Naar de markt.

De gezelligheid van de markt van Emblem City trok veel mensen aan en toen het Demy eens was aangeraden besloot ze maar eens te kijken. Ze had wel eens wat over deze markt gelezen in de krant en was zeer nieuwsgierig geworden. Bovendien wilde ze iets halen voor Twilight, zodat ze hem mee kon nemen zonder dat hij wegliep. Heerlijke geuren en gezellige geluiden vulden haar neus en oren. Ze wist nu al dat ze haar portemonnee de hele tijd bij de hand moest houden. Hem steeds wegstoppen zou tijdverspilling zijn. Haar blik schoot heen en weer tussen de vele mensen en kraampjes. Hoe ze zich een weg door de menigte ging boren wist ze nog niet, en hoe ze bij de kraampjes kwam al helemaal niet. En toch maakte het haar niet uit, want de gezelligheid straalde iets af waar ze helemaal vrolijk van werd. Ze besloot toch maar een poging te doen en wringde zich tussen de mensen door.

Al snel werd duidelijk dat het heel anders was dan ze verwachtte. Van een afstandje leek het dodelijk druk, maar als je er tussen liep viel het wel mee. Demy kon gewoon om zich heen kijken en had misschien zelfs een Pokémon naast zich kunnen laten lopen. Ze zag meerdere mensen met een Pokémon op hun arm, schouder of hoofd. Dat was natuurlijk ook mogelijk. Tenminste, als je Pokémon niet het geduld had van een pinda. En een zware Pokémon op je schouder was ook niet zo handig. Demy spotte een kraampje met wat glimmende dingetjes en besloot te kijken. Daar trof ze allerlei sjaaltjes en halsbandjes aan. Ze begon direct te stralen; dit was precies wat ze voor Twilight nodig had. Ze keek zorgvuldig rond, zorgde dat ze niet aan de kant werd geduwd en koos er toen eentje uit. Een donkerblauwe met één lichte steen aan de voorkant. Gelukkig zat er een gratis riem bij. Ze gaf het geld aan de dame achter de kraam en liep toen tevreden weer weg. Veel interesse in andere dingen had ze niet, behalve de lekkere hapjes die werden verkocht en uitgedeeld. Uiteindelijk wist ze een bankje te spotten waar ze even op ging rusten. En ze ging haar aankoop aan Twilight laten zien.

De rode straal veranderde in de jonge, enthousiaste Shinx. Met een vriendelijk kreetje opende hij zijn ogen. Voor hij er vandoor kon gaan begon Demy te spreken. “Twilight, ik heb iets voor je.” Ze glimlachte van oor tot oor toen de Shinx zijn koppie vragend scheef hield. Ze pakte een tasje waar wat spullen in zaten en viste daar de halsband uit. De vragende blik bleef zichtbaar in de ogen van de Shinx, waaruit Demy opmaakte dat hij niet begreep wat het was. Demy kon niet anders dan grinniken en deed toen het ding bij haar Pokémon om. Het zag er vreselijk schattig uit, maar het zat blijkbaar niet zo lekker; Twilight begon er aan te krabben met zijn poot. Opnieuw grinnikte Demy. “Je zult er toch aan moeten wennen, of je moet ophouden met weglopen..” sprak ze, terwijl ze de riem aan de halsband vastmaakte. De Shinx luisterde blijkbaar niet, want zodra hij klaar was met krabben sprong hij van de bank, in een poging op onderzoek uit te gaan. Gelukkig hield Demy het handvat vast. Ze pakte snel haar spullen in en volgde toen toch maar haar Shinx, hopend nog wat interessante dingen tegen te komen. Ze had echter alleen oog voor de Shinx die als een volslagen gestoorde tussen alle mensen door rende. Het was een wonder dat de riem niet in de knoop kwam met de benen van al die andere mensen. Demy was zo bezig met Twilight, dat ze degene recht voor haar niet zag en ongelukkig genoeg tegen de persoon aanbotste. Hierbij gleed de riem uit haar hand, maar daar had ze geen aandacht voor. Het enige waar ze nu aan kon denken was dat ze hoofdpijn. “S-sorry..” mompelde ze vaagjes, terwijl ze met haar hand naar haar hoofd greep. Haar andere hand lag op de grond, naast haar kont, die ook op de stenen rustte.