketting gezien terwijl hij toch een aantal keer bij hem op schoot had gezeten vooral toen hij nog Moomoomilk kreeg maar blijkbaar was het hem niet opgevallen. Sora was doodmoe niet alleen de pijn vermoeide hem maar ook het vallen, rennen en weer opstaan had hem nu gewoon de das om gedaan voor zijn jonge lichaam was het teveel geweest en voelde zich doezelig worden. het verband drukte om zijn lichaam en uiteindelijk zakte zijn hoofd tegen de leuning en viel van vermoeidheid inslaap ondanks dat het rond vijven was...

Roxas kon niet stil zitten, hij was nog steeds boos op Yuki, hij wist dat Suki zich alleen mee liet slepen, dat was voor hemzelf gewoon teveel en hij was nog steeds doodongerust over Sora maar wat hem het meeste dwars zat was Yuki. hij hield van de Piplup maar op de een of andere manier haatte hij het dat Suki meer aandacht kreeg dan hij maar dat was niet zo. hij gaf net zoveel om Yuki als om Shio en Suki net zoals Sora met zijn Pokémon die weer van hem hielden ook was Sparky altijd uit zijn Pokéball maar toch gaven zowel Kio als Shiro beide om hem. hij liet Yuki maar even afkoelen en ging maar naast Chiara staan," het is dat ik een Piplup wou anders... zei Roxas zacht en voelde een pootje tegen zijn been en keek naar beneden en zag het schattige hoofdje van zijn Eevee en tilde hem op,"ik snap het eigenlijk nog steeds niet, waarom zaten die twee gasten achter jullie aan?, vroeg Roxas aan Chiara hij had niet echt het idee dat Sora nog wakker zou zijn toen hij zich terug plantte in de bank en richtte zijn aandacht nu volledig op haar en Taiki en voelde dat Suki weer op zijn schouder was gesprongen eerder op zijn hoofd dat was haar favoriete plek en omdat ze zo klein was had hij daar geen last van gehad en aaide haar over haar lijfje terwijl hij de Eevee in zijn andere arm hield..

Chiara keek even naar het geratel dat de ketting van Sora veroorzaakte. Kio was er blijkbaar mee aan het spelen. Op dat moment kwam Roxas naast haar staan. "Het is dat ik een Piplup wou, anders..." mompelde hij, en tilde daarna zijn Eevee op. "Ik snap het eigenlijk nog steeds niet, waarom zaten die twee gasten achter jullie aan?" vroeg hij toen, terwijl Suki weer op zijn hoofd was gesproken. Blijkbaar was Kioko niet de enige die graag ergens in sprong. Het was dus vast een gewoonte van een Pichu. Ze zuchtte even, en keek hem twijfelend aan, proberend zijn blik te vangen. ''Ik heb eigenlijk geen idee,'' begon ze, terwijl ze Taiki stevig vastpakte met haar armen. Ze beet even op haar onderlip voordat ze verderging. ''Het enige dat ik weet is dat ze achter Kio aanzaten. Ik zou geen idee hebben wat ze met de Riolu zouden moeten, ook al kan ik erin komen dat hij bijzonder is.'' Ze wierp even een blik op het blauwe wezentje, en draaide zich toen weer terug. Op dat moment herinnerde ze zich dat Kioko nog steeds in haar pokéball zat. Het zou oneerlijk zijn voor haar om haar er niet bij te betrekken. Ze graaide de pokéball van haar gesp en liet de Pichu tevoorschijn komen. ''Pi?'' Chiara glimlachte even. ''Ga maar spelen, het is nu goed,'' sprak ze, waarop de Pichu vrolijk glimlachte en even rondkeek. Taiki liet ze uit haar armen springen, zodat hij Kioko gezelschap kon houden. Vervolgens liep ze zelf naar de bank waar ze op had geslapen en ging erop zitten.

Ze duwde haar hand even voor haar mond, terwijl ze een kleine geeuw liet ontsnappen. Ze wa suitgeput, maar ze was nog niet van plan te gaan slapen. Ze kon wel meer hebben dan dit. Alhoewel ze een herhaling van gisteravond eigenlijk niet wilde. Rechtop slapen was niet slecht voor je, maar je moest het niet herhaaldelijk blijven doen. Daarbij was het geen comfortabele houding, eigenlijk. Misschien was het eigenlijk het beste als ze vertrokken naar een ander gebied. Dan waren ze waarschijnlijk af van die twee, alhoewel ze betwijfelde of ze daar zo snel uit konden komen. Ook al bestond er nog altijd de optie dat ze een vliegpokémon bij zich hadden. Daarbij had ze het een beetje gehad hier. Ze had gedacht hier te kunnen trainen, wat ze eigenlijk op een rare manier gedaan had, maar zoiets had niet voor haar gehoeven. Het was eigenlijk haar schuld dat ze in deze situatie zaten. Zij had voorgesteld om hier naartoe te komen. Waren ze maar in het PokéCenter gebleven, dan hadden ze veel veiliger gezeten. Ze zuchtte nogmaals. Ach, wat kon ze er nog tegen doen? Een tijdmachine bestond niet, laat staan dat ze die had. Misschien hadden ze dan in een nog ergere situatie gezeten. Wat dat betreft was het nu wel goed zo.