Trainen..

Het was een paar uurtjes verder en Sora was al weer wakker, aan de lucht te zien was het rond 6:00 maar hij kon de slaap niet vatten. Sparky lag helemaal opgerold als een bal in zijn armen. en hij keek naar het plafond, de maan scheen nog fel door de bomen heen en Sora kwam overeind, hij kon toch niet echt slapen dus besloot hij zich maar aan te kleden, zo zachtjes als hij maar kon stapte hij uit bed en pakte zijn broek van de leuning af en sloop naar de mini badkamer en deed het licht aan. hij keek in zijn spiegelbeeld zijn haar zat nog meer door de war als normaal. hij deed zijn pyjama broek uit en deed zijn driekwart broek aan en zocht zijn shirt maar die was hij vergeten en deed toen maar zijn blouse uit en liep in zijn blote bovenlijf naar de kamer raapte zijn shirt op en deed hem aan, toen hij klaar was keek hij even naar buiten en pakte een broodje en zette er een neer voor Chiara als ze honger zou krijgen op het bureau neer en verliet de kamer. "Chaa, geeuwde Sparky en rekte zich uit. "Sparky ga je mee een luchtje scheppen?, vroeg hij zacht en de kleine Pikachu knikte en sprong op zijn schouder. ze liepen door de hal naar buiten, het licht was nog steeds kapot maar het deerde hem niet en scheurde een stuk brood door midden en gaf de helft aan Sparky die het dankbaar opat. de deuren schoven open en Sora en Sparky stapte de frisse buitenlucht in en liep een eindje het bos in. ondanks dat verderop Volt Lake lag vond hij het bos gebied erg mooi, hij wilde weten hoe het ging met zijn oude vriend Tommie, De Buizel, ze hadden erg veel meegemaakt samen ondanks dat hij niet tegen Elektriciteit kon hadden hij en Sparky het erg moeilijk gehad hem te vangen, ze waren in een bos maar het kon misschien geen kwaad om even zijn opa op te bellen, tenslotte was hij zijn opa en het enige familie lid die hij niet verachtte, zoals zijn vader. "Piiikaaa, zei Sparky genietend en hief zijn koppie op. "Sparky?, zullen we zometeen terug gaan?, ik wil opa even opbellen, zei Sora tegen zijn Pikachu die knikte. en liepen terug naar het Center en ging naar binnen en wachtte totdat Chiara wakker zou worden. Kio en Shiro waren al naar hem toegelopen en gingen naast Sparky zitten..

Chiara zuchtte, maar hield haar ogen gesloten. Ze was zich bewust van de geluiden die er om zich heen plaats vond, maar weigerde om haar ogen te openen. Ten eerste was ze gewoon nog moe en ten tweede was het bed zo lekker warm. Anders gezegd, ze was te lui om op te staan en eerlijk gezegd had ze daar ook niet zoveel zin in. Toen ze de deur in het slot hoorde vallen draaide ze zich om, maar hield haar ogen nog steeds dicht. Pas na ongeveer vijf minuten opende ze ze, en zag meteen het broodje dat Sora voor haar had achtergelaten. ''Ontbijt op bed, hè?'' mompelde ze, terwijl ze recht kwam en slaperig in haar ogen wreef. Ze liet haar rug even rusten tegen de 'leuning' van het bed en staarde even naar haar twee pokémon, die nog diep in slaap waren. Dat kon ook niet anders na wat er gisteren allemaal was gebeurd. Ze pakte het broodje, trok hem doormidden en at de ene helft op. De andere helft legde ze weer terug. Nadat ze hem verorberd had stond ze langzaam op, en liep als een zombie naar de badkamer, met haar kleren in de ene hand. Met de andere hand maakte ze de deur open van de kleine badkamer. Vervolgens kleedde ze zich weer om, kamde haar haren, liep terug de slaapkamer in en duwde haar 'pyjama' terug in haar schoudertas. Ze wierp nog een laatste blik op haar twee pokémon, maar die hadden nog steeds hun ogen dicht. De andere twee, Kio en Shiro, waren wel al wakker geworden. Ze deed de deur maar voor hen open, zodat ze naar Sora konden. Zelf besloot ze ook maar naar beneden te gaan, maar liet de deur op een kiertje staan. Zo konden Taiki en Kioko ook de kamer uit als ze wilde.

''Wat ben jij vroeg uit de veren,'' mompelde ze, terwijl ze met haar rechterhand door haar haren streek. Ze had maar een eenvoudig t-shirt en een korte broek aangetrokken. Ook al had ze geen idee waarom. Ze wist nieteens of het wel goed weer werd, maar goed. Ze plantte zichzelf weer op de bank, en keek de jongen droog aan. Ochtendhumeur, de vrees van iedereen. En zij had het. Ze haatte het. Hopelijk trok hij zich er niks van aan, gisteren had ze het niet echt omdat ze toen al werden aangevallen. Ze wreef nogmaals de slaap uit haar ogen, liet een kleine geeuw ontsnappen terwijl ze haar hand voor haar mond plaatste, en keek toen Sora schaapachtig aan.

- Moet alweer gaan, maar ik heb kunnen posten! -

Sora zocht het nummer van zijn opa in zijn Pokégear toen hij de stem van Chiara hoorde,''Wat ben jij vroeg uit de veren,'' Sora grinnikte, "ik kon niet meer slapen, zei hij met een grijns en vond het nummer van zijn opa. zou hij al wakker zijn? hij liep naar een telefoon met een scherm en tikte het nummer in, Kio en Shiro kwamen nieuwsgierig kijken terwijl Sparky bij Chiara bleef zitten. de telefoon ging eerst over en er werd opgenomen, "met het lab van Professor Rowan?, zei een jongensstem die hij herkende.
"Barry? wat in 's hemelsnaam doe jij hier?, vroeg Sora verbijsterd en zette het scherm aan, het hoofd van een jongen met blondhaar en roodbruine ogen stond op het scherm.
"wat denk je?, vroeg hij geïrriteerd.
"wat boeit jou dat wat ik denk?, wat ik denk is dat ik denk dat jij een sukkel ben en waar is me opa?, zei Sora nijdig en keek hem boos aan.
"Luh, zei Kio en Sora tilde hem met een hand op en zette hem op schoot neer.
"die is achter in de tuin en je bent zelf een sukkel, sukkel,, zei Barry en keek hem arrogant aan.
"geef hem eens en je zei twee keer sukkel dus dat bewijst dat jij hier de sukkel ben en ik niet, zei Sora met een brede grijns, "geef nu me opa of anders.. hang ik je op, voegde hij eraan toe en wees met zijn vinger op de rode knop.
"bwaah, je hebt geluk, zei Barry nijdig en hoorde een hoop geritsel en het gezicht van Prof. Rowan verscheen op het scherm, nog steeds de dezelfde snor en wenkbrauwen.
"dankje, hoi opa, zei Sora en keek hem met een brede glimlach aan.
"hey, jongen, hoe is het, beetje naar je zin in Utah?, vroeg hij en keek hem ook met een glimlach aan.
"ja en ja, dit zijn Kio en Shiro, me twee nieuwe vrienden en waar is Tommie?, vroeg Sora en keek of hij een Buizel zag rondlopen.
Rowan zette een glimlach op en het hoofdje van zijn trouwe vriend verscheen.
"bui, bui, zei Tommie blij en zwaaide met zijn pootje naar hem.
"hey maatje, alles goed?, vroeg Sora en Tommie knikte bevestigend en Sora richtte zich op zijn opa.
"wil je dat ik hem opstuur en hoe gaat het verder met je?, vroeg Rowan vriendelijk en keek hem glimlachend aan.
"ik zou wel willen maar voorlopig hou ik het nog even bij me drie vrienden, Kio, Sparky en Shiro, zei Sora en aaide de kleine Chimchar en Riolu over hun hoofdjes, "het gaat goed... veel trainen, heb met Rox afgesproken een gevecht te houden als we beiden zo ver zijn, voegde hij eraan toe.
typisch jij en je broertje maar weet dat ik trots op jullie ben, wil je echt niet dat ik Tommie naar je opstuur?, zei hij met een vrolijke tinteling in zijn ogen.
"nee, later, zei Sora en keek Tommie aan die met een glimlach naar hem keek, "ik moet nu gaan, ik laat het horen als ik zover ben, goed Tommie?, zei hij nog even snel en Tommie knikte.
"is goed, kerel, doe voorzichtig, zei Rowan en Sora drukte op het rode knopje.

Hij voelde zich weer helemaal compleet, hij had geen idee of Chiara alles had gehoord, de telefoon had immers in die hal gestaan waar zij zat. Sparky was wat ingedut en keek met glazige ogen voor zich uit. "hoe voel je je? vroeg Sora zacht en legde zijn hand op zijn wangetje, hij voelde warm aan maar dat was misschien omdat het hier warm was...

"Ik kon niet meer slapen," sprak de jongen grijnzend. Vervolgens liep hij naar één van de telefoons die in de hal waren geplaatst. Ze zuchtte en besloot Sparky maar over zijn geel hoofdje te aaien, terwijl ze droog en doelloos voor zich uit staarde. Eén van haar gewoontes om 's ochtends te doen. "Wat boeit jou dat wat ik denk? Wat ik denk is dat jij een sukkel ben en waar is me opa?" Ze keek op en keek droog de kant op waar Sora zat. Met wie was hij aan het telefoneren? Niet zijn beste vriend, in ieder geval. Niet dat zij ooit iemand belde, haar ouders hadden het toch te druk met hun werk en al die dingen. Wat interesseerde het hen nou dat ze twee pokémon had? Niks dus. Bij het zien van de Cyndaquil en Pichu die in koor hun naam uitspraken glimlachte ze flauwtjes. Ze had ook niemand anders nodig als haar pokémon. Zíj was op reis, niet haar ouders. ''Goedemorgen,'' mompelde ze naar de twee, die bij haar op de bank kwamen zitten.

"Ik moet nu gaan, ik laat het horen als ik zover ben, goed Tommie?" Tommie? Vragend draaide ze zich om naar Sora, maar besefte net op tijd dat het haar niks aanging. Vast iemand die hij thuis had achter gelaten. Misschien zelfs een pokémon, aangezien hij ze allemaal een naam had gegeven. Zij gaf haar pokémon ook namen. Ze stond op en rekte zich lichtjes uit. Het was niet echt beleefd om je uit te rekken in het bijzijn van andere, dus deed ze het haast onopvallend. Ze wierp nog een laatste blik naar buiten, voor ze haar pokémon vragend aankeek. ''Zullen we maar weer eens?'' vroeg ze, waarbij de twee knikte. ''Tijd om jullie training weer wat op te pakken,'' sprak ze hardop, waarbij ze een vuist balde en haar Cyndaquil en Pichu daarmee opfokte. Ze draaide zich weer om en probeerde Sora recht in zijn ogen aan te kijken. ''Wij gaan naar de Utah Falls om te trainen. Heb je zin om mee te gaan?'' vragend keek ze de jongen en zijn pokémon aan. Als hij meeging, kon ze hem misschien uitdagen tot een gevecht. Dat zou nog eens een training zijn, zeker voor Kioko. Ze mocht alleen nog geen conclusies trekken, misschien had Sora wel andere plannen. Dan zou ze haar training zelf moeten organiseren. Niet dat ze dat erg vond, alleen was een gevecht wel weer eens wat anders.

''Wij gaan naar de Utah Falls om te trainen. Heb je zin om mee te gaan?'' vroeg Chiara en Sora dacht even na.
"tuurlijk, jullie?, vroeg Sora en Kio, Shiro en Sparky stemde in, "voordat we gaan eerst even Sparky laten onderzoeken en dan kunnen we wat mij betreft gaan, voegde hij eraan toe en Sparky knikte. zo liep hij naar zuster Joy en nam zij hem mee en binnen enkele minuten kwam hij energiek naar hem toegelopen. "hoe voel je je nu?, vroeg hij, "pikaaa" en stak zijn duimpje op. "oke, als jullie twee dicht bij de groep blijven hoeven jullie niet in de Pokéball, goed?, zei Sora en Kio pakte meteen zijn hand beet en Shiro ging op zijn schouder zitten terwijl Sparky naast Kioko bleef staan met een brede grijns, "ik ben klaar, jij ook?, vroeg hij met een brede grijns...