Melancholic Afternoon.

Sora deed zijn ogen open en hoorde Roxas heel vaag iets tegen Chiara zeggen maar wist niet waar ze het over hadden. hij kwam overeind en zag dat Chiara was gaan zitten op de bank terwijl.. waar was Roxas?.
Sora keek om zich heen, de moeheid was opeens verdwenen maar hij kon niet opstaan omdat zijn benen tegenwerkte maar hij had dorst en wilde wat water uit zijn tas pakken en kwam wankelend overeind en pakte met een pijnlijke grimas zijn tas op en vond nog een flesje water en draaide het flesje open en dronk hem in een keer leeg. hij keek daarbij wel Kio aan die bij haar was gaan zitten en keek naar Shiro die op de leuning lag te slapen en niet bewust was van wat er om zich heen gebeurde. Sora kreeg de bal tegen zijn voorhoofd van Sparky of Suki en gooide hem uitdagend naar Chiara en Kio. Kio schrok op en keek even verward naar het balletje, "Pika!, zei Sparky en maakte een beweging met zijn pootje en Kio keek breed glimlachend naar hem en hief zijn pootje op en gooide hem met een lange haal terug naar Sora die hem ving en weer terug gooide naar Sparky, die grinnikte en hem weer tegen Sora aansmeet die hem tegen zijn voorhoofd kreeg. toen Kio weer normaal zat gooide hij hem weer naar Chiara waardoor Kio hem tegen zijn hoofd aankreeg en op stond. De Riolu rende naar hem toe en besprong maar precies tegen zijn zere kant en dat deed even zeer maar hij was op zijn schoot gaan zitten en grijnsde breed...

Chiara staarde even voor zich uit, totdat ze zag dat Sora was rechtgekomen. Hij liep naar zijn tas om er vervolgens een flesje water uit te halen, die hij in één keer leeg dronk. Op dat moment merkte ze de Riolu op die naast haar was komen zitten. Ze grijnsde even, opnieuw terugdenkend aan het verhaal van vertrouwen waar ze daarstraks aan dacht. Ze schrok echter op toen ze iets op haar schoot voelde komen. Ze keek ernaar, merkend dat het de bal was waar de andere pokémon mee hadden gespeeld tot nu toe. Kio had de bal opgepakt en terug naar Sora gooide. Ze bekeek even het schouwspel, totdat de Riolu hem tegen zijn hoofd kreeg en Sora besprong. Ze wilde opstaan op het moment dat ze doorhad dat het tegen Sora's verkeerde zij was, maar de jongen grijnsde uitgebreid. ''Gek,'' grinnikte ze, en ging weer terug zitten. Op dat moment sprong Kioko op haar schoot. ''Pi!'' Ook zij glimlachte breed. Chiara keek haar eerst verbaasd aan. ''Is er iets?'' De Pichu schudde driftig haar koppie. Taiki kwam erbij staan, zijn blik gericht op Chiara, duidelijk proberend haar recht in de ogen te kijken. Op dat moment kreeg ze door wat er aan de hand was. De zenuwen. Ze waren nerveus, bang om opnieuw ontdekt te worden door Team Fox. Dat had ze zelf daarstraks al gehad. Ze liet haar linkerhand even naar haar keel glijden, terwijl ze nog steeds het lemmet van dat mes voelde. Ze rilde bij die gedachte en schudde het gauw van zich weg. ''Sora, is het misschien niet handiger als we dit gebied verlaten?'' vroeg ze uiteindelijk, afwezig. Ze keek hem vragend aan, wetend dat dat de beste optie was.

Sora hoorde precies wat ze zei en pakte het balletje en richtte op Chiara. ze had geluk want hij miste net toen ze ging zitten en Kioko op haar schoot sprong. hij voelde dat ze nerveus waren maar vooral Chiara. hij merkte dat ze nerveus was vooral door de gebeurtenis toen die man die mes op haar keel drukte, ''Sora, is het misschien niet handiger als we dit gebied verlaten?'' vroeg ze uiteindelijk. hij besefte dat ze als de dood was om weer ontdekt te worden door Team Fox, hij voelde dat en niet alleen het voorgevoel dat hij had maar ook de aarzeling die hij bij Sparky had gezien maakte dat gevoel erger,"ik vind het een prima idee ma-maar weet je zeker dat het goed met je gaat?, zei Sora uiteindelijk en was naast haar gaan zitten en Kio kwam naast hem zitten net als Sparky die op zijn schoot sprong. eerlijk gezegd was hij ook bang om de kleine Riolu te verliezen en dat wilde hij voorkomen, hij kwam weer heel moeizaam overeind en pakte zijn Pokégear,"wat ga je doen?, vroeg Roxas, hij had zijn rugzak al om zijn rug en Yuki en Shio stonden naast hem terwijl Suki op zijn schouder zat. hij besefte dat Roxas verder ging maar dat wilde hij helemaal niet en legde de Pokégear neer,"kan ik beter aan jou vragen, zei Sora en keek naar de grond,"ik ga verder, ik heb nog een vuur soort nodig, was het antwoord van hem. Sora schudde zijn hoofd en voelde tranen prikken, hij had eindelijk zijn allerbeste vriend terug gevonden en zo snel als hij was gekomen ging hij weer weg en dat deed hem pijn, niet de pijn die hij voelde aan zijn zere kant maar de pijn van afscheid. toen kreeg hij een ingeving,"waarom ga je niet met ons mee?, vroeg Sora en keek hem aan en knikte. maar Roxas schudde zijn hoofd,"nee.. ik moet dit toch echt zelf doen, zodra jij en Sparky opgeknapt zijn, houden wij een gevecht, weet je nog?, zei Roxas en Sora knikte maar het deed hem nog steeds pijn en voor hij er erg in had hij hem omhelsd en liepen de tranen over zijn wangen,"doe wel voorzichtig en wees niet zo roekeloos, voegde zijn broertje eraan toe en Sora liet hem los.
"het was leuk je te ontmoeten, Chiara, let je een beetje op die kleine jongen, zei Roxas met een brede grijns en verliet het hutje. Sora veegde zijn tranen en drukte met een trillende vinger op de aanknop van de Pokégear en zocht op de kaart van Utah naar een dorpje dat het dichtst bij lag maar hij wilde nog niet naar Alph Town dus liet hij Chiara kiezen,"we kunnen kiezen om terug naar Volt lake te gaan of naar Alph Town maar er zit een maar aan, als we naar Alph Town gaan duurt ruim twee/ vier dagen voordat we daar zijn, zei Sora en trok een gezicht. hij wist hij dat niet ging redden en al helemaal niet zonder hulp dus wachtte hij op antwoord...

"Ik vind het een prima idee ma-maar weet je zeker dat het goed met je gaat?" antwoordde Sora. Ze keek hem eerst vragend aan, beseffend dat hij wellicht door had waarom zíj nerveus was. ''Maak je geen zorgen, het gaat prima,'' sprak ze uiteindelijk, proberend een geruststellende toon aan te nemen. Sora was weer opgestaan en had zijn PokéGear weer gepakt. De stem van Roxas weerklonk door de kamer. Ze keek op en zag dat hij alweer klaar stond te vertrekken. Een frons vormde zich opnieuw op haar voorhoofd. Was hij niet blij zijn broer eindelijk weer eens te zien? Blijkbaar niet, want hij ging alweer weg. sora stelde nog voor dat Roxas met hen mee kon gaan, maar dat aanbod sloeg hij af. Ergens begreep ze wel wat hij bedoelde. En zeker als hij een gevecht met Sora had afgesproken. Ze bekeek de omhelzing even. "Het was leuk je te ontmoeten, Chiara. Let je een beetje op die kleine jongen?'' sprak Roxas met een brede grijns. Ze knikte. ''Zal ik doen. Jij ook voorzichtig zijn,'' sprak ook zij met een grijns op haar gezicht. Ironisch hoe het jongere broertje zich bekommerde over de oudere. Taiki en Kioko kwamen naast haar staan en zwaaide nog even naar Roxas, voordat ze zich op haar richtten.

"We kunnen kiezen om terug naar Volt lake te gaan of naar Alph Town maar er zit een maar aan, als we naar Alph Town gaan duurt ruim twee/ vier dagen voordat we daar zijn," legde Sora uit. Ze trok even een nadenkend gezicht. ''Alph Town lijkt me handiger, dan kunnen we spullen inslaan.. Alhoewel die lange reistijd wel een enorm nadeel is. Maarja, in een dorp zijn we een stuk veiliger, dan zijn we niet alleen. Als het goed is,'' gaf ze als antwoord. Ze namen dan wel het risico om die twee weer tegen het lijf te lopen in die dagen, of iets anders gevaarlijks, maar ze had wel gelijk. In een dorp waren ze niet alleen, dus was dat een heel stuk veiliger dan het meer. Het was wel een stuk lastiger om te bereiken. Toch nam ze liever het risico. Je weet maar nooit. Wie weet wat er hier allemaal rondspookt...

"en jullie?, vroeg Sora aan Sparky en Kio, Sparky knikte maar Kio keek hem alleen aan. maar dat was voor Sora al genoeg informatie,"ik vind het ook prima, zei Sora en keek op zijn Pokétch, het was al rond zevenen en als ze nu zouden vertrekken dan zouden ze verdwalen en Roxas.. zou hij ook verdwalen? maar waarschijnlijk had hij daar een oplossing voor ofzo,"we vertrekken morgen vroeg, ik heb nu geen zin om te verdwalen, zei Sora tegen Chiara en ging naast haar zitten. hij wist zeker dat hij het nou niet zou redden en al helemaal niet als ze meteen zouden vertrekken daar was hij nu te moe voor en de energie die het hem nu koste om te blijven staan vergde nog wel veel van hem maar dat liet hij niet echt merken. Kio had weer een foto uit zijn tas gepakt en keek ernaar met grote oogjes en wees met zijn pootje op het plaatje,"dat ben ik met Dawn, Lucas, Barry en me broertje alleen dit was na de dag dat ik Sparky ontmoette dus ik zie er... nogal..toegetakeld uit, zei Sora toen hij Dawn's naam had uitgesproken was hij rood geworden en wees op zijn arm waar een blauwe band om heen hing en zijn hoofd waar verband omheen zat. Kio werd helemaal enthousiast en sprong op en rende hyper door het hutje heen,"laat hem maar, ik heb liever dat hij dat doet dan boven op me springen, zei Sora tegen Sparky en bleef tussen hen in zitten.

Sora had voer voor zowel voor zijn Pokémon klaargezet als voor Chiara haar Pokémon en maakte tenslotte voer voor Kio klaar die nog steeds met het balletje bezig was en hem tegen de muur aangooide,"Kio, eten, zei Sora en probeerde recht te blijven staan en liep voorzichtig terug naar de bank en Kio zat naast Chiara terwijl Sora zag dat Sparky nijdig op de bank zat en weigerde zijn voer te eten,"Sparky, ik heb nou niks anders voor je, eet gewoon met de anderen mee, morgen kan je zoveel appels zoeken als je wil maar ik wil dat je nu je voer opeet, ik hoor Shiro niet klagen, zei Sora een beetje geërgerd en Sparky sprong nijdig van de bank en Sora begon Kio te voeren ookal trilde zijn arm erg, zijn energie was nu echt op. Kio pakte het bakje over en zette het op tafel, hij hoefde niet meer en ging dicht tegen Sora aan liggen en viel met zijn Riolu inslaap terwijl hij Sparky op zijn zere kant voelde klimmen en op de leuning sprong en ging slapen..

"We vertrekken morgen vroeg, ik heb nu geen zin om te verdwalen," sprak Sora nadat zijn pokémon voor haar idee hadden gekozen. De jongen kwam naast haar op de bank zitten. Ze bekeek hem even en merkte dat hij nogal uitgeput was. Een zwak glimlachje verscheen op haar gezicht. Ze was ook niet van plan om meteen te vertrekken, daar was het nu te laat voor. Ze zuchtte licht, terwijl er zich een liedje in haar hoofd vormde. Eentje die ze dolgraag op haar MP3 zou willen luisteren, maar die was leeg. Voor ze er erg in had begon ze het zachtjes te zingen. ''Kimo to, boku to, sakura biyori.'' Het was japans, maar ze vond het zo'n verschrikkelijk mooi nummer. De zangeres zong het op een hoge toon, wat alleen maar mooier klonk. De tekst was diep. Die had ze ooit eens opgezocht. ''Kaze ni yure de ma imo doru.'' Terwijl de woorden steeds in haar hoofd opkwamen, hoorde ze al een heel concert in haar hoofd. Ze had hem zo vaak beluisterd dat ze hem helemaal uit haar hoofd wist. Maar dan ook echt alles.

Chiara keek op toen ze zag dat de pokémon weer aan het eten waren. Wéér van Sora's voer. Ze keek hem even aan, bedacht zich toen dat ze wat lekkers in haar tas had zitten voor hun tweeën en ging het halen. Na even gezocht te hebben had ze het gevonden. Het waren twee verschillende smaken. Zoet en zuur. Zelf had ze geen voorkeur voor beide, ze vond het beide wel lekker. Ze ging weer terug op de bank zitten en bood hem wat snoep aan nadat ze zelf eentje uit het zakje had gepakt. Het was geen normaal eten, maar het was beter dan niks. Ze had de hele dag eigenlijk nog niks gegeten. Maar goed dat haar hormonen dan niet waren opgespeeld en ze verschrikkelijke honger had gehad. Soms had ze van die dagen dat ze een vreetbui had, maar dan was het ook wel een enorme vreetbui. Soms vroeg ze zich wel zelf af waar ze het allemaal liet. Als ze niet zoveel beweging had gehad was ze waarschijnlijk moddervet geworden. Godzijdank dat ze een trainster is geworden...

Sora keek naar het plafond, hij lag met Kio op zijn borst en luisterde hoe Chiara zachtjes zong, het deed hem denken aan thuis maar keek even naar de slapende Riolu. hij schopte in zijn slaap dus Sora begon te nuriën en wreef zacht over zijn hoofdje heen zodat hij wat kalmeerde. hij lag nogal krampachtig en het verband maakte het er niet beter op en kwam even overeind en ging goed liggen. Kio drukte zijn koppie dieper in zijn vest en uiteindelijk viel Sora ook inslaap..

hij droomde heel erg raar en vaag, eerst zag hij zijn vader met zijn nieuwe vriendin die een Slowpoke bleek te zijn en daarna veranderde in een Magikarp die hij tot zijn ongenoegen aan Sparky voerde.. Sparky was toch zeker geen moordenaar? daarna viel hij in een klif en schrok Sora wakker en viel naast de bank,"dat..was vaag, mompelde Sora en krabbelde moeizaam overeind en liep wankelend naar de badkamer en gooide zijn gezicht nat met water en liep wankelend terug naar de kamer waar Chiara en zijn Pokémon nog lagen te slapen. althans dat dacht hij dus ging hij maar naar buiten en deed heel zachtjes de deur open en keek naar de roze horizon, vanaf hier was het echt heel mooi en was hij blij om een trainer te zijn. ondanks de gevaren die het met zich mee bracht en zag een Noctowl over vliegen,"Pikapi?, zei Sparky's stem en sprong op zijn schouder waardoor hij even wankelde maar Sparky over zijn wangetje aaide,"ooit zullen wij samen met Shiro en Kio kampioenen zijn, ik hoop dat we gauw in Alp Town zijn dan slaan wij wat spullen in en gaan verder trainen, ik beloof dat we echt hard gaan werken voor die eerste Badge, zei Sora vast besloten en hoorde geritsel van binnen uit. Sora en Sparky gingen naar binnen en Sora pakte zijn tas in en liet Shiro terug keren, Kio wilde liever blijven lopen bij hem en Chiara en ze wachtte tenslotte nog op haar..